فلک، مدار، این مفهوم با واژه «فلک» ۲ بار آمده است.
چکیده: شب و روز و خورشید و ماه، هر کدام در فلکی شناور هستند. او کسی است که شب و روز و خورشید و ماه را آفرید و هر یک در فلکی شناور هستند (انبیاء/۳۳). خورشید به سوی قرارگاه خود روان است. این اندازهگیری آن شکستناپذیر دانا است. برای ماه، منزلهایی معیّن کردیم تا چون شاخه خشک خوشه خرما بازگردد. نه خورشید را سزد که به ماه رسد و نه شب بر روز سبقت گیرد. هر کدام در فلکی شناور هستند (یس/۳۸-۴۰). |
الفلك
وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (انبياء/۳۳) وَ الشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ* وَ الْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ* لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (يس/۳۸-۴۰) |