چکیده: خدا به ستاره و جایگاه‌های ستارگان سوگند یاد کرده است. او ستارگان را آفرید. ستارگان مسخّر فرمان او هستند. آسمان دنیا را با ستارگان زینت داد. ستارگان را برای شما قرار داد تا با آن راه یابید. ستارگان برای خدا سجده می‌کنند. پروردگار را به هنگام رفتن ستارگان تسبیح کن.

سوگند به ستاره چون فرو شود (نجم/۱). سوگند به آسمان و آن طارق. تو چه می‌دانی طارق چیست؟ آن ستاره درخشان است (طارق/۱-۳). سوگند به اختران بازگردنده، آن ‌روندگان نهان‌شونده (تکویر/۱۵-۱۶). سوگند یاد می‌کنم به جایگاه‌های ستارگان. به‌راستی اگر بدانید، این سوگندی بزرگ است (واقعه/۷۵-۷۶). سوگند به آسمان که دارای جایگاه‌های ستارگان است (بروج/۱).

به‌راستی پروردگار شما خدایی است که … خورشید، ماه و ستارگان را که به فرمان او مسخّر شده‌اند، [آفرید] (اعراف/۵۴). ستارگان به فرمان او مسخّر هستند. بی‌تردید در این برای مردمی که تعقّل می‌کنند، نشانه‌هایی است (نحل/۱۲). ما آسمان دنیا را به زیور اختران آراستیم (صافّات/۶). آسمان دنیا را به چراغ‌ها آراستیم و حفظ کردیم (فصّلت/۱۲). به‌راستی آسمان دنیا را با چراغ‌هایی آراستیم و آنها را مایه راندن شیاطین قرار دادیم (ملک/۵). اوست که ستارگان را برای شما قرار داد تا با آنها در تاریکی‌های خشکی و دریا راه یابید. به‌راستی ما آیات را برای گروهی که می‌دانند، به تفصیل بیان کرده‌ایم (انعام/۹۷). آنها با ستارگان راه می‌یابند (نحل/۱۶).

به‌راستی ما در آسمان جایگاه‌های ستارگان را قرار دادیم (حجر/۱۶). پربرکت است آن کسی که در آسمان جایگاه‌های ستارگان را قرار داد (فرقان/۶۱).

ستاره و درخت سجده می‌کنند (الرّحمن/۶). آیا ندیدی که هر کس در آسمان‌ها و هر کس در زمین است و خورشید، ماه، ستارگان، کوه‌ها، درخت، جنبندگان و بسیاری از مردم برای خدا، سجده می‌کنند (حج/۱۸)؟ پروردگار را پاسی از شب و به هنگام رفتن ستارگان تسبیح کن (طور/۴۹).

خدا نور آسمان‌ها و زمین است. مَثَل نور او چون چراغدانی است که در آن چراغی و آن چراغ در شیشه‌ای است. آن شیشه، گویی اختری درخشان است که از درخت پربرکت زیتونی که نه شرقی و نه غربی است، افروخته می‌شود (نور/۳۵). آن‌گاه که ستارگان تیره شوند، … [در آن روز] هر کس بداند، چه حاضر کرده است (تکویر/۲-۱۴). آن‌گاه که اختران پراکنده شوند، … هر کس بداند که چه پیش فرستاده و چه باقی گذاشته است (انفطار/۲-۵). وقتی که ستارگان محو شوند، … [اینها] برای چه روزی به تأخیر افتاده است؟ برای روز جدایی (مرسلات/۸-۱۳).

ستاره- اقوام، هنگامی که شب بر او (ابراهیم) تاریک شد، اختری دید، گفت: این پروردگار من است. آن‌گاه که غروب کرد، گفت: غروب‌کنندگان را دوست ندارم (انعام/۷۶). [ابراهیم] نظری به ستارگان انداخت و گفت: من بیمار هستم پس [قومش] از او روی گردانیدند و برگشتند (صافّات/۸۸-۹۰).

یوسف به پدرش گفت: ای پدر، من در خواب یازده اختر، خورشید و ماه را دیدم که برای من سجده می‌‎کنند (یوسف/۴).

آیا دیدی آن کسی را که روی گردانید؟ اندکی بخشید و دست برداشت؟ آیا علم غیب نزد اوست پس او می‌بیند؟ آیا از آن‌چه در صحیفه‌های موسی و ابراهیمی که وفا کرد، باخبر نشده است؟ که … و بی‌تردید اوست پروردگار ستاره شِعری (نجم/۳۳-۴۹).

برج، خورشید

وَ النَّجْمِ إِذَا هَوَى (نجم/۱) وَ السَّمَاء وَ الطَّارِقِ* وَ مَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ* النَّجْمُ الثَّاقِبُ (طارق/۱-۳) فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ* الْجَوَارِ الْكُنَّسِ (تکویر/۱۵-۱۶) فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ* وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ (واقعه/۷۵-۷۶) وَ السَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ (بروج/۱)

إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ … وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ (اعراف/۵۴) وَ الْنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (نحل/۱۲) إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ (صافّات/۶) وَ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَ حِفْظًا (فصّلت/۱۲) وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَ جَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِّلشَّيَاطِينِ (ملک/۵) وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُواْ بِهَا فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ قَدْ فَصَّلْنَا الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (انعام/۹۷) وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ (نحل/۱۶)

وَ لَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاء بُرُوجًا (حجر/۱۶) تَبَارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّمَاء بُرُوجًا (فرقان/۶۱)

وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (الرّحمن/۶) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَسْجُدُ لَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَن فِي الْأَرْضِ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ النُّجُومُ وَ الْجِبَالُ وَ الشَّجَرُ وَ الدَّوَابُّ وَ كَثِيرٌ مِّنَ النَّاسِ (حج/۱۸) وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبَارَ النُّجُومِ (طور/۴۹)

اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَ لَا غَرْبِيَّةٍ (نور/۳۵) وَ إِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ … عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ (تکویر/۲-۱۴) وَ إِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ … عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ (انفطار/۲-۵) فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ… لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ* لِيَوْمِ الْفَصْلِ (مرسلات/۸-۱۳)

النجوم- الاقوام، فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ (ابراهیم) اللَّيْلُ رَأَى كَوْكَبًا قَالَ هَذَا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لا أُحِبُّ الآفِلِينَ (انعام/۷۶) فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ* فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ* فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ (صافّات/۸۸-۹۰)

قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَا أَبتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ (یوسف/۴)

أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى* وَ أَعْطَى قَلِيلًا وَ أَكْدَى* أَعِندَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى* أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى* وَ إِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى … وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى (نجم/۳۳-۴۹)