کاغذ

 

کاغذ، صفحه‌ای که بر روی آن می‌نویسند، این مفهوم با واژه «رِقّ» ۱ بار، «سِجل» ۱ بار و از مادّه «ق ر ط س» ۲ بار آمده است.

چکیده: به کتابی نوشته‌شده، در ورقی گشوده سوگند یاد شده است. آن روز آسمان، چون درهم پیچیدن طومار نوشته‌ها درهم پیچیده می‌شود. اگر کتابی در کاغذی ملموس بر پیامبر فرستاده می‌شد، باز هم کافران آن را سحری می‌دانستند. یهود کتابی را که موسی آورده بود، بر کاغذ‌هایی نوشته، بخشی را آشکار و بسیاری را پنهان می‌کردند.

سوگند به کوه طور و سوگند به کتابی نوشته‌شده در ورقی گشوده … که عذاب پروردگارت واقع‌شدنی است (طور/۱-۷). روزی که آسمان را چون درهم پیچیدن طومار نوشته‌ها درهم می‌پیچیم، ‌همان طور که آفرینش نخستین را آغاز کردیم آن را بازمی‌گردانیم. این وعده‌ای بر [عهده] ما است. بی‌گمان ما انجام‌دهنده آن هستیم (انبیاء/۱۰۴).

اگر کتابی در کاغذی بر تو می‌فرستادیم و آن را با دستان خود لمس می‌کردند، بی‌تردید کسانی که کفر ورزیدند، می‌گفتند: این جز سحری آشکار نیست (انعام/۷).

خدا را چنان که سزاوار او است، نشناختند، آن‌گاه که گفتند: خدا بر هیچ بشری چیزی نازل نکرده است. بگو، چه کسی آن کتاب را که موسی آورد و برای مردم روشنایی و هدایتی بود، فرستاد؟ شما آن را در کاغذ‌ها کرده (نوشته)، [بخشی از] آن را آشکار می‌کنید و بسیاری را پنهان می‌کنید و [به وسیله‌ی آن] آن‌چه را که نه شما می‌دانستید و نه پدران شما به شما آموخته شد. بگو، خدا [همه را فرستاده]، آن‌گاه بگذار آنان در بیهوده‌‌گویی خود بازی کنند (انعام/۹۱).

کتاب، نوشته

الورق

 

 

 

 

 

 

وَ الطُّورِ* وَ كِتَابٍ مَّسْطُورٍ* فِي رَقٍّ مَّنشُورٍ … إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ (طور/۱-۷) يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاء كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ وَعْدًا عَلَيْنَا إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ (انبياء/۱۰۴)

 

وَ لَوْ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ كِتَابًا فِي قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ (انعام/۷)

 

وَ مَا قَدَرُواْ اللّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قَالُواْ مَا أَنزَلَ اللّهُ عَلَى بَشَرٍ مِّن شَيْءٍ قُلْ مَنْ أَنزَلَ الْكِتَابَ الَّذِي جَاء بِهِ مُوسَى نُورًا وَ هُدًى لِّلنَّاسِ تَجْعَلُونَهُ قَرَاطِيسَ تُبْدُونَهَا وَ تُخْفُونَ كَثِيرًا وَ عُلِّمْتُم مَّا لَمْ تَعْلَمُواْ أَنتُمْ وَ لاَ آبَاؤُكُمْ قُلِ اللّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ (انعام/۹۱)