چکیده: همه کارها از آنِ خدا است. خدا کار را تدبیر می‌کند. همه کارها به سوی او بازگردانده می‌شود. عاقبت کارها به سوی خدا و از آنِ خدا است. سوگند به تقسیم‌کنندگان و تدبیرکنندگان کار. هر کس از خدا پروا کند، خدا در کارش آسانی قرار می‌دهد. صبر، بخشش و تقوا از استوارترین کارها است. در شب قدر هر کار حکیمانه‌ای از هم جدا می‌شود و فرشتگان و روح به فرمان پروردگارشان براى هر کارى فرود می‌آیند. در کار مشورت کن و هنگامی که تصمیم گرفتی، بر خدا توکّل کن. هیچ مرد و زن مومنی را نرسد که چون خدا و پیامبر او به کاری حکم کنند، برای آنان در کارشان اختیاری باشد. کافران در کاری سردرگم، هستند و سرانجام کار خود را چشیدند. قیامت یا روز حسرت کار به پایان می‌رسد. هنگامی که کار به پایان رسد ستمکاران عذابی دردناک خواهند داشت.

به‌راستی پروردگار شما خدایی است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید. آن‌گاه بر عرش استیلا یافت. کار را تدبیر می‌کند. شفاعتگری جز بعد از اجازه او نیست. این است خدا، پروردگار شما، پس او را بپرستید. آیا متذکّر نمی‌شوید (یونس/۳)؟ خدا کسى است که آسمان‌ها را بدون ستون‌هایى که آنها را ببینید، برافراشت، آن‌گاه بر عرش استیلا یافت. خورشید و ماه را رام گردانید. هر کدام تا مدّتى معین روان هستند. کارها را تدبیر می‌کند. آیات خود را به تفصیل بیان می‌کند، باشد که به لقای او یقین کنید (رعد/۲). خدا از آسمان تا زمین کار را تدبیر می‌کند. آن‌گاه در روزی که مقدار آن چنان‌که شما می‌شمارید، هزار سال است، به سوی او بالا می‌رود (سجده/۵).

آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است، از آن خدا است. کارها به سوی خدا بازگردانده می‌شود (آل‌عمران/۱۰۹). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن او است. کارها به سوی خدا بازگردانده می‌شود (حدید/۵). آن‌چه پیش روی آنان (فرستادگان) و آن‌چه پشت سر آنان است را می‌داند. همه کارها به خدا بازگردانده می‌شود (حج/۷۶).

هر کس خود را در حالی‌که نیکوکار باشد، تسلیم خدا کند، بدون تردید به محکم‌ترین دستاویز چنگ زده است و عاقبت کارها به سوی خدا است (لقمان/۲۲). بی‌گمان خدا به کسى که او را یارى مى ‏کند، یارى مى ‏دهد زیرا خدا سخت نیرومند شکست‏ ناپذیر است. همان کسانى که چون در زمین به آنان تمکّن دهیم، نماز برپا مى ‏دارند. زکات مى ‏دهند و به کارهاى پسندیده امر می‌کنند و از کارهاى ناپسند نهی می‌کنند. عاقبت کارها از آنِ خدا است (حج/۴۰-۴۱).

سوگند به تقسیم‌کنندگان کار (ذاریات/۴). سوگند به تدبیرکنندگان کار (نازعات/۵).

هر کس از خدا پروا کند، برای او در کارش آسانی قرار می‌دهد. این فرمان خدا است که آن را به سوی شما نازل کرده است. هر کس از خدا پروا کند، بدی‌هایش را از او بزداید و پاداش او را برایش بزرگ کند (طلاق/۴-۵). هر کس صبر کند و ببخشاید، بدون تردید این از کارهای استوار است (شوری/۴۳). به‌راستی در اموال و جان‌هایتان آزمایش خواهید شد و بدون تردید از کسانی که پیش از شما کتاب داده شده‌اند و از کسانی که شرک ورزیدند، آزار بسیاری خواهید شنید. اگر صبر کنید و تقوا پیشه کنید پس به‌راستی این از کارهای استوار است (آل‌عمران/۱۸۶). آن‌چه به شما داده شده، متاع زندگی دنیا است و آن‌چه نزد خدا است، بهتر و پایدارتر است، برای کسانی که ایمان آورده‌اند و بر پروردگار خود توکّل می‌کنند … و کسانی که پروردگار خود را اجابت کردند، نماز برپا داشتند و کارشان در میانشان مشورت است و از آن‌چه به آنان روزی دادیم، انفاق می‌کنند (شوری/۳۶-۳۸).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، در حالی که مُحرِم هستید، شکار را نکشید. هر کس از شما به عمد آن را بکشد پس جزای او همانند آن‌چه کشته است از چهارپایان است که دو نفر عادل از شما بر آن حکم کنند و به عنوان قربانی به کعبه برسد یا کفّاره‌ای که طعام‌دادن به مسکین است یا معادل آن روزه گرفتن است تا سزای کار خود را بچشند. خدا از آن‌چه در گذشته واقع شده، عفو کرد. هر کس تکرار کند، خدا از او انتقام می‌گیرد. خدا شکست‌ناپذیرِ صاحبِ انتقام است (مائده/۹۵). کسانی که ربا می‌خورند، برنمی‌خیزند مگر مانند برخاستن کسی که شیطان او را به سبب تماس، آشفته کرده است. این به سبب آن است که گفتند: جز این نیست که دادوستد، مانند ربا است. خدا دادوستد را حلال و ربا را حرام کرده است. پس هر کس پندی از پروردگارش به او رسید و بازایستاد، آن‌چه گذشته، از آنِ او است و کار او با خدا است. هر کس [به ربا] بازگردد، آنان اصحاب آتش هستند و در آن جاودانه‌اند (بقره/۲۷۵).

به‌راستی این امّت ‏شما است امّتى یگانه و من پروردگار شما هستم، ‏از من پروا کنید، پس کارشان را میان خود پاره‌پاره کردند و دسته‌دسته شدند. هر گروهی به آن‌چه نزدشان بود، شاد شدند پس آنها را تا چندى در گرداب غفلت‏شان واگذار (مومنون/۵۲-۵۴). این امّت ‏شما است، امّتى یگانه و من پروردگار شما هستم پس من را بپرستید ولی کارشان را میان خود پاره پاره کردند. همه به سوى ما باز مى‏ گردند (انبیا/۹۲-۹۳)

کار- اقوام، چه بسیار پیامبرانی بودند که مردان خدایی بسیاری همراه آنان جنگ کردند … سخن آنان جز این نبود که گفتند: پروردگارا، گناهان ما و زیاده‌رویِ ما در کارمان را بر ما ببخش. گام‌های ما را ثابت بدار و ما را بر گروه کافران پیروز گردان پس خدا پاداش دنیا و پاداش نیکوی آخرت را به آنها داد. خدا نیکوکاران را دوست می‌دارد (آل‌عمران/۱۴۶-۱۴۸). چه بسیار شهرها که از فرمان پروردگار خود و پیامبرانش سرپیچی کردند و از آنها حسابى سخت کشیدیم و آنان را به عذابى ناشناخته عذاب کردیم تا کیفر زشت کار خود را چشیدند و پایان کار آنان زیان بود (طلاق/۸-۹).

[نوح] به قوم خود گفت: ای قوم من، اگر قیام من و یادآوری من به آیات خدا بر شما گران است، من بر خدا توکّل کرده‌ام پس کار و شریکان خود را جمع کنید تا کارتان بر شما پوشیده نماند آن‌گاه درباره من تصمیم بگیرید و من را مهلت ندهید (یونس/۷۱). [نوح] پروردگار خود را خواند که من مغلوب شده‌ام پس انتقام بگیر. درهای آسمان را به آبی ریزان گشودیم و زمین را به صورت چشمه‌هایی شکافتیم تا آب برای کاری که مقدّر شده بود، به هم پیوست (قمر/۱۰-۱۲). [پسر نوح] گفت: به‌زودی به کوهی پناه می‌برم که من را از آب، در امان نگاه دارد. [نوح] گفت: امروز از فرمان خدا هیچ نگاه‌دارنده‌ای نیست. جز کسی که [خدا به او] رحم کند. موج میان آن دو حایل شد و [پسر] از غرق شدگان گردید. گفته شد: ای زمین، آب خود را فرو بر و ای آسمان، [از بارش] باز ایست. آب فرو رفت و کار پایان یافت و [کشتی بر کوه] جودی قرار گرفت و گفته شد: لعنت بر ستمکاران (هود/۴۳-۴۴).

[همسر ابراهیم] گفت: ای وای بر من، آیا فرزند می‌آورم در حالی‌که من پیرزن هستم و این شوهر من، پیرمرد است؟ به‌راستی این چیز عجیبی است. [فرستادگان] گفتند: آیا از کار خدا تعجّب می‌کنی (هود/۷۲-۷۳)؟

لوط را از این کار آگاه کردیم که ریشه آنان (قومش) صبحگاهان بریده خواهد شد (حجر/۶۶).

ما این چنین یوسف را در آن سرزمین تمکّن بخشیدیم و تا به او از تعبیر خواب‌ها بیاموزیم. خدا بر کار خود غالب است ولی بیشتر مردم نمی‌دانند (یوسف/۲۱). هنگامی که [برادران یوسف] او را بردند و هم‌داستان شدند تا او را در نهان‌خانه چاه قرار بدهند و به او وحی کردیم که بی‌تردید آنها را از این کارشان در حالی‌که نمی‌دانند، خبر خواهی داد (یوسف/۱۵). [برادران یوسف] بر پیراهن او، خونی دروغین آوردند. [یعقوب] گفت: بلکه نفس شما کاری را برای شما آراسته است پس صبر زیبا است و بر آن‌چه توصیف می‌کنید، باید از خدا یاری خواست (یوسف/۱۸). [یعقوب به فرزندان خود] گفت: بلکه نفس شما کاری را برای شما آراسته است پس صبر زیبا است (یوسف/۸۳). [یوسف گفت:] ای دو یار زندانیِ من، یکی از شما آقای خود را شراب می‌دهد و امّا دیگری بر دار می‌شود و پرندگان از سر او می‌خورند. کاری که درباره آن نظر می‌خواستید، قطعی است (یوسف/۴۱). تو هنگامی که آنان (برادران یوسف) در کار خود هم‌داستان شدند و مکر کردند، نزدشان نبودی (یوسف/۱۰۲).

[موسی] گفت: پروردگارا، سینه‏ام را وسعت ببخش. کارم را بر من آسان گردان و گره از زبان من باز کن تا سخن من را بفهمند. برای من از خانواده‌ام دستیاری قرار بده، هارون برادرم را. پشت من را به او محکم کن و او را در کارم شریک کن تا تو را فراوان تسبیح گوییم و تو را بسیار یاد کنیم. به‌راستی تو بر ما بینا بوده‌ای. فرمود: ای موسی خواسته‌ات به تو داده شد (طه/۲۵-۳۶). [فرعونیان] میان خود درباره کارشان مشاجره کردند و پنهانی به نجوا پرداختند (طه/۶۲). [آن کس از قوم فرعون که ایمان آورده بود، گفت:] من کار خود را به خدا واگذار می‌کنم. به‌راستی خدا به بندگان خود بینا است، پس خدا او را از بدی‌های آن‌چه مکر می‌کردند، نگاه داشتو فرعونیان را به عذاب بدی گرفت (غافر/۴۴-۴۵).

[موسى به بنده ما که به علم و رحمت داده بودیم] گفت: آیا کشتى را سوراخ کردى تا سرنشینان آن را غرق کنى؟ بی‌گمان کار بسیار زشتی کردی. گفت: آیا نگفتم که تو هرگز نمى‏ توانى همراه من صبر کنى؟ [موسى] گفت: من را برای آن‌چه فراموش کردم، مؤاخذه نکن و در کارم بر من سخت نگیر (کهف/۷۱-۷۳).

[ملکه سبأ] گفت: ای بزرگان، به من در کارم نظر دهید که به یقین بدون حضور شما، کاری را انجام نداده‌ام. گفتند: ما سخت نیرومند و جنگاور هستیم. فرمان با تو است. بنگر چه فرمان می‌دهی (نمل/۳۲-۳۳)؟

[مریم] گفت: چگونه برای من پسری باشد در حالی‌که دست بشری به من نرسیده است و بدکاره نبوده‌ام؟ گفت: [فرمان] چنین است. پروردگار تو فرمود: آن، برای من آسان است و برای این‌که او را نشانه‌ای برای مردم قرار دهیم و رحمتی از جانب ما باشد. [این] کاری قطعی است (مریم/۲۰-۲۱).

آیا پنداشته‌ای که اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟ آن‌گاه که جوانان به سوی غار پناه بردند و گفتند: پروردگارا، به ما از جانب خود رحمتی بده و در کارمان برای ما رشدی فراهم کن … هنگامی که از آنها (قومشان) و از آن‌چه جز خدا می‌پرستیدند، کناره گرفتید پس به این غار پناه جویید تا پروردگارتان از رحمت خود بر شما بگسترد و برای شما در کارتان گشایشی فراهم آورد (کهف/۹-۱۶). [مردم] را بر آنان آگاه کردیم تا بدانند که وعده خدا حق است و در رستاخیز تردیدی نیست و این هنگامی بود که با یکدیگر در کار خود کشمش می‌کردند پس گفتند: بر آنان بنایی بسازید. پروردگار شما به حال آنان داناتر است. کسانی که بر کار آنها، غالب شدند، گفتند: بی‌گمان بر آنان عبادتگاهی خواهیم ساخت (کهف/۲۱).

[لقمان گفت:] اى پسرک من، نماز را برپا دار و به کار پسندیده امر کن و از کار ناپسند نهی کن و بر آن‌چه به تو رسیده، ‏صبر کن. در حقیقت این از کارهای استوار است (لقمان/۱۷).

کار- پیامبر و مومنان، غیب آسمان‌ها و زمین از آنِ خدا است. همه کارها به سوی او بازگردانده می‌شود پس او را پرستش کن و بر او توکّل کن. پروردگارت از آن‌چه انجام می‌دهید، غافل نیست (هود/۱۲۳). ما این چنین روحی از فرمان خود را به تو وحی کردیم. تو نمی‌‌دانستی کتاب و ایمان چیست، ولی ما آن را نوری قرار دادیم که هر یک از بندگان خود را بخواهیم با آن هدایت می‌کنیم. بدون تردید تو به راه راست هدایت می‌کنی. راه خدایی که آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، از آنِ او است. آگاه باشید که کارها به سوی خدا باز می‌گردد (شوری/۵۲-۵۳). به‌راستی، آن (کتاب) را در شبی پربرکت نازل کردیم که ما همواره هشداردهنده بوده‌ایم. در آن شب هر کار حکیمانه‌ای از هم جدا می‌شود. کاری از جانب ما است. به‌راستی ما همواره فرستنده‌ایم (دخان/۳-۵). در آن [شب] فرشتگان و روح به فرمان پروردگارشان براى هر کارى فرود می‌آیند (قدر/۴).

با آنان در کار مشورت کن پس هنگامی که تصمیم گرفتی، بر خدا توکّل کن که خدا توکّل‌کنندگان را دوست دارد (آل‌عمران/۱۵۹). از آن کس که قلب او را از یاد خود غافل کرده‌ایم و هوای خود را پیروی می‌کند و کار او زیاده‌روی است، اطاعت نکن (کهف/۲۸).

هنگامی که زید حاجت خود را از آن زن برآورد، او را به ازدواج تو درآوردیم تا بر مومنان در مورد ازدواج با همسرانِ پسرخواندگانشان، آن‌گاه که حاجت خود را از آنان برآوردند، سختی نباشد. کار خدا انجام‌یافتنی است. بر پیامبر در آن‌چه خدا براى او مقرّر گردانیده، گناهى نیست. سنّت ‏خدا است که از قبل در میان گذشتگان بوده و کار خدا همواره به اندازه مقرّر است (احزاب/۳۷-۳۸).

برای هر امّتی آیینی قرار دادیم که بر آن باشند پس نباید با تو در این کار مجادله کنند. به سوی پروردگار خود بخوان که تو بر هدایتی راستین هستی (حج/۶۷). دلایل روشنی از کار به آنها (بنی‌اسرائیل) دادیم پس اختلاف نکردند مگر بعد از آن‌که علم برای آنها آمد، آن هم به سبب برتری‌جویی که میانشان بود. بی‌تردید پروردگار تو روز قیامت میان آنها (بنی‌اسرائیل) در آن‌چه اختلاف می‌کردند، حکم خواهد کرد. سپس تو را بر راه و روشی از کار [دین] قرار دادیم پس آن را پیروی کن و هوس‌های کسانی را که نمی‌دانند، پیروی نکن (جاثیه/۱۷-۱۸). به‌راستی کسانی که دین خود را پراکنده کردند و گروه‌گروه شدند، تو مسئول آنان نیستی. کار آنان تنها با خدا است سپس آنها را از آن‌چه انجام می‌دادند، باخبر خواهد کرد (انعام/۱۵۹).

بدانید که فرستاده خدا در میان شما است. اگر در بسیاری از کارها از شما اطاعت کند، بدون تردید به زحمت می‌افتید (حجرات/۷). هیچ مرد و زن مومنی را نرسد که چون خدا و پیامبر او، به کاری حکم کنند، برای آنان در کارشان اختیاری باشد. هر کس خدا و پیامبر او را نافرمانی کند، بدون تردید دچار گمراهی آشکاری شده است (احزاب/۳۶). جز این نیست که مومنان کسانی هستند که به خدا و پیامبر او ایمان دارند و هنگامی که با پیامبر برای کاری جمعی گرد آیند، نمی‌روند تا این که از او اجازه بگیرند. به‌راستی کسانی که از تو اجازه می‌گیرند، همان کسانی که به خدا و پیامیر او ایمان ‌آورده‌اند پس هر گاه برای برخی از کارهایشان از تو اجازه می‌گیرند، به هر کس از آنان که خواستی، اجازه بده و برای آنان آمرزش بخواه که خدا آمرزنده مهربان است (نور/۶۲). کسانی که ایمان آوردند، می‌گویند: چرا سوره‌ای [درباره جهاد] نازل نمی‌شود … اطاعت و سخنی شایسته [برای آنان بهتر است] و هنگامی که کار [جهاد] قطعی شد، اگر با خدا راست بودند، برای آنان بهتر بود (محمّد/۲۰-۲۱). [کسانی که از پیامبر برای ترک جهاد اجازه می‌گیرند،] اگر با شما بیرون آمده بودند، جز تباهی نمی‌افزودند و در بین شما رخنه می‌کردند و فتنه می‌انداختند. در میان شما برای خود جاسوسانی دارند. خدا به ستمکاران آگاه است. به‌راستی پیش از این هم فتنه‌جویی کردند و کارها را بر تو آشفته ساختند تا این‌که حق آمد و کار خدا ظاهر شد در حالی‌که آنها کراهت داشتند (توبه/۴۷-۴۸).

[یادکنید] آن‌گاه که شما در ناحیه نزدیکتر بودید و آنها در ناحیه دورتر و کاروان پایین‌تر از شما بود. اگر شما با یکدیگر وعده [جنگ] گذاشته بودید، بدون تردید درباره وعده‌گاه اختلاف می‌کردید ولی [چنین شد] تا کاری که انجام‌شدنی بود، به پایان برد تا هر کس هلاک می‌شود، از روی دلیلی روشن هلاک شود و هر کس زنده می‌ماند از روی دلیلی روشن زنده بماند. خدا شنوای دانا است. [یاد کن] آن‌گاه که خدا آنان را در خوابت به تو اندک نشان می‌داد و اگر آنان را بسیار نشان می‌داد، بی‌تردید سست می‌شدید و بی‌گمان در کار [جنگ] منازعه می‌کردید ولی خدا [شما را] به سلامت داشت. به‌راستی او به راز سینه‌ها آگاه است. آن‌گاه که چون با هم برخورد کردید، آنان را به چشم شما اندک نشان داد و شما را نیز به چشم آنان اندک نشان می‌داد تا خدا کارى را که انجام‏ شدنى بود، تحقّق بخشد. کارها به سوى خدا بازگردانده مى‏ شود (انفال/۴۲-۴۴). خدا آن (فرستادن فرشتگان) را جز بشارتی برای شما قرار نداد و تا قلب‌های شما به آن اطمینان یابد. یاری جز از نزد خدای شکست‌ناپذیر حکیم نیست تا برخی از کسانی را که کافر شده‌اند، نابود کند یا آنان را خوار نماید تا ناامید بازگردند. چیزی از این کار، به دست تو نیست یا [خدا] توبه آنان را می‌پذیرد یا عذابشان می‌کند زیرا آنان ستمکار هستند (آل‌عمران/۱۲۶-۱۲۸). بی‌گمان خدا وعده خود را برای شما تحقّق بخشید آن‌گاه که به اذن او آنان را تارومار می‌کردید تا این که سست شدید و در کار، به نزاع پرداختید و پس از آن‌که آن‌چه را دوست داشتید به شما نشان داد، نافرمانی کردید. بعضی از شما دنیا را می‌خواستند و برخی آخرت را … خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است. سپس بعد از آن اندوه، آرامشی را به صورت خوابی سبک، بر شما فرو فرستاد که گروهی از شما را فرا گرفت و گروهی تنها در فکر جان خود بودند و درباره خدا گمان‌های ناروا چون گمان‌های جاهلیّت می‎‌بردند، می‌گویند: آیا ما را در این کار، اختیاری هست؟ بگو، همه کار، به دست خدا است. در  خودشان چیزی را پنهان می‌کردند که برای تو آشکار نمی‌کردند. می‌گویند: اگر ما را در این کار، اختیاری بود، اینجا کشته نمی‌شدیم. بگو، اگر در خانه‌های خود هم بودید، کسانی که کشته‌شدن بر آنها نوشته شده، بی‌تردید به سوی قتلگاه‌های خود می‌رفتند تا خدا آن‌چه در سینه‌های شما است را بیازماید و آن‌چه در قلب‌های شما است را پاک گرداند (آل‌عمران/۱۵۲-۱۵۴).

هنگامی که حق برای آنان (کافران) آمد، تکذیب کردند پس آنها در کاری سردرگم، هستند (ق/۵). بگو، کیست که از آسمان و زمین به شما روزی می‌دهد؟ یا کیست که مالک گوش و چشم‌ها است و کیست که زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون می‌آورد و کیست که کار را تدبیر می‌کند؟ پس خواهند گفت: خدا. بگو، پس چرا پروا نمی‌کنید (یونس/۳۱)؟ اگر تو را تکذیب کنند، البته پیامبران پیش از تو تکذیب شدند. کارها به سوی خدا بازگردانده می‌شود (فاطر/۴). اگر نشانه ‏اى ببینند، روى می‌گردانند و می‌گویند: سحرى همیشگی است. تکذیب نمودند و هوس‌هاى خود را پیروی کردند ولى هر کاری [در جای خود] قرار می‌گیرد (قمر/۲-۳). گفتند: چرا فرشته ‏اى بر او نازل نشده است؟ اگر فرشته ‏اى نازل می‌کردیم، بی‌تردید کار پایان می‌گرفت و دیگر مهلتی داده نمی‌شدند (انعام/۸). آیا جز این انتظار دارند که خدا و فرشتگان در سایه‌هایی از ابر برای آنها بیایند و کار به پایان برسد؟ همه کارها به خدا بازگردانده می‌شود (بقره/۲۱۰). آنها را از روز حسرت بیم بده، آن‌گاه که کار به پایان رسد در حالی‌که آنها در غفلت هستند و ایمان نمی‌آورند (مریم/۳۹). اگر قرآنی بود که کوه‌ها با آن راه می‌افتادند یا زمین با آن قطعه‌قطعه می‌شد یا مردگان با آن به تکلّم می‌آمدند، [باز هم کافران ایمان نمی‌آوردند] بلکه همه کارها از آنِ خدا است (رعد/۳۱). بگو، اگر آن‌چه به شتاب می‌خواهید نزد من بود، بی‌تردید میان من و شما کار به پایان می‌رسید. خدا به ستمکاران آگاه است (انعام/۵۸). آیا خبر کسانى که پیش از این کفر ورزیدند و سرانجام کار خود را چشیدند و عذاب دردناک خواهند داشت، به شما نرسیده است؟ این به آن سبب بود که پیامبرانشان دلایل آشکار برای آنان مى‏آوردند و آنان می‌گفتند: آیا بشرى ما را هدایت مى‏ کند؟ پس کافر شدند و روى گردانیدند (تغابن/۵-۶). بى‏ گمان کسانى که پس از آن‌که هدایت بر آنان آشکار شد، به گذشته خود بازگشتند، شیطان [کارهایشان را] برای آنان آراست و آنان را به آرزوهاى دور و دراز انداخت. این به آن سبب است که آنان به کسانى که آن‌چه خدا نازل کرده را ناخوشایند ‏داشتند، گفتند: به‌زودی در بعضی کار[ها] از شما اطاعت‏ خواهیم کرد. خدا از اسرار آنان آگاه است پس چگونه‌ هستند وقتى که فرشتگان جان آنان را می‌گیرند و بر چهره و پشت آنان تازیانه می‌زنند زیرا آنان از آن‌چه خدا را به خشم آورده، پیروى کردند و رضایت او را خوش نداشتند پس اعمال آنان را تباه گردانید (محمّد/۲۵-۲۸).

اگر نیکى به تو برسد، آنان (منافقان) را اندوهگین مى‏ کند و اگر مصیبتی به تو برسد، مى‏ گویند: ما پیش از این [تصمیمِ] کار خود را گرفته ‏ایم و شادمان روى بر مى‏ تابند. بگو، جز آن‌چه خدا براى ما مقرّر کرده است، هرگز به ما نمى ‏رسد. او سرپرست ما است و مومنان باید تنها بر خدا توکل کنند (توبه/۵۰-۵۱). [مَثَل منافقان و یهود] مانند کسانى است که زمانی نزدیک، پیش از آنان بودند که سزاى کار خود را چشیدند و عذابی دردناک دارند (حشر/۱۵).

چون کار به پایان رسید، شیطان مى‏ گوید: به‌راستی خدا به شما وعده داد، وعده راست و من به شما وعده دادم و با شما خلاف کردم. من بر شما هیچ تسلّطى ندارم جز این‌که شما را دعوت کردم و شما اجابت کردید پس مرا ملامت نکنید و خودتان را ملامت کنید. من فریادرس شما نیستم و شما هم فریادرس من نیستید. من به آن‌چه پیش از این من را [در کار خدا] شریک مى‏ دانستید، کافر هستم. به یقین ستمکاران عذابى دردناک خواهند داشت (ابراهیم/۲۲). [مجرمان در جهنّم] ندا می‌دهند: اى مالک، [بگو،] پروردگارت ما را بمیراند. می‌گوید: به یقین شما ماندگار هستید. بدون تردید حق را برای شما آوردیم ولی بیشتر شما حق را خوش نداشتید یا در کاری اصرار می‌ورزیدند. ما نیز [بر کیفر آنان] اصرار مى‏ ورزیم (زخرف/۷۷-۷۹).

انجام دادن، کسب کردن

إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُدَبِّرُ الأَمْرَ مَا مِن شَفِيعٍ إِلاَّ مِن بَعْدِ إِذْنِهِ ذَلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ (یونس/۳) اللّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لأَجَلٍ مُّسَمًّى يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ (رعد/۲) يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ  (سجده/۵)

وَ لِلّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ وَ إِلَى اللّهِ تُرْجَعُ الأُمُورُ (آل‌عمران/۱۰۹) لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (حدید/۵) يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ (الرسل) وَ مَا خَلْفَهُمْ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (حج/۷۶)

وَ مَن يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى وَ إِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (لقمان/۲۲) وَ لَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ* الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ آتَوُا الزَّكَاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَ لِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (حج/۴۰-۴۱)

فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا (ذاریات/۴) فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا (نازعات/۵)

وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا* ذَلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَ يُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا (طلاق/۴-۵) وَ لَمَن صَبَرَ وَ غَفَرَ إِنَّ ذَلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ (شوری/۴۳) لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوَالِكُمْ وَ أَنفُسِكُمْ وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَ مِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ أَذًى كَثِيرًا وَ إِن تَصْبِرُواْ وَ تَتَّقُواْ فَإِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الأُمُورِ (آل‌عمران/۱۸۶) فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ مَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَ أَبْقَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ … وَ الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ أَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (شوری/۳۶-۳۸)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقْتُلُواْ الصَّيْدَ وَ أَنتُمْ حُرُمٌ وَ مَن قَتَلَهُ مِنكُم مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاء مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَو عَدْلُ ذَلِكَ صِيَامًا لِّيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ عَفَا اللّهُ عَمَّا سَلَف وَ مَنْ عَادَ فَيَنتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَ اللّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ (مائده/۹۵) الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لاَ يَقُومُونَ إِلاَّ كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَ أَحَلَّ اللّهُ الْبَيْعَ وَ حَرَّمَ الرِّبَا فَمَن جَاءهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىَ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَ أَمْرُهُ إِلَى اللّهِ وَ مَنْ عَادَ فَأُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (بقره/۲۷۵)

وَ إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ* فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ زُبُرًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ* فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِينٍ (مومنون/۵۲-۵۴) إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ* وَ تَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ (انبیاء/۹۲-۹۳)

الامر- الاقوام، وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ … وَ مَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ ربَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ إِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَ ثَبِّتْ أَقْدَامَنَا و انصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ* فَآتَاهُمُ اللّهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَ حُسْنَ ثَوَابِ الآخِرَةِ وَ اللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (آل‌عمران/۱۴۶-۱۴۸) وَ كَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَ رُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَ عَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرًا* فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَ كَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا (طلاق/۸-۹)

إِذْ قَالَ (نوح) لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكُم مَّقَامِي وَ تَذْكِيرِي بِآيَاتِ اللّهِ فَعَلَى اللّهِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْمِعُواْ أَمْرَكُمْ وَ شُرَكَاءكُمْ ثُمَّ لاَ يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُواْ إِلَيَّ وَ لاَ تُنظِرُونِ (یونس/۷۱) فَدَعَا [نوح] رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ* فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاء بِمَاء مُّنْهَمِرٍ* وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (قمر/۱۰-۱۲) قَالَ [ابنه] سَآوِي إِلَى جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْمَاء قَالَ لاَ عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِلاَّ مَن رَّحِمَ وَ حَالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ* و َقِيلَ يَا أَرْضُ ابْلَعِي مَاءكِ وَيَا سَمَاء أَقْلِعِي وَ غِيضَ الْمَاء وَ قُضِيَ الأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَ قِيلَ بُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ  (هود/۴۳-۴۴)

قَالَتْ (امراة ابراهیم) يَا وَيْلَتَى أَأَلِدُ وَ أَنَاْ عَجُوزٌ وَ هَذَا بَعْلِي شَيْخًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ* قَالُواْ أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ (هود/۷۲-۷۳)

وَ قَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَلِكَ الأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاء مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ (حجر/۶۶)

وَ كَذَلِكَ مَكَّنِّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ وَ لِنُعَلِّمَهُ مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ وَ اللّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ  (یوسف/۲۱) فَلَمَّا [اخوة یوسف] ذَهَبُواْ بِهِ وَ أَجْمَعُواْ أَن يَجْعَلُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ وَ أَوْحَيْنَآ إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُم بِأَمْرِهِمْ هَذَا وَ هُمْ لاَ يَشْعُرُونَ (یوسف/۱۵) وَ جَآؤُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ (یعقوب) بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَ اللّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ (یوسف/۱۸) قَالَ (یعقوب لابنه) بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ (یوسف/۸۳) [قال یوسف] يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا وَ أَمَّا الآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِن رَّأْسِهِ قُضِيَ الأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيَانِ (یوسف/۴۱) مَا كُنتَ لَدَيْهِمْ (اخوة یوسف) إِذْ أَجْمَعُواْ أَمْرَهُمْ وَ هُمْ يَمْكُرُونَ (یوسف/۱۰۲)

قَالَ (موسی) رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي* وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي* وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي* يَفْقَهُوا قَوْلِي* وَ اجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي* هَارُونَ أَخِي* اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي* وَ أَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي* كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا* وَ نَذْكُرَكَ كَثِيرًا* إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرًا* قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَى (طه/۲۵-۳۶) فَتَنَازَعُوا (آل فرعون) أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ وَ أَسَرُّوا النَّجْوَى (طه/۶۲) [قال الذی آمن من آل فرعون یکتم ایمانه] أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ* فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا وَ حَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ (غافر/۴۴-۴۵)

فَانطَلَقَا (موسی و عبدنا الذی آتیناه عاما و رحمة) حَتَّى إِذَا رَكِبَا فِي السَّفِينَةِ خَرَقَهَا قَالَ أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَيْئًا إِمْرًا* قَالَ أَلَمْ أَقُلْ إِنَّكَ لَن تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا* قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ وَ لَا تُرْهِقْنِي مِنْ أَمْرِي عُسْرًا (کهف/۷۱-۷۳)

قَالَتْ (امراة تملک سبأ) يَا أَيُّهَا المَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي مَا كُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّى تَشْهَدُونِ* قَالُوا نَحْنُ أُوْلُوا قُوَّةٍ وَ أُولُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ وَ الْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانظُرِي مَاذَا تَأْمُرِينَ (نمل/۳۲-۳۳)

قَالَتْ (مریم) أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا* قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ لِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِّنَّا وَ كَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا (مریم/۲۰-۲۱)

أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا* إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا … وَ إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنشُرْ لَكُمْ رَبُّكُم مِّن رَّحمته و يُهَيِّئْ لَكُم مِّنْ أَمْرِكُم مِّرْفَقًا (کهف/۹-۱۶) أَعْثَرْنَا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَةَ لَا رَيْبَ فِيهَا إِذْ يَتَنَازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَيْهِم بُنْيَانًا رَّبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلَى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِم مَّسْجِدًا (کهف/۲۱)

[قال لقمان] يَا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَ انْهَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ اصْبِرْ عَلَى مَا أَصَابَكَ إِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ (لقمان/۱۷)

الفعل- النبی و المومنون، وَ لِلّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ إِلَيْهِ يُرْجَعُ الأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَ تَوَكَّلْ عَلَيْهِ وَ مَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (هود/۱۲۳) وَ كَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا مَا كُنتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَ لَا الْإِيمَانُ وَلَكِن جَعَلْنَاهُ نُورًا نَّهْدِي بِهِ مَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَ إِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ* صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الأمُورُ (شوری/۵۲-۵۳) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ (کتاب) فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ* فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ* أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ (دخان/۳-۵)

تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيهَا (لیلة القدر) بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ (قدر/۴) وَ شَاوِرْهُمْ فِي الأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ  (آل‌عمران/۱۵۹) وَ لَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِكْرِنَا وَ اتَّبَعَ هَوَاهُ وَ كَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا (کهف/۲۸)

فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِّنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَ كَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا* مَّا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ وَ كَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَّقْدُورًا (احزاب/۳۷-۳۸)

لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَكًا هُمْ نَاسِكُوهُ فَلَا يُنَازِعُنَّكَ فِي الْأَمْرِ وَ ادْعُ إِلَى رَبِّكَ إِنَّكَ لَعَلَى هُدًى مُّسْتَقِيمٍ (حج/۶۷) وَ آتَيْنَاهُم بَيِّنَاتٍ مِّنَ الْأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمْ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ* ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَى شَرِيعَةٍ مِّنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَ لَا تَتَّبِعْ أَهْوَاء الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ (جاثیه/۱۷-۱۸) إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمْ وَ كَانُواْ شِيَعًا لَّسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ (انعام/۱۵۹)

وَ اعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِّنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ  (حجرات/۷) وَ مَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَن يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا (احزاب/۳۶) إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَن لِّمَن شِئْتَ مِنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (نور/۶۲) وَ يَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ … طَاعَةٌ وَ قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ فَإِذَا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ  (محمّد/۲۰-۲۱) [الذین یستئذنک] لَوْ خَرَجُواْ فِيكُم مَّا زَادُوكُمْ إِلاَّ خَبَالًا و لأَوْضَعُواْ خِلاَلَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَ فِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ* لَقَدِ ابْتَغَوُاْ الْفِتْنَةَ مِن قَبْلُ وَ قَلَّبُواْ لَكَ الأُمُورَ حَتَّى جَاء الْحَقُّ وَ ظَهَرَ أَمْرُ اللّهِ وَ هُمْ كَارِهُونَ (توبه/۴۷-۴۸)

إِذْ أَنتُم بِالْعُدْوَةِ الدُّنْيَا وَ هُم بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَى وَ الرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنكُمْ وَ لَوْ تَوَاعَدتَّمْ لاَخْتَلَفْتُمْ فِي الْمِيعَادِ وَلَكِن لِّيَقْضِيَ اللّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا لِّيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَن بَيِّنَةٍ وَيَحْيَى مَنْ حَيَّ عَن بَيِّنَةٍ وَ إِنَّ اللّهَ لَسَمِيعٌ عَلِيمٌ* إِذْ يُرِيكَهُمُ اللّهُ فِي مَنَامِكَ قَلِيلًا وَ لَوْ أَرَاكَهُمْ كَثِيرًا لَّفَشِلْتُمْ وَ لَتَنَازَعْتُمْ فِي الأَمْرِ وَلَكِنَّ اللّهَ سَلَّمَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ* وَ إِذْ يُرِيكُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَيْتُمْ فِي أَعْيُنِكُمْ قَلِيلًا وَ يُقَلِّلُكُمْ فِي أَعْيُنِهِمْ لِيَقْضِيَ اللّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا وَ إِلَى اللّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (انفال/۴۲-۴۴) وَ مَا جَعَلَهُ اللّهُ إِلاَّ بُشْرَى لَكُمْ وَ لِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُم بِهِ وَ مَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِندِ اللّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ* لِيَقْطَعَ طَرَفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنقَلِبُواْ خَآئِبِينَ* لَيْسَ لَكَ مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذَّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ  (آل‌عمران/۱۲۶-۱۲۸) وَ لَقَدْ صَدَقَكُمُ اللّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذَا فَشِلْتُمْ وَ تَنَازَعْتُمْ فِي الأَمْرِ وَ عَصَيْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاكُم مَّا تُحِبُّونَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الدُّنْيَا وَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الآخِرَةَ … وَ اللّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ* ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّن بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا يَغْشَى طَآئِفَةً مِّنكُمْ وَ طَآئِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ الأَمْرِ مِن شَيْءٍ قُلْ إِنَّ الأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ يُخْفُونَ فِي أَنفُسِهِم مَّا لاَ يُبْدُونَ لَكَ يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَاهُنَا قُل لَّوْ كُنتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَى مَضَاجِعِهِمْ وَ لِيَبْتَلِيَ اللّهُ مَا فِي صُدُورِكُمْ وَ لِيُمَحَّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ (آل‌عمران/۱۵۲-۱۵۴)

بَلْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءهُمْ فَهُمْ (الکافرین) فِي أَمْرٍ مَّرِيجٍ (ق/۵) قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَ الأَرْضِ أَمَّن يَمْلِكُ السَّمْعَ و الأَبْصَارَ وَ مَن يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيَّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ مَن يُدَبِّرُ الأَمْرَ فَسَيَقُولُونَ اللّهُ فَقُلْ أَفَلاَ تَتَّقُونَ (یونس/۳۱) وَ إِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (فاطر/۴) وَ إِن يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ* وَ كَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ وَ كُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ (قمر/۲-۳) وَ قَالُواْ لَوْلا أُنزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ وَ لَوْ أَنزَلْنَا مَلَكًا لَّقُضِيَ الأمْرُ ثُمَّ لاَ يُنظَرُونَ (انعام/۸) هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن يَأْتِيَهُمُ اللّهُ فِي ظُلَلٍ مِّنَ الْغَمَامِ وَ الْمَلآئِكَةُ وَ قُضِيَ الأَمْرُ وَ إِلَى اللّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (بقره/۲۱۰) وَ أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ هُمْ فِي غَفْلَةٍ وَ هُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (مریم/۳۹) وَ لَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى بَل لِّلّهِ الأَمْرُ جَمِيعًا (رعد/۳۱) قُل لَّوْ أَنَّ عِندِي مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ لَقُضِيَ الأَمْرُ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِالظَّالِمِينَ (انعام/۵۸) أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ* ذَلِكَ بِأَنَّهُ كَانَت تَّأْتِيهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ يَهْدُونَنَا فَكَفَرُوا وَ تَوَلَّوا (تغابن/۵-۶) إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلَى لَهُمْ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ* فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمْ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَهُمْ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَ كَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ (محمّد/۲۵-۲۸)

إِن تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ (المنافقین) وَ إِن تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُواْ قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِن قَبْلُ وَ يَتَوَلَّواْ وَّ هُمْ فَرِحُونَ* قُل لَّن يُصِيبَنَا إِلاَّ مَا كَتَبَ اللّهُ لَنَا هُوَ مَوْلاَنَا وَ عَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (توبه/۵۰-۵۱) [مَثَل المنافقین و الیهود] كَمَثَلِ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَرِيبًا ذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (حشر/۱۵)

وَ قَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الأَمْرُ إِنَّ اللّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَ مَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلاَّ أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلاَ تَلُومُونِي وَ لُومُواْ أَنفُسَكُم مَّا أَنَاْ بِمُصْرِخِكُمْ وَ مَا أَنتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَآ أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (ابراهیم/۲۲) وَ نَادَوْا (المجرمون فی جهنّم) يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ* لَقَدْ جِئْنَاكُم بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ* أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ  (زخرف/۷۷-۷۹)