چکیده: لوط از فرستادگان بود. به او حکمت، دانش، داورى و نبوّت دادیم. او از کسانی بود که آنان را بر جهانیان برترى دادیم. قوم لوط، او را تکذیب کردند و کارهای پلید می‌کردند و با مردان در می‌آمیختند پس بر آنها فریادی مرگبار و بارانی از سنگ فرستاده شد و شهرهای آنان را زیر ورو کرد و جز خاندان لوط، همه را هلاک کرد. در این ماجرا برای مومنان نشانه‌ای است.

به‌راستی لوط از فرستادگان بود (صافّات/۱۳۳). به لوط حکمت و دانش دادیم (انبیاء/۷۴). نوح را هدایت کردیم و از نسل او نیز … اسماعیل، یسع، یونس و لوط، همگی را بر جهانیان برترى دادیم. از پدران، فرزندان و برادران آنان برخى را [بر جهانیان برترى دادیم] و آنان را برگزیدیم و به راه راست هدایت کردیم. این هدایت‏ خدا است که هر کس از بندگانش را بخواهد با آن هدایت مى‏کند. اگر آنان شرک ورزیده بودند، بی‌گمان آن‌چه انجام مى‏ دادند، از دستشان مى ‏رفت. آنان کسانى بودند که کتاب، داورى و نبوّت به آنها دادیم (انعام/۸۴-۸۹). لوط به او (ابراهیم) ایمان آورد. [ابراهیم] گفت: من به سوى پروردگار خود، روى مى‌آورم. به‌راستی او شکست‌ناپذیر حکیم است (عنکبوت/۲۶). او و لوط را به سوى آن سرزمینى که براى جهانیان در آن برکت نهاده بودیم، رهانیدیم (انبیاء/۷۱).

قوم لوط، فرستادگان را تکذیب کردند، آن‌گاه که برادرشان لوط به آنان گفت: آیا پروا نمی‌کنید؟ من براى شما فرستاده‏اى امین هستم. از خدا پروا کنید و از من اطاعت کنید. بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى ‏کنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست. آیا از جهانیان با مردان در مى‏‌آمیزید و آن‌چه را پروردگار شما از همسرانتان براى شما آفریده، وامى‏‌گذارید؟ بلکه شما گروهی تجاوزکار هستید (شعراء/۱۶۰-۱۶۶). لوط را [فرستادیم]، هنگامى که به قوم خود گفت: آیا به کار زشتی می‌پردازید که هیچ یک از جهانیان در آن بر شما پیشى نگرفته است (اعراف/۸۰)؟ لوط را [فرستادیم] هنگامى که به قوم خود گفت: ‏شما به کارى زشت مى‏‌پردازید که هیچ یک از جهانیان در آن بر شما پیشى نگرفته است؟ آیا شما با مردها درمى‌‏آمیزید و راه [نسل] را قطع مى‏‌کنید و در محافل خود پلیدکارى مى‏‌کنید (عنکبوت/۲۸-۲۹)؟ بی‌تردید شما از روى شهوت به جاى زنان با مردان درمى‌‏آمیزید بلکه شما گروهى اسرافکار هستید (اعراف/۸۱). [یاد کن] لوط را هنگامی که به قوم خود گفت: آیا دیده و دانسته به فحشا می‌پردازید؟ آیا شما از روى شهوت به جاى زنان با مردها درمى‏‌آمیزید؟ [نه] بلکه شما گروهی جهالت‏‌پیشه‏ هستید (نمل/۵۴-۵۵). پاسخ قوم او جز این نبود که گفتند: اگر راست مى‌گویى، عذاب خدا را بر ما بیاور (عنکبوت/۲۹). گفتند: اى لوط، اگر دست برندارى، بی‌گمان از اخراج‏‌شدگان خواهى بود (شعراء/۱۶۷). پاسخ قوم او جز این نبود که گفتند: خاندان لوط را از شهر خود بیرون کنید که آنها مردمى هستند که به پاکى تظاهر مى‌‏نمایند (نمل/۵۶؛ اعراف/۸۲).

[لوط] گفت: به‌راستى من دشمن کردار شما هستم. پروردگارا، من و کسان من را از آن‌چه انجام مى‌‏دهند، نجات بده (شعراء/۱۶۸-۱۶۹). گفت: پروردگارا، من را بر قوم فاسد، پیروز گردان (عنکبوت/۳۰).

[ابراهیم] آنان (فرستادگان) را ناشناس یافت و از آنها ترسید. گفتند: نترس که ما به سوى قوم لوط فرستاده شده‌‏ایم (هود/۷۰). [ابراهیم] گفت: اى فرشتگان، کار مهّم شما چیست (حجر/۵۷؛ ذاریات/۳۱)؟ گفتند: ما به سوى گروهی مجرم فرستاده شده‌‏ایم، مگر خاندان لوط که ما بدون شک همه آنان را نجات مى‏‌دهیم جز زنش را که مقدّر کردیم او از بازماندگان باشد (حجر/۵۸-۶۰). گفتند: ما به سوى گروهی مجرم فرستاده شده‏‌ایم تا سنگ‌هایى از گِل بر آنان فرو فرستیم که نزد پروردگارت براى اسرافکاران نشانه‏‌گذارى شده است (ذاریات/۳۲-۳۴). گفتند: ما اهل این شهر را هلاک خواهیم کرد. به‌راستی اهل آن ستمکار بوده‏‌اند. گفت: لوط در آنجا است. گفتند: ما بهتر مى‏‌دانیم چه کسانى در آنجا هستند. بی‌تردید او و کسانش را نجات خواهیم داد، جز زنش که از باقى‌ماندگان است‏ (عنکبوت/۳۱-۳۲).

پس آن‌گاه که ترس ابراهیم برطرف شد و بشارت [فرزنددار شدن] به او رسید، درباره قوم لوط با ما به مجادله پرداخت. به‌راستی ابراهیم بردبار و دلسوز و بازگشت‏‌کننده [به سوى خدا] بود. اى ابراهیم، از این، روى برتاب که فرمان پروردگارت آمده است. بدون تردید براى آنان عذابى بى‏‌بازگشت، ‏خواهد آمد (هود/۷۴-۷۶). هنگامى که فرستادگان ما نزد لوط آمدند از [آمدن] آنان ناراحت ‏شد و در کارشان فرو ماند (هود/۷۷؛ عنکبوت/۳۳). گفت: این، روزى سخت است (هود/۷۷). چون فرشتگان، نزد خاندان لوط آمدند، [لوط] گفت: ‏شما گروهی ناشناس هستید. گفتند: [نه] بلکه براى تو چیزى آورده‌‏ایم که در آن تردید مى‏‌کردند. حق را براى تو آورده‌‏ایم و بی‌تردید ما  صادق هستیم (حجر/۶۱-۶۴). گفتند: نترس و غمگین نباش که ما تو و خانواده‌‏ات را جز زنت که از باقى‏‌ماندگان است، بی‌تردید مى‌رهانیم. ما بر مردم این شهر به سبب نافرمانی که مى‏‌کردند، عذابى از آسمان فرو خواهیم فرستاد (عنکبوت/۳۳-۳۴). پس پاسى از، شب خانواده‏‌ات را حرکت بده و به دنبال آنان برو. هیچ یک از شما نباید به عقب بنگرد و هر جا به شما دستور داده مى‌‏شود، بروید. او را از این امر آگاه کردیم که صبحگاهان ریشه آن گروه، برکنده خواهد شد. مردم شهر، شادى‏‌کنان روى آوردند (حجر/۶۵-۶۷). قوم او شتابان به سویش آمدند، در حالی‌که پیش از آن کارهاى بد مى‏‌کردند (هود/۷۸). [لوط] گفت: اینان مهمانان من هستند. من را رسوا نکنید. از خدا پروا کنید و من را خوار نسازید. گفتند: آیا تو را [از مهمان‌کردن] مردم، منع نکردیم؟ گفت: اگر مى‌‏خواهید [کاری] انجام دهید، اینان دختران من هستند، [با آنان ازدواج کنید] به جان تو سوگند که آنان در مستى خود سرگردان بودند (حجر/۶۸-۷۲). [لوط] گفت: اى قوم من، اینان دختران من هستند. آنان براى شما پاکیزه‏‌ترند پس از خدا بترسید و من را در کار مهمانانم، رسوا نکنید. آیا در میان شما یک مرد رشد‌یافته نیست؟ گفتند: تو خوب مى‏‌دانى که ما به دختران تو حقی (تمایلی) نداریم. تو خوب مى‏‌دانى که ما چه مى‏‌خواهیم. [لوط] گفت: ای کاش، براى مقابله با شما قدرتى داشتم یا به تکیه‏‌گاهى استوار پناه مى‏‌جستم. [مهمانان] گفتند: اى لوط، ما فرستادگان پروردگار تو هستیم. آنان هرگز به تو دست نخواهند یافت پس پاسى از شب، گذشته، خانواده‌‏ات را حرکت ده. هیچ کس از شما نباید به پشت سر بنگرد مگر زنت که بی‌گمان آن‌چه به آنان رسد، به او خواهد رسید. بى‏گمان وعده‌‏گاه آنان صبح است. آیا صبح نزدیک نیست (هود/۷۸-۸۱)؟

پس هر کس از مومنان در آن [شهرها] بود، بیرون بردیم. در آنجا جز یک خانواده از تسلیم‌شدگان نیافتیم. در آنجا براى آنها که از عذاب دردناک مى‌‏ترسند، نشانه‌ای بر جاى گذاشتیم (ذاریات/۳۵-۳۷). پس او و خانواده‌اش را نجات دادیم، جز همسرش را که از باقى‏‌ماندگان بود (اعراف/۸۳). او و خانواده‌اش را نجات دادیم، جز همسرش را که مقدّر کردیم از باقى‏‌ماندگان باشد (نمل/۵۷). او و خانواده‌اش همگى را رهانیدیم جز پیرزنى که از باقى‌‏ماندگان بود. سپس دیگران را سخت هلاک کردیم (شعراء/۱۷۰-۱۷۲؛ صافّات/۱۳۴-۱۳۶). او را از آن شهرى که کارهاى پلید مى‏‌کردند، نجات دادیم. به‌راستى آنها گروهی بدکارِ نافرمان بودند. او را در رحمت ‏خود داخل کردیم. بی‌تردید او از شایستگان بود (انبیاء/۷۴-۷۵).

بارانى بر آنان باراندیم پس بد بود باران بیم‌داده شدگان (نمل/۵۸؛ شعراء/۱۷۳). بر آنان بارانی بارانیدیم پس ببین سرانجام مجرمان چگونه بود (اعراف/۸۴). هنگام طلوع آفتاب، فریاد [مرگبار] آنان را فرو گرفت. آن [شهر] را زیر و رو کردیم و بر آنان سنگ‌هایى از سنگِ گل باراندیم (حجر/۷۳-۷۴). چون فرمان ما آمد، آن (شهر) را زیرورو کردیم و  بارانی از سنگ گِل‌ پی‌درپی بر آن باراندیم که نزد پروردگارت نشانه‌‏گذاری شده بود. آن، از ستمکاران دور نیست (هود/۸۲-۸۳). قوم لوط، هشداردهندگان را تکذیب کردند. ما بر آنان طوفانی از سنگ فرستادیم، جز خاندان لوط که آنان را سحرگاه نجات دادیم. نعمتی از جانب ما بود. این‌گونه هر کس سپاسگزاری کند، پاداش مى‌‏دهیم. [لوط] آنها را از عذابِ سخت ما بیم داده بود ولی با آن هشدارها به ستیزه برخاستند. از او مهمان‌هایش را خواستند پس چشمانشان را کور کردیم. عذاب و هشدارهاى من را بچشید. به‌راستى سپیده‏‌دم، عذابى پایدار بر آنان آمد، پس عذاب و هشدارهاى من را بچشید (قمر/۳۳-۳۹).

به‌یقین در این براى هوشیاران نشانه‌هایی است. بی‌گمان آن (آثار آن شهر) بر سر راهى برجا است. بى‏‌گمان در این براى مومنان نشانه‌ای است (حجر/۷۵-۷۷). در این عبرتى است ولی بیشتر آنان مومن نبودند (شعراء/۱۷۴). بی‌گمان ‏شما بر آنان صبحگاهان و شامگاهان مى ‏گذرید. آیا نمی‌اندیشید (صافّات/۱۳۷-۱۳۸)؟ از آن (شهر لوط) براى گروهی که مى ‏اندیشند، نشانه ‏اى روشن باقى گذاشتیم (عنکبوت/۳۵).

[شعیب گفت:] اى قوم من، مبادا مخالفت ‏شما با من، شما را به آنجا بکشاند که مانند آن‌چه به قوم نوح، قوم هود یا قوم صالح رسید، به شما نیز برسد و قوم لوط از شما چندان دور نیست (هود/۸۹).

پیش از آنان (مشرکان) قوم نوح، اصحاب رَسّ، ثمود، عاد، فرعون، برادران لوط، اصحاب ایکه و قوم تُبَّع تکذیب کردند. همگى فرستادگان را تکذیب نمودند پس وعده عذاب من محقّق شد (ق/۱۲-۱۴). پیش از آنان قوم نوح، عاد، فرعون صاحب میخ‌ها، ثمود، قوم لوط و اصحاب ایکه تکذیب کردند. آنها دسته‏ هاى [مخالف] بودند. هیچ کدام نبودند جز این‌که پیامبران را تکذیب کردند پس عقوبت من [بر آنان] محقق شد (ص/۱۲-۱۴). فرعون و کسانى که پیش از او بودند و شهرهاى زیر و رو ‌شده (شهر لوط) خطا کردند و از فرستاده پروردگارشان سرپیچى نمودند، پس [خدا] آنان را به گرفتنى سخت گرفت (حاقّه/۹-۱۰). آیا خبر کسانى که پیش از آنان (مشرکان) بودند، قوم نوح، عاد، ثمود، قوم ابراهیم، اصحاب مدین و شهرهاى زیر و رو شده (شهر لوط) به آنان نرسیده است؟ پیامبرانشان دلایل آشکار برای آنان آوردند. خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند ولى آنان بر خود ستم می‌کردند (توبه/۷۰). اگر تو را تکذیب می‌کنند، بی‌تردید پیش از آنان قوم نوح، عاد، ثمود، قوم ابراهیم، قوم لوط و اهل مدین تکذیب کردند و موسى نیز تکذیب شد، پس کافران را مهلت دادم سپس آنان را گرفتم، پس کیفر من چگونه بود؟ چه بسیار شهرها را که ستمکار بودند، هلاکشان کردیم. آن [شهرها] بر سقف‌هایش فرو ریخته است و [چه بسیار] چاه‌هاى متروک و قصرهاى برافراشته [که ویران مانده است] (حج/۴۲-۴۵).

خدا براى کسانى که کفر ورزیدند، همسر نوح و همسر لوط را مَثَل زده است. هر دو در نکاح دو بنده از بندگان شایسته ما بودند و به آن دو خیانت کردند پس آن دو [پیامبر] در برابر خدا هیچ سودی برای آنان نداشتند. گفته شد: با داخل‌شوندگان داخل آتش شوید (تحریم/۱۰).

آیا آن کسى را که [از جهاد] روى برتافت، دیدى؟ اندکى بخشید و امتناع ورزید. آیا علم غیب نزد او است، پس او مى‏ بیند؟ یا به آن‌چه در صحیفه‏ هاى موسى و ابراهیمى که وفا کرد، [آمده] است، خبر نیافته … که [خدا] شهرهای زیر و رو شده [قوم لوط] را واژگون کرد؟ پس بر آنان فروپوشاند آن‌چه را فرو پوشاند (نجم/۳۳-۵۴).

فرستاده، پیشینیان

وَ إِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ (صافّات/۱۳۳) وَ لُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَ عِلْمًا (انبیاء/۷۴) نُوحًا هَدَيْنَا مِن قَبْلُ وَ مِن ذُرِّيَّتِهِ … إِسْمَاعِيلَ وَ الْيَسَعَ وَ يُونُسَ وَ لُوطًا وَ كُلاًّ فضَّلْنَا عَلَى الْعَالَمِينَ* وَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ إِخْوَانِهِمْ وَ اجْتَبَيْنَاهُمْ وَ هَدَيْنَاهُمْ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ* ذَلِكَ هُدَى اللّهِ يَهْدِي بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ لَوْ أَشْرَكُواْ لَحَبِطَ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ (انعام/۸۴-۸۹) فَآمَنَ لَهُ (ابراهیم) لُوطٌ وَ قَالَ (ابراهیم) إِنِّي مُهَاجِرٌ إِلَى رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (عنكبوت/۲۶) وَ نَجَّيْنَاهُ وَ لُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ (انبياء/۷۱)

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ* إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ* إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ* فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ* وَ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ* أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ* وَ تَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (شعراء/۱۶۰-۱۶۶) وَ لُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّن الْعَالَمِينَ (اعراف/۸۰) وَ لُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّنَ الْعَالَمِينَ* أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ (عنكبوت/۲۸-۲۹) إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاء بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ (اعراف/۸۱) وَ لُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَ أَنتُمْ تُبْصِرُونَ* أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاء بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ (نمل/۵۴-۵۵) فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (عنكبوت/۲۹) قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ (شعراء/۱۶۷) فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِّن قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ (نمل/۵۶) وَ مَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَن قَالُواْ أَخْرِجُوهُم مِّن قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ (اعراف/۸۲)

قَالَ (لوط) إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ* رَبِّ نَجِّنِي وَ أَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ (شعراء/۱۶۸-۱۶۹) قَالَ رَبِّ انصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ (عنكبوت/۳۰)

[ابراهیم] نَكِرَهُمْ (المرسلین) وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُواْ لاَ تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمِ لُوطٍ (هود/۷۰) قَالَ (ابراهیم) فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (حجر/۵۷؛ ذاريات/۳۱) قَالُواْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ* إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ (حجر/۵۸-۶۰) قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ* لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ* مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ (ذاريات/۳۲-۳۴) قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ* قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطًا قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَن فِيهَا لَنُنَجِّيَنَّهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (عنكبوت/۳۱-۳۲)

فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الرَّوْعُ وَ جَاءتْهُ الْبُشْرَى يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ* إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ* يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَإِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ (هود/۷۴-۷۶) وَ لَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَ ضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا (هود/۷۷؛ عنكبوت/۳۳) وَ قَالَ هَذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ (هود/۷۷) فَلَمَّا جَاء آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ* قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ* قَالُواْ بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمْتَرُونَ* وَ أَتَيْنَاكَ بَالْحَقِّ وَ إِنَّا لَصَادِقُونَ (حجر/۶۱-۶۴) قَالُوا لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَ أَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ* إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ  (عنكبوت/۳۳-۳۴) فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَ اتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَ لاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَ امْضُواْ حَيْثُ تُؤْمَرُونَ* وَ قَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَلِكَ الأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاء مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ* وَ جَاء أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ (حجر/۶۵-۶۷) وَ جَاءهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَ مِن قَبْلُ كَانُواْ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ (هود/۷۸) قَالَ (لوط) إِنَّ هَؤُلاء ضَيْفِي فَلاَ تَفْضَحُونِ* وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ لاَ تُخْزُونِ* قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ* قَالَ هَؤُلاء بَنَاتِي إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ* لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ (حجر/۶۸-۷۲) قَالَ (لوط) يَا قَوْمِ هَؤُلاء بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ فَاتَّقُواْ اللّهَ وَ لاَ تُخْزُونِ فِي ضَيْفِي أَلَيْسَ مِنكُمْ رَجُلٌ رَّشِيدٌ* قَالُواْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِي بَنَاتِكَ مِنْ حَقٍّ وَ إِنَّكَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِيدُ* قَالَ لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَى رُكْنٍ شَدِيدٍ* قَالُواْ يَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُواْ إِلَيْكَ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَ لاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ إِلاَّ امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِيبُهَا مَا أَصَابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ (هود/۷۸-۸۱)

فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ* فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ* وَ تَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ (ذاريات/۳۵-۳۷) فَأَنجَيْنَاهُ وَ أَهْلَهُ إِلاَّ امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (اعراف/۸۳) فَأَنجَيْنَاهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِينَ (نمل/۵۷) نَجَّيْنَاهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ* إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ* ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (شعراء/۱۷۰-۱۷۲؛ صافّات/۱۳۴-۱۳۶) نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ* وَ أَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (انبياء/۷۴-۷۵)

وَ أَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ (نمل/۵۸؛ شعراء/۱۷۳) وَ أَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ (اعراف/۸۴) فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ* فَجَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَ أَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ (حجر/۷۳-۷۴) فَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَ أَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ مَّنضُودٍ* مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ وَ مَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ (هود/۸۲-۸۳) كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ* إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَرٍ* نِعْمَةً مِّنْ عِندِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ* وَ لَقَدْ أَنذَرَهُم بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ* وَ لَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَ نُذُرِ* وَ لَقَدْ صَبَّحَهُم بُكْرَةً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ* فَذُوقُوا عَذَابِي وَ نُذُرِ (قمر/۳۳-۳۹)

إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ* وَ إِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ مُّقيمٍ* إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّلْمُؤمِنِينَ (حجر/۷۵-۷۷) إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۱۷۴) وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ* وَ بِاللَّيْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (صافّات/۱۳۷-۱۳۸) وَ لَقَد تَّرَكْنَا مِنْهَا آيَةً بَيِّنَةً لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (عنكبوت/۳۵)

[قال شعیب] يَا قَوْمِ لاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَن يُصِيبَكُم مِّثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ وَ مَا قَوْمُ لُوطٍ مِّنكُم بِبَعِيدٍ (هود/۸۹)

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ (مشرکین) قَوْمُ نُوحٍ وَ أَصْحَابُ الرَّسِّ وَ ثَمُودُ* وَ عَادٌ وَ فِرْعَوْنُ وَ إِخْوَانُ لُوطٍ* وَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَ قَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ (ق/۱۲-۱۴) كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عَادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ* وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحَابُ الأَيْكَةِ أُوْلَئِكَ الْأَحْزَابُ* إِن كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ (ص/۱۲-۱۴) وَ جَاء فِرْعَوْنُ وَ مَن قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ* فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً (حاقّه/۹-۱۰) أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ (المشرکین) قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ قَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وَ أَصْحَابِ مَدْيَنَ وَ الْمُؤْتَفِكَاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (توبه/۷۰) وَ إِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عَادٌ وَ ثَمُودُ* وَ قَوْمُ إِبْرَاهِيمَ وَ قَوْمُ لُوطٍ* وَ أَصْحَابُ مَدْيَنَ وَ كُذِّبَ مُوسَى فَأَمْلَيْتُ لِلْكَافِرِينَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ* فَكَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا وَ هِيَ ظَالِمَةٌ فَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَ بِئْرٍ مُّعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَّشِيدٍ (حج/۴۲-۴۵)

ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَ اِمْرَأَةَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَ قِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ (تحريم/۱۰)

أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى* وَ أَعْطَى قَلِيلًا وَ أَكْدَى* أَعِندَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى* أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى* وَ إِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى … وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى* فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى (نجم/۳۳-۵۴)