چکیده: متّقین دانسته بر کارهای زشت، اصرار نمی‌ورزند. کافران در سرکشی و نفرت خود لجاجت می‌ورزند. کسانی که به آخرت ایمان ندارند، در طغیان خود لجاجت می‌ورزند. هنگامی که آیات خدا بر دروغزن گناه‌پیشه خوانده می‌شود، او مستکبرانه اصرار می‌ورزد. یاران دست چپ، عذاب دارند زیرا آنان بر گناه بزرگ اصرار می‌ورزیدند.

[متّقین] کسانی هستند که چون کار زشتی می‌کنند یا به خود ستم می‌کنند، خدا را به یاد آورده پس برای گناهان خود آمرزش می‌خواهند. چه کسی جز خدا گناهان را می‌آمرزد؟ [آنان] بر آن‌چه انجام داده‌اند، دانسته اصرار نمی‌ورزند. آنان پاداششان آمرزشى از جانب پروردگارشان و باغ‌هایی است که از زیر آن نهرها روان است. جاودانه در آن بمانند و پاداش اهل عمل نیکو است (آل‌عمران/۱۳۵-۱۳۶). اگر به آنان (کسانی که به آخرت ایمان ندارند) رحم کنیم و آسیبی را که به آنان رسیده است برطرف گردانیم، سرگردان در طغیان خود لجاجت می‌ورزند. آنان را به عذاب گرفتیم ولی آنان در برابر ‌پروردگارشان فروتنی نکردند و تضرّع نکردند (مومنون/۷۵-۷۶). آیا کیست آن که اگر [خدا] روزی خود را از شما بازدارد، شما را روزی می‌دهد؟ بلکه [کافران] در سرکشی و نفرت خود لجاجت می‌ورزند (ملک/۲۱). وای بر هر دروغزن گناه‌پیشه. آیات خدا را که بر او خوانده می‌شود، می‌شنود سپس مستکبرانه اصرار می‌ورزد. گویی آن را نشنیده است پس او را به عذابی دردناک بشارت بده. چون چیزی از آیات ما را بداند، آن را به ریشخند می‌گیرد. آنان عذابی خفّت‌آور خواهند داشت (جاثیه/۷-۹).

[نوح گفت: پروردگارا،] به‌راستی من هر بار آنان (قوم خود) را دعوت کردم تا آنها را بیامرزی، انگشتان خود را در گوش‌های خود کردند و جامه‌هایشان را بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و به شدّت استکبار ورزیدند (نوح/۷).

جز این نیست که ما آن (قرآن) را به زبان تو آسان کردیم تا متّقین را با آن بشارت دهی و گروهی را که سرسخت هستند، با آن هشدار دهی (مریم/۹۷). از مردم کسی است که سخن او درباره زندگی دنیا تو را به شگفت می‌آورد. خدا را بر آن‌چه در دل دارد گواه می‌گیرد، در حالی‌که او سرسخت‌ترین دشمنان است (بقره/۲۰۴).

[یاران دست چپ] در باد سوزان، آب جوشان و سایه‌ای از دود سیاه هستند که نه خنک است و نه خوش. به راستی آنان پیش از این خوشگذران بودند و بر گناه بزرگ اصرار می‌ورزیدند. مى‏ گفتند: آیا چون مردیم و خاک و استخوان شدیم، زنده مى ‏شویم؟ یا پدران گذشته ما نیز [زنده می‌شوند] (واقعه/۴۲-۴۸)؟

ستیزه، دشمنی

[المتّقون] وَ الَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَ مَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَ لَمْ يُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ* أُوْلَئِكَ جَزَآؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (آل‌عمران/۱۳۵-۱۳۶) وَ لَوْ رَحِمْنَاهُمْ (الذين لايومنون بالاخرة) وَ كَشَفْنَا مَا بِهِم مِّن ضُرٍّ لَّلَجُّوا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ* وَ لَقَدْ أَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَكَانُوا لِرَبِّهِمْ وَ مَا يَتَضَرَّعُونَ (مومنون/۷۵-۷۶) أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ (ملك/۲۱) وَيْلٌ لِّكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ*  يَسْمَعُ آيَاتِ اللَّهِ تُتْلَى عَلَيْهِ ثُمَّ يُصِرُّ مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ يَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ*وَ إِذَا عَلِمَ مِنْ آيَاتِنَا شَيْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا أُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ (جاثيه/۷-۹)

[قال نوح ربِّ] وَ إِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا (نوح/۷)

فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ (القرآن) بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَ تُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُّدًّا (مريم/۹۷) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يُشْهِدُ اللّهَ عَلَى مَا فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ (بقره/۲۰۴)

[اصحاب الشِمال] في سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ* وَ ظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ* لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ* إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ* وَ كَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ وَ كَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَ كُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ* أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (واقعه/۴۲-۴۸)