كامل

 

کامل، تکمیل کردن، این مفهوم از مادّه «ک م ل» ۵ بار آمده است.

چکیده: خدا دین را بر شما کامل کرد. هر کس بیمار یا در سفر باشد، تعدادى از روزهاى دیگر را روزه بگیرد تا شماره روزه‌ها را کامل کند. هر کس در حج، قربانی نیافت تا قربانی کند، سه روز در هنگام حج و هفت روز هنگامی که بازگشت روزه بگیرد، این ده روز کامل است. مادرانی که می‌خواهند دوران شیردادن را تمام کنند، فرزندان خود را دو سال کامل شیر بدهند.

بر شما حرام شده است، مُردار، خون، گوشت خوک و آن‌چه [هنگام ذبح] نام غیر خدا بر آن برده شده، [حیوان] خفه شده، با زدن مرده، از بلندی افتاده و مرده، با شاخ زدن [حیوان دیگر] مرده و نیم‌خورده درنده جز آن‌چه به موقع سر بریدید، آن‌چه برای بت‌ها سر بریده و آن‌چه با تیرهای قُرعه قسمت می‌کنید. این نافرمانی است. امروز کافران از دین شما ناامید شدند پس از آنان نترسید و از من بترسید. امروز دین شما را برای شما کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام کردم. اسلام را بر شما به عنوان دین پسندیدم پس هر کس در حال گرسنگی شدید بدون ‌آن‌که قصد گناه داشته باشد، ناچار [به خوردن آن] شود، بی‌تردید خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۳). ماه رمضان [ماهی] است که در آن قرآن نازل شده است که هدایتی برای مردم، دلایل آشکاری از هدایت و جداکننده حق از باطل است پس هر کس از شما این ماه را درک کند، باید آن را روزه بگیرد و هر کس بیمار یا در سفر باشد، تعدادى از روزهاى دیگر [را روزه بگیرد]. خدا براى شما آسانى مى ‏خواهد و براى شما دشوارى نمى‏ خواهد تا شماره [روزه‌ها] را کامل کنید و تا خدا را به سبب آن‌که شما را هدایت کرد بزرگ دارید، باشد که سپاسگزارى کنید (بقره/۱۸۵). براى خدا حج و عمره را تمام کنید. اگر بازداشته شدید، آن‌چه از قربانى میسّر است، [قربانى کنید] تا قربانى به جایگاه خود نرسیده، سرهای خود را نتراشید. هر کس از شما بیمار باشد یا رنجی در سر داشته باشد، به کفّاره [آن] روزه ‏اى بگیرد یا صدقه‏ اى دهد یا قربانى کند و چون ایمن شدید پس هر کس از عمره به حج پرداخت، آن‌چه از قربانى میسّر است [قربانى کند] و آن کس که [قربانى] نیافت، سه روز در هنگام حج ‏ روزه بگیرد و هفت [روز]  هنگامی که بازگشتید، این ده [روز] کامل است. این براى کسى است که خانواده او ساکن مسجدالحرام نباشد. از خدا پروا کنید. بدانید خدا سخت ‏کیفر است (بقره/۱۹۶). مادران، فرزندان خود را دو سال کامل شیر بدهند. [این] برای کسی است که بخواهد شیر‌دادن را تمام کند. خوراک و پوشاک آنان به طور شایسته بر عهده پدر است هیچ کس جز به قدر وسعش مکلف نمى‏ شود هیچ مادرى نباید به سبب فرزندش زیان ببیند و هیچ پدرى نیز نباید به خاطر فرزندش [ضرر ببیند] و مانند همین [احکام] بر عهده وارث هست پس اگر [پدر و مادر] بخواهند با رضایت و مشورت یکدیگر کودک را [زودتر] از شیر بازگیرند گناهى بر آن دو نیست (بقره/۲۳۳).

هنگامی که به مستکبران گفته شود: پروردگارتان چه چیزی نازل کرده است؟ می‌گویند: افسانه‌های پیشینیان تا بارهای [گناهان] خود را در روز قیامت کامل بردارند و نیز از بار [گناهان] کسانی که آنان را بدون علم گمراه می‌کردند. آگاه باشید که بد باری برمی‌دارند (نحل/۲۴-۲۵).

تمام

الکامل

 

 

 

 

 

حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الْدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِيرِ وَ مَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطِيحَةُ وَ مَا أَكَلَ السَّبُعُ إِلاَّ مَا ذَكَّيْتُمْ وَ مَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَن تَسْتَقْسِمُواْ بِالأَزْلاَمِ ذَلِكُمْ فِسْقٌ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن دِينِكُمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِّإِثْمٍ فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مائده/۳) شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَ بَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (بقره/۱۸۵) وَ أَتِمُّواْ الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (بقره/۱۹۶) وَ الْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلاَدَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَن يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ وَ علَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَ كِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لاَ تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَهَا لاَ تُضَآرَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَ لاَ مَوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ وَ عَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَ تَشَاوُرٍ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا (بقره/۲۳۳)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وَ إِذَا قِيلَ لَهُم (المستکبرین) مَّاذَا أَنزَلَ رَبُّكُمْ قَالُواْ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ* لِيَحْمِلُواْ أَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مِنْ أَوْزَارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُم بِغَيْرِ عِلْمٍ أَلاَ سَاء مَا يَزِرُونَ (نحل/۲۴-۲۵)