چکیده: هر چیزی نزد خدا به اندازه است. او هر چیزی را به اندازه آفرید و آن‌چنان‌که باید اندازه‌گیری کرد. خدا آب را به اندازه نازل کرد. انسان را آفرید و برای او اندازه‌ای قرار داد. روزی را به اندازه‌ای که بخواهد نازل می‌کند و مرگ را در میان شما اندازه قرار داد..

به‌راستی ما هر چیزی را به اندازه آفریدیم (قمر/۴۹). [خدا] هر چیزی را به اندازه آفرید پس آن را چنان‌که باید مقدّر کرد (فرقان/۲). خدا برای هر چیزی اندازه‌ای قرار داده است (طلاق/۳). هیچ چیزی نیست مگر این‌که خزائن آن نزد ما است و آن را جز به اندازه معلوم نازل نمی‌کنیم (حجر/۲۱). آسمان را سامان داد و آن دودی بود پس به آن و به زمین گفت: خواه یا ناخواه بیایید. آن دو گفتند: اطاعت‌کنان آمدیم پس آنها را در دو روز، هفت آسمان، مقرّر داشت و در هر آسمانی کار آن را وحی کرد. آسمان دنیا را به چراغ‌هایی آراستیم و حفظ کردیم. این اندازه‌گیری آن شکست‌ناپذیر دانا است (فصلّت/۱۱-۱۲). [خدا] شکافنده صبح است. شب را آرامش و خورشید و ماه را وسیله حساب قرار داده است. این اندازه‌گیری آن شکست‌ناپذیر دانا است (انعام/۹۶). نشانه‌ای دیگر برای آنان شب است که روز را از آن برمی‌کنیم و ناگاه آنان در تاریکی فرو می‌روند. خورشید به سوی قرارگاه خود روان است. این اندازه‌گیری آن شکست‌ناپذیر دانا است (یس/۳۷-۳۸). او کسی است که خورشید را روشنایی و ماه را نوری قرار داد و برای آن، جایگاه‌هایی اندازه‌گیری کرد تا شمار سال‌ها و حساب را بدانید. خدا آن را جز به حق نیافرید. آیات را برای گروهی که می‌دانند، تفصیل می‌کند (یونس/۵). برای ماه جایگاه‌هایی اندازه‌گیری کردیم تا همچون شاخه خشک خرما به حال قبلی بازگردد. نه خورشید را سزد که به ماه رسد و نه شب بر روز پیشی گیرد. هر کدام در مداری شناور هستند (یس/۳۹-۴۰). خدا است که شب و روز را اندازه‌گیری می‌کند و می‌داند که هرگز نمی‌توانید آن را حساب کنید (مزّمّل/۲۰). از آسمان آبی به اندازه نازل کردیم پس آن را در زمین جای دادیم. به‌راستی ما بر بردن آن، توانا هستیم (مومنون/۱۸). از آسمان آبی نازل کرد پس رودها به اندازه خود جاری شدند (رعد/۱۷).

[خدا انسان را] از چه چیز آفریده است؟ او را از نطفه‌ای آفرید و او را اندازه نهاد (عبس/۱۸-۱۹). آیا شما را از آبی ناچیز نیافریدیم؟ پس آن را تا اندازه‌ای معیّن در جایگاهی استوار قرار دادیم پس اندازه گرفتیم چه خوب اندازه‌گیرنده‌ هستیم (مرسلات/۲۰-۲۳). خدا می‌داند هر مادینه‌ای چه بار دارد و رحم‌ها چه می‌کاهند و چه می‌افزایند. هر چیزی نزد او به اندازه است (رعد/۸). [پروردگار] خوراکی‌های آن (زمین) را در چهار روز اندازه‌گیری کرد که برای خواهندگان، برابر نیازشان است (فصّلت/۱۰). اگر خدا روزی را بر بندگان خود فراخ می‌کرد، بی‌گمان در زمین سرکشی می‌کردند ولی به اندازه‌ای که بخواهد، نازل می‌کند. به‌راستی او به بندگان خود، آگاه بینا است (شوری/۲۷). خدا روزى را بر هر کس از بندگان خود که بخواهد گشاده مى‏گرداند و یا بر او به اندازه‌‌ای می‌کند. بی‌گمان خدا به هر چیزى دانا است (عنکبوت/۶۲). خدا روزى را براى هر کس بخواهد گشاده یا به اندازه‌‌ای می‌کند (رعد/۲۶). کلیدهاى آسمان‌ها و زمین، از آنِ او است. براى هر کس که بخواهد روزى را گشاده یا به اندازه‌ای می‌کند. او است که بر هر چیزى دانا است (شوری/۱۲). بى‏ گمان پروردگار تو روزى را براى هر کس بخواهد گشاده یا به اندازه‌‌ای می‌کند. بی‌گمان او به بندگان خود آگاه بینا است (اسراء/۳۰). آیا ندانسته ‏اند که خدا است که روزى را براى هر کس بخواهد گشاده یا به اندازه‌ای‌ می‌کند؟ بی‌تردید در این براى مردمى که ایمان دارند، نشانه ‏هایى است (زمر/۵۲؛ روم/۳۷). بر توانگر است که از دارایى خود هزینه کند و هر کس روزى او به اندازه‌ای باشد، باید از آن‌چه خدا به او داده انفاق کند. خدا هیچ کس را جز آن‌چه به او داده است، تکلیف نمى ‏کند. خدا به‌زودى پس از سختی، آسانى قرار می‌دهد (طلاق/۷). انسان هنگامى که پروردگارش، او را مى‏ آزماید پس او را گرامی مى ‏دارد و نعمت فراوان به او مى‏ دهد، مى‏ گوید: پروردگارم من را گرامى داشته است امّا چون او را مى ‏آزماید و روزى ‏اش را بر او به اندازه‌‌ای ‌کند، مى‏ گوید: پروردگارم من را خوار کرده است. چنین نیست، بلکه یتیم را گرامی نمی‌دارید و بر خوراک‌دادن بینوا همدیگر را تشویق نمی‌کنید. میراث را چپاول گرانه مى‏ خورید و مال را بسیار دوست دارید (فجر/۱۶-۲۰). ما هستیم که مرگ را میان شما اندازه قرار دادیم و ما ناتوان نیستیم (واقعه/۶۰).

به‌راستی ما آن (قرآن) را در شب اندازه‌نهادن، نازل کردیم. تو چه می‌دانی، شب اندازه‌‌نهادن چیست؟ شب اندازه‌نهادن از هزار ماه بهتر است. در آن [شب]، فرشتگان و روح به اذن پروردگارشان برای هر امری نازل می‌شوند. شبی است که تا سپیده‌دم سلام است (قدر/۱-۵).

قدر خدا را چنان‌که شایسته او است، نشناختند. بی‌گمان ‏خدا است که نیرومند شکست ‏ناپذیر است (حج/۷۴). قدر خدا را چنان‌که شایسته او است، نشناخته ‏اند، در حالی‌که روز قیامت، زمین یکسره در قبضه او است و آسمان‌ها پیچیده به دست او است. او منزّه و برتر است از آن‌چه شریک مى‏ گردانند (زمر/۶۷).

[خدا] کار را از آسمان تا زمین تدبیر می‌کند سپس در روزی که اندازه آن از آن‌چه می‌شمارید، هزار سال است به سوی او بالا می‌رود (سجده/۵). فرشتگان و روح در روزی که اندازه آن پنجاه هزار سال است به سوی او بالا می‌روند (معارج/۴). [در بهشت] پیرامون آنان (نیکان) ظرف‌هایی از نقره و جام‌هایی بلورین می‌گردانند. بلورهایی از نقره که آنها را چنان‌که باید اندازه‌گیری کرده‌‌اند (انسان/۱۵-۱۶).

قدر- اقوام، [نوح] پروردگار خود را خواند که من مغلوب شده‌ام پس یاری بده، پس درهای آسمان را به آبی ریزان گشودیم و زمین را به صورت چشمه‌هایی شکافتیم پس آب برای امری که اندازه شده بود، به هم پیوست (قمر/۱۰-۱۲).

[فرستادگان] گفتند: ما به سوی قومی مجرم فرستاده شده‌ایم مگر خاندان لوط که همه آنان را نجات می‌دهیم جز همسر او که اندازه نهادیم (مقدّر کردیم) او از بازماندگان [در عذاب] باشد (حجر/۵۸-۶۰). او (لوط) و خاندان او را نجات دادیم جز همسرش که اندازه نهادیم (مقدّر کردیم) او از بازماندگان [در عذاب] باشد (نمل/۵۷).

[ای موسی،] تو را به مادرت بازگرداندیم تا چشم او روشن شود و اندوه نخورد. کسی را کشتی و تو را از اندوه نجات دادیم. تو را بارها آزمودیم پس چند سالی در میان اهل مدین درنگ کردی سپس ای موسی، زمان اندازه‌گیری شده (مقدّر) آمدی (طه/۴۰). کسانى که دیروز جایگاه او را آرزو داشتند، صبح مى ‏گفتند: ای واى، گویی خدا روزى را براى هر کس از بندگان خود که بخواهد گشاده یا اندازه می‌کند. اگر خدا بر ما منّت ننهاده بود، ما را به زمین فرو برده بود. واى، گویى که کافران رستگار نمى‏ گردند (قصص/۸۲).

[به داوود گفتیم:] زره‌های فراخ بساز و در بافتن، اندازه نگاه دار و کار شایسته کنید. به‌راستی من به آن‌چه انجام می‌دهید، بینا هستم (سبأ/۱۱).

میان آنها (قوم سبأ) و میان شهرهایی که در آنها برکت قرار داده بودیم، آبادی‌هایی نمایان و نزدیک به هم پدید آوردیم و در آنها سیر و سفر را به انداره کردیم. [گفتیم:] شب‌ها و روزها به ایمنی در آنها سفر کنید. آنان گفتند: پروردگارا، بین سفرهای ما دوری افکن و بر خود ستم کردند (سبأ/۱۸-۱۹).

نام پروردگار والای خود را به پاکی بستای. همان که آفرید و سامان داد. آن‌که اندازه نهاد پس هدایت کرد (اعلی/۱-۳). بگو، به‌راستی پروردگار من، روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا برای او به اندازه‌ای می‌کند ولی بیشتر مردم نمى‏دانند (سبأ/۳۶). بگو، به‌راستی پروردگار من روزى را براى هر کس از بندگان خود که بخواهد گشاده یا براى او به اندازه‌‌ای می‌کند. هر چه را انفاق کردید، عوض آن را مى ‏دهد. او بهترین روزى‌دهندگان است (سبأ/۳۹). بر پیامبر در آن‌چه خدا بر او واجب کرده (ازدواج با همسر مطلقه پسر خوانده‌اش) تنگنایی نیست. سنّت خدا است که از پیش در میان گذشتگان بوده است. فرمان خدا، چنان‌که باید اندازه‌گیری شده است (احزاب/۳۸). اگر زنان را قبل از آمیزش یا قبل از تعیین مهر، طلاق دادید، گناهی بر شما نیست. آنان را به شیوه‌ای پسندیده بهره‌مند کنید. بر توانگر به اندازه توان او و بر تنگدست به اندازه توان او است. این حقّی بر نیکوکاران است (بقره/۲۳۶).

اگر از آنها (کافران) بپرسی آسمان‌ها و زمین را چه کسی آفرید، بی‌تردید خواهند گفت: … آن کسی که از آسمان آبی به اندازه فرستاد پس به وسیله آن سرزمین مرده را زنده کردیم. این‌چنین [از قبرها] بیرون آورده می‌شوید (زخرف/۹-۱۱). من را با آن کسی که تنها آفریدم واگذار. برای او مالی بسیار و پسرانی آماده به خدمت قرار دادم. برای او [نعمت را] را به تمامی آماده کردم. پس باز طمع دارد که بیفزایم. هرگز. به‌راستی او با آیات ما دشمن است. به‌زودی او را به بالا رفتن [از گردنه] وادار می‌کنم. او فکر کرد و اندازه نمود پس مرگ بر او باد. چگونه اندازه نمود. باز هم مرگ بر او باد. چگونه اندازه نمود (مدثّر/۱۱-۲۰).

[یهودیان] قدر خدا را چنان‌که شایسته او است نشناختند آن‌گاه که گفتند: خدا چیزى بر بشرى نازل نکرده است. بگو، چه کسى آن کتابى را که موسى آورده است، نازل کرده که براى مردم روشنایى و هدایت است (انعام/۹۱)؟

قضا

إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ (قمر/۴۹) وَ خَلَقَ [الله] كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيرًا (فرقان/۲) قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا (طلاق/۳) وَ إِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَ مَا نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ (حجر/۲۱) اسْتَوَى إِلَى السَّمَاء وَ هِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَ لِلْأَرْضِ اِئْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ* فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَ أَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا وَ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَ حِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (فصلّت/۱۱-۱۲)  فَالِقُ الإِصْبَاحِ وَ جَعَلَ اللَّيْلَ سَكَنًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ حُسْبَانًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (انعام/۹۶)  وَ آيَةٌ لَّهُمْ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ* وَ الشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (یس/۳۷-۳۸) هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاء وَ الْقَمَرَ نُورًا وَ قَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُواْ عَدَدَ السِّنِينَ وَ الْحِسَابَ مَا خَلَقَ اللّهُ ذَلِكَ إِلاَّ بِالْحَقِّ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (یونس/۵) وَ الْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ* لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (یس/۳۹-۴۰) وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ (مزمّل/۲۰) وَ أَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ وَ إِنَّا عَلَى ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ (مومنون/۱۸) أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا (رعد/۱۷)

مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ* مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (عبس/۱۸-۱۹) أَلَمْ نَخْلُقكُّم مِّن مَّاء مَّهِينٍ* فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَّكِينٍ* إِلَى قَدَرٍ مَّعْلُومٍ* فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ (مرسلات/۲۰-۲۳) اللّهُ يَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنثَى وَ مَا تَغِيضُ الأَرْحَامُ وَ مَا تَزْدَادُ وَ كُلُّ شَيْءٍ عِندَهُ بِمِقْدَارٍ (رعد/۸) وَ قَدَّرَ فِيهَا (الارض) أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاء لِّلسَّائِلِينَ (فصّلت/۱۰) وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَّا يَشَاءُ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ (شوری/۲۷) اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ يَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (عنکبوت/۶۲) اللّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَ يَقَدِرُ (رعد/۲۶) لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (شوری/۱۲) إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (اسراء/۳۰) أَوَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (زمر/۵۲) أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (روم/۳۷) لِيُنفِقْ ذُو سَعَةٍ مِّن سَعَتِهِ وَ مَن قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْرًا (طلاق/۷) فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ* وَ أَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ* كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ* وَ لَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ* وَ تَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا* وَ تُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (فجر/۱۶-۲۰) نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَ مَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (واقعه/۶۰)

إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ* وَ مَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ* لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ* تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ* سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ (قدر/۱-۵)

مَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ (حج/۷۴) وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَ الْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ السَّماوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (زمر/۶۷)

يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ (سجده/۵) تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (معارج/۴) [فی‌الجنة] وَ يُطَافُ عَلَيْهِم (الابرار) بِآنِيَةٍ مِّن فِضَّةٍ وَ أَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا* قَوَارِيرَ مِن فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا (انسان/۱۵-۱۶)

القدر- اقوام، فَدَعَا [نوح] رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ* فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاء بِمَاء مُّنْهَمِرٍ* وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (قمر/۱۰-۱۲)

قَالُواْ (المرسلون) إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ* إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ  (حجر/۵۸-۶۰) فَأَنجَيْنَاهُ (لوط) وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِينَ (نمل/۵۷)

[یا موسی] فَرَجَعْنَاكَ إِلَى أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَ لَا تَحْزَنَ وَ قَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَ فَتَنَّاكَ فُتُونًا فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَى قَدَرٍ يَا مُوسَى (طه/۴۰) وَ أَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ يَقْدِرُ لَوْلَا أَن مَّنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا وَيْكَأَنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (قصص/۸۲)

[قلنا لداوود] أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَ قَدِّرْ فِي السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (سبأ/۱۱)

وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُمْ (قوم سبأ) وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَ قَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَ أَيَّامًا آمِنِينَ* فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ (سبأ/۱۸-۱۹)

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى* الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى* وَ الَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى (اعلی/۱-۳) قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (سبأ/۳۶) قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ يَقْدِرُ لَهُ وَ مَا أَنفَقْتُم مِّن شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (سبأ/۳۹) مَّا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ وَ كَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَّقْدُورًا (احزاب/۳۸) لاَّ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن طَلَّقْتُمُ النِّسَاء مَا لَمْ تَمَسُّوهُنُّ أَوْ تَفْرِضُواْ لَهُنَّ فَرِيضَةً وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَى الْمُقْتِرِ قَدْرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ (بقره/۲۳۶)

وَ لَئِن سَأَلْتَهُم (الکافرون) مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ … وَ الَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا كَذَلِكَ تُخْرَجُونَ (زخرف/۹-۱۱) ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا* وَ جَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا* وَ بَنِينَ شُهُودًا* وَ مَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا* ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ* كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا* سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا* إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ* فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ* ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (مدثّر/۱۱-۲۰)

وَ مَا قَدَرُواْ (الیهود) اللّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قَالُواْ مَا أَنزَلَ اللّهُ عَلَى بَشَرٍ مِّن شَيْءٍ قُلْ مَنْ أَنزَلَ الْكِتَابَ الَّذِي جَاء بِهِ مُوسَى نُورًا وَ هُدًى لِّلنَّاسِ (انعام/۹۱)