چکیده: خود و یکدیگر را نکشید. هر کس چنین کند، او را به آتش درمی‌آوریم. هر کس مومنی را به عمد بکشد، جزای او جهنّم است. خدا بر او خشم گرفته و او را لعنت کرده است. فرزندانتان را نکشید. کشتن آنان خطایی بزرگ است. درباره کشته‌شدگان، برای شما قصاص مقرّر شده است. هر کس مومنی را به خطا بکشد، باید برده‌ای آزاد کند و خون‌بهای او را بپردازد. سزای کسانی که با خدا و پیامبر او می‌جنگند و در زمین فساد می‌کنند، این است که کشته شوند. کسانی که در راه خدا کشته شوند، زنده‌ هستند و نزد پروردگار روزی می‌خورند و پاداش دارند.

[ای کسانی که ایمان آورده‌اید،] خودتان [و یکدیگر] را نکشید. بدون تردید خدا با شما مهربان است. هر کس از به دشمنی و ستم چنین کند پس به‌زودی او را در آتشی درمی‌آوریم. این بر خدا آسان است. اگر از گناهان بزرگى که از آن، نهى شده ‏اید دورى کنید، بدی‌هاى شما را از شما مى‌زداییم و شما را در جایگاهى ارجمند وارد می‌کنیم (نساء/۲۹-۳۱). فرزندان خود را از بیم تنگدستی نکشید. ما آنان و شما را روزی می‌دهیم. به‌راستی کشتن آنان، خطایی بزرگ است … کسی را که خدا [کشتن او را] حرام کرده است جز به حق نکشید. هر کس به ستم کشته شود، برای ولیِّ او تسلطی قرار داده‌ایم پس نباید در کشتن زیاده‌روی کند. به‌راستی او یاری شده است … بدیِ همه اینها نزد پروردگارت ناپسند است. اینها از حکمت‌هایی است که پروردگارت به تو وحی کرده است (اسراء/۳۱-۳۹). بی‌گمان کسانی که فرزندان خود را به سفاهت و بدون دانشی کشتند و آن‌چه را خدا روزیشان کرده بود، از روی افترا به خدا حرام شمردند، سخت زیان کردند. به‌راستی آنها گمراه شدند و هدایت‌یافته نبودند (انعام/۱۴۰). هیچ مومنی را نسزد که مومنی را جز به خطا، بکشد. هر کس مومنی را به خطا بکشد باید یک برده مومن آزاد کند و به خانواده او خون‌بها بپردازد مگر این‌که ببخشند. اگر [مقتول] مومنی از گروه دشمن شما بود، آزاد‌کردن برده مومنی [کافی است]. اگر از گروهی است که میان شما و میان آنها پیمانی است، باید به خانواده او خون‌بها پرداخت کند و برده مومنی را آزاد کند. هر کس [برده‌ای] نیافت دو ماه پیاپی روزه بگیرد که بازگشتی از خدا است. خدا دانای حکیم است. هر کس مومنی را به عمد بکشد پس جهنّم سزای او است و در آن جاودانه است. خدا بر او خشم گرفته و او را لعنت کرده و برای او عذابی بزرگ آماده نموده است (نساء/۹۲-۹۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، درباره کشتگان بر شما قصاص مقرّر شد. آزاد در برابر آزاد، بنده در برابر بنده و زن در مقابل زن. پس هر کس از سوی برادرش چیزی [از قصاص] برای او بخشیده شد، باید به شایستگی پیروی کند و [خون‌بها را] با نیکی به او بپردازد. این تخفیف و رحمتی از پروردگار شما است. هر کس پس از آن تجاوز کند، برای او عذابی دردناکی خواهد بود (بقره/۱۷۸). [بندگان رحمان] کسانی هستند که با خدا معبود دیگری را نمی‌خوانند و کسی را که خدا [کشتن او را] حرام کرده است، جز به حق نمی‌کشند و زنا نمی‌کنند. هر کس چنین کند، عقوبت خواهد دید. روز قیامت عذاب او دو چندان می‌شود و با خواری در آن جاودانه هستند جز کسی که توبه کند و ایمان آورد و کار شایسته انجام دهد پس آنان هستند که خدا بدی‌هایشان را به نیکی‌ها تبدیل می‌کند. خدا آمرزنده مهربان است (فرقان/۶۸-۷۰). به‌راستی کسانی که به آیات خدا کفر می‌ورزند و پیامبران را به ناحق می‌کشند و کسانی از مردم را که به قسط فرمان می‌دهند می‌کشند، آنها را به عذابی دردناک بشارت بده. آنان کسانی هستند که در دنیا و آخرت اعمالشان هدر رفته و بر آنها هیچ یاوری نخواهد بود (آل‌عمران/۲۱-۲۲).

سزای کسانی که با خدا و فرستاده او می‌جنگند و در زمین به فساد می‌کوشند، جز این نیست که کشته شوند یا بر دار زده شوند و یا دست و پاهایشان برخلاف یکدیگر بریده شود یا از آن سرزمین تبعید شوند. این رسوایی برای آنان در دنیا است و در آخرت عذابی عظیم دارند. مگر کسانی که پیش از آن‌که آنان را بگیرید، توبه کنند پس بدانید خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۳۳-۳۴).

هر کس در راه خدا بجنگد و کشته شود یا پیروز گردد، به‌زودی او را پاداش بزرگی خواهیم داد (نساء/۷۴). به‌راستی خدا از مومنان جان و اموالشان را به این‌که بهشت برای آنان باشد، خرید. در راه خدا می‌جنگند، می‌کشند و کشته می‌شوند. این وعده حقی بر عهده خدا در تورات، انجیل و قرآن است. چه کسی به عهد خود، از خدا وفادارتر است؟ پس به این دادوستد خود که کرده‌اید، شاد باشید. این خود کامیابی عظیم است (توبه/۱۱۱). کسانی که در راه خدا هجرت کردند سپس کشته شده یا مردند، بدون تردید خدا به آنها رزقی نیکو، روزی می‌دهد. به‌راستی خدا خود بهترین روزی‌دهندگان است. بدون تردید آنان را به جایگاهی که آن را می‌پسندند، داخل می‌کند. بی‌‌گمان خدا دانای بردبار است (حج/۵۸-۵۹). کسانی که هجرت کردند و از خانه‌های خود بیرون رانده شدند، در راه من آزار دیدند، جنگیدند و کشته شدند، بدون تردید بدی‌های آنها را می‌پوشانم و آنها را به باغ‌هایی داخل می‌کنم که از زیر آن، نهرها جاری است. پاداشی از جانب خدا است. خدا است که نزد او پاداش نیکو است (آل‌عمران/۱۹۵). کسانی که در راه خدا کشته شدند، هرگز اعمالشان را گم نمی‌کند. به‌زودی آنان را هدایت می‌کند و حالشان را اصلاح می‌گرداند. آنان را به بهشتی که برای آنها معرفی کرده، داخل می‌کند (محمّد/۴-۶). اگر در راه خدا کشته شدید یا مردید، بی‌گمان آمرزش و رحمتی از خدا، از هر آن‌چه جمع می‌کنند، بهتر است (آل‌عمران/۱۵۷). به کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده نگویید بلکه زنده‌اند ولی شما نمی‌فهمید (بقره/۱۵۴). کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده نپندار بلکه زنده هستند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند. آنان به آن‌چه خدا از فضل خود به آنها داده، خوشحال هستند و برای کسانی که هنوز به آنها ملحق نشده‌اند، شادمان هستند که نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند. آنها به نعمت و فضلی از خدا و این‌که خدا پاداش مومنان را تباه نمی‌کند، شادمان هستند (آل‌عمران/۱۶۹-۱۷۱). اگر بمیرید یا کشته شوید، بدون تردید به سوی خدا محشور می‌شوید (آل‌عمران/۱۵۸).

کشته باد انسان، چه ناسپاس است (عبس/۱۷). کشته باد دروغ‌پردازان. همان کسانی که در گرداب [جهالت] فرو رفته و غافل هستند (ذاریات/۱۰-۱۱).

آن‌گاه که از دختر زنده به گور پرسیده شود که به کدامین گناه کشته شده است … هر کس بداند چه حاضر کرده است (تکویر/۸-۱۴).

قتل- اقوام، پروردگارت به فرشتگان فرمود: من در زمین جانشینی خواهم گماشت. گفتند: آیا در آن کسی را قرار می‌دهی که در آن فساد می‌کند و خون‌ها بریزد در حالی‌‌که ما تو را با ستایش تو، تسبیح می‌گوییم و تقدیست می‌کنیم؟ گفت: من چیزی را می‌دانم که شما نمی‌دانید (بقره/۳۰).

داستان دو پسر آدم را به حقّ بر آنها بخوان آ‌ن‌گاه که قربانی پیش آوردند پس از یکی از آنها پذیرفته شد و از دیگری پذیرفته نشد. [قابیل] گفت: بدون تردید تو را خواهم کشت. [هابیل] گفت: خدا تنها از متّقین می‌پذیرد. اگر تو برای کشتن من دست خود را دراز کنی، من هرگز دست خود را به سوی تو دراز نمی‌کنم تا تو را بکشم. بی‌تردید، من از خدا پروردگار جهانیان می‌ترسم. من می‌خواهم تو با گناه من و گناه خودت [به سوی خدا] بازگردی تا از اهل جهنّم شوی. این جزای ستمکاران است پس نفس‌اش ، او را به کشتن برادرش ترغیب کرد پس او را کشت و از زیان‌کاران شد (مائده/۲۷-۳۰).

پاسخ قوم او (ابراهیم) جز این نبود که گفتند: او را بکشید یا بسوزانیدش پس خدا او را از آتش نجات داد. به‌راستی در این برای گروهی که ایمان می‌آورند، نشانه‌هایی است (عنکبوت/۲۴).

[برادران یوسف گفتند:] یوسف را بکشید یا او را به سرزمینی بیندازید تا توجّه پدرتان فقط به شما باشد و پس از او گروهی شایسته باشید. گوینده‌ای از آنان گفت: یوسف را نکشید. اگر کاری می‌کنید، او را در نهانخانه چاه بیفکنید تا برخی از کاروانیان او را برگیرند (یوسف/۹-۱۰).

همسر فرعون گفت: [این کودک] نور چشم من و تو خواهد بود او را نکشید، امید است ما را سود دهد یا او را به فرزندی بگیریم ولی آنان نمی‌فهمیدند (قصص/۹).

[موسی و بنده‌ای از بندگان ما که به او رحمت و علم داده بودیم] رفتند تا به نوجوانی برخوردند پس [بنده ما] او را کشت. [موسی] گفت: آیا شخص بی‌گناهی را بدون آن که کسی را [کشته باشد]، کشتی؟ به‌راستی کار زشتی مرتکب شدی (کهف/۷۴). [بنده ما گفت:] آن نوجوان [را که کشتم] پدر و مادرش هر دو مومن بودند پس ترسیدیم که آن دو را به طغیان و کفر بکشاند (کهف/۸۰). [موسی] هنگام غفلت اهل شهر، وارد آنجا شد. در آنجا دو مرد را یافت که با هم زدوخورد می‌کردند. این از پیروان او و آن از دشمنانش بود. آن کس که از پیروان او بود، بر ضدّ کسی که از دشمنان او بود، از او کمک خواست پس موسی مشتی به او زد و کار او را تمام کرد. گفت: این، از عمل شیطان است. به‌راستی او دشمن گمرا‌ه‌کننده آشکار است. [موسی] گفت: پروردگارا، من بر نفس خود ستم کردم پس مرا ببخش پس خدا او را بخشید. ‌به‌راستی او آمرزنده مهربان است. [موسی] گفت: پروردگارا، به سبب آن‌چه بر من نعمت دادی، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود. او در شهر، ترسان و نگران صبح کرد پس همان کسی که دیروز از او یاری خواسته بود، باز هم از او با فریاد یاری خواست. موسی به او گفت: به‌راستی تو آشکارا گمراه هستی. چون خواست به سوى آن‌که دشمن هر دوشان بود، حمله کند، گفت: اى موسى، آیا مى‏ خواهى مرا بکشى چنان‌که دیروز کسی را کشتى؟ تو مى‏ خواهى در این سرزمین فقط زورگو باشى و نمى‏ خواهى از اصلاح‌گران باشى. از دورترین جای شهر، مردى شتابان آمد، گفت: اى موسى، سران درباره تو نظرخواهی مى ‏کنند تا تو را بکشند پس خارج شو. من از خیرخواهان تو هستم. موسى ترسان از آنجا بیرون رفت. گفت: پروردگارا، مرا از گروه ستمکاران نجات بده (قصص/۱۵-۲۱). [به موسی ندا داده شد:] این دو [نشانه]، دو برهان از جانب پروردگار تو برای فرعون و سران او است. به‌راستی آنان گروهی نافرمان هستند. [موسى] گفت: پروردگارا، من کسى از آنان را کشته ‏ام، مى ‏ترسم مرا بکشند (قصص/۳۲-۳۳). آنان بر من [ادّعای] گناهی دارند پس می‌ترسم من را بکشند. فرمود: چنین نیست. [تو و هارون] آیات ما را ببرید که ما همراه شما شنونده هستیم (شعراء/۱۴-۱۵). [ای موسی] به‌راستى بار دیگر بر تو منّت نهادیم … کسی را کشتى پس تو را از اندوه رهانیدیم (طه/۳۷-۴۰). وقتى [موسی] حق را از جانب ما براى آنان (فرعونیان) آورد، گفتند: پسران کسانى را که با او ایمان آورده‏ اند، بکشید و زنانشان را زنده بگذارید ولى نیرنگ کافران جز در گمراهى نیست. فرعون گفت: من را بگذارید، موسى را بکشم تا پروردگار خود را بخواند. من مى‏ ترسم دین شما را تغییر دهد یا در این سرزمین فساد را آشکار کند (غافر/۲۵-۲۶).

مرد مومنى از خاندان فرعون که ایمان خود را کتمان می‌کرد، گفت: آیا مردى را مى‏ کشید که مى ‏گوید پروردگار من خدا است، در حالی‌که براى شما از جانب پروردگارتان دلایل آشکارى آورده است؟ اگر دروغگو باشد، دروغ او به زیان او است و اگر راستگو باشد، برخى از آن‌چه به شما وعده مى‏ دهد، به شما خواهد رسید. به‌راستی خدا کسى را که اسرافکار بسیار دروغ‌پرداز باشد، هدایت نمى‏ کند (غافر/۲۸).

سران قوم فرعون گفتند: آیا موسی و قوم او را رها می‌کنی که در این سرزمین، فساد کنند و تو و معبودانت را رها کند؟ گفت: به‌زودی پسران آنان را می‌کشیم و زنانشان را زنده می‌گذاریم که بدون تردید ما بر آنان چیره هستیم (اعراف/۱۲۷). [یاد کنید] زمانی را که شما را از فرعونیان نجات دادیم. آنان شما را به عذاب بدی شکنجه می‌کردند. پسرانتان را می‌کشتند و زنانتان را زنده می‌گذاشتند. در این، آزمایش بزرگی از پروردگارتان بود (اعراف/۱۴۱). آن‌گاه که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من، شما با [به پرستش] گرفتن گوساله به خود ستم کردید پس به سوی آفریدگار خود بازگردید و خود [یا یکدیگر] را بکشید که این نزد آفریدگارتان برای شما بهتر است پس بر شما بازگشت. به‌راستی او همان توبه‌پذیر مهربان است (بقره/۵۴). [هارون به موسی] گفت: ای پسر مادرم، این قوم من را به ناتوانی کشاندند و نزدیک بود من را بکشند پس دشمنان را بر من شاد نکن. من را با قوم ستمکار قرار نده (اعراف/۱۵۰). هنگامی که کسی را کشتید پس یکدیگر را در آن متّهم کردید و خدا افشاکننده چیزی است که آن را کتمان می‌کردید پس گفتیم: پاره‌ای از آن (گاو سر بریده) را به آن (مقتول) بزنید [تا زنده شود] (بقره/۷۲-۷۳). چون از شما پیمان گرفتیم که خون همدیگر را نریزید و یکدیگر را از سرزمین خود بیرون نکنید سپس اقرار کردید و خود گواه هستید ولى باز همین شما یکدیگر را مى‏ کشید و گروهى از خودتان را از دیارشان بیرون می‌کنید و به گناه و دشمنی بر ضدّ آنان با یکدیگر همدست می‌شوید و اگر به اسارت نزد شما آیند، با دادن فدیه، آنان را آزاد مى ‏کنید، در حالی‌که بیرون‌کردن آنان نیز بر شما حرام شده است. آیا به بخشی از کتاب ایمان مى ‏آورید و به بخشی کفر مى‏ ورزید؟ پس جزاى هر کس از شما که چنین کند، جز خوارى در زندگى دنیا چیزى نخواهد بود و روز قیامت به سخت ‏ترین عذاب‌ بازگردانده می‌شوند. خدا از آن‌چه مى‏ کنید، غافل نیست (بقره/۸۴-۸۵). بر بنی‌اسرائیل مقرّر کردیم که هر کس دیگری را بکشد، بدون آن که کسی را [کشته باشد] یا در زمین فساد کرده باشد، چنان است که همه مردم را کشته باشد و هر کس، کسی را زنده بدارد، چنان است که همه مردم را زنده کرده است (مائده/۳۲).

[طالوت و سپاهیان او] به اذن خدا، آنها (جالوت و سپاهیان او) را شکست دادند و داوود، جالوت را کشت. خدا به او، پادشاهی و حکمت داد و از آن‌چه می‌خواست به او آموخت. اگر خدا بعضی از مردم را با بعضی دیگر دفع نمی‌کرد، بی‌گمان زمین تباه می‌شد ولی خدا بر جهانیان دارای فضل است (بقره/۲۵۱).

به‌راستی ما از بنی‌اسرائیل پیمان گرفتیم و فرستادگانی به سوی آنها فرستادیم. هرگاه فرستاده‌ای آن‌چه دلخواه آنان نبود، برای آنها آورد، گروهی را تکذیب کردند و گروهی را می‌کشتند و پنداشتند که آزمایشی نخواهد بود پس کور و کر شدند سپس خدا توبه آنها را پذیرفت باز بسیاری از آنها کور و کر شدند. خدا به آن‌چه انجام می‌دهند، بینا است (مائده/۷۰-۷۱). آیا هر بار فرستاده‌ای آن‌چه دلخواه شما نبود برایتان آورد، تکبّر ورزیدید پس گروهی را تکذیب کردید و گروهی را می‌کشتید (بقره/۸۷)؟ [مُهر] خوارى و درماندگی بر آنان زده شد و به خشم خدا گرفتار شدند. این به آن سبب است که آنان به نشانه ‏هاى خدا کفر ورزیدند و پیامبران را به ناحق مى ‏کشتند. این از آن روى بود که سرکشی کردند و از حدّ درگذرانیده بودند (بقره/۶۱). هر کجا یافته شوند، [مُهر] خوارى بر آنان زده شده است جز آن که به پناهی از خدا و پناهی از مردم [روند]. به خشمى از خدا گرفتار شدند و [مُهر] درماندگی بر آنان زده شد. این به آن سبب بود که به آیات خدا کفر مى ‏ورزیدند و پیامبران را به ناحق مى‏ کشتند. این به سزاى آن بود که سرکشی کردند و از حد گذرانیده بودند (آل‌عمران/۱۱۲). به سزای پیمان‌شکنی‌شان و کفرشان به آیات خدا و به ناحق کشتن پیامبران و برای گفتارشان که دل‌های ما در غلاف است بلکه خدا به سبب کفرشان بر دل‌های آنها مُهر زد و جز اندکی ایمان نمی‌آورند، نیز به سزای کفرشان و سخنشان، آن تهمت بزرگی که به مریم زدند و سخن آنها که ما مسیح، عیسی، پسر مریم، فرستاده خدا را کشته‌ایم در حالی‌که او را نکشتند و بر دار نزدند بلکه بر آنها مشتبه شد. به‌راستی کسانی که درباره او اختلاف کردند، بدون تردید درباره او شک دارند. به آن علمی ندارند جز آن‌که از گمان پیروی می‌کنند و به یقین او را نکشتند بلکه خدا او را به سوی خود بالا برد. خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (نساء/۱۵۵-۱۵۸). یهود گفتند: عُزیر، پسر خدا است. مسیحیان گفتند: مسیح، پسر خدا است. این سخن آنان، بر دهانشان است. به سخن کسانی که قبل از این کفر ورزیدند، شباهت دارد. خدا آنان را بکشد. به کجا منحرف می‌شوند (توبه/۳۰).

کشته باد، صاحبان گودالِ [پر از آتش]، آن آتش انبوه، آن‌گاه که بر کنار آن نشسته بودند. آنان بر آن‌چه با مومنان انجام می‌دادند، شاهد بودند. از آنان انتقام نمی‌گرفتند جز این‌که آنان به خدای شکست‌ناپذیر ستوده، ایمان آورده بودند (بروج/۴-۸).

محمّد جز فرستاده‌ای نیست که پیش از او هم فرستادگانی گذشتند. آیا اگر او بمیرد یا کشته شود، به گذشته‌های خود باز می‌گردید (آل‌عمران/۱۴۴)؟

ای پیامبر، چون زنان باایمان نزد تو بیایند که با تو بیعت کنند که چیزی را با خدا شریک نکنند، دزدی و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند … با آنان بیعت کن و برای آنان آمرزش بخواه (ممتحنه/۱۲). بگو، بیایید تا آن‌چه را پروردگارتان بر شما حرام کرده، برایتان بخوانم که چیزی را با او شریک نگردانید، به پدر و مادر خود نیکی کنید و فرزندان خود را از تنگدستی نکشید که ما به شما و آنان روزی می‌دهیم. به کارهای زشت، چه آشکار و چه پوشیده، نزدیک نشوید و کسی را که خدا خونش را حرام کرده، جز به حق نکشید. اینها است که خدا شما را به آن سفارش کرده است، باشد که تعقّل کنید (انعام/۱۵۱). کسانی که کفر ورزیدند، برای تو مکر می‌کردند تا تو را در بند کشند یا بکشند یا تو را بیرون کنند. آنان مکر می‌کردند و خدا هم مکر کرد. خدا بهترین مکرکنندگان است (انفال/۳۰).

[ای کسانی که ایمان آورده‌اید،] شما آنان را [در جنگ] نکشتید ولی خدا آنان را کشت … چنین بود. به‌راستی خدا سست‌کننده نقشه کافران است (انفال/۱۷-۱۸). بعد از آن غم، [در جنگ احد] آرامشی بر شما نازل کرد، خواب سبکی که جمعی از شما را فرا گرفت و گروهی که تنها در فکر جان خود بودند، … می‌گفتند: اگر چیزی از این کار از آنِ ما بود، در این جا کشته نمی‌شدیم. بگو، اگر در خانه‌های خود هم بودید، کسانی که کشته‌شدن بر آنها مقرر شده بود، به قتلگاه خود می‌رفتند و تا خدا آن‌چه را در سینه‌های شما است، بیازماید و آن‌چه را در قلب‌های شما است، پاک گرداند. خدا به راز سینه‌ها آگاه است (آل‌عمران/۱۵۴). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، مانند کسانی نباشید که کفر ورزیدند و در مورد برادران خود که به سفر یا جنگ رفتند، گفتند: اگر نزد ما بودند، نمی‌مردند و کشته نمی‌شدند تا خدا این را مایه حسرت در دلشان قرار دهد. خدا است که زنده می‌کند و می‌میراند. خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، بینا است (آل‌عمران/۱۵۶). [در جنگ احزاب، خدا] کسانی از اهل‌کتاب را که از کافران پشتیبانی کرده بودند، از دژهایشان به زیر آورد و در دل‌های آنان ترس افکند. گروهی را می‌کشتید و گروهی را اسیر می‌کردید. زمین‌ها، خانه‌ها، اموال آنان و آن سرزمینی را که در آن پای ننهاده بودید، به شما ارث داد (احزاب/۲۶-۲۷).

[شریکان آنها] برای بسیاری از مشرکان کشتن فرزندانشان را آراستند تا آنها را هلاک کنند و دین آنها را بر آنان پوشیده سازند و اگر خدا می‌خواست، چنین نمی‌کردند پس آنان و آن‌چه می‌بافند، واگذار (انعام/۱۳۷). از تو درباره جنگ در ماه حرام می‌پرسند، بگو، جنگ در آن، گناهی بزرگ است و بازداشتن از راه خدا، کفر ورزیدن، [بازداشتن از] مسجدالحرام و بیرون راندن اهل آن از آنجا، نزد خدا [گناهی] بزرگتر و فتنه از کشتن، بزرگتر است (بقره/۲۱۷). آنها (مشرکان) را هر کجا یافتید، بکُشید و از جایی که شما را بیرون  کردند، بیرونشان کنید. فتنه از کشتن، بدتر است. با آنها در نزد مسجدالحرام جنگ نکنید مگر این‌که آنها در آنجا با شما جنگ کنند پس اگر با شما جنگیدند، پس آنها را بکشید که سزای کافران این‌گونه است پس اگر باز ایستادند، به‌راستی خدا آمرزنده مهربان است (بقره/۱۹۱-۱۹۲). هنگامی که ماه‌های حرام سپری شد، مشرکان را هر کجا یافتید، بکشید. آنان را بگیرید و محاصره کنید. در هر کمین‌گاهی [به کمین آنان] بنشینید پس اگر توبه کردند، نماز برپا داشتند و زکات دادند، راهشان را باز کنید. به‌راستی خدا آمرزنده مهربان است (توبه/۵).

آنها (منافقان) دوست دارند همان‌گونه که [خودشان] کفر ورزیدند، شما هم کافر شوید تا با آنها یکسان گردید پس، از آنها اولیایی نگیرید تا در راه خدا هجرت کنند پس اگر روی برتافتند، هر جا آنان را یافتید، بگیرید و بکشید و از آنها ولیّ و یاوری نگیرید مگر کسانى که با گروهى که میان شما و میان آنان پیمانى است، پیوند داشته باشند یا نزد شما بیایند در حالى‌که سینه‌های آنان از جنگیدن با شما یا جنگیدن با قوم خود به تنگ آمده باشد. گروهی دیگر را خواهید یافت که می‌خواهند از شما و قوم خود در امان باشند. هر گاه به فتنه دعوت شوند، با سر در آن فرو می‌روند پس اگر از [آزار] شما کناره نگرفتند و به شما پیشنهاد صلح نکردند و از شما دست برنداشتند، آنها را بگیرید و هر کجا یافتید، بکشید. اینان هستند که ما برای شما، علیه ایشان تسلّطی آشکار قرار داده‌ایم (نساء/۸۹-۹۱). هنگامی که منافقان نزد تو آیند، می‌گویند: شهادت می‌دهیم که تو بدون تردید فرستاده خدا هستی و خدا مى ‏داند که تو بی‌گمان فرستاده او هستى و خدا گواهى مى‏ دهد که مردم منافق سخت دروغگو هستند. سوگندهاى خود را سپرى بر خود گرفته و [مردم را] از راه خدا بازداشته ‏اند. بد است آن‌چه عمل می‌کنند. این به آن سبب است که آنان ایمان آوردند سپس کفر ورزیدند پس بر قلب‌های آنان مهر زده شد و آنان نمی‌فهمند … از آنان بر حذر باش. خدا آنان را بکشد. به کجا منحرف می‌شوند (منافقون/۱-۴)؟ [منافقان] کسانی هستند که نشستند و درباره برادران خود گفتند: اگر از ما پیروی می‌کردند، کشته نمی‌شدند. بگو، اگر راست مى‏ گویید، مرگ را از خود  دور کنید (آل‌عمران/۱۶۸). گروهی از آنان [در جنگ احزاب]، از پیامبر اجازه می‌خواستند و می‌گفتند: خانه‌های ما بدون حفاظ است در حالی‌که بی‌حفاظ نبود و جز فرار قصدی نداشتند … بگو، اگر از مرگ یا کشته شدن، فرار می‌کنید، این فرار هرگز سودی برای شما نخواهد داشت، در آن صورت جز اندکی برخوردار نخواهید شد (احزاب/۱۳-۱۶). اگر بر آنان مقرّر می‌کردیم که یکدیگر را بکشید یا از خانه‌های خود بیرون شوید، جز اندکی از آنان عمل نمی‌کردند (نساء/۶۶). اگر منافقان و کسانی که در قلب‌هایشان مرض است و شایعه‌افکنان در مدینه [از کارهای خود] بازنایستند، تو را بر آنان می‌شورانیم سپس جز مدّتی کوتاه نمی‌توانند در کنار تو در این شهر بمانند. [آنان] لعنت‌شدگان هستند. هر کجا یافته شوند، گرفته و به سختی کشته می‌شوند. این سنّت خدا است، درباره کسانی که پیش‌تر بوده‌اند و در سنّت خدا هرگز تغییر نخواهی یافت (احزاب/۶۰-۶۲).

به‌راستی خدا، سخن کسانى را که گفتند: خدا نیازمند است و ما توانگریم شنید، به‌زودى آن‌چه را گفتند و به ناحق کشتن  پیامبران را، خواهیم نوشت و خواهیم گفت: عذاب سوزان را بچشید. این به سبب چیزی است که دستان شما پیش فرستاده و خدا هرگز بر بندگان ستمکار نیست. همان کسانی که گفتند: خدا با ما پیمان بسته که به هیچ فرستاده‌ای ایمان نیاوریم تا براى ما قربانى بیاورد که آتش، آن را بخورد. بگو، بدون تردید پیش از من فرستادگانی دلایل آشکار را با آن‌چه گفتید، براى شما آوردند. اگر راست مى‌گویید پس چرا آنان را کشتید (آل‌عمران/۱۸۱-۱۸۳)؟ هنگامی که به آنها (یهودیان) گفته شود: به آن‌چه خدا نازل کرده، ایمان بیاورید. می‌گویند: به آن‌چه بر خودمان نازل شده، ایمان داریم و به غیر آن، کافر می‌شوند در حالی‌که آن حق و تصدیق‌کننده آن‌چه با آنان است، می‌باشد. بگو، اگر ایمان دارید پس چرا پیش از این پیامبران خدا را می‌کشتید (بقره/۹۱)؟

من را با آن کس که به تنهایی آفریدم، واگذار. برای او مالی فراوان و پسرانى آماده قرار دادم و برای او [زندگی خوش] آماده کردم. باز طمع دارد که بیفزایم. هرگز. به‌راستی او دشمن آیات ما بود. به‌زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى‏ کنم. به یقین اندیشید و سنجید. کشته باد او. چگونه سنجید؟ باز هم کشته باد او. چگونه سنجید؟ آن‌گاه نگاهی افکند سپس رو ترش نمود و چهره در هم کشید. سپس رو گردانید و تکبّر ورزید پس گفت: این (قرآن)، جز سحرى که نقل می‌شود، نیست. این جز سخن بشری نیست. به‌زودی او را به سقر در می‌آورم (مدّثر/۱۱-۲۶).

قتل- قتل حیوان، اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، در حالى‌که مُحرم هستید، شکار را نکشید. هر کس از شما به عمد، آن را بکشد، باید جزایی نظیر آن‌چه کشته است، از چهارپایان بدهد که آن را دو نفر عادل از خودتان حکم کنند و به صورت قربانى به کعبه برسد یا کفّاره‌ای است که طعام‌دادن به مستمندان یا معادل آن، روزه‌گرفتن است تا سزاى کار خود را بچشد. خدا آن‌چه در گذشته واقع شده را عفو کرده است. هر کس برگردد، خدا از او انتقام مى‏ گیرد. خدا شکست‌ناپذیر صاحب انتقام است (مائده/۹۵).

[یا ایها الذین آمنوا] وَ لاَ تَقْتُلُواْ أَنفُسَكُمْ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا* وَ مَن يَفْعَلْ ذَلِكَ عُدْوَانًا وَ ظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا وَ كَانَ ذَلِكَ عَلَى اللّهِ يَسِيرًا* إِن تَجْتَنِبُواْ كَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُم مُّدْخَلًا كَرِيمًا (نساء/۲۹-۳۱) وَ لاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُم إنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْءًا كَبِيرًا … وَ لاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالحَقِّ وَ مَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا … كُلُّ ذَلِكَ كَانَ سَيٍّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا* ذَلِكَ مِمَّا أَوْحَى إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ (اسراء/۳۱-۳۹) قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ قَتَلُواْ أَوْلاَدَهُمْ سَفَهًا بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ حَرَّمُواْ مَا رَزَقَهُمُ اللّهُ افْتِرَاء عَلَى اللّهِ قَدْ ضَلُّواْ وَ مَا كَانُواْ مُهْتَدِينَ  (انعام/۱۴۰) وَ مَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَن يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلاَّ خَطَئًا وَ مَن قَتَلَ مُؤْمِنًا خَطَئًا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ وَ دِيَةٌ مُّسَلَّمَةٌ إِلَى أَهْلِهِ إِلاَّ أَن يَصَّدَّقُواْ فَإِن كَانَ مِن قَوْمٍ عَدُوٍّ لَّكُمْ وَ هُوَ مْؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ وَ إِن كَانَ مِن قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ مِّيثَاقٌ فَدِيَةٌ مُّسَلَّمَةٌ إِلَى أَهْلِهِ وَ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةً فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ تَوْبَةً مِّنَ اللّهِ وَ كَانَ اللّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا* وَ مَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَآؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَ غَضِبَ اللّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا (نساء/۹۲-۹۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الأُنثَى بِالأُنثَى فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَدَاء إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ذَلِكَ تَخْفِيفٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ رَحْمَةٌ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ (بقره/۱۷۸) وَ [عبادالرحمن] الَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَ لَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لَا يَزْنُونَ وَ مَن يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَامًا* يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا* إِلَّا مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (فرقان/۶۸-۷۰) إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ يَقْتُلُونَ الِّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ* أُولَئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ مَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ (آل‌عمران/۲۱-۲۲)

إِنَّمَا جَزَاء الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُواْ أَوْ يُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ يُنفَوْاْ مِنَ الأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ* إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ مِن قَبْلِ أَن تَقْدِرُواْ عَلَيْهِمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مائده/۳۳-۳۴)

وَ مَن يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيُقْتَلْ أَو يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (نساء/۷۴) إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَ أَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَ الإِنجِيلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُم بِهِ وَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (توبه/۱۱۱) وَ الَّذِينَ هَاجَرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مَاتُوا لَيَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقًا حَسَنًا وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ* لَيُدْخِلَنَّهُم مُّدْخَلًا يَرْضَوْنَهُ وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَلِيمٌ حَلِيمٌ (حج/۵۸-۵۹) فَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَ أُخْرِجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَ أُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَ قَاتَلُواْ وَ قُتِلُواْ لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَ لأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّن عِندِ اللّهِ وَ اللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ (آل‌عمران/۱۹۵) وَ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ* سَيَهْدِيهِمْ وَ يُصْلِحُ بَالَهُمْ* وَ يُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ (محمّد/۴-۶) وَ لَئِن قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللّهِ وَ رَحْمَةٌ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ (آل‌عمران/۱۵۷) وَ لاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَلَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ  (بقره/۱۵۴) وَ لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ* فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ  لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ* يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ وَ أَنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ (آل‌عمران/۱۶۹-۱۷۱) وَ لَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لإِلَى الله تُحْشَرُونَ (آل‌عمران/۱۵۸)

قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (عبس/۱۷) قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ* الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ  (ذاریات/۱۰-۱۱)

وَ إِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ* بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ … عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ (تکویر/۸-۱۴)

القتل- الاقوام، وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَاء وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (بقره/۳۰)

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِن أَحَدِهِمَا وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ* لَئِن بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِي مَا أَنَاْ بِبَاسِطٍ يَدِيَ إِلَيْكَ لَأَقْتُلَكَ إِنِّي أَخَافُ اللّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ* إِنِّي أُرِيدُ أَن تَبُوءَ بِإِثْمِي وَ إِثْمِكَ فَتَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ وَ ذَلِكَ جَزَاء الظَّالِمِينَ* فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِينَ (مائده/۲۷-۳۰)

فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ (ابراهیم) إِلَّا أَن قَالُوا اقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّقُوهُ فَأَنجَاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (عنکبوت/۲۴)

[اخوة یوسف] اقْتُلُواْ يُوسُفَ أَوِ اطْرَحُوهُ أَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِيكُمْ وَ تَكُونُواْ مِن بَعْدِهِ قَوْمًا صَالِحِينَ* قَالَ قَآئِلٌ مَّنْهُمْ لاَ تَقْتُلُواْ يُوسُفَ وَ أَلْقُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ  (یوسف/۹-۱۰)

وَ قَالَتِ امْرَأَتُ فِرْعَوْنَ قُرَّتُ عَيْنٍ لِّي وَلَكَ لَا تَقْتُلُوهُ عَسَى أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَ هُمْ لَا يَشْعُرُونَ (قصص/۹)

[موسی و عبد من عبادنا اتیناه رحمة و علما] فَانطَلَقَا حَتَّى إِذَا لَقِيَا غُلَامًا فَقَتَلَهُ قَالَ أَقَتَلْتَ نَفْسًا زَكِيَّةً بِغَيْرِ نَفْسٍ لَّقَدْ جِئْتَ شَيْئًا نُّكْرًا (کهف/۷۴) [قال عبدنا] وَ أَمَّا الْغُلَامُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينَا أَن يُرْهِقَهُمَا طُغْيَانًا وَ كُفْرًا (کهف/۸۰) وَ دَخَلَ [موسی] الْمَدِينَةَ عَلَى حِينِ غَفْلَةٍ مِّنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَذَا مِن شِيعَتِهِ وَ هَذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِن شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَى فَقَضَى عَلَيْهِ قَالَ هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُّضِلٌّ مُّبِينٌ* قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ* قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرًا لِّلْمُجْرِمِينَ* فَأَصْبَحَ فِي الْمَدِينَةِ خَائِفًا يَتَرَقَّبُ فَإِذَا الَّذِي اسْتَنصَرَهُ بِالْأَمْسِ يَسْتَصْرِخُهُ قَالَ لَهُ مُوسَى إِنَّكَ لَغَوِيٌّ مُّبِينٌ* فَلَمَّا أَنْ أَرَادَ أَن يَبْطِشَ بِالَّذِي هُوَ عَدُوٌّ لَّهُمَا قَالَ يَا مُوسَى أَتُرِيدُ أَن تَقْتُلَنِي كَمَا قَتَلْتَ نَفْسًا بِالْأَمْسِ إِن تُرِيدُ إِلَّا أَن تَكُونَ جَبَّارًا فِي الْأَرْضِ وَ مَا تُرِيدُ أَن تَكُونَ مِنَ الْمُصْلِحِينَ* وَ جَاء رَجُلٌ مِّنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ يَسْعَى قَالَ يَا مُوسَى إِنَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ فَاخْرُجْ إِنِّي لَكَ مِنَ النَّاصِحِينَ* فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ  (قصص/۱۵-۲۱) [نودی موسی] فَذَانِكَ بُرْهَانَانِ مِن رَّبِّكَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ* قَالَ رَبِّ إِنِّي قَتَلْتُ مِنْهُمْ نَفْسًا فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ (قصص/۳۲-۳۳) وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ* قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ (شعراء/۱۴-۱۵) [یا موسی] وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَى … قَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ (طه/۳۷-۴۰) فَلَمَّا [موسی] جَاءهُم (آل‌فرعون) بِالْحَقِّ مِنْ عِندِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاء الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ وَ اسْتَحْيُوا نِسَاءهُمْ وَمَا كَيْدُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ* وَ قَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَى وَ لْيَدْعُ رَبَّهُ إِنِّي أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَن يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ (غافر/۲۵-۲۶)

وَ قَالَ رَجُلٌ مُّؤْمِنٌ مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَن يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ وَ قَدْ جَاءكُم بِالْبَيِّنَاتِ مِن رَّبِّكُمْ وَ إِن يَكُ كَاذِبًا فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ وَ إِن يَكُ صَادِقًا يُصِبْكُم بَعْضُ الَّذِي يَعِدُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ (غافر/۲۸)

وَ قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَونَ أَتَذَرُ مُوسَى وَ قَوْمَهُ لِيُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ وَ يَذَرَكَ وَ آلِهَتَكَ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءهُمْ وَ نَسْتَحْيِي نِسَاءهُمْ وَ إِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ (اعراف/۱۲۷) وَ إِذْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَونَ يَسُومُونَكُمْ سُوَءَ الْعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (اعراف/۱۴۱) وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُواْ إِلَى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُواْ أَنفُسَكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (بقره/۵۴) قَالَ [هارون لموسی] ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَ كَادُواْ يَقْتُلُونَنِي فَلاَ تُشْمِتْ بِيَ الأعْدَاء وَ لاَ تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (اعراف/۱۵۰) وَ إِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِيهَا وَ اللّهُ مُخْرِجٌ مَّا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ* فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا كَذَلِكَ يُحْيِي اللّهُ الْمَوْتَى وَ يُرِيكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (بقره/۷۲-۷۳) وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لاَ تَسْفِكُونَ دِمَاءكُمْ وَ لاَ تُخْرِجُونَ أَنفُسَكُم مِّن دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنتُمْ تَشْهَدُونَ* ثُمَّ أَنتُمْ هَؤُلاء تَقْتُلُونَ أَنفُسَكُمْ وَ تُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِّنكُم مِّن دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِم بِالإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ إِن يَأتُوكُمْ أُسَارَى تُفَادُوهُمْ وَ هُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَمَا جَزَاء مَن يَفْعَلُ ذَلِكَ مِنكُمْ إِلاَّ خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَى أَشَدِّ الْعَذَابِ وَ مَا اللّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (بقره/۸۴-۸۵) كَتَبْنَا عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنَّهُ مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا وَ مَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا (مائده/۳۲)

[طالوت و جنوده] فَهَزَمُوهُم (جالوت و جنوده) بِإِذْنِ اللّهِ وَ قَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَ آتَاهُ اللّهُ الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ وَ عَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَ لَوْلاَ دَفْعُ اللّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الأَرْضُ وَلَكِنَّ اللّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (بقره/۲۵۱)

لَقَدْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ رُسُلًا كُلَّمَا جَاءهُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَ تَهْوَى أَنْفُسُهُمْ فَرِيقًا كَذَّبُواْ وَ فَرِيقًا يَقْتُلُونَ* وَ حَسِبُواْ أَلاَّ تَكُونَ فِتْنَةٌ فَعَمُواْ وَ صَمُّواْ ثُمَّ تَابَ اللّهُ عَلَيْهِمْ ثُمَّ عَمُواْ وَ صَمُّواْ كَثِيرٌ مِّنْهُمْ وَ اللّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (مائده/۷۰-۷۱) أَفَكُلَّمَا جَاءكُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَ تَهْوَى أَنفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقًا كَذَّبْتُمْ وَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ (بقره/۸۷) وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ بَآؤُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ (بقره/۶۱) ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُواْ إِلاَّ بِحَبْلٍ مِّنْ اللّهِ وَ حَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَ بَآؤُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ يَقْتُلُونَ الأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ (آل‌عمران/۱۱۲) فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ وَ كُفْرِهِم بَآيَاتِ اللّهِ وَ قَتْلِهِمُ الأَنْبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقًّ وَ قَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌ بَلْ طَبَعَ اللّهُ عَلَيْهَا بِكُفْرِهِمْ فَلاَ يُؤْمِنُونَ إِلاَّ قَلِيلًا* وَ بِكُفْرِهِمْ وَ قَوْلِهِمْ عَلَى مَرْيَمَ بُهْتَانًا عَظِيمًا* وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللّهِ وَ مَا قَتَلُوهُ وَ مَا صَلَبُوهُ وَلَكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَ مَا قَتَلُوهُ يَقِينًا* بَل رَّفَعَهُ اللّهُ إِلَيْهِ وَ كَانَ اللّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا (نساء/۱۵۵-۱۵۸) وَ قَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللّهِ وَ قَالَتْ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِؤُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ (توبه/۳۰)

قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ* النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ* إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ* وَ هُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ* وَ مَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (بروج/۴-۸)

وَ مَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ (آل‌عمران/۱۴۴)

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَن لَّا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَ لَا يَسْرِقْنَ وَ لَا يَزْنِينَ وَ لَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ … فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (ممتحنه/۱۲) قُلْ تَعَالَوْاْ أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَ لاَ تَقْتُلُواْ أَوْلاَدَكُم مِّنْ إمْلاَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ وَ لاَ تَقْرَبُواْ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ وَ لاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (انعام/۱۵۱) وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللّهُ وَ اللّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ (انفال/۳۰)

[یا ایها الذین آمنوا] فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَكِنَّ اللّهَ قَتَلَهُمْ … ذَلِكُمْ وَ أَنَّ اللّهَ مُوهِنُ كَيْدِ الْكَافِرِينَ (انفال/۱۷-۱۸) ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّن بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا يَغْشَى طَآئِفَةً مِّنكُمْ وَ طَآئِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ … يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَاهُنَا قُل لَّوْ كُنتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَى مَضَاجِعِهِمْ وَ لِيَبْتَلِيَ اللّهُ مَا فِي صُدُورِكُمْ وَ لِيُمَحَّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (آل‌عمران/۱۵۴) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ كَفَرُواْ وَ قَالُواْ لإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُواْ فِي الأَرْضِ أَوْ كَانُواْ غُزًّى لَّوْ كَانُواْ عِندَنَا مَا مَاتُواْ وَ مَا قُتِلُواْ لِيَجْعَلَ اللّهُ ذَلِكَ حَسْرَةً فِي قُلُوبِهِمْ وَ اللّهُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ اللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (آل‌عمران/۱۵۶) وَ إِذْ قَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَ يَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِّنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَ مَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا … قُل لَّن يَنفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِن فَرَرْتُم مِّنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَ إِذًا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا  (احزاب/۱۳-۱۶) وَ أَنزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُم مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن صَيَاصِيهِمْ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَرِيقًا* وَ أَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَ دِيَارَهُمْ وَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَرْضًا لَّمْ تَطَؤُوهَا (احزاب/۲۶-۲۷)

وَ كَذَلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلاَدِهِمْ شُرَكَآؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَ لِيَلْبِسُواْ عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ وَ لَوْ شَاء اللّهُ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ مَا يَفْتَرُونَ (انعام/۱۳۷) يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌ وَ صَدٌّ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ كُفْرٌ بِهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ إِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِندَ اللّهِ وَ الْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ (بقره/۲۱۷) وَ اقْتُلُوهُمْ (المشرکین) حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَ أَخْرِجُوهُم مِّنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَ الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَ لاَ تُقَاتِلُوهُمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّى يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ فَإِن قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذَلِكَ جَزَاء الْكَافِرِينَ* فَإِنِ انتَهَوْاْ فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (بقره/۱۹۱-۱۹۲) فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَ خُذُوهُمْ وَ احْصُرُوهُمْ وَ اقْعُدُواْ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَ أَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ فَخَلُّواْ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (توبه/۵)

وَدُّواْ (المنافقون) لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُواْ فَتَكُونُونَ سَوَاء فَلاَ تَتَّخِذُواْ مِنْهُمْ أَوْلِيَاء حَتَّىَ يُهَاجِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَخُذُوهُمْ وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ وَجَدتَّمُوهُمْ وَ لاَ تَتَّخِذُواْ مِنْهُمْ وَلِيًّا وَ لاَ نَصِيرًا* إِلاَّ الَّذِينَ يَصِلُونَ إِلَىَ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُم مِّيثَاقٌ أَوْ جَآؤُوكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَن يُقَاتِلُوكُمْ أَوْ يُقَاتِلُواْ قَوْمَهُمْ* سَتَجِدُونَ آخَرِينَ يُرِيدُونَ أَن يَأْمَنُوكُمْ وَ يَأْمَنُواْ قَوْمَهُمْ كُلَّ مَا رُدُّوَاْ إِلَى الْفِتْنِةِ أُرْكِسُواْ فِيِهَا فَإِن لَّمْ يَعْتَزِلُوكُمْ وَ يُلْقُواْ إِلَيْكُمُ السَّلَمَ وَ يَكُفُّوَاْ أَيْدِيَهُمْ فَخُذُوهُمْ وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثِقِفْتُمُوهُمْ وَ أُوْلَئِكُمْ جَعَلْنَا لَكُمْ عَلَيْهِمْ سُلْطَانًا مُّبِينًا (نساء/۸۹-۹۱) إِذَا جَاءكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ* اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ … فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ (منافقون/۱-۴) [المنافقون] الَّذِينَ قَالُواْ لإِخْوَانِهِمْ وَ قَعَدُواْ لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا قُلْ فَادْرَؤُوا عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (آل‌عمران/۱۶۸) وَ يَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِّنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَ مَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا … قُل لَّن يَنفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِن فَرَرْتُم مِّنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَ إِذًا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا (احزاب/۱۳-۱۶) وَ لَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُواْ أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُواْ مِن دِيَارِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلاَّ قَلِيلٌ مِّنْهُمْ (نساء/۶۶) لَئِن لَّمْ يَنتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَ الْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَا إِلَّا قَلِيلًا* مَلْعُونِينَ أَيْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِيلًا* سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا (احزاب/۶۰-۶۲)

لَّقَدْ سَمِعَ اللّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ فَقِيرٌ وَ نَحْنُ أَغْنِيَاء سَنَكْتُبُ مَا قَالُواْ وَ قَتْلَهُمُ الأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ نَقُولُ ذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِيقِ* ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَ أَنَّ اللّهَ لَيْسَ بِظَلاَّمٍ لِّلْعَبِيدِ* الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ عَهِدَ إِلَيْنَا أَلاَّ نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّىَ يَأْتِيَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْكُلُهُ النَّارُ قُلْ قَدْ جَاءكُمْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِي بِالْبَيِّنَاتِ وَ بِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (آل‌عمران/۱۸۱-۱۸۳) وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ (الذین هادوا)  آمِنُواْ بِمَا أَنزَلَ اللّهُ قَالُواْ نُؤْمِنُ بِمَا أُنزِلَ عَلَيْنَا وَ يَكْفُرونَ بِمَا وَرَاءهُ وَ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَهُمْ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنبِيَاءَ اللّهِ مِن قَبْلُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (بقره/۹۱)

ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا* وَ جَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا* وَ بَنِينَ شُهُودًا* وَ مَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا* ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ* كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا* سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا* إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ* فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ* ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ* ثُمَّ نَظَرَ* ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ* ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَكْبَرَ* فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ* إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ* سَأُصْلِيهِ سَقَرَ(مدّثر/۱۱-۲۶)

القتل- الحیوان، يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقْتُلُواْ الصَّيْدَ وَ أَنتُمْ حُرُمٌ وَ مَن قَتَلَهُ مِنكُم مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاء مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَو عَدْلُ ذَلِكَ صِيَامًا لِّيَذُوقَ وَ بَالَ أَمْرِهِ عَفَا اللّهُ عَمَّا سَلَف وَ مَنْ عَادَ فَيَنتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَ اللّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ  (مائده/۹۵)