چکیده: قارون از قوم موسی بود که گنج‌های فراوانی به او داده شده بود. موسی با آیاتی روشن به سوی او و فرعونیان فرستاده شد. اما او از تکذیب‌کنندگان بود و در زمین فخرفروشی می‌کرد. قارون از مستکبران و فسادکاران بود. خدا او و خانه‌اش را در زمین فرو برد.

به‌راستی قارون از قوم موسی بود پس بر آنان ستم کرد. ما از گنج‌ها آن‌قدر به او داده بودیم که [حمل] کلید‌های آن بر گروه نیرومند سنگینی می‌کرد. آن‌گاه که قومش به او گفتند: سرمستی نکن. بی‌گمان خدا سرمستی‌کنندگان را دوست ندارد. در آن‌چه خدا به تو داده است، سرای آخرت را بجوی و سهم خود را از دنیا فراموش نکن. چنان‌که خدا به تو نیکی کرده است، نیکی کن و در زمین فساد نجوی که خدا فسادکاران را دوست ندارد. [قارون] گفت: آن‌چه به من داده‌ شده است تنها برای دانشی است که نزد من است. آیا او نمی‌دانست که خدا نسل‌هایى را پیش از او نابود کرد که از او نیرومندتر و مال ‏اندوزتر بودند؟ مجرمان را از گناهانشان نمی‌پرسند. پس [قارون] در زینت خود، در برابر قوم خود بیرون آمد. کسانی که زندگی دنیا را می‌خواستند، گفتند: ای کاش مانند آن‌چه به قارون داده شده است، برای ما هم بود. به‌راستی او صاحب بهره‌ای عظیم است. کسانی که به آنان دانش داده شده بود، گفتند: وای بر شما. برای کسانی که ایمان آورده و کار شایسته انجام داده‌اند، پاداش خدا بهتر است و جز شکیبایان آن را درنیابند. پس او [قارون] و خانه‏اش را در زمین فرو بردیم و گروهى نداشت که در برابر [عذاب] خدا او را یارى کنند و [خود نیز] نتوانست از خود دفاع کند. کسانى که دیروز جایگاه او را آرزو می‌کردند، صبحگاهان مى‏ گفتند: واى، گویی خدا روزى را براى هر کس از بندگان خود که بخواهد، گشاده یا تنگ مى ‏گرداند. اگر خدا بر ما منّت ننهاده بود، ما را هم به زمین فرو برده بود. واى، گویى که کافران رستگار نمی‌شوند (قصص/۷۶-۸۲). به‌یقین موسى را با آیات خود و حجّتى آشکار به سوى فرعون، هامان و قارون فرستادیم، پس گفتند: ساحری بسیار دروغگو است (غافر/۲۳-۲۴). قارون، فرعون و هامان را [هلاک کردیم]. به‌راستى موسى براى آنان دلایل آشکار آورد و آنها در آن سرزمین استکبار ورزیدند و پیشى نجستند. پس هر یک را به گناهش گرفتار کردیم. … برخى از آنان را در زمین فرو بردیم و بعضى را غرق کردیم. خدا نبود که بر آنها ستم کرد بلکه خودشان بر خود ستم مى‏ کردند (عنکبوت/۳۹-۴۰).

بنی‎‌اسرائیل

إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِن قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَيْهِمْ وَ آتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ* وَ ابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَ لَا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَ أَحْسِن كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَ لَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ* قَالَ [قارون] إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ عِندِي أَوَلَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِن قَبْلِهِ مِنَ القُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَ أَكْثَرُ جَمْعًا وَ لَا يُسْأَلُ عَن ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ* فَخَرَجَ [قارون] عَلَى قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ قَالَ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنيَا يَا لَيْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِيَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٍ* وَ قَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَيْلَكُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَيْرٌ لِّمَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا وَ لَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الصَّابِرُونَ* فَخَسَفْنَا [قارون] بِهِ وَ بِدَارِهِ الْأَرْضَ فَمَا كَانَ لَهُ مِن فِئَةٍ يَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَ مَا كَانَ مِنَ المُنتَصِرِينَ* وَ أَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ يَقْدِرُ لَوْلَا أَن مَّنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا وَيْكَأَنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (قصص/۷۶-۸۲) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِينٍ* إِلَى فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ قَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ كَذَّابٌ (غافر/۲۳-۲۴) وَ قَارُونَ وَ فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ لَقَدْ جَاءهُم مُّوسَى بِالْبَيِّنَاتِ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ وَ مَا كَانُوا سَابِقِينَ* فَكُلًّا أَخَذْنَا بِذَنبِهِ … مِنْهُم مَّنْ خَسَفْنَا بِهِ الْأَرْضَ وَ مِنْهُم مَّنْ أَغْرَقْنَا وَ مَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (عنکبوت/۳۹-۴۰)