چکیده: غیب آسمان‌ها و زمین از آنِ خدا است. خدا دانای غیب است. کلیدهای غیب تنها نزد او است. هیچ غایبی در آسمان‌ها و زمین نیست، جز این‌که در کتابی روشن است. کسى را بر غیب خود آگاه نمى‏ کند، مگر کسی را که به پیامبری بپسندد.

متّقین کسانی هستند که به غیب ایمان می‌آورند و از پروردگار خود در غیب می‌ترسند. کسانی که در غیب از پروردگار خود می‌ترسند، آنان آمرزش و پاداش بزرگی دارند. بهشت، برای کسی که در غیب از رحمان بترسد، نزدیک آورده می‌شود. رحمان، بندگان خود و کسانی که توبه کرده و ایمان آورده و کار شایسته انجام داده‌اند را به باغ‌های همیشگی به غیب وعده داده است. وعده او انجام‌شدنی است.

[خدا] دانای غیب و آشکار است (تغابن/۱۸؛ مومنون/۹۲؛ حشر/۲۲؛ رعد/۹؛ انعام/۷۳؛ سجده/۶). به‌راستی خدا است که دانای غیب آسمان‌ها و زمین است. بدون تردید او به راز دل‌ها آگاه است (فاطر/۳۸). بی‌گمان خدا غیب آسمان‌ها و زمین را می‌داند. خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، بینا است (حجرات/۱۸). غیب آسمان‌ها و زمین از آن خدا است (نحل/۷۷).

کلیدهای غیب تنها نزد او است. جز او [کسی] آن را نمی‌داند. آن‌چه در خشکی و دریا است، می‌داند. هیچ برگی فرو نمی‌افتد مگر این‌که آن را می‌داند. هیچ دانه‌ای در تاریکی‌های زمین و هیچ تر و خشکی نیست مگر این‌که در کتابی روشن، است (انعام/۵۹). هیچ غایبی در آسمان‌ و زمین نیست، جز این‌که در کتابی روشن، است (نمل/۷۵).

[پروردگار] داناى غیب است پس کسى را بر غیب خود آگاه نمى ‏کند جز کسی را که به پیامبری بپسندد پس  او از پیش‌رو و از پشت ‏سر او نگاهبانانى می‌گمارد تا بداند که به‌راستی پیام‌های پروردگار خود را ابلاغ کرده‌اند. [خدا] به آن‌چه نزد آنان است، احاطه دارد و هر چیزی را به عدد برشمرده است (جن/۲۶-۲۸). خدا بر آن نیست که شما را از غیب آگاه کند ولی خدا از میان فرستادگان خود، هر کس را بخواهد برمی‌گزیند پس به خدا و فرستادگان او ایمان آورید (آل‌عمران/۱۷۹). به‌راستی ما فرستادگان خود را با نشانه‌های روشن فرستادیم و با آنان کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم به قسط قیام کنند. آهن را که در آن نیرویی سخت و منافعی برای مردم است، نازل کردیم و تا خدا معلوم دارد که چه کسی در غیب، او و فرستادگانش را یاری می‌کند. به‌راستی خدا نیرومند شکست‌ناپذیر است (حدید/۲۵). بدون تردید از کسانی که [فرستادگان] را به سوی آنان فرستاده‌ایم، خواهیم پرسید و از فرستادگان نیز خواهیم پرسید. به‌راستی از روی علم برای آنان حکایتشان را خواهیم گفت و ما غایب نبوده‌ایم (اعراف/۶-۷).

[متّقین] کسانی هستند که به غیب ایمان می‌آورند، نماز را برپا می‌دارند و از آن‌چه به آنان روزی داده‌ایم، انفاق می‌کنند (بقره/۳). آنان کسانی [هستند] که از پروردگار خود در غیب می‌ترسند. آنان از قیامت بیمناک هستند (انبیاء/۴۹). بهشت برای متّقین نزدیک آورده می‌شود و دور نباشد. [گفته شود:] این است آن‌چه وعده داده می‌شدید. برای هر توبه‌کارِ نگهبانِ [حدود خدا]، آن کس که در غیب از رحمان بترسد و قلبی بازگرداننده بیاورد. به سلامت وارد شوید که این روز جاودانگی است (ق/۳۱-۳۴). به‌راستی کسانی که در غیب از پروردگار خود می‌ترسند، آنان آمرزش و پاداشی بزرگ دارند (ملک/۱۲).

کسانی که توبه کرده و ایمان آورده و کار شایسته انجام دادند پس آنان به بهشت داخل می‌شوند و به آنان هیچ ستمی نمی‌شود. باغ‌های همیشگی که رحمان، بندگان خود را به غیب وعده داده است. به‌راستی وعده او انجام‌شدنی است (مریم/۶۰-۶۱).

به یقین بدکاران در جهنّم هستند که روز جزا در آن می‌سوزند و هیچ‌گاه از آن غایب نباشند (انفطار/۱۴-۱۶). روزی که خدا فرستادگان را جمع می‌کند پس می‌فرماید: به شما چه پاسخی داده شد؟ می‌گویند: ما هیچ دانشی نداریم. به‌راستی تو خود بس دانای غیب‌ها هستی (مائده/۱۰۹).

غیب– اقوام، هنگامی که [آدم] آنان (فرشتگان) را از اسماء اینان خبر داد. [خدا] فرمود: آیا به شما نگفتم که من غیب آسمان‌ها و زمین را می‌دانم؟ آن‌چه را آشکار می‌کنید و آن‌چه را پنهان می‌کنید، می‌دانم (بقره/۳۳)؟

[نوح به قوم خود گفت:] به شما نمی‌گویم گنجینه‌های خدا نزد من است. من غیب نمی‌دانم و نمی‌گویم که من فرشته‌ام. درباره کسانی که چشمان شما [آنان را] خوار می‌بیند، نمی‌گویم که خدا به آنان چیزی نمی‌دهد. خدا به آن‌چه درون آنان است، داناتر است، [اگر چنین بگویم] در این صورت من از ستمکاران خواهم بود (هود/۳۱).

گوینده‌ای از آنان (برادران یوسف) گفت: یوسف را نکشید. اگر کاری می‌کنید، او را در غیب چاه بیفکنید تا برخی از کاروانیان او را برگیرند (یوسف/۱۰). وقتی او را بردند و هم‌داستان شدند که او را در غیب چاه، نهند و ما به او وحی کردیم که بدون شک، [روزی] آنان را از این کارشان در حالی‌که نمی‌دانند، باخبر خواهی کرد (یوسف/۱۵). پادشاه گفت: او [یوسف] را نزد من آورید پس هنگامى که آن فرستاده نزد او آمد، [یوسف] گفت: نزد آقاى خود برگرد و از او بپرس که حال آن زنانى که دست‌هاى خود را بریدند، چگونه است. پروردگار من به نیرنگ آنان آگاه است … [یوسف گفت:] این براى آن بود که [عزیز] بداند من در غیب به او خیانت نکردم و خدا نیرنگ خائنان را به جایى نمى‏ رساند (یوسف/۵۰-۵۲). [بزرگ برادران یوسف گفت:] نزد پدرتان بازگردید و بگویید: ای پدر ما، پسرت دزدی کرده است و ما جز آن‌چه می‌دانیم، گواهی نمی‌دهیم. ما نگهبان غیب نبوده‌ایم (یوسف/۸۱).

[سلیمان] جویای پرندگان شد پس گفت: چرا من هدهد را نمی‌بینم؟ آیا از غایبان است؟ بی‌گمان او را به عذابی سخت، عذاب می‌کنم یا سرش را می‌برم مگر این‌که دلیلی روشن برای من بیاورد (نمل/۲۰-۲۱). هنگامی که [جسد سلیمان] فرو افتاد، برای جنّیان روشن شد که اگر غیب می‌دانستند، در آن عذاب خفّت‌آور نمی‌ماندند (سبأ/۱۴).

خدا فرمود: اى عیسى، پسر مریم، آیا تو به مردم گفتى: من و مادرم را دو معبود به غیر از خدا بگیرید؟ گفت: منزّهى تو، من را نرسد که چیزى را که حقّ من نیست، بگویم. اگر آن را گفته بودم، بدون تردید تو آن را مى‏ دانستى. آن‌چه در ذات من است، تو مى‏ دانى و آن‌چه در ذات تو است، من نمى ‏دانم. بی‌گمان تو خود، بس غیب‌ها را می‌دانی (مائده/۱۱۶).

به‌زودی خواهند گفت: [اصحاب کهف] سه تن بودند و چهارمین آنان سگشان بود. می‌گویند: پنج تن بودند و ششمین آنها سگشان بود. تیری است که به غیب [می‌زنند]. می‌گویند: هفت تن بودند و هشتمین آنان سگشان بود. بگو، پروردگار من به شماره آنان آگاه‌تر است. جز اندکی [شماره] آنان را نمی‌دانند پس درباره آنان، جدال نکن جز جدالِ ظاهری و درباره آنان از کسی نپرس (کهف/۲۲).

غیب آسمان‌ها و زمین از آن خدا است. تمام کارها به او بازگردانده می‌شود. پس او را پرستش کن و بر او توکّل کن. پروردگار تو از آن‌چه انجام می‌دهید، غافل نیست (هود/۱۲۳). او (پیامبر) در [ابلاغ] غیب، بخیل نبود (تکویر/۲۴).

این (سرگذشت نوح و قوم او) از خبرهای غیب است که آن را به تو وحی می‌کنیم. پیش از این، نه تو آن را می‌دانستی و نه قوم تو. پس صبر کن که عاقبت برای متّقین است (هود/۴۹). این (سرگذشت یوسف) از خبرهای غیب است که به تو وحی می‌کنیم. تو هنگامی که آنان هم‌داستان شدند و نیرنگ می‌کردند، نزد آنان نبودی (یوسف/۱۰۲). این (سرگذشت مریم) از خبرهای غیب است که به تو وحی می‌کنیم. هنگامی که آنان قلم‌های خود را [برای قرعه] افکندند تا کدام یک از آنان مریم را سرپرستی کند، تو نزد آنان نبودی و هنگامی که مشاجره می‌کردند، تو نزد آنان نبودی (آل‌عمران/۴۴). تو تنها کسی را بیم می‌دهی که از ذکر (قرآن) پیروی کند و از رحمان، در غیب بترسد پس او را به آمرزش و پاداشی ارجمند بشارت بده (یس/۱۱). تو تنها کسانی را که در غیب از پروردگار خود می‌ترسند و نماز برپا می‌دارند، بیم می‌دهی. هر کس پاکی ورزد، تنها به سود خود پاکی می‌ورزد. بازگشت به سوی خدا است (فاطر/۱۸).

بگو، خدایا، ای پدید آورنده آسمان‌ها و زمین، ای دانای غیب و آشکار، تویی که در میان بندگان خود در آن‌چه بر آن اختلاف می‌کردند، داوری می‌کنی (زمر/۴۶). بگو، به شما نمی‌گویم که گنجینه‌های خدا نزد من است و غیب نمی‌دانم و به شما نمی‌گویم که من فرشته هستم. جز آن‌چه را به سوی من وحی می‌شود، پیروی نمی‌کنم (انعام/۵۰). بگو، برای خودم سود و زیانی را مالک نیستم جز آن‌چه خدا بخواهد و اگر غیب می‌دانستم، بدون شک سود فراوانی می‌اندوختم و به من بدی نمی‌رسید. من جز بیم‌دهنده و بشارتگر برای گروهی که ایمان می‌آورند، نیستم (اعراف/۱۸۸). بگو، هر کس در آسمان‌ها و زمین است، جز خدا، غیب نمی‌داند و نمی‌دانند که چه موقع برانگیخته می‌شوند (نمل/۶۵). بگو، بى‏گمان پروردگار من که بس غیب‌ها را می‌داند، حقیقت را القا مى ‏کند (سبأ/۴۸). بگو، خدا به آن‌چه [اصحاب کهف] درنگ کرده‌اند، داناتر است. غیب آسمان‌ها و زمین برای او است. چه بینا و چه شنوا است (کهف/۲۶). می‌گویند: چرا نشانه‌ای از پروردگارش بر او نازل نمی‌شود؟ بگو، غیب تنها از آن خدا است پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظران هستم (یونس/۲۰). آیا می‌گویند: آن (قرآن) را خود ساخته است؟ بلکه ایمان نمی‌آورند … آیا غیب نزد آنان است و آنها می‌نویسند (طور/۳۳-۴۱). من را با کسی که این سخن (قرآن) را تکذیب می‌کند، واگذار. ما آنان را از جایی که نمی‌دانند، به تدریج می‌گیریم … آیا غیب نزد آنان است و آنان می‌نویسند (قلم/۴۴-۴۷)؟

بگو، [هر کاری می‌خواهید] انجام دهید. به‌زودی خدا و فرستاده او و مومنان کار شما را خواهند دید و به‌زودی به سوی دانای غیب و آشکار بازگردانده می‌شوید پس شما را به آن‌چه انجام می‌دادید، باخبر می‌کند (توبه/۱۰۵). هنگامی که به سوی آنان (توانگرنی که از تو برای ترک جهاد اجازه می‌خواهند) باز گردید، برای شما عذر می‌آورند. بگو، عذر نیاورید. هرگز شما را باور نخواهیم داشت. بی‌تردید، خدا ما را از اخبار شما مطّلع کرده است. به‌زودی خدا و رسول او‌، عمل شما را می‌بینند، آن‌گاه به سوی دانای غیب و آشکار، بازگردانده می‌شوید و شما را از آن‌چه می‌کردید، باخبر می‌کند (توبه/۹۴). [به یهودیان] بگو، مرگی که از آن می‌گریزید، بی‌تردید شما را ملاقات می‌کند سپس به سوی دانای نهان و آشکار بازگردانده می‌شوید. آن‌گاه شما را از آن‌چه می‌کردید، باخبر می‌کند (جمعه/۸). آیا آن کس را که روی گرداند، دیدی؟ اندکی بخشید و باز ایستاد؟ آیا علم غیب نزد او است و او می‌بیند؟ آیا به آن‌چه در صحیفه‌های موسی و ابراهیم که وفا کرد، خبر نیافته است (نجم/۳۳-۳۷)؟ آیا دیدی آن کسی را که به آیات ما کفر ورزید و گفت: به‌راستی به من، مال و فرزند داده خواهد شد؟ آیا بر غیب آگاه شده است یا از نزد رحمان عهدی گرفته است (مریم/۷۷-۷۸)؟

کسانى که کفر ورزیدند، گفتند: رستاخیز براى ما نخواهد آمد. بگو، آری، سوگند به پروردگارم که بی‌تردید براى شما خواهد آمد. [همان که] داناى غیب است. هم‌وزن ذرّه‏ اى در آسمان‌ها و نه در زمین، از او پوشیده نیست و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر از آن، مگر این‌که در کتابى روشن، است تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند، پاداش دهد. آنان هستند که آمرزش و روزى ارجمند دارند (سبأ/۳-۴). آیا [منافقان] ندانسته ‏اند که خدا راز و نجواى آنان را مى ‏داند؟ خدا بس داناى رازهاى نهانى است (توبه/۷۸)

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خدا شما را به چیزی از شکار که در دستان شما و نیزه‌های شما است، خواهد آزمود تا معلوم کند که چه کسی در غیب از او می‌ترسد پس هر کس بعد از آن تجاوز کند، برای او عذابی دردناک خواهد بود (مائده/۹۴). زنان شایسته، اطاعت‌کننده خاضع هستند و در غیب [همسر] به سبب آن‌چه خدا حفظ کرده است، [اسرار] او را حفظ می‌کنند (نساء/۳۴).

مخفی، سرّ

عَالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ (تغابن/۱۸؛ مومنون/۹۲؛ حشر/۲۲؛ رعد/۹؛ انعام/۷۳؛ سجده/۶) إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (فاطر/۳۸) إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (حجرات/۱۸) وَ لِلّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ (نحل/۷۷)

وَ عِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لاَ يَعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ وَ يَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُهَا وَ لاَ حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَ لاَ رَطْبٍ وَ لاَ يَابِسٍ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (انعام/۵۹) وَ مَا مِنْ غَائِبَةٍ فِي السَّمَاء وَ الْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (نمل/۷۵)

عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا* إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا* لِيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَ أَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا (جن/۲۶-۲۸) وَ مَا كَانَ اللّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَكِنَّ اللّهَ يَجْتَبِي مِن رُّسُلِهِ مَن يَشَاء فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ إِن تُؤْمِنُواْ وَ تَتَّقُواْ فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظِيمٌ (آل‌عمران/۱۷۹) لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَ أَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَ الْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَ مَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ (حدید/۲۵) فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَ لَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ* فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِم بِعِلْمٍ وَ مَا كُنَّا غَآئِبِينَ (اعراف/۶-۷)

[المتقون] الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (بقره/۳) الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَ هُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ (انبیاء/۴۹) وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ* هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ* مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ وَ جَاء بِقَلْبٍ مُّنِيبٍ* ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ (ق/۳۱-۳۴) إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ  (ملک/۱۲)

مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا* جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا (مریم/۶۰-۶۱)

وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ* يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ* وَ مَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ (انفطار/۱۴-۱۶) يَوْمَ يَجْمَعُ اللّهُ الرُّسُلَ فَيَقُولُ مَاذَا أُجِبْتُمْ قَالُواْ لاَ عِلْمَ لَنَا إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ (مائده/۱۰۹)

الغیب– الاقوام، فَلَمَّا [آدم] أَنبَأَهُمْ (الملائکة) بِأَسْمَآئِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ أَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَ مَا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ (بقره/۳۳)

[قال نوح] وَ لاَ أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَآئِنُ اللّهِ وَ لاَ أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَ لاَ أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَ لاَ أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَن يُؤْتِيَهُمُ اللّهُ خَيْرًا اللّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنفُسِهِمْ إِنِّي إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ (هود/۳۱)

قَالَ قَآئِلٌ مَّنْهُمْ (اخوة یوسف) لاَ تَقْتُلُواْ يُوسُفَ وَ أَلْقُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ (یوسف/۱۰) فَلَمَّا ذَهَبُواْ بِهِ وَ أَجْمَعُواْ أَن يَجْعَلُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ وَ أَوْحَيْنَآ إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُم بِأَمْرِهِمْ هَذَا وَ هُمْ لاَ يَشْعُرُونَ (یوسف/۱۵) وَ قَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ (یوسف) فَلَمَّا جَاءهُ الرَّسُولُ قَالَ [یوسف] ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللاَّتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ … ذَلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَ أَنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ (یوسف/۵۰-۵۲)  [قال کبیرهم]  ارْجِعُواْ إِلَى أَبِيكُمْ فَقُولُواْ يَا أَبَانَا إِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ وَ مَا شَهِدْنَا إِلاَّ بِمَا عَلِمْنَا وَ مَا كُنَّا لِلْغَيْبِ حَافِظِينَ (یوسف/۸۱)

وَ تَفَقَّدَ [سلیمان] الطَّيْرَ فَقَالَ مَا لِيَ لَا أَرَى الْهُدْهُدَ أَمْ كَانَ مِنَ الْغَائِبِينَ* لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذَابًا شَدِيدًا أَوْ لَأَذْبَحَنَّهُ أَوْ لَيَأْتِيَنِّي بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (نمل/۲۰-۲۱)  فَلَمَّا خَرَّ [جسد سلیمان]  تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ (سبأ/۱۴)

وَ إِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَ أُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَ لاَ أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ (مائده/۱۱۶)

سَيَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَ يَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَيْبِ وَ يَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَ ثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِم مَّا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ فَلَا تُمَارِ فِيهِمْ إِلَّا مِرَاء ظَاهِرًا وَ لَا تَسْتَفْتِ فِيهِم مِّنْهُمْ أَحَدًا (کهف/۲۲)

وَ لِلّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ إِلَيْهِ يُرْجَعُ الأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَ تَوَكَّلْ عَلَيْهِ وَ مَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (هود/۱۲۳) وَ مَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ (تکویر/۲۴)

تِلْكَ (قصة نوح و قومه) مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ مَا كُنتَ تَعْلَمُهَا أَنتَ وَ لاَ قَوْمُكَ مِن قَبْلِ هَذَا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ (هود/۴۹) ذَلِكَ (قصة یوسف) مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَ مَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْمَعُواْ أَمْرَهُمْ وَ هُمْ يَمْكُرُونَ (یوسف/۱۰۲) ذَلِكَ (قصة مریم) مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيكَ وَ مَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُون أَقْلاَمَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَ مَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ (آل‌عمران/۴۴) إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ (القرآن) وَ خَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ كَرِيمٍ (یس/۱۱) إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالغَيْبِ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ مَن تَزَكَّى فَإِنَّمَا يَتَزَكَّى لِنَفْسِهِ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (فاطر/۱۸)

قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ عَالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ أَنتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبَادِكَ فِي مَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (زمر/۴۶) قُل لاَّ أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَآئِنُ اللّهِ وَ لا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَ لا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا يُوحَى إِلَيَّ (انعام/۵۰) قُل لاَّ أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَ لاَ ضَرًّا إِلاَّ مَا شَاء اللّهُ وَ لَوْ كُنتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لاَسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَ مَا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَاْ إِلاَّ نَذِيرٌ وَ بَشِيرٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (اعراف/۱۸۸) قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ وَ مَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (نمل/۶۵) قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ (سبأ/۴۸) قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا (اصحاب الکهف) لَهُ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ أَبْصِرْ بِهِ وَ أَسْمِعْ (کهف/۲۶) وَ يَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلّهِ فَانْتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ (یونس/۲۰) أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ (القرآن) بَل لَّا يُؤْمِنُونَ … أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ (طور/۳۳-۴۱) فَذَرْنِي وَ مَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ (القرآن) سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ … أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ (قلم/۴۴-۴۷)

وَ قُلِ اعْمَلُواْ فَسَيَرَى الله عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (توبه/۱۰۵) يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ [الذین یستاذنوک و هم اغنیاء]  إِذَا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُل لاَّ تَعْتَذِرُواْ لَن نُّؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللّهُ مِنْ أَخْبَارِكُمْ وَ سَيَرَى اللّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (توبه/۹۴) قُلْ [للذین هادوا] إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (جمعه/۸) أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى* وَ أَعْطَى قَلِيلًا وَ أَكْدَى* أَعِندَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى* أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى* وَ إِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى (نجم/۳۳-۳۷) أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَ قَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَ وَلَدًا* أَاطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا  (مریم/۷۷-۷۸)

وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَأْتِينَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَ رَبِّي لَتَأْتِيَنَّكُمْ عَالِمِ الْغَيْبِ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ لَا فِي الْأَرْضِ وَ لَا أَصْغَرُ مِن ذَلِكَ وَ لَا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ* لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ(سبأ/۳-۴) أَلَمْ يَعْلَمُواْ (المنافقون) أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ وَأَنَّ اللّهَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ (توبه/۷۸)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللّهُ بِشَيْءٍ مِّنَ الصَّيْدِ تَنَالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِمَاحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللّهُ مَن يَخَافُهُ بِالْغَيْبِ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ (مائده/۹۴) فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللّهُ (نساء/۳۴)