چکیده: خدایا، ما را به راه راست هدایت کن نه راه غضب‌شدگان. خدا بر کسانی که بعد از ایمان آوردن کافر شدند و کسانی که بعد از اجابت خدا ستیزه می‌کنند، غضب کرده است. مردان و زنان مشرک و منافق، کسی که به عمد مومنی را بکشد، کسانی که در جنگ به دشمنان پشت کنند و اسراف‌کنندگان مورد غضب خدا هستند. هر کس غضب خدا بر او فرو آید، هلاک می‌گردد. کسانی را که خدا بر آنان غضب کرده، به دوستی نگیرید. مومنان چون غضب می‌کنند، در می‌گذرند.

[خدایا]، ما را به راه راست هدایت کن. راه کسانی که به آنان نعمت داده‌ای، نه راه غضب‌شدگان بر آنان و نه راه گمراهان (فاتحه/۶-۷). هر کس پس از ایمان آوردن خود به خدا کفر ورزد، مگر آن کس که مجبور شده ولی قلبش به ایمان اطمینان دارد، لیکن هر کس سینه خود را به کفر گشاده گرداند، پس غضبی از خدا بر آنان است و عذابی بزرگ دارند. این به آن سبب است که آنان زندگی دنیا را بر آخرت برگزیده‌اند. خدا گروه کافران را هدایت نمی‌کند (نحل/۱۰۶-۱۰۷). کسانی که درباره خدا پس از اجابت او ستیزه می‎‌کنند، حجّت آنان نزد پروردگارشان باطل است و بر آنها غضب است و عذابی شدید خواهند داشت (شوری/۱۶). او (خدا) است کسی که آرامش را در دل‌های مومنان فرو آورد تا … مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد می‌برند، عذاب کند. بد زمانه بر آنان باد. خدا بر آنان غضب کرده است و آنان را لعنت نموده و برای آنان جهنّم را آماده کرده است. بد سرانجامی است (فتح/۴-۶) هر کس مومنی را به عمد بکشد، پس جزای او جهنّم است که جاودانه در آن خواهد بود. خدا بر او غضب کرده و او را لعنت کرده است و عذابی بزرگ برای او آماده کرده است (نساء/۹۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چون با انبوه کسانی که کافر شده‌اند، روبه‌رو شدید پس به آنان پشت نکنید. هر کس در آن روز به آنان پشت کند، بی‌تردید به غضبی از خدا گرفتار شده و جایگاه او جهنّم است و بد بازگشتگاهی است مگر آن‌که [هدف او] کناره‌گیری برای جنگ باشد یا [بخواهد] در گروهی جای گیرد (انفال/۱۵-۱۶).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، گروهی را که خدا بر آنان غضب کرده است، به دوستی نگیرید. بدون تردید آنها از آخرت ناامید هستند، همان‌گونه که کافران، از اهل قبرها ناامید هستند (ممتحنه/۱۳). آیا ندیده‏ اى کسانى را که قومى که خدا بر آنان غضب کرده را به دوستى گرفته ‏اند؟ آنها نه از شما هستند و نه از ایشان. به دروغ سوگند یاد مى‏ کنند و خود مى‏ دانند. خدا براى آنان عذابى شدید آماده کرده است. به‌راستی بد است آن‌چه آنان عمل می‌کنند (مجادله/۱۴-۱۵)

بى‏ گمان کسانى که پس از آن‌که هدایت بر آنان روشن شد، پشت کردند، شیطان [اعمالشان را] برای آنان آراست و آنان را به آرزوهاى دور و دراز انداخت. این به آن سبب است که آنان به کسانى که آن‌چه را خدا نازل کرده، خوش نمى‏ داشتند، گفتند: ما در برخی کارها از شما اطاعت ‏خواهیم کرد و خدا نهان آنان را می‌داند پس چگونه‌اند وقتى که فرشتگان جان آنان را مى‌گیرند و بر چهره و پشت آنان می‌زنند؟ این به آن سبب است که آنان از آن‌چه خدا را به خشم آورده، پیروی کردند و خشنودی او را خوش نداشتند پس اعمال آنان تباه شد (محمّد/۲۵-۲۸). آیا آن کس که خشنودی خدا را پیروی کرده، مانند کسی است که به خشمی از خدا گرفتار شده و جایگاه او جهنّم است و بد بازگشت گاهی است؟ اینان نزد خدا درجاتی دارند و خدا به آن‌چه می‌کنند، بینا است (آل‌عمران/۱۶۲-۱۶۳).

کسانی که به همسران خود نسبت زنا می‌دهند و جز خودشان گواهانی ندارند، گواهی هر یک از آنان، چهار بار گواهی با سوگند به خدا است که بدون تردید او از راستان است … و از زن عذاب برداشته می‌شود در صورتی که چهار بار به خدا سوگند یاد کند که به‌راستی او (شوهر) از دروغگویان است و [گواهی] پنجم این‌که غضب خدا بر او باد، اگر [شوهرش] از راستگویان است (نور/۶-۹).

آن‌چه به شما داده شده است، متاع زندگی دنیا است و آن‌چه نزد خدا است، برای کسانی که ایمان آورده و بر پروردگار خود توکّل می‌کنند، بهتر و پایدارتر است و کسانی که از گناهان بزرگ و زشت‌کاری‌ها دوری می‌کنند و چون غضب می‌کنند، در می‌گذرند (شوری/۳۶-۳۷).

غضب- اقوام، [قوم هود] گفتند: آیا به سوی ما آمده‌ای که خدی یکتا را بپرستیم و آن‌چه پدرانمان می‌پرستیدند، رها کنیم؟ آن‌چه را به ما وعده داده‌ای برای ما بیاور اگر از راستگویان هستی. [هود] گفت: بی‌گمان پلیدی و غضبی از پروردگارتان بر شما واقع شده است. آیا درباره نام‌هایی که شما و پدارنتان نهاده‌اید و خدا درباره آنها هیچ حجّتی نازل نکرده است، با من مجادله می‌کنید؟ پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظران هستم (اعراف/۷۰-۷۱).

[یعقوب] از آنان (فرزندانش) روى گردانید و گفت: اى دریغ بر یوسف و در حالى‌که خشم خود را فرو مى‏ خورد، چشمانش از اندوه سپید شد (یوسف/۸۴)

هنگامی که [فرعون و قوم او] ما را به خشم آوردند، از آنان انتقام گرفتیم و همگی را غرق کردیم پس، آنان را گذشتگانی و مَثَلی برای آیندگان قرار دادیم (زخرف/۵۵-۵۶). [خدا به موسی] فرمود: ما قوم تو را پس از تو آزمودیم و سامری آنها را گمراه کرد پس موسی غضبناک و اندوهگین به سوی قوم خود بازگشت. گفت: ای قوم من، آیا پروردگارتان به شما وعده‌ای نیکو نداد؟ آیا این مدّت برای شما طولانی آمد یا خواستید غضبی از پروردگارتان برای شما فرو آید که وعده من را خلاف کردید (طه/۸۵-۸۶)؟ چون موسی غضبناک و اندوهگین به سوی قوم خود بازگشت، گفت: پس از من، بد جانشینی برای من بودید. آیا از فرمان پروردگار خود شتاب کردید؟ الواح را انداخت و سر برادر خود را گرفت و به سوی خود کشید (اعراف/۱۵۰). بدون ‌تردید کسانی که گوساله را [به پرستش] گرفتند، به‌زودی غضبی از پروردگارشان و ذلّتی در زندگی دنیا به آنان خواهد رسید. این‌گونه کسانی را که دروغ می‌بندند را جزا می‌دهیم (اعراف/۱۵۲). چون غضبِ موسی فرو نشست، الواح را برگرفت. در نوشته آن، برای کسانی که از پروردگارشان بیم دارند، هدایت و رحمتی بود (اعراف/۱۵۴). [ای بنی‌اسرائیل] از پاکیزه‌هایی که روزی شما کردیم، بخورید و در آن، از اندازه نگذرید که غضب من بر شما فرود آید. هر کس غضب من بر او فرود آید، بی‌گمان هلاک می‌شود (طه/۸۱). بر آنان خواری و درماندگی زده شد و به غضبی از خدا گرفتار شدند زیرا به آیات خدا کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. این به آن سبب بود که نافرمانی و تعدّی می‌کردند (بقره/۶۱). [یهود] خود را به بد چیزی فروختند که به آن‌چه خدا نازل کرده از روی ستم، کافر شدند. خدا به هر کس از بندگان خود که بخواهد از فضل خود می‌فرستد پس غضبی بر روی غضبی گرفتار شدند و کافران عذابی خوار کننده دارند (بقره/۹۰). بسیاری از آنان را می‌بینی که با کسانی که کافر شدند، دوستی می‌کنند. به‌راستی بد است آن‌چه خودشان برای خود پیش فرستاده‌اند که خدا بر آنان خشم گرفته و در عذاب جاودانه هستند (مائده/۸۰). بگو، اى اهل کتاب، آیا جز این بر ما عیب مى‏ گیرید که ما به خدا و به آن‌چه به سوى ما نازل شده و به آن‌چه پیش از این نازل شده است، ایمان آورده‏ ایم و این‌که بیشتر شما نافرمان هستید. بگو، آیا شما را به بدتر از این پاداشی در نزد خدا خبر دهم؟ کسی که خدا او را لعنت کرده و بر او غضب کرده است. برخی از آنان را بوزینگان و خوکان گردانیده و آنان‌که طاغوت را پرستش کرده‏ اند. اینان در جایگاهی بدتر و از راه راست گمراه‏ تر هستند (مائده/۵۹-۶۰). [اهل کتاب] هرگز به شما زیانی نمی‌رسانند مگر آزاری، اگر با شما جنگ کردند، به شما پشت می‌کنند و آن‌گاه یاری نمی‌شوند. هر جا یافته شوند، خواری بر آنان زده شده است مگر به پناهی از خدا و پناهی از مردم. به غضب خدا گرفتار شدند و درماندگی بر آنان زده شده است. این به آن سبب است که به آیات خدا کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. این از آن روست که نافرمانی و تعدّی می‌کردند (آل‌عمران/۱۱۱-۱۱۲).

از آنان (منافقان) کسانی هستند که بر تو در صدقه‌ها خرده می‌گیرند پس اگر از آن، به ایشان داده شود، خشنود می‌شوند و اگر از آن، به ایشان داده نشود، به ناگاه خشمگین می‌شوند. اگر آنها به آن‌چه خدا و پیامبرش به ایشان داده، خشنود می‌شدند و می‌گفتند: خدا برای ما کافی است و به‌زودی خدا و پیامبرش به ما از فضل خود می‌دهد که ما به خدا راغب هستیم، [بهتر بود] (توبه/۵۸-۵۹).

چون یکی از آنان را به آن‌چه برای رحمان مَثَل می‌زنند، بشارت داده شود در حالی‌که پر از اندوه و خشم است، چهره‌اش سیاه می‌شود (زخرف/۱۷). هر گاه یکی از آنان به دختر بشارت داده شود در حالی‌که پر از اندوه و خشم است، چهره‌اش سیاه می‌شود. از بدى آن‌چه به او بشارت داده شده از قوم [خود] روى مى ‏پوشاند آیا او را با خوارى نگاه دارد یا در خاک پنهانش کند؟ چه بد داورى مى‏ کنند (نحل/۵۸-۵۹).

ذوالنّون را [یاد کن] آن‌گاه که غضبناک رفت و پنداشت که هرگز بر او تنگ نمی‌گیریم پس در آن تاریکی‌ها ندا داد که خدایی جز تو نیست. منزّهی تو، بی‌گمان من از ستمکاران بودم پس او را اجابت کردیم (انبیاء/۸۷-۸۸).

غیظ

اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ* صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَ لاَ الضَّالِّينَ (فاتحه/۶-۷) مَن كَفَرَ بِاللّهِ مِن بَعْدِ إيمَانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالإِيمَانِ وَلَكِن مَّن شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللّهِ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّواْ الْحَيَاةَ الْدُّنْيَا عَلَى الآخِرَةِ وَ أَنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (نحل/۱۰۶-۰۷۱) وَ الَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَ عَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ (شوري/۱۶) هُوَ الَّذِي أَنزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ … لِيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ وَ الْمُنَافِقَاتِ وَ الْمُشْرِكِينَ وَ الْمُشْرِكَاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ سَاءتْ مَصِيرًا (فتح/۴-۶) وَ مَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَآؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَ غَضِبَ اللّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا (نساء/۹۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ زَحْفًا فَلاَ تُوَلُّوهُمُ الأَدْبَارَ* وَ مَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلاَّ مُتَحَرِّفًا لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَى فِئَةٍ فَقَدْ بَاء بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَ مَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (انفال/۱۵-۱۶)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ (ممتحنه/۱۳) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِم مَّا هُم مِّنكُمْ وَ لَا مِنْهُمْ وَ يَحْلِفُونَ عَلَى الْكَذِبِ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ* أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (مجادله/۱۴-۱۵)

إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلَى لَهُمْ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ* فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمْ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَهُمْ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَ كَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ (محمّد/۲۵-۲۸) أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللّهِ كَمَن بَاء بِسَخْطٍ مِّنَ اللّهِ وَ مَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ* هُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ اللّهِ و اللّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (آل‌عمران/۱۶۲-۱۶۳)

وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَ لَمْ يَكُن لَّهُمْ شُهَدَاء إِلَّا أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ …  وَ يَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ* وَ الْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْهَا إِن كَانَ مِنَ الصَّادِقِينَ (نور/۶-۹)

فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ مَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَ أَبْقَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ* وَ الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَوَاحِشَ وَ إِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ (شوري/۳۶-۳۷)

الغضب- الاقوام، قَالُواْ (قوم هود) أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللّهَ وَحْدَهُ وَ نَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ* قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ وَ غَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَ آبَآؤكُم مَّا نَزَّلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ (اعراف/۷۰-۷۱)

وَ تَوَلَّى [يعقوب] عَنْهُمْ (بنيه) وَ قَالَ يَا أَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَ ابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ  (يوسف/۸۴)

فَلَمَّا [فرعون و قومه] آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ* فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَ مَثَلًا لِلْآخِرِينَ (زخرف/۵۵-۵۶) قَالَ [الله لموسي] فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِن بَعْدِكَ وَ أَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُّ* فَرَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ يَا قَوْمِ أَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًا أَفَطَالَ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِي (طه/۸۵-۸۶) وَ لَمَّا رَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِن بَعْدِيَ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَ أَلْقَى الألْوَاحَ وَ أَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ (اعراف/۱۵۰) إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيَا وَ كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ (اعراف/۱۵۲) وَ لَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الأَلْوَاحَ وَ فِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ (اعراف/۱۵۴) [يا بني‌اسرائيل] كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَ لَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي وَ مَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَى (طه/۸۱) وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ بَآؤُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ (بقره/۶۱) بِئْسَمَا اشْتَرَوْاْ (الیهود) بِهِ أَنفُسَهُمْ أَن يَكْفُرُواْ بِمَا أنَزَلَ اللّهُ بَغْيًا أَن يُنَزِّلُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ عَلَى مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ فَبَآؤُواْ بِغَضَبٍ عَلَى غَضَبٍ وَ لِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ (بقره/۹۰) تَرَى كَثِيرًا مِّنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَن سَخِطَ اللّهُ عَلَيْهِمْ وَ فِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ (مائده/۸۰) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنقِمُونَ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلُ وَ أَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ* قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُم بِشَرٍّ مِّن ذَلِكَ مَثُوبَةً عِندَ اللّهِ مَن لَّعَنَهُ اللّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنَازِيرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُوْلَئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَ أَضَلُّ عَن سَوَاء السَّبِيلِ (مائده/۵۹-۶۰) لَن يَضُرُّوكُمْ [اهل‌الکتاب] إِلاَّ أَذًى وَ إِن يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الأَدُبَارَ ثُمَّ لاَ يُنصَرُونَ* ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُواْ إِلاَّ بِحَبْلٍ مِّنْ اللّهِ وَ حَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَ بَآؤُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ يَقْتُلُونَ الأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ (آل‌عمران/۱۱۱-۱۱۲)

وَ مِنْهُم (المنافقين) مَّن يَلْمِزُكَ فِي الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُواْ مِنْهَا رَضُواْ وَ إِن لَّمْ يُعْطَوْاْ مِنهَا إِذَا هُمْ يَسْخَطُونَ* وَ لَوْ أَنَّهُمْ رَضُوْاْ مَا آتَاهُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ قَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ سَيُؤْتِينَا اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَ رَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللّهِ رَاغِبُونَ (توبه/۵۸-۵۹)

وَ إِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ (زخرف/۱۷) وَ إِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالأُنثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ* يَتَوَارَى مِنَ الْقَوْمِ مِن سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَيُمْسِكُهُ عَلَى هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرَابِ أَلاَ سَاء مَا يَحْكُمُونَ (نحل/۵۸-۵۹)

وَ ذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ* فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ (انبياء/۸۷-۸۸)