چکیده: هنگام قیامت، کوه‌ها همانند غباری پراکنده می‌شوند. چهره‌های کسانی که نیکی کرده‌اند را غبار و ذلّت نمی‌پوشاند. در آن روز چهره‌های کافران را غبار گرفته است. اعمال کسانی که به لقای خدا امید ندارند، غباری پراکنده می‌شود.

هنگامی که آن واقعه واقع شود … هنگامی که زمین سخت لرزانده شود و کوه‌ها سخت خرد و ریز شوند، پس گردی پراکنده شوند، شما سه دسته می‌شوید (واقعه/۱-۷).

برای کسانی که نیکی کرده‌اند، نیکوتر و بیش از آن است. چهره‌های آنان را گرد سیاه و ذلّتی نمی‌پوشاند. آنان اهل بهشت هستند و در آن جاودانه‌اند. کسانی که کارهای بد را مرتکب شدند، کیفر بدی مانند آن است و آنان را ذلّت فرو می‌گیرد. در آنان برابر خدا، هیچ نگهدارنده‌ای ندارند. گویی چهره‌هایشان با پاره‌ای از شب تار پوشانده است. اینان اهل آتش هستند و در آن جاودانه‌اند (یونس/۲۶-۲۷). در آن روز چهره‏ هایى درخشان هستند. خندان و شادمانند و در آن روز بر چهره‌هایی غبار نشسته است. گرد و سیاهی آنها را پوشانده است. آنان همان کافران هستند (عبس/۳۸-۴۲).

کسانی که به لقای ما امید ندارند، گفتند: چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند یا چرا پروردگار خود را نمی‌بینیم؟ به‌راستی آنان درباره خود استکبار ورزیدند و سخت سرکشی کردند. روزی که فرشتگان را ببینند، در آن روز بشارتی برای مجرمان نخواهد بود و [به آنان] می‌گویند: [از رحمت خدا] دور و ممنوع هستید. به هر کاری که کرده‌اند، می‌پردازیم و آن را گردی پراکنده می‌کنیم (فرقان/۲۱-۲۳). مَثَل کسانی که به پروردگار خود کفر ورزیدند، اعمال آنها، مانند خاکستری است که در روزی طوفانی، بادی بر آن بوزد که به چیزی از آن‌چه کسب کرده‌اند، دست نیابند. این همان گمراهی دور است (ابراهیم/۱۸).

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ … إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا* وَ بُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا* فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا* وَ كُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً (واقعه/۱-۷)

لِّلَّذِينَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنَى وَ زِيَادَةٌ وَ لاَ يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لاَ ذِلَّةٌ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ* وَ الَّذِينَ كَسَبُواْ السَّيِّئَاتِ جَزَاء سَيِّئَةٍ بِمِثْلِهَا وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ مَّا لَهُم مِّنَ اللّهِ مِنْ عَاصِمٍ كَأَنَّمَا أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مِّنَ اللَّيْلِ مُظْلِمًا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (یونس/۲۶-۲۷) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ* ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ* وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ* تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ* أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (عبس/۳۸-۴۲)

وَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنفُسِهِمْ وَ عَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا* يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلَائِكَةَ لَا بُشْرَى يَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِينَ وَ يَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا* وَ قَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاء مَّنثُورًا (فرقان/۲۱-۲۳) مَّثَلُ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمْ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ لاَّ يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُواْ عَلَى شَيْءٍ ذَلِكَ هُوَ الضَّلاَلُ الْبَعِيدُ (ابراهیم/۱۸)