ظهار

 

ظهار، نوعی طلاق در قبل از اسلام، این مفهوم از مادّه «ظ ه ر» ۳ بار آمده است.

چکیده: کسانی که همسران خود را ظهار می‌کنند، آنها مادرانشان نیستند. آنان سخنی زشت و باطل می‌گویند. اگر آنان از گفته خود بازگردند، باید قبل از آمیزش کفّاره‌ای بدهند.

بدون تردید، خدا سخن زنی که درباره شوهر خود با تو مجادله می‌کرد و به خدا شکایت می‌برد را شنید. خدا گفت‌وگوی شما را می‌شنود. بی‌گمان خدا شنوای بینا است. کسانی از شما که زنان خود را ظِهار می‌کنند (می‌گویند: تو نسبت به من، مانند مادرم هستی)، آنان مادرانشان نیستند. مادران آنان تنها کسانی هستند که آنان را زاییده‌اند. به‌یقین آنان سخن زشت و باطلی می‌گویند. بی‌تردید خدا درگذرنده آمرزنده است (مجادله/۱-۲). خدا براى هیچ مردى در درونش، دو دل ننهاده است. همسران خود را که ظِهار می‌کنید، مادران شما قرار نداده است و آن پسرخواندگانتان را پسران شما قرار نداده است. این سخن  شما است با دهان‌هایتان. خدا حق را می‌گوید و او به راه، هدایت می‌کند (احزاب/۴). کسانی که زنان خود را ظِهار می‌کنند سپس از آن‌چه گفته‌اند برمی‌گردند پس باید قبل از آن‌که با همدیگر آمیزش کنند، بنده‌ای آزاد کنند. این است که به آن پند داده می‌شوید. خدا به ‌آن‌چه می‌کنید، آگاه است. پس هر کس بنده‌ای نیافت، پیش از آن‌که همخوابگی کنند، دو ماه پی‌درپی روزه بگیرد پس هر کس نتوانست، باید شصت مسکین را طعام دهد. این برای آن است که به خدا و فرستاده او ایمان بیاورید. این حدود خدا است و برای کافران عذابی دردناک است (مجادله/۳-۴).

الظهار

 

 

 

 

قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَ تَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ* الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَائِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنكَرًا مِّنَ الْقَوْلِ وَ زُورًا وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ (مجادله/۱-۲) مَّا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ وَ مَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءكُمْ أَبْنَاءكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُم بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ (احزاب/۴) وَ الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِّن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا ذَلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ* فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا فَمَن لَّمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا ذَلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ (مجادله/۳-۴)