ظاهر

 

ظاهر، پیدا، این مفهوم از مادّه «ظ ه ر» ۱۹ بار آمده است.

چکیده: خدا ظاهر است. او نعمت‌های ظاهر و پنهان خود را بر شما کامل کرد و فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر همه ادیان ظاهر گرداند. مردم ظاهری از زندگی دنیا را می‌شناسند. به سبب آن‌چه دست‌های مردم فراهم کرده، فساد در خشکی و دریا ظاهر شده است. پروردگار کارهای زشت را چه ظاهر و چه باطن، حرام کرده است. به کارهای زشت چه ظاهر و چه پوشیده، نزدیک نشوید. گناه ظاهر و پنهان را رها کنید. زنان زینت خود را جز آن‌چه از آن ظاهر است، نمایان نکنند.

خدا اوّل و آخر و ظاهر و باطن است. او به هر چیزی دانا است (حدید/۳). آیا ندیدید که خدا آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است را مسخّر شما کرد و نعمت‌های ظاهر و باطن خود را بر شما کامل کرد؟ [باز] برخی از مردم بدون هیچ علم، هدایت و کتاب روشنگری، درباره خدا مجادله می‌کنند (لقمان/۲۰). او کسی است که فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر همه ادیان، ظاهر [یا پیروز] گرداند. شهادت خدا کافی است (فتح/۲۸). او کسی است که فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر همه ادیان ظاهر [یا پیروز] گرداند، هر چند مشرکان اکراه داشته باشند (توبه/۳۳؛ صف/۹).

[مردم] ظاهری از زندگی دنیا را می‌شناسند و آنان از آخرت غافل هستند (روم/۷). به سبب آن‌چه دست‌های مردم کسب کرده، فساد در خشکی و دریا ظاهر شده است تا بعضی از آن‌چه انجام داده‌اند را به آنان بچشاند، باشد که بازگردند (روم/۴۱). گناه را چه ظاهر و چه باطن آن را رها کنید. بدون تردید کسانی که گناه مرتکب می‌شوند به‌زودی به سبب آن‌چه انجام می‌دهند، جزا داده می‌شوند (انعام/۱۲۰).

فرعون گفت: من را رها کنید تا موسی را بکشم و او پروردگار خود را بخواند. من می‌ترسم دین شما را تغییر دهد یا در این سرزمین فساد پدید آورد (غافر/۲۶).

میان آنان (مردم سبأ) و میان آبادی‌هایی که در آنها برکت نهاده بودیم، آبادی‌هایی ظاهر [و پیوسته] قرار دادیم و در آنها سیر و سفر را به اندازه مقرّر کردیم. [گفتیم:] شب‌ها و روزها به ایمنی در آنها سفر کنید. ولی آنان گفتند: پروردگارا، میان سفرهای ما دوری افکن. بر خود ستم کردند پس آنان را حکایت‌‌ها قرار دادیم و سخت تار و مارشان کردیم. بی‌گمان در این نشانه‌هایی برای هر شکیبای سپاسگزاری است (سبأ/۱۸-۱۹).

بگو، جز این نیست که پروردگار من کارهای زشت را چه ظاهر آن را و چه پنهان را و گناه و زیاده‌خواهی به ناحق را حرام کرده است و این‌که چیزى را شریک خدا کنید که دلیلى بر آن نازل نکرده و این‌که چیزى را که نمى ‏دانید به خدا نسبت دهید (اعراف/۳۳). بگو، بیایید تا آن‌چه را پروردگارتان بر شما حرام کرده بر شما بخوانم که چیزی را با او شریک نکنید. با پدر و مادر نیکی کنید. فرزندان خود را از ترس تنگدستی نکشید که ما به شما و آنان روزی می‌دهیم. به کارهای زشت چه ظاهر و چه پنهان آن، نزدیک نشوید. نفسی را که خدا آن را حرام کرده جز به حق نکشید. اینها است که خدا شما را به آن سفارش کرده است. باشد که بیندیشید (انعام/۱۵۱). برای خدا شریکانی قرار دادند. بگو، نام آنان را ببرید. آیا او را به آن‌چه در زمین است و او نمی‌داند، خبر می‌دهید یا به ظاهر سخنی می‌گویید (رعد/۳۳)؟ به زنان باایمان بگو، برخی از نگاه‌های خود را فرو نهید و شرمگاه‌های خود را حفظ کنند و زینت خود را جز آن‌چه از آن ظاهر است، نمایان نکنند (نور/۳۱).

بگو، خدا به تعداد اصحاب کهف داناتر است و آنها را جز شمار اندکی نمی‌دانند پس درباره آنان جز به ظاهر جدال نکن و درباره آنان از هیچ کس نپرس (کهف/۲۲).

هنگامی که پیامبر با یکی از همسران خود سخنی پنهانی گفت. پس هنگامی که او آن را به [زن دیگر] خبر داد، خدا [پیامبر] را بر آن، مطّلع گردانید. [پیامبر] بخشی از آن را ظاهر و از بخشی خودداری کرد پس چون [مطلب] را به آن زن خبر داد، او گفت: چه کسی این را به تو خبر داد؟ گفت: من را آن دانای آگاه باخبر کرد (تحریم/۳).

درحقیقت [منافقان] پیش از این فتنه‌جویی می‌کردند و کارها را بر تو دگرگون می‌کردند تا این‌که حق آمد و امر خدا ظاهر شد در حالی‌که آنان کراهت داشتند (توبه/۴۸).

آن روز مردان و زنان منافق، به کسانی که ایمان آورده‌اند، می‌گویند: به ما بنگرید تا از نور شما بهره بگیریم. گفته شود: به پشت سر خود بازگردید و از آنجا نور بطلبید. آن‌گاه میان آنان دیواری زده شود که دری دارد. درون آن رحمت و ظاهر آن، رو به عذاب دارد (حدید/۱۳).

نمایان کردن

الظّاهر

 

 

 

 

 

 

 

هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (حدید/۳) أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَ بَاطِنَةً وَ مِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لَا هُدًى وَ لَا كِتَابٍ مُّنِيرٍ (لقمان/۲۰) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا (فتح/۲۸) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ (توبه/۳۳؛ صف/۹)

 

يَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِّنَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ (روم/۷) ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُم بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (روم/۴۱) وَ ذَرُواْ ظَاهِرَ الإِثْمِ وَ بَاطِنَهُ إِنَّ الَّذِينَ يَكْسِبُونَ الإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ بِمَا كَانُواْ يَقْتَرِفُونَ (انعام/۱۲۰)

 

 

وَ قَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَى وَ لْيَدْعُ رَبَّهُ إِنِّي أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَن يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ (غافر/۲۶)

 

وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُمْ (قوم سبأ) وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَ قَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَ أَيَّامًا آمِنِينَ* فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَ مَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (سبأ/۱۸-۱۹)

 

 

قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ وَ الإِثْمَ وَ الْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ أَن تُشْرِكُواْ بِاللّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَ أَن تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (اعراف/۳۳) قُلْ تَعَالَوْاْ أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَ لاَ تَقْتُلُواْ أَوْلاَدَكُم مِّنْ إمْلاَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ وَ لاَ تَقْرَبُواْ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ وَ لاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (انعام/۱۵۱) وَ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي الأَرْضِ أَم بِظَاهِرٍ مِّنَ الْقَوْلِ (رعد/۳۳) وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا (نور/۳۱)

 

 

 

قُل رَّبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِم (اصحاب الکهف) مَّا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ فَلَا تُمَارِ فِيهِمْ إِلَّا مِرَاء ظَاهِرًا وَ لَا تَسْتَفْتِ فِيهِم مِّنْهُمْ أَحَدًا (کهف/۲۲)

 

وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِيثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَ أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَن بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنبَأَكَ هَذَا قَالَ نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ (تحریم/۳)

 

لَقَدِ ابْتَغَوُاْ الْفِتْنَةَ مِن قَبْلُ وَ قَلَّبُواْ لَكَ الأُمُورَ حَتَّى جَاء الْحَقُّ وَ ظَهَرَ أَمْرُ اللّهِ وَ هُمْ كَارِهُونَ (توبه/۴۸)

 

يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَ الْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِن نُّورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَيْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَ ظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ (حدید/۱۳)