چکیده: اگر می‌خواهید زنان را طلاق دهید، آنان را در شروع پاکی طلاق دهید. زنان طلاق داده‌شده، باید عدّه نگاه دارند. هنگامی که آنان به پایان عدّه خود رسیدند، یا به شایستگی آنان را نگاه دارید یا به شایستگی از آنان جدا شوید. زنان طلاق داده‌شده را به قصد زیان رساندن نگاه ندارید. بعد از پایان عدّه، از ازدواج آنان با شوهران سابقشان، جلوگیری نکنید. زنانی که قبل از آمیزش طلاق داده شده‌اند و زنانی که از عادت ماهیانه مأیوس شده‌اند، عدّه ندارند. بر زنان مطلّقه بر عهده متّقین حقی است. به زنانی که پیش از آمیزش طلاق می‌دهید، نصف مهریه آنان را بپردازید. آن زنانی را که برای آنان مهریه تعیین نکرده‌اید، هنگام طلاق آنان را بهره‌مند کنید. اگر زن و مرد از هم جدا شوند، خدا هر دو را بی‌نیاز می‌کند.

طلاق [رجعی] دو بار است پس از آن، یا به شایستگی نگاه‌داشتن یا به شایستگی رهاکردن است. بر شما حلال نیست که از آن‌چه به آنان داده‌اید، چیزی پس بگیرید جز این‌که هر دو بترسند که حدود خدا را برپا نکنند. پس اگر ترسیدید که آن دو، حدود خدا را برپا نکنند، پس در آن‌چه زن فدیه دهد، بر آن دو گناهی نیست. این حدود خدا است، از آن تجاوز نکنید. هر کس از حدود خدا تجاوز کند، آنان خود ستمکار هستند. اگر [شوهر برای بار سوم] زن را طلاق داد، دیگر [آن زن] برای او حلال نیست تا زمانی که زن با مردی غیر از او ازدواج کند. پس اگر [شوهر دوّم] زن را طلاق داد و اگر آنان گمان کنند که مقررّات خدا را برپامی‌دارند، مانعی بر آنان نیست که به یکدیگر رجوع کنند. اینها حدود خدا است که خدا برای گروهی که می‌دانند، بیان می‌کند (بقره/۲۲۹-۲۳۰).

ای پیامبر، اگر زنان را طلاق دهید، آنان را به هنگام عدّه‌شان ‌(پاک شدن) طلاق دهید و حسابِ عدّه را نگاه دارید. از خدا، پروردگار خود، پروا کنید (طلاق/۱). [هنگام طلاق] دو نفر عادل از خودتان، را به شهادت بگیرید. شهادت را برای خدا برپا دارید. این است که با آن هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان دارد، پند داده می‌شود. هر کس از خدا پروا کند، برای او راه خارج‌شدنی قرار می‌دهد و از جایی که گمان نمی‌کند، به او روزی می‌دهد. هر کس بر خدا توکّل کند، او برای وی کافی است. بدون تردید خدا امر خود را به انجام می‌رساند. به‌راستی خدا برای هر چیزی اندازه‌ای قرار داده است (طلاق/۲-۳). زنان [طلاق‌داده شده] را از خانه‌هایشان بیرون نکنید و بیرون هم نروند مگر این‌که کار زشت آشکاری کرده باشند. این حدود خدا است. هر کس از حدود خدا تجاوز کند، بدون تردید به خود ستم کرده است. تو چه می‌دانی، شاید خدا پس از این، امری پدید آورد (طلاق/۱). آنان را در حدّ توان خود، در همان‌جا که ساکن هستید، سکونت دهید و به آنان زیان نرسانید تا بر آنان تنگ بگیرید (طلاق/۶).

زنان طلاق‌داده ‌شده، باید خود تا سه پاکی منتظر بمانند و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارند، برای آنان حلال نیست که آن‌چه را خدا در رحم‌های آنان آفریده است، پنهان کنند. شوهران آنان اگر خواهان اصلاح هستند، به بازگرداندن آنان در این [مدّت] سزاوارتر هستند. برای این زنان، به طور شایسته [حقوقی] است مانند آن‌چه بر عهده‌ آنان است و مردان را بر آنها درجه‌ای است. خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (بقره/۲۲۸). از زنان شما، آن کسانی که از حیض ناامید شده‌اند، اگر شک دارید، عدّه آنان سه ماه است و زنانی که حیض نشده‌اند، نیز [عده آنان سه ماه است]. عدّه زنان باردار این است که وضع حمل کنند. هر کس از خدا پروا کند، برای او در کارش آسانی قرار می‌دهد. این فرمان خدا است که آن را به سوی شما نازل کرده است. هر کس از خدا پروا کند، بدی‌های او را از او می‌زداید و پاداش او را بزرگ می‌گرداند (طلاق/۴-۵). اگر [زنان طلاق‌داده شده] باردار هستند، خرج آنان را بدهید تا وضع حمل کنند. اگر برای شما [فرزند را] شیر دادند، اجر آنان را بدهید و به شایستگی میان خود مشورت کنید. اگر [به همدیگر] سخت گرفتید، [زن] دیگری [فرزند] را شیر بدهد. توانگر باید از وسعت خود خرج کند و هر کس رزقش بر او تنگ شده باشد، باید از آن‌چه خدا به او داده است، خرج کند. خدا هیچ کس را جز به آن‌چه به او داده است، تکلیف نمی‌کند. خدا به‌زودی پس از سختی آسانی قرار خواهد داد (طلاق/۶-۷).

هنگامی که به آخر عدّه خود رسیدند، یا به شایستگی آنان را نگاه دارید (رجوع کنید) یا به شایستگی از آنان جدا شوید (طلاق/۲). چون زنان را طلاق دادید و به پایان عده خود رسیدند یا به شایستگی آنان را نگاه دارید (رجوع کنید) یا به شایستگی آنان را رها کنید. آنان را به قصد زیان‌رساندن نگاه ندارید تا تجاوز کنید. هر کس چنین کند به خود ستم کرده است. آیات خدا را به ریشخند نگیرید. نعمت خدا را بر خود و آن‌چه را از کتاب و حکمت بر شما نازل کرده و با آن شما را پند می‌دهد، به یاد آورید و از خدا پروا کنید. بدانید که خدا به هر چیزی دانا است. هنگامی که زنان را طلاق دادید و عده آنان به پایان رسید، از ازدواج آنان با همسران [سابق] خود، در صورتی که میان خود به شایستگی تراضی کنند، جلوگیری نکنید. هر کس از شما به خدا و روز بازپسین ایمان دارد، با این [دستورها] پند داده می‌شود. این برای شما پاک‌تر و پاکیزه‌تراست. خدا می‌داند و شما نمی‌دانید (بقره/۲۳۱-۲۳۲). برای زنان طلاق داده‌شده، به طور پسندیده، متاعی [مقرر] است که حقّی بر عهده متّقین، است (بقره/۲۴۱).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که زنان مومن را به ازدواج خود درآوردید، سپس قبل از آن‌که با آنان آمیزش کنید، آنان را طلاق دادید، برای شما بر عهده آنان عدّه‌ای که حساب آن را بشمارید، نیست. پس، آنان را برخوردار کنید و آنان را به نیکویی رها کنید (احزاب/۴۹).  اگر زنانی را ‌که با آنان آمیزش نکرده‌اید یا برای آنان مَهریه‌ای تعیین نکرده‌اید، طلاق دادید، گناهی بر شما نیست. آنان را به شایستگی با متاعی بهره‌مند کنید. توانگر به اندازه توان خود و تنگدست به اندازه توان خود. این حقّی است بر عهده نیکوکاران. اگر زنان پیش از آن‌که با آنان نزدیکی کنید، طلاق دادید و مَهریه‌ای برای آنان تعیین کرده‌اید، نصف آن‌چه تعیین کرده‌اید، [به آنان بدهید] مگر آن‌که آنان ببخشند یا کسی که پیوند ازدواج به دست او است، ببخشد. بخشیدن شما به تقوا نزدیکتر است. بخشش [و بزرگواری] را در میان خود، فراموش نکنید. خدا به آن‌چه می‌کنید، بینا است (بقره/۲۳۶-۲۳۷). اگر آشتی نمایید و تقوا پیشه کنید، بدون تردید، خدا آمرزنده مهربان است و اگر آن دو (زن و مرد) از هم جدا شوند، خدا هر یک را از وسعت خود، بی‌نیاز می‌کند. خدا وسعت‌بخش حکیم است (نساء/۱۲۹-۱۳۰).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که زنان مومن هجرت‌کنان نزد شما آمدند، آنان را امتحان کنید. خدا به ایمان آنان داناتر است پس اگر آنان را مومن دانستید، آنان را به سوی کافران بازنگردانید. نه این زنان برای کافران حلال هستند و نه آنان برای این زنان حلال هستند. هر چه خرج این زنان کرده‌اند، به آنان بدهید. بر شما گناهی نیست در صورتی که مهرشان را بدهید، با آنان ازدواج کنید. به پیوندهای [پیشین] با [زنان] کافر [خود] پایبند، نباشید. آن‌چه [برای آنان] خرج کرده‌اید، [از کافران] مطالبه کنید و آنان آن‌چه را خرج کرده‌اند، مطالبه کنند. این حکم خدا است که میان شما حکم می‌کند. خدا دانای حکیم است (ممتحنه/۱۰).

بدون تردید، خدا سخن زنی را که درباره شوهر خود با تو مجادله می‌کرد و به خدا شکایت می‌کرد، شنید. خدا گفت‌وگوی شما را می‌شنود. خدا شنوای بینا است. کسانی از شما که زنان خود را ظِهار می‌کنند (می‌گویند: تو نسبت به من، مانند مادرم هستی) آنان مادرانشان نیستند. مادران آنان تنها کسانی هستند که آنان را زاده‌اند. به‌یقین آنان سخن زشت و باطلی می‌گویند. بی‌تردید خدا درگذرنده آمرزنده است (مجادله/۱-۲). [خدا] همسران خود را که ظِهار می‌کنید، مادران شما قرار نداده است و آن پسرخواندگانتان را پسران شما قرار نداده است. این سخن  شما با زبان‌های شما است. خدا حق را می‌گوید. او به راه، هدایت می‌کند (احزاب/۴). کسانی که زنان خود را ظِهار می‌کنند سپس از آن‌چه گفته‌اند، برمی‌گردند، باید قبل از آن‌که با همدیگر همخوابگی کنند، بنده‌ای آزاد کنند. این است که به آن پند داده می‌شوید. خدا به ‌آن‌چه می‌کنید، آگاه است پس هر کس بنده‌ای نیافت، پیش از آن‌که آمیزش کنند، دو ماه پی‌درپی روزه بگیرد پس هر کس نتوانست، باید شصت مسکین را طعام دهد. این برای آن است که به خدا و فرستاده او ایمان بیاورید. این حدود خدا است و برای کافران عذابی دردناک است (مجادله/۳-۴).

خدا شما را به سوگندهاى لغوتان مؤاخذه نمى ‏کند ولى شما را به آن‌چه دلهایتان به دست آورده، مؤاخذه مى‏ کند. خدا آمرزنده بردبار است. برای آنان که سوگند می‌خورند که با زنان خود آمیزش نکنند، چهار ماه انتظار است پس اگر بازگشتند، خدا آمرزنده مهربان است و اگر بر طلاق تصمیم گرفتند، خدا شنوای آگاه است (بقره/۲۲۵-۲۲۷).

کسانی که به همسران خود نسبت زنا می‌دهند و جز خودشان شاهدانی ندارند پس گواهی هر یک از آنان چهار بار گواهی با سوگند به خدا است که او از راستگویان است و بار پنجم [بگوید:] لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگویان باشد. از آن زن کیفر را برمی‌دارد، این‌که چهار بار به خدا گواهی دهد که به خدا قسم او (شوهر)، به‌راستی از دروغگویان است و بار پنجم [بگوید:] به‌راستی خشم خدا بر او باد اگر [مرد] از راستگویان باشد (نور/۶-۹).

ای پیامبر، به همسران خود بگو، اگر زندگی دنیا و زینت آن را می‌خواهید، بیایید تا شما را برخوردار کنم و به نیکویی شما را رها کنم (احزاب/۲۸). [ای همسران پیامبر،] اگر [پیامبر] شما را طلاق دهد، امید است پروردگار او، همسرانی بهتر از شما به او عوض دهد [که] مسلمان، مومن، فروتن، ‌توبه‌کننده، عبادت‌پیشه، ‌روزه‌دار [یا سیاحت کننده در راه خدا]، بیوه و دوشیزه باشند (تحریم/۵).

[یاد کن] آن‌گاه را که به کسی که خدا به او نعمت داده بود و تو به او نعمت داده بودی، می‌گفتی: همسر خود را برای خود نگاه دار و از خدا پروا کن. آن‌چه را خدا آشکارکننده آن بود، در درون خود پنهان می‌کردی و از مردم می‌ترسیدی در حالی‌که خدا سزاوارتر بود که از او بترسی پس چون زید، نیاز خود را از آن زن به پایان برد [و او را طلاق داد] او را به ازدواج تو درآوردیم تا در مورد ازدواج مومنان با همسران پسرخواندگانشان، آن‌گاه که نیاز خود را از آنان برآوردند، [و آنان را طلاق دادند]، تنگنایی نباشد. همواره فرمان خدا اجرا می‌شود (احزاب/۳۷).

[یهود] از آن دو (فرشته هاروت و ماروت) چیزهایى مى ‏آموختند که به وسیله آن میان مرد و همسرش جدایى بیفکنند، در حالی‌که با آن جز به فرمان خدا، به کسی زیان نمی رساندند. چیزى مى ‏آموختند که برای آنان زیان داشت و برای آنان سودى نداشت. بدون تردید می‌دانستند هر کس خریدار این (سحر) باشد، در آخرت بهره‏ اى ندارد. چه بد بود آن‌چه به جان خریدند، اگر مى ‏دانستند (بقره/۱۰۲).

الطَّلاَقُ مَرَّتَانِ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ وَ لاَ يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَأْخُذُواْ مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلاَّ أَن يَخَافَا أَلاَّ يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَعْتَدُوهَا وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ * فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّىَ تَنكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُ فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَن يَتَرَاجَعَا إِن ظَنَّا أَن يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (بقره/۲۲۹-۲۳۰)

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ (طلاق/۱) وَ أَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِّنكُمْ وَ أَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ذَلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَن كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا* وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَ مَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا  (طلاق/۲-۳)  لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُيُوتِهِنَّ وَ لَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا (طلاق/۱) أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنتُم مِّن وُجْدِكُمْ وَ لَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ (طلاق/۶)

وَ الْمُطَلَّقَاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلاَثَةَ قُرُوَءٍ وَ لاَ يَحِلُّ لَهُنَّ أَن يَكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللّهُ فِي أَرْحَامِهِنَّ إِن كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ بُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَلِكَ إِنْ أَرَادُواْ إِصْلاَحًا وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ لِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكُيمٌ (بقره/۲۲۸) وَ اللَّائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِن نِّسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَ اللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ وَ أُوْلَاتُ الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا * ذَلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَ يُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا (طلاق/۴-۵) وَ إِن كُنَّ [المطلّقات] أُولَاتِ حَمْلٍ فَأَنفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّى يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ أْتَمِرُوا بَيْنَكُم بِمَعْرُوفٍ وَ إِن تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَى* لِيُنفِقْ ذُو سَعَةٍ مِّن سَعَتِهِ وَ مَن قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْرًا (طلاق/۶-۷)

فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ (طلاق/۲) وَ إِذَا طَلَّقْتُمُ النَّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ لاَ تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لَّتَعْتَدُواْ وَ مَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَ لاَ تَتَّخِذُوَاْ آيَاتِ اللّهِ هُزُوًا وَ اذْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَ مَا أَنزَلَ عَلَيْكُمْ مِّنَ الْكِتَابِ وَ الْحِكْمَةِ يَعِظُكُم بِهِ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ* وَ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ تَعْضُلُوهُنَّ أَن يَنكِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْاْ بَيْنَهُم بِالْمَعْرُوفِ ذَلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَن كَانَ مِنكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكُمْ أَزْكَى لَكُمْ وَ أَطْهَرُ وَ اللّهُ يَعْلَمُ وَ أَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ (بقره/۲۳۱-۲۳۲) وَ لِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (بقره/۲۴۱)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَ سَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (احزاب/۴۹) لاَّ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن طَلَّقْتُمُ النِّسَاء مَا لَمْ تَمَسُّوهُنُّ أَوْ تَفْرِضُواْ لَهُنَّ فَرِيضَةً وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَى الْمُقْتِرِ قَدْرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ* وَ إِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إَلاَّ أَن يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ وَ أَن تَعْفُواْ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَ لاَ تَنسَوُاْ الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ إِنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (بقره/۲۳۶-۲۳۷) إِن تُصْلِحُواْ وَ تَتَّقُواْ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا* وَ إِن يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللّهُ كُلاًّ مِّن سَعَتِهِ وَ كَانَ اللّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا (نساء/۱۲۹-۱۳۰)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ لَا هُنَّ حِلٌّ لَّهُمْ وَ لَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ آتُوهُم مَّا أَنفَقُوا وَ لَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ أَن تَنكِحُوهُنَّ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لَا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوَافِرِ وَ اسْأَلُوا مَا أَنفَقْتُمْ وَ لْيَسْأَلُوا مَا أَنفَقُوا ذَلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (ممتحنه/۱۰)

قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَ تَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ* الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَائِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنكَرًا مِّنَ الْقَوْلِ وَ زُورًا وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ (مجادله/۱-۲) وَ مَا جَعَلَ [الله] أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ وَ مَا جَعَلَ أَدْعِيَاءكُمْ أَبْنَاءكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُم بِأَفْوَاهِكُمْ وَ اللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَ هُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ (احزاب/۴) وَ الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِّن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا ذَلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ* فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا فَمَن لَّمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا ذَلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ (مجادله/۳-۴)

لاَّ يُؤَاخِذُكُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِيَ أَيْمَانِكُمْ وَ لَكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ* لِّلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِن نِّسَآئِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَآؤُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* وَ إِنْ عَزَمُواْ الطَّلاَقَ فَإِنَّ اللّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (بقره/۲۲۵-۲۲۷)

وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَ لَمْ يَكُن لَّهُمْ شُهَدَاء إِلَّا أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ* وَ الْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِن كَانَ مِنَ الْكَاذِبِينَ* وَ يَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ* وَ الْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْهَا إِن كَانَ مِنَ الصَّادِقِينَ (نور/۶-۹)

أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَ أُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (احزاب/۲۸) [یا نساء النبی] عَسَى رَبُّهُ إِن طَلَّقَكُنَّ أَن يُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَيْرًا مِّنكُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُّؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَيِّبَاتٍ وَ أَبْكَارًا (تحریم/۵)

وَ إِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَ اتَّقِ اللَّهَ وَ تُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَ تَخْشَى النَّاسَ وَ اللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِّنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَ كَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا (احزاب/۳۷)

فَيَتَعَلَّمُونَ (الیهود) مِنْهُمَا (هاروت و ماروت) مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ وَ مَا هُم بِضَآرِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَ يَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَ لاَ يَنفَعُهُمْ وَ لَقَدْ عَلِمُواْ لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ وَ لَبِئْسَ مَا شَرَوْاْ بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ  (بقره/۱۰۲)