ضعف

 

ضعف، ناتوانی، این مفهوم از مادّه «ض ع ف» ۳۱ بار آمده است.

چکیده: انسان ضعیف آفریده شده است. خدا شما را از ضعف آفرید سپس بعد از ضعف، قوّت بخشید و بعد از قوّت، ضعف و پیری قرار داد. اگر مگسی چیزی از انسان برباید، نمی‌توانند آن را از او بگیرند. طالب و مطلوب ضعیف هستند. کسانی که بعد از خود بر فرزندان ضعیفشان، بیم دارند، باید درباره یتیمانِ مردم بترسند. درباره کودکان مستضعف به انصاف قیام کنید. اگر بدهکار کم‌خرد یا ضعیف باشد، باید سرپرست او عادلانه بنویسد. در راه خدا و مستضعفان بجنگید. بر ضعیفان ایرادی نیست که به جهاد نروند. مردان، زنان و کودکانی مستضعفی که نمی‌توانند چاره‌ای بیندیشند و راه به جایی ندارند، جایگاهشان جهنّم نیست. در جهنّم، مستضعفان و مستکبران با یکدیگر مجادله می‌کنند و همدیگر را مجرم می‌شمرند. نیرنگ شیطان ضعیف است.

خدا است که شما را از ضعف آفرید سپس بعد از ضعف، قوّت داد سپس بعد از قوّت، ضعف و پیری قرار داد. هر چه بخواهد می‌آفریند. او دانای توانا است (روم/۵۴). خدا می‌خواهد به شما تخفیف دهد. انسان، ضعیف آفریده شده است (نساء/۲۸). ای مردم، مَثَلی زده شده است پس به آن گوش دهید. کسانی که جز خدا، می‌خوانید، هرگز نمی‌توانند مگسی بیافرینند، هر چند برای [آفریدنِ] آن اجتماع کنند. اگر آن مگس چیزی از آنان برباید، نمی‌توانند آن را از او بگیرند. طالب و مطلوب ضعیف هستند (حج/۷۳).

کسانی که، اگر بعد از خود فرزندانی ضعیف بر جای گذارند، بر آنان بیم دارند، باید [درباره یتیمان مردم نیز] بترسند پس، باید از خدا پروا کنند و سخن سنجیده بگویند (نساء/۹). آیا کسی از شما دوست دارد که باغی از درختان خرما و انگور داشته باشد که نهرها از زیر آن جاری و برای او در آن، از هر میوه‌ای باشد و پیری به او برسد و فرزندانی ضعیف داشته باشد، ناگهان گردبادی آتشین به آن [باغ] برسد و بسوزد؟ خدا این‌چنین آیات خود را بیان می‌کند، باشد که تفکّر کنید (بقره/۲۶۶).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که به یکدیگر برای مدّت معینی، دَینی پیدا کردید، آن را بنویسید. باید یک نویسنده‌، میان شما به درستی بنویسد. نویسنده از نوشتن آن، چنان‌که خدا به او آموخته است، دریغ نکند پس باید بنویسد و کسی که حق بر عهده او است (بدهکار)، املاء کند. از خدا، پروردگار خود بترسد و چیزی از آن نکاهد. اگر کسی که حق بر عهده او است، سفیه یا ضعیف باشد یا نتواند املاء کند، سرپرست او باید عادلانه املاء کند (بقره/۲۸۲). بر ضعیفان، بیماران و کسانی که چیزی نمی‌یابند [تا در راه خدا] انفاق کنند، ایرادی نیست [که به جهاد نروند] در صورتی که برای خدا و فرستاده او خیرخواهی کنند. بر نیکوکاران هیچ راهی [برای سرزنش] نیست. خدا آمرزنده مهربان است (توبه/۹۱). شما را چه شده که در راه خدا و [نجاتِ] مستضعفان از مردان، زنان و کودکان نمی‌جنگید؟ کسانی که می‌گویند: پروردگارا، ما را از این شهری که اهل آن ستمکار هستند، بیرون ببر و از جانب خود برای ما سرپرستی قرار بده و از جانب خود برای ما یاوری قرار بده (نساء/۷۵).

کسانی که ایمان آورده‌اند، در راه خدا می‌جنگند و کسانی که کفر ورزیده‌اند، در راه طاغوت می‌جنگند پس با دوستان و یاران شیطان بجنگید. بدون تردید نیرنگ شیطان ضعیف است (نساء/۷۶).

هر کس از خدا و فرستاده او نافرمانی کند، بدون تردید، برای او آتش جهنّم است که همیشه در آن جاودانه هستند تا آن‌گاه که آن‌چه را وعده داده می‌شوند، ببینند پس به‌زودی خواهند دانست چه کسی از نظر یاور ضعیف‌تر و در عدد کمتر است (جن/۲۳-۲۴). بگو، هر کس در گمراهی (ضلالت) باشد، باید رحمان به او مهلت دهد تا زمانی‌که آن‌چه را به آنان وعده داده می‌شود، عذاب یا قیامت را ببینند، [آن روز] خواهند دانست چه کسی جایگاهش بدتر و از نظر سپاه ضعیف‌تر است (مریم/۷۵). کسانی که فرشتگان جان آنان را می‌گیرند در حالی‌که به خود ستم کرده‌اند، [به آنان] می‌گویند: در چه حال بودید؟ می‌گویند: ما در زمین مستضعف بودیم. [فرشتگان] می‌گویند: آیا زمین خدا وسیع نبود تا در آن هجرت کنید؟ اینان هستند که جایگاهشان جهنّم است و بد سرانجامی دارند. مگر آن مردان، زنان و کودکانِ مستضعفی که نه می‌توانند چاره‌ای بیندیشند و نه راه به جایی دارند (نساء/۹۷-۹۸).

همه در برابر خدا حاضر شوند پس ضعیفان به کسانی که استکبار ورزیدند، می‌گویند: ما پیرو شما بودیم. آیا چیزی از عذاب خدا را از ما دفع می‌کنید؟ می‌گویند: اگر خدا ما را هدایت کرده بود، شما را هدایت می‌کردیم. چه بی‌تابی کنیم یا صبرکنیم، برای ما یکسان است. راه گریزی برای ما نیست (ابراهیم/۲۱). کسانى که کافر شدند، گفتند: نه به این قرآن و نه به آن [کتاب‌هایی] که پیش از آن است، هرگز ایمان نخواهیم آورد. اى کاش، این ستمکاران را هنگامى که نزد پروردگار خود بازداشت شده ‏اند، مى ‏دیدى که سخن را به یکدیگر برمی‌گردانند و مستضعفان به کسانى که استکبار می‌ورزیدند، مى‏ گویند: اگر شما نبودید، بی‌گمان ما مومن بودیم. کسانى که استکبار می‌ورزیدند، به کسانى که به ضعف کشانده شده بودند، مى ‏گویند: آیا ما بودیم که شما را از هدایت، پس از آن‌که به سوى شما آمد، بازداشتیم؟ بلکه خودتان مجرم بودید؟ کسانى که به ضعف کشانده شده بودند، به کسانى که استکبار می‌ورزیدند، مى‏ گویند: بلکه نیرنگ شب و روز [شما بود] آن‌گاه که به ما فرمان می‌دادید که به خدا کافر شویم و براى او همتایانى قرار دهیم. هنگامى که عذاب را ببینند، پشیمانى خود را پنهان می‌کنند. در گردن‌هاى کسانى که کافر شده ‏اند، غل‌ها قرار می‌دهیم. آیا جز به سزاى آن‌چه انجام مى‏ دادند، مجازات می‌شوند (سبأ/۳۱-۳۳)؟

ضعف– اقوام، چه بسیار پیامبرانی که مردان ربّانی بسیاری همراه آنان جنگیدند و از آن‌چه در راه خدا به آنان رسید، سست و ضعیف نشدند و زبونی ننمودند. خدا  صابران را دوست دارد (آل‌عمران/۱۴۶).

سران قوم صالح که استکبار می‌ورزیدند، به کسانی که به ضعف کشانده شده بودند، از ایمان‌آورندگان گفتند: آیا می‌دانید که صالح از طرف پروردگار خود فرستاده شده است؟ گفتند: بدون تردید ما به آن‌چه، او به آن فرستاده شده است، مومن هستیم. کسانی که استکبار می‌ورزیدند، گفتند: ما به آن‌چه شما به آن ایمان آورده‌اید، کافر هستیم (اعراف/۷۵-۷۶).

[قوم شعیب] گفتند: ای شعیب، بسیاری از آن‌چه را می‌گویی، نمی‌فهمیم. در حقیقت ما تو را در میان خود ضعیف می‌بینیم. اگر قوم تو نبودند، تو را سنگسار می‌کردیم. تو بر ما غالب نیستی (هود/۹۱).

به‌راستی فرعون در زمین سر برافراشت و اهل آن را فرقه‌فرقه کرد. گروهی از آنان را به ضعف کشانده بود، پسران آنان را سرمی‌برید و زنانشان را زنده می‌گذاشت. به‌راستی او از فسادکاران بود. می‌خواستیم بر کسانی که در زمین به ضعف کشانده شده بودند، منّت گذاریم و آنان را پیشوایان قرار دهیم. آنان را وارثان کنیم. در زمین به آنان قدرت دهیم و به فرعون، هامان و سپاهیان آنان، چیزی را که از آن می‌ترسیدند، نشان دهیم (قصص/۴-۶). آن گروهی را که به ضعف کشانده شده بودند (بنی‌اسرائیل)، را وارث مشرق‌ها و مغرب‌های آن سرزمینی که در آن برکت نهاده بودیم، کردیم. وعده نیک پروردگارت درباره بنی‌اسرائیل، به سبب صبری که کردند، تحقّق یافت و آن‌چه فرعون و قوم او می‌ساختند و آن‌چه برمی‌افراشتند را ویران کردیم (اعراف/۱۳۷).

هنگامی که موسی با خشم و اندوه به سوی قوم خود بازگشت … [هارون] گفت: ای پسر مادرم، این قوم مرا به ضعف کشانده بودند و نزدیک بود مرا بکشند پس مرا دشمن‌شاد نکن و با قوم ستمکار قرار نده (اعراف/۱۵۰).

آن‌گاه که [فرعونیان] در آتش محاجّه مى‏ کنند، ضعیفان به کسانى که استکبار ورزیده بودند، مى ‏گویند: ما پیرو شما بودیم پس آیا مى ‏توانید پاره‏اى از این آتش را از ما دفع کنید؟ کسانى که استکبار می‌ورزیدند، مى‏ گویند: همه ما در آن (آتش) هستیم. به‌راستی خدا میان بندگان داورى کرده است (غافر/۴۷-۴۸).

ای پیامبر، مومنان را به جهاد تشویق کن. اگر از شما بیست نفر صابر باشند، بر دویست نفر پیروز می‌شوند و اگر از شما صد نفر باشند، بر هزار نفر از کسانی که کافر شدند، پیروز می شوند. به‌راستی آنان گروهی هستند که نمی‌فهمند. اکنون خدا به شما تخفیف داد و دانست که در شما ضعفی هست پس اگر از شما صد نفر صابر باشند، بر دویست نفر پیروز می‌شوند و اگر از شما هزار نفر باشند، به خواست خدا بر دوهزار نفر پیروز می‌شوند. خدا با صابران است (انفال/۶۵-۶۶). از تو درباره زنان فتوا می‌خواهند، بگو، خدا درباره آنان به شما فتوا می‌دهد … و نیز درباره کودکان مستضعف و این‌که درباره یتیمان به انصاف قیام کنید. هر خیری که انجام دهید، بدون تردید خدا به آن دانا است (نساء/۱۲۷).

[ای کسانی که ایمان آورده‌اید،]  به یاد آورید هنگامی که در این سرزمین اندک و مستضعف بودید و می‌ترسیدید که مردم شما را بربایند پس [خدا] به شما پناه داد و به یاری خود، شما را تأیید کرد و از پاکیزه‌ها به شما روزی داد باشد که شکرگزاری کنید (انفال/۲۶).

 

الضّعف

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفًا وَ شَيْبَةً يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْقَدِيرُ  (روم/۵۴). يُرِيدُ اللّهُ أَن يُخَفِّفَ عَنكُمْ خُلِقَ الإِنسَانُ ضَعِيفًا (نساء/۲۸) يَا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَن يَخْلُقُوا ذُبَابًا وَ لَو اجْتَمَعُوا لَهُ وَ إِن يَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَيْئًا لَّا يَسْتَنقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ (حج/۷۳)

 

وَ لْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُواْ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافًا خَافُواْ عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللّهَ وَ لْيَقُولُواْ قَوْلًا سَدِيدًا (نساء/۹) أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَن تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَ أَعْنَابٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ لَهُ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَ أَصَابَهُ الْكِبَرُ وَ لَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَاء فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمُ الآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ (بقره/۲۶۶)

 

 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَاكْتُبُوهُ وَ لْيَكْتُب بَّيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ وَ لاَ يَأْبَ كَاتِبٌ أَنْ يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ اللّهُ فَلْيَكْتُبْ وَ لْيُمْلِلِ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ وَ لْيَتَّقِ اللّهَ رَبَّهُ وَ لاَ يَبْخَسْ مِنْهُ شَيْئًا فَإن كَانَ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفِيهًا أَوْ ضَعِيفًا أَوْ لاَ يَسْتَطِيعُ أَن يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ (بقره/۲۸۲)

 

 

لَّيْسَ عَلَى الضُّعَفَاء وَ لاَ عَلَى الْمَرْضَى وَ لاَ عَلَى الَّذِينَ لاَ يَجِدُونَ مَا يُنفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُواْ لِلّهِ وَ رَسُولِهِ مَا عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِن سَبِيلٍ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (توبه/۹۱) وَ مَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَ اجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَ اجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا (نساء/۷۵)

 

الَّذِينَ آمَنُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِيَاء الشَّيْطَانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا (نساء/۷۶)

وَ مَن يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا* حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَ أَقَلُّ عَدَدًا (جن/۲۳-۲۴) قُلْ مَن كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدًّا حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّكَانًا وَ أَضْعَفُ جُندًا (مریم/۷۵) إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ سَاءتْ مَصِيرًا* إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَ لاَ يَهْتَدُونَ سَبِيلًا (نساء/۹۷-۹۸)

 

 

 

وَ بَرَزُواْ لِلّهِ جَمِيعًا فَقَالَ الضُّعَفَاء لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللّهِ مِن شَيْءٍ قَالُواْ لَوْ هَدَانَا اللّهُ لَهَدَيْنَاكُمْ سَوَاء عَلَيْنَآ أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِن مَّحِيصٍ (ابراهیم/۲۱) وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن نُّؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ وَ لَا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِندَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ* قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاكُمْ عَنِ الْهُدَى بَعْدَ إِذْ جَاءكُم بَلْ كُنتُم مُّجْرِمِينَ* وَ قَالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَن نَّكْفُرَ بِاللَّهِ وَ نَجْعَلَ لَهُ أَندَادًا وَ أَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَ جَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِي أَعْنَاقِ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ  (سبأ/۳۱-۳۳)

 

 

 

 

 

الضعف- الاقوام، وَ كَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ مَا ضَعُفُواْ وَ مَا اسْتَكَانُواْ وَ اللّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ (آل‌عمران/۱۴۶)

 

قَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ مِن قَوْمِهِ لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُواْ لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ صَالِحًا مُّرْسَلٌ مِّن رَّبِّهِ قَالُواْ إِنَّا بِمَا أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ* قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ إِنَّا بِالَّذِيَ آمَنتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (اعراف/۷۵-۷۶)

 

 

قَالُواْ يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِّمَّا تَقُولُ وَ إِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا وَ لَوْلاَ رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ وَ مَا أَنتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ  (هود/۹۱)

 

إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِّنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْنَاءهُمْ وَ يَسْتَحْيِي نِسَاءهُمْ إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ* وَ نُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ* وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ نُرِي فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ جُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا كَانُوا يَحْذَرُونَ (قصص/۴-۶) وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُواْ يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَ تَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَى عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ بِمَا صَبَرُواْ وَ دَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَ قَوْمُهُ وَ مَا كَانُواْ يَعْرِشُونَ (اعراف/۱۳۷)

 

 

 

وَ لَمَّا رَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا … [هارون] قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَ كَادُواْ يَقْتُلُونَنِي فَلاَ تُشْمِتْ بِيَ الأعْدَاء وَ لاَ تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (اعراف/۱۵۰)

 

وَ إِذْ يَتَحَاجُّونَ فِي النَّارِ فَيَقُولُ الضُّعَفَاء لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا نَصِيبًا مِّنَ النَّارِ* قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُلٌّ فِيهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَكَمَ بَيْنَ الْعِبَادِ (غافر/۴۷-۴۸)

 

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِن يَكُن مِّنكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ يَغْلِبُواْ أَلْفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَفْقَهُونَ* الآنَ خَفَّفَ اللّهُ عَنكُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا فَإِن يَكُن مِّنكُم مِّئَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُواْ أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللّهِ وَ اللّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ (انفال/۶۵-۶۶) وَ يَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّسَاء قُلِ اللّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ … وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدَانِ وَ أَن تَقُومُواْ لِلْيَتَامَى بِالْقِسْطِ وَ مَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ بِهِ عَلِيمًا (نساء/۱۲۷)

 

 

 

[یا ایها الذین آمنوا] وَ اذْكُرُواْ إِذْ أَنتُمْ قَلِيلٌ مُّسْتَضْعَفُونَ فِي الأَرْضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَ أَيَّدَكُم بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (انفال/۲۶)

 

 

برچسب‌ها: