چکیده: اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید، آمرزش خدا و رحمت او از آن‌چه جمع می‌کنند، بهتر است. کسانی را که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده نخوانید بلکه آنان زنده‌اند و شما درنمی‌یابید. آنها نزد پروردگار خود روزی می‌خورند و به آن‌چه خدا از فضل خود به آنان داده است، شاد هستند و برای کسانی که از ایشانند و هنوز به آنان ملحق نشده‌اند، شادمان هستند که نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند. هر کس در راه خدا کشته شود، به‌زودی به او پاداش بزرگی خواهیم داد. آنان به نعمت و فضل خدا و این‌که خدا پاداش آنان را ضایع نمی‌کند، شادمان هستند. خدا به آنان رزقی نیکو می‌دهد.

اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید، بی‌تردید آمرزش و رحمتی که از جانب خداست، از آن‌چه جمع می‌کنند، بهتر است. اگر بمیرید یا کشته شوید، بی‌تردید، به سوی خدا محشور می‌شوید (آل‌عمران/۱۵۷-۱۵۸). کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند، هرگز کارهای آنان را ضایع نمی‌کند. به‌زودی آنان را [به بهشت] هدایت می‌کند و حال آنان را نیکو می‌گرداند و در بهشتی که برای آنها وصف کرده، آنها را داخل می‌کند (محمّد/۴-۶). کسانی که زندگی دنیا را به آخرت، می‌فروشند، باید در راه خدا جنگ کنند. هر کس در راه خدا جنگ کند پس کشته یا پیروز شود، به‌زودی به او پاداش بزرگی خواهیم داد (نساء/۷۴). کسانی که در راه خدا هجرت کردند، سپس کشته شدند یا مردند، بی‌تردید خدا به آنان رزقی نیکو می‌دهد. بی‌گمان خدا بهترین روزی‌دهندگان است. بی‌شک آنان را به جایگاهی که آن را می‌پسندند، وارد می‌کند. به ‌راستی خدا دانای بردبار است (حج/۵۸-۵۹). کسانی که هجرت کردند و از خانه‌های خود رانده شدند و در راه من آزار دیده، جنگیده و کشته شده‌اند، بدی‌های آنان را از آنان می‌زداییم. آنان را در باغ‌هایی که از زیر آن نهرها جاری است، وارد می‌کنم. پاداشی از نزد خدا است. خدا است که پاداش نیکو نزد او است (آل‌عمران/۱۹۵). بی‌تردید، خدا از مومنان جان و مال آنها را به این‌که بهشت برای آنان باشد، خرید. آنان در راه خدا می‌جنگند، می‌کشند و کشته می‌شوند. این در تورات و انجیل و قرآن وعده حقی بر خداست. چه کسی به عهد خود وفادارتر از خدا است؟ پس به این معامله‌ای که با او کرده‌اید، شادمان باشید. این همان کامیابی بزرگ است (توبه /۱۱۱).

از مردم کسی است که جان خود را برای طلب خشنودی خدا می‌فروشد. خدا نسبت به بندگان رئوف است (بقره/۲۰۷). از مومنان مردانی هستند که به آن‌چه با خدا بر آن پیمان بستند، صادقانه وفا کردند. برخی از آنان پیمان خود را به انجام رساندند و برخی از آنان در انتظار هستند و پیمان خود را تغییر ندادند (احزاب/۲۳).

درباره کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند، نگویید مرده‌اند بلکه آنان زنده‌اند ولی شما درنمی‌یابید (بقره/۱۵۴). کسانی را که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده نپندارید بلکه آنان زنده‌ هستند و نزد پروردگار خود روزی داده می‌شوند. به آن‌چه خدا از فضل خود به آنان داده، شاد هستند و برای کسانی که از پی ایشانند و هنوز به آنان ملحق نشده‌اند، شادمان هستند که نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند. آنان به نعمت و فضلی از جانب خدا و این‌که خدا پاداش مومنان را ضایع نمی‌کند، شادمان هستند (آل‌عمران/۱۶۹-۱۷۱).

به‌راستی کسانی که به آیات خدا کفر می‌ورزند، پیامبران را به ناحق می‌کشند و کسانی از مردم را که به قسط امر می‌کنند، می‌کشند، آنان را به عذابی دردناک بشارت بده. آنان کسانی هستند که در دنیا و آخرت اعمالشان به هدر رفته است و هیچ یاوری ندارند (آل‌عمران/۲۱-۲۲). بی‌تردید، ما از بنی‌اسرائیل پیمان گرفتیم و پیامبرانی به سوی آنان فرستادیم. هرگاه فرستاده‌ای برای آنان چیزی آورد که دلخواه آنان نبود، گروهی را تکذیب می‌کردند و گروهی را می‌کشتند و می‌پنداشتند که کیفری در کار نیست پس کور و کر شدند سپس خدا توبه آنان را پذیرفت سپس بسیارى از آنان کور و کر شدند. خدا به آن‌چه انجام مى ‏دهند، بیناست (مائده/۷۰-۷۱)

بی‌تردید به موسى کتاب دادیم و پس از او پیامبرانى را پشت ‏سر هم فرستادیم و عیسى پسر مریم را دلایل آشکار دادیم و او را با روح‌القدس تأیید کردیم پس چرا هرگاه پیامبرى چیزى را که دلخواه شما نبود برایتان آورد، استکبار ورزیدید پس گروهى را دروغگو شمردید و گروهى را می‌کشتید (بقره/۸۷)؟ [اهل‌کتاب نافرمان] هر کجا یافته شوند، مُهرِ خواری بر آنان زده شده است مگر به پیوندی از خدا و پیوندی از مردم. آنان به خشمی از خدا دچار شده‌اند. مُهر درماندگی بر آنان زده شده است. این به سبب آن است که همواره به آیات خدا کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. آن به این سبب بود که نافرمانی کردند و همواره تعدّی می‌کردند (آل‌عمران/۱۱۲). [مُهر] خوارى و درماندگی بر آنان زده شد و به خشمی از خدا گرفتار شدند. زیرا آنان به نشانه ‏هاى خدا کفر ورزیده بودند و پیامبران را به ناحق مى‏ کشتند. این به آن سبب بود که سرکشى کرده و تعدّی می‌کردند (بقره/۶۱). به سبب شکستن پیمان‏شان و کفر ورزیدن‌شان نسبت به آیات خدا و کشتار ناحق آنان پیامبران را و گفتارشان که دل‌هاى ما در غلاف است، [لعنتشان کردیم] بلکه خدا به سبب کفرشان بر  [دل‌های] آنها مُهر زده و پس جز اندکی ایمان نمى ‏آورند (نساء/۱۵۵).

[ساحران] گفتند: به پروردگار موسی و هارون، ایمان آوردیم (طه/۷۰). گفتند: به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم (اعراف/۱۲۱؛ شعراء/۴۷). [فرعون گفت:] بی‌تردید دست‌ها و پاهای شما را بر خلاف هم قطع می‌کنم (طه/۷۱؛ اعراف/۱۲۴؛ شعراء/۴۹) و همه شما را به دار می‌آویزم (اعراف/۱۲۴؛ شعراء/۴۹). شما را بر تنه‌های نخل به دار می‌آویزم  و بی‌گمان خواهید دانست که عذاب کدام یک از ما سخت‌تر و پایدارتر است (طه/۷۱). [ساحران] گفتند: باکی نیست (شعراء/۵۰) ما به سوی پروردگار خود، بازمی‌گردیم (اعراف/۱۲۵؛ شعراء/۵۰). ما امیدواریم که پروردگار ما، خطاهایمان را بر ما ببخشد که ما نخستین مومنان بودیم (شعراء/۵۱). گفتند: ما هرگز تو را بر آن دلایل روشن که برای ما آمده است و بر آن کس که ما را پدید آورده است، ترجیح نمی‌دهیم پس هر حکمی که می‌خواهی بکن. تو فقط در زندگی این دنیا حکم می‌کنی. ما به پروردگار خود ایمان آوردیم تا خطاهای ما و این سحری که ما را به آن وادر کردی، بر ما ببخشد. خدا بهتر و پایدارتر است (طه/۷۲-۷۳). تو از ما انتقام نمی‌گیری جز برای این‌که ما به آیات پروردگارمان، وقتی برای ما آمد، ایمان آوردیم. پروردگارا، بر ما صبوری فرو ریز و ما را مسلمان بمیران (اعراف/۱۲۶).

مرگ بر آدم سوزان خندق. آن آتش پرهیزم. آن‌گاه که آنان بر آن نشسته بودند و خود بر آن‌چه بر مومنان می‌آوردند، شاهد بودند. از آنان انتقام نمی‌گرفتند جز برای این‌که آنان به خدای شکست‌ناپذیرِ ستوده، ایمان آورده بودند (بروج/۴-۸).

مردی از دورترین جای شهر، شتابان آمد و گفت: ای قوم من، از فرستادگان پیروی کنید. از کسانی که پاداشی از شما نمی‌خواهند و خود هدایت‌یافته هستند، پیروی کنید. چرا کسی را نپرستم که مرا آفریده است و به سوی او بازگرانیده می‌شوید؟ آیا به غیر از او معبودانی بگیرم که اگر رحمان برای من زیانی بخواهد، نه شفاعت آنان چیزی را از من دفع می‌کند و نه نجاتم می‌دهند؟ در آن صورت، بی‌تردید من در گمراهی آشکاری هستم. من به پروردگار شما ایمان آوردم، پس [سخن] مرا بشنوید. [او را کشتند.] گفته شد: به بهشت داخل شو. گفت: ای کاش، قوم من می‌دانستند که پروردگارم مرا آمرزید و مرا از گرامی‌داشتگان، قرار داد (یس/۲۰-۲۷).

بگو، آیا برای ما جز یکی از این دو نیکی (شهادت یا پیروزی) را انتظار دارید؟ ما نیز انتظار داریم که خدا از جانب خود یا به دستان ما، شما را عذاب کند پس منتظر باشید که ما نیز با شما منتظر هستیم (توبه/۵۲). به کسانی که [در خانه] نشستند و درباره برادران خود، گفتند: اگر از ما پیروی می‌کردند، کشته نمی‌شدند. بگو، اگر راست می‌گویید، مرگ را از خودتان دور کنید (آل‌عمران/۱۶۸).

آیا پنداشتید که داخل بهشت مى‏ شوید بدون ‏آن‌که خدا جهادگران و شکیبایان شما را معلوم بدارد؟ شما مرگ را پیش از آن‌که با آن روبرو شوید، سخت آرزو مى‏ کردید پس آن را دیدید و [هم‌چنان] نگاه مى‏ کردید (آل‌عمران/۱۴۲-۱۴۳).

جهاد و جنگ

وَ لَئِن قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللّهِ وَ رَحْمَةٌ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ* وَ لَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لإِلَى الله تُحْشَرُونَ (آل‌عمران/۱۵۷-۱۵۸) وَ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ* سَيَهْدِيهِمْ وَ يُصْلِحُ بَالَهُمْ* وَ يُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ (محمّد/۴-۶) فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالآخِرَةِ وَ مَن يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيُقْتَلْ أَو يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (نساء/۷۴) وَ الَّذِينَ هَاجَرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مَاتُوا لَيَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقًا حَسَنًا وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ* لَيُدْخِلَنَّهُم مُّدْخَلًا يَرْضَوْنَهُ وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَلِيمٌ حَلِيمٌ (حج/۵۸-۵۹) فَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَ أُخْرِجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَ أُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَ قَاتَلُواْ وَقُتِلُواْ لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَ لأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّن عِندِ اللّهِ وَ اللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ (آل‌عمران/۱۹۵) إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَ أَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَ الإِنجِيلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُم بِهِ وَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (توبه /۱۱۱).

وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ (بقره/۲۰۷) مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا (احزاب/۲۳).

وَ لاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَ لَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ (بقره/۱۵۴) وَ لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ* فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ* يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ (آل‌عمران/۱۶۹-۱۷۱).

إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ يَقْتُلُونَ الِّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ* أُولَئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ مَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ (آل‌عمران/۲۱-۲۲) لَقَدْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ رُسُلًا كُلَّمَا جَاءهُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَ تَهْوَى أَنْفُسُهُمْ فَرِيقًا كَذَّبُواْ وَ فَرِيقًا يَقْتُلُونَ* وَ حَسِبُواْ أَلاَّ تَكُونَ فِتْنَةٌ فَعَمُواْ وَ صَمُّواْ ثُمَّ تَابَ اللّهُ عَلَيْهِمْ ثُمَّ عَمُواْ وَ صَمُّواْ كَثِيرٌ مِّنْهُمْ وَ اللّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (مائده/۷۰-۷۱).

وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَ قَفَّيْنَا مِن بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ وَ آتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَ أَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ أَفَكُلَّمَا جَاءكُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَ تَهْوَى أَنفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقًا كَذَّبْتُمْ وَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ (بقره/۸۷) ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ (اهل الکتاب الفاسق) الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُواْ إِلاَّ بِحَبْلٍ مِّنْ اللّهِ وَ حَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَ بَآؤُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ يَقْتُلُونَ الأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ (آل‌عمران/۱۱۲) وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ بَآؤُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ (بقره/۶۱) فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ وَ كُفْرِهِم بَآيَاتِ اللّهِ وَ قَتْلِهِمُ الأَنْبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقًّ وَ قَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌ بَلْ طَبَعَ اللّهُ عَلَيْهَا بِكُفْرِهِمْ فَلاَ يُؤْمِنُونَ إِلاَّ قَلِيلًا (نساء/۱۵۵) قَالُوا [السحره] آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَ مُوسَى (طه/۷۰) قَالُواْ آمَنَّا بِرِبِّ الْعَالَمِينَ (اعراف/۱۲۱؛ شعراء/۴۷) [قال فرعون] لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ (طه/۷۱؛ اعراف/۱۲۴؛ شعراء/۴۹) وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ  (اعراف/۱۲۴؛ شعراء/۴۹) وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَ لَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَ أَبْقَى  (طه/۷۱) قَالُوا لَا ضَيْرَ (شعراء/۵۰) إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ (اعراف/۱۲۵؛ شعراء/۵۰) إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ (شعراء/۵۱) قَالُوا لَن نُّؤْثِرَكَ عَلَى مَا جَاءنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَ الَّذِي فَطَرَنَا فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ إِنَّمَا تَقْضِي هَذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا* إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَ مَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ وَ اللَّهُ خَيْرٌ وَ أَبْقَى (طه/۷۲-۷۳) وَ مَا تَنقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَ تَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ (اعراف/۱۲۶).

قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ* النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ* إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ* وَ هُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ* وَ مَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ  (بروج/۴-۸).

وَ جَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ* اتَّبِعُوا مَن لاَّ يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَ هُم مُّهْتَدُونَ* وَ مَا لِي لاَ أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ* أَ أَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّ تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَ لاَ يُنقِذُونِ* إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ* إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ* قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ* بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ (یس/۲۰-۲۷).

قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ وَ نَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَن يُصِيبَكُمُ اللّهُ بِعَذَابٍ مِّنْ عِندِهِ أَوْ بِأَيْدِينَا فَتَرَبَّصُواْ إِنَّا مَعَكُم مُّتَرَبِّصُونَ (توبه/۵۲) الَّذِينَ قَالُواْ لإِخْوَانِهِمْ وَ قَعَدُواْ لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا قُلْ فَادْرَؤُوا عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (آل‌عمران/۱۶۸).

أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللّهُ الَّذِينَ جَاهَدُواْ مِنكُمْ وَ يَعْلَمَ الصَّابِرِينَ* وَ لَقَدْ كُنتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِن قَبْلِ أَن تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَ أَنتُمْ تَنظُرُونَ (آل‌عمران/۱۴۲-۱۴۳).