چکیده: خدا پروردگار هر چیزی است. پروردگار عرش، جهانیان، آسمان و زمین و آن‌چه میان آنهاست، مشرق‌ها و مغرب‌ها و پروردگار ما و شما است. او پروردگاری، توانا، قوی، شکست‌ناپذیر، رئوف، مهربان، حکیم، دانای به هر چیز و  بیناست. آفریننده دانا و آفریننده همه چیز است. بر هر چیز احاطه دارد. بی‌نیاز و صاحب رحمت است. بازگشت به سوی اوست. همه به سوی او محشور می‌شوند. بهترین روزی‌دهندگان و دارای فضل است. او آمرزنده صاحب رحمت، آمرزنده مهربان و صاحب آمرزش است. به کسی ظلم نمی‌کند. زودکیفر و سخت‌کیفر است. علم قیامت نزد پروردگار است. پروردگار مسئول وعده بهشت و دوزخ است. ستایش از آنِ خدایی است که پروردگار جهانیان و پروردگار آسمان‌ها و زمین است. پروردگار منزّه است از آن‌چه وصف می‌کنند. آن‌چه باقی می‌ماند تنها ذات باشکوه پروردگار است. کسانی که نزد او هستند و آن‌چه در آسمان‌ها و در زمین است، از جنبندگان و فرشتگان خدا را سجده می‌کنند. شیطان همواره نسبت به پروردگار خود ناسپاس است.

پروردگار از فرزندان آدم گواه گرفت که آیا من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: بله. پروردگار به انسان‌ها سفارش کرده که جز او را نپرستند. او را بخوانند. پروردگار خود را با تضرّع و نهانی بخوانند. از پروردگار خود پروا دارند. به او ایمان آورند. به سوی پروردگار خود بازگردد. تسلیم او شوند. نعمت پروردگار خود را یاد کنند و به لقای او یقین کنند. انسان‌ نسبت به پروردگار خود سخت ناسپاس است. نسبت به پروردگار بزرگوار خود مغرور است. به تذکّرات پرودگار خود توجهی ندارد. در مواقع سختی و رنج خالصانه پروردگار خود را می‌خواند اما هنگام برطرف‌شدن سختی و در راحتی و نعمت به پروردگار خود شرک می‌ورزد. کسانی که به پروردگار، فرمان‌های او و آیات او کافر هستند، عذاب می‌بینند. برخی از انسان‌ها از پروردگار خود می‌ترسند و از او پروا دارند. به پروردگار خود و آن‌چه فرمان داده، ایمان دارند. خاضعانه به او دل می‌بندند. بر او توکّل می‌کنند. خالصانه و از روی بیم و امید پروردگار خود را می‌خوانند. با ستایش پروردگار خود تسبیح می‌گویند. از او طلب آمرزش می‌کنند. برای پروردگار خود شب‌زنده‌داری می‌کنند و پروردگارشان به آنان پاداش می‌دهد.

خدا پروردگار هر چیزی است (انعام/۱۶۴). خدایی که هیچ خدایی جز او نیست پروردگار عرش بزرگ است (نمل/۲۶). والاست خدا، فرمانروایی که بر حق است. خدایی جز او نیست. پروردگار عرش کریم است (مومنون/۱۱۶). در حقیقت خدا، پروردگار ما و پروردگار شماست (مریم/۳۶؛ شوری/۱۵). جز خدای یگانه قهّار، معبود دیگری نیست. پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آنهاست که شکست‌ناپذیر آمرزنده است (ص/۶۵-۶۶). سوگند به صف‌بستگان که صفی [باشکوه] بسته‌اند و به بازدارندگان که به سختی طرد کنند و سوگند به تلاوت‌کنندگان ذکر که بی‌تردید معبود شما یگانه است. پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آنهاست و پروردگار مشرق‌هاست (صافّات/۱-۵). پربرکت است خدا، پروردگار جهانیان (اعراف/۵۴؛ غافر/۶۴). پربرکت است نام پروردگار شکوهمند و ارجمند تو (الرّحمن/۷۸).

پروردگارت از پشت فرزندان آدم، ذریه آنان را برگرفت و ایشان را بر خودشان گواه گرفت که آیا من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: آری، گواهی دادیم تا [مبادا] روز قیامت بگویید ما از این [امر] غافل بودیم (اعراف/۱۷۲).

پروردگار تو همواره تواناست (فرقان/۵۴). تا خدا پروردگار جهانیان نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (تکویر/۲۹).

به یقین پروردگار تو همان نیرومند شکست‌ناپذیر است (هود/۶۶). در حقیقت پروردگار تو همان شکست‌ناپذیر مهربان است (شعراء/۹، ۶۸، ۱۰۴، ۱۲۲، ۱۴۰، ۱۵۹، ۱۷۵، ۱۹۱). بی‌تردید پروردگار شما رئوفِ مهربان است (نحل/۷، ۴۷).

بی‌گمان پروردگار تو همان آفریننده داناست (حجر/۸۶). به‌راستی اوست که آغاز می‌کند و بازمی‌گرداند. اوست آن آمرزنده دوستدار. صاحب عرش ارجمند. هر چه را بخواهد، انجام می‌دهد (بروج/۱۳-۱۶). پروردگار تو هر چه را بخواهد، می‌آفریند و برمی‌گزیند و آنان اختیاری ندارند (قصص/۶۸). بگو، پروردگار آسمان‌ها و زمین کیست؟ بگو، خدا است (رعد/۱۶). [خدا] پدید آورنده آسمان‌ها و زمین است. چگونه او را فرزندی باشد [در صورتی که] برای او همسری نبوده است؟ هر چیزی را آفریده و او به هر چیزی داناست. این است خدا، پروردگار شما. هیچ معبودی جز او نیست. آفریننده هر چیزی است پس او را بپرستید. او بر هر چیز کارساز است (انعام/۱۰۱-۱۰۲). در حقیقت پروردگار شما آن خدایی است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید سپس بر عرش استیلا یافت. امر [آفرینش] را تدبیر می‌کند. شفاعتگری جز پس از اذن او نیست. این است خدا، پروردگار شما پس او را بپرستید. آیا متذکّر نمی‌شوید (یونس/۳)؟ در حقیقت پروردگار شما آن خدایی است که آسمان‌ها و زمین را در شش هنگام آفرید سپس بر عرش استیلا یافت. روز را به شب، که شتابان آن را می‌طلبد، می‌پوشاند. خورشید و ماه و ستارگان را که به فرمان او مسخّر شده‌اند [پدیدآورد] آگاه باش که خلق و امر از آن اوست. پربرکت است خدایی که پروردگار جهانیان است (اعراف/۵۴). خدا کسی است که شب را برای شما پدید آورد تا در آن آرام گیرید و روز را روشنی‌بخش [قرار داد]. بی‌گمان خدا بر مردم، صاحبِ فضل است ولی بیشتر مردم سپاس نمی‌گزارند. این است خدا پروردگار شما. آفریننده هر چیزی است. خدایی جز او نیست. پس چگونه بازگردانده می‌شوید (غافر/۶۱-۶۲)؟ شب را به روز درمی‌آورد و روز را به شب درمی‌آورد و خورشید و ماه را مسخّر کرده است. هر یک تا مدّتی معیّن روان هستند. این است خدا، پروردگار شما. فرمانروایی از آن اوست. کسانی را که جز او می‌خوانید، مالک پوست هسته خرمایی نیستند (فاطر/۱۳). آیا ندیده‌ای که پروردگارت چگونه سایه را گسترده است؟ اگر می‌خواست آن را ساکن قرار می‌داد آنگاه خورشید را بر آن دلیل گردانید (فرقان/۴۵). خدا همان کسی است که زمین را برای شما قرارگاه ساخت و آسمان را بنایی گردانید. شما را صورتگری کرد و صورت‌های شما را نیکو نمود. از چیزهای پاکیزه به شما روزی داد. این است خدا پروردگار شما. پربرکت است خدا، پروردگار جهانیان (غافر/۶۴). او شما را از نفس واحد آفرید سپس جفت او را از [جنس] آن قرار داد. برای شما از دام‌ها هشت جفت پدید آورد. شما را در شکم‌های مادارانتان آفرینشی پس از آفرینش در تاریکی‌‌های سه‌گانه خلق کرد. این است خدا پروردگار شما. فرمانروایی از آن اوست. خدایی جز او نیست پس چگونه برگردانده می‌شوید (زمر/۶)؟ در حقیقت اوست که می‌خنداند و می‌گریاند. اوست که می‌میراند و زنده می‌کند. اوست که دو گونه نر و ماده را آفرید، از نطفه‌ای، آن‌گاه که ریخته می‌شود. پدید آوردن [جهان] دیگر بر اوست. اوست که بی‌نیاز می‌گرداند و سرمایه می‌بخشد. اوست پروردگار ستاره شِعری … پس به کدام ‌یک از نعمت‌های پروردگار خود شک می‌آوری (نجم/۴۳-۵۵)؟ پروردگار شما کسی است که کشتی را در دریا برای شما به حرکت درمی‌آورد تا از فضل او بجویید. او همواره به شما مهربان است. چون در دریا به شما زیانی برسد هر کس را که جز او می‌خوانید، گم می‌شود. چون شما را به سوی خشکی نجات داد، روی‌می‌گردانید و انسان بسیار ناسپاس است (اسراء/۶۶-۶۷).

رحمان، قرآن را یاد داد. انسان را آفرید. به او بیان آموخت. خورشید و ماه بر حسابى [روان] هستند. گیاه و درخت سجده می‌کنند. آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت تا مبادا از اندازه درگذرید. وزن را به انصاف برپادارید و در سنجش نکاهید. زمین را براى آفریدگان نهاد. در آن میوه و نخل‌ غلافدار، دانه برگ‏دار و گیاه خوش‌بوست پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ انسان را از گل خشکیده ‏اى سفال‌مانند آفرید. جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ اوست پروردگار دو مشرق‌ و پروردگار دو مغرب‌ پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ دو دریایی را که با هم برخورد می‌کنند، روان ساخت. میان آن دو حائلی است که با هم درنیامیزند. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ از آن دو، مروارید و مرجان بیرون می‌آید پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ کشتی‌هاى بادبان‏ دار بلند مانند کوه‌ها که در دریا روان هستند، از آن اوست پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۱-۲۵)؟ پروردگار تو، به زنبور عسل وحی کرد که از کوه‌ها و درختان و از آن‌چه داربست می‌کنند، خانه‌هایی برگیر. سپس از همه میوه‌ها بخور و راه‌های پروردگارِ خود را فرمان‌بردارانه بپیمای (نحل/۶۸-۶۹).

کلمه پروردگارت بر صدق و عدل تمام شده ‌است. هیچ تغییر دهنده‌ای برای کلمات او نیست. او شنوای داناست (انعام/۱۱۵). بگو، اگر دریا برای [ثبت] کلمات پروردگارم مرکّب شود، بی‌تردید دریا پایان می‌یابد پیش از آن‌که کلمات پروردگارم پایان پذیرد، هر چند نظیر آن را به کمک آوریم (کهف/۱۰۹).

بی‌گمان پروردگار تو حکیم داناست (انعام/۸۳). پروردگار تو، به هر کس در آسمان‌ها و زمین است، داناتر است (اسراء/۵۵). سپاهیان پروردگارت را جز او نمی‌داند (مدثّر/۳۱). در حقیقت پروردگارت آن‌چه در سینه‌های خود آشکار یا پوشیده می‌کنند، می‌داند (نمل/۷۴؛ قصص/۶۹) و اوست خدایی که جز او معبودی نیست (قصص/۷۰). پروردگار من هر گفتاری را در آسمان و زمین می‌داند و اوست شنوای دانا (انبیاء/۴). پروردگار شما به شما داناتر است اگر بخواهد بر شما رحمت می‌آورد یا اگر بخواهد شما را عذاب می‌کند (اسراء/۵۴). پروردگار شما بهتر می‌داند که چه کسی هدایت ‌یافته‌تر است (اسراء/۸۴). پروردگار تو بهتر می‌داند چه کسی از راه او منحرف شده و او به هدایت‌یافتگان داناتر است (انعام/۱۱۷؛ نجم/۳۰؛ قلم/۷). پروردگار تو به فسادکاران داناتر است (یونس/۴۰). پروردگار تو به تجاوزکاران داناتر است (انعام/۱۱۹).

پروردگار تو همواره بیناست (فرقان/۲۰). کافی است که پروردگار تو، به گناهان بندگان خود آگاه بیناست (اسراء/۱۷).

پروردگارت از آن‌چه انجام می‌دهند، غافل نیست (انعام/۱۳۲). پروردگارت از آن‌چه انجام می‌دهید، غافل نیست (هود/۱۲۳؛ نمل/۹۳). به‌راستی پروردگارت بر مردم احاطه دارد (اسراء/۶۰). پروردگار تو بر هر چیز نگهبان است (سبأ/۲۱). هم‌وزن ذره‌ای نه در زمین و نه در آسمان از پروردگارت پنهان نیست (یونس/۶۱). آیا کافی نیست که پروردگارت به همه چیز شاهد است (فصّلت/۵۳)؟

پروردگار تو بی‌نیازِ صاحب رحمت‌ است. اگر بخواهد شما را می‌برد و پس از شما هر کس را بخواهد، جانشین می‌کند چنان‌که شما را نیز از نسل گروه دیگری پدید آورد (انعام/۱۳۳). بی‌گمان پروردگار تو برای هر کس بخواهد روزی را گسترده یا محدود می‌کند. در حقیقت او به بندگان خود آگاه بیناست (اسراء/۳۰). بگو، پروردگار من روزی را  برای هر کس بخواهد، فراخ یا تنگ می‌کند ولی بیشتر مردم نمی‌دانند (سبأ/۳۶). بگو، پروردگار من روزی را  برای هر کس بخواهد فراخ یا تنگ می‌کند. هر چه را انفاق کنید، عوض آن را می‌دهد و او بهترین روزی‌دهندگان است (سبأ/۳۹).

به‌راستی پروردگارت بر مردم دارای فضل است ولی بیشتر آنها سپاسگزار نیستند (نمل/۷۳). بی‌تردید پرودگار تو آمرزنده مهربان است (انعام/۱۴۵). پروردگار تو آمرزنده صاحب رحمت است. اگر مردم را به عمل آنها می‌گرفت، بی‌گمان در عذاب آنها شتاب می‌کرد ولی برای آنها موعدی است که هرگز از آن گریزی نمی‌یابند (کهف/۵۸). پروردگار شما به آن‌چه در دل‌های خود دارید، دانا‌تر است. اگر صالح باشید، در حقیقت او آمرزنده توبه‌کنندگان است (اسراء/۲۵). بی‌تردید پروردگارت فراخ‌آمرزش است. او به شما از هنگامی که شما را از زمین پدید آورد و هنگامی که به صورت جنین در شکم مادرانتان بودید، داناتر است پس خود را پاک نشمارید. او به کسی که تقوا ‌پیشه کند، داناتر است (نجم/۳۲). کسانی که مرتکب گناهان شدند آن‌گاه بعد از آن توبه کردند و ایمان آوردند بی‌تردید پروردگار تو پس از آن آمرزنده مهربان است (اعراف/۱۵۳). بی‌گمان پروردگار تو نسبت به کسانی که به نادانی گناه کردند و سپس توبه کردند و اصلاح کردند، به‌راستی پروردگارت بعد از آن آمرزنده مهربان است (نحل/۱۱۹). به‌راستی پروردگار تو دارای آمرزش و صاحب کیفری دردناک است (فصّلت/۴۳). بی‌گمان پروردگار تو زودکیفر است. به‌راستی او آمرزنده مهربان است (انعام/۱۶۵). بی‌گمان پروردگارت نسبت به مردم با وجود ستم آنها، صاحب آمرزش است. به یقین پروردگار تو سخت‌کیفر است (رعد/۶). به‌راستی درهم کوبیدن پروردگارت بسیار سخت است (بروج/۱۲). در حقیقت عذاب پروردگارت همواره حذرکردنی است (اسراء/۵۷). پروردگار تو، به بندگان ستمکار نیست (فصّلت/۴۶). پروردگار تو به کسی ستم نمی‌کند (کهف/۴۹). اگر وعده‌ای از جانب پرودگارت مقرّر نگشته بود، بی‌تردید در آن‌چه [مردم] بر سر آن با هم اختلاف می‌کنند، میان آنها داوری می‌شد (یونس/۱۹). آدمی هنگامی که پروردگارش او را بیازماید پس او را گرامی دارد و نعمتش دهد پس می‌گوید: خدایم مرا گرامی داشت امّا چون او را بیازماید و روزی او را تنگ کند، می‌گوید: پروردگارم مرا خوار کرد. چنین نیست بلکه یتیم را گرامی نمی‌دارید و یکدیگر را بر اطعام مستمند ترغیب نمی‌کنید. میراث را یک‌جا می‌خورید و مال را بسیار دوست دارید. چنین نیست. هنگامی که زمین به شدّت درهم کوبیده شود و پروردگارت بیاید و فرشتگان صف‌به‌صف حاضر شدند و در آن روز جهنّم را بیاورند. آن روز انسان متذکر می‌شود امّا این تذکر چه سودی برای او دارد (فجر/۱۵-۲۳).

نیکی‌های ماندگار نزد پروردگارت از نظر پاداش بهتر و خوش‌فرجام‌تر است (مریم/۷۶). نیکی‌های ماندگار نزد پروردگارت از نظر پاداش و امید، بهتر است (کهف/۴۶). هر کس مقرّرات خدا را بزرگ دارد پس آن برای او نزد پروردگارش بهتر است (حج/۳۰). آخرت نزد پروردگار تو برای متّقین است (زخرف/۳۵).

هر چه بر [روی زمین] است فانی‌شونده است و تنها ذات باشکوه  و ارجمند پروردگارت باقی می‌ماند پس کدام‌ یک از نعمت‌های پروردگار خود را تکذیب می‌کنید؟ هر کس در آسمان‌ها و زمین است از او می‌خواهد و او هر روز در کاری است پس کدام ‌یک از نعمت‌های پروردگار خود را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۲۶-۳۰).

ستایش از آن خدایی است که پروردگار جهانیان است (حمد/۲؛ انعام/۴۵؛ غافر/۶۵؛ صافّات/۱۸۲). ستایش از آن خدایی است که پروردگار آسمان‌ها و پروردگار زمین، پروردگار جهانیان است. کبریایی در آسمان‌ها و زمین از آنِ اوست. اوست شکست‌ناپذیر حکیم (جاثیه/۳۶-۳۷). اگر در آن دو (آسمان‌ها و زمین)، جز خدا، خدایانی وجود داشت بی‌تردید [آن دو] تباه می‌شد پس منزّه است خدا، پروردگار عرش، از آن‌چه وصف می‌کنند (انبیاء/۲۲). منزّه است پروردگار آسمان‌ها و زمین و پروردگار عرش، از آن‌چه وصف می‌کنند (زخرف/۸۲). منزّه است پروردگار تو، پروردگار شکوهمند، از آن‌چه وصف می‌کنند (صافّات/۱۸۰).

آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین، از جنبندگان و فرشتگان است، برای خدا سجده می‌کنند و تکبّر نمی‌ورزند. از پروردگار خود که فوق بر آنهاست می‌ترسند و آنچه را مأمور هستند، انجام می‌دهند (نحل/۴۹-۵۰). به یقین کسانی که نزد پروردگار تو هستند از پرستش پروردگار تو تکبّر نمی‌کنند. او را تسبیح می‌گویند و برای او سجده می‌کنند (اعراف/۲۰۶). نه برای خورشید سجده کنید و نه برای ماه. برای خدا سجده کنید که آنها را خلق کرده است، اگر تنها او را می‌پرستید. پس اگر تکبّر ورزیدند، کسانی که نزد پروردگار تو هستند، شب‌ و ‌‎روز او را تسبیح می‌گویند و خسته نمی‌شوند (فصّلت/۳۷-۳۸). فرشتگان به حمد پروردگارشان تسبیح می‌گویند (شوری/۵). فرشتگان را می‌بینی که حلقه‌زنان پیرامون عرش، به ستایش پروردگار خود تسبیح می‌گویند و میان آنان به حق داوری می‌شود و گفته می‌شود: سپاس، ویژه پروردگار جهانیان است (زمر/۷۵). [فرشتگان می‌گویند:] جز به فرمان پروردگارت نازل نمی‌شویم. آن‌چه پیش رویِ ما و آن‌چه پشتِ سر ما است و آن‌چه میان این دو است، از آنِ اوست و پروردگار تو فراموش‌‎کار نیست. پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است پس او را بپرست و در پرستش او شکیبا باش. آیا برای او هم‌نامی می‌شناسی (مریم/۶۴-۶۵)؟ در شب قدر فرشتگان و روح، به فرمان پروردگارِ خود برای هر کاری فرود می‌آیند (قدر/۴). کسانی که عرش را حمل می‌کنند و آنها که پیرامون آن هستند، به سپاس پروردگار خود، تسبیح می‌گویند و به او ایمان دارند و برای کسانی که ایمان آورده‌اند، طلب آمرزش می‌کنند که پروردگارا، رحمت و دانش تو بر هر چیز وسعت دارد پس کسانی که توبه کرده‌اند و راه تو را دنبال کرده‌اند، ببخش. آنان را از عذاب آتش نگاه‌دار. پروردگارا، آنان را در باغ‌های جاودان که به آنها وعده داده‌ای با هر کس از پدران، همسران و فرزندان آنان که به صلاح آمده‌اند، داخل کن زیرا تو خود شکست‌ناپذیر حکیم هستی. آنها را از عقوبت‌ها نگاه دار. هر کس را در آن روز از عقوبت‌ها حفظ کنی به‌راستی بر او رحمت آورده‌ای. این همان کامیابی بزرگ است (غافر/۷-۹).

شیطان همواره نسبت به پروردگار خود ناسپاس بوده است (اسراء۲۷). [ابلیس] گفت: پروردگارا، مرا تا روزی که برانگیخته می‌شوند، مهلت بده، فرمود: در حقیقت تو از مهلت‌یافتگان هستی تا وقت معلوم. [شیطان] گفت: پس به عزّت تو سوگند که همگی را بی‌گمان گمراه می‌کنم مگر بندگان مخلص تو، از آنها. فرمود: حق [از من] است و حق را می‌گویم. بی‌گمان جهنّم را از تو و از هر کس از آنها که تو را پیروی کند، همگی پر خواهم کرد (ص/۷۹-۸۵). [شیطان] به آدمی گفت: کافر شو و چون کافر شد، گفت: من از تو بیزار هستم. به‌راستی من از خدا، پروردگار جهانیان می‌ترسم (حشر/۱۶).

[تنی چند از جنّیان گفتند:] هرگز کسی را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد. بی‌گمان پروردگار ما بلندمرتبه است. نه همسری گرفته و نه فرزندی (جنّ/۲-۳). ما نمی‌دانیم آیا برای کسانی که در زمین هستند، شرّی اراده شده یا پروردگارِشان برای آنها هدایتی خواسته است (جنّ/۱۰). در حقیقت ما چون هدایت (قرآن) را شنیدیم، به آن ایمان آوردیم پس هر کس به پروردگار خود ایمان بیاورد از کمی و ستم نمی‌ترسد (جنّ/۱۳).

اگر پروردگار تو می‌خواست بی‌تردید مردم را امّت واحدی قرار می‌داد در حالی‌که پیوسته در اختلاف هستند مگر کسانی که پروردگار تو به آنها رحم کرده و برای همین آنها را آفریده است (هود/۱۱۸-۱۱۹).

زمین پاک گیاهش را به اذن پروردگارش خارج می‌کند (اعراف/۵۸). آیا ندیدی خدا چگونه مَثَل زده است؟ سخن پاک مانند درختی پاک است که ریشه‌اش استوار و شاخه‌اش در آسمان است. میوه‌اش را هر دم به اذن پروردگارش می‌دهد (ابراهیم/۲۴-۲۵).

ربّ- سفارش، ای مردم، پروردگارتان را بپرستید که شما و کسان قبل از شما را آفرید، باشد که تقوا پیشه کنید. همان که زمین را برای شما فرشی و آسمان را بنایی قرار داد. از آسمان آبی فرود آورد و با آن از میوه‌ها رزقی برای شما بیرون آورد (بقره/۲۱-۲۲). بی‌گمان این امّت شما، امّتی یگانه است و من پروردگار شما هستم پس مرا بپرستید (انبیاء/۹۲). این امّت شما امّتی یگانه است و من پروردگار شما هستم پس از من پروا دارید (مومنون/۵۲). پروردگار تو مقرّر کرد که جز او را نپرستید و به پدر و مادر خود نیکی کنید (اسراء/۲۳).

به کسانی که ایمان آورده‌اند مژده بده که برای آنان، نزد پروردگارشان منزلتی راستین است (یونس/۲). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، رکوع و سجده کنید. پروردگار خود را بپرستید و کار خیر انجام دهید تا رستگار شوید (حج/۷۷). پروردگار خود را به تضرّع و نهانی بخوانید زیرا او از حدگذرندگان را دوست ندارد و در زمین پس از اصلاح آن فساد نکنید و با بیم و امید او را بخوانید که رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است (اعراف/۵۵-۵۶). پروردگارتان فرمود: مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. در حقیقت کسانی که از پرستش من تکبّر می‌ورزند به‌زودی خوار در جهنّم داخل می‌شوند (غافر/۶۰). هر کس با خدا، معبود دیگری بخواند که بر آن دلیلی ندارد، حساب او فقط نزد پروردگارش خواهد بود. در حقیقت کافران رستگار نمی‌شوند (مومنون/۱۱۷).

ای مردم، از پروردگارتان که شما را از نفس واحدی آفرید و جفتش را از او آفرید و از آن دو، مردان و زنان بسیاری پراکنده کرد، پروا کنید (نساء/۱). ای مردم، از پروردگار خود پروا کنید و بترسید از روزی که نه پدری از فرزند خود دفع بلا کند و نه فرزندی از پدر خود، چیزی را (لقمان/۳۳). ای مردم، از پروردگار خود پروا کنید زیرا زلزله رستاخیز امری بزرگ است (حج/۱). بگو، ای بندگان من که ایمان آورده‌‎اید، از پروردگار خود پروا کنید (زمر/۱۰). پروردگار خود را اجابت کنید پیش از آن که روزی فرا رسد که از جانب خدا بازگشتی برای آن نیست (شوری/۴۷). شما را چه شده است که به خدا ایمان نمی‌آورید در حالی‌که پیامبر، شما را دعوت می‌کند تا به پروردگار خود ایمان آورید؟ اگر مومن باشید، بی‌شک [خدا] از شما پیمان گرفته است (حدید/۸). پیش از آن که شما را عذاب برسد و دیگر یاری نشوید به سوی پروردگار خود بازگردید و تسلیم او شوید و پیش از آن که ناگهانی و در حالی‌که حدس نمی‌زنید شما را عذاب برسد، نیکوترین چیزی را که از جانب پروردگار خود به سوی شما نازل شده است، پیروی کنید (زمر/۵۴-۵۵). بگو، هدایت خداست که هدایت است و دستور یافته‌ایم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم (انعام/۷۱). به سوی آمرزشی از پروردگارتان بشتابید (آل‌عمران/۱۳۳). به سوی آمرزشی از پروردگارتان سبقت بگیرید (حدید/۲۱). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به سوی خدا توبه کنید، توبه‌ای راستین. امید است که پروردگارتان بدی‌های شما را بپوشاند و شما را به باغ‌هایی که از زیر آن رودها جاری است، داخل کند (تحریم/۸). چون بر آن (کشتی‌ها و دام‌ها) نشستید، نعمت پروردگار خود را یاد کنید و بگویید: پاک است کسی که این را برای ما رام کرد و ما را توان [رام ساختن] آنها نبود. به راستی ما به سوی پروردگارمان باز خواهیم گشت (زخرف/۱۳-۱۴).

[خدا] امر را، تدبیر می‌کند و آیات خود را به روشنی بیان می‌نماید. امید که شما به لقای پروردگار خود یقین کنید (رعد/۲). هر کس به لقای پروردگار خود امید دارد باید به کار شایسته بپردازد و هیچ کس را در پرستش پروردگار خود شریک نسازد (کهف/۱۱۰). شب و روز را دو نشانه قرار دادیم. نشانه شب را تیره‌گون و نشانه روز را روشنی‌بخش گردانیدیم تا فضلی از پروردگارتان بجویید و تا شماره سال‌ها و حساب را بدانید (اسراء/۱۲). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، حرمت شعائر الهی، ماه حرام، قربانی‌های بی‌نشان و نشاندار و حرمت زائران بیت‌الحرام را که از پروردگارشان جویای فضل و خشنودی او هستند، نشکنید (مائده/۲). گناهی بر شما نیست که [در حج] از فضل پروردگار خود روزی بجویید (بقره/۱۹۸). از آنچه روزی شما کرده‌ایم، انفاق کنید پیش از آن که مرگ هر یک از شما فرارسد پس بگوید: پروردگارا، چرا به من تا مدّتی نزدیک، مهلت ندادی تا صدقه دهم و از شایستگان شوم (منافقون/۱۰). ای مومنان، هنگامی که در میان خود وامی را تا مدّتی معیّن بر عهده گرفتید پس آن را بنویسید و نویسنده‌ای میان شما به درستی بنویسد و نویسنده از نوشتن آن، چنان‌که خدا به او آموخته است، خودداری نکند پس باید بنویسد و بدهکار املاء کند و از خدا، پروردگار خود پروا کند و چیزی از آن کم نکند (بقره/۲۸۲). اگر در سفر بودید و نویسنده‌ای نیافتید، وثیقه‌ای بگیرید و اگر کسی از شما دیگری را امین دانست آن که امین شمرده شده، امانت را پس دهد و باید از خدا، پروردگار خود پروا کند و شهادت را کتمان نکنید (بقره/۲۸۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، درباره کشتگان بر شما قصاص مقرّر شده، آزاد در برابر آزاد، بنده در برابر بنده و زن در برابر زن پس هر کس از سوی برادر خود چیزی [از قصاص] برایش بخشیده شد، باید [از این گذشت] به شایستگی پیروی کند و [خون‌بها را] با نیکی ادا کند. این، تخفیف و رحمتی از جانب پروردگارتان است (بقره/۱۷۸). کسی که از پروردگار خود پندی به او برسد و باز‌ایستد، آنچه گذشته از آنِ اوست و کارش با خداست و کسانی که بازگردند، آنان اهل آتش هستند و در آن ماندگار خواهند بود (بقره/۲۷۵).

هر کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه‌اش را برای پذیرش اسلام می‌گشاید و هر کس را بخواهد، گمراه کند سینه او را سخت، تنگ می‌گرداند چنان که گویی به زحمت در آسمان بالا می‌رود. این‌گونه خدا پلیدی را بر کسانی که ایمان نمی‌آورند، قرار می‌دهد. راه راست پروردگارت همین است (انعام/۱۲۵-۱۲۶). آیا کسی که خدا سینه او را برای اسلام گشاده و برخوردار از نوری، از جانب پروردگارش می‌باشد [همانند فرد تاریک‌دل است] (زمر/۲۲)؟

ای انسان، بی‌تردید که تو به سوی پروردگار خود به سختی در تلاش هستی و او را ملاقات خواهی کرد (انشقاق/۶).

هیچ ذکر جدید از پروردگارشان نیامد مگر این‌که بازی‌کنان آن را شنیدند در حالی‌که دل‌هایشان مشغول است (انبیاء/۲-۳). سوگند به آن اسبان دونده که به شدّت نفس می‌زنند، سوگند به آنها که با سمّ‌هایشان جرقّه‌ها افروزند و سوگند به هجوم‌آوران در سپیده‌دم که با آن، گرد برانگیزند، ناگهان با آن بر قلب دشمن زنند که به‌راستی انسان به پروردگارش سخت ناسپاس است و او خود بر این نیک گواه است (عادیات/۱-۷). ای انسان، چه چیز تو را درباره پروردگار بزرگوارت مغرور کرده است؟ همان که تو را آفرید، سامان بخشید، متعادل ساخت و به هر صورتی که خواست تو را ترکیب کرد (انفطار/۶-۸).

هر نعمتی که دارید از خداست. هنگامی که زیانی به شما رسد، به سوی او روی می‌آورید. چون زیان را از شما برطرف کند، گروهی از شما به پروردگارشان شرک می‌ورزند (نحل/۵۳-۵۴). چون به مردم زیانی برسد، پروردگار خود را در حالی‌که به سوی او توبه می‌کنند، می‌خوانند. آن‌گاه که از جانب خود رحمتی به آنان بچشاند، ناگهان دسته‌ای از آنان به پروردگار خود شرک می‌ورزند (روم/۳۳). اگر پس از زیانی که به او رسیده است از جانب خود رحمتی به او بچشانیم، بدون تردید خواهد گفت: من سزاوار آن هستم و گمان ندارم رستاخیز برپا شود. اگر هم به سوی پروردگار خود بازگردانیده شوم، بی‌تردید نزد او برای من خوبی خواهد بود (فصّلت/۵۰). هنگامی که به انسان زیانی برسد، پروردگار خود را در حالی‌که به سوی او بازگشت‌کننده است، می‌خواند پس هنگامی که او را از جانب خود نعمتی عطا کند، آن را که در رفع آن از قبل به سوی او دعا می‌کرد، فراموش می‌کند و برای خدا همتایانی قرار می‌دهد تا از راه او گمراه گرداند. بگو، به کفر خود اندکی برخوردار شو که تو اهل آتش هستی. [آیا چنین کسی بهتر است] یا آن کس که او در طول شب، در سجده و قیام، اطاعت می‌کند، از آخرت می‌ترسد و رحمت پروردگار خود را امید دارد (زمر/۸-۹)؟

ربّ- پاداش، به‌راستی کسانی که ایمان آورده، کارهای شایسته کرده و به پروردگارشان خاضعانه دل بستند، آنها اهل بهشت هستند و در آن جاودانه هستند (هود/۲۳). [مومنان] بر پروردگار خود توکّل می‌کنند … نزد پروردگارشان درجات، آمرزش و روزی نیکو دارند (انفال/۲-۴). [کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، در بهشت می‌گویند:] در حقیقت فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند (اعراف/۴۳). بی‌تردید کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند را در غرفه‌هایی از بهشت جای می‌دهیم که از زیر آنها رودها جاری است. در آن جاودانه هستند. پاداش عمل‌کنندگان چه نیکوست. همان کسانی که شکیبایی کرده و بر پروردگار خود توکّل نموده‌اند (عنکبوت/۵۸-۵۹). [شیطان] بر کسانی که ایمان آورده و بر پروردگار خود توکّل می‌کنند، تسلّطی ندارد (نحل/۹۹). کسانی که به خدا و پیامبران او ایمان آورده‌اند، آنها همان راستان هستند. نزد پروردگارشان گواه خواهند بود. اجر و نورشان برای ایشان [محفوظ] است (حدید/۱۹). هر کس مومن به نزد پروردگار خود رود در حالی‌که کارهای شایسته انجام داده باشد برای آنان درجات والا خواهد بود. بهشت‌های همیشگی که از زیر آن رودها جاری است. جاودانه در آن می‌ماند. این پاداش کسی این که به پاکی گراید (طه/۷۵-۷۶). کسانی که ایمان آورده و کار شایسته کرده‌اند پس پروردگارشان آنها را در رحمت خود داخل می‌کند. این همان کامیابی آشکار است (جاثیه/۳۰). به‌راستی کسانی که ایمان آورده، کارهای شایسته کرده، نماز برپا داشته و زکات داده‌اند، پاداش آنان نزد پروردگارشان است. نه بیمی بر آنان است و نه غمگین می‌شوند (بقره/۲۷۷). بی‌گمان کسانی که ایمان آورده‌اند، آنها که یهودی شدند، مسیحیان و صابئیان، هر کس به خدا و روز قیامت ایمان آورده و عمل صالح انجام دهد، پاداش آنها نزد پرورردگارشان است. نه خوفی بر آنهاست و نه غمگین می‌شوند (بقره/۶۲). به‌راستی کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگان هستند، پاداش آنان نزد پروردگارشان باغ‌های همیشگی است. از زیر آن نهرها روان است. جاودانه در آن می‌مانند. خدا از آنها خشنود و آنها از خدا خشنود هستند. این برای کسی است که از پروردگار خود بترسد (بیّنه/۷-۸). کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، به باغ‌هایی داخل می‌شوند که از زیر آن رودها جاری است. به اذن پروردگارشان در آن  جاودانه هستند. درود آنان در آنجا سلام است (ابراهیم/۲۳). کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، در باغ‌های بهشت برایشان هر چه بخواهند، نزد پروردگارشان هست. این همان فضل بزرگ است (شوری/۲۲). کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، پروردگار آنان به پاس ایمانشان، آنها را به باغ‌های پرنعمت که از زیر آنان رودها جاری است، هدایت می‌کند. دعای آنان در آنجا این است که خدایا، تو پاک و منزّهی. درود آنان در آنجا سلام است. پایان دعای آنان این است که سپاس خدا را که پروردگار جهانیان است (یونس۹-۱۰). کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند و به آن‌چه بر محمّد نازل شده که آن خود حق و از جانب پروردگارشان است، ایمان آورده‌اند، [خدا] بدی‌های آنها را پوشانده و حال آنان را بهبود بخشید. این به آن سبب است که آنها که کفر ورزیدند، از باطل پیروی کردند و کسانی که ایمان آوردند، از همان حق که از جانب پروردگارشان است، پیروی کردند (محمّد/۲-۳). تنها کسانی به آیات ما ایمان می‌آورند که چون آن را به ایشان یادآوری کنند، سجده‌کنان به روی ‌می‌افتند و به ستایش پروردگارشان تسبیح می‌گویند. آنان بزرگی نمی‌فروشند. پهلوهای آنها از خوابگاه‌ها جدا می‌گردد و پروردگار خود را از روی بیم و امید می‌خوانند و از آنچه روزیشان داده‌ایم، انفاق می‌کنند (سجده/۱۵-۱۶). به‌راستی خدا شرم نمی‌کند از این‌که به پشه یا فوق آن مثل زند امّا آنان که ایمان آوردند، می‌دانند که آن حق، از جانب پروردگارشان است (بقره/۲۶). کسانی که می‌گویند: پروردگارا، در حقیقت ما ایمان آوردیم پس گناهان ما را بیامرز و ما را از عذاب آتش حفظ کن، صابران، راستگویان، فرمانبرداران، انفاق‌کنندگان و آمرزش‌خواهان در سحرگاهان هستند (آل‌عمران/۱۶-۱۷). [پیامبر و مومنان] می‌گویند: شنیدیم و اطاعت کردیم. پروردگارا، آمرزش تو را می‌خواهیم و بازگشت به سوی تو است … پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا خطا کردیم، بر ما نگیر. پروردگارا، هیچ بارِ‌گرانی بر عهده ما نگذار چنان‌که بر پیشینیان ما گذاشتی. پروردگارا، آنچه تاب آن را نداریم بر دوش ما نگذار. از ما درگذر. ما را بیامرز. بر ما رحم کن که مولای ما تو هستی پس ما را بر گروه کافران پیروز فرما (بقره/۲۸۵-۲۸۶). در آن روز خدا، پیامبر و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، خوار نمی‌گرداند. نورشان از پیشاپیش آنها و سمت راستشان روان است. می‌گویند: پروردگارا، نور ما را برای ما کامل گردان. بر ما ببخشای که تو بر هر چیز توانا هستی (تحریم/۸).

کسی که از مقام پروردگارش ترسان بود و خود را از هوس‌ها باز‌داشت پس بی‌گمان بهشت جایگاه او است (نازعات/۴۰-۴۱). هر کس از مقام پروردگارش بترسد، برای او دو باغ است پس کدام یک از نعمت‌های پروردگار خود را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۴۶-۴۷)؟ کسانی که در نهان از پروردگارشان می‌ترسند، آنان آمرزش و پاداشی بزرگ دارند (ملک/۱۲). در حقیقت کسانی که از بیم پروردگار خود هراسان هستند و کسانی که به نشانه‌های پروردگار خود ایمان می‌آورند و آنان که به پروردگارشان شرک نمی‌ورزند و کسانی که آن‌چه را دادند، در حالی‌ می‌دهند که دل‌های آنان ترسان است و می‌دانند که به سوی پروردگار خود بازخواهند گشت، آنها هستند که در کارهای خیر شتاب می‌ورزند و آنان هستند که در انجام آنها سبقت می‌گیرند (مومنون/۵۷-۶۱).

[متّقین] کسانی هستند که از پروردگار خود در نهان می‌ترسند و از قیامت هراسان هستند (انبیاء/۴۹). آن کس که راستی آورد و آن را تصدیق کرد، آنان متّقین هستند. برای آنان هر چه بخواهند پیش پروردگارشان خواهد بود. این پاداش نیکوکاران است (زمر/۳۳-۳۴). به‌زودی باتقواترین [مردم] از آتش دور داشته می‌شود، آن که مال خود را می‌دهد تا پاک شود. از هیچ‌کس نزد او نعمتی نیست که پاداش داده شود، جز طلب خشنودی پروردگار والایش. بی‌تردید به‌زودی خشنود می‌شود (لیل/۱۷-۲۱). متّقین بر هدایتی از پروردگارشان هستند. ایشان همان رستگارانند (بقره/۵). به کسانی که تقوا‌پیشه کردند، گفته می‌شود: پروردگارتان چه نازل کرده است؟ می‌گویند: خیر را (نحل/۳۰). پاداش متّقین آمرزشی از جانب پروردگارشان است و باغ‌هایی که از زیر آن نهرها روان است. جاودانه در آن بمانند. پاداش اهل عمل چه نیکوست (آل‌عمران/۱۳۶). به‌راستی برای متّقین نزد پروردگارشان، باغ‌هایی پرنعمت است (قلم/۳۴). به راستی متقین در باغ‌ها و چشمه‌ساران هستند در حالی‌که آن‌چه پروردگارشان به آنان داده است، می‌گیرند. آنان پیش از این نیکوکار بودند (ذاریات/۱۵-۱۶). برای کسانی که تقوا پیشه کرده‌اند، نزد پروردگارشان باغ‌هایی است که از زیر آن رودها جاری است. جاودانه در آن می‌مانند. همسرانی پاکیزه و خشنودی خدا [را دارند.] خدا به بندگان بیناست (آل‌عمران/۱۵). بی‌تردید برای متّقین کامیابی است. باغ‌ها و انگورها، دخترانی نارپستان هم‌سال و جامی سرشار. در آنجا نه بیهوده‌ای می‌شوند و نه دروغی. پاداشی است از جانب پروردگارت. بخششی به حساب. پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است، رحمان که از جانب او قدرت سخن‌گفتن ندارند (نبأ/۳۱-۳۷). [متّقین] در بهشت از همه میوه‌ها و  آمرزشی از پروردگارشان دارند. [آیا چنین کسی] مانند کسی است که جاودانه در آتش است و آبی جوشان به خوردشان داده می‌شود تا روده‌های آنها از هم فرو پاشد (محمّد/۱۵)؟ کسانی که از پروردگار خود پروا داشتند، گروه‌گروه به سوی بهشت سوق داده می‌شوند تا چون به آنجا برسند، در‌های آن گشوده می‌شود و نگهبانانِ آن به ایشان گویند: سلام بر شما، خوش آمدید. جاودانه در آن داخل شوید. می‌گویند: ستایش خدایی که وعده‌اش را به ما راست گردانید و این سرزمین را به ما میراث داد. در هر جای بهشت که بخواهیم منزل می‌گزینیم (زمر/۷۳-۷۴). کسانی که از پروردگار خود پروا داشتند، برای آنها غرفه‌هایی است که بالای آنها غرفه‌هایی بنا شده است. از زیر آن رودها جاری است. وعده خداست. خدا خلف وعده نمی‌کند (زمر/۲۰). کسانی که از پروردگار خود پروا داشتند، باغ‌هایی خواهند داشت که از زیر آن رودها جاری است. در آنجا جاودانه هستند (آل‌عمران/۱۹۸).  کسانی که نیک‌بخت شده‌اند، تا آسمان‌ها و زمین برجاست، در بهشت جاودانه هستند مگر آن‌چه پروردگارت بخواهد. بخششی است که قطع‌شدنی نیست (هود/۱۰۸).

[خردمندان] کسانی هستند که به عهد خدا وفا می‌کنند و پیمانشان را نمی‌شکنند و کسانی هستند که به آن‌چه خدا به پیوستن آن فرمان داده است می‌پیوندند و از پروردگارشان می‌ترسند و از سختی حساب بیم دارند. همانان که برای طلب خشنودی پروردگارشان شکیبایی کردند. نماز برپا داشتند و از آن‌چه روزی آنها کرده‌ایم، پنهان و آشکار انفاق کردند و بدی را با نیکی دفع می‌کنند. سرانجام آن سرای برای آنهاست (رعد/۲۰-۲۲). [آنها می‌گویند:] پروردگارا، دل‌های ما را پس از آن‌که ما را هدایت کردی، نلغزان و ما را از نزد خود رحمتی ببخشای که به‌راستی تو بسیار بخشنده‌ای. پروردگارا، به یقین تویی گرد‌آورنده مردمان برای روزی که تردیدی در آن نیست. بی‌تردید خدا خلف وعده نمی‌کند (آل‌عمران/۸-۹). آنان در آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند که: پروردگارا، این‌ها را بیهوده نیافریده‌ای. منزّهی تو پس ما را از عذاب آتش حفظ کن. پروردگارا، در حقیقت هر کس را تو به آتش داخل کنی، بی‌تردید رسوایش کرده‌ای و برای ستمکاران یاورانی نیست. پروردگارا، ما شنیدیم که دعوت‌گری به ایمان فرامی‌خواند که به پروردگار خود ایمان آورید پس ایمان آوردیم. پروردگارا، گناهان ما را بیامرز. بدی‌های ما را بپوشان و ما را با نیکان بمیران. پروردگارا، آن‌چه را به وسیله فرستادگان خود به ما وعده داده‌ای، به ما عطا کن. ما را روز رستاخیز رسوا نگردان. بی‌تردید تو وعده‌ات را خلاف نمی‌کنی پس پروردگارشان دعای آنها را اجابت کرد [و فرمود:] من عمل هیچ صاحب‌ِ عملی‌ از شما را از مرد و زن که همه از همدیگر هستید، تباه نمی‌کنم (آل‌عمران/۱۹۱-۱۹۵).

[بندگان رحمان] کسانی هستند که شب‌ را برای پروردگارشان در سجده و قیام به سر می‌آورند. کسانی هستند که می‌گویند: پروردگارا، عذاب جهنّم را از ما بگردان که عذاب آن سخت و دائمی است (فرقان/۶۴-۶۵). آنها کسانی هستند که چون به آیات پروردگارشان تذکّر داده می‌شوند، کر و کور روی آن نمی‌افتند و کسانی‌اند که می‌گویند: پروردگارا، به ما از همسران و فرزندانمان آن ده که مایه روشنی چشمان ما باشد و ما را پیشوای متّقین قرار ده (فرقان/۷۳-۷۴).

کسانی که اموال خود را شب و روز پنهان و آشکار انفاق می‌کنند، اجر آنها نزد پروردگارشان برای آنها خواهد بود. نه بیمی بر آنان است و نه غمگین می‌شوند (بقره/۲۷۴). کسانی که مال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند و به دنبال آن منّت و آزاری روا نمی‌دارند، اجر آنان برایشان نزد پروردگارشان است. نه بیمی بر آنهاست و نه اندوهگین می‌شوند (بقره/۲۶۲). [نیکان می‌گویند:] ما فقط برای خشنودی خدا به شما طعام می‌دهیم از شما پاداش و سپاسی نمی‌خواهیم. ما از پروردگارمان، از روزی عبوس و سخت و سهمگین، هراسناک هستیم (انسان/۹-۱۰).

به کسانی که جنگ بر آنان تحمیل شده، اجازه [جهاد] داده شده ، به سبب آن‌که به آنها ستم شده است. بی‌تردید خدا بر پیروزی آنها سخت توانا است همان کسانی که به ناحق از خانه‌های خود بیرون رانده شدند. [گناهی نداشتند] جز این‌که می‌گفتند: پروردگار ما خداست (حج/۳۹-۴۰). چرا در راه خدا و مردان، زنان و کودکان مستضعف نمی‌جنگید؟ همانان که می‌گویند: پروردگارا، ما را از این شهری که اهل آن ستمکار هستند، بیرون ببر و از جانب خود برای ما سرپرستی بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار بده (نساء/۷۵). کسانی که پس از ستم‌دیدن در [راه] خدا هجرت کرده‌اند، در این دنیا جای نیکو به آنها می‌دهیم. اگر بدانند بی‌تردید پاداش آخرت بزرگ‌تر خواهد بود. همانان که صبر کردند و بر پروردگار خود توکّل می‌کنند (نحل/۴۱-۴۲). پروردگار تو نسبت به کسانی که بعد از رنج دیدن هجرت کردند و سپس جهاد کردند و شکیبایی ورزیدند، پروردگارت بعد از آن بی‌تردید آمرزنده مهربان است (نحل/۱۱۰). هرگز کسانی را که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده نپندارید. بلکه آنان زنده‌اند و نزد پروردگار خود روزی داده می‌شوند (آل‌عمران/۱۶۹). کسانی که ایمان آورده، هجرت کرده و در راه خدا با مال و جان خود به جهاد پرداخته‌اند، نزد خدای تعالی درجات والاتر دارند. اینان همان رستگاران هستند. پروردگارشان آنان را از جانب خود به رحمت، خشنودی و باغ‌هایی که در آنها نعمت‌های پایدار است، مژده می‌دهد (توبه/۲۰-۲۱). کسانی که بعد از آنان (مهاجران و انصار) آمدند، می‌گویند: پروردگارا، بر ما و بر آن برادران ما که در ایمان آوردن بر ما پیشی گرفتند، بیامرز و در دل‌های ما نسبت به کسانی که ایمان آورده‌اند، کینه‌‌ای نگذار. پروردگارا، به‌راستی تو رئوف مهربان هستی (حشر/۱۰).

آن‌چه به شما داده شده برخورداری زندگی دنیاست و آن‌چه نزد خداست برای کسانی که ایمان آورده‌اند و به پروردگار خود توکل می‌کنند … و برای کسانی که پروردگارشان را اجابت کردند، نماز برپا داشتند، کار آنان در میانشان بر مشورت است و از آن‌چه روزی آنها کرده‌ایم، انفاق می‌کنند، بهتر و پایدارتر است (شوری/۳۶-۳۸). کسانی که پروردگار خود را اجابت کرده‌اند، برای آنها بهترین [پاداش] است. کسانی که او را اجابت نکردند، اگر همه آن‌چه در زمین است و همانند آن از آنِ آنها باشد، بی‌تردید آن را برای بازخرید خود خواهند داد. آنها حساب بدی دارند. جای آنان جهنّم است و بد آرامگاهی است (رعد/۱۸). در حقیقت کسانی که گفتند: پروردگار ما خداست سپس ایستادگی کردند (احقاف/۱۳؛ فصّلت/۳۰)، نه بیمی بر آنها است و نه غمگین می‌شوند. ایشان اهل بهشتند جاودانه در آن می‌مانند. پاداشی است به سبب آن‌چه انجام می‌دادند (احقاف/۱۳-۱۴). فرشتگان بر آنان فرود می‌آیند [و می‌گویند:] بیم نداشته باشید و غمگین نباشید. مژده باد شما را به بهشتی که وعده داده می‌شدید. در زندگی دنیا و آخرت دوستان شما هستیم. در آنجا هرچه دلتان بخواهد برای شماست و هرچه درخواست کنید، در آنجا خواهید داشت. پذیرایی از سوی آمرزنده مهربان است (فصّلت/۳۰-۳۲). هر کس خود را تسلیم خدا کند و نیکوکار باشد پس پاداش او نزد پروردگارش است. نه بیمی بر آنهاست و نه اندوهگین می‌شوند (بقره/۱۱۲). [نمازگزاران] کسانی هستند که از عذاب پروردگارشان بیمناکند زیرا از عذاب پروردگارشان ایمن نمی‌توانند باشند (معارج/۲۷-۲۸). [خاشعان] کسانی هستند که می‌دانند بی‌گمان به لقای پروردگارشان خواهند رسید و به سوی او باز‌می‌گردند (بقره/۴۶). صابران هستند که درودها و رحمتی از پروردگارشان بر آنهاست (بقره/۱۵۷).

برای آنان (گروهی که متذکر می‌شوند) نزد پروردگارشان سرای سلامت است. به سبب آن‌چه انجام دادند، او سرپرست و دوست آنان خواهد بود (انعام/۱۲۷). [نیکوکاران] کسانی هستند که نماز برپا می‌دارند و زکات می‌دهند. ایشانند که به آخرت یقین دارند. آنان هستند که بر هدایتی از جانب پروردگارشان هستند. آنانند که رستگار هستند (لقمان/۴-۵). رستگار آن کسی است که [خود را] پاک گردانید و نام پروردگارش را یاد کرد پس نماز گزارد (اعلی/۱۴-۱۵).

از مردم کسانی هستند که می‌گویند: پروردگارا، به ما در دنیا عطا کن و حال آن‌که برای او در آخرت نصیبی نیست. برخی از آنان می‌گویند: پروردگارا، به ما در دنیا نیکی عطا کن. در آخرت نیز [عطا کن] و ما را از عذاب آتش نگه دار (بقره/۲۰۰-۲۰۱). چون [انسان] با او (همسرش) درآمیخت، باردار شد، باری سبک. چندی با آن گذرانید. چون سنگین بار شد، خدا، پروردگار خود را خواندند که اگر به ما [فرزندی] شایسته عطا کنی، بی‌تردید از سپاس‌گزاران خواهیم بود (اعراف/۱۸۹). آن‌گاه که [انسان] به چهل ‌سالگی و رشد خود برسد، می‌گوید: پروردگارا، در دلم بیفکن تا نعمتی را که به من و پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای، سپاس گویم و کار شایسته انجام دهم که تو می‌پسندی و فرزندانم را برای من شایسته گردان در حقیقت من به سوی تو، توبه آوردم و من از تسلیم‌شدگان هستم (احقاف/۱۵).

ای نفس مطمئنه، به سوی پروردگارت بازگرد که تو از او خشنود و او از تو خشنود است (فجر/۲۷-۲۸).

ربّ- اقوام، [پروردگار] دانای غیب است و کسی را بر غیب خود آگاه نمی‌کند جز کسی را که به پیامبری راضی باشد که برای او از پیش رو و پشت سرش نگاهبانانی می‌گمارد تا معلوم بدارد پیام‌های پروردگار خود را رسانده‌اند. به آن‌چه نزد آنها است، احاطه دارد و هر چیزی را به عدد شماره کرده است  (جنّ/۲۶-۲۸). چه بسا پیامبری که همراه او، مردان ربّانی بسیاری جنگیدند … سخن آنها جز این نبود که گفتند: پروردگارا، گناهان ما و زیاده روی ما درکارمان را بر ما ببخش و گامهای ما را استوار دار و ما را بر گروه کافران یاری ده (آل‌عمران/۱۴۶-۱۴۷).

پروردگار تو بر آن نبوده است که شهرهایی را که مردم آن اصلاح‌گر هستند، به ستم هلاک کند (هود/۱۱۷). پروردگار تو ویرانگر شهرها نبوده است تا آن‌گاه که در مرکز آنها پیامبری برانگیزد که آیات ما را برایشان بخواند. ما ویران‌کننده شهرها نبوده‌ایم مگر این‌که مردم آن ستمکار بودند (قصص/۵۹). این [فرستادن پیامبران] برای آن است که پروردگار تو هیچ‌گاه شهرها را به ستم هلاک نکرده است در حالی‌که مردم آن غافل باشند (انعام/۱۳۱). اگر نبود که وقتی به سزای آن‌چه با دست‌های خود پیش فرستاده‌اند، مصیبتی به ایشان برسد، بگویند: پروردگارا، چرا فرستاده‌ای به سوی ما نفرستادی تا از احکام تو پیروی کنیم و از مومنان باشیم [بی‌تردید در کیفر آنان شتاب می‌کردیم] (قصص/۴۷). چیزی مانع مردم نشد از این که وقتی هدایت به سوی آنان آمد، ایمان بیاورند و از پروردگار خود آمرزش بخواهند، جز این‌که سنّت پیشینیان برای آنها بیاید یا عذاب رویاروی آنان بیاید (کهف/۵۵). چه بسیار شهرها که از فرمان پروردگار و پیامبران خود سرپیچیدند و از آنها حسابی سخت کشیدیم. آنها را به عذابی زشت، عذاب کردیم (طلاق/۸). ما به آنان ستم نکردیم. آنان به خودشان ستم کردند پس چون فرمان پروردگار تو آمد، خدایانی که به جای خدا می‌خواندند هیچ به کار آنان نیامد و جز به هلاکت آنان نیفزود. این‌گونه است گرفتن پروردگار تو وقتی که مردم شهرها را به سزای ظلم آنها می‌گیرد. به‌درستی گرفتن او، دردناکِ سخت است (هود/۱۰۱-۱۰۲).

هیچ بشری را نسزد که خدا به او کتاب، حکم و پیامبری بدهد، آن‌گاه به مردم بگوید، به جای خدا بندگان من باشید بلکه [می‌گوید:] به سبب آن‌که کتاب آسمانی تعلیم می‌دادید و به درس می‌پرداختید، مردان ربانی باشید. به شما فرمان نخواهد داد که فرشتگان و پیامبران را به پروردگاری بگیرید. آیا او شما را پس از آن که مسلمان شده‌اید به کفر می‌خواند (آل‌عمران/۷۹-۸۰)؟ کسانی که کافر شدند به پیامبران خود گفتند: بی‌تردید شما را از سرزمین خود بیرون خواهیم کرد مگر این‌که به آیین ما بازگردید. پس پروردگارشان به آنان (پیامبران) وحی کرد که بی‌گمان ستمکاران را هلاک خواهیم کرد و بی‌تردید شما را پس از آنان در آن سرزمین سکونت خواهیم داد. این برای کسی است که از مقام من بترسد و از تهدید من بیم داشته باشد (ابراهیم/۱۳-۱۴).

پروردگارت به فرشتگان گفت: من در زمین جانشینی خواهم گماشت (بقره/۳۰). من بشری را از گل خواهم آفرید (ص/۷۱). من بشری را از گلی خشک از گلی سیاهِ بدبو خواهم آفرید (حجر/۲۸) پس وقتی آن را درست کردم و از روح خود در آن دمیدم، پیش او سجده کنید (حجر/۲۹؛ ص/۷۲). [فرشتگان] گفتند: آیا در آن (زمین) کسی را قرار می‌دهی که فساد کند و خون‌ها بریزد در حالی‌که ما تو را به پاکی می‌ستاییم و تقدیست می‌کنیم؟ فرمود: من چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید. همه نام‌ها را به آدم آموخت سپس آنها را بر فرشتگان عرضه نمود و فرمود: اگر راست می‌گویید مرا از نام‌های آنان خبر دهید. گفتند: منزّهی تو، ما را دانشی جز آن‌چه به ما آموخته‌ای نیست. حقاً تو دانای حکیم هستی. فرمود: ای آدم آنان را از نام‌های آنان آگاه کن. پس همین که از نام آنها آگاهشان کرد، فرمود: آیا به شما نگفتم که من نهان آسمان‌ها و زمین را می‌دانم و آن‌چه را آشکار می‌کنید و آن‌چه را پنهان می‌داشتید، می‌دانم (بقره/۳۰-۳۳)؟ هنگامی که به فرشتگان گفتیم به آدم سجده کنید، همه سجده کردند جز ابلیس که از جن بود و از فرمان پروردگار خود سرپیچید (کهف/۵۰). [پروردگار] فرمود: ای ابلیس، تو را چه شده که با  سجده‌کنندگان نیستی؟ گفت: من آن نیستم که برای بشری که او را از گلی خشک، از گلی سیاه و بدبو، آفریده‌ای، سجده کنم. فرمود: از این [مقام] بیرون شو که تو رانده شده‌ای و تا روز جزا لعنت بر تو باشد. گفت: پروردگارا، پس مرا تا روزی که برانگیخته خواهند شد، مهلت ده. فرمود: تو از مهلت‌یافتگان هستی تا روز وقت معلوم. گفت: پروردگارا، به سبب آن‌که من را گمراه کردی، من [هم گناهان آنان را] در زمین برایشان می‌آرایم و همه را گمراه خواهم کرد، مگر بندگان خالص تو از میان آنان را. فرمود: این راهی راست، به سوی من است. در حقیقت تو را بر بندگان من تسلّطی نیست مگر کسانی از گمراهان که تو را پیروی کنند. بی‌تردید وعده‌گاه همه آنان دوزخ است (حجر/۳۲-۴۳). [شیطان به آدم و همسر او] گفت: پروردگارتان شما را از این درخت منع نکرد جز آن‌که [مبادا] دو فرشته شوید یا از جاودانان گردید (اعراف/۲۰). آدم به پروردگار خود عصیان کرد و بیراهه رفت (طه/۱۲۱). پروردگارشان بر آنان بانگ زد مگر شما را از این درخت منع نکردم و به شما نگفتم که در حقیقت شیطان برای شما دشمنی آشکار است؟ گفتند: پروردگارا، ما بر خود ستم کردیم. اگر بر ما نبخشایی و به ما رحم نکنی، بی‌تردید از زیانکاران خواهیم بود. فرمود: فرود آیید. بعضی از شما دشمن بعضی [دیگر] هستید و برای شما در زمین تا هنگامی، قرارگاه و برخورداری است. فرمود: در آن زندگی می‌کنید و در آن می‌میرید و از آن برانگیخته خواهید شد (اعراف/۲۲-۲۵). پس آدم از پروردگار خود کلماتی را دریافت کرد پس توبه او را پذیرفت. به‌درستی او توبه‌پذیر مهربان است (بقره/۳۷). سپس پروردگارش او را برگزید و بر او بخشید و [او را] هدایت کرد. فرمود: همگی از آن [مقام] فرود آیید در حالی که بعضی از شما دشمن بعضی دیگر است پس اگر برای شما از جانب من هدایتی رسد، هر کس از هدایت من پیروی کند نه گمراه شود و نه تیره بخت (طه/۱۲۲-۱۲۳). [یکی از فرزندان آدم به دیگری گفت:] اگر دست خود را به سوی من دراز کنی تا من را بکشی، من دستم را به سوی تو دراز نمی‌کنم تا تو را بکشم. من از خدا، پروردگار جهانیان می‌ترسم (مائده/۲۸).

[نوح] گفت: اى قوم من، گمراهى در من نیست بلکه من فرستاده‌ای از طرف پروردگار جهانیان هستم. پیام‌های پروردگارم را به شما می‌رسانم … آیا تعجّب کردید که بر مردی از خودتان پندی از جانب پروردگارتان برای شما آمده تا شما را بیم دهد و تا شما تقوا پیشه کنید و باشد که مورد رحمت قرار گیرید (اعراف/۶۱-۶۳)؟ به من بگویید، اگر از طرف پروردگارم حجّتی روشن داشته باشم و مرا از نزد خود رحمتی بخشیده باشد که بر شما پوشیده است، آیا ما [باید] شما را در حالی‌که به آن اکراه دارید به آن وادار کنیم (هود/۲۸)؟ گفتند: آیا به تو ایمان آوریم در حالی‌که فرومایگان از تو پیروی کرده‌اند؟ [نوح] گفت: به آن‌چه می‌کرده‌اند، چه آگاهی دارم؟ حساب آنان اگر درمی‌یابید جز با پروردگارِ من نیست (شعراء/۱۱۱-۱۱۳). من کسانی را که ایمان آورده‌اند، طرد نمی‌کنم. بی‌تردید آنان پروردگار خود را دیدار خواهند کرد (هود/۲۹). خدا پروردگار شماست و به سوی او بازگردانده می‌شوید (هود/۳۴). من بر این [رسالت] از شما اجری طلب نمی‌کنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (شعراء/۱۰۹). نوح، پروردگارِ خود را خواند که من مغلوب شده‌ام پس من را یاری کن (قمر/۱۰). گفت: پروردگارا، من قوم خود را شب و روز دعوت کردم و دعوت من جز بر گریز آنان نیفزود. هر بار آنها را دعوت کردم تا آنان را بیامرزی، انگشتان خود را در گوش‌های خود کردند و ردای خود را بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند سپس من آشکارا آنها را دعوت کردم. باز من به آنها اعلام کردم. در خلوت و پوشیده نیز به آنان گفتم. گفتم: از پروردگار خود آمرزش بخواهید او همواره آمرزنده است تا بر شما از آسمان آب پی‌درپی بفرستد و شما را به اموال و پسران یاری کند و برای شما باغ‌ها قرار دهد و نهرها برای شما پدید آورد (نوح/۵-۱۲). نوح گفت: پروردگارا، در حقیقت آنان مرا نافرمانی کردند و کسی را پیروی کردند که مال و فرزند او جز بر زیان او نیفزود (نوح/۲۱). پروردگارا، هیچ کس از کافران را بر روی زمین نگذار. زیرا اگر تو آنها را باقی گذاری، بندگان تو را گمراه می‌کنند و جز پلیدکار و ناسپاس نزایند. پروردگارا، بر من و پدر و مادرم و هر مومنی که در سرای من درآید و بر مردان و زنان باایمان ببخش و جز بر هلاکت ستمگران نیفزای (نوح/۲۶-۲۸). گفت: پروردگارا، قوم من، مرا تکذیب کردند. میان من و آنان فیصله ده. من و هر کس از مومنان را که با من است نجات بخش (شعراء/۱۱۷-۱۱۸). گفت: پروردگارا، از به سبب آن‌که مرا تکذیب کردند، مرا یاری کن . پس به او وحی کردیم زیر نظر ما و به فرمان ما کشتی بساز … پس هنگامی که تو با آنان که همراه تو هستند بر کشتى نشستى پس بگو، ستایش خدایی را که ما را از قوم ستمکار نجات داد و بگو، پروردگارا، مرا فرود آور، فرود آوردنی پربرکت. تو بهترین فرود آورندگان هستی (مومنون/۲۶-۲۹). [نوح] گفت: در آن (کشتی) سوار شوید. روان شدن و لنگر انداختن آن به نام خداست. بی‌گمان پروردگارم آمرزنده مهربان است (هود/۴۱). نوح پروردگار خود را ندا داد و گفت: پروردگارا، در حقیقت پسرم از کسان من است و بی‌تردید وعده تو حق است. تو بهترین حکم‌کنندگان هستی. فرمود: ای نوح، او در حقیقت از کسان تو نیست. او عمل ناشایست است. پس چیزی را که به آن علم نداری از من نخواه. به‌راستی من به تو اندرز می‌دهم که مبادا از نادانان باشی. گفت: پروردگارا، من به تو پناه می‌برم که از تو چیزی را بخواهم که به آن علم ندارم. اگر مرا نیامرزی و به من رحم نکنی از زیانکاران باشم (هود/۴۵-۴۷). او و هر کس را که با او در آن کشتی انباشته بود، رهانیدیم و باقی‌ماندگان را غرق کردیم (شعراء/۱۱۹ -۱۲۰).

[فرستاده قوم بعد از نوح] گفت: پروردگارا، به سبب آن‌که مرا تکذیب کردند، یاریم کن. فرمود: به‌زودی سخت پشیمان خواهند شد (مومنون/۳۹-۴۰).

[هود] گفت: ای قوم من، در من سفاهتی نیست ولی من فرستاده‌ای از جانب پروردگار جهانیان هستم. پیام‌های پروردگار خود را به شما می‌رسانم … آیا تعجّب کردید که بر مردی از خودتان پندی از پروردگارتان برای شما آمده تا شما را هشدار دهد (اعراف/۶۷-۶۹)؟ ای قوم من، از پروردگارتان آمرزش بخواهید سپس به سوی او توبه کنید تا از آسمان بر شما باران پی‌درپی بفرستد و نیرویی بر نیروی شما بیفزاید و مجرمانه روی برنگردانید (هود/۵۲). در حقیقت من بر خدا، پروردگار خود و پروردگار شما توکّل کردم. هیچ جنبنده‌ای نیست مگر این‌که مهار هستی او را در دست دارد. به راستی پروردگار من بر راه راست است. اگر روی بگردانید، به‌یقین آن‌چه را برای آن به سوی شما فرستاده شده بودم، به شما رساندم و پروردگارم قومی جز شما را جانشین شما خواهد کرد و به او هیچ زیانی نمی‌رسانید. در حقیقت پروردگارم بر هر چیز نگهبان است (هود/۵۶-۵۷) من بر این [رسالت] اجری از شما طلب نمی‌کنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست (شعراء/۱۲۷). چون فرستادگان [ما] از پیش رو و از پشت سرشان بر آنان (عاد و ثمود) آمدند و [گفتند:] جز خدا را نپرستید، گفتند: اگر پروردگارِ ما می‌خواست، بی‌تردید فرشتگانی را فرو می‌فرستاد. پس ما به آن‌چه به آن فرستاده شده‌اید، کافر هستیم (فصّلت/۱۴). [هود گفت:] به‌راستی عذاب و خشمی از پروردگارتان بر شما مقرّر شده است (اعراف/۷۱). این همان چیزی است که به شتاب خواستار آن بودید. بادی است که در آن عذابی پردرد است. همه چیز را به فرمان پروردگارش ریشه‌کن می‌کند (احقاف/۲۴-۲۵). این قوم عاد بودند که آیات پروردگارِ خود را انکار کردند و فرستادگان او را نافرمانی کردند و فرمان هر زورگوی سرکشی را پیروی کردند. در این دنیا و روز قیامت، لعنت بدرقه آنها شد. آگاه باشید که عادیان بر پروردگار خود کفر ورزیدند. مرگ بر عادیان، قوم هود (هود/۵۹-۶۰).

به سوی ثمود صالح برادر آنان را [فرستادیم] گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید. برای شما هیچ معبودی جز او نیست. او شما را از زمین پدید آورد و در آن به عمران گماشت پس از او آمرزش بخواهید. آن‌گاه به سوی او توبه کنید که پروردگارم، نزدیکِ اجابت‌کننده است (هود/۶۱). در حقیقت برای شما از جانب پروردگارتان دلیل آشکار آمده است. این مادّه شتر خدا، نشانه‌ای برای شما است پس آن را رها کنید تا در زمین خدا بخورد و به آن آسیبی نرسانید که عذابی دردناک شما را فرا می‌گیرد (اعراف/۷۳). ای قوم من، چه می‌بینید اگر بر حجّتی روشن از پروردگارِ خود باشم و او از جانب خود رحمتی به من داده باشد پس اگر او را نافرمانی کنم چه کسی در برابر خدا مرا یاری می‌کند (هود/۶۳). سران قوم او که استکبار ورزیدند به مستضعفانی که ایمان آورده بودند، گفتند: آیا می‌دانید که صالح از طرف پروردگارش فرستاده شده است (اعراف/۷۵)؟ آن مادّه شتر را پی کردند و از فرمان پروردگار خود سرپیچیدند (اعراف/۷۷). [صالح] از آنان روی برتافت و گفت: ای قوم من، به راستی من پیام پروردگار خود را به شما رساندم (اعراف/۷۹). من بر این [رسالت] اجری از شما طلب نمی‌کنم. اجر من جز بر پروردگار جهانیان نیست (شعراء/۱۴۵). آنان از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و در حالی‌که آنها می‌نگریستند، صاعقه آنان را گرفت (ذاریات/۴۴). پروردگارِ آنان به [سزای] گناهشان عذاب را بر آنها فراگیر کرد و آنان را با خاک یکسان کرد و از عاقبت آن بیمی نداشت (شمس/۱۴-۱۵). آگاه باشید ثمود به پروردگارِ خود کفر ورزیدند. مرگ بر ثمود (هود/۶۸).

اوست که عادیان قدیم را هلاک کرد و ثمود را باقى نگذاشت. پیش از آنها قوم نوح را [هلاک کرد] که ستمکارتر وسرکش‏تر بودند. شهرهای واژگون شده را فروافکند. آنها را چنان‌که باید پوشانید پس در کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارت تردید می‌کنی (نجم/۵۰-۵۵)؟

بی‌گمان ابراهیم از پیروان او [نوح] بود. آن‌گاه که با دلی پاک به سوی پروردگار خود آمد (صافّات/۸۳-۸۴). آن‌گاه که پروردگارش به او گفت: تسلیم شو، گفت: تسلیم پروردگار جهانیان شدم (بقره/۱۳۱). ابراهیم گفت: پروردگارا، به من نشان بده چگونه مردگان را زنده می‌کنی؟ فرمود: آیا ایمان نداری؟ گفت: چرا، تا دلم مطمئن شود. فرمود: چهار پرنده بگیر و جزءجزء کن سپس بر هر کوهی جزئی از آنها را بگذار. آن‌گاه آنها را بخوان تا شتابان به سوی تو بیاییند (بقره/۲۶۰). چون شب بر ابراهیم پرده افکند، ستاره‌ای را دید، گفت: این پروردگار من است. آن‌گاه چون غروب کرد، گفت: من غروب کنندگان را دوست ندارم. چون ماه را تابان دید، گفت: این پروردگار من است. چون ناپدید شد، گفت: اگر پروردگارم مرا هدایت نکرده بود، بی‌تردید از گروه گمراهان بودم. پس چون خورشید را طلوع‌کننده دید، گفت: این پروردگار من است. این بزرگتر است پس هنگامی که غروب کرد، گفت: ای قوم من، من از آن‌چه  شریک می‌گیرید، بیزار هستم. من حق‌گرایانه روی خود را به سوی کسی گردانیدم که آسمان‌ها و زمین را پدید آورده است (انعام/۷۶-۷۹).

آیا ندیدی آن کس را که خدا به او ملک بخشیده بود با ابراهیم درباره پروردگارش مجادله می‌کرد؟ آن‌گاه که ابراهیم گفت: پروردگار من کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند … (بقره/۲۵۸). [ابراهیم به پدر و قوم خود گفت:] گمان شما به پروردگار جهانیان چیست (صافّات/۸۷)؟ پروردگار شما، پروردگار آسمان‌ها و زمین است. همان که آنها را پدید آورده است و من بر این از گواهان هستم (انبیاء/۵۶). بی‌تردید آن‌چه می‌پرستید جز پروردگار جهانیان دشمن من هستند. آن که مرا آفریده است پس او من را راهنمایی می‌کند. آن که به من خوراک می‌دهد و سیرابم می‌کند و چون بیمار شوم مرا شفا می‌دهد و آن که مرا می‌میراند و زنده‌ام می‌گرداند و آن که یقین دارم روز پاداش، گناهان مرا بر من ببخشاید. پروردگارا، به من دانش عطا کن  و مرا به شایستگان ملحق فرما. برای من در میان آیندگان آوازه نیکو بگذار. مرا از وارثان بهشت پرنعمت قرار بده. بر پدرم ببخشای که او از گمراهان بود و روزی که [مردم] برانگیخته می‌شوند، مرا رسوا نکن (شعراء/۷۷-۸۷). [ابراهیم به پدر خود] گفت: درود بر تو باد. به ‌زودی برای تو از پروردگارم آمرزش می‌خواهم. زیرا او به من لطف و عنایت دارد. از شما و آن‌چه غیر از خدا می‌خوانید، کناره می‌گیرم و پروردگارم را می‌خوانم. امیدوارم در خواندن پروردگارم ناامید نباشم (مریم/۴۷-۴۸). قوم ابراهیم با او به ستیزه پرداختند. [ابراهیم] گفت: … من از آن‌چه شریک او می‌سازید بیمی ندارم مگر آن‌که پروردگارم چیزی بخواهد. علم پروردگارم به هر چیزی احاطه یافته است پس آیا متذکّر نمی‌شوید (انعام/۸۰)؟ گفت: من به سوی پروردگارم رهسپار هستم. به زودی مرا هدایت می‌کند. ای پروردگار ِمن، مرا فرزندی از شایستگان ببخش (صافّات/۹۹-۱۰۰). لوط به ابراهیم ایمان آورد و [ابراهیم] گفت: من به سوی پروردگار خود روی آوردم. او ارجمند و حکیم است (عنکبوت/۲۶).

همسر ابراهیم گفت: زنی پیر نازا [چگونه بزاید؟] [مهمانان ابراهیم] گفتند: پروردگارت چنین فرموده است. به‌راستی او حکیم دانا است (ذاریات/۲۹-۳۰). [ابراهیم به مهمانان] گفت: چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگار خود ناامید می‌شود (حجر/۵۶)؟ گفتند: ما به سوی گروهی مجرم، فرستاده شده‌ایم تا سنگ‌هایی از گل رس بر آنها فرو فرستیم که نزد پروردگارت برای اسراف‌کاران نشانه‌دار شده است (ذاریات/۳۲-۳۴). [ابراهیم] درباره قوم لوط با ما مجادله می‌کرد … [فرمود:] ای ابراهیم از این [مجادله] روی برتاب که فرمان پروردگارت آمده است و برای آنان عذابی که بدون بازگشت است، خواهد آمد (هود/۷۴-۷۶).

ابراهیم گفت: پروردگارا، این مکان را شهر امنی قرار ده و مردم آن را، هر کس از آنها به خدا و روز بازپسین ایمان آورد، از نعمتهای فراوان، روزی بخش. فرمود: و هر کس کفر ورزد، اندکی بهره‌مندش می‌کنیم سپس او را به عذاب آتش می‌کشانیم و چه بد سرانجامی است (بقره/۱۲۶). گفت: پروردگارا، این شهر را ایمن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستیدن بت‌ها دور بدار. پروردگارا، در حقیقت آنها (بت‌ها) بسیاری از مردم را گمراه کردند پس هر کس از من پیروی کند بی‌گمان او از من است و هر کس مرا نافرمانی کند به یقین تو آمرزنده مهربانی. پروردگارا، من برخی از فرزندان خود را در درّه‌ای بی‌کشت، نزد خانه محترم تو سکونت دادم. پروردگارا، تا نماز را به پا دارند. پس دل‌های برخی از مردم را به سوی آنان گرایش ده و آنان را از محصولات روزی ده، باشد که سپاسگزاری کنند. پروردگارا، بی‌گمان تو آن‌چه را پنهان می‌داریم و آن‌چه را آشکار می‌کنیم، می‌دانی (ابراهیم/۳۵-۳۸). آن‌گاه که ابراهیم و اسماعیل پایه‌های خانه کعبه را بالا می‌بردند، [گفتند:] پروردگارا‌، از ما بپذیر که تنها تو شنوای دانایی و پروردگارا، ما را مسلمان برای خود قرار ده. از نسل ما امّتی مسلمان برای خود [قرار بده]. آداب عبادی ما را به ما نشان بده و بر ما ببخشای. بی‌تردید تو توبه‌پذیر مهربان هستی. پروردگارا، از آنها پیامبری از خودشان برانگیز تا آیات تو را بر آنان بخواند و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد و آنها را تزکیه کند. بی‌گمان تنها تو عزیز و حکیم هستی (بقره/۱۲۷-۱۲۹). [ابراهیم گفت:] سپاس خدایی را که با وجود پیری اسماعیل و اسحاق را به من بخشید. به‌راستی پروردگارِ من شنونده دعاست. پروردگارا، مرا برپادارنده نمار قرار ده و از فرزندان من نیز. پروردگارا، دعای مرا بپذیر. پروردگارا، روزی که حساب بر پا می‌شود، بر من و پدر و مادرم و مومنان ببخشای (ابراهیم/۳۹-۴۱). بی‌تردید برای شما در ابراهیم و کسانی که با اویند سرمشقی نیکوست. آن‌گاه که به قوم خود گفتند: … پروردگارا، ما بر تو توکل کردیم و به سوی تو بازگشتیم. سرانجام به سوی توست. پروردگارا، ما را وسیله آزمایش برای کسانی که کفر ورزیده‌اند، قرار نده و ما را بیامرز. تو خود شکست‌ناپذیر حکیم هستی (ممتحنه/۴-۵). هنگامی که پروردگارش، ابراهیم را با کلماتی بیازمود پس او همه را به اتمام رسانید، فرمود: در حقیقت من تو را برای مردم امام قرار دادم. گفت: و از فرزندان من [چطور]؟ فرمود: عهد من به ستمکاران نمی‌رسد (بقره/۱۲۴).

[اسماعیل]، همواره خاندان خود را به نماز و زکات فرمان می‌داد و همواره نزد پروردگارش پسندیده بود (مریم/۵۵).

[لوط به قوم خود گفت:] بر این [رسالت] اجری از شما طلب نمی‌کنم. اجر من جز بر پروردگار جهانیان نیست (شعراء/۱۶۴). همسرانی را که پروردگارتان برای شما آفریده وامی‌گذارید؟ بلکه شما مردمی تجاوزکار هستید (شعراء/۱۶۶). [لوط] گفت: پروردگارا، مرا بر قوم فاسد یاری کن (عنکبوت/۳۰). پروردگارا، مرا و خاندانم را از آن‌چه انجام می‌دهند، نجات بخش (شعراء/۱۶۹). [فرستادگان] گفتند: ای لوط، ما فرستادگان پروردگار تو هستیم … چون فرمان ما آمد، آن [شهر] را زیر و رو کردیم و بر آن سنگ‌هایی از سنگِ ‌گل‌ باراندیم که نزد پروردگارت نشان‌دار بود (هود/۸۱-۸۳).

[یعقوب به یوسف گفت:] این چنین پروردگارت تو را برمی‌گزیند و از تعبیر خواب‌ها به تو می‌آموزد و نعمت خود را بر تو و بر خاندان یعقوب تمام می‌کند. همان‌گونه که از قبل بر پدران تو، ابراهیم و اسحاق تمام کرد. در حقیقت پروردگار تو دانای حکیم است (یوسف/۶). آن [زن] که یوسف در خانه‌اش بود خواست از او کام بگیرد. درها را محکم بست و گفت: بیا که از آن تو هستم. [یوسف] گفت: پناه بر خدا، او پرودگار من است که به من جای نیکو داده است (یوسف/۲۳). در حقیقت آن زن آهنگ او کرد. اگر [یوسف] برهان پروردگارش را ندیده بود، آهنگ او می‌کرد (یوسف/۲۴). [یوسف] گفت: پروردگارا، زندان برای من دوست داشتنی‌تر است از آن‌چه مرا به آن می‌خوانند. اگر نیرنگ آن زنان را از من بازنگردانی به سوی آنان خواهم گرایید و از نادانان خواهم شد. پس پروردگارش او را اجابت کرد و نیرنگ زنان را از او بگردانید. در حقیقت او شنوای داناست (یوسف/۳۳-۳۴). [یوسف گفت:] این (علم تعبیر خواب) از آن چیزهایی است که پروردگارم به من آموخته است (یوسف/۳۷). ای دو رفیق زندانی من، آیا پروردگاران پراکنده بهتر هستند یا خدای یگانه قهار (یوسف/۳۹)؟ ای دو یار زندانی من، و امّا یکی از شما پروردگار خود را شراب می‌دهد و امّا دیگری به دار آویخته می‌شود و پرندگان از سر او می‌خورند. امری که شما دو تن از من نظر خواستید، حتمی شده است. به آن کس از آن دو تن که می‌دانست نجات می‌یابد، گفت: مرا نزد پروردگار خود به یاد آور پس شیطان یادآوری به پروردگارش را از یاد او برد و [یوسف] چند سالی در زندان ماند (یوسف/۴۱-۴۲). پادشاه گفت: او را نزد من آورید پس هنگامی که فرستاده نزد او آمد، گفت: نزد پروردگار خود برگرد و از او بپرس حال آن زنانی که دست‌های خود را بریدند، چه بود؟ به‌راستی پروردگار من به مکرشان آگاه است (یوسف/۵۰). [یوسف گفت:] من نفس خود را تبرئه نمی‌کنم زیرا نفس بی‌تردید به بدی امر می‌کند مگر کسی که پروردگار من به او رحم کند. زیرا پروردگارِ من آمرزنده مهربان است (یوسف/۵۳). او، پدر و مادر خود را بر تخت بالا برد و [همه آنان] برای او سجده کردند. [یوسف] گفت: ای پدر، این است تعبیر خواب پیشین من. به یقین، پروردگارم آن را راست گردانید و به من احسان کرد، آن‌گاه که مرا از زندان خارج کرد و شما را پس از آن‌که شیطان میان من و برادرانم را بر هم زد، از بیابان [به این جا] آورد. بی‌گمان پروردگارم به آن‌چه بخواهد، دقیق و ریز‌بین است. به‌درستی او دانای حکیم است. پروردگارا، تو به من بهره‌ای از فرمانروایی دادی و از تعبیر خواب‌ها به من آموختی. ای پدید آورنده آسمانها و زمین، تو در دنیا و آخرت مولای من هستی. مرا مسلمان بمیران و به شایستگان ملحق فرما (یوسف/۱۰۰-۱۰۱). [یعقوب به پسران خود] گفت: به‌زودی از پروردگارم برای شما آمرزش می‌خواهم. او به‌راستی آمرزنده مهربان است (یوسف/۹۸).

[شعیب به قوم خود گفت:] در حقیقت برای شما از پروردگارتان برهانی روشن آمده است (اعراف/۸۵). از پروردگار خود آمرزش بخواهید سپس به سوی او توبه کنید. پروردگار من، مهربان دوستدار است (هود/۹۰). در حقیقت پروردگارِ من به آن‌چه انجام می‌دهید، احاطه دارد (هود/۹۲). گفت: پروردگارم به آن‌چه انجام می‌دهید، داناتر است (شعراء/۱۸۸). بر این [رسالت] اجری از شما طلب نمی‌کنم. اجر من، جز بر عهده پرودگار جهانیان نیست (شعراء/۱۸۰). گفت: ای قوم من، بیندیشید اگر از جانب پروردگارم دلیل روشنی داشته باشم و او از سوی خود روزی نیکویی به من داده باشد [باز هم از پرستش او دست بردارم ] (هود/۸۸)؟ ما را سزاوار نیست که به آن (آیین قبل) بازگردیم مگر آن‌که خدا، پروردگارِ ما بخواهد. علم پروردگار ما بر هر چیزی احاطه دارد. بر خدا توکّل کرده‌ایم. پروردگارا‌، میان ما و قوم ما به حق داوری کن. تو بهترین داوران هستی (اعراف/۸۹). شعیب از آنان روی برتافت و گفت: ای قوم من، به‌راستی پیام‌های پروردگارم را به شما رساندم و شما را پند دادم (اعراف/۹۳).

[موسی] گفت: پروردگارا، من بر خویشتن ستم کردم پس مرا ببخش پس خدا از او درگذشت. او آمرزنده مهربان است. گفت: پروردگارا، به سبب آن‌چه به من نعمت دادی، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود (قصص/۱۶-۱۷). موسى ترسان و نگران از آن ‌جا (شهر) بیرون رفت. گفت: پروردگارا، مرا از قوم ستمکار، نجات بخش. چون به سوی مدین روی نهاد، گفت: امید است پروردگارم مرا به راه راست هدایت کند (قصص/۲۱-۲۲). [موسی] براى آن دو [زن گوسفندان را] آب داد سپس به سوى سایه برگشت. گفت: پروردگارا، من به هر خیرى که به سوی من بفرستى، نیازمند هستم (قصص/۲۴). چون به آن [آتش] رسید از جانب راست وادی، در آن جایگاه مبارک، از آن درخت ندا آمد که ای موسی، به‌راستی منم، خدا، پروردگار جهانیان (قصص/۳۰). منزّه است خدا، پروردگار جهانیان (نمل/۸). پروردگارش او را در وادی مقدس طوی ندا داد (نازعات/۱۶). در حقیقت من، منم، پروردگار تو پس کفش‌های خود را بیرون آور. تو در وادی مقدّس طوی هستی. به‌راستی من تو را برگزیده‌ام پس به آن‌چه وحی می‌شود، گوش فرا بده (طه/۱۲-۱۳). این دو (دست درخشان و عصا) دو برهان از جانب پروردگار توست به سوی فرعون و سران او، زیرا آنها قومی فاسق هستند (قصص/۳۲). پروردگار تو به موسی ندا داد: به سوی قوم ستمکار برو، قوم فرعون. آیا پروا ندارند (شعراء/۱۰-۱۱)؟ به سوی فرعون برو که او سرکشی کرده است (طه/۲۴؛ نازعات/۱۷). پس بگو، آیا می‌خواهی پاک شوی و تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا [از او] بیم داشته باشی (نازعات/۱۸-۱۹)؟ گفت: پروردگارا، می‌ترسم مرا تکذیب کنند. سینه‌ام تنگ می‌شود و زبانم روان نیست پس به سوی هارون [پیام] بفرست. آنها بر من خونی دارند، می‌ترسم مرا بکشند. فرمود: نه، چنین نیست (شعراء/۱۲-۱۵). گفت: پروردگارا، من کسی از آنها را کشته‌ام. می‌ترسم مرا بکشند. برادرم هارون از من زبان فصیح‌تری دارد. پس او را با من به دستیاری بفرست تا مرا تصدیق کنند. زیرا می‌ترسم من را تکذیب کنند (قصص/۳۳-۳۴). گفت: پروردگارا، سینه‌ام را گشاده گردان. کارم را برایم آسان کن. از زبانم گره بگشای تا سخن من را بفهمند. برای من دستیاری از کسان من قرار بده، هارون برادرم را. پشتم را به او استوار کن و او را شریک کار من گردان تا تو را فراوان تسبیح گوییم و بسیار به یاد تو باشیم. زیرا تو همواره به ما بینا هستی. فرمود: ای موسی، خواسته‌ات به تو داده شد. بی‌تردید یک بار دیگر بر تو منّت نهادیم آن‌گاه که به مادرت آن‌چه [بایست] وحی می‌شد، وحی کردیم که او را در صندوقی قرار بده و آن را در دریا بیفکن تا دریا او را به ساحل اندازد و دشمن من و دشمن وی او را برگیرد. بر تو از جانب خود محبّتی [در دل‌ها] افکندم تا زیر نظر من پرورش یابی آن‌‌گاه که خواهرت راه می‌رفت و می‌گفت: آیا کسی را به شما نشان دهم که سرپرستی او را عهده‌دار شود؟ پس تو را به آغوش مادرت بازگرداندیم تا چشم او روشن شود و اندوه نخورد. شخصی را کشتی و ما تو را از اندوه رهانیدیم و بارها تو را آزمودیم. پس چند سالی در میان اهل مدیَن به سر بردی. آن‌گاه ای موسی، به هنگام آمدی. تو را برای خود پروردم. تو و برادرت با آیات من بروید و در یاد من سستی نکنید (طه/۲۵-۴۲). با آیات ما بروید زیرا ما با شما، و شنونده هستیم (شعراء/۱۵). به سوی فرعون بروید که او سرکشی کرده است و با او سخنی نرم گویید، شاید پند گیرد یا بترسد. آن دو گفتند: پروردگارا، ما می‌ترسیم آسیبی به ما برساند یا آن‌که سرکشی کند. فرمود: نترسید من همراه شما هستم. می‌شنوم و می‌بینم (طه/۴۳-۴۶). پس به سوی فرعون بیایید (شعراء/۱۶؛ طه/۴۷). بگویید: ما فرستاده پروردگار جهانیان هستیم (شعراء/۱۶). ما دو فرستاده پروردگار تو هستیم (طه/۴۷). پس فرزندان اسرائیل را با ما بفرست (طه/۴۷؛ شعراء/۱۷). آنها را عذاب نکن. به‌راستی ما برای تو از جانب پروردگارت نشانه‌ای آورده‌ایم. بر هر کس از هدایت پیروی کند، درود باد (طه/۴۷). موسی گفت: ای فرعون، من فرستاده‌ای از پروردگار جهانیان هستم (اعراف/۱۰۴؛ زخرف/۴۶). [فرعون] گفت: آیا تو را از کودکی در میان خود نپروردیم و سالیانی از عمر خود را پیش ما نبودی؟ کار خود را کردی و تو از ناسپاسان هستی. گفت: آن را هنگامی انجام دادم که از گمراهان بودم. چون از شما ترسیدم، گریختم تا پروردگارم به من حکمت بخشید و من را از پیامبران قرار داد (شعراء/۱۸-۲۱). فرعون گفت: پروردگار جهانیان چیست؟ گفت: پروردگار آسمان‌ها و زمین و پدیده‌های میان آن دو است، اگر اهل‌ یقین باشید [فرعون] به کسانی که اطرافش بودند، گفت: آیا نمی‌شنوید؟ [موسی] گفت: [اوست] پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شما. [فرعون] گفت: بی‌گمان این پیامبری که به سوی شما فرستاده شده، سخت دیوانه است. [موسی] گفت: [اوست] پروردگار مشرق و مغرب و آن‌چه میان آنهاست، اگر تعقّل کنید (شعراء/۲۳-۲۸). گفت: ای موسی، پروردگار شما دو تن کیست؟ گفت: پروردگار ما کسی است که آفرینش هر چیزی را به او عطا کرده است سپس [آن را] هدایت نموده است (طه/۴۹-۵۰). [فرعون] گفت: پس سرنوشت مردمان نخستین چه می‌شود؟ گفت: علم آن در کتابی نزد پروردگار من است. پروردگار من نه خطا می‌کند و نه فراموش می‌کند. همان که زمین را برای شما آسایشگاه قرار داد. برای شما در آن راه‌ها کشید و از آسمان آبی نازل کرد. پس با آن انواع مختلف از روییدنی‌ها را خارج کردیم (طه/۵۱-۵۳). بی‌گمان برای شما برهانی از جانب پروردگارتان آورده‌ام پس بنی‌اسرائیل را با من بفرست (اعراف/۱۰۵). موسی گفت: پروردگار من به کسی که از جانب او رهنمودی آورده و به کسی که سرانجام آن سرای برای اوست، داناتر است. در حقیقت ستمکاران رستگار نمی‌شوند (قصص/۳۷). [فرعون مردم را] جمع کرد پس ندا داد و گفت: پروردگار بزرگ‌تر شما من هستم (نازعات/۲۳-۲۴). [ساحران] گفتند: به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم (اعراف/۱۲۱؛ شعراء/۴۷). پروردگار موسی و هارون (اعراف/۱۲۲؛ طه/۷۰؛ شعراء/۴۸). ما به سوی پروردگار خود بازمی‌گردیم (اعراف/۱۲۵؛ شعراء/۵۰). امیدواریم پروردگارمان خطاهای ما را بر ما ببخشاید که نخستین ایمان آورندگان بودیم (شعراء/۵۱). ما به پروردگار خود ایمان آوردیم تا گناهان ما و آن سحری که ما را به آن وادار کردی، بر ما ببخشاید (طه/۷۳). تو (فرعون) از ما انتقام نمی‌گیری جز برای این‌که ما به نشانه‌های پروردگارمان، وقتی برای ما آمد، ایمان آوردیم. پروردگارا، بر ما شکیبایی فرو ریز و ما را مسلمان بمیران (اعراف/۱۲۶). موسی گفت: پروردگارا، ما را برای قوم ستمکار [وسیله] آزمایش قرار نده و به رحمت خود ما را از گروه کافران نجات بده (یونس/۸۵-۸۶). موسی گفت: پروردگارا، تو به فرعون و سران او در زندگی دنیا زیور و اموال داده‌ای، پروردگارا، تا [مردم] را از راه تو گمراه کنند. پروردگارا، اموال آنها را نابود کن و دل‌های آنها را ‌سخت گردان که ایمان نیاورند تا عذاب دردناک را ببینند. فرمود: دعای هر دوی شما پذیرفته شد. پس ایستادگی کنید و راه نادانان را پیروی نکنید (یونس/۸۸-۸۹). [موسی به قوم خود] گفت: امید است که پروردگارتان دشمن شما را هلاک کند و شما را در زمین جانشین کند پس بنگرد که چگونه عمل می‌کنید (اعراف/۱۲۹). فرعون گفت: مرا بگذارید موسی را بکشم تا پروردگارش را بخواند. به‌راستی من می‌ترسم آیین شما را تغییر دهد یا در این سرزمین فساد کند. موسی گفت: من از هر متکبّری که به روز حساب عقیده ندارد به پروردگار خود و پروردگار شما پناه برده‌ام (غافر/۲۶-۲۷). من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می‌برم از این‌که مرا سنگباران کنید. اگر به من ایمان نمی‌آورید پس مرا رها کنید (دخان/۲۰-۲۱). مرد مومنی از خاندان فرعون که ایمان خود را کتمان می‌کرد، گفت: آیا مردی را می‌کشید که می‌گوید: پروردگار من خداست؟ بی‌گمان برای شما از جانب پروردگارتان دلایل آشکاری آورده است (غافر/۲۸). چون عذاب برای فرعونیان آمد، گفتند: ای موسی، پروردگارت را به عهدی که نزد تو دارد، برای ما بخوان (اعراف/۱۳۴). گفتند: ای ساحر، پروردگارت را به عهدی که نزد تو دارد، برای ما بخوان (زخرف/۴۹). [موسی به فرعون] گفت: تو می‌دانی که اینها (نشانه‌ها) که مایه بینش است جز پروردگار آسمان‌ها و زمین نازل نکرده است (اسراء/۱۰۲). [موسی] پروردگار خود را خواند که این‌ها مردمی مجرم، هستند. [فرمود:] بندگان مرا شبانه ببر. زیرا شما مورد تعقیب خواهید بود. دریا را هنگامی که آرام است، پشت سر بگذار که آنان سپاهی غرق شدنی هستند (دخان/۲۲-۲۴). چون دو گروه (فرعونیان و قوم موسی) همدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: ما بی‌تردید گرفتار خواهیم شد. گفت: چنین نیست. زیرا پروردگارم با من است و به‌زودی مرا هدایت خواهد کرد (شعراء/۶۱-۶۲). فرعون و کسانی که پیش از او بودند و شهرهای سرنگون‌شده مرتکب خطا شدند و از فرستاده پروردگارشان سرپیچی کردند پس آنان را به گرفتنی سخت فروگرفت (حاقّه/۹-۱۰). وعده نیکوی پروردگارت به بنی‌‌اسرائیل به سبب آن‌که صبر کردند تحقق یافت (اعراف/۱۳۷).

آیا ندانسته‌ای که پروردگارت با عاد چه کرد؟ ارم که صاحب ستون‌ها بود. که مانند آن در شهرها ساخته نشده بود؟ و با ثمود؟ همانان که در درهّ، تخته سنگ‌ها را می‌بریدند و با فرعونِ  صاحب میخ‌ها؟ همانان که در شهرها سر به طغیان برداشتند پس در آنها، بسیاری فساد کردند. پروردگارت تازیانه عذاب را بر سر آنان فرود آورد. به‌راستی پروردگار تو سخت در کمین است (فجر/۶-۱۴).

خدا برای کسانی که ایمان آورده‌اند، همسر فرعون را مَثَل آورده است، آن‌گاه که گفت: پروردگارا، برای من نزد خود، در بهشت، خانه‌ای بساز و مرا از فرعون و عمل او نجات بده و مرا از دست مردم ستمکار نجات ده (تحریم/۱۱).

موسى به قوم خود گفت: نعمت‏ خدا را بر خود به یاد آورید (ابراهیم/۶) آن‌گاه که شما را از فرعونیان رهانید که شما را سخت شکنجه می‌کردند. پسران شما را سر مى ‏بریدند و زنان شما را زنده مى‏ گذاشتند. در این براى شما از جانب پروردگارتان آزمایش بزرگی بود (بقره/۴۹؛ ابراهیم/۶). آن‌گاه که شما را از فرعونیان رهانید که شما را سخت شکنجه می‌کردند. پسران شما را می‌کشتند و زنان شما را زنده مى‏ گذاشتند. در این براى شما از جانب پروردگارتان آزمایش بزرگی بود) اعراف/۱۴۱). آن‌گاه که پروردگارتان اعلام کرد که اگر بی‌گمان سپاسگزارى کنید، شما را افزون خواهم کرد و اگر ناسپاسى نمایید، بی‌تردید عذاب من سخت ‏خواهد بود (ابراهیم/۷).

[قوم موسی] گفتند: پروردگارت را برای ما بخوان تا معلوم کند آن گاو چگونه است. گفت: او می‌فرماید، آن مادّه گاوی است، نه پیر و نه جوان بلکه میانسال، بین این دو است پس آن‌چه را دستور یافته‌اید، انجام دهید. گفتند: از پروردگارت بخواه تا بر ما روشن کند که آن چه رنگ است؟ گفت: او می‌فرماید، آن مادّه گاوی است به رنگ زرد خالص که رنگ آن بینندگان را شاد می‌کند. گفتند: از پروردگارت بخواه تا برای ما روشن کند آن چگونه گاوی است؟ چون این گاو بر ما مشتبه شده است و اگر خدا بخواهد، ما بی‌تردید بدان هدایت خواهیم شد. گفت: او می‌فرماید: آن گاوی است که نه رام است تا زمین را شخم زند و نه کشتزار را آبیاری کند. بی‌نقص است و هیچ لکّه‌ای در آن نیست (بقره/۶۸-۷۱). [قوم موسی] گفتند: ای موسی تا وقتی آنها در آن سرزمین هستند ما هرگز در آن داخل نمی‌شویم. تو و پروردگارت بروید و جنگ کنید. ما همین جا می‌نشینیم. [موسی] گفت: پروردگارا، من جز اختیار خود و برادرم را ندارم پس میان ما و میان این قوم نافرمان، جدایى بینداز (مائده/۲۴-۲۵).

با موسی سى شب وعده گذاشتیم و آن را با ده شب دیگر تمام کردیم تا آن‌که میقات پروردگارش، در چهل شب به سر آمد … چون موسى برای میعاد ما آمد و پروردگار وی با او سخن گفت، عرض کرد: پروردگارا، خود را به من بنماى تا بر تو بنگرم. فرمود: هرگز مرا نخواهى دید لیکن به کوه بنگر پس اگر بر جاى خود قرار گرفت، به زودى مرا خواهى دید پس چون پروردگار او به کوه جلوه نمود، آن را ریزریز کرد و موسى بی‌هوش بر زمین افتاد. چون به خود آمد، گفت: تو منزّهى. به سویت توبه کردم و من نخستین مومنان هستم. فرمود: اى موسى، تو را با رسالت‌ها و سخن گفتن خود [با تو]، بر مردم برگزیدم پس آن‌چه را به تو دادم بگیر و از سپاسگزاران باش. در الواح براى او در هر موردى پندى و براى هر چیزى تفصیلى نوشتیم. [فرمودیم:] پس آن را به جدّ و جهد بگیر و قوم خود را امر کن، بهترین آن را فرا گیرند. به زودى سراى نافرمانان را به شما نشان خواهم داد (اعراف/۱۴۳-۱۴۵). [خدا فرمود:] ای موسی، چه چیز تو را بر آن داشت که از قوم خود پیشی بگیری؟ گفت: آنها به دنبال من هستند. پروردگارا، من به سوی تو شتافتم تا خشنود گردی. فرمود: در حقیقت ما قوم تو را پس از تو آزمودیم و سامری آنها را گمراه کرد پس موسی با خشم و تأسّف برگشت و گفت: ای قوم من، آیا پروردگارتان به شما وعده نیکو نداد؟ آیا این مدت بر شما طولانی شد یا خواستید خشمی از پروردگارتان بر شما فرود آید که با وعده من مخالفت کردید (طه/۸۳-۸۶)؟ گفت: پس از من چه بد جانشینی برای من بودید. آیا بر فرمان پروردگارتان پیشی گرفتید (اعراف/۱۵۰)؟ چون پشیمان شدند و دیدند بی‌گمان گمراه شدند، گفتند: اگر پروردگار ما به ما رحم نکند و ما را نیامرزد، بی‌تردید از زیانکاران خواهیم شد (اعراف/۱۴۹). [موسی] گفت: پروردگارا، من و برادر من را بیامرز و ما را در رحمت خود داخل کن. تو مهربانترین مهربانان هستی (اعراف/۱۵۱). کسانی که گوساله را به پرستش گرفتند به‌زودی خشمی از پروردگارشان و ذلّتی در زندگی دنیا به آنها خواهد رسید (اعراف/۱۵۲). در حقیقت هارون از قبل به آنها گفته بود: ای قوم من، شما به وسیله این (گوساله) آزمایش شدید و در حقیقت پروردگار شما، رحمان است پس از من پیروی کنید و فرمان مرا اطاعت کنید. گفتند: ما هرگز از پرستش آن دست بر نخواهیم داشت تا موسی باز گردد (طه/۹۰-۹۱). چون خشم موسی فرو نشست الواح را برگرفت و در نوشته‌های آن برای کسانی که از پروردگار خود بیمناک بودند هدایت و رحمتی بود. موسی از قوم خود هفتاد مرد را برای میعاد ما برگزید پس چون زلزله آنان را فرو گرفت، گفت: پروردگارا، اگر مى ‏خواستى، آنان و مرا پیش از این هلاک می‌کردی. آیا ما را به آن‌چه کم‏خردان ما کرده‏اند، هلاک مى‏ کنى؟ این جز آزمایش تو نیست. هر کس را بخواهى با آن گمراه و هر کس را بخواهى هدایت مى ‏کنى. تو سرور ما هستى پس ما را بیامرز و به ما رحم کن. تو بهترین آمرزندگانى. براى ما در این دنیا و در آخرت نیکى مقرّر فرما. زیرا ما به سوى تو بازگشته ایم. فرمود: عذاب خود را به هر کس بخواهم می‌رسانم و رحمتم همه چیز را فراگرفته است و به‌زودی آن را برای کسانی که تقوا پیشه می‌کنند و زکات می‌دهند و کسانی که به آیات ما ایمان می‌آورند، مقرّر می‌کنم (اعراف/۱۵۴-۱۵۶).

گفتید: ای موسی ما دیگر بر یک خوراک صبر نکنیم. پروردگارِ خود را بخوان تا از آن‌چه از زمین می‌رویاند از سبزیجات، خیار، سیر، عدس و پیاز برای ما برآورد (بقره/۶۱).

[بنده‌ای از بندگان ما که از جانب خود به او  رحمتی داده و علمی به او آموخته بودیم، به موسی گفت:] پدر و مادر آن نوجوان، مومن بودند پس ترسیدیم آن دو را به طغیان و کفر بکشاند. خواستیم تا پروردگارشان آن دو را به پاک‌تر و مهربان‌تر از او عوض دهد و امّا  آن دیوار، از آنِ دو پسر یتیم، در آن شهر بود و زیر آن گنجی برای آن دو بود و پدرشان نیکوکار بود پس پروردگار تو خواست آن دو به حدّ رشد برسند و گنج خود را که رحمتی از جانب پرودگارت بود، بیرون آورند. این کارها را خودسرانه انجام ندادم (کهف/۸۰-۸۲).

به موسی کتاب دادیم، برای این‌که [نعمت را] برای کسی که نیکی کرده است تمام کنیم و برای این‌که هر چیزی را بیان کنیم و هدایت و رحمتی باشد، امید که به لقای پروردگارشان ایمان بیاورند (انعام/۱۵۴).

در حقیقت ما به موسی کتاب دادیم پس در آن اختلاف شد. اگر از جانب پروردگارت وعده‌ای پیشی نگرفته بود بی‌تردید میان آنها داوری شده بود. بی‌گمان آنان در شکّی سخت هستند (هود/۱۱۰؛ فصّلت/۴۵). بی‌تردید پروردگارت اعمال هر یک را، تمام به آنان خواهد داد زیرا او به آن‌چه انجام می‌دهند، آگاه است (هود/۱۱۱). بی‌گمان پروردگار تو خود روز قیامت در آن‌چه اختلاف کردند، میان آنان داوری خواهد کرد (سجده/۲۵). به‌راستی پروردگار تو در روز قیامت درباره آن‌چه بر سر آن اختلاف می‌کردند، میان آنان داوری خواهد کرد (یونس/۹۳؛ جاثیه/۱۷). در حقیقت پروردگار تو طبق حکم خود، میان آنان (بنی‌اسرائیل) داوری می‌کند. او شکست‌ناپذیر داناست (نمل/۷۸).

گروهی از فرزندان اسرائیل گفتند: برای چه قومی را که خدا هلاک‌کننده آنان است یا آنان را به عذابی سخت، عذاب خواهد کرد، پند می‌دهید؟ گفتند: تا معذرتی نزد پروردگارتان باشد و شاید آنان پرهیزکاری کنند (اعراف/۱۶۴). شنبه فقط بر کسانی که درباره آن اختلاف کردند، مقرّر گردید. بی‌تردید پروردگارت روز قیامت میان آنها درباره چیزی که در آن اختلاف می‌کردند، داوری خواهد کرد (نحل/۱۲۴).

امید که پروردگارتان شما (بنی اسرائیل) را رحمت کند و اگر بازگردید ما [نیز به کیفر شما] بازمی‌گردیم و دوزخ را برای کافران، زندان قرار می‌دهیم (اسراء/۸). پیامبرِ سران بنی‌اسرائیل پس از موسی، به آنها گفت: در حقیقت نشانه پادشاهی طالوت این است که آن صندوق [عهد] به سوی شما خواهد آمد که در آن آرامشی است از پروردگارتان و بازمانده‌ای از آن‌چه خاندان موسی و خاندان هارون برجای نهاده‌اند که فرشتگان آن را حمل می‌کنند (بقره/۲۴۸). چون طالوت با جالوت و سپاه او رویاروی شدند، گفتند: پروردگارا، بر ما شکیبایی ببار و قدم‌هایمان را استوار ساز و بر قوم کافر پیروز گردان (بقره/۲۵۰).

[الیاس به قوم خود گفت:] آیا بعل را می‌پرستید و بهترین آفرینندگان را وامی‌گذارید؟ خدا را که پروردگارِ شما و پروردگارِ پدران پیشین شماست (صافّات/۱۲۵-۱۲۶)؟

داوود دانست که ما او را آزمایش کرده‌ایم پس از پروردگار خود آمرزش خواست، به رو در افتاد و توبه کرد (ص/۲۴).

[سلیمان] گفت: پروردگارا، مرا ببخش و ملکی به من ببخش که هیچ کس پس از من سزاوار نباشد. بی‌تردید تویی که خود بسیار بخشنده‌ای (ص/۳۵). برخی از جن به فرمان پروردگارشان، پیش او کار می‌کردند (سبأ/۱۲). چون سلیمان آن (تخت ملکه سبا) را نزد خود دید، گفت: این از فضل پروردگار من است تا مرا بیازماید که آیا سپاسگزار هستم یا ناسپاسی می‌کنم. هرکس سپاس گزارد تنها به سود خود سپاس می‌گذارد و هرکس ناسپاسی کند، بی‌گمان پروردگارم بی‌نیاز ارجمند است (نمل/۴۰). [سلیمان] از گفته مورچه با تبسّمی خندان شد و گفت: پروردگارا، بر دلم بیفکن تا نعمتی را که به من و پدر و مادرم داده‌ای، سپاس گزارم و شایسته‌ای که آن را می‌پسندی، انجام دهم. مرا به رحمت خود در میان بندگان شایسته‌ات داخل کن (نمل/۱۹). گفت: بی‌تردید من دوستی اسبان را بر یاد پروردگارم ترجیح دادم تا [خورشید] در پس حجاب ظلمت شد (ص/۳۲). [ملکه] گفت: پروردگارا، من به خود ستم کردم و با سلیمان برای خدا، پروردگار جهانیان تسلیم شدم (نمل/۴۴).

بی‌تردید برای [مردم] سبأ در محل سکونت آنان نشانه بود. دو باغستان از راست و چپ. [به آنان گفتیم:] از روزیِ پروردگارتان بخورید و برای او شکر کنید. شهری است خوش و خدایی آمرزنده (سبأ/۱۵). میان آنان و میان آباد‌ی که در آنها برکت نهاده بودیم، شهرهایی متّصل به هم قرار داده بودیم. در آنها مسافت را به اندازه مقرّر کرده بودیم. [گفتیم:] در این [راه‌ها] شب و روز با امنیت بگردید. پس گفتند: پروردگارا، میان سفرهای ما فاصله انداز. بر خود ستم کردند پس آنها را حکایت‌ها گرداندیم و سخت تارومارشان کردیم. بی‌تردید در این برای هر شکیبای سپاسگزاری نشانه‌هایی است (سبأ/۱۸-۱۹).

بنده ما ایّوب را به یاد آور آن‌گاه که پروردگار خود را ندا داد که شیطان مرا به رنج و عذاب مبتلا کرد (ص/۴۱). پروردگار خود را ندا داد که به من آسیب رسیده است. تویی که مهربانترین مهربانان هستی پس او را اجابت کردیم و آسیب وارده به او را برطرف کردیم (انبیاء/۸۳-۸۴).

اگر رحمت پروردگارش به او (یونس) نرسیده بود، بی‌تردید ملامت‌شده به بیابان افکنده می‌شد پس پروردگارش او را برگزید و او را از شایستگان قرار داد (قلم/۴۹-۵۰).

همسر عمران گفت: پروردگارا، آن‌چه در شکم دارم برای تو نذر کردم. آزاد برای تو. پس از من بپذیر که تویی شنوای دانا. پس چون فرزند را زایید، گفت: پروردگارا، من دختر زاییده‌ام. خدا بهتر  می‌داند که او چه زاییده است. پسر مانند دختر نیست. بی‌تردید من او را مریم نامیدم. او و خاندان او را از شیطان رانده شده به تو می‌سپارم پس پروردگارش مریم را به نیکی قبول کرد. او را نیکو بار آورد. زکریا را سرپرست او قرار داد. هر بار زکریا در محراب بر او وارد می‌شد، نزد او رزقی می‌یافت. گفت: ای مریم، این از کجا برای تو آمده؟ پاسخ داد این از جانب خداست. خدا به هرکس بخواهد بی‌حساب روزی می‌دهد. اینجا بود که زکریا پروردگارِ خود را خواند و گفت: پروردگارا، از جانب خود به من فرزندی پاک عطا کن. تو شنوای دعایی (آل‌عمران/۳۵-۳۸).

[این آیات] یادی از رحمت پروردگار تو [درباره] بنده‌اش زکریا است. آن‌گاه که او پروردگارِ خود را آهسته ندا داد. گفت: پروردگارا، استخوانم سست گردیده و [موی] سرم از پیری سپید شده است. ای پروردگارم، هرگز از خواندن تو ناامید نبوده‌ام. من از بستگانم پس از خود بیمناک هستم و زنم نازا است پس از جانب خود، ولیی به من ببخش که از من و از خاندان یعقوب ارث برد و او را، ای پروردگارم، پسندیده گردان (مریم/۲-۶). زکریّا پروردگار خود را خواند: پروردگارا، مرا تنها نگذار. تو بهترین وارثان هستی پس او را اجابت کردیم و یحیی را به او بخشیدیم (انبیاء/۸۹-۹۰). گفت: پروردگارا، چگونه مرا پسری باشد در حالی‌که زنم نازا است و من از سالخوردگی ناتوان شده‌ام (مریم/۸)؟ پروردگارا، چگونه مرا پسری خواهد بود در حالی‌که پیر شده‌ام و همسرم نازا است؟ گفت: چنین است. خدا هر چه بخواهد می‌کند (آل‌عمران/۴۰). چنین است. پروردگار تو فرموده است که این بر من آسان است و تو را از قبل در حالی‌که چیزی نبودی، آفریدم (مریم/۹). [زکریا] گفت: پروردگارا نشانه‌ای برای من قرار ده (آل‌عمران/۴۱؛ مریم/۱۰). فرمود: نشانه تو این است که سه شبانه[روز] با مردم سخن نمی‌گویی (مریم/۱۰). نشانه تو این است که سه روز با مردم جز به اشاره سخن نتوانی گفت و پروردگار خود را بسیار یاد کن و شبانگاه و بامداد او را تسبیح بگو (آل‌عمران/۴۱). [فرشتگان گفتند:] ای مریم، مطیع پرورگار خود باش و سجده کن و همراه رکوع‌کنندگان رکوع کن (آل‌عمران/۴۳). مریم دختر عمران … سخنان پروردگارِ خود و کتاب‌های او را تصدیق کرد و از فرمانبردارانِ فروتن بود (تحریم/۱۲). [فرشته به مریم] گفت: من فرستاده پروردگارِ تو هستم تا به تو پسری پاکیزه ببخشم (مریم/۱۹). [مریم] گفت: پروردگارا، چگونه مرا فرزندی باشد در حالی‌که بشری به من دست نزده است؟ فرمود: چنین است (آل‌عمران/۴۷). گفت: فرمان چنین است. پروردگارت فرموده است که این بر من آسان است و تا او را نشانه‌ای برای مردم و رحمتی از جانب خود قرار دهیم و دستوری قطعی است (مریم/۲۱). از زیر مریم او را ندا داد: غم نخور. پروردگارت زیر تو، چشمه آبی قرار داده است (مریم/۲۴).

[عیسی گفت:] به‌راستی من با نشانه‌ای از پروردگارتان به سوی شما آمده‌ام … از سوی پروردگارتان برای شما نشانه‌ای آورده‌ام پس از خدا بترسید و از من اطاعت کنید. به راستی خدا، پرودگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید که راه راست همین است (آل‌عمران/۴۹-۵۱). در حقیقت خداست که خود، پروردگارِ من و پروردگارِ شماست پس او را بپرستید. این است راه راست (مریم/۳۶؛ زخرف/۶۴). [عیسی گفت:] به آنان نگفتم، جز آن‌چه مرا به آن فرمان دادی که خدا پروردگار من و پروردگار خود را عبادت کنید. تا وقتی در میان آنها بودم بر آنها گواه بودم پس چون مرا بردی تو خود بر آنان مراقب بودی. تو بر هر چیزی گواهی. اگر عذابشان کنی، آنان بندگان تو هستند و اگر آنها را ببخشایی، این تو هستی که شکست‌ناپذیر حکیم هستی (مائده/۱۱۷-۱۱۸). هنگامی که حواریّون گفتند: ای عیسی، پسر مریم، آیا پروردگارت می‌تواند از آسمان، خوانی برای ما فرود آورد؟ عیسی گفت: اگر ایمان دارید از خدا پروا کنید (مائده/۱۱۲). عیسی، پسر مریم گفت: خدایا، پروردگارا، از آسمان خوانی بر ما فرو فرست تا عیدی برای اول و آخر ما و نشانه‌ای از تو باشد. ما را روزی ده که تو بهترین روزی دهندگان هستی (مائده/۱۱۴). [حواریّون گفتند:] پروردگارا، به آن‌چه نازل کردی ایمان آوردیم و از این پیامبر پیروی کردیم پس ما را با شاهدان بنویس (آل‌عمران/۵۳). بی‌تردید کسانی که گفتند: خدا، همان مسیح پسر مریم است، کافر شدند در حالی‌که مسیح می‌گفت: ای فرزندان اسرائیل، خدا را که پروردگار من و پروردگار شماست، بپرستید (مائده/۷۲).

در حقیقت اصحاب کهف جوانانی بودند که به پروردگارِ خود ایمان آورده بودند و بر هدایت آنان افزودیم. دل‌های آنان را استوار گرداندیم، آن‌گاه که برخاستند و گفتند: پروردگارِ ما، پروردگارِ آسمان‌ها و زمین است. جز او هرگز معبودی را نخواهیم خواند که بی‌تردید ناصواب گفته‌ایم (کهف/۱۳-۱۴). [به آنها گفتیم:] چون از آنها و از آن‌چه جز خدا می‌پرستند، کناره گرفتید پس به غار پناه جویید تا پروردگارتان از رحمت خود بر شما بگستراند و برای شما در کارتان گشایشی فراهم سازد (کهف/۱۶). آن‌گاه که آن جوانان به سوی غار پناه جستند پس گفتند: پرودگارِ ما، از جانب خود به ما رحمتی ببخش و برای ما در کارمان رشد فراهم کن (کهف/۱۰). گفتند: پروردگارتان به آن‌چه مانده‌اید، داناتر است (کهف/۱۹). پروردگارشان به آنان داناتر است (کهف/۲۱). بگو، پروردگارم به تعداد آنها آگاه‌تر است (کهف/۲۲).

[مرد باغدار گفت:] گمان نمی‌کنم که رستاخیز برپا شود. اگر هم به سوی پروردگارم بازگردانده شوم، بی‌تردید بهتر از این را در بازگشت خواهم یافت. دوست او در حالی‌که با او گفت‌وگو می‌کرد، گفت: آیا به کسی که تو را از خاک سپس از نطفه آفرید آن‌گاه تو را به صورت مردی درآورد کافر شدی؟ اما من [می‌گویم:] اوست خدا پروردگار من و هیچ کس را با پروردگارم شریک نمی‌سازم (کهف/۳۶-۳۸). اگر مرا از حیث مال و فرزند کمتر از خود می‌بینی، امید که پروردگارم بهتر از باغ تو به من بدهد و بر آن (باغ تو)، آفتی از آسمان بفرستد تا زمینی بایر و بی‌گیاه شود (کهف/۳۹-۴۰). [آفت آسمانی] میوه‌های او را گرفت پس برای آن‌چه در باغ هزینه کرده بود، دست‌های خود را برهم می‌زد. در حالی‌که داربست‌های آن فرو ریخته بود و می‌گفت: ای کاش، هیچ کس را با پروردگارم شریک نمی‌ساختم (کهف/۴۲).

در حالی‌که آنان (صاحبان باغ سوخته) خوابیده بودند، بلایی از طرف پروردگارِشان بر آن [باغ] به گردش در آمد (قلم/۱۹). [آنان گفتند:] امید که پروردگار ِما بهتر از آن را به ما عوض دهد. زیرا ما به پروردگارمان روی آورده‌ایم (قلم/۳۲). گفتند: پروردگارا، تو را به پاکی می‌ستاییم. ما بی‌گمان ستمکار بودیم (قلم/۲۹).

[رسولان اهل قریه] گفتند: پروردگارِ ما می‌داند که ما بی‌گمان به سوی شما به پیامبری  فرستاده شده‌ایم (یس/۱۶). [مردی که از دورترین جای شهر دوان دوان آمد] گفت: به‌راستی من به پروردگارِ شما ایمان آوردم پس مرا بشنوید. [سرانجام به جرم ایمان کشته شد. به او] گفته شد: به بهشت داخل شو. گفت: ای کاش، قوم من می‌دانستند که پروردگارم چگونه من را آمرزید و مرا از گرامی‌داشتگان قرار داد (یس/۲۵-۲۷).

[ذوالقرنین] گفت: هر کس ستم کند، او را عذاب می‌کنیم سپس به سوی پروردگارش بازگردانیده می‌شود آن‌گاه او را عذابی زشت، خواهد کرد (کهف/۸۷). گفت: آن‌چه پروردگارم به من در آن تمکّن داده، بهتر است پس مرا با نیرو یاری کنید تا میان شما و آنان سدّی استوار قرار دهم (کهف/۹۵). [یاجوج و ماجوج] نتوانستند از آن [سد] بالا روند و نتوانستند آن را سوراخ کنند. [ذوالقرنین] گفت: این رحمتی از طرف پروردگار من است. چون وعده پروردگارم فرا رسد، آن را در هم کوبد. وعده پروردگارم حق است (کهف/۹۷-۹۸).

ربّ- پیامبر، به‌راستی او (پیامبر) برخی از آیات بزرگ‌تر پروردگار خود را دید (نجم/۱۸). بخوان به نام پروردگارت که آفرید. انسان را از علق آفرید. بخوان و پروردگارت کریم‌ترین است. همان که به وسیله قلم آموخت. آن‌چه را انسان نمی‌دانست به او آموخت (علق/۱-۵). ای جامه به خود پیچیده، برخیز پس هشدار بده. پروردگار خود را به بزرگی یاد کن (مدثّر/۱-۳). در دل خود پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان با تضرّع و خوف و بی‌صدای بلند، یاد کن و از غافلان نباش (اعراف/۲۰۵). نام پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان یاد کن (انسان/۲۵). نام پروردگار خود را یاد کن و از همه بریده و چنان‌که باید به او روی آور. پروردگار مشرق و مغرب. معبودی جز او نیست پس او را کارساز خود بگیر (مزمّل/۸-۹). بی‌تردید با سختی آسانی است پس چون فراغت یافتی، به طاعت کوش و با اشتیاق به سوی پروردگار خود روی آور (شرح/۶-۸). ما به تو خیر فراوان دادیم پس برای پروردگار خود نمازگزار و قربانی کن (کوثر/۱-۲). به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوی (واقعه/۹۶،۷۴؛ حاقّه/۵۲). نام پروردگار والای خود را به پاکی بستای. همان که آفرید و سامان بخشید. آن که اندازه کرد و هدایت نمود. آن که چراگاه را پدید آورد پس آن را خشک و تیره ساخت (اعلی/۱-۵). با ستایش پروردگار خود، شامگاهان و بامدادان تسبیح گوی (غافر/۵۵). بخشی از شب را در برابر او سجده کن و بخشی طولانی از شب، او را تسبیح گوی (انسان/۲۶). در برابر حکم پروردگار خود شکیبایی کن که تو زیر نظر ما هستی. هنگامی که برمی‌خیزی، پروردگارت را با ستایش تسبیح گوی. او را پاسی از شب و به هنگام رفتن ستارگان، تسبیح گوی (طور/۴۸-۴۹). با ستایش پروردگارت تسبیح گوی و از سجده‌کنندگان باش. پروردگار خود را پرستش کن تا یقین (مرگ) تو فرارسد (حجر/۹۸-۹۹). چون یاری خدا و پیروزی فرا رسد و مردم را می‌بینی که دسته دسته در دین خدا داخل می‌شوند پس با ستایش پروردگارت تسبیح گوی و از او آمرزش بخواه زیرا او همواره توبه‌پذیر است (نصر/۱-۳). بر آن‌چه می‌گویند شکیبا باش و پیش از طلوع خورشید و قبل از فرو شدن آن با ستایش پروردگارت [او را] تسبیح گوی و برخی ساعات شب و حوالی روز را تسبیح گوی. باشد که خشنود شوی (طه/۱۳۰). بر آن‌چه می‌گویند صبر کن و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از غروب به ستایش پروردگارت تسبیح بگوی و پاره‌ای از شب و به دنبال سجود، او را تسبیح بگوی (ق/۳۹-۴۰). پاسی از شب را زنده بدار تا برای تو نافله‌ای باشد امید که پروردگارت تو را به مقامی ستوده برساند (اسراء/۷۹). در حقیقت پروردگار تو می‌داند که تو و گروهی از کسانی که با تو هستند، نزدیک به دوسوم از شب یا یک‌سوم آن را [به عبادت] برمی‌خیزید (مزّمّل/۲۰). برای پروردگار خود شکیبایی کن (مدثّر/۷). در برابر حکم پروردگار خود شکیبایی کن و از آنان، گناهکار یا ناسپاس، را فرمان نبر (انسان/۲۴). در برابر حکم پروردگارت شکیبایی کن و مانند همدم ماهی نباش، آن‌گاه که اندوهگین ندا داد (قلم/۴۸). هرگز در هیچ چیزی نگو که فردا آن را انجام خواهم داد مگر آن‌که [بگویی] اگر خدا بخواهد و چون فراموش کردی، پروردگارت را یاد کن و بگو، امید که پروردگارم مرا به راهی که نزدیکتر از این به رشد است، هدایت کند (کهف/۲۳-۲۴). آن‌چه از پروردگار تو به سوی تو وحی می‌شود، پیروی کن (احزاب/۲). آن‌چه از پروردگارت به سوی تو وحی می‌شود، پیروی کن. هیچ معبودی جز او نیست (انعام/۱۰۶). با کسانی که پروردگار خود را صبح و شام می‌خوانند، [و] خشنودی او را می‌خواهند، شکیبایی کن و دو دیده خود را از آنها برنگیر که زیور زندگی دنیا را بخواهی (کهف/۲۸). کسانی را که پروردگار خود را صبح و شام می‌خوانند در حالی‌که خشنودی او را می‌خواهند، مران. از حساب آنها چیزی بر تو نیست و از حساب تو چیزی بر آنها نیست تا آنان را برانی و از ستمکاران باشی (انعام/۵۲). به آن‌چه از زیور زندگی دنیا به گروهی از آنان داده‌ایم تا آنها را در آن بیازماییم، چشم مدوز. روزی پروردگار تو بهتر و پایدارتر است (طه/۱۳۱). کافی است که پروردگار تو راهبر و یاور توست (فرقان/۳۱). حمایتگری پروردگارت کافی است (اسراء/۶۵).

به سوی پروردگار خود دعوت کن و از مشرکان نباش (قصص/۸۷). هوس‌های کسانی که آیات ما را تکذیب کردند و کسانی که به آخرت ایمان نمی‌آورند و با پروردگار خود همتا قرارمی‌دهند، را پیروی نکن (انعام/۱۵۰). به راه پروردگار خود دعوت کن زیرا تو بر راهی راست قرار داری (حج/۶۷). با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن … پروردگارت به کسی که از راه او گمراه شده و به هدایت‌یافتگان داناتر است (نحل/۱۲۵). اندرز بده که تو به لطف پروردگارت نه کاهنی و نه دیوانه (طور/۲۹). سوگند به قلم و آن‌چه می‌نویسند، تو به نعمت پروردگارت دیوانه نیستی (قلم/۱-۲).

بگو، من تنها پروردگار خود را می‌خوانم و کسی را با او شریک نمی‌گردانم (جنّ/۲۰). بگو، من مأمورم که تنها پروردگار این شهر را که آن را مقدّس شمرده و هر چیز از آن اوست را پرستش کنم و فرمان یافته‌ام از تسلیم‌شدگان باشم (نمل/۹۱). بگو، رحمان پروردگار من است. معبودی جز او نیست. بر او توکّل کرده‌ام. بازگشت من به سوی اوست (رعد/۳۰). بگو، پروردگارم مرا به راه راست هدایت کرده است. دینی پایدار، آیین ابراهیم حق‌گرای. او از مشرکان نبود. بگو، در حقیقت نماز من و عبادات من و زندگی و مرگ من برای خدا، پروردگار جهانیان است. برای او شریکی نیست. بر این دستور یافته‌ام و من نخستین مسلمانان هستم. بگو، آیا جز خدا ،پروردگاری بجویم، با این‌که او پروردگار هر چیزی است؟ هیچ کس جز به زیان خود [گناهی] انجام نمی‌دهد و هیچ باربرداری، بار دیگری را برنمی‌دارد. آن‌گاه بازگشت شما به سوی پروردگارتان خواهد بود پس شما را به آن‌چه در آن اختلاف می‌کردید، آگاه خواهد کرد و اوست آن که شما را در زمین جانشین قرار داد و بعضی از شما را بر بعضی دیگر برتری داد تا شما را در آن‌چه به شما داده است، بیازماید. به‌راستی پروردگار تو زودکیفر است و او بسیار آمرزنده مهربان است (انعام/۱۶۱-۱۶۵). بگو، به هر کتابی که خدا نازل کرده، ایمان آوردم و دستور یافته‌ام میان شما عدالت برقرار کنم. خدا پروردگار ما و پروردگار شماست (شوری/۱۵). بگو، به خدا و آن‌چه بر ما و آن‌چه بر ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و نوادگان [او] نازل شده و آن‌چه به موسی، عیسی و پیامبران از سوی پروردگارشان داده شده است، ایمان آورده‌ایم. میان هیچ یک از آنها فرقی نمی‌گذاریم. ما برای او تسلیم هستیم (آل‌عمران/۸۴). کسانی که دانش یافته‌اند، می‌دانند آن‌چه از پروردگارت به سوی تو نازل شده است، حق است و به راه شکست‌ناپذیر ستوده هدایت می‌کند (سبأ/۶).

بگو، به‌راستی پروردگار من بهتر می‌داند، چه کسی با هدایت آمده و چه کسی در گمراهی آشکاری است (قصص/۸۵). بگو، به‌راستی اگر پروردگارم را نافرمانی کنم از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم (انعام/۱۵؛ یونس/۱۵؛ زمر/۱۳). بگو، پروردگارا، از وسوسه‌های شیاطین به تو پناه می‌برم و پروردگارا، از این‌که نزد من حاضر شوند، به تو پناه می‌برم (مومنون/۹۷-۹۸). بگو، پناه می‎‌برم به پروردگار مردم. به فرمانروای مردم. به معبود مردم، از شرّ وسوسه‌گر پنهان‌شونده. آن که در سینه‌های مردم، وسوسه می‌کند. چه از جنّ و چه از انس (ناس/۱-۶). بگو، پناه می‌برم به پروردگار سپیده‌دم. از شرّ آن‌چه آفرید و از شرّ شب تار، وقتی هجوم آورد و از شرّ دمندگان در گره‌ها و از شرّ حسود آن‌گاه که حسد ورزد (فلق/۱-۵). بگو، پروردگارا، ببخشای و رحمت کن. تو بهترین بخشایندگان هستی (مومنون/۱۱۸). بگو، پروردگارا، مرا با واردکردنی راستین وارد کن و با بیرون‌بردنی راستین بیرون کن و از جانب خود برای من نیرویی یاری‌بخش قرار ده (اسراء/۸۰).

بگو، پروردگارم به قسط فرمان داده است و در هر مسجدی روی خود را [به سوی او] کنید، و در حالی‌که دین را برای او خالص کرده‌اید، او را بخوانید. همان‌گونه که شما را پدید آورد [به سوی او] برمی‌گردید (اعراف/۲۹). بگو، پروردگارم فقط زشتکاری‌ها را چه آشکار و چه پنهان، گناه و سرکشی ناحق را حرام کرده است و این‌که چیزی را شریک خدا سازید که دلیلی بر آن نازل نکرده است و این‌که چیزی را که نمی‌دانید، به خدا نسبت دهید (اعراف/۳۳). بگو، بیایید تا آن‌چه را پروردگارتان حرام کرده بر شما بخوانم: چیزی را با او شریک قرار ندهید. به پدر و مادر احسان کنید. فرزندان خود را از بیم تنگدستی نکشید. ما، شما و آنها را روزی می‌دهیم. به فحشا چه آشکار و چه پنهان نزدیک نشوید. نفسی را که خدا حرام کرده جز به حق نکشید. اینهاست که [خدا] شما را به آن سفارش کرده است تا بیندیشید. به مال یتیم جز به نیکوترین صورت نزدیک نشوید تا او به رشد خود برسد. پیمانه و ترازو را به عدالت تمام بپیمایید. ما هیچ کس را جز به اندازه توانش تکلیف نمی‌کنیم. هرگاه سخن گویید عدالت ورزید هر چند [درباره] خویشاوندان باشد. به پیمان خدا وفا کنید. این‌هاست که شما را به آن سفارش کرده تا پند گیرید (انعام/۱۵۱-۱۵۲). با خدا معبود دیگر قرار نده که نکوهیده و وامانده فرونشینی. پروردگار تو مقرر کرد که جز او را نپرستید و به پدر و مادر احسان کنید. اگر یکى از آن دو یا هر دو، در کنار تو به سالخوردگى رسیدند، به آنها اُف نگو و آنان را از خود نران و با آنها سخنی کریمانه بگو.  از سر مهربانى بال فروتنى بر آنان بگستر. بگو، پروردگارا، آن دو را رحمت کن چنان که مرا در کودکی پروردند. پروردگار شما به آن‌چه در دل‌هاى خود دارید، آگاه‌‏تر است. اگر شایسته باشید، بی‌تردید او آمرزنده توبه ‏کنندگان است. حق خویشاوند و مستمند و درراه‏مانده را بده و ولخرجى و اسراف نکن. به‌راستی اسرافکاران برادران شیاطین هستند و شیطان همواره نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده ‌است. اگر به امید رحمتى که از پروردگارت جویاى آن هستی از ایشان روى مى‏ گردانى پس با آنان سخنى نرم بگوى. دست خود را به گردنت زنجیر نکن و بسیار گشاده‏ دستى نکن تا ملامت ‏شده و حسرت‏ زده بر جاى مانى. بى‏ گمان پروردگار تو براى هر کس بخواهد روزى را گشاده یا تنگ مى‏ گرداند. در حقیقت او به بندگان خود، آگاه بیناست. از بیم تنگدستى فرزندان خود را نکشید ما هستیم که به آنها و شما روزى مى‏ بخشیم. در حقیقت کشتن آنان همواره خطایى بزرگ است. به زنا نزدیک نشوید زیرا آن، فحشا و بد راهى است. نفسى را که خدا حرام کرده است جز به حق نکشید. هر کس مظلوم کشته شود، به سرپرست او قدرتى داده ‏ایم پس نباید در قتل زیاده روى کند، زیرا او یارى شده است. به مال یتیم جز به بهترین شیوه نزدیک نشوید تا به رشد خود برسد و به پیمان وفا کنید زیرا از پیمان پرسش خواهد شد. چون پیمانه مى کنید، پیمانه را تمام دهید و با ترازوى درست بسنجید که این بهتر و سرانجامش نیکوتر است. چیزى را که به آن علم ندارى، دنبال نکن زیرا گوش و چشم و قلب هم مورد پرسش واقع خواهند شد. در زمین به نخوت گام برمدار چرا که هرگز زمین را نمى ‏توانى شکافت و در بلندى به کوه‌ها نمى‏ توانى رسید. همه اینها بدش نزد پروردگار تو ناپسند است. این از حکمت‌هایی است که پروردگارت به تو وحی کرده است و با خدا معبود دیگری قرار نده که حسرت‌زده و رانده‌شده در جهنّم افکنده خواهی شد (اسراء/۲۲-۳۹). آیا به جاى او اولیایی براى خود گرفته‏ اند؟ خداست که ولی [حقیقی] است و اوست که مردگان را زنده مى‏ کند. اوست که بر هر چیزى تواناست. درباره هر چیزی اختلاف پیدا کردید، حکم آن با خداست. چنین خدایی پروردگار من است. بر او توکّل کردم و به سوی او بازمی‌گردم. (شوری/۹-۱۰).

سوگند به روشنایی روز و سوگند به شب چون آرام گیرد، پروردگارت تو را وانگذاشته است و دشمن نداشته است. بی‌تردید آخرت برای تو، از دنیا نیکوتر است. به‌زودی پروردگارت به تو عطا خواهد کرد پس راضی شوی. آیا تو را یتیمی نیافت و پناه داد؟ و تو را سرگشته یافت و هدایت کرد؟ تو را نیازمند یافت و بی‌نیاز گردانید؟ پس یتیم را خوار ندار و سائل را مران و از نعمت پروردگار خود، سخن بگو (ضحی/۱-۱۱).

هنگامی که [موسی را] ندا دادیم تو در جانب طور نبودی ولی این رحمتی است از پروردگار تو تا قومی را که هشداردهنده‌ای پیش از تو  برای آنها نیامده است، بیم دهی تا آنان متذکّر شوند (قصص/۴۶). حق از جانب پروردگار توست پس از تردیدکنندگان نباش (بقره/۱۴۷؛ آل‌عمران/۶۰). [هنگام نماز] از هر جا بیرون شدی، روی خود را به سوی مسجدالحرام کن. این به‌راستی حقّی از پروردگارت است (بقره/۱۴۹).

چون کسانی که به آیات ما ایمان دارند نزد تو آیند، پس بگو، درود بر شما. پروردگارتان رحمت را بر خود مقرّر کرده است که هر کس از شما به نادانی کار بدی کند، آن‌گاه بعد از آن توبه کند و به صلاح آید پس او آمرزنده مهربان است (انعام/۵۴).

اگر پروردگار تو می‌خواست، بی‌تردید هر کس در زمین است، همه آنها یکسره ایمان می‌آوردند (یونس/۹۹). تو تنها کسانی را که از پروردگار خود در نهان می‌ترسند و نماز برپا می‌دارند [می‌توانی] هشدار دهی (فاطر/۱۸).

از تو درباره روح می‌پرسند. بگو، روح از امر پروردگار من است. به شما از دانش، جز اندکی داده نشده است (اسراء/۸۵). از تو درباره کوه‌ها می‌پرسند پس بگو، پرودگارم آنها را پراکنده خواهدکرد پس آنها را صاف و هموار خواهدکرد (طه/۱۰۵-۱۰۶).

پروردگارت تو را به حق از خانه‌ات بیرون برد، در حالی‌که گروهی از مومنان سخت کراهت داشتند (انفال/۵). به مومنان می‌گفتی: آیا برای  شما کافی نیست که پروردگارتان شما را با سه هزار فرشته فرستاده شده، یاری کند؟ آری، اگر شکیبایی کنید و تقوا پیشه کنید و آنها (دشمنان) با این شتاب و خشم بر شما بتازند، پروردگارتان شما را با پنج‌هزار فرشته نشاندار یاری خواهد کرد (آل‌عمران/۱۲۴-۱۲۵). زمانی پروردگار خود را به فریاد می‌طلبیدید پس شما را اجابت کرد که من شما را با هزار فرشته پیاپی یاری خواهم کرد (انفال/۹). پروردگارت به فرشتگان وحی کرد که من با شما هستم پس کسانی را که ایمان آورده‌اند، ثابت قدم بدارید. به زودی در دل کافران وحشت خواهم افکند پس بالای گردن‌ها را بزنید و همه سرانگشتان را قطع کنید (انفال/۱۲).

مگر ندیدی پروردگارت با فیل‌داران چه کرد؟ آیا نیرنگ آنها را باطل نساخت؟ بر آنها دسته‌دسته پرندگانی را فرستاد که بر آنها سنگ‌هایی از گل سفت‌شده می‌افکندند. سرانجام آنها را مانند کاه جویده گردانید (فیل/۱-۵). برای الفت‌ دادن قریش، الفت آنها به کوچ زمستان و تابستان، پس باید پروردگار این خانه را بپرستند. همان که آنها را از گرسنگی سیر کرد و از ترس ایمن گردانید (قریش/۱-۴).

آیا ندیدی کسانی را که به آنها گفته شد: [از جنگ] دست بردارید، نماز برپا دارید و زکات بدهید ولی هنگامی که جنگ بر آنها مقرّر شد، ناگاه گروهی از آنها از مردم [مشرک] می‌ترسیدند، مانند ترسیدن از خدا یا بالاتر از آن؟ و گفتند: پروردگارا، چرا بر ما جنگ را مقرّر کردی؟ چرا ما را تا مدّتی کوتاه مهلت ندادی (نساء/۷۷)؟

این‌گونه [که تو دشمنانی داری] برای هر پیامبری دشمنانی از شیطان‌های انس و قرار دادیم. بعضی از آنان به بعضی برای فریب [یکدیگر]، سخنان آراسته القا می‌کنند. اگر پروردگار تو می‌خواست، چنین نمی‌کردند پس آنها را با آن‌چه به دروغ می‌سازند، واگذار (انعام/۱۱۲).

ای پیامبر، چون زنان را طلاق دادید به وقت عدّه‌شان طلاق دهید و حساب عدّه را نگاه دارید و از خدا پروردگارتان بترسید (طلاق/۱). اگر [پیامبر]، شما را طلاق دهد، امید است پروردگار او، همسرانی بهتر از شما، مسلمان، مومن، فروتن، فرمانبردار، توبه‌کننده، عبادت‌کننده، روزه‌دار [سیاحت‌کننده در راه خدا]، بیوه یا دوشیزه به او عوض دهد (تحریم/۵).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر برای جهاد در راه من و طلب رضای من بیرون آمده‌اید، دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید که نسبت به آنان اظهار محبت کنید. در حالی‌که بی‌تردید به آن حقیقتی که برای شما آمده است، کافر شدند و به این علت که به خدا پروردگارتان، ایمان آورده‌اید، پیامبر و شما را بیرون می‌کنند. پنهانی با آنان رابطه دوستی برقرار می‌کنید در حالی‌که من به آن‌چه پنهان داشتید و آن‌چه آشکار نمودید، داناتر هستم. هر کس از شما چنین کند، بی‌تردید راه راست را گم کرده است (ممتحنه/۱).

ربّ- قرآن، به‌راستی قرآن نازل‌شده پروردگار جهانیان است (شعراء/۱۹۲). نازل‌شده‌ای از پروردگار جهانیان است (واقعه/۸۰؛ حاقّه/۴۳). نازل‌شدن این کتاب که هیچ شکّی در آن نیست، از جانب پروردگار جهانیان است. آیا می‌گویند: آن را بربافته است؟ بلکه آن حق و از جانب پروردگار توست (سجده/۲-۳). آن‌چه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده، حق است ولی بیشتر مردم باور ندارند (رعد/۱). بی‌تردید حق از جانب پروردگارت به سوی تو آمده پس از تردید‌کنندگان نباش (یونس/۹۴). در آن تردید نکن که آن حق و از پروردگارت است ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند (هود/۱۷). چنان نیست که این قرآن از جانب غیر خدا به دروغ ساخته شده باشد ولی تصدیق‌کننده آن‌چه پیش از آن است، می‌باشد و توضیحی از آن کتاب است که در آن تردیدی نیست، از پروردگار جهانیان است (یونس/۳۷). کتابی است که آیات آن استحکام یافته سپس از جانب حکیمی آگاه به روشنی بیان شده، که جز خدا را نپرستید. به‌راستی من برای شما از جانب او بیم‌دهنده و مژده‌رسان هستم و این‌که از پروردگار خود آمرزش بخواهید سپس به سوی او توبه کنید تا شما را با بهره‌مندی نیکویی تا زمانی معیّن برخوردارکند و به هر صاحب فضلی، فضل خود را عطا کند. اگر روی‌گردان شوید، من از عذاب روزی بزرگ بر شما بیمناک هستم (هود/۱-۳).

پیش از تو هیچ رسول و پیامبری نفرستادیم جز این‌که هر گاه چیزی تلاوت می‌نمود، شیطان در تلاوت او [شبهه] القا می‌کرد پس خدا آن‌چه را شیطان القا می‌کرد، محو می‌گردانید سپس خدا آیات خود را استوار می‌ساخت و خدا دانای حکیم است … تا آنان که دانش یافته‌اند، بدانند این (قرآن) حق است و از پروردگار توست و به آن ایمان آورند و دل‌های آنها برای او خاضع شود (حج/۵۲-۵۴). [این کتاب] رحمتی از پروردگار توست. او شنوای داناست. اگر یقین دارید، پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است، می‌باشد. خدایی جز او نیست. او زنده می‌کند و می‌میراند. پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست (دخان/۶-۸). تو امیدوار نبودی که بر تو کتاب القا شود جز این‌که رحمتی از پروردگارت بود پس هرگز پشتیبان کافران نباش (قصص/۸۶). اگر بخواهیم بی‌تردید آن‌چه را به تو وحی کرده‌ایم، می‌بریم، آن‌گاه برای [حفظ] آن در برابر ما کارسازی برای خود نمی‌یابی مگر رحمتی از جانب پروردگارت [به تو برسد.] بی‌گمان فضل او بر تو همواره بسیار است (اسراء/۸۶-۸۷). در خواندن قرآن پیش از آن‌که وحی آن بر تو پایان یابد، شتاب نکن. بگو، پروردگارا، بر دانشم بیفزای (طه/۱۱۴).

آن‌چه از کتاب پروردگارت به تو وحی شده، تلاوت کن. کلمات او را تغییردهنده‌ای نیست و جز او هرگز پناهی نخواهی یافت (کهف/۲۷). کتابی است که آن را به سوی تو فرود آوردیم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون کنی. به سوی آن شکست‌ناپذیر ستوده (ابراهیم/۱). به وسیله آن (قرآن)، کسانی را که می‌ترسند به سوی پروردگار خود محشور شوند، هشدار ده. غیر از او برای آنان سرپرست و شفیعی نیست، باشد که پروا کنند (انعام/۵۱). ای فرستاده، آن‌چه از سوی پروردگارت به سوی تو نازل شده است را ابلاغ کن. اگر نکنی، رسالت او را انجام نداده‌ای (مائده/۶۷). بگو، حق از پروردگار شما است پس هر کس خواهد ایمان آورد و هر کس خواهد انکار کند (کهف/۲۹). بگو، ای مردم، حق از پروردگارتان برای شما آمده است پس هر کس هدایت یابد، به سود خود هدایت می‌یابد و هر کس گمراه گردد، به زیان خود گمراه شود (یونس/۱۰۸). بگو، ای مردم به یقین برای شما از جانب پروردگارتان اندرز و شفایی برای آن‌چه در سینه‌هاست و رهنمود و رحمتی برای مومنان آمده است (یونس/۵۷). بگو، من از پروردگار خود دلیل آشکاری دارم و شما آن را تکذیب کردید (انعام/۵۷). بگو، بی‌گمان پروردگارم حق را [بر دل‌ها] می‌افکند زیرا دانای نهان‌ها است (سبأ/۴۸). بگو، من نهی شده‌ام از این‌که جز خدا کسانی را که می‌خوانید، پرستش کنم، آن هنگامی که از سوی پروردگارم برای من دلایل آشکار رسیده باشد و دستور یافته‌ام که تسلیم پرودگار جهانیان باشم (غافر/۶۶). بگو، اگر گمراه شوم، فقط به زیان خود گمراه شده‌ام و اگر هدایت یابم، به سبب آن است که پروردگارم به سوی من وحی می‌کند. او شنوای نزدیک است (سبأ/۵۰). بگو، بر این (رسالت) مزدی از شما نمی‌خواهم مگر این‌که هر کس بخواهد به سوی پروردگار خود راهی پیش گیرد (فرقان/۵۷). آیا کسی که از جانب پروردگار خود بر دلیل روشنی است و شاهدی از او پیرو آن است و قبل از او کتاب موسی پیشوا و مایه رحمت بوده است [مانند کسی است که چنین نباشد] (هود/۱۷)؟ آیا کسی که بر حجّتی از پروردگار خود است، چون کسی است که بدی کردار او برایش زینت داده شده است و هوس‌های خود را پیروی کرده است (محمّد/۱۴)؟

در حقیقت این (آیات) پندنامه‌ای است پس هر کس بخواهد، راهی به سوی پروردگار خود پیش بگیرد (مزّمّل/۱۹؛ انسان/۲۹). ای مردم، به‌راستی برای شما حجّتی از پروردگارتان آمده است (نساء/۱۷۴). به‌راستی دلیل روشنی از سوی پروردگارتان بر شما آمد و رهنمود و رحمتی است (انعام/۱۵۷). به‌راستی بینش‌هایی از پروردگارتان بر شما آمده است پس هر کس با بصیرت بنگرد به سود خود اوست و هر کس کوردل  باشد به زیان خود اوست (انعام/۱۰۴). ای مردم، این پیامبر از سوی پروردگارتان حق را برای شما آورده است پس ایمان آورید که برای شما بهتر است (نساء/۱۷۰). آن‌چه از جانب پروردگارتان به سوی شما فرستاده شده است را پیروی کنید و جز او از معبودان [دیگر] پیروی نکنید. چه اندک متذکّر می‌شوید (اعراف/۳). بگویید، ایمان آوردیم به خدا و آن‌چه بر ما نازل شده و آن‌چه بر ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و اسباط نازل شده و آن‌چه به موسی و عیسی داده شد و به آن‌چه پیامبران دیگر از جانب پروردگارشان داده شدند (بقره/۱۳۶).

پیامبر به آن‌چه از سوی پروردگارش بر او نازل شده، ایمان دارد و مومنان [نیز به آن ایمان دارند] (بقره/۲۸۵). کسانی که از پروردگار خود می‌ترسند، پوستشان از آن (قرآن) به لرزه می‌افتد سپس پوست و دلشان به یاد خدا نرم می‌گردد (زمر/۲۳). در حقیقت کسانی که پیش از آن (قرآن) به آنان علم داده شده است، چون بر آنها خوانده شود، سجده‌کنان به روی می‌افتند و می‌گویند: منزّه است پروردگار ما که وعده پروردگار ما بی‌تردید انجام‌شدنی است (اسراء/۱۰۷-۱۰۸). راسخان در علم می‌گویند: ما به آن (کتاب) ایمان داریم. تمام آن از جانب پروردگار ماست (آل‌عمران/۷). کسانی که به آنها کتاب داده‌ایم، می‌دانند که آن از پروردگارت به حق فرو فرستاده شده است پس از تردیدکنندگان نباش (انعام/۱۱۴). به‌راستی از اهل‌کتاب کسانی هستند که به خدا و آن‌چه به سوی شما نازل شده و آن‌چه به سوی خودشان نازل شده، ایمان دارند درحالی‌که برای خدا خاشع هستند و آیات خدا را به بهای ناچیزی نمی‌فروشند. اینان هستند که نزد پروردگار خود پاداش خواهند داشت (آل‌عمران/۱۹۹). کسانی که پیش از آن کتاب به آنها داده‌ایم، آنان به [قرآن] ایمان می‌آورند و چون برای آنها خوانده شود، می‌گویند: به آن ایمان آوردیم که آن حق است و از پروردگار ماست. ما پیش از آن از تسلیم‌شدگان بودیم (قصص/۵۲-۵۳). [مسیحیان] چون آن‌چه را از سوی این پیامبر نازل شده است را بشنوند، می‌بینی که بر اثر آن حقیقتی که شناخته‌اند، چشمانشان از اشک لبریز می‌شود. می‌گویند: پرودگارا، ما ایمان داریم پس ما را با گواهان بنویس. ما را چه شده که به خدا و آن‌چه از حق به ما رسیده است، ایمان نیاوریم و حال آن‌که امید داریم پروردگارمان، ما را با گروه شایستگان داخل کند پس به سبب آن‌چه گفتند: خدا به آنها باغ‌هایی را که از زیر آن، نهرها روان است، پاداش داد. که در آنها جاودانه خواهند ماند. این پاداش نیکوکاران است (مائده/۸۳-۸۵).

آیا کسی که می‌داند آن‌چه از جانب پروردگارت به تو نازل شده، حق است، مانند کسی است که کوردل است؟ تنها خردمندان هستند که متذکّر می‌شوند (رعد/۱۹). کیست ستمکارتر از آن که به آیات پروردگارش پند داده شده و از آن روی‌برتافته است و آن‌چه پیش فرستاده را فراموش کرده است؟ ما بر دل‌های آنان پوشش‌هایی قرار دادیم تا آن را درنیابند و در گوش‌های آنها سنگینی [قرار دادیم] (کهف/۵۷).  کیست ستمکارتر از آن که به آیات پروردگارش پند داده شده و از آن روی‌برتافته است؟ ما از مجرمان انتقام می‌گیریم (سجده/۲۲) کسانی که قرآن را بخش‌بخش کردند، سوگند به پروردگارت که از همه آنان خواهیم پرسید، از آن‌چه انجام می‌دادند (حجر/۹۱-۹۳).

[در قیامت] پیامبر می‌گوید: پروردگارا، قوم من این قرآن را رها کردند (فرقان/۳۰). روزی که تأویل آن فرارسد، کسانی که از قبل آن را فراموش کردند، می‌گویند: به‌راستی فرستادگان پروردگارمان، حق را آوردند (اعراف/۵۳).

ربّ- منکران، ستایش برای خدایی است که آسمان‌ها و زمین را آفرید و تاریکی‌ها و نور را قرار داد سپس کسانی که کفر ورزیدند، [غیر او را] با پروردگار خود برابر می‌کنند (انعام/۱). بگو، پروردگار آسمان‌های هفت‌گانه و پروردگار عرش بزرگ کیست؟ خواهند گفت: خدا. بگو، آیا پرهیزگاری نمی‌کنید (مومنون/۸۶-۸۷)؟ بگو، آیا این شما هستید که بی‌گمان به آن کسی که زمین را در دو هنگام آفرید، کفر می‌ورزید و برای او همتایانی قرار می‌دهید؟ این پروردگار جهانیان است و در زمین از فراز آن، کوه‌ها قرار داد و در آن خیر فراوان پدید آورد. روزی‌های آن را در آن در چهار روز اندازه‌گیری کرد که برای خواهندگان درست [و متناسب با نیازشان] است سپس به آسمان پرداخت و آن بخاری بود پس به آن و زمین فرمود: خواه یا ناخواه بیایید. گفتند: مطیعانه آمدیم پس آنها را در دو روز به صورت هفت آسمان مقرّر کرد و در هر آسمانی کار آن را وحی کرد. آسمان این دنیا را به چراغ‌‍‌ها زینت دادیم و حفظ کردیم. این اندازه‌گیری آن شکست‌ناپذیر دانا است (فصّلت/۹-۱۲). کافر همواره بر ضدِّ پروردگار خود، پشتیبانِ [شیطان] است (فرقان/۵۵). مَثَل اعمال کسانی که به پروردگار خود کافر شدند، مانند خاکستری است که بادی تند در روزی طوفانی بر آن بوزد. از آن‌چه به دست آورده‌اند، هیچ [بهره‌‌ای] نمی‌توانند برد. این همان گمراهی دور و دراز است (ابراهیم/۱۸). آنان هیچ نشانه‌ای از نشانه‌های پروردگارشان به سویشان نمی‌آمد مگر این‌که از آن رویگردان شدند (انعام/۴؛ یس/۴۶). آنان که کافر شدند، گفتند: چرا نشانه‌ای از طرف پروردگارش بر او نازل ‌نشده است (انعام/۳۷؛ یونس/۲۰؛ رعد/۲۷؛ عنکبوت/۵۰)؟ و گفتند: هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد تا از زمین برای ما چشمه‌ای بجوشانی … بگو، پاک است پروردگار من. آیا من جز بشری فرستاده هستم (اسراء/۹۰-۹۳)؟ آیا جز این‌ انتظار می‌برند که فرشتگان به سویشان بیایند یا فرمان پروردگارت فرا‌رسد؟ کسانی که پیش از آنان بودند، این‌گونه رفتار کردند و خدا به آنها ستم نکرد بلکه آنان به خود ستم کردند (نحل/۳۳). آیا جز این انتظار می‌برند که فرشتگان به سویشان بیایند، یا پروردگارت بیاید، یا پاره‌ای از نشانه‌های پروردگارت بیاید؟ روزی که پاره‌ای از نشانه‌های پروردگار تو آید، کسی که از قبل ایمان نیاورده یا خیری در ایمان آوردنِ خود به دست نیاورده، ایمان آوردنش سود‌ نمی‌دهد (انعام/۱۵۸). هرگاه برای آنان نشانه‌ای نیاوری، می‌گویند: چرا آن را [خود] انتخاب نکردی؟ بگو، من فقط آن‌چه را که از پروردگارم به من وحی می‌شود، پیروی می‌کنم. این (قرآن) رهنمودی از پروردگار شما است و برای گروهی که ایمان می‌آورند، هدایت و رحمتی است (اعراف/۲۰۳). چون آیه‌ای را جایگزین آیه‌ای دیگر کنیم و خدا به آن‌چه نازل می‌کند، داناتر است، می‌گویند: جز این نیست که تو دروغ‌باف هستی. [نه]. بلکه بیشتر آنان نمی‌دانند. بگو، آن را روح‌القدس از سوی پروردگارت به حق فرود آورده تا کسانی را که ایمان آورده‌اند، استوار گرداند و برای مسلمانان هدایت و بشارتی است (نحل/۱۰۱-۱۰۲). گفتند: چرا از جانب پروردگارش نشانه‌ای برای ما نمی‌آورد؟ آیا دلیل روشن آن‌چه در صحیفه‌های پیشین است، برای آنان نیامده است؟ اگر ما آنان را قبل از [آمدن قرآن] به عذابی هلاک می‌کردیم، بی‌تردید می‌گفتند: پروردگارا، چرا فرستاده‌ای به سوی ما نفرستادی تا پیش از آن‌که خوار و رسوا شویم، از آیات تو پیروی کنیم (طه/۱۳۳-۱۳۴)؟ کافران گفتند: رستاخیز برای ما نخواهد آمد. بگو، چرا. سوگند به پروردگارم که حتماً برای شما خواهد آمد. [همان] دانای نهان که هم‌وزن ذرّه‌ای نه در آسمان‌ها، نه در زمین از او پوشیده نیست (سبأ/۳). کسانی که کافر شدند، پنداشتند که هرگز برانگیخته ‌نمی‌شوند. بگو، آری، سوگند به پروردگارم، بی‌گمان برانگیخته خواهید شد سپس از آن‌چه کرده‌اید، باخبر خواهید گشت و این بر خدا آسان است (تغابن/۷). اگر تعجب می‌کنی، عجب از سخن آنان (کافران) است که آیا وقتی خاک شدیم به‌راستی در آفرینش جدیدی خواهیم بود؟ اینان همان کسانی ‌هستند که به پروردگار خود کفر ورزیدند و در گردن‌هایشان زنجیرها است و آنان همدم آتش هستند و در آن ماندگار خواهند بود (رعد/۵). گفتند: آیا وقتی در زمین گم شدیم، آیا ما در خلقت جدیدی خواهیم بود؟ بلکه آنها به لقای پروردگار خود کافر هستند. بگو، فرشته مرگی که بر شما گمارده شده است، جان شما را می‌گیرد، آن‌گاه به سوی پروردگارتان بازگردانیده می‌شوید (سجده/۱۰-۱۱). به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها سوگند که بی‌تردید ما توانا هستیم که به جای آنها (کافران) بهتر از آنها را بیاوریم و بر ما پیشی نمی‌توانند، بگیرند (معارج/۴۰-۴۱). آگاه باشید که آنان در لقای پروردگارشان تردید دارند. آگاه باشید که به‌راستی او به هر چیزی احاطه دارد (فصّلت/۵۴). [زیان‌کارترین مردم] کسانی هستند که به آیات پروردگارشان و لقای او کفر ورزیدند. پس اعمال آنها تباه شد و روز قیامت برای آنان ارزشی نخواهیم نهاد (کهف/۱۰۵). کافران را کفرشان جز دشمنی نزد پروردگارشان نمی‌افزاید (فاطر/۳۹). آن‌گاه که مرگ یکی از آنان فرارسد، می‌گوید: پروردگارا، مرا بازگردانید تا شاید در آن‌چه  جاگذاشته‌ام، شایسته‌ای انجام دهم (مومنون/۹۹-۱۰۰). برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند، عذاب جهنم است و چه بد سرانجامی است (ملک/۶). کسانی که به آیات پروردگارشان کفر ورزیدند، برای آنها عذابی پردرد از پلیدی است (جاثیه/۱۱). این‌چنین فرمان پروردگارت درباره کسانی که کفر ورزیده بودند، به حقیقت پیوست که آنها اهل آتش خواهند بود (غافر/۶). روزی که کافران بر آتش عرضه می‌شوند، [از آنان می‌پرسند:] آیا این (آتش)، راست نیست؟ می‌گویند: سوگند به پروردگارمان آری (احقاف/۳۴). می‌گویند: پروردگارا، دو بار ما را به مرگ رساندی و دو بار ما را زنده کردی، به گناهان خود اعتراف کردیم پس آیا راه بیرون‌شدنی [از آتش] هست (غافر/۱۱).

هر کس از یاد من دل بگرداند پس در حقیقت زندگی تنگی خواهد داشت و روز قیامت او را نابینا محشور می‌کنیم. می‌گوید: پروردگارا، چرا مرا نابینا محشور کردی با آن‌که بینا بودم؟ می‌فرماید: همان‌طور که نشانه‌های ما بر تو آمد پس آن را فراموش کردی، امروز همان‌گونه فراموش می‌شوی. این‌گونه هر کس که زیاده‌روی کرد و به نشانه‌های پروردگارش ایمان نیاورده است، جزا می‌دهیم. بی‌تردید شکنجه آخرت سخت‌تر و پایدارتر است (طه/۱۲۴-۱۲۷). اگر سخنی از پروردگارت پیشی نگرفته بود و موعدی معیّن، مقرّر نشده بود، بی‌تردید [عذاب] لازم می‌شد (طه/۱۲۹). در حقیقت هر کس مجرم نزد پروردگارش رود، جهنّم برای اوست. در آن نه می‌میرد و نه زنده می‌شود (طه/۷۴).

آن کسانی را که آنها (مشرکان) می‌خوانند، [خود] به سوی پروردگارشان تقرّب می‌جویند [تا بدانند] کدام یک از آنان [به او]، نزدیک‌تر هستند، به رحمت او امید دارند و از عذابش می‌ترسند. به‌راستی عذاب پروردگارت همواره حذرکردنی است (اسراء/۵۷). از مشرکان جویا شو. آیا برای پروردگارت دختران، و برای آنان پسران است (صافّات/۱۴۹)؟ آیا پروردگارتان شما را به [داشتن] پسران اختصاص داده و خود از فرشتگان، دخترانی برگزیده است؟ بی‌تردید شما سخنی بزرگ می‌گویید (اسراء/۴۰). آنان جز از گمان و از هوای نفس خود پیروی نمی‌کنند، در حالی‌که بی‌تردید از پروردگارشان هدایت برای آنها آمده است (نجم/۲۳).  [مشرکان] گفتند: چرا این قرآن برای مردی بزرگ از این دو شهر (طائف و مکه) فرو فرستاده نشده است؟ آیا آنها رحمت پروردگارت را تقسیم می‌کنند؟ ما معاش آنان را در زندگی دنیا، میانشان تقسیم کردیم و برخی از آنها را از نظر درجات بالاتر از بعضی دیگر قرار دادیم تا بعضی از آنان بعضی دیگر را به خدمت گیرند. رحمت پروردگارت از آن‌چه آنها جمع می‌کنند، بهتر است (زخرف/۳۱-۳۲). آیا ذخایر پروردگار تو پیش آنان است یا آنها [بر جهان هستی] تسلّط دارند (طور/۳۷)؟ آیا ذخایر رحمت پروردگارِ شکست‌ناپذیرِ بسیار بخشنده تو، نزد ایشان است (ص/۹)؟ بگو، چه کسی شما را شب و روز از رحمان حفظ می‌کند؟ [نه] بلکه آنان از یاد پروردگار خود روی‌‌گردانند (انبیاء/۴۲). اگر اندکی از عذاب پروردگارت به آنها برسد، خواهند گفت: ای وای بر ما که ستمکار بودیم (انبیاء/۴۶). در حقیقت کسانی که سخن پروردگار تو بر آنان تحقّق یافته است، ایمان نمی‌آورند هر چند نشانه‌ای برای آنان بیاید تا وقتی که عذاب پردرد را ببینند (یونس/۹۶-۹۷). بگو، کیست که از آسمان‌ و زمین به شما روزی می‌دهد یا کیست که حاکم بر گوش‌ها و دیدگان است؟ کیست که زنده را از مرده بیرون می‌آورد و مرده را از زنده خارج می‌‎کند؟ کیست که فرمان را تدبیر می‌کند؟ خواهند گفت: خدا. پس بگو: آیا تقوا، پیشه نمی‌کنید؟ این است خدا، پروردگار حقیقی شما و بعد از حقیقت جز گمراهی چیست؟ پس چگونه بازگردانیده می‌شوید؟ این‌گونه سخن پروردگارت بر کسانی که نافرمانی کردند، به حقیقت پیوست که آنان ایمان نمی‌آورند (یونس/۳۱-۳۳).

کسانی از اهل‌کتاب که کافر شدند و مشرکان، دوست ندارند که از پروردگارتان خیری بر شما (مومنان) نازل شود (بقره/۱۰۵). [روش مشرکان] مانند روش  فرعونیان و کسانی‌که قبل از آنان بودند، [دارند] که آیات پروردگارشان را تکذیب کردند پس ما آنان را به گناهانشان هلاک و فرعونیان را غرق کردیم. همه آنها ستمکار بودند (انفال/۵۴). آیا از آنها مزدی طلب می‌کنی؟ مزد پروردگارت بهتر است. او بهترین روزی‌دهندگان است (مومنون/۷۲). بگو، اگر شما مالک ذخایر رحمت پروردگارم بودید، از بیم خرج‌کردن بی‌تردید امساک می‌ورزیدید (اسراء/۱۰۰). آیا در خود نیندیشیده‌اند که خدا آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است را جز به حق و تا سرآمدی معیّن نیافریده است؟ بسیاری از مردم به لقای پروردگار خود سخت کافر هستند (روم/۸). کسانی که به لقای ما امید ندارند، گفتند: چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند یا [چرا] پروردگار خود را نمی‌بینیم؟ بی‌تردید در خود تکبّر ورزیدند و سخت سرکشی کردند (فرقان/۲۱). چون به آنان (بی‌ایمانان به آخرت) گفته شود: پروردگارتان چه چیز نازل کرده است؟ می‌گویند: افسانه‌های پیشینیان (نحل/۲۴). چون در قرآن پروردگار خود را به یگانگی یاد کنی، آنها با نفرت پشت می‌کنند (اسراء/۴۶). به‌راستی آنان را به عذاب گرفتار کردیم و نسبت به پروردگارشان فروتنی نکردند و به زاری در نیامدند تا وقتی که دری از عذاب دردناک بر آنان گشودیم، ناگاه ناامید شدند (مومنون/۷۶-۷۷). به پروردگارت سوگند [منافقان] ایمان نمی‌آورند مگر این که در آن‌چه اختلاف دارند، تو را داور گردانند سپس از حکمی که کرده‌ای، در دل‌های خود احساس ناراحتی نکنند و به طور کامل تسلیم باشند (نساء/۶۵).

از میان مردم کسانی هستند که می‌گویند: به خدا ایمان آوردیم و چون در [راه] خدا آزار بینند، آزمایش مردم را همانند عذاب خدا قرار می‌دهند و اگر از جانب پروردگارت یاری رسد، بی‌گمان خواهند گفت: ما با شما بودیم. آیا خدا به آن‌چه در دل‌های جهانیان است، داناتر نیست (عنکبوت/۱۰)؟

اگر آنان (بیمار‌دلان) روی‌برتافتند پس بگو، خدا برای من کافی است. هیچ معبودی جز او نیست. بر او توکّل کردم. او پروردگار عرش بزرگ است (توبه/۱۲۹).

این دو (گروه مومن و کافر) دشمنان یکدیگر هستند که درباره پروردگارشان با هم ستیزه می‌کنند (حج/۱۹).

بگو، اگر به دلیل دعوت شما [به ایمان] نبود، پروردگارم به شما اعتنایی نداشت. در حقیقت شما به تکذیب پرداخته‌اید و به‌زودی [عذاب بر شما] لازم خواهد شد (فرقان/۷۷). بی‌تردید تو خواهی مرد و آنان (تکذیب‌کنندگان) نیز خواهند مرد سپس شما روز قیامت نزد پروردگارتان مجادله خواهید کرد (زمر/۳۰-۳۱).

بگو، پروردگارمان، ما و شما را جمع خواهد کرد پس میان ما به حق داوری می‌کند و او داور دانا است (سبأ/۲۶).

[پیامبر] گوید: ای پروردگار من، اینها جماعتی هستند که ایمان نخواهند آورد (زخرف/۸۸). گفت: پروردگارا، به حق داوری کن. پروردگار ما، همان رحمان است و بر آن‌چه وصف می‌کنید از او یاری می‌جویند (انبیاء/۱۱۲). بگو، پروردگارا، اگر آن‌چه را [از عذاب] به آنان وعده داده شده است به من نشان دهی، پروردگارا، پس مرا در میان قوم ستمکار قرار نده (مومنون/۹۳-۹۴).

اگر تو را تکذیب کردند پس بگو، پروردگار شما دارای رحمتی گسترده است و عذاب او، از گروه مجرمان بازگردانیده نخواهد شد (انعام/۱۴۷).

[آن روز] چون کسانی که شرک ورزیده‌اند، شریکان خود را ببینند، می‌گویند: پروردگارا، اینها بودند آن شریکانی که ما به جای تو می‌خواندیم و [شریکان] قول آنان را رد می‌کنند که شما واقعاً دروغگو هستید (نحل/۸۶).

کسانی که درباره خدا پس از اجابت او به مجادله می‌پردازند، حجت آنان نزد پروردگارشان باطل است و خشمی [از خدا] برای آنها است و برای آنان عذابی سخت خواهد بود (شوری/۱۶). هر کس از یاد پروردگار خود روی بگرداند، او را در عذابی روز‌افزون بکشاند (جنّ/۱۷).

بگو، ای اهل‌کتاب، به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است بیایید که جز خدا را نپرستیم و کسی را با او شریک نکنیم و بعضی از ما بعضی دیگر را به جای خدا به پروردگاری نگیرد پس اگر اعراض کردند، بگویید: شاهد باشید که ما مسلمان هستیم (آل‌عمران/۶۴). بگو، ای اهل‌کتاب تا تورات و انجیل و آن‌چه بر شما نازل شده است را برپا ندارید، بر هیچ نیستید. آن‌چه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده، بی‌گمان بر طغیان و کفر بسیاری از آنها (اهل‌کتاب) می‌افزاید (مائده/۶۸). اگر آنها تورات و انجیل و آن‌چه از جانب پروردگارشان به سوی آنها نازل ‌شده است را برپا می‌داشتند، بی‌تردید از بالای سر و از زیر پایشان روزی می‌خوردند (مائده/۶۶). بی‌تردید آن‌چه از جانب پروردگارت به سوی تو فرود آمده، بر طغیان و کفر بسیاری از آنان (یهود) خواهد افزود و تا روز قیامت میان آنان دشمنی و کینه افکندیم (مائده/۶۴). [جماعتی از اهل‌کتاب گفتند:] جز به کسی که از آیین شما پیروی کند، ایمان نیاورید. بگو، هدایت، هدایت خداست. [تا کسی نپندارد] که به کسی نظیر آن‌چه به شما داده شده است، داده شود یا نزد پروردگارتان با شما محاجّه کنند (آل‌عمران/۷۳). هنگامی‌که آنان (یهودیان) با کسانی که ایمان آورده‌اند روبه رو شوند، گویند: ایمان آوردیم و چون با یکدیگر خلوت کنند، گویند: چرا [با مسلمانان] از آن‌چه خدا برای شما گشوده گفت‌وگو می‌کنید تا با آن نزد پروردگارتان بر شما حجّت آورند، آیا نمی‌اندیشید (بقره/۷۶)؟ ما  گردانیدن رویت در آسمان را مى‏ بینیم پس تو را به قبله ‏اى که به آن خشنود شوى، برگردانیم. … بی‌تردید اهل‌کتاب می‌دانند که این حق و از جانب پروردگارشان است (بقره/۱۴۴). [اهل‌کتاب] پراکنده نشدند مگر پس از آن‌که علم بر آنان آمد، آن هم به سبب حسدی که میانشان بود. اگر سخنی از جانب پروردگارت [بر تأخیر عذاب] تا زمانی معیّن پیشی نگرفته بود، بی‌تردید میان آنها داوری شده بود (شوری/۱۴). بگو، آیا درباره خدا با ما محاجّه می‌کنید، در حالی‌که او پروردگار ما و پروردگار شماست و ما برای او اخلاص می‌ورزیم (بقره/۱۳۹)؟ پروردگارت اعلام داشت که تا روز قیامت بر آنها (یهودیان) کسانی را خواهد گماشت تا به آنها عذاب سخت بچشانند. پروردگارت زودکیفر است و هم او آمرزنده مهربان است (اعراف/۱۶۷).

آیا [کم‌فروشان] نمی‌دانند که برانگیخته خواهند شد؟ برای روزی بزرگ. روزی که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پای ایستند (مطففّین/۴-۶).

ربّ- آخرت، [هنگامی که جان به گلوگاه برسد] آن روز، رانده‌شدن به سوی پروردگار توست (قیامت/۳۰). آن روز، قرارگاه نزد پروردگار توست (قیامت/۱۲). از تو درباره قیامت می‌پرسند که وقوع آن چه وقت است؟ بگو، علم آن تنها نزد پروردگار من است. جز او [هیچ کس] آن را به موقع خود آشکار نمی‌گرداند (اعراف/۱۸۷). آن [روز]، روز حق است پس هر کس خواهد، به سوی پروردگار خود راه بازگشتی بجوید (نبأ/۳۹). بگو، نمی‌دانم آن‌چه وعده داده شده‌اید، نزدیک است یا پروردگارم برای آن زمانی نهاده است (جنّ/۲۵). آن (علم قیامت) تنها به پروردگار تو منتهی می‌شود (نازعات/۴۴). به‌راستی پایان [کار] به سوی پرودگار توست (نجم/۴۲). از تو خبر می‌گیرند آیا عذاب حق است؟ بگو، آری به پروردگارم سوگند که بی‌تردید آن حق است (یونس/۵۳). در حقیقت بازگشت به سوی پروردگار توست (علق/۸). بازگشت شما به سوی پروردگارتان است (زمر/۷). به سوی پروردگارتان بازگردانده می‌شوید (جاثیه/۱۵). بازگشت همه شما به سوی اوست (یونس/۴). شما را به آن‌چه می‌کردید، آگاه خواهد کرد که او به راز دل‌‍‌ها داناست (زمر/۷). بازگشت آنها به سوی پروردگارشان خواهد بود. آنها را از آن‌چه می‌کردند، آگاه خواهد کرد (انعام/۱۰۸). ما هیچ چیزی را در کتاب فروگذار نکرده‌ایم سپس به سوی پروردگارشان محشور می‌شوند (انعام/۳۸). بی‌تردید پروردگار توست که آنان (پیشینیان و آیندگان) را محشور خواهد کرد. به‌راستی او حکیم داناست (حجر/۲۵).

در حقیقت یک روز نزد پروردگارت مانند هزار سال است، از آن‌چه می‌شمرید (حج/۴۷). عرش پروردگارت را آن روز، هشت [فرشته] بر فرازشان حمل می‌کنند (حاقّه/۱۷).

آن‌گاه که آسمان درهم بشکافد و پروردگارش را فرمان بَرد و چنین سِزَد و آن‌گاه که زمین کشیده شود و آن‌چه را که در آن است، بیرون افکند و تهی شود و پروردگارش را فرمان بَرد و چنین سِزَد (انشقاق/۱-۵). آن‌گاه که زمین سخت درهم کوبیده شود و پروردگارت و فرشته‌ها صف‌در‌صف آیند، جهنّم را در آن روز آورند. آن روز، انسان پند گیرد و کجا او را جای پند گرفتن باشد (فجر/۲۱-۲۳)؟ آن روز است که [زمین] خبرهای خود را باز گوید زیرا پروردگارت به آن وحی کرده است (زلزله/۴-۵). در انتظار روزی باش که آسمان دودی نمایان برمی‌آورد که مردم را فرو می‌گیرد. این عذابی پردرد است. [می‌گویند:] پروردگارا، این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم (دخان/۱۰-۱۲). اى جن و انس، به‌زودی به [حساب] شما بپردازیم. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ اى گروه جن و انس، اگر مى‏ توانید از کرانه ‏هاى آسمان‌ها و زمین بگذرید پس بگذرید ولى جز با داشتن قدرتی، نمی‌توانید گذشت. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ بر سر شما شراره ‏هایى از آتش  و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسى] یارى نتوانید طلبید. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ پس آن‌گاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون شود پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۳۱-۳۸)؟ [در آن روز]  زمین به نور پروردگارش روشن گردد (زمر/۶۹). در صور دمیده می‌شود پس به ناگاه از گورهای خود شتابان به سوی پروردگار خود می‌آیند (یس/۵۱). آنان به صف بر پروردگار تو عرضه می‌شوند [به آنان می‌فرماید:] به‌راستی همان‌گونه که نخستین بار شما را آفریدم به سوی ما آمدید. بلکه پنداشتید: هرگز برای شما موعدی قرار نخواهیم داد (کهف/۴۸). در حقیقت در آن روز پروردگارشان به آنها نیک آگاه است (عادیات/۱۱). در آن روز هیچ انس و جنّى از گناهش پرسیده نشود. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۳۹-۴۰)؟ شفاعتگری در نزد خدا سود نمی‌بخشد مگر برای آن کس که به او اجازه داده شود تا چون هراس از دل‌های آنان برطرف شود، می‌گویند: پروردگارتان چه فرمود؟ می‌گویند: حق را و او بلندمرتبه و بزرگ است (سبأ/۲۳).

پروردگار تو مسئول این وعده (بهشت و دوزخ) است (فرقان/۱۶). وعده پروردگار تو چنین تحقّق پذیرفته است که جهنّم را از جنّ و انس یکسره پر خواهم کرد (هود/۱۱۹). سوگند به طور و کتابی که نگاشته شده در طوماری گسترده. سوگند به آن خانه آباد. سوگند به بام بلند و آن دریای آکنده و برافروخته که عذاب پروردگارت واقع‌شدنی است. برای آن هیچ بازدارنده‌ای نیست (طور/۱-۸). هیچ کس از شما نیست مگر این‌که در آن (جهنّم) وارد می‌شود. این همواره بر پروردگارت حکمی حتمی است. آن‌گاه کسانی را که تقواپیشه بوده‌اند، می‌رهانیم و ستمکاران را به زانو درافتاده در آن رها می‌کنیم (مریم/۷۱-۷۲). آیا انسان به یاد نمی‌آورد که ما او را از قبل آفریده‌ایم در حالی‌که چیزی نبوده است؟ پس به پروردگارت سوگند که آنها و شیاطین را محشور خواهیم کرد سپس در حالی‌که به زانو درآمده‌اند، آنان را پیرامون جهنّم حاضر خواهیم کرد (مریم/۶۷-۶۸). آری در حقیقت، پروردگار او (کسی که کارنامه او از پشت سر به او داده می‌شود) به او بینا بود (انشقاق/۱۵). مجرمان از سیمایشان شناخته مى‏ شوند پس موی پیشانى و پاهای آنان را بگیرند [و آنان را به دوزخ افکنند]. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ این است همان جهنّمى که مجرمان آن را تکذیب می‌کردند میان آن و میان آبی‌جوشان سرگردان باشند. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۴۱-۴۵)؟

سوگند به پروردگار آسمان و زمین که در حقیقت آن (رزق شما و آن‌چه وعده داده می‌شوید) حق است. همان‌گونه که خود سخن می‌گویید (ذاریات/۲۳). در آن روز چهره‌هایی شاداب هستند، به سوی پروردگار خود می‌نگرند (قیامت/۲۲-۲۳). از جانب پروردگار مهربان [به اهل بهشت] سلام گفته می‌شود (یس/۵۸). [در بهشت] پروردگار آنها (نیکان) باده‌ای پاک به آنان می‌نوشاند (انسان/۲۱). [متّقین] در آنجا جز مرگ نخستین، مرگی نخواهند چشید. [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه می‌دارد. فضلی از جانب پروردگار تو است. این همان کامیابی بزرگ است (دخان/۵۶-۵۷). به‌راستی متّقین در باغ‌ها و نعمت‌ها هستند. به آن‌چه پروردگارشان به آنان داده، دل‌شاد هستند. پروردگارشان آنها را از عذاب دوزخ مصون داشته است (طور/۱۷-۱۸). [اهل بهشت] می‌گویند: سپاس خدایی را که اندوه را از ما برد. به راستی پروردگارِ ما آمرزنده حق‌شناس است (فاطر/۳۴). برای هر کس که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ است. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ که داراى شاخسارانند. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ در آنها، دو چشمه جاری است. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ در آنها از هر میوه ‏اى دو گونه است پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ بر بسترهایى که آستر آنها از ابریشم درشت‏‌بافت است، تکیه زنند و چیدن میوه از آن دو باغ در دسترس است پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ در آنها دلبرانى فروهشته ‏نگاه هستند که دست هیچ انس و جنّى پیش از ایشان به آنها نرسیده است. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ گویى آنها یاقوت و مرجان هستند. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ آیا پاداش احسان جز احسان است؟ پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ که از سبزى سیه‏‌گون مى ‏نماید پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ در آن دو [باغ] دو چشمه جوشان است پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ در آن دو، میوه، خرما و انار است پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ در آنجا [زنانى] نکوخوى و نکو رویند. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ حورانى پرده‏ نشین در میان خیمه ‏ها. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ [بهشتیان] بر بالش‌های سبز و فرش نیکو تکیه زده‏ اند پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۴۶-۷۷)؟ کسانی که سعادتمند شده‌اند تا آسمان‌ها و زمین برجاست در بهشت جاودانه هستند مگر آن‌چه پروردگارت بخواهد. بخششی است که قطع شدنی نیست (هود/۱۰۸).

[یکی از بهشتیان می‌گوید:] اگر نعمتِ پروردگار من نبود، بی‌تردید من از احضارشدگان [در دوزخ] بودم (صافّات/۵۷).

بهشتیان، دوزخیان را ندا می‌دهند که ما آن‌چه پروردگارمان به ما وعده داده بود، درست یافتیم. آیا شما آن‌چه پروردگارتان وعده داده بود، درست یافتید؟ می‌گویند: آری (اعراف/۴۴). چون چشمان آنها (اهل اعراف) به سوی دوزخیان گردانده شود، می‌گویند: پروردگارا، ما را با گروه ستمکاران قرار نده (اعراف/۴۷).

[به کسانی که میزان اعمال آنان سبک است، گفته می‌شود:] آیا آیات من بر شما خوانده نمی‌شد و آن را تکذیب می‌کردید؟ می‌گویند: پروردگارا، شقاوت ما، برما چیره شد. ما مردمی گمراه بودیم. پروردگارا، ما را از اینجا (جهنّم) بیرون ببر پس اگر باز هم [به گمراهی] برگشتیم در آن صورت ستمکار خواهیم بود. می‌فرماید: در آن گم شوید و با من سخن نگویید. در حقیقت دسته‌ای از بندگان بودند که می‌گفتند: پروردگارا، ایمان آوردیم پس بر ما ببخشای و به ما رحم کن. تو بهترین مهربانان هستی. پس شما آنها را به ریشخند می‌گرفتید تا این‌که ذکر مرا از یاد شما بردند و شما بر آنان می‌خندیدید. من امروز آنها را برای این‌که صبر کردند، پاداش دادم. بی‌تردید آنان کامیابان هستند (مومنون/۱۰۵-۱۱۱).

معبودها و همه گمراهان و همه سپاهیان ابلیس در جهنّم افکنده شوند. آنها در آنجا با یکدیگر ستیزه می‌کنند. می‌گویند: سوگند به خدا که ما در گمراهی آشکاری بودیم، آن‌گاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر می‌کردیم (شعراء/۹۴-۹۸). [شیطانِ] همدم او (انسان کفرپیشه) می‌گوید: پروردگارا، من او را به عصیان وانداشتم لیکن خود در گمراهی دور و درازی بود. می‌فرماید: در پیشگاه من با همدیگر ستیزه نکنید زیرا از پیش به شما هشدار داده بودم. پیش من حکم دگرگون نمی‌شود. من به بندگانم ستمکار نیستم (ق/۲۷-۲۹). روزی همه آنان را گرد می‌آورد، [و می‌فرماید:] ای گروه جنّیان، از آدمیان [پیروان] فراوان یافتید. هواخواهان آنان از انسان‌ها می‌گویند: پروردگارا، برخی از ما از برخی بهره‌برداری می‌کرد و به پایانی که برای ما معیّن کردی، رسیدیم. می‌فرماید: جایگاه شما آتش است. در آن جاودانه خواهید بود مگر آن‌چه را خدا بخواهد. در حقیقت پروردگار تو حکیم دانا است  (انعام/۱۲۸). ای کاش، ستمکاران را هنگامی که نزد پروردگارشان نگاه داشته می‌شوند، می‌دیدی. سخن را به یکدیگر برمی‌گردانند [و همدیگر را متّهم می‌کنند] (سبأ/۳۱). [کافران] گفتند: پروردگارا، پیش از روز حساب، بهره ما را [از عذاب] به شتاب به ما بده (ص/۱۶). اگر بنگری، هنگامی که در برابر پروردگارشان نگاه داشته می‌شوند، [خدا] می‌فرماید: آیا این، حق نیست؟ می‌گویند: سوگند به پروردگارمان که حق است. می‌فرماید: پس به سبب آن‌که کفر ورزیدید، این عذاب را بچشید (انعام/۳۰). کسانی که کفر ورزیدند، گفتند: پروردگارا، آن دو [گمراه‌گری] از جن و انس که ما را گمراه کردند، به ما نشان ده تا آنها را زیر قدم‌هامان بگذاریم تا زبون شوند (فصّلت/۲۹). نگهبانان [جهنم] به کافران گویند: آیا فرستادگانی از خودتان بر شما نیامدند که آیات پروردگارتان را برشما بخوانند و به دیدار چنین روزی شما را هشدار دهند؟ گویند: چرا (زمر/۷۱). هر بار امّتی در آن (آتش) داخل شود، هم‌کیشان خود را لعنت می‌کند تا وقتی همگی در آن به هم بپیوندند، پیروانشان درباره پیشوایانشان گویند: پروردگارا، اینان ما را گمراه کردند پس دو برابر عذاب از آتش به آنان بده. می‌فرماید: برای هر یک [عذاب] دوچندان است ولی شما نمی‌دانید (اعراف/۳۸). روزی که چهره‌های کافران را در آتش زیر و رو می‌کنند، می‌گویند: ای کاش ما خدا را فرمان می‌بردیم و پیامبر را اطاعت می‌کردیم و می‌گویند: پروردگارا، ما رؤسا و بزرگتران خود را اطاعت کردیم پس ما را گمراه کردند. پروردگارا، آنان را دو چندان عذاب ده و آنان را لعنت کن. لعنتی بزرگ (احزاب/۶۶-۶۸). آنان در جهنّم فریاد برمی‌آورند که: پروردگارا، ما را بیرون بیاور تا غیر از آن‌چه می‌کردیم کار شایسته کنیم. [می‌فرماید:] مگر شما را عمر دراز ندادیم که هر کس باید در آن [مدّت] متذکّر شود، متذکّر شود و برای شما هشداردهنده‌ای نیامد؟ پس بچشید که برای ستمکاران یاوری نیست (فاطر/۳۷). ای کاش [کافران را] هنگامی که بر آتش عرضه می‌شوند، می‌دیدی که می‌گویند: کاش بازگردانده می‌شدیم و آیات پروردگار خود را تکذیب نمی‌کردیم و از مومنان می‌شدیم (انعام/۲۷). روزی که همه آنان را محشور می‌کنیم، آن‌گاه به کسانی که شرک ورزیده‌اند، می‌گوییم: کجا هستند شریکان شما که [آنها را شریک خدا] می‌پنداشتید؟ آن‌گاه عذر آنان جز این نیست که می‌گویند: به خدا، پروردگارمان سوگند که ما مشرک نبودیم. ببین چگونه به خود دروغ می‌گویند و آن‌چه می‌بافتند از ایشان گم شد (انعام/۲۲-۲۴). به‌راستی آنها (تکذیب‌کنندگان) در آن روز، از پروردگار خود سخت محجوب هستند (مطفّفین/۱۵). ای کاش، هنگامی را که مجرمان پیش پروردگارشان سرهای خود را به زیر افکنده‌اند، می‌دیدی [که می‌گویند:] پروردگارا، دیدیم و شنیدیم پس ما را بازگردان تا کار شایسته کنیم زیرا ما یقین داریم (سجده/۱۲). آنان [در جهنّم] فریاد کشند: ای مالک، [بگو] پروردگارت جان ما را بستاند. گفت: به‌راستی شما در آن ماندگار هستید (زخرف/۷۷).

مردم را بیم ده، از آن روز که عذاب برای آنان بیاید پس کسانی که ستم کرده‌اند، می‌گویند: پروردگارا، ما را تا چندی مهلت بده تا دعوت تو را پاسخ گوییم و از فرستادگان [تو] پیروی کنیم (ابراهیم/۴۴). [ستمکاران و همدمان آنان در جهنّم به یکدیگر] می‌گویند: فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد. ما بی‌گمان چشندگانِ [عذاب] هستیم (صافّات/۳۱). کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بندد؟ آنان بر پروردگار خود عرضه می‌شوند و شاهدان می‌گویند: اینان بودند که بر پروردگار خود دروغ بستند. آگاه باشید، لعنت خدا بر ستمکاران باد (هود/۱۸). [پیروان] می‌گویند: پروردگارا، هر کس این [عذاب] را از پیش، برای ما فراهم کرده، عذاب او را در آتش دوچندان کن (ص/۶۱). آنان که حکم عذاب برایشان واجب شده، می‌گویند: پروردگارا، اینان هستند کسانی که گمراه کردیم. آنان را گمراه کردیم همچنان که خود گمراه شدیم. [از آنان] به سوی تو بیزاری می‌جوییم. ما را نمی‌پرستیدند [بلکه پندار خود را دنبال می‌کردند] (قصص/۶۳).

کسانی که تیره‌بخت شده‌اند، در آتش فریاد و ناله‌ای دارند. تا آسمان‌ها و زمین برجاست، در آن ماندگار خواهند بود مگر این که پروردگارت بخواهد زیرا پروردگار همان کند که خواهد (هود/۱۰۶-۱۰۷). کسانی که در آتش هستند، به نگهبانان جهنّم می‌گویند: پروردگارتان را بخوانید تا یک روز از این عذاب را به ما تخفیف دهد (غافر/۴۹). [به دشمنان خدا گفته می‌شود:] شما از این‌که مبادا گوش، دیدگان و پوستتان بر ضدّ شما گواهی دهند، [گناهان خود را] پوشیده نمی‌داشتید بلکه می‌پنداشتید که خدا بسیاری از آن‌چه می‌کنید، نمی‌داند. این بود گمانتان که درباره پروردگارتان بردید. شما را هلاک کرد پس، از زیانکاران شدید (فصّلت/۲۲-۲۳).

هُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْء (انعام/۱۶۴) اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (نمل/۲۶) فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ (مومنون/۱۱۶) وَ إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ (مریم/۳۶) اللَّهُ رَبُّنَا وَ رَبُّكُمْ (شوری/۱۵) وَ مَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ* رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (ص/۶۵- ۶۶) وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا* فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا* فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا* إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ* رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ رَبُّ الْمَشَارِقِ (صافات/۱-۵) تَبَارَكَ اللّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (اعراف/۵۴؛ غافر/۶۴) تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ (الرّحمن/۷۸)

وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ (اعراف/۱۷۲)

كَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا (فرقان/۵۴) وَ مَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (تکویر/۲۹)

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ (هود/۶۶) وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (شعراء/۹، ۶۸، ۱۰۴، ۱۲۲، ۱۴۰، ۱۵۹، ۱۷۵، ۱۹۱) إِنَّ رَبَّكُمْ لَرَؤُوفٌ رَّحِيمٌ (نحل/۷) فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرؤُوفٌ رَّحِيمٌ (نحل/۴۷)

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِيمُ (حجر/۸۶) إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَ يُعِيدُ* وَ هُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ* ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ* فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ (بروج/۱۳-۱۶) وَ رَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَ يَخْتَارُ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ )قصص/۶۸) قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ قُلِ اللّهُ (رعد/۱۶) بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ أَنَّى يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَ لَمْ تَكُن لَّهُ صَاحِبَةٌ وَ خَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ و هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ* ذَلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمْ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (انعام/۱۰۱-۱۰۲) إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُدَبِّرُ الأَمْرَ مَا مِن شَفِيعٍ إِلاَّ مِن بَعْدِ إِذْنِهِ ذَلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ (یونس/۳) إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَ الأَمْرُ تَبَارَكَ اللّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (اعراف/۵۴) اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَ النَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ* ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ لَّا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ (غافر/۶۱-۶۲) يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُّسَمًّى ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِن قِطْمِيرٍ (فاطر/۱۳) أَلَمْ تَرَ إِلَى رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَ لَوْ شَاء لَجَعَلَهُ سَاكِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلًا (فرقان/۴۵) اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا وَ السَّمَاء بِنَاء وَ صَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَ رَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَتَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (غافر/۶۴) خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَ أَنزَلَ لَكُم مِّنْ الْأَنْعَامِ ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ خَلْقًا مِن بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ (زمر/۶) وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكَى* وَ أَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَ أَحْيَا* وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنثَى* مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى* وَ أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى* وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَ أَقْنَى* وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى … فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكَ تَتَمَارَى (نجم/۴۳-۵۵) رَّبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ إِنَّهُ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا* وَ إِذَا مَسَّكُمُ الْضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلاَّ إِيَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَ كَانَ الإِنْسَانُ كَفُورًا (اسراء/۶۶-۶۷)

الرَّحْمَنُ* عَلَّمَ الْقُرْآنَ* خَلَقَ الْإِنسَانَ* عَلَّمَهُ الْبَيَانَ* الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ* وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدَانِ* وَ السَّمَاء رَفَعَهَا وَ وَضَعَ الْمِيزَانَ* أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ* وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ* وَ الْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ* فِيهَا فَاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ* وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحَانُ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ* وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ* بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجَانُ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* وَ لَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۱-۲۵) أَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا يَعْرِشُونَ* ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا (نحل/۶۸- ۶۹)

وَ تَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَ عَدْلًا لاَّ مُبَدِّلِ لِكَلِمَاتِهِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (انعام/۱۱۵) قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِّكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَ لَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (کهف/۱۰۹)

إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (انعام/۸۳) وَ رَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ (اسراء/۵۵) وَ مَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ مَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ (مدثّر/۳۱) و َإِنَّ رَبَّكَ لَيَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَ مَا يُعْلِنُونَ (نمل/۷۴) وَ رَبُّكَ يَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَ مَا يُعْلِنُونَ* وَ هُوَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَى وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُ الْحُكْمُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (قصص/۶۹-۷۰) قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاء وَ الأَرْضِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (انبیاء/۴) رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ إِن يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِن يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ (اسراء/۵۴) فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَى سَبِيلًا (اسراء/۸۴) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ مَن يَضِلُّ عَن سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (انعام/۱۱۷) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى (نجم/۳۰) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (قلم/۷) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِينَ (انعام/۱۱۹)

كَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا (فرقان/۲۰) وَ كَفَى بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًَا بَصِيرًا (اسراء/۱۷)

وَ مَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ (انعام/۱۳۲) وَ مَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (هود/۱۲۳؛ نمل/۹۳) إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ (اسراء/۶۰) وَ رَبُّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ (سبأ/۲۱) مَا يَعْزُبُ عَن رَّبِّكَ مِن مِّثْقَالِ ذَرَّةٍ فِي الأَرْضِ وَ لاَ فِي السَّمَاء (یونس/۶۱) أَوَ لَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (فصّلت/۵۳)

رَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَ يَسْتَخْلِفْ مِن بَعْدِكُم مَّا يَشَاء كَمَآ أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرِينَ (انعام/۱۳۳) إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (اسراء/۳۰) قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ وَ لَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (سبأ/۳۶) إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ يَقْدِرُ لَهُ وَ مَا أَنفَقْتُم مِّن شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (سبأ/۳۹)

إِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ (نمل/۷۳) فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (انعام/۱۴۵) وَ رَبُّكَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ لَوْ يُؤَاخِذُهُم بِمَا كَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَ بَل لَّهُم مَّوْعِدٌ لَّن يَجِدُوا مِن دُونِهِ مَوْئِلًا (کهف/۵۸) رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ إِن تَكُونُواْ صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلأَوَّابِينَ غَفُورًا (اسراء/۲۵) إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ فَلَا تُزَكُّوا أَنفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى (نجم/۳۲) وَ الَّذِينَ عَمِلُواْ السَّيِّئَاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِن بَعْدِهَا وَ آمَنُواْ إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (اعراف/۱۵۳) إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُواْ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُواْ مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَ أَصْلَحُواْ إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (نحل/۱۱۹) إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَ ذُو عِقَابٍ أَلِيمٍ (فصّلت/۴۳) إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ الْعِقَابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (انعام/۱۶۵) إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِّلنَّاسِ عَلَى ظُلْمِهِمْ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ الْعِقَابِ (رعد/۶) إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ (بروج/۱۲) إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا (اسراء/۵۷) مَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ (فصّلت/۴۶) وَ لَا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا (کهف/۴۹) لَوْلاَ كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فِيمَا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (یونس/۱۹) الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ* وَ أَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ* كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ* وَ لَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ* وَ تَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا* وَ تُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا* كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا* وَ جَاء رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا* وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّكْرَى (فجر/۱۵-۲۳)

الْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَ خَيْرٌ مَّرَدًّا (مریم/۷۶) وَ الْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَ خَيْرٌ أَمَلًا (کهف/۴۶) ذَلِكَ وَ مَن يُعَظِّمْ حُرُمَاتِ اللَّهِ فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ عِندَ رَبِّهِ (حج/۳۰) الْآخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ (زخرف/۳۵)

كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ* وَ يَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۲۶-۳۰)

الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (فاتحه/۲؛ انعام/۴۵؛ غافر/۶۵؛ صافّات/۱۸۲) فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِينَ* وَ لَهُ الْكِبْرِيَاء فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (جاثیه/۳۶-۳۷) لَوْ كَانَ فِيهِمَا (السماوات و الأرض) آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (انبیاء/۲۲) سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (زخرف/۸۲) سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ (صافّات/۱۸۰)

وَ لِلّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ مِن دَآبَّةٍ وَ الْمَلآئِكَةُ وَ هُمْ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ* يَخَافُونَ رَبَّهُم مِّن فَوْقِهِمْ وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (نحل/۴۹-۵۰) إِنَّ الَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ يُسَبِّحُونَهُ وَ لَهُ يَسْجُدُونَ (اعراف/۲۰۶) لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَ لَا لِلْقَمَرِ وَ اسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ* فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ هُمْ لَا يَسْأَمُونَ (فصّلت/۳۷-۳۸) وَ الْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ (شوری/۵) تَرَى الْمَلَائِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْحَقِّ وَ قِيلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (زمر/۷۵) [قالوا الملائکة] وَ مَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَ مَا خَلْفَنَا وَ مَا بَيْنَ ذَلِكَ وَ مَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا* رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَ اصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا (مریم/۶۴-۶۵) تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيهَا (ليلة القدر) بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ (قدر/۴) الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَ عِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ* ‏رَبَّنَا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدتَّهُم وَ مَن صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ* وَ قِهِمُ السَّيِّئَاتِ وَ مَن تَقِ السَّيِّئَاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (غافر/۷-۹)

كَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا (اسراء/۲۷) قَالَ [ابليس] رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ* قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ* إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ* قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ* قَالَ فَالْحَقُّ وَ الْحَقَّ أَقُولُ* لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكَ وَ مِمَّن تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ (ص/۷۹-۸۵) قَالَ [الشيطان] لِلْإِنسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِّنكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ (حشر/۱۶)

[قالوا نفر من الجن] لَن نُّشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا* وَ أَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَ لَا وَلَدًا (جنّ/۲-۳) وَ أَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا (جنّ/۱۰) وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَ لَا رَهَقًا (جنّ/۱۳)

لَوْ شَاء رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ لاَ يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ* إِلاَّ مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَ لِذَلِكَ خَلَقَهُمْ (هود/۱۱۸-۱۱۹)

الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ (اعراف/۵۸) أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِي السَّمَاء* تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا (ابراهیم/۲۴-۲۵)

ربّ- التوصيّة، يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ* الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الأَرْضَ فِرَاشًا وَ السَّمَاء بِنَاء وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ (بقره/۲۱-۲۲) إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ (انبیاء/۹۲) وَ إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ (مومنون/۵۲) وَ قَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا (اسراء/۲۳)

وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُواْ أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِندَ رَبِّهِمْ (یونس/۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ارْكَعُوا وَ اسْجُدُوا وَ اعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَ افْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (حج/۷۷) ادْعُواْ رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ* وَ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا وَ ادْعُوهُ خَوْفًا وَ طَمَعًا إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ (اعراف/۵۵-۵۶) وَ قَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ (غافر/۶۰) وَ مَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (مومنون/۱۱۷)

يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَ خَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَ بَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَ نِسَاء (نساء/۱) يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَ اخْشَوْا يَوْمًا لَّا يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَ لَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئًا (لقمان/۳۳) يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ (حج/۱) قُلْ يَا عِبَادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ (زمر/۱۰) اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ (شوری/۴۷) مَا لَكُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّكُمْ وَ قَدْ أَخَذَ مِيثَاقَكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (حدید/۸) وَ أَنِيبُوا إِلَى رَبِّكُمْ وَ أَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ* وَ اتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ العَذَابُ بَغْتَةً وَ أَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ (زمر/۵۴-۵۵) قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدَىَ وَ أُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (انعام/۷۱) سَارِعُواْ إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ (آل‌عمران/۱۳۳) سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ (حدید/۲۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُكَفِّرَ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ (تحریم/۸) لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ (الفلك و الانعام) ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَ تَقُولُوا سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَ مَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ* وَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ (زخرف/۱۳-۱۴)

[الله] يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ (رعد/۲) مَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَ لَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا (کهف/۱۱۰) وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ آيَتَيْنِ فَمَحَوْنَا آيَةَ اللَّيْلِ وَ جَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُواْ فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ وَ لِتَعْلَمُواْ عَدَدَ السِّنِينَ وَ الْحِسَابَ (اسراء/۱۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُحِلُّواْ شَعَآئِرَ اللّهِ وَ لاَ الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَ لاَ الْهَدْيَ وَ لاَ الْقَلآئِدَ وَ لا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَ رِضْوَانًا (مائده/۲) لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُواْ فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ (بقره/۱۹۸) وَ أَنفِقُوا مِن مَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَ أَكُن مِّنَ الصَّالِحِينَ (منافقون/۱۰) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَاكْتُبُوهُ وَ لْيَكْتُب بَّيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ وَ لاَ يَأْبَ كَاتِبٌ أَنْ يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ اللّهُ فَلْيَكْتُبْ وَ لْيُمْلِلِ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ وَ لْيَتَّقِ اللّهَ رَبَّهُ وَ لاَ يَبْخَسْ مِنْهُ شَيْئًا (بقره/۲۸۲) وَ إِن كُنتُمْ عَلَى سَفَرٍ وَ لَمْ تَجِدُواْ كَاتِبًا فَرِهَانٌ مَّقْبُوضَةٌ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُم بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَ لْيَتَّقِ اللّهَ رَبَّهُ وَ لاَ تَكْتُمُواْ الشَّهَادَةَ (بقره/۲۸۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الأُنثَى بِالأُنثَى فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَدَاء إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ذَلِكَ تَخْفِيفٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ رَحْمَةٌ (بقره/۱۷۸) فَمَن جَاءهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىَ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَ أَمْرُهُ إِلَى اللّهِ وَ مَنْ عَادَ فَأُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (بقره/۲۷۵)

مَن يُرِدِ اللّهُ أَن يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلاَمِ وَ مَن يُرِدْ أَن يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقًا حَرَجًا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاء كَذَلِكَ يَجْعَلُ اللّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ* وَ هَذَا صِرَاطُ رَبِّكَ مُسْتَقِيمًا (انعام/۱۲۵-۱۲۶) أَفَمَن شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَى نُورٍ مِّن رَّبِّهِ (زمر/۲۲)

يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ (انشقاق/۶)

مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مَّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ يَلْعَبُونَ* لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ (انبیاء/۲-۳) وَ الْعَادِيَاتِ ضَبْحًا* فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا* فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا* فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا* فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا* إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ* وَ إِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ (العادیات/۱-۷) يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ* الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ* فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ (انفطار/۶-۸)

مَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْأَرُونَ*  ثُمَّ إِذَا كَشَفَ الضُّرَّ عَنكُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِّنكُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (نحل/۵۳-۵۴) إِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (روم/۳۳) لَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِّنَّا مِن بَعْدِ ضَرَّاء مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هَذَا لِي وَ مَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَ لَئِن رُّجِعْتُ إِلَى رَبِّي إِنَّ لِي عِندَهُ لَلْحُسْنَى (فصّلت/۵۰) إِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ* أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاء اللَّيْلِ سَاجِدًا وَ قَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ (زمر/۸- ۹)

ربّ- اجر، إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَ أَخْبَتُواْ إِلَى رَبِّهِمْ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (هود/۲۳) [المومنون] عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ … لَّهُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ (انفال/۲-۴) [قالوا الَّذين آمنوا و عملوا الصَّالحات في ‌الجنة] لَقَدْ جَاءتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ (اعراف/۴۳) وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُم مِّنَ الْجَنَّةِ غُرَفًا تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ* الَّذِينَ صَبَرُوا وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (عنکبوت/۵۸-۵۹) إِنَّهُ [الشیطان] لَيْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُواْ وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (نحل/۹۹) وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَ الشُّهَدَاء عِندَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَ نُورُهُمْ (حدید/۱۹) مَنْ يَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُوْلَئِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَى* جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ ذَلِكَ جَزَاء مَن تَزَكَّى (طه/۷۵-۷۶) الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِي رَحْمَتِهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (جاثیه/۳۰) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَ أَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَ آتَوُاْ الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ (بقره/۲۷۷) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ الَّذِينَ هَادُواْ وَ النَّصَارَى وَ الصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ (بقره/۶۲) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ* جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ (بیّنه/۷-۸) أُدْخِلَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلاَمٌ (ابراهیم/۲۳)  الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ لَهُم مَّا يَشَاؤُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الكَبِيرُ (شوری/۲۲) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمَانِهِمْ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الأَنْهَارُ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ* دَعْوَاهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلاَمٌ وَ آخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (یونس/۹- ۱۰) وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ آمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بَالَهُمْ* ذَلِكَ بِأَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَ أَنَّ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِن رَّبِّهِمْ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ (محمّد/۲-۳) إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ* تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (سجده/۱۵-۱۶) إِنَّ اللَّهَ لاَ يَسْتَحْيِي أَن يَضْرِبَ مَثَلًا مَّا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُواْ فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ (بقره/۲۶) الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ* الصَّابِرِينَ وَ الصَّادِقِينَ وَ الْقَانِتِينَ وَ الْمُنفِقِينَ وَ الْمُسْتَغْفِرِينَ بِالأَسْحَارِ (آل‌عمران/۱۶-۱۷) قَالُواْ (الرسول و المومنون) سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ … رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَ لاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَ لاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (بقره/۲۸۵-۲۸۶) يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَ اغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (تحریم/۸)

مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى* فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى (نازعات/۴۰-۴۱) وَ لِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۴۶-۴۷) إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ (ملک/۱۲) إِنَّ الَّذِينَ هُم مِّنْ خَشْيَةِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ* وَ الَّذِينَ هُم بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ* وَ الَّذِينَ هُم بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ* وَ الَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوا وَّ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ* أُوْلَئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَ هُمْ لَهَا سَابِقُونَ (مومنون/۵۷-۶۱)

[المتّقون] الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَ هُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ (انبیاء/۴۹) وَ الَّذِي جَاء بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ* لَهُم مَّا يَشَاءُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَلِكَ جَزَاء الْمُحْسِنِينَ (زمر/۳۳-۳۴) وَ سَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى* الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى* وَ مَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَى* إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى* وَ لَسَوْفَ يَرْضَى (لیل/۱۷-۲۱) أُوْلَئِكَ (المتّقون) عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (بقره/۵) قِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْاْ مَاذَا أَنزَلَ رَبُّكُمْ قَالُواْ خَيْرًا (نحل/۳۰) أُوْلَئِكَ جَزَآؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (آل‌عمران/۱۳۶) إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ (قلم/۳۴) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ* آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ (ذاریات/۱۵-۱۶) لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَ رِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ وَ اللّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (آل‌عمران/۱۵) إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا* حَدَائِقَ وَ أَعْنَابًا* وَ كَوَاعِبَ أَتْرَابًا* وَ كَأْسًا دِهَاقًا* لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَ لَا كِذَّابًا* جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا* رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (نبأ/۳۱-۳۷) [المتّقون] لَهُمْ فِيهَا (الجنة) مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ  وَ مَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ وَ سُقُوا مَاء حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءهُمْ (محمّد/۱۵) وَ سِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاؤُوهَا وَ فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَ قَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِينَ* وَ قَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَاء (زمر/۷۳-۷۴) الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِّن فَوْقِهَا غُرَفٌ مَّبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعَادَ (زمر/۲۰) الَّذِينَ اتَّقَوْاْ رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا (آل‌عمران/۱۹۸) الَّذِينَ سُعِدُواْ فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ عَطَاء غَيْرَ مَجْذُوذٍ (هود/۱۰۸)

[اولوا الالباب] الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَ لاَ يِنقُضُونَ الْمِيثَاقَ* وَ الَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ يَخَافُونَ سُوءَ الحِسَابِ* وَ الَّذِينَ صَبَرُواْ ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَ أَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَ عَلاَنِيَةً وَ يَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ (رعد/۲۰-۲۲) [قالوا] رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ* رَبَّنَا إِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لاَّ رَيْبَ فِيهِ إِنَّ اللّهَ لاَ يُخْلِفُ الْمِيعَادَ (آل‌عمران/۸-۹) [اولئك] يَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ* رَبَّنَا إِنَّكَ مَن تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ* رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلإِيمَانِ أَنْ آمِنُواْ بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ كَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَ تَوَفَّنَا مَعَ الأبْرَارِ* رَبَّنَا وَ آتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَ لاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْمِيعَادَ* فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لاَ أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى (آل‌عمران/۱۹۱-۱۹۵)

[عبادالرّحمن] الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَ قِيَامًا* وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا (فرقان/۶۴-۶۵) وَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمًّا وَ عُمْيَانًا* وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَ ذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا (فرقان/۷۳-۷۴)

الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ سِرًّا وَ عَلاَنِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ (بقره/۲۷۴) الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ثُمَّ لاَ يُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُواُ مَنًّا وَ لاَ أَذًى لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ (بقره/۲۶۲) [قالوا الابرار] إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَ لَا شُكُورًا* إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا (انسان/۹-۱۰)

أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ* الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ (حج/۳۹-۴۰) وَ مَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَ اجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَ اجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا (نساء/۷۵) وَ الَّذِينَ هَاجَرُواْ فِي اللّهِ مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُواْ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ لَأَجْرُ الآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ* الَّذِينَ صَبَرُواْ وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (نحل/۴۱-۴۲) ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُواْ مِن بَعْدِ مَا فُتِنُواْ ثُمَّ جَاهَدُواْ وَ صَبَرُواْ إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (نحل/۱۱۰) وَ لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ (آل‌عمران/۱۶۹) الَّذِينَ آمَنُواْ وَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللّهِ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ* يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَ رِضْوَانٍ وَ جَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُّقِيمٌ (توبه/۲۰-۲۱) وَ الَّذِينَ جَاؤُوا مِن بَعْدِهِمْ (المهاجرین و الانصار) يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَ لِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَ لَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِّلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ (حشر/۱۰)

فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ مَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَ أَبْقَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ … وَ الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ أَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (شوری/۳۶-۳۸) لِلَّذِينَ اسْتَجَابُواْ لِرَبِّهِمُ الْحُسْنَى وَ الَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُواْ لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لاَفْتَدَوْاْ بِهِ أُوْلَئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسَابِ وَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمِهَادُ (رعد/۱۸) إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا (احقاف/۱۳؛ فصّلت/۳۰) فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَا هُمْ يَحْزَنُونَ* أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (احقاف/۱۳-۱۴) تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَ لَا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ* نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ فِي الْآخِرَةِ وَ لَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ* نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِيمٍ (فصّلت/۳۰-۳۲) مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِندَ رَبِّهِ وَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ (بقره/۱۱۲) [المصلّون] الَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ* إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (معارج/۲۷-۲۸)  [الخاشعون] الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلاَقُوا رَبِّهِمْ وَ أَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (بقره/۴۶) [الصابرون] أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (بقره/۱۵۷)

لَهُمْ (قوم يذّكّرون) دَارُ السَّلاَمِ عِندَ رَبِّهِمْ وَ هُوَ وَلِيُّهُمْ بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ (انعام/۱۲۷) [المحسنون] الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ هُم بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ* أُوْلَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (لقمان/۴-۵) قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى* وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى (اعلی/۱۴-۱۵)

فَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ مَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ* وَ مِنْهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ (بقره/۲۰۰-۲۰۱) فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَّنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (اعراف/۱۸۹) إِذَا بَلَغَ [الانسان] أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَ أَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ (احقاف/۱۵)

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ* ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (فجر/۲۷-۲۸)

ربّ-  الاقوام، عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا* إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا* لِيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَ أَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا (جنّ/۲۶-۲۸) وَ كَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ …  وَ مَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ ربَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ إِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَ ثَبِّتْ أَقْدَامَنَا و انصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (آل‌عمران/۱۴۶-۱۴۷)

مَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ الْقُرَى بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا مُصْلِحُونَ (هود/۱۱۷) مَا كَانَ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَى حَتَّى يَبْعَثَ فِي أُمِّهَا رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَ مَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَى إِلَّا وَ أَهْلُهَا ظَالِمُونَ (قصص/۵۹) ذَلِكَ أَن لَّمْ يَكُن رَّبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَى بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا غَافِلُونَ (انعام/۱۳۱) وَ لَوْلَا أَن تُصِيبَهُم مُّصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَيَقُولُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (قصص/۴۷)  مَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءهُمُ الْهُدَى وَ يَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا (کهف/۵۵) وَ كَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَ رُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَ عَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرًا (طلاق/۸) وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِن ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ مِن شَيْءٍ لِّمَّا جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَ مَا زَادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ* وَ كَذَلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَى وَ هِيَ ظَالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ (هود/۱۰۱-۱۰۲)

مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللّهُ الْكِتَابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُواْ عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللّهِ وَلَكِن كُونُواْ رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَ بِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ* وَ لاَ يَأْمُرَكُمْ أَن تَتَّخِذُواْ الْمَلاَئِكَةَ وَ النِّبِيِّيْنَ أَرْبَابًا أَيَأْمُرُكُم بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ (آل‌عمران/۷۹-۸۰) قَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَآ أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ* وَ لَنُسْكِنَنَّكُمُ الأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَ خَافَ وَعِيدِ (ابراهیم/۱۳-۱۴)

قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً (بقره/۳۰) قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِن طِينٍ (ص/۷۱) قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (حجر/۲۸) إِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ (حجر/۲۹؛ ص/۷۲) قَالُواْ (الملائکة) أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَاء وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ* وَ عَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلاَئِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاء هَؤُلاء إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* قَالُواْ سُبْحَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا إِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ* قَالَ يَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَآئِهِمْ فَلَمَّا أَنبَأَهُمْ بِأَسْمَآئِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ أَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَ مَا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ (بقره/۳۰-۳۳) إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ (کهف/۵۰) قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلاَّ تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ* قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ* قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ* وَ إِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ* قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ* قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ* إِلَى يَومِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ* قَالَ رَبِّ بِمَآ أَغْوَيْتَنِي لأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الأَرْضِ وَ لأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ* قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ* إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ* وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ (حجر/۳۲-۴۳)  قَالَ [الشیطان لادم و زوجه] مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ إِلاَّ أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِدِينَ (اعراف/۲۰) عَصَى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَى (طه/۱۲۱) فَدَلاَّهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَاتُهُمَا وَ طَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ نَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَن تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَ أَقُل لَّكُمَا إِنَّ الشَّيْطَآنَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُّبِينٌ* قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَ إِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَ تَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ* قَالَ اهْبِطُواْ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ* قَالَ فِيهَا تَحْيَوْنَ وَ فِيهَا تَمُوتُونَ وَ مِنْهَا تُخْرَجُونَ (اعراف/۲۲-۲۵) فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (بقره/۳۷) ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَ هَدَى* قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِيعًا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَ لَا يَشْقَى (طه/۱۲۲-۱۲۳) [قال احد من ابني ادم لاخري] لَئِن بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِي مَا أَنَاْ بِبَاسِطٍ يَدِيَ إِلَيْكَ لَأَقْتُلَكَ إِنِّي أَخَافُ اللّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ (مائده/۲۸)

قَالَ [نوح] يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلاَلَةٌ وَ لَكِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ* أُبَلِّغُكُمْ رِسَالاَتِ رَبِّي … أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَى رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُواْ وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (اعراف/۶۱-۶۳) أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّيَ وَ آتَانِي رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَ أَنتُمْ لَهَا كَارِهُونَ (هود/۲۸) قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَ اتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ* قَالَ وَ مَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ* إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ (شعراء۱۱۱-۱۱۳) وَ مَآ أَنَاْ بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّهُم مُّلاَقُو رَبِّهِمْ (هود/۲۹) هُوَ رَبُّكُمْ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (هود/۳۴) وَ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ (شعراء/۱۰۹) فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ (قمر/۱۰) قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَ نَهَارًا* فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا* وَ إِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا* ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا* ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا* فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا* يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا* وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا (نوح/۵-۱۲) قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَن لَّمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (نوح/۲۱) قَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا* إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَ لَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا* رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوَالِدَيَّ وَ لِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ لَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (نوح/۲۶-۲۸) قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ* فَافْتَحْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ فَتْحًا وَ نَجِّنِي وَ مَن مَّعِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (شعراء/۱۱۷-۱۱۸) قَالَ رَبِّ انصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ* فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَ وَحْيِنَا … فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنتَ وَ مَن مَّعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ* وَ قُل رَّبِّ أَنزِلْنِي مُنزَلًا مُّبَارَكًا وَ أَنتَ خَيْرُ الْمُنزِلِينَ (مومنون/۲۶-۲۹) قَالَ ارْكَبُواْ فِيهَا بِسْمِ اللّهِ مَجْرَاهَا وَ مُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (هود/۴۱) نَادَى نُوحٌ رَّبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابُنِي مِنْ أَهْلِي وَ إِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَ أَنتَ أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ* قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ فَلاَ تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنِّي أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ* قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَ إِلاَّ تَغْفِرْ لِي وَ تَرْحَمْنِي أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ (هود/۴۵-۴۷) فَأَنجَيْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ* ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ (شعراء/۱۱۹-۱۲۰)

[رسول قوم بعد نوح] قَالَ رَبِّ انصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ* قَالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَيُصْبِحُنَّ نَادِمِينَ (مومنون/۳۹-۴۰)

قَالَ [هود] يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَ لَكِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ* أُبَلِّغُكُمْ رِسَالاتِ رَبِّي وَ أَنَاْ لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ* أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَى رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ (اعراف/۶۷-۶۹) وَ يَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا وَ يَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِكُمْ وَ لاَ تَتَوَلَّوْاْ مُجْرِمِينَ (هود/۵۲) إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ رَبِّي وَ رَبِّكُم مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا إِنَّ رَبِّي عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ* فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقَدْ أَبْلَغْتُكُم مَّا أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ وَ يَسْتَخْلِفُ رَبِّي قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَ لاَ تَضُرُّونَهُ شَيْئًا إِنَّ رَبِّي عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ (هود/۵۶-۵۷) مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ (شعراء/۱۲۷) إِذْ جَاءتْهُمُ الرُّسُلُ مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاء رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (فصّلت/۱۴) قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ وَ غَضَبٌ (اعراف/۷۱) هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُم بِهِ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ* تُدَمِّرُ كُلَّ شَيْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا (احقاف/۲۴-۲۵) تِلْكَ عَادٌ جَحَدُواْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَ عَصَوْاْ رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُواْ أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ* وَ أُتْبِعُواْ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلا إِنَّ عَادًا كَفَرُواْ رَبَّهُمْ أَلاَ بُعْدًا لِّعَادٍ قَوْمِ هُودٍ (هود/۵۹-۶۰)

إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُّجِيبٌ (هود/۶۱) وَ إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ قَدْ جَاءتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَ لاَ تَمَسُّوهَا بِسُوَءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (اعراف/۷۳) قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةً مِّن رَّبِّي وَآتَانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَن يَنصُرُنِي مِنَ اللّهِ إِنْ عَصَيْتُهُ (هود/۶۳) قَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ مِن قَوْمِهِ لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُواْ لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ صَالِحًا مُّرْسَلٌ مِّن رَّبِّهِ (اعراف/۷۵) فَعَقَرُواْ النَّاقَةََ وَ عَتَوْاْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ (اعراف/۷۷) فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَ قَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّي (اعراف/۷۹) مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ (شعراء/۱۴۵) فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنظُرُونَ (ذاریات/۴۴) فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا* وَ لَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (شمس/۱۴-۱۵) أَلاَ إِنَّ ثَمُودَ كَفرُواْ رَبَّهُمْ أَلاَ بُعْدًا لِّثَمُودَ (هود/۶۸)

أَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَى* وَ ثَمُودَ فَمَا أَبْقَى* وَ قَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغَى* وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى* فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكَ تَتَمَارَى (نجم/۵۰-۵۵)

إِنَّ مِن شِيعَتِهِ (نوح) لَإِبْرَاهِيمَ* إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (صافّات/۸۳-۸۴) إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (بقره/۱۳۱) قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِي الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِن قَالَ بَلَى وَ لَكِن لِّيَطْمَئِنَّ قَلْبِي قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى كُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا (بقره/۲۶۰) فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأَى كَوْكَبًا قَالَ هَذَا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لا أُحِبُّ الآفِلِينَ* فَلَمَّا رَأَى الْقَمَرَ بَازِغًا قَالَ هَذَا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمْ يَهْدِنِي رَبِّي لأكُونَنَّ مِنَ الْقَوْمِ الضَّالِّينَ* فَلَمَّا رَأَى الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هَذَا رَبِّي هَذَآ أَكْبَرُ فَلَمَّا أَفَلَتْ قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ* إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ حَنِيفًا وَ مَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (انعام/۷۶-۷۹)

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَآجَّ إِبْرَاهِيمَ فِي رِبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللّهُ الْمُلْكَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ … (بقره/۲۵۸) [قال ابراهیم لابيه و قومه] فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (صافّات/۸۷) رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَ أَنَا عَلَى ذَلِكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ (انبیاء/۵۶) فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ* الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ* وَ الَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَ يَسْقِينِ* وَ إِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ* وَ الَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ* وَ الَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ* رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ* وَ اجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ* وَ اجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ* وَ اغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ* وَ لَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ (شعراء/۷۷-۸۷) قَالَ [ابراهیم لابیه] سَلَامٌ عَلَيْكَ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا* وَ أَعْتَزِلُكُمْ وَ مَا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَ أَدْعُو رَبِّي عَسَى أَلَّا أَكُونَ بِدُعَاء رَبِّي شَقِيًّا (مریم/۴۷-۴۸) حَآجَّهُ قَوْمُهُ قَالَ … أَخَافُ مَا تُشْرِكُونَ بِهِ إِلاَّ أَن يَشَاءَ رَبِّي شَيْئًا وَسِعَ رَبِّي كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا أَفَلاَ تَتَذَكَّرُونَ (انعام/۸۰) قَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّي سَيَهْدِينِ* رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ (صافّات/۹۹-۱۰۰) فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَ قَالَ إِنِّي مُهَاجِرٌ إِلَى رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (عنکبوت/۲۶)

قَالَتْ [امرأة ابراهيم] عَجُوزٌ عَقِيمٌ* قَالُوا (ضيوف ابراهيم) كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (ذاریات/۲۹-۳۰) قَالَ وَ مَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّآلُّونَ (حجر/۵۶) قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ* لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ* مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ (ذاریات/۳۲-۳۴) [ابراهیم] يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ …  يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَ إِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ (هود/۷۴-۷۶)

إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هذا بَلَدًا آمِنًا وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُم بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ قَالَ وَ مَن كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (بقره/۱۲۶) إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَ اجْنُبْنِي وَ بَنِيَّ أَن نَّعْبُدَ الأَصْنَامَ* رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَ مَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ* رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَ مَا نُعْلِنُ (ابراهیم/۳۵-۳۸) إِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ إِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* رَبَّنَا وَ اجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَ مِن ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ وَ أَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَ تُبْ عَلَيْنَآ إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ* رَبَّنَا وَ ابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنتَ العَزِيزُ الحَكِيمُ (بقره/۱۲۷-۱۲۹) [قال ابراهيم] الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي وَ هَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاء* رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاَةِ وَ مِن ذُرِّيَّتِي رَبَّنَا وَ تَقَبَّلْ دُعَاء* رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَ لِوَالِدَيَّ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ (ابراهیم/۳۹-۴۱) قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ … رَّبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَ إِلَيْكَ أَنَبْنَا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ* رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا وَ اغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (ممتحنه/۴-۵) إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَ مِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (بقره/۱۲۴)

[اسماعيل] كَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ كَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا (مریم/۵۵)

[قال لوط لقومه] مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ (شعراء/۱۶۴) تَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (شعراء/۱۶۶) قَالَ [لوط] رَبِّ انصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ (عنکبوت/۳۰) رَبِّ نَجِّنِي وَ أَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ (شعراء/۱۶۹) قَالُواْ (الرسل) يَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ … فَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَ أَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ مَّنضُودٍ* مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ (هود/۸۱-۸۳)

[قال یعقوب لیوسف] وَ كَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَ يُعَلِّمُكَ مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ وَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى آلِ يَعْقُوبَ كَمَا أَتَمَّهَا عَلَى أَبَوَيْكَ مِن قَبْلُ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْحَاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (یوسف/۶) وَ رَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَن نَّفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الأَبْوَابَ وَ قَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوَايَ (یوسف/۲۳) لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِهَا لَوْلا أَن رَّأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ (یوسف/۲۴) قَالَ [يوسف] رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَ إِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَ أَكُن مِّنَ الْجَاهِلِينَ* فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (یوسف/۳۳-۳۴) ذَلِكُمَا (تأويل الرؤيا) مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّي (یوسف/۳۷) يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (یوسف/۳۹) يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا وَ أَمَّا الآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِن رَّأْسِهِ قُضِيَ الأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيَانِ* وَ قَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِّنْهُمَا اذْكُرْنِي عِندَ رَبِّكَ فَأَنسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ (یوسف/۴۱-۴۲) وَ قَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ فَلَمَّا جَاءهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللاَّتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ (یوسف/۵۰) وَ مَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّيَ إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ (یوسف/۵۳) وَ رَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَ خَرُّواْ لَهُ سُجَّدًا وَ قَالَ يَا أَبَتِ هَذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَايَ مِن قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا وَ قَدْ أَحْسَنَ بَي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ وَ جَاء بِكُم مِّنَ الْبَدْوِ مِن بَعْدِ أَن نَّزغَ الشَّيْطَانُ بَيْنِي وَ بَيْنَ إِخْوَتِي إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِّمَا يَشَاءُ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ* رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ وَ عَلَّمْتَنِي مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ أَنتَ وَلِيِّي فِي الدُّنُيَا وَ الآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِمًا وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ (یوسف/۱۰۰-۱۰۱) قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّيَ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (یوسف/۹۸)

[قال شعيب لقومه] قَدْ جَاءتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ (اعراف/۸۵) وَ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ (هود/۹۰) إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (هود/۹۲) قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ (شعراء/۱۸۸) وَ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ (شعراء/۱۸۰) قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىَ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَ رَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا (هود/۸۸) مَا يَكُونُ لَنَا أَن نَّعُودَ فِيهَا إِلاَّ أَن يَشَاءَ اللّهُ رَبُّنَا وَسِعَ رَبُّنَا كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا عَلَى اللّهِ تَوَكَّلْنَا رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَ أَنتَ خَيْرُ الْفَاتِحِينَ (اعراف/۸۹) فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَ قَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالاَتِ رَبِّي وَ نَصَحْتُ لَكُمْ (اعراف/۹۳)

قَالَ [موسي] رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ* قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرًا لِّلْمُجْرِمِينَ (قصص/۱۶-۱۷) فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ* وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاء مَدْيَنَ قَالَ عَسَى رَبِّي أَن يَهْدِيَنِي سَوَاء السَّبِيلِ (قصص/۲۱-۲۲) فَسَقَى لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّى إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ (قصص/۲۴) فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِي مِن شَاطِئِ الْوَادِي الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن يَا مُوسَى إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (قصص/۳۰) سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (نمل/۸) نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (نازعات/۱۶) إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى* وَ أَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى (طه/۱۲-۱۳) فَذَانِكَ (يد بيضاء و عصا) بُرْهَانَانِ مِن رَّبِّكَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (قصص/۳۲) نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ* قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ (شعراء/۱۰-۱۱) اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى (طه/۲۴؛ نازعات/۱۷) فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى* وَ أَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى (نازعات/۱۸-۱۹) قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ* يَضِيقُ صَدْرِي وَ لَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ* لَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ* قَالَ كَلَّا (شعراء/۱۲-۱۵) قَالَ رَبِّ إِنِّي قَتَلْتُ مِنْهُمْ نَفْسًا فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ* أَخِي هَارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّي لِسَانًا فَأَرْسِلْهُ مَعِيَ رِدْءًا يُصَدِّقُنِي إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ (قصص/۳۳-۳۴) قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي* وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي* وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي* يَفْقَهُوا قَوْلِي* وَ اجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي* هَارُونَ أَخِي* اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي* وَ أَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي* كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا* وَ نَذْكُرَكَ كَثِيرًا* إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرًا* قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَى* وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَى* إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّكَ مَا يُوحَى* أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّي وَ عَدُوٌّ لَّهُ وَ أَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّي وَ لِتُصْنَعَ عَلَى عَيْنِي* إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَن يَكْفُلُهُ فَرَجَعْنَاكَ إِلَى أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَ لَا تَحْزَنَ وَ قَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَ فَتَنَّاكَ فُتُونًا فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَى قَدَرٍ يَا مُوسَى* وَ اصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي* اذْهَبْ أَنتَ وَ أَخُوكَ بِآيَاتِي وَ لَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي (طه/۲۵-۴۲) فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ (شعراء/۱۵) اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى* فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى* قَالَا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفْرُطَ عَلَيْنَا أَوْ أَن يَطْغَى* قَالَ لَا تَخَافَا إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَ أَرَى(طه/۴۳-۴۶) فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ (شعراء/۱۶؛ طه/۴۷) فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (شعراء/۱۶) فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ (طه/۴۷) فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (طه/۴۷) أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (شعراء/۱۷) لَا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكَ وَ السَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى (طه/۴۷) قَالَ مُوسَى يَا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (اعراف/۱۰۴) فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (زخرف/۴۶) قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَ لَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ* وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَ أَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ* قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَ أَنَا مِنَ الضَّالِّينَ* فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ (شعراء/۱۸-۲۱) قَالَ فِرْعَوْنُ وَ مَا رَبُّ الْعَالَمِينَ* قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ* قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ* قَالَ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ* قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ* قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ (شعراء/۲۳-۲۸) قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَا مُوسَى* قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى (طه/۴۹-۵۰)  قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَى* قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَابٍ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَ لَا يَنسَى* الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَ سَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّى (طه/۵۱-۵۳) حَقِيقٌ عَلَى أَن لاَّ أَقُولَ عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقَّ قَدْ جِئْتُكُم بِبَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (اعراف/۱۰۵) وَ قَالَ مُوسَى رَبِّي أَعْلَمُ بِمَن جَاء بِالْهُدَى مِنْ عِندِهِ وَ مَن تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (قصص/۳۷) فَحَشَرَ [فرعون] فَنَادَى* فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى (نازعات/۲۳-۲۴) قَالُوا (السحرة) آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (اعراف/۱۲۱؛ طه/۴۷) رَبِّ مُوسَى وَ هَارُونَ (اعراف/۱۲۲؛ طه/۷۰؛ شعراء/۴۸) قَالُواْ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ (اعراف/۱۲۵؛ شعراء/۵۰) إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ (شعراء/۵۱) إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَ مَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ (طه/۷۳) مَا تَنقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَ تَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ (اعراف/۱۲۶) فَقَالُواْ عَلَى اللّهِ تَوَكَّلْنَا رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ* وَ نَجِّنَا بِرَحْمَتِكَ مِنَ الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (یونس/۸۵-۸۶) قَالَ مُوسَى رَبَّنَا إِنَّكَ آتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَ مَلأهُ زِينَةً وَ أَمْوَالًا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا رَبَّنَا لِيُضِلُّواْ عَن سَبِيلِكَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلَى أَمْوَالِهِمْ وَ اشْدُدْ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَلاَ يُؤْمِنُواْ حَتَّى يَرَوُاْ الْعَذَابَ الأَلِيمَ* قَالَ قَدْ أُجِيبَت دَّعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِيمَا وَ لاَ تَتَّبِعَآنِّ سَبِيلَ الَّذِينَ لاَ يَعْلَمُونَ (یونس/۸۸-۸۹) قَالَ [موسي لقومه] عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَ يَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (اعراف/۱۲۹) قَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَى وَ لْيَدْعُ رَبَّهُ إِنِّي أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَن يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ* وَ قَالَ مُوسَى إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُم مِّن كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لَّا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسَابِ (غافر/۲۶-۲۷) وَ إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمْ أَن تَرْجُمُونِ* وَ إِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ (دخان/۲۰-۲۱) قالَ رَجُلٌ مُّؤْمِنٌ مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَن يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ وَ قَدْ جَاءكُم بِالْبَيِّنَاتِ مِن رَّبِّكُمْ (غافر/۲۸) لَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُواْ يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ (اعراف/۱۳۴) قَالُوا يَا أَيُّهَا السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ (زخرف/۴۹) قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنزَلَ هَؤُلاء إِلاَّ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ بَصَآئِرَ (اسراء/۱۰۲) فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ* فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ* وَ اتْرُكْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ (دخان/۲۲-۲۴)  فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ (آل فرعون و قوم موسی) قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ* قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ (شعراء/۶۱-۶۲) وَ جَاء فِرْعَوْنُ وَ مَن قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ* فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً (حاقّه/۹-۱۰) تَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَى عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ بِمَا صَبَرُواْ (اعراف/۱۳۷)

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ* إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ* الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ* وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ* وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ* الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ* فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ* فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ* إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (فجر/۶-۱۴)

وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِن فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (تحریم/۱۱)

قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنجَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (ابراهیم/۶) وَ إِذْ نَجَّيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوَءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (بقره/۴۹) وَ إِذْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَونَ يَسُومُونَكُمْ سُوَءَ الْعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (اعراف/۱۴۱) إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ (ابراهیم/۷)

[قوم موسي] قَالُواْ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لّنَا مَا هِيَ قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لاَّ فَارِضٌ وَ لاَ بِكْرٌ عَوَانٌ بَيْنَ ذَلِكَ فَافْعَلُواْ مَا تُؤْمَرونَ* قَالُواْ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا لَوْنُهَا قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنّهَا بَقَرَةٌ صَفْرَاء فَاقِعٌ لَّوْنُهَا تَسُرُّ النَّاظِرِينَ* قَالُواْ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا هِيَ إِنَّ البَقَرَ تَشَابَهَ عَلَيْنَا وَ إِنَّا إِن شَاء اللَّهُ لَمُهْتَدُونَ* قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لاَّ ذَلُولٌ تُثِيرُ الأَرْضَ وَ لاَ تَسْقِي الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لاَّ شِيَةَ فِيهَا (بقره/۶۸-۷۱) قَالُواْ يَا مُوسَى إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا أَبَدًا مَّا دَامُواْ فِيهَا فَاذْهَبْ أَنتَ وَ رَبُّكَ فَقَاتِلا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ* قَالَ رَبِّ إِنِّي لا أَمْلِكُ إِلاَّ نَفْسِي وَ أَخِي فَافْرُقْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ (مائده/۲۴-۲۵)

وَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً (اعراف/۱۴۲) وَ لَمَّا جَاء مُوسَى لِمِيقَاتِنَا وَ كَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ قَالَ لَن تَرَانِي وَ لَكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَ خَرَّ موسَى صَعِقًا فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَ أَنَاْ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ* قَالَ يَا مُوسَى إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالاَتِي وَ بِكَلاَمِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَ كُن مِّنَ الشَّاكِرِينَ* وَ كَتَبْنَا لَهُ فِي الأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْعِظَةً وَ تَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَ أْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُواْ بِأَحْسَنِهَا سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ (اعراف/۱۴۳-۱۴۵) [قال الله] وَ مَا أَعْجَلَكَ عَن قَوْمِكَ يَا مُوسَى* قَالَ هُمْ أُولَاء عَلَى أَثَرِي وَ عَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضَى* قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِن بَعْدِكَ وَ أَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُّ* فَرَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ يَا قَوْمِ أَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًا أَفَطَالَ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِي (طه/۸۳-۸۶) قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِن بَعْدِيَ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ (اعراف/۱۵۰) وَ لَمَّا سُقِطَ فَي أَيْدِيهِمْ وَ رَأَوْاْ أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّواْ قَالُواْ لَئِن لَّمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَ يَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (اعراف/۱۴۹) قَالَ  [موسي] رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لأَخِي وَ أَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ وَ أَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (اعراف/۱۵۱) إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيَا وَ كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ (اعراف/۱۵۲) وَ لَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ وَ إِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمَنُ فَاتَّبِعُونِي وَ أَطِيعُوا أَمْرِي* قَالُوا لَن نَّبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَى (طه/۹۰-۹۱) وَ لَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الأَلْوَاحَ وَ فِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ* وَ اخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِّمِيقَاتِنَا فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُم مِّن قَبْلُ وَ إِيَّايَ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاء مِنَّا إِنْ هِيَ إِلاَّ فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَاء وَ تَهْدِي مَن تَشَاء أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ* وَ اكْتُبْ لَنَا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاء وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ الَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ (اعراف/۱۵۴-۱۵۶)

قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَن نَّصْبِرَ عَلَىَ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَ قِثَّآئِهَا وَ فُومِهَا وَ عَدَسِهَا وَ بَصَلِهَا (بقره/۶۱)

[قال عبداً من عبادنا اتينه رحمة من عندنا و علّمنه من لدنّا علما لموسي] وَ أَمَّا الْغُلَامُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينَا أَن يُرْهِقَهُمَا طُغْيَانًا وَ كُفْرًا* فَأَرَدْنَا أَن يُبْدِلَهُمَا رَبُّهُمَا خَيْرًا مِّنْهُ زَكَاةً وَ أَقْرَبَ رُحْمًا* وَ أَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَ كَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَ كَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَنْ يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَ يَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ وَ مَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي (کهف/۸۰-۸۲)

آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ تَمَامًا عَلَى الَّذِيَ أَحْسَنَ وَ تَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لَّعَلَّهُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (انعام/۱۵۴)

لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ وَ لَوْلاَ كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ (هود/۱۱۰، فصّلت/۴۵) وَ إِنَّ كُلاًّ لَّمَّا لَيُوَفِّيَنَّهُمْ رَبُّكَ أَعْمَالَهُمْ إِنَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (هود/۱۱۱) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (سجده/۲۵) إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (یونس/۹۳؛ جاثیه/۱۷) إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُم بِحُكْمِهِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (نمل/۷۸)

قَالَتْ أُمَّةٌ مِّنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا اللّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا قَالُواْ مَعْذِرَةً إِلَى رَبِّكُمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (اعراف/۱۶۴) إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَيَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (نحل/۱۲۴)

عَسَى رَبُّكُمْ أَن يَرْحَمَكُمْ وَ إِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا وَ جَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا (اسراء/۸) قَالَ لَهُمْ (ملأ بني‌اسرائيل بعد موسي) نِبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَ آلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلآئِكَةُ (بقره/۲۴۸) لَمَّا بَرَزُواْ لِجَالُوتَ وَ جُنُودِهِ قَالُواْ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَ ثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَ انصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (بقره/۲۵۰)

[قال الياس لقومه] أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَ تَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ* اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ رَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (صافات/۱۲۵-۱۲۶)

ظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ رَاكِعًا وَ أَنَابَ (ص/۲۴)

قَالَ [سلیمان] رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ هَبْ لِي مُلْكًا لَّا يَنبَغِي لِأَحَدٍ مِّنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ (ص/۳۵) مِنَ الْجِنِّ مَن يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ (سبأ/۱۲) فَلَمَّا رَآهُ (عرش امراة من سبأ) مُسْتَقِرًّا عِندَهُ قَالَ هَذَا مِن فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَ مَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ (نمل/۴۰) فَتَبَسَّمَ [سلیمان] ضَاحِكًا مِّن قَوْلِهَا (نمل) وَ قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَ أَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ (نمل/۱۹) قَالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَن ذِكْرِ رَبِّي حَتَّى تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ (ص/۳۲) قَالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَ أَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (نمل/۴۴)

لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٍ وَ شِمَالٍ كُلُوا مِن رِّزْقِ رَبِّكُمْ وَ اشْكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ (سبأ/۱۵) جَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَ قَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَ أَيَّامًا آمِنِينَ* فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَ مَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (سبأ/۱۸-۱۹)

اذْكُرْ عَبْدَنَا أَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَ عَذَابٍ (ص/۴۱) وَ أَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَ أَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ* فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ (انبیاء/۸۳-۸۴)

لَوْلَا أَن تَدَارَكَهُ (یونس) نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَ هُوَ مَذْمُومٌ* فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (قلم/۴۹-۵۰)

إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنثَى وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَ لَيْسَ الذَّكَرُ كَالأُنثَى وَ إِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وِ إِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَ ذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ* فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَ كَفَّلَهَا زَكَرِيَّا كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقًا قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ إنَّ اللّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ* هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِن لَّدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاء (آل‌عمران/۳۵-۳۸)

[هذه الایات] ذِكْرُ رَحْمَةِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا* إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاء خَفِيًّا* قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَ اشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَ لَمْ أَكُن بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا* وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِن وَرَائِي وَ كَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا فَهَبْ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا* يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا (مریم/۲-۶) زَكَرِيَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَ أَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ* فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ وَهَبْنَا لَهُ يَحْيَى وَ أَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ (انبیاء/۸۹-۹۰) قَالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَ كَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا (مریم/۸) قَالَ رَبِّ أَنَّىَ يَكُونُ لِي غُلاَمٌ وَ قَدْ بَلَغَنِيَ الْكِبَرُ وَ امْرَأَتِي عَاقِرٌ قَالَ كَذَلِكَ اللّهُ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ (آل‌عمران/۴۰)  قَالَ كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ قَدْ خَلَقْتُكَ مِن قَبْلُ وَ لَمْ تَكُ شَيْئًا (مریم/۹) قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً (مریم/۱۰؛ آل‌عمران/۴۱) قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا (مریم/۱۰) قَالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ إِلاَّ رَمْزًا وَ اذْكُر رَّبَّكَ كَثِيرًا وَ سَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَ الإِبْكَارِ (آل‌عمران/۴۱) [قال الملائكة] يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَ اسْجُدِي وَ ارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ (آل‌عمران/۴۳) مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ … صَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَ كُتُبِهِ وَ كَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ (تحریم/۱۲) قَالَ [الروح لمریم] إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا (مریم/۱۹) قَالَتْ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ قَالَ كَذَلِكِ اللّهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ إِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ (آل‌عمران/۴۷) قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ لِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِّنَّا وَ كَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا (مریم/۲۱) فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا (مریم/۲۴)

[قال عيسي] أَنِّي قَدْ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ … َجِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُواْ اللّهَ وَ أَطِيعُونِ* إِنَّ اللّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ  (آل‌عمران/۴۹-۵۱) إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ (مریم/۳۶؛ زخرف/۶۴) [قال عیسی] مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ وَ كُنتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَّا دُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنتَ أَنتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَ أَنتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ* إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ وَ إِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (مائده/۱۱۷-۱۱۸) إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُواْ اللّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (مائده/۱۱۲) قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَ آخِرِنَا وَ آيَةً مِّنكَ وَ ارْزُقْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (مائده/۱۱۴) [قال الحواريّون] رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنزَلَتْ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ (آل‌عمران/۵۳) لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَ قَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ (مائده/۷۲)

إِنَّهُمْ (اصحاب الكهف) فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْنَاهُمْ هُدًى* وَ رَبَطْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَن نَّدْعُوَ مِن دُونِهِ إِلَهًا لَقَدْ قُلْنَا إِذًا شَطَطًا (کهف/۱۳-۱۴) وَ إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنشُرْ لَكُمْ رَبُّكُم مِّن رَّحمته و يُهَيِّئْ لَكُم مِّنْ أَمْرِكُم مِّرْفَقًا (کهف/۱۶) إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً وَ هَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا (کهف/۱۰) قَالُوا رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ (کهف/۱۹) رَّبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ (کهف/۲۱) قُل رَّبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِم (کهف/۲۲)

[قال رجل له الجنة] وَ مَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَ لَئِن رُّدِدتُّ إِلَى رَبِّي لَأَجِدَنَّ خَيْرًا مِّنْهَا مُنقَلَبًا* قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَ هُوَ يُحَاوِرُهُ أَكَفَرْتَ بِالَّذِي خَلَقَكَ مِن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاكَ رَجُلًا* لَّكِنَّا هُوَ اللَّهُ رَبِّي وَ لَا أُشْرِكُ بِرَبِّي أَحَدًا (کهف/۳۶-۳۸) إِن تُرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنكَ مَالًا وَ وَلَدًا* فَعَسَى رَبِّي أَن يُؤْتِيَنِ خَيْرًا مِّن جَنَّتِكَ وَ يُرْسِلَ عَلَيْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِيدًا زَلَقًا (کهف/۳۹-۴۰)  [حسبانا من السماء] أُحِيطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيْهِ عَلَى مَا أَنفَقَ فِيهَا وَ هِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُشْرِكْ بِرَبِّي أَحَدًا (کهف/۴۲)

فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمْ نَائِمُونَ (قلم/۱۹) عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ (قلم/۳۲) قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (قلم/۲۹)

قَالُوا (رسل اهل قریة) رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ (یس/۱۶) [جاء من أَقصى المدینة رجل يسعى قال] إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ* قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُون* بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ (یس/۲۵-۲۷)

قَالَ [ذوالقرنين] أَمَّا مَن ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَى رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُّكْرًا (کهف/۸۷) قَالَ مَا مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيْرٌ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ رَدْمًا (کهف/۹۵) [یأجوج و مأجوج] فَمَا اسْطَاعُوا أَن يَظْهَرُوهُ وَ مَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا* قَالَ هَذَا رَحْمَةٌ مِّن رَّبِّي فَإِذَا جَاء وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاء وَ كَانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا (کهف/۹۷-۹۸)

ربّ- النّبی، لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى (نجم/۱۸) اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ* خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ* اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ* الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ* عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (علق/۱-۵) يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ* قُمْ فَأَنذِرْ* وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ (مدثّر/۱-۳) وَ اذْكُر رَّبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَ خِيفَةً وَ دُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الآصَالِ وَ لاَ تَكُن مِّنَ الْغَافِلِينَ (اعراف/۲۰۵) وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا (انسان/۲۵) وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا* رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا (مزمّل/۹-۸) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا* فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ* وَ إِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ (انشراح/۶-۸) إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ* فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ (کوثر/۱-۲) فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (واقعه/۹۶،۷۴؛ حاقّه/۵۲) سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى* الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى* وَ الَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى* وَ الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى* فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى (اعلی/۱-۵) سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكَارِ (غافر/۵۵) وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا (انسان/۲۶) اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ* وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبَارَ النُّجُومِ (طور/۴۸-۴۹) فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُن مِّنَ السَّاجِدِينَ* وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ (حجر/۹۸-۹۹) إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ* وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا* فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا (نصر/۱-۳) فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهَا وَ مِنْ آنَاء اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَى (طه/۱۳۰) فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ* وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبَارَ السُّجُودِ (ق/۳۹-۴۰)  وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا (اسراء/۷۹) إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَ (مزّمّل/۲۰) وَ لِرَبِّكَ فَاصْبِرْ (مدثّر/۷) فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا (انسان/۲۴) فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَ هُوَ مَكْظُومٌ (قلم/۴۸) وَ لَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا* إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ وَ اذْكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَ قُلْ عَسَى أَن يَهْدِيَنِ رَبِّي لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَدًا (کهف/۲۳-۲۴) وَ اتَّبِعْ مَا يُوحَى إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ (احزاب/۲) اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ (انعام/۱۰۶) وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ وَ لَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا (کهف/۲۸)  لاَ تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَيْءٍ وَ مَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِم مِّن شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ (انعام/۵۲) وَ لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقَى (طه/۱۳۱) كَفَى بِرَبِّكَ هَادِيًا وَ نَصِيرًا (فرقان/۳۱) كَفَى بِرَبِّكَ وَكِيلًا )اسراء/۶۵)

وَ ادْعُ إِلَى رَبِّكَ وَ لَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (قصص/۸۷) وَ لاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاء الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ وَ هُم بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (انعام/۱۵۰) وَ ادْعُ إِلَى رَبِّكَ إِنَّكَ لَعَلَى هُدًى مُّسْتَقِيمٍ (حج/۶۷) ادْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ … إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (نحل/۱۲۵) فَذَكِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَ لَا مَجْنُونٍ (طور/۲۹) وَ الْقَلَمِ وَ مَا يَسْطُرُونَ* مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ (قلم/۱-۲)

قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَ لَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا (جنّ/۲۰) إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَ لَهُ كُلُّ شَيْءٍ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (نمل/۹۱) قُلْ هُوَ رَبِّي لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ مَتَابِ (رعد/۳۰) قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِّلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَ مَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ* قُلْ إِنَّ صَلاَتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيَايَ وَ مَمَاتِي لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ* لاَ شَرِيكَ لَهُ وَ بِذَلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَاْ أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ* قُلْ أَغَيْرَ اللّهِ أَبْغِي رَبًّا وَ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ وَ لاَ تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلاَّ عَلَيْهَا وَ لاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ* وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلاَئِفَ الأَرْضِ وَ رَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ الْعِقَابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (انعام/۱۶۱-۱۶۵) قُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتَابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ رَبُّنَا وَ رَبُّكُمْ (شوری/۱۵) قُلْ آمَنَّا بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ عَلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَى وَ عِيسَى وَ النَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (آل‌عمران/۸۴) وَ يَرَى الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَ يَهْدِي إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (سبأ/۶)

قُل رَّبِّي أَعْلَمُ مَن جَاء بِالْهُدَى وَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (قصص/۸۵) قُلْ إِنِّيَ أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (انعام/۱۵؛ یونس/۱۵؛ زمر/۱۳) وَ قُل رَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ* وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَن يَحْضُرُونِ (مومنون/۹۷-۹۸) قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ* مَلِكِ النَّاسِ* إِلَهِ النَّاسِ* مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ* مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ (ناس/۱-۶) قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ* مِن شَرِّ مَا خَلَقَ* وَ مِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ* وَ مِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ* وَ مِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ (فلق/۱-۵) وَ قُل رَّبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ (مومنون/۱۱۸) وَ قُل رَّبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَل لِّي مِن لَّدُنكَ سُلْطَانًا نَّصِيرًا (اسراء/۸۰)

قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ وَ أَقِيمُواْ وُجُوهَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ ادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ (اعراف/۲۹)  قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ وَ الإِثْمَ وَ الْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ أَن تُشْرِكُواْ بِاللّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَ أَن تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (اعراف/۳۳) قُلْ تَعَالَوْاْ أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَ لاَ تَقْتُلُواْ أَوْلاَدَكُم مِّنْ إمْلاَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ وَ لاَ تَقْرَبُواْ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ وَ لاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ* وَ لاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُواْ الْكَيْلَ وَ الْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ لاَ نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا وَ إِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُواْ وَ لَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَ بِعَهْدِ اللّهِ أَوْفُواْ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (انعام/۱۵۱-۱۵۲) لاَّ تَجْعَل مَعَ اللّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَّخْذُولًا* وَ قَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَ لاَ تَنْهَرْهُمَا وَ قُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا* وَ اخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا* رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ إِن تَكُونُواْ صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلأَوَّابِينَ غَفُورًا* وَ آتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَ الْمِسْكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ لاَ تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا* إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُواْ إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَ كَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا* وَ إِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاء رَحْمَةٍ مِّن رَّبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلًا مَّيْسُورًا* وَ لاَ تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِكَ وَ لاَ تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا* إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا* وَ لاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُم إنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْءًا كَبِيرًا* وَ لاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَى إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَ سَاء سَبِيلًا* وَ لاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالحَقِّ وَ مَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا* وَ لاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُواْ بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْؤُولًا* وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ إِذا كِلْتُمْ وَزِنُواْ بِالقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلًا* وَ لاَ تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤَادَ كُلُّ أُولئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولًا* وَ لاَ تَمْشِ فِي الأَرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الأَرْضَ وَ لَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا* كُلُّ ذَلِكَ كَانَ سَيٍّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا* ذَلِكَ مِمَّا أَوْحَى إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ وَ لاَ تَجْعَلْ مَعَ اللّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتُلْقَى فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَّدْحُورًا (اسراء/۲۲-۳۹) أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَ هُوَ يُحْيِي المَوْتَى وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ* وَ مَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِن شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ (شوری/۹-۱۰)

وَ الضُّحَى* وَ اللَّيْلِ إِذَا سَجَى* مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَى* وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى* وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى* أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى* وَ وَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى* وَ وَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى* فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ* وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ* وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (ضحی/۱-۱۱)

وَ مَا كُنتَ بِجَانِبِ الطُّورِ إِذْ نَادَيْنَا وَلَكِن رَّحْمَةً مِّن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (قصص/۴۶) الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلاَ تَكُن مِّن الْمُمْتَرِينَ (آل‌عمران/۶۰) الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (بقره/۱۴۷) وَ مِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ إِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَ مَا اللّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (بقره/۱۴۹)

إِذَا جَاءكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (انعام/۵۴)

لَوْ شَاء رَبُّكَ لآمَنَ مَن فِي الأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا (یونس/۹۹) إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالغَيْبِ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ (فاطر/۱۸)

وَ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَ مَا أُوتِيتُم مِّن الْعِلْمِ إِلاَّ قَلِيلًا (اسراء/۸۵) وَ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا* فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا (طه/۱۰۵-۱۰۶)

أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِن بَيْتِكَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّ فَرِيقًا مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ لَكَارِهُونَ (انفال/۵) تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلاَثَةِ آلاَفٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُنزَلِينَ* بَلَى إِن تَصْبِرُواْ وَ تَتَّقُواْ وَ يَأْتُوكُم مِّن فَوْرِهِمْ هَذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ آلافٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُسَوِّمِينَ (آل‌عمران/۱۲۴-۱۲۵) إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُرْدِفِينَ (انفال/۹) يُوحِي رَبُّكَ إِلَى الْمَلآئِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُواْ الرَّعْبَ فَاضْرِبُواْ فَوْقَ الأَعْنَاقِ وَ اضْرِبُواْ مِنْهُمْ كُلَّ بَنَانٍ (انفال/۱۲)

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ* أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ* وَ أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ* تَرْمِيهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّيلٍ* فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَّأْكُولٍ (فیل/۱-۵)  لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ* إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَ الصَّيْفِ* فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ* الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَ آمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ (قریش/۱-۴)

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّواْ أَيْدِيَكُمْ وَ أَقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَ آتُواْ الزَّكَاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَ قَالُواْ رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلا أَخَّرْتَنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ (نساء/۷۷)

وَ كَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الإِنسِ وَ الْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَ لَوْ شَاء رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ مَا يَفْتَرُونَ (انعام/۱۱۲)

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ (طلاق/۱) عَسَى رَبُّهُ إِن طَلَّقَكُنَّ أَن يُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَيْرًا مِّنكُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُّؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَيِّبَاتٍ وَ أَبْكَارًا (تحریم/۵)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاء تُلْقُونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءكُم مِّنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمْ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِن كُنتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَ ابْتِغَاء مَرْضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَ مَا أَعْلَنتُمْ وَ مَن يَفْعَلْهُ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ (ممتحنه/۱)

ربّ-  القرآن، وَ إِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (شعراء/۱۹۲) تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (واقعه/۸۰؛ حاقّه/۴۳) تَنزِيلُ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِينَ* أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ (سجده/۲-۳) الَّذِيَ أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ الْحَقُّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يُؤْمِنُونَ (رعد/۱) لَقَدْ جَاءكَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (یونس/۹۴) فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يُؤْمِنُونَ (هود/۱۷) وَ مَا كَانَ هَذَا الْقُرْآنُ أَن يُفْتَرَى مِن دُونِ اللّهِ وَلَكِن تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ تَفْصِيلَ الْكِتَابِ لاَ رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِينَ (یونس/۳۷) كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ* أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ اللّهَ إِنَّنِي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ وَ بَشِيرٌ* وَ أَنِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَ يُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِن تَوَلَّوْاْ فَإِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ (هود/۱-۳)

مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ وَ لَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ …  وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَيُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ (حج/۵۲-۵۴) [هذا الكتاب] رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ* لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَ يُمِيتُ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (دخان/۶-۸) مَا كُنتَ تَرْجُو أَن يُلْقَى إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرًا لِّلْكَافِرِينَ (قصص/۸۶) وَ لَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ ثُمَّ لاَ تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنَا وَكِيلًا* إِلاَّ رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّ فَضْلَهُ كَانَ عَلَيْكَ كَبِيرًا (اسراء/۸۶-۸۷) وَ لَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَى إِلَيْكَ وَحْيُهُ وَ قُل رَّبِّ زِدْنِي عِلْمًا (طه/۱۱۴)

وَ اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِن كِتَابِ رَبِّكَ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ وَ لَن تَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا (کهف/۲۷) الَر كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (ابراهیم/۱) وَ أَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُواْ إِلَى رَبِّهِمْ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَ لاَ شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (انعام/۵۱) يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَ إِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ (مائده/۶۷) قُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ فَمَن شَاء فَلْيُؤْمِن وَ مَن شَاء فَلْيَكْفُرْ (کهف/۲۹) قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءكُمُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ فَمَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَ مَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا (یونس/۱۰۸) يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْكُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ شِفَاء لِّمَا فِي الصُّدُورِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ (یونس/۵۷) قُلْ إِنِّي عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَ كَذَّبْتُم بِهِ (انعام/۵۷) قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ (سبأ/۴۸) قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءنِيَ الْبَيِّنَاتُ مِن رَّبِّي وَ أُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (غافر/۶۶) قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَى نَفْسِي وَ إِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ (سبأ/۵۰) قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاء أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا (فرقان/۵۷) أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَ مِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إَمَامًا وَ رَحْمَةً (هود/۱۷) أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ كَمَن زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ (محمّد/۱۴)

إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا (مزّمّل/۱۹؛ انسان/۲۹) يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءكُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا (نساء/۱۷۴) فَقَدْ جَاءكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ (انعام/۱۵۷) قَدْ جَاءكُم بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا (انعام/۱۰۴) يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِن رَّبِّكُمْ فَآمِنُواْ خَيْرًا لَّكُمْ (نساء/۱۷۰) اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَ لاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (اعراف/۳) قُولُواْ آمَنَّا بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الأسْبَاطِ وَ مَا أُوتِيَ مُوسَى وَ عِيسَى وَ مَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (بقره/۱۳۶)

آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ (بقره/۲۸۵) تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ (زمر/۲۳) إِنَّ الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ سُجَّدًا* وَ يَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا (اسراء/۱۰۷-۱۰۸) وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا (آل‌عمران/۷) الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِّن رَّبِّكَ بِالْحَقِّ فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (انعام/۱۱۴) وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَمَن يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَ مَآ أُنزِلَ إِلَيْهِمْ خَاشِعِينَ لِلّهِ لاَ يَشْتَرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُوْلَئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (آل‌عمران/۱۹۹) الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ يُؤْمِنُونَ* وَ إِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ (قصص/۵۲-۵۳) وَ إِذَا سَمِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَى أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُواْ مِنَ الْحَقِّ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ* وَ مَا لَنَا لاَ نُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ مَا جَاءنَا مِنَ الْحَقِّ وَ نَطْمَعُ أَن يُدْخِلَنَا رَبَّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ* فَأَثَابَهُمُ اللّهُ بِمَا قَالُواْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ ذَلِكَ جَزَاء الْمُحْسِنِينَ (مائده/۸۳-۸۵)

أَفَمَن يَعْلَمُ أَنَّمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ أَعْمَى إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ) رعد/۱۹) مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَ نَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرًا (کهف/۵۷) مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنتَقِمُونَ (سجده/۲۲) الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ* فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِيْنَ* عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (حجر/۹۱-۹۳)

[فی القیامة] قَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا (فرقان/۳۰) يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ (اعراف/۵۳)

ربّ- المنكرون، الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورَ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِم يَعْدِلُونَ (انعام/۱) قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ* سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ (مومنون/۸۶-۸۷) قُلْ أَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَ تَجْعَلُونَ لَهُ أَندَادًا ذَلِكَ رَبُّ الْعَالَمِينَ* وَ جَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ مِن فَوْقِهَا وَ بَارَكَ فِيهَا وَ قَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاء لِّلسَّائِلِينَ* ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاء وَ هِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَ لِلْأَرْضِ اِئْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ* فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَ أَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا وَ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَ حِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (فصّلت/۹-۱۲) كَانَ الْكَافِرُ عَلَى رَبِّهِ ظَهِيرًا (فرقان/۵۵) مَّثَلُ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمْ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ لاَّ يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُواْ عَلَى شَيْءٍ ذَلِكَ هُوَ الضَّلاَلُ الْبَعِيدُ (ابراهیم/۱۸) وَ مَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلاَّ كَانُواْ عَنْهَا مُعْرِضِينَ (انعام/۴؛ یس/۴۶) وَ قَالُواْ لَوْلاَ نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ (انعام/۳۷) وَ يَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ (یونس/۲۰) وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ (رعد/۲۷) وَ قَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِّن رَّبِّهِ (عنکبوت/۵۰) وَ قَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الأَرْضِ يَنبُوعًا … قُلْ سُبْحَانَ رَبِّي هَلْ كُنتُ إَلاَّ بَشَرًا رَّسُولًا (اسراء/۹۰-۹۳) هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ مَا ظَلَمَهُمُ اللّهُ وَ لكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (نحل/۳۳) هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن تَأْتِيهُمُ الْمَلآئِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لاَ يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا (انعام/۱۵۸) إِذَا لَمْ تَأْتِهِم بِآيَةٍ قَالُواْ لَوْلاَ اجْتَبَيْتَهَا قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَا يِوحَى إِلَيَّ مِن رَّبِّي هَذَا بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمْ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (اعراف/۲۰۳) وَ إِذَا بَدَّلْنَا آيَةً مَّكَانَ آيَةٍ وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُنَزِّلُ قَالُواْ إِنَّمَا أَنتَ مُفْتَرٍ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ* قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِن رَّبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ هُدًى وَ بُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ (نحل/۱۰۱-۱۰۲) قَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِّن رَّبِّهِ أَوَلَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَى* وَ لَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُم بِعَذَابٍ مِّن قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَ نَخْزَى (طه/۱۳۳-۱۳۴) وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَأْتِينَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَ رَبِّي لَتَأْتِيَنَّكُمْ عَالِمِ الْغَيْبِ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ لَا فِي الْأَرْضِ وَ لَا أَصْغَرُ مِن ذَلِكَ وَ لَا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (سبأ/۳) زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَن لَّن يُبْعَثُوا قُلْ بَلَى وَ رَبِّي لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ وَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (تغابن/۷) وَ إِن تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَئِذَا كُنَّا تُرَابًا أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمْ وَ أُوْلَئِكَ الأَغْلاَلُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدونَ (رعد/۵) قَالُوا أَئِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ كَافِرُونَ* قُلْ يَتَوَفَّاكُم مَّلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ (سجده/۱۰-۱۱) فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَ الْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ* عَلَى أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَ مَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (معارج/۴۰-۴۱) أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَاء رَبِّهِمْ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطٌ (فصّلت/۵۴) [الاخسرون] أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَ لِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا (کهف/۱۰۵) لَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتًا (فاطر/۳۹) حَتَّى إِذَا جَاء أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ* لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ (مومنون/۹۹-۱۰۰) لِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (ملک/۶) هَذَا هُدًى وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مَّن رِّجْزٍ أَلِيمٌ (جاثیه/۱۱) وَ كَذَلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ (غافر/۶) وَ يَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَلَيْسَ هَذَا بِالْحَقِّ قَالُوا بَلَى وَ رَبِّنَا (احقاف/۳۴) قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِّن سَبِيلٍ (غافر/۱۱)

مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى* قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَ قَدْ كُنتُ بَصِيرًا* قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَ كَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنسَى* وَ كَذَلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَ لَمْ يُؤْمِن بِآيَاتِ رَبِّهِ وَ لَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَ أَبْقَى (طه/۱۲۴-۱۲۷) لَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَ أَجَلٌ مُسَمًّى (طه/۱۲۹) إِنَّهُ مَن يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَ لَا يَحْيى (طه/۷۴)

أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَ يَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَ يَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا (اسراء/۵۷) فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ (صافّات/۱۴۹) أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُم بِالْبَنِينَ وَ اتَّخَذَ مِنَ الْمَلآئِكَةِ إِنَاثًا إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا (اسراء/۴۰) إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ مَا تَهْوَى الْأَنفُسُ وَ لَقَدْ جَاءهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَى (نجم/۲۳) وَ قَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ* أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّكَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ رَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِيًّا وَ رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ (زخرف/۳۱-۳۲) أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ (طور/۳۷) أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ (ص/۹) قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَنِ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ (انبیاء/۴۲) إِنَّ الَّذِينَ حَقَّتْ عَلَيْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ* وَ لَوْ جَاءتْهُمْ كُلُّ آيَةٍ حَتَّى يَرَوُاْ الْعَذَابَ الأَلِيمَ (یونس/۹۶-۹۷) قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَ الأَرْضِ أَمَّن يَمْلِكُ السَّمْعَ و الأَبْصَارَ وَ مَن يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيَّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ مَن يُدَبِّرُ الأَمْرَ فَسَيَقُولُونَ اللّهُ فَقُلْ أَفَلاَ تَتَّقُونَ* فَذَلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلاَلُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ* كَذَلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ فَسَقُواْ أَنَّهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ (یونس/۳۱-۳۳)

مَّا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَ لاَ الْمُشْرِكِينَ أَن يُنَزَّلَ عَلَيْكُم مِّنْ خَيْرٍ مِّن رَّبِّكُمْ (بقره/۱۰۵) كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذَّبُواْ بآيَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَ أَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَونَ وَ كُلٌّ كَانُواْ ظَالِمِينَ (انفال/۵۴) أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجًا فَخَرَاجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (مومنون/۷۲) قُل لَّوْ أَنتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَآئِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذًا لَّأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الإِنفَاقِ (اسراء/۱۰۰) أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنفُسِهِمْ مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَ إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ بِلِقَاء رَبِّهِمْ لَكَافِرُونَ (روم/۸) وَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنفُسِهِمْ وَ عَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا (فرقان/۲۱) وَ إِذَا قِيلَ لَهُم (الذين لا يومنون بالاخرة) مَّاذَا أَنزَلَ رَبُّكُمْ قَالُواْ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ (نحل/۲۴) إِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْاْ عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا (اسراء/۴۶) وَ لَقَدْ أَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَكَانُوا لِرَبِّهِمْ وَ مَا يَتَضَرَّعُونَ* حَتَّى إِذَا فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِيدٍ إِذَا هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ (مومنون/۷۶-۷۷) فَلاَ وَ رَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ حَتَّىَ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَ يَجِدُواْ فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُواْ تَسْلِيمًا (نساء/۶۵)

مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَ لَئِن جَاء نَصْرٌ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ أَوَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ الْعَالَمِينَ (عنکبوت/۱۰)

فَإِن [الذین فی قلوبهم مرض] تَوَلَّوْاْ فَقُلْ حَسْبِيَ اللّهُ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (توبه/۱۲۹)

هَذَانِ (مومن و کافر) خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِي رَبِّهِمْ (حج/۱۹)

قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا (فرقان/۷۷) إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُم مَّيِّتُونَ* ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عِندَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ (زمر/۳۰-۳۱)

قُلْ يَجْمَعُ بَيْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ يَفْتَحُ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَ هُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِيمُ (سبأ/۲۶)

[النبی] قِيلِهِ يَارَبِّ إِنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ لَّا يُؤْمِنُونَ (زخرف/۸۸)  قَالَ رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ (انبیاء/۱۱۲) قُل رَّبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي مَا يُوعَدُونَ* رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (مومنون/۹۳-۹۴)

فَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل رَّبُّكُمْ ذُو رَحْمَةٍ وَاسِعَةٍ وَ لاَ يُرَدُّ بَأْسُهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ (انعام/۱۴۷)

[یومئذ] إِذَا رَأى الَّذِينَ أَشْرَكُواْ شُرَكَاءهُمْ قَالُواْ رَبَّنَا هَؤُلاء شُرَكَآؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُوْ مِن دُونِكَ فَألْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكَاذِبُونَ (نحل/۸۶)

وَ الَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَ عَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ (شوری/۱۶) لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ مَن يُعْرِضْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا (جنّ/۱۷)

قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَ لاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَ لاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ (آل‌عمران/۶۴) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَى شَيْءٍ حَتَّىَ تُقِيمُواْ التَّوْرَاةَ وَ الإِنجِيلَ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَ كُفْرًا (مائده/۶۸) وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُواْ التَّوْرَاةَ وَ الإِنجِيلَ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيهِم مِّن رَّبِّهِمْ لأكَلُواْ مِن فَوْقِهِمْ وَ مِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم مِّنْهُمْ أُمَّةٌ مُّقْتَصِدَةٌ وَ كَثِيرٌ مِّنْهُمْ سَاء مَا يَعْمَلُونَ (مائده/۶۶) وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَ كُفْرًا وَ أَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَ الْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ (مائده/۶۴) [قالوا طائفة من اهل‌الکتاب] لاَ تُؤْمِنُواْ إِلاَّ لِمَن تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَى هُدَى اللّهِ أَن يُؤْتَى أَحَدٌ مِّثْلَ مَا أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَآجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ (آل‌عمران/۷۳) وَ إِذَا لَقُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَ إِذَا خَلاَ بَعْضُهُمْ إِلَىَ بَعْضٍ قَالُواْ أَتُحَدِّثُونَهُم بِمَا فَتَحَ اللّهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَآجُّوكُم بِهِ عِندَ رَبِّكُمْ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ (بقره/۷۶) قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاء فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا … وَ إِنَّ الَّذِينَ أُوْتُواْ الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ (بقره/۱۴۴) وَ مَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَ لَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى لَّقُضِيَ بَيْنَهُمْ (شوری/۱۴) قُلْ أَتُحَآجُّونَنَا فِي اللّهِ وَ هُوَ رَبُّنَا وَ رَبُّكُمْ وَ لَنَا أَعْمَالُنَا وَ لَكُمْ أَعْمَالُكُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ (بقره/۱۳۹) تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ  (الیهود) إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَن يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (اعراف/۱۶۷)

أَلَا يَظُنُّ (المطفّفون) أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ* لِيَوْمٍ عَظِيمٍ* يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (مطففین/۴-۶)

ربّ- الآخرة، [اذا بلغت التراقي] إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (قیامت/۳۰) إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (قیامت/۱۲) يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي لاَ يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلاَّ هُوَ (اعراف/۱۸۷) ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا (نبأ/۳۹) قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا (جن/۲۵) إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا (نازعات/۴۴) وَ أَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنتَهَى (نجم/۴۲)  وَ يَسْتَنبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ قُلْ إِي وَ رَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ (یونس/۵۳) إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى (علق/۸) إِلَى رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ (زمر/۷) إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ (جاثیه/۱۵) إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا (يونس/۴) فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (زمر/۷) إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ (انعام/۱۰۸) مَّا فَرَّطْنَا فِي الكِتَابِ مِن شَيْءٍ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ (انعام/۳۸) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ (الاوّلين و الاخرين) إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (حجر/۲۵)

إِنَّ يَوْمًا عِندَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ (حج/۴۷)  يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (حاقّه/۱۷)

إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ* وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ* وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ* وَ أَلْقَتْ مَا فِيهَا وَ تَخَلَّتْ* وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ (انشقاق/۱-۵) كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا* وَ جَاء رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا* وَ جِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّكْرَى (فجر/۲۱-۲۳) يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا* بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا (زلزله/۴-۵) فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ* يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ* رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ (دخان/۱۰-۱۲) سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَا الثَّقَلَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَ نُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۳۱-۳۸) [یومئذ] أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا  (زمر/۶۹) وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ (یس/۵۱)  وَ عُرِضُوا عَلَى رَبِّكَ صَفًّا لَّقَدْ جِئْتُمُونَا كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّن نَّجْعَلَ لَكُم مَّوْعِدًا (کهف/۴۸) إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ (عادیات/۱۱) فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَ لَا جَانٌّ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۳۹-۴۰) وَ لَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (سبأ/۲۳)

كَانَ عَلَى رَبِّكَ وَعْدًا (الجنة و الجحیم) مَسْؤُولًا (فرقان/۱۶) وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لأَمْلأنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ (هود/۱۱۹) وَ الطُّورِ* وَ كِتَابٍ مَّسْطُورٍ* فِي رَقٍّ مَّنشُورٍ* وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ* وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ* وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ* إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ* مَا لَهُ مِن دَافِعٍ (طور/۱-۸) وَ إِن مِّنكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا كَانَ عَلَى رَبِّكَ حَتْمًا مَّقْضِيًّا* ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوا وَّ نَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا (مریم/۷۱-۷۲)  أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ وَ لَمْ يَكُ شَيْئًا* فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَ الشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا (مریم/۶۷-۶۸) بَلَى إِنَّ رَبَّهُ (من یوتی کتابه من وراء ظهره) كَانَ بِهِ بَصِيرًا (انشقاق/۱۵) يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَ الْأَقْدَامِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ* يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَ بَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۴۱-۴۵)

فَوَ رَبِّ السَّمَاء وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ (رزقكم و ما وعدكم) لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ (ذاریات/۲۳) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ* إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (قیامت/۲۲-۲۳) [اصحاب الجنه] سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِيمٍ (یس/۵۸) [في الجنة] سَقَاهُمْ (ابرار) رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا (انسان/۲۱) [المتّقون] لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَ وَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ* فَضْلًا مِّن رَّبِّكَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ)دخان/۵۶-۵۷) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَعِيمٍ* فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ (طور/۱۷-۱۸) [اهل الجنةَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ (فاطر/۳۴) لِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* ذَوَاتَا أَفْنَانٍ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* فِيهِمَا مِن كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* مُتَّكِئِينَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَ جَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَ لَا جَانٌّ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَ الْمَرْجَانُ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* وَ مِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* مُدْهَامَّتَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّانٌ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَ لَا جَانٌّ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* مُتَّكِئِينَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۴۶-۷۷) وَ أَمَّا الَّذِينَ سُعِدُواْ فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ عَطَاء غَيْرَ مَجْذُوذٍ (هود/۱۰۸)

[یقول احد من اصحاب الجنه] لَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (صافّات/۵۷)

وَ نَادَى أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا قَالُواْ نَعَمْ (اعراف/۴۴) وَ إِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ (اصحاب الاعراف) تِلْقَاء أَصْحَابِ النَّارِ قَالُواْ رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (اعراف/۴۷)

[قال لمن خفّت موازينه] أَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَكُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ* قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَ كُنَّا قَوْمًا ضَالِّينَ* رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا (جهنّم) فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ* قَالَ اخْسَؤُوا فِيهَا وَ لَا تُكَلِّمُونِ* إِنَّهُ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ* فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّى أَنسَوْكُمْ ذِكْرِي وَ كُنتُم مِّنْهُمْ تَضْحَكُونَ* إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ (مومنون/۱۰۵-۱۱۱)

فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ (الهة) وَ الْغَاوُونَ* وَ جُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ* قَالُوا وَ هُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ* تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ* إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (شعراء/۹۴-۹۸) قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَكِن كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ* قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُم بِالْوَعِيدِ* مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ مَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ (ق/۲۷-۲۹) يَوْمَ يِحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُم مِّنَ الإِنسِ وَ قَالَ أَوْلِيَآؤُهُم مِّنَ الإِنسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَ بَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِيَ أَجَّلْتَ لَنَا قَالَ النَّارُ مَثْوَاكُمْ خَالِدِينَ فِيهَا إِلاَّ مَا شَاء اللّهُ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَليمٌ (انعام/۱۲۸) لَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِندَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَوْلَ (سبأ/۳۱) قَالُوا (الکافرون) رَبَّنَا عَجِّل لَّنَا قِطَّنَا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسَابِ (ص/۱۶) وَ لَوْ تَرَى إِذْ وُقِفُواْ عَلَى رَبِّهِمْ قَالَ أَلَيْسَ هَذَا بِالْحَقِّ قَالُواْ بَلَى وَ رَبِّنَا قَالَ فَذُوقُواْ العَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ (انعام/۳۰) وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا الَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الْأَسْفَلِينَ (فصّلت/۲۹) وَ سِيقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاؤُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَ قَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَتْلُونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِ رَبِّكُمْ وَ يُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْكَافِرِينَ (زمر/۷۱) كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّى إِذَا ادَّارَكُواْ فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لأُولاَهُمْ رَبَّنَا هَؤُلاء أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَ لَكِن لاَّ تَعْلَمُونَ (اعراف/۳۸) يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَ أَطَعْنَا الرَّسُولَا* وَ قَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَ كُبَرَاءنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا* رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَ الْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا (احزاب/۶۶-۶۸) وَ هُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُم مَّا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَن تَذَكَّرَ وَ جَاءكُمُ النَّذِيرُ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ (فاطر/۳۷)  وَ لَوْ تَرَىَ إِذْ وُقِفُواْ عَلَى النَّارِ فَقَالُواْ يَا لَيْتَنَا نُرَدُّ وَ لاَ نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (انعام/۲۷) وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُواْ أَيْنَ شُرَكَآؤُكُمُ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ*  ثُمَّ لَمْ تَكُن فِتْنَتُهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ وَ اللّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشْرِكِينَ* انظُرْ كَيْفَ كَذَبُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ (انعام/۲۲-۲۴) كَلَّا إِنَّهُمْ (مكذّبين) عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ (مطفّفین/۱۵) لَوْ تَرَى إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاكِسُو رُؤُوسِهِمْ عِندَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَ سَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ (سجده/۱۲) نَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ (زخرف/۷۷)

أَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُواْ رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ (ابراهیم/۴۴) [الذين ظلموا و ازواجهم قالوا] فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ (صافّات/۳۱) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَ يَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ (هود/۱۸) قَالُوا رَبَّنَا مَن قَدَّمَ لَنَا هَذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِي النَّارِ (ص/۶۱) قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَؤُلَاء الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ (قصص/۶۳)

الَّذِينَ شَقُواْ فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَ شَهِيقٌ* خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ (هود/۱۰۶-۱۰۷) وَ قَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ (غافر/۴۹) وَ مَا كُنتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَ لَا أَبْصَارُكُمْ وَ لَا جُلُودُكُمْ وَلَكِن ظَنَنتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا يَعْلَمُ كَثِيرًا مِّمَّا تَعْمَلُونَ* وَ ذَلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنتُم بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُم مِّنْ الْخَاسِرِينَ (فصّلت/۲۲-۲۳)