| شگفتی، تعجّب، این مفهوم از ماده «ع ج ب»۲۷ بار، با واژه «تفکّهون» ۱ بار و با آیاتی که این معنا را دارد، آمده است
چکیده: زندگی دنیا مانند بارانی است که گیاه آن، کشاورزان را به شگفت می‌آورد. اقوامِ پیشین، از این‌که هشدار دهنده‌ای از خودشان برای آنان آمده است، شگفت‌زده می‌شدند. کافران گفتند: این چیز شگفتی است که پیامبر، همه معبودان را یک معبود قرار داده است. همسر ابراهیم از این‌که در پیری دارای فرزند می‌شوند، شگفت‌زده شد. آیا پنداشته‌ای اصحاب کهف و رقیم از نشانه‌های شگفت ما هستند؟ با مشرکان ازدواج نکنید، هر چند شما را به شگفت آورند. جنّیان قرآن را شگفت یافتند. بدانید که زندگی دنیا، بازی، سرگرمی، زینت، فخرفروشی بین شما، افزون‌خواهی در اموال و فرزندان است. مانند مَثَل بارانی است که گیاهان آن زارعان را به شگفت می‌آورد سپس خشک و پژمرده می‌شود و می‌بینی که زرد می‌شود آن‌گاه خاشاک می‌گردد (حدید/۲۰). آیا آن‌چه را کشت می‌کنید، دیده‌اید؟ آیا شما آن را رویانده‌اید یا ما رویاننده هستیم؟ اگر بخواهیم بی‌تردید آن را خاشاک می‌کنیم پس تعجّب می‌کنید [و می‌گویید:] به‌راستی ما زیان دیدهایم بلکه ما محروم‌شدگان هستیم (واقعه/۶۳-۶۷). قیامت نزدیک شده است. کسی جز خدا آشکارکننده آن نیست. آیا از این سخن شگفت‌زده می‌شوید، می‌خندید و نمی‌گریید و شما غافل و مغرور هستید (نجم/۵۷-۶۱)؟ چه بسیار شهرها‌یی که پیش از آنان (کافران) هلاک کردیم که [ما را] به فریاد خواندند و دیگر وقت گریز نبود و از این‌که هشداردهندهای از خودشان برای آنان آمده است، شگفت‌زده شدند (ص/۳-۴). [نوح به قوم خود گفت:] آیا در شگفت هستید که بر مردی از خودتان پندی از پروردگارتان آمده است که شما را هشدار دهد و برای این‌که تقوا پیشه کنید و باشد که مورد رحمت قرار گیرید (اعراف/۶۳)؟ [هود به قوم خود گفت:] آیا در شگفت هستید که بر مردی از خودتان ذکری از جانب پروردگارتان آمده است تا شما را هشدار دهد (اعراف/۶۹)؟ [همسر ابراهیم] گفت: ای وای بر من، آیا من فرزند می‌آورم در حالی‌که پیرزن هستم و این شوهرم، پیرمرد است؟ بی‌تردید، این چیز شگفتی است. [فرستادگان] گفتند: آیا از کار خدا شگفت‌زده می‌شوی؟ رحمت خدا و برکات او بر شما خاندان است. بی‌تردید او ستوده بزرگوار است (هود/۷۲-۷۳). زنان در شهر گفتند: زن عزیز، از غلام خود کام خواسته و [یوسف] او را در دوستی سخت شیفته [خود] کرده است. به‌راستى ما او را در گمراهى آشکارى مى بینیم پس چون [همسر عزیز] نیرنگ آنان را شنید، نزد آنان [کسى را] فرستاد و تکیه‌گاهی برای آنها آماده کرد و به هر یک از آنان [میوه و] کاردى داد و [به یوسف] گفت: بر آنان وارد شو پس چون او را دیدند، او را بزرگ یافتند و دست‌هاى خود را بریدند. گفتند: منزّه است خدا. این بشر نیست. این جز فرشته اى بزرگوار نیست (یوسف/۳۰-۳۱). [جوان همراه موسی به او] گفت: آیا به یاد داری وقتی کنار آن صخره جا گرفته بودیم؟ من ماهی را فراموش کردم. جز شیطان فراموشم نساخت که آن را یادآور شوم و ماهی به طور شگفتی، راه خود را در دریا پیش گرفت (کهف/۶۳). زکریّا در حالى‌که در محراب به نماز ایستاده بود، فرشتگان او را ندا دادند که خدا تو را به یحیى مژده مى دهد که تصدیق‌کننده کلمه خداست و بزرگوار، خویشتن‌دار و پیامبرى از شایستگان است. گفت: پروردگارا، چگونه مرا فرزندى خواهد بود در حالی‌که پیرى به من رسیده است و زنم نازا است (آل‌عمران/۳۹-۴۰)؟ گفت: پروردگارا، چگونه مرا پسرى خواهد بود در حالی‌که زنم نازاست و من از پیری ناتوان شده ام (مریم/۸)؟ [فرشته] گفت: چنین است (آل‌عمران/۴۰؛ مریم/۹). خدا هر چه بخواهد، انجام می‌دهد (آل‌عمران/۴۰). پروردگار تو فرموده، این بر من آسان است. تو را در حالی‌که چیزى نبودى، پیش از این آفریده ام (مریم/۹). فرشتگان گفتند: اى مریم، خدا تو را به کلمه اى از جانب خود که نام او مسیح، عیسى پسر مریم است، مژده مى دهد … [مریم] گفت: پروردگارا، چگونه مرا فرزندى خواهد بود با آن‌که بشرى من را لمس نکرده است؟ گفت: چنین است. خدا هر چه بخواهد، مى آفریند (آل‌عمران/۴۵-۴۷). گفت: چگونه مرا پسرى باشد با آن‌که بشرى من را لمس نکرده است و بدکاره نبوده ام؟ گفت: چنین است. پروردگار تو فرموده: آن بر من آسان است و تا او را نشانه اى براى مردم و رحمتى از جانب خود قرار دهیم. امری حتمی است (مریم/۲۰-۲۱). [مریم] در حالى‌که او را در آغوش گرفته بود، به نزد قوم خود آورد. گفتند: اى مریم، به‌راستى کار بسیار ناپسندى مرتکب شده اى. اى خواهر هارون، پدرت مرد بدى نبود و مادرت هم بدکاره نبود. [مریم] به سوی او (عیسى) اشاره کرد، گفتند: چگونه با کودکی که در گهواره است، سخن بگوییم (مریم/۲۷-۲۹)؟ آیا پنداشته‌ای اصحاب کهف و رقیم از نشانه‌های شگفت ما بودند (کهف/۹)؟ محمّد فرستاده خدا است و کسانى که با او هستند، بر کافران سخت‌گیر [و] با همدیگر مهربان هستند. آنان را در رکوع و سجود مى بینى، فضل و خشنودى خدا را می‌خواهند. نشانه آنان بر اثر سجود، در چهره هایشان است. این مَثَل آنان است در تورات و مَثَل آنها در انجیل، مانند کشتى است که جوانه خود را بیرون می‌آورد و آن را محکم می‌کند تا قوّت بگیرد و بر ساقه هاى خود بایستد و کشاورزان را به شگفت آورد. [خدا مومنان را این‌گونه نیرومند می‌کند] تا با آنان کافران را به خشم بیاورد (فتح/۲۹). آیا برای مردم شگفت‌آور است که به مردی از خودشان وحی کردیم که مردم را هشدار بده و کسانی را که ایمان آورده‌اند، بشارت بده، که نزد پروردگارتان جایگاهی راستین دارند؟ کافران گفتند: بی‌تردید، این ساحری آشکار است (یونس/۲). از این‌که هشداردهندهای از خودشان به سوی آنان آمد، شگفت‌زده شدند و کافران گفتند: این چیز شگفتی است. گفتند: آیا وقتی مردیم و خاک و استخوان شدیم، [دوباره زنده می‌شویم]؟ این بازگشتی دور است (ق/۲-۳). کافران گفتند: این ساحری دروغگو است. آیا او همه معبودان را یک معبود قرار داده است؟ بی‌تردید این چیز شگفتی است (ص/۴-۵). اگر شگفت‌زده شوی، سخن آنان شگفت است که [می‌گویند:] آیا وقتی خاک شدیم در آفرینش جدیدی خواهیم بود؟ آنان کسانی هستند که به پروردگار خود کافر شدند. آنان زنجیرها در گردن‌هایشان است. اهل آتش هستند و در آن جاودانه خواهند بود (رعد/۵). تو [از انکار آنها] شگفت‌زده می‌شوی و آنان مسخره می‌کنند (صافّات/۱۲). بگو، پلید و پاک برابر نیستند. هر چند کثرت پلید تو را به شگفت آورد. ای خردمندان، از خدا پروا کنید، باشد که رستگار شوید (مائده/۱۰۰). هنگامی که [منافقان] را ببینی، جسم‌های آنان تو را به شگفت می‌آورد، اگر سخن بگویند، به سخن آنان گوش می‌دهی، گویی آنان چوب‌های خشکی هستند که تکیه داده شده‌اند (منافقون/۴). اموال و فرزندان آنان تو را به شگفت نیاورد. جز این نیست که خدا می‌خواهد در زندگی دنیا با اینها آنان را عذاب کند و جان آنان در حال کفر بیرون بیاید (توبه/۵۵ ،۸۵). بعد از این هیچ زنی بر تو حلال نیست و تو نمی‌توانی زنان [دیگری] را جایگزین آنان کنی، اگر چه حُسنِ آنان تو را به شگفت بیاورد مگر آن‌چه دستان تو مالک شود. خدا بر هر چیزی مراقب است (احزاب/۵۲). از مردم کسی است که سخن او در زندگی دنیا، تو را به شگفت می‌آورد و خدا را بر آن‌چه در دل دارد، شاهد می‌گیرد. در حالی‌که او لجوج‌ترین دشمنان است. هنگامی که [از نزد تو] برمی‌گردد، می‌کوشد تا در زمین فساد کند و کشت و نسل را هلاک کند. خدا فساد را دوست ندارد. چون به او گفته شود: از خدا پروا کن، بزرگ‌منشی او را به گناه وادار می‌کند. پس جهنّم برای او کافی است و چه بد بستری است (بقره/۲۰۴-۲۰۶). بگو، به من وحی شده است که جمعی از جنیّان [به وحی] گوش دادند و گفتند: به‌راستی قرآنی شگفت‌آور را شنیدیم که به سوی رشد هدایت می‌کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسی را برای پروردگارمان شریک نمی‌گیریم (جن/۱-۲). به‌راستی خدا شما را در جاهای بسیاری یاری کرد و در روز حُنین، آن‌گاه که تعداد زیادتان، شما را به شگفت آورد. امّا از شما چیزی را رفع نکرد و زمین با همه فراخی بر شما تنگ آمد سپس پشت‌کنان روی‌گرداندید (توبه/۲۵). با زنان مشرک ازدواج نکنید تا ایمان بیاورند. بی‌گمان کنیز مومن از زن مشرک، بهتر است هر چند شما را به شگفت آورند. به مردان مشرک زن ندهید تا ایمان بیاورند. بی‌تردید برده مومن از مرد مشرک، بهتر است. هر چند شما را به شگفت آورند (بقره/۲۲۱). |
التّعجّب
اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِينَةٌ وَ تَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَ تَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَ الْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا (حدید/۲۰) أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ* أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ* لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ* إِنَّا لَمُغْرَمُونَ* بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (واقعه/۶۳-۶۷).
أَزِفَتْ الْآزِفَةُ* لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ *أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ* وَ تَضْحَكُونَ وَ لَا تَبْكُونَ* وَ أَنتُمْ سَامِدُونَ (نجم/۵۷-۶۱)؟
كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ فَنَادَوْا وَ لَاتَ حِينَ مَنَاصٍ* وَ عَجِبُوا أَن جَاءهُم مُّنذِرٌ مِّنْهُمْ وَ قَالَ الْكَافِرُونَ هَذَا سَاحِرٌ كَذَّابٌ (ص/۳-۴).
[قال نوح لقومه] أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَى رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُواْ وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (اعراف/۶۳)؟
[قال هود لقومه] أَوَ عَجِبْتُمْ أَن جَاءكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَى رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ (اعراف/۶۹)؟
[امراه ابراهیم] قَالَتْ يَا وَيْلَتَى أَأَلِدُ وَ أَنَاْ عَجُوزٌ وَ هَذَا بَعْلِي شَيْخًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ* قَالُواْ أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ رَحْمَتُ اللّهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَّجِيدٌ (هود/۷۲-۷۳).
وَ قَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَن نَّفْسِهِ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا إِنَّا لَنَرَاهَا فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ* فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَ أَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَ آتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِّنْهُنَّ سِكِّينًا وَ قَالَتِ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَ قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَ قُلْنَ حَاشَ لِلّهِ مَا هَذَا بَشَرًا إِنْ هَذَا إِلاَّ مَلَكٌ كَرِيمٌ (یوسف/۳۰-۳۱).
قَالَ [فتی مع موسی له] أَرَأَيْتَ إِذْ أَوَيْنَا إِلَى الصَّخْرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَ مَا أَنسَانِيهُ إِلَّا الشَّيْطَانُ أَنْ أَذْكُرَهُ وَ اتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ عَجَبًا (کهف/۶۳).
فَنَادَتْهُ الْمَلآئِكَةُ وَ هُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَى مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَ سَيِّدًا وَ حَصُورًا وَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ* قَالَ رَبِّ أَنَّىَ يَكُونُ لِي غُلاَمٌ وَ قَدْ بَلَغَنِيَ الْكِبَرُ وَ امْرَأَتِي عَاقِرٌ (آل‌عمران/۳۹-۴۰) قَالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَ كَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا (مریم/۸) قَالَ [الملک] كَذَلِكَ (آل‌عمران/۴۰؛ مریم/۹) اللّهُ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ (آل‌عمران/۴۰) قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ قَدْ خَلَقْتُكَ مِن قَبْلُ وَ لَمْ تَكُ شَيْئًا (مریم/۹).
إِذْ قَالَتِ الْمَلآئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ … قَالَتْ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ قَالَ كَذَلِكِ اللّهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ (آل‌عمران/۴۵-۴۷) قَالَتْ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا* قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ لِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِّنَّا وَ كَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا (مریم/۲۰-۲۱) فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا* يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَ مَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا* فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ (عیسی) قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا (مریم/۲۷-۲۹)؟
أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا (کهف/۹)؟ مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاء بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ رِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ (فتح/۲۹).
أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَيْنَا إِلَى رَجُلٍ مِّنْهُمْ أَنْ أَنذِرِ النَّاسَ وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُواْ أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِندَ رَبِّهِمْ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ مُّبِينٌ (یونس/۲) بَلْ عَجِبُوا أَن جَاءهُمْ مُنذِرٌ مِّنْهُمْ فَقَالَ الْكَافِرُونَ هَذَا شَيْءٌ عَجِيبٌ* أَئِذَا مِتْنَا وَ كُنَّا تُرَابًا ذَلِكَ رَجْعٌ بَعِيدٌ (ق/۲-۳) وَ عَجِبُوا أَن جَاءهُم مُّنذِرٌ مِّنْهُمْ وَ قَالَ الْكَافِرُونَ هَذَا سَاحِرٌ كَذَّابٌ* أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَهًا وَاحِدًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ (ص/۴-۵). وَ إِن تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَئِذَا كُنَّا تُرَابًا أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمْ وَ أُوْلَئِكَ الأَغْلاَلُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدونَ (رعد/۵) بَلْ عَجِبْتَ وَ يَسْخَرُونَ (صافّات/۱۲) قُل لاَّ يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَ الطَّيِّبُ وَ لَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ فَاتَّقُواْ اللّهَ يَا أُوْلِي الأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (مائده/۱۰۰) وَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَ إِن يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ (منافقون/۴) فَلاَ تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَ لاَ أَوْلاَدُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ تَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَ هُمْ كَافِرُونَ (توبه/۵۵) وَ لاَ تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَ أَوْلاَدُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ أَن يُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الدُّنْيَا وَ تَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَ هُمْ كَافِرُونَ (توبه/۸۵).
لَا يَحِلُّ لَكَ النِّسَاء مِن بَعْدُ وَ لَا أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَ لَوْ أَعْجَبَكَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ وَ كَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ رَّقِيبًا (احزاب/۵۲).
وَ مِنَ النَّاسِ مَن يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يُشْهِدُ اللّهَ عَلَى مَا فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ* وَ إِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيِهَا وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللّهُ لاَ يُحِبُّ الفَسَادَ* وَ إِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهَادُ (بقره/۲۰۴-۲۰۶).
قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا* يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَ لَن نُّشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا (جن/۱-۲).
لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ وَ يَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنكُمْ شَيْئًا وَ ضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُم مُّدْبِرِينَ (توبه/۲۵) وَ لاَ تَنكِحُواْ الْمُشْرِكَاتِ حَتَّى يُؤْمِنَّ وَ لأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَ لَوْ أَعْجَبَتْكُمْ وَ لاَ تُنكِحُواْ الْمُشِرِكِينَ حَتَّى يُؤْمِنُواْ وَ لَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكٍ وَ لَوْ أَعْجَبَكُمْ (بقره/۲۲۱). |