شکور، بسیار قدرشناس، از اسماء و صفات، این مفهوم با واژه «شکور» ۴ بار آمده است.
چکیده: خدا شکورِ بردبار و آمرزنده شکور است. اگر به خدا قرضی نیکو دهید، آن را براى شما دو چندان مى کند و بر شما مى بخشاید. خدا شکور بردبار است (تغابن/۱۷). درحقیقت کسانى که کتاب خدا را مى خوانند، نماز برپا مى دارند و از آنچه به آنان روزى داده ایم، نهان و آشکار انفاق مى کنند، امید به تجارتى بسته اند که هرگز تباه نمیشود تا پاداش آنها را تمام به آنان بدهد و از فضل خود بر آنان بیفزاید. بهراستی او آمرزنده شکور است (فاطر/۲۹-۳۰). بگو، برای آن (رسالت) پاداشى از شما نمیخواهم جز مودّت خویشاوندان و هر کس نیکى کسب کند، براى او در آن، نیکی خواهیم افزود. بیتردید، خدا آمرزنده شکور است (شوری/۲۳). این کتاب را به آن بندگان خود که برگزیده بودیم به میراث دادیم پس برخى از آنان بر خود ستمکار هستند و برخى از آنها میانه رو و برخى از آنان در خیرات به اجازه خدا پیشگام هستند. این فضل بزرگ است. بهشتهاى همیشگى که در آن داخل میشوند. در آنجا با دستبندهایى از طلا و مروارید، زیور مییابند و لباس آنها در آنجا حریر خواهد بود. مى گویند: سپاس خدایى که اندوه را از ما برد. بهراستى پروردگار ما بسیار آمرزنده شکور است (فاطر/۳۲-۳۴). |
الشّکور
إِن تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ (تغابن/۱۷). إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ أَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَ عَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَّن تَبُور* لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَ يَزِيدَهُم مِّن فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ (فاطر/۲۹-۳۰) قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَ مَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (شوری/۲۳).
ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَ مِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ* جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤًا وَ لِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ* وَ قَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ (فاطر/۳۲-۳۴). |