چکیده: پروردگار نسبت به کسانی که بعد از شکنجه‌شدن هجرت کردند، آمرزنده مهربان است. کسانی که مردان و زنان مومن را شکنجه کرده سپس توبه نکردند، عذاب جهنّم دارند.

پروردگار تو نسبت به کسانی که پس از شکنجه‌شدن هجرت کردند و سپس جهاد نمودند و صبر کردند، بی‌تردید پروردگار تو بعد از آن آمرزنده مهربان است (نحل/۱۱۰). کسانی که مردان و زنان مومن را شکنجه کرده سپس توبه نکرده‌اند، عذاب جهنّم دارند و عذاب سوزان برای آنها است (بروج/۱۰). از مردم کسانی هستند که می‌گویند: به خدا ایمان آورده‌ایم پس هنگامی که در [راه] خدا آزار می‌بینند شکنجه مردم را مانند عذاب خدا قرار می‌دهند و اگر از پروردگارت یاری برسد، بی‌تردید می‌گویند: ما با شما بودیم. آیا خدا به آن‌چه در دل‌های جهانیان است، داناتر نیست؟ بی‌تردید خدا کسانی را که ایمان آورده‌اند، می‌شناسد و منافقان را نیز می‌شناسد (عنکبوت/۱۰-۱۱).

[ابراهیم و کسانی که با او بودند، گفتند:] پروردگارا، ما را دستخوش شکنجه کسانی که کفر ورزیده‌اند، قرار نده و ما را بیامرز (ممتحنه/۵).

کسى به موسى ایمان نیاورد مگر فرزندانى از قوم او. آن هم با ترسی از فرعون و سران آنها که آنان را شکنجه کنند. به‌راستی فرعون در آن سرزمین برترى‏ جو و از اسرافکاران بود. موسى گفت: اى قوم من، اگر به خدا ایمان آورده‌اید و اگر تسلیم هستید، فقط بر او توکل کنید پس گفتند: بر خدا توکل کردیم. پروردگارا، ما را دستخوش شکنجه براى قوم ستمکار قرار نده و ما را به رحمت خود از قوم کافران نجات بده (یونس/۸۳-۸۶). به‌راستی بنی‌اسرائیل را از آن عذاب خوار‌ کننده نجات دادیم، از فرعون. به‌راستی او برتری‌جویی از اسرافکاران بود (دخان/۳۰-۳۱). [به یاد آورید] آن‌گاه که شما را از خاندان فرعون نجات دادیم. به شما عذاب سختی می‌چشاندند. پسران شما را سر می‌بریدند و زنانتان را زنده نگاه می‌داشتند. در این آزمایشی بزرگ از پروردگارتان بود (بقره/۴۹؛ اعراف/۱۴۱). موسی به قوم خود گفت: نعمت خدا را بر خود به یاد آورید، آن‌گاه که شما را از خاندان فرعون نجات داد. به شما عذاب سختی می‌چشاندند و پسرانتان را سر می‌بریدند و زنانتان را زنده نگاه می‌داشتند. در این آزمایشی بزرگ از پروردگارتان بود (ابراهیم/۶). [فرعون به ساحران] گفت: پیش از آن‌که به شما اجازه دهم به او (موسی) ایمان آوردید؟ بی‌تردید او همان بزرگ شماست که به شما سحر آموخته است (طه/۷۱؛ شعراء/۴۹). به‌زودى خواهید دانست. ‏بی‌گمان دست‌ها و پاهاى شما را برخلاف هم خواهم برید و همه شما را به دار خواهم آویخت (شعراء/۴۹). بی‌گمان دست‌هاى شما و پاهایتان را برخلاف هم خواهم برید و شما را بر تنه‏ هاى درخت‏ خرما به دار مى ‏آویزم تا بدانید عذاب کدام‌یک از ما سخت‏ تر و پایدارتر است (طه/۷۱). پروردگارت اعلام کرد که تا روز قیامت بر آنها (برخی از یهودیان) کسی را برمی‌انگیزد که به آنها عذاب سختی را می‌چشاند. بی‌تردید پروردگارت زودکیفر است. او آمرزنده مهربان است (اعراف/۱۶۷).

عذاب، کیفر، آزار و اذیت

إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُواْ مِن بَعْدِ مَا فُتِنُواْ ثُمَّ جَاهَدُواْ وَ صَبَرُواْ إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (نحل/۱۱۰) إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ لَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ (بروج/۱۰) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَ لَئِن جَاء نَصْرٌ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ أَوَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ الْعَالَمِينَ* وَ لَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْمُنَافِقِينَ (عنکبوت/۱۰-۱۱).

[قال ابراهیم و الذین معه] رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا وَ اغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ  (ممتحنه/۵).

فَمَا آمَنَ لِمُوسَى إِلاَّ ذُرِّيَّةٌ مِّن قَوْمِهِ عَلَى خَوْفٍ مِّن فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِمْ أَن يَفْتِنَهُمْ وَ إِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِي الأَرْضِ وَ إِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِينَ* وَ قَالَ مُوسَى يَا قَوْمِ إِن كُنتُمْ آمَنتُم بِاللّهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُواْ إِن كُنتُم مُّسْلِمِينَ* فَقَالُواْ عَلَى اللّهِ تَوَكَّلْنَا رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ* وَ نَجِّنَا بِرَحْمَتِكَ مِنَ الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ  (یونس/۸۳-۸۶) وَ لَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ* مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِّنَ الْمُسْرِفِينَ (دخان/۳۰-۳۱) وَ إِذْ نَجَّيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوَءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (بقره/۴۹) وَ إِذْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَونَ يَسُومُونَكُمْ سُوَءَ الْعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبْنَاءكُمْ  وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (اعراف/۱۴۱) وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنجَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (ابراهیم/۶) قَالَ [فرعون لسحره] آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ (موسی) لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ (طه/۷۱؛ شعراء/۴۹) فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ (شعراء/۴۹) فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَ لَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَ أَبْقَى (طه/۷۱) وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ (من الیهود) إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَن يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (اعراف/۱۶۷).