چکیده: شکاری که حیوانات شکاری تربیت شده برای شما گرفته‌اند، برای شما حلال است. شکار حیوانات خشکی در حالی‌که مُحرم هستید، برای شما حلال نیست ولی شکار حیوانات دریا برای شما حلال است. خدا شما را در حال احرام به چیزی از شکار که به دست‌ها و نیزه‌های شما می‌رسد، آزمایش می‌کند. در حال احرام شکار را نکشید. هر کس به عمد آن را بکشد، باید قربانی کند یا کفّاره بدهد.

از تو می‌پرسند: چه چیز برای آنها حلال شده است؟ بگو، پاکیزه‌ها و نیز [شکار] حیوانات شکاری که شما به عنوان مربّیان سگ‌های شکاری، از آن‌چه خدا به شما تعلیم داده است به آنها آموخته‌اید، برای شما حلال شده است پس، از آن‌چه آنها برای شما نگاه داشته‌اند، بخورید و نام خدا را بر آن ببرید. از خدا پروا کنید. به‌راستی خدا در حسابرسی سریع است (مائده/۴). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به قراردادها وفا کنید. چهارپایان برای شما حلال شده است مگر آن‌چه [حکم آن] بر شما خوانده می‌شود بدون آن‌که شکار را در حالی‌که مُحرم هستید، حلال بشمارید. به‌راستی خدا هر چه بخواهد، حکم می‌کند. ای کسانی که ایمان آورده‌اید، حرمت شعائر خدا، ماه حرام، قربانی‌های بی‌نشان و نشاندار و حرمت زائران بیت الحرام را که فضل و خشنودی از پروردگارشان می‌جویند، نشکنید. چون از احرام بیرون آمدید پس شکار کنید … از خدا پروا کنید که مجازات خدا شدید است. بر شما حرام شده است مردار، خون، گوشت ‏خوک، آن‌چه به نام غیر خدا کشته شده باشد، [حیوان] خفه‌شده، به چوب مرده، از بلندى افتاده، به ضرب شاخ مرده، آن‌چه درندگان از آن خورده باشند مگر آن‌چه را [تا زنده‌اند] سر ببرید، آن‌چه بر سنگ‌های نصب‌شده، ذبح شود و قسمت کردن [چیزى] با تیرهاى قرعه. اینها نافرمانى [خدا] است. … هر کس در گرسنگى سختی [به خوردن آنها] ناچار شود بدون ‏آن‌که به گناهی متمایل باشد، بى‌تردید خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۱-۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خدا شما را [در حال احرام] به چیزی از شکار که دست‌ها و نیزه‌های شما به آن می‌رسد، می‌آزماید تا خدا معلوم کند چه کسی در نهان از او می‌ترسد پس هر کس بعد از آن تجاوز کند او عذابی دردناک خواهد داشت. ای کسانی که ایمان آورده‌اید، در حالی‌که مُحرم هستید، شکار را نکشید. هر کس از شما آن را به عمد بکشد پس جزای [آن] مثل آن‌چه کشته است از چهارپایان است که آن را دو شخص عادل از خودتان [به معادل بودن آن] حکم کنند که به صورت قربانی به کعبه برسد یا کفّاره [آن] طعام دادن به مستمندان یا برابر آن روزه گرفتن است تا کیفر کار خود را بچشد. خدا آن‌چه گذشته است را عفو کرده است و هر کس بازگردد، خدا از او انتقام می‌گیرد. خدا شکست‌ناپذیر صاحبِ انتقام است. شکار دریا و خوراک آن بر شما حلال است تا متاعی برای شما و مسافران باشد. شکار خشکی تا هنگامی که مُحرم هستید، بر شما حرام است. از خدایی که به سوی او محشور می‌شوید، پروا کنید (مائده/۹۴-۹۶).

اصحاب سبت، ذبح

يَسْأَلُونَكَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ وَ مَا عَلَّمْتُم مِّنَ الْجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللّهُ فَكُلُواْ مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَ اذْكُرُواْ اسْمَ اللّهِ عَلَيْهِ وَ اتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (مائده/۴) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَوْفُواْ بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَكُم بَهِيمَةُ الأَنْعَامِ إِلاَّ مَا يُتْلَى عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَ أَنتُمْ حُرُمٌ إِنَّ اللّهَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ* يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُحِلُّواْ شَعَآئِرَ اللّهِ وَ لاَ الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَ لاَ الْهَدْيَ وَ لاَ الْقَلآئِدَ وَ لا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَ رِضْوَانًا وَ إِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُواْ … وَ اتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ* حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الْدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِيرِ وَ مَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطِيحَةُ وَ مَا أَكَلَ السَّبُعُ إِلاَّ مَا ذَكَّيْتُمْ وَ مَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَن تَسْتَقْسِمُواْ بِالأَزْلاَمِ ذَلِكُمْ فِسْقٌ … فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِّإِثْمٍ فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مائده/۱-۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللّهُ بِشَيْءٍ مِّنَ الصَّيْدِ تَنَالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِمَاحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللّهُ مَن يَخَافُهُ بِالْغَيْبِ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ* يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقْتُلُواْ الصَّيْدَ وَ أَنتُمْ حُرُمٌ وَ مَن قَتَلَهُ مِنكُم مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاء مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَو عَدْلُ ذَلِكَ صِيَامًا لِّيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ عَفَا اللّهُ عَمَّا سَلَف وَ مَنْ عَادَ فَيَنتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَ اللّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ* أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَ طَعَامُهُ مَتَاعًا لَّكُمْ وَ لِلسَّيَّارَةِ وَ حُرِّمَ عَلَيْكُمْ صَيْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا وَ اتَّقُواْ اللّهَ الَّذِيَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (مائده/۹۴-۹۶).