شفا، درمان، این مفهوم از ماده «ش ف ی» ۶ بار و «ب رء» ۲ بار، آمده است.
چکیده: خدا شفادهنده است. قرآن شفایی است، برای آنچه در سینههاست. از قرآن آنچه را برای مومنان شفا و رحمت است، نازل میکنیم. از شکم زنبور عسل، شربتی بیرون میآید که در آن برای مردم، شفا است. عیسی به اذن خدا، کور مادرزاد و پیس را شفا میداد. ای مردم، بهراستی برای شما از پروردگارتان موعظهای آمده است و شفایی برای آنچه در سینههاست و برای مومنان، هدایت و رحمتی است (یونس/۵۷). بگو، این [کتاب] برای کسانی که ایمان آوردهاند، هدایت و شفا است. کسانی که ایمان نمیآورند، در گوش آنان سنگینی است و آن (قرآن) برای آنان کوری است. [گویی] آنان از مکانی دور ندا داده میشوند (فصّلت/۴۴). از قرآن آنچه را برای مومنان شفا و رحمتی است، نازل میکنیم ولی ستمکاران را جز زیان نمیافزاید (اسراء/۸۲). از شکمهای آنان (زنبور عسل) شربتی رنگارنگ بیرون میآید که در آن برای مردم شفا است. بهراستی در این برای مردمی که تفکّر میکنند، نشانهای است (نحل/۶۹). [ابراهیم گفت:] آنان (آنچه میپرستید) دشمن من هستند جز پروردگار جهانیان … [همان که] چون بیمار شوم، او مرا شفا میدهد (شعراء/۷۷-۸۰). چون مژدهرسان آمد، آن (پیراهن) را بر صورت او (یعقوب) انداخت پس او بینا شد. گفت: آیا به شما نگفتم که من از خدا چیزی میدانم که شما نمیدانید (یوسف/۹۶). هنگامی که ایّوب پروردگار خود را ندا داد که به من رنج رسیده است، تو از مهربانترین مهربانان هستی پس دعای او را اجابت کردیم و آسیب وارد شده به او را برطرف کردیم و خانواده او و نظیر آنان را همراه با آنان، به او دادیم تا رحمتی از جانب ما و ذکری برای عبادتکنندگان باشد (انبیاء/۸۳-۸۴). فرشتگان گفتند: ای مریم، بهراستی خدا تو را به کلمهای از جانب خود که نام او مسیح، عیسی پسر مریم است، بشارت میدهد … [او میگوید:] به اذن خدا کور مادرزاد و پیس را شفا میدهم و مردگان را به اذن خدا زنده میکنم و شما را از آنچه در خانههایتان میخورید و آنچه ذخیره میکنید، خبر میدهم. اگر ایمان داشته باشید، بیتردید در این برای شما نشانهای است (آلعمران/۴۵-۴۹). خدا فرمود: ای عیسی پسر مریم، نعمت من را بر خود و مادرت به یاد آور. آنگاه که … به اذن من کور مادرزاد و پیس را شفا میدادی و آنگاه که مردگان را به اذن من [زنده] بیرون میآوردی و آنگاه که چون برای بنیاسرائیل نشانههای روشنی آوردی، آنان را از تو باز داشتم. پس کسانی از آنان که کافر شدند، گفتند: این جز سحری آشکار نیست (مائده/۱۱۰). چرا با گروهى که سوگندهاى خود را شکستند و در بیرون کردن فرستاده کوشیدند و آنان نخستین بار [جنگ را] با شما آغاز کردند، نمى جنگید؟ آیا از آنان مى ترسید؟ پس اگر مومن هستید، خدا سزاوارتر است که از او بترسید. با آنان بجنگید تا خدا آنها را به دست شما، عذاب و رسوایشان کند و شما را بر آنها پیروز گرداند و دلهاى مومنان را شفا دهد و خشم دلهای آنها را ببرد (توبه/۱۳-۱۵). بیماری |
الشفاء
يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْكُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ شِفَاء لِّمَا فِي الصُّدُورِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ (یونس/۵۷) قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَ شِفَاء وَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُوْلَئِكَ يُنَادَوْنَ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ (فصّلت/۴۴). وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَ لاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا (اسراء/۸۲).
يَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا (النمل) شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْ مٍ يَتَفَكَّرُونَ (نحل/۶۹).
[قال ابراهیم] فَإِنَّهُمْ (ما تعبدون) عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ* … [الذی هو] إِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ (شعراء/۷۷-۸۰).
فَلَمَّا أَن جَاء الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ (القمیص) عَلَى وَجْهِهِ (یعقوب) فَارْتَدَّ بَصِيرًا قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (یوسف/۹۶).
وَ أَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَ أَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ* فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَ آتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَ ذِكْرَى لِلْعَابِدِينَ (انبیاء/۸۳-۸۴).
إِذْ قَالَتِ الْمَلآئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ … [هو یقول] أُبْرِئُ الأكْمَهَ و الأَبْرَصَ وَ أُحْيِي الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَ مَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (آلعمران/۴۵-۴۹) إِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَ عَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ … وَ تُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَ الأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوتَى بِإِذْنِي وَ إِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ (مائده/۱۱۰).
أَلاَ تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَّكَثُواْ أَيْمَانَهُمْ وَ هَمُّواْ بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَ هُم بَدَؤُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤُمِنِينَ* قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَ يُخْزِهِمْ وَ يَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَ يَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ* وَ يُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ (توبه/۱۳-۱۵). |