سیل، آب بسیارِ تخریبکننده، این مفهوم با واژه «سیل» ۲ بار و آیهای که این معنا را دارد، آمده است.
چکیده: با فرستادن باران، سیل جاری میشود. سیل گاهی عذاب اقوام پیشین بوده است. از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه هایى به اندازه گنجایش خودشان روان شدند و سیل، کفى بلند روى خود برداشت و از آنچه براى به دست آوردن زینتى یا کالایى در آتش مى گدازند هم، نظیر آن، کفى برمى آید. خدا حق و باطل را چنین مَثَل مى زند. اما کف بیرون افتاده از میان مى رود ولى آنچه به مردم سود مى رساند، در زمین مى ماند. خدا مَثَلها را چنین مى زند (رعد/۱۷). بهیقین براى [مردم] سبأ در محل سکونت آنان نشانهای بود. دو باغ از راست و چپ. [به آنان گفتیم:] از روزى پروردگارتان بخورید و او را شکر کنید. شهرى پاکیزه و پروردگاری آمرزنده است پس روى گردانیدند و بر آن سیل ویرانگر را فرستادیم و دو باغ آنها را به دو باغ که میوه هاى تلخ و شوره گز و نوعى از کنار تُنُک داشت، تبدیل کردیم. این را به سبب آنکه ناسپاسی کردند، به آنان جزا دادیم. آیا جز ناسپاس را به مجازات مى رسانیم (سبأ/۱۵-۱۷)؟ به او (نوح) وحى کردیم که زیر نظر ما و به وحى ما، کشتى را بساز و چون فرمان ما فرا رسید و تنور به فوران آمد پس در آن (کشتی) از هر نوع، دو تا وارد کن و نیز خانواده ات را به جز کسى از آنان که سخن [عذاب] بر او پیشى گرفته است. درباره کسانى که ظلم کرده اند با من سخن نگو که آنها غرق خواهند شد (مومنون/۲۷). باران |
السّیل
أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَّابِيًا وَ مِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاء حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الْحَقَّ وَ الْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاء وَ أَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الأَرْضِ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ (رعد/۱۷)
لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٍ وَ شِمَالٍ كُلُوا مِن رِّزْقِ رَبِّكُمْ وَ اشْكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ* فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُم بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَى أُكُلٍ خَمْطٍ وَ أَثْلٍ وَ شَيْءٍ مِّن سِدْرٍ قَلِيلٍ* ذَلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا وَ هَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ (سبأ/۱۵-۱۷)
فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ (نوح) أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَ وَحْيِنَا فَإِذَا جَاء أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ (مومنون/۲۷) |
دائرة المعارف قرآن
دائرة المعارف فارسی قرآن کریم