چکیده: آن‌چه سگ‌های تعلیم‌دیده شکار می‌کنند برای شما حلال است. مَثَل تکذیب‌کنندگان آیات، مانند مَثَل سگ است. چه بر آن حمله کنی و چه آن را رها کنی، زبان از کام برمی‌آورد.

از تو مى ‏پرسند چه چیزى براى آنان حلال شده است؟ بگو، چیزهاى پاکیزه براى شما حلال شده و [نیز صید] سگ‌هاى شکارى که شما به عنوان مربّی از آن‌چه خدا به شما آموخته، به آنها تعلیم می‌دهید. پس، از آن‌چه آنها براى شما گرفته و نگاه داشته ‏اند، بخورید و نام خدا را بر آن ببرید و تقوای الهی پیشه کنید. بی‌تردید خدا زودشمار است (مائده/۴).

خبر آن کس را که آیات خود را به او داده بودیم، براى آنان بخوان که از آن عارى گشت، آن‌گاه شیطان او را دنبال کرد و از گمراهان شد. اگر مى ‏خواستیم [قدر] او را با آن (آیات) بالا مى‏ بردیم امّا او به زمین گرایید و از هوس خود پیروى کرد. پس مَثَل او چون مَثَل سگ است. اگر بر او حمله‏ور شوى، زبان از کام برمی‌آورد و اگر او را رها کنى، باز هم زبان از کام برمی‌آورد. این، مَثَل گروهى است که آیات ما را تکذیب کردند پس این داستان را حکایت کن شاید آنان تفکّر کنند.  چه زشت است داستان گروهى که آیات ما را تکذیب کردند و به خود ستم می‌کردند (اعراف/۱۷۵-۱۷۷).

سگ اصحاب کهف بر آستانه [غار] دو دست‏ خود را دراز کرده بود. اگر بر حال آنان اطلاع مى ‏یافتى، گریزان، روى از آنها برمى ‏تافتى و از آنها آکنده از بیم مى‏ شدى (کهف/۱۸). به‌زودى خواهند گفت: ‏سه تن بودند، چهارمین آنها سگشان بود و مى ‏گویند: پنج تن بودند، ششمین آنها سگشان بود. تیر در تاریکى مى ‏اندازند و مى‏ گویند: هفت تن بودند و هشتمین آنها سگشان بود. بگو، پروردگارم به شماره آنها داناتر است. [شماره] آنها را جز اندکى نمى ‏دانند پس درباره آنان جز به صورت ظاهر جدال نکن و در مورد آنها از هیچ کس نظر نخواه (کهف/۲۲).

جنبندگان، حیوانات

يَسْأَلُونَكَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ وَ مَا عَلَّمْتُم مِّنَ الْجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللّهُ فَكُلُواْ مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَ اذْكُرُواْ اسْمَ اللّهِ عَلَيْهِ وَ اتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (مائده/۴)

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِيَ آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ* وَ لَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَ لَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَث ذَّلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ* سَاء مَثَلًا الْقَوْمُ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ أَنفُسَهُمْ كَانُواْ يَظْلِمُونَ (اعراف/۱۷۵-۱۷۷)

وَ تَحْسَبُهُمْ أَيْقَاظًا وَ هُمْ رُقُودٌ وَ نُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَ ذَاتَ الشِّمَالِ وَ كَلْبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَ لَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا (کهف/۱۸) سَيَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَّابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَ يَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَيْبِ وَ يَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَ ثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِم مَّا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ فَلَا تُمَارِ فِيهِمْ إِلَّا مِرَاء ظَاهِرًا وَ لَا تَسْتَفْتِ فِيهِم مِّنْهُمْ أَحَدًا (کهف/۲۲)