چکیده: خدا کسی را که از مقام او بترسد و از تهدیدش بیم داشته باشد، در زمین سکونت خواهد داد. خدا، آدم و همسرش را در بهشت سکونت داد. مهاجران در راه خدا را در این دنیا جایگاه نیکو بخشید و کسانی که ایمان آورده و کار شایسته انجام داده‌اند را در غرفه‌هایی در بهشت سکونت خواهد داد.

کسانی که کافر شدند به پیامبران خود گفتند: شما را از سرزمینمان بیرون خواهیم کرد مگر این‌که به آیین ما بازگردید پس پروردگارشان به آنان وحی کرد که بی‌گمان ستمکاران را هلاک خواهیم کرد و به یقین شما را پس از آنان، در زمین سکونت خواهیم داد. این برای کسی است که از مقام من بترسد و از تهدید من بیم داشته باشد (ابراهیم/۱۳-۱۴). چه بسیاری از شهرها را که هلاک کردیم. زندگی خوش آنها را سرمست کرده بود. این سراهای آنها است که بعد از آنان جز برای عدّه کمی مورد سکونت قرار نگرفته بود. ما هستیم که وارث آنان بودیم (قصص/۵۸).

فرمودیم: ای آدم، خود و همسرت در این باغ ساکن شوید. از هر جای آن خواهید، فراوان بخورید و به این درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران خواهید شد (بقره/۳۵؛ اعراف/۱۹). پس شیطان آن دو را [درباره] آن (درخت) منحرف نمود و از آن‌چه در آن بودند، بیرونشان کرد و گفتیم: پایین روید. شما دشمن یکدیگر هستید و تا مدّتی در زمین قرارگاه و بهره‌مندی دارید (بقره/۳۶).

[صالح به قوم خود گفت:] به یاد آورید هنگامی که شما را پس از عاد، جانشینان گردانید و در زمین به شما جای داد. در دشت‌های آن کاخ‌هایی اختیار می‌کردید و از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشیدید پس نعمت‌های خدا را به یاد آورید و در زمین سر به فساد برندارید (اعراف/۷۴).

[ابراهیم گفت:] پروردگارا، من برخی از فرزندان خود را در درّه ای بی‌کشت، نزد خانه محترم تو سکونت دادم. پروردگارا، تا نماز را برپا دارند پس دل‌های برخی از مردم را به سوی آنان گرایش بده و آنان را از محصولات روزی کن، شاید سپاسگزاری کنند (ابراهیم/۳۷).

یوسف را در آن سرزمین قدرت دادیم که در آن هر جا که می‌خواست، سکونت می‌کرد. هر کس را بخواهیم به رحمت خود می‌رسانیم و اجر نیکوکاران را تباه نمی‌کنیم (یوسف/۵۶).

پس از فرعون به آنان (بنی‌اسرائیل) گفتیم: در این سرزمین ساکن شوید پس چون وعده آخرت فرا رسد، شما را با هم می‌آوریم (اسراء/۱۰۴). به آنها گفته شد: در این شهر ساکن شوید و از آن، هر جا که خواستید، بخورید (اعراف/۱۶۱). به راستی ما بنی‌اسرائیل را در جایگاهی راستین جای دادیم و از پاکیزه‌ها به آنان روزی دادیم پس اختلاف نکردند مگر پس از آن‌که علم برای آنان آمد (یونس/۹۳).

کسانی که قبل از آنان (مهاجران) در سرای [هجرت] و ایمان جای گرفته و ایمان آوردند، هر کس را به سوی آنان هجرت کرده، دوست دارند و نسبت به آن‌چه به آنان داده شده است، در دل‌های خود نیازی نمی‌یابند، هر چند در خودشان احتیاجی باشد، آنها را بر خود مقدم می‌دارند (حشر/۹).

چون ایمن شدید، هر کس بعد از عمره تمتع به حج پرداخت هر چه میسر شود، قربانی کند و کسی که [قربانی] نیافت، روزه سه روز در حج و هفت روز چون بازگشتید [بر اوست]. این، ده روزِ کامل است. این برای کسی است که خانواده‌ او در مسجدالحرام، سکونت نداشته باشد. از خدا بترسید و بدانید خدا سخت‌کیفر است (بقره/۱۹۶). بی‌تردید کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا و مسجدالحرام که آن را برای مردم، چه ساکن آن و چه مسافر، یکسان قرار داده‌ایم، باز می‌دارد و نیز هر کس بخواهد در آنجا به ستم منحرف شود، به او عذابی دردناک می‌چشانیم (حج/۲۵). همانجا که خود سکونت دارید در حد توان خود، آنان (زنان مطلّقه) را سکونت دهید و به آنها آسیب نرسانید تا بر آنان تنگ گیرید (طلاق/۶).

کسانی که پس از ستم دیدن در راه خدا هجرت کردند، در این دنیا [در جایی] نیکو، جای می‌دهیم. اگر بدانند بی‌تردید پاداش آخرت بزرگتر خواهد بود. همانان که صبر کردند و بر پروردگار خود توکل می‌کنند (نحل/۴۱-۴۲). کسانی را که ایمان آورده و کار شایسته کرده‌اند،  به یقین آنها را در غرفه‌هایی از بهشت، جای می‌دهیم که از زیر آنها جوی‌ها روان است. جاودانه در آنجا خواهند ماند. چه نیکوست پاداش عمل‌کنندگان، همان کسانی که صبر کردند و بر پروردگارشان توکل می‌کنند (عنکبوت/۵۸-۵۹). [کسانی که از پروردگار خود پروا داشتند، در بهشت] می‌گویند: سپاس خدایی را که وعده خود را بر ما راست گردانید و سرزمین [بهشت] را به ما میراث داد. در هر جای آن باغ که بخواهیم جای می‌گیریم. چه نیکوست پاداش عمل‌کنندگان (زمر/۷۴).

مردم را از روزی عذاب برای آنان می‌آید، بترسان. کسانی که ستم کردند می‌گویند: پروردگارا، ما را تا چندی مهلت بده تا دعوت تو را اجابت کنیم و از فرستادگان پیروی کنیم. [گفته می‌شود:] آیا شما پیش از این سوگند نمی‌خوردید که شما را فنایی نیست؟ در سراهای کسانی که به خود ستم کردند، ساکن شدید و برای شما آشکار گردید که با آنان چه کردیم و مَثَل‌ها برای شما زدیم (ابراهیم/۴۴-۴۵).

 وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَآ أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ* وَ لَنُسْكِنَنَّكُمُ الأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَ خَافَ وَعِيدِ (ابراهیم/۱۳-۱۴) وَ كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهَا فَتِلْكَ مَسَاكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَن مِّن بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِيلًا وَ كُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِينَ (قصص/۵۸)

وَ قُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَ كُلاَ مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَ لاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الْظَّالِمِينَ (بقره/۳۵) وَ يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ فَكُلاَ مِنْ حَيْثُ شِئْتُمَا وَ لاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ (اعراف/۱۹) فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُواْ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ (بقره/۳۶)

[قال صالح لقومه] اذْكُرُواْ إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاء مِن بَعْدِ عَادٍ وَ بَوَّأَكُمْ فِي الأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورًا وَ تَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا فَاذْكُرُواْ آلاء اللّهِ وَ لاَ تَعْثَوْا فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ (اعراف/۷۴)

[قال ابراهیم] رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ  (ابراهیم/۳۷)

وَ كَذَلِكَ مَكَّنِّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاءُ نُصِيبُ بِرَحْمَتِنَا مَن نَّشَاء وَ لاَ نُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ (یوسف/۵۶)

وَ قُلْنَا مِن بَعْدِهِ  (فرعون) لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُواْ الأَرْضَ فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا (اسراء/۱۰۴) وَ إِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُواْ هَذِهِ الْقَرْيَةَ وَ كُلُواْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ (اعراف/۱۶۱) وَ لَقَدْ بَوَّأْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مُبَوَّأَ صِدْقٍ وَ رَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ فَمَا اخْتَلَفُواْ حَتَّى جَاءهُمُ الْعِلْمُ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (یونس/۹۳)

وَ الَّذِينَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَ الْإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ (المهاجرین) يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَ لَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَ يُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَ لَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ (حشر/۹)

فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (بقره/۱۹۶) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ الَّذِي جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاء الْعَاكِفُ فِيهِ وَ الْبَادِ وَ مَن يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحَادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (حج/۲۵) أَسْكِنُوهُنَّ (المطلّقات) مِنْ حَيْثُ سَكَنتُم مِّن وُجْدِكُمْ و لَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ (طلاق/۶)

وَ الَّذِينَ هَاجَرُواْ فِي اللّهِ مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُواْ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَلَأَجْرُ الآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ* الَّذِينَ صَبَرُواْ وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (نحل/۴۱-۴۲) وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُم مِّنَ الْجَنَّةِ غُرَفًا تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ* الَّذِينَ صَبَرُوا وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ  (عنکبوت/۵۸-۵۹) وَ قَالُوا (الذین اتقوا ربهم فی الجنة) الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَاء فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (زمر/۷۴)

وَ أَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُواْ رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَمْ تَكُونُواْ أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٍ* وَ سَكَنتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ وَ تَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَ ضَرَبْنَا لَكُمُ الأَمْثَالَ (ابراهیم/۴۴-۴۵)