| سوگند، قسم، این مفهوم از مادّه « ح ل ف» ۱۳ بار و «ق س م» ۲۵ بار و با واژه «أَیمان» ۲۴ بار، «تالله»۹ بار و حرف «واو» ۷۵ بار و با آیاتی که این معنا را دارد، آمده است.
چکیده: سوگند به خدا و به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها و به آن که نر و مادّه را آفرید. سوگند به آن‌چه می‌بینید و نمی‌بینید. سوگند به آسمان و به زمین. سوگند به خورشید، ماه، ستاره و به جایگاه‌های آنها و به روز و شب و به شب‌های ده‌گانه. سوگند به شفق، به سپیده‌دم، به صبح و عصر. سوگند به انجیر و زیتون، به طور، به این شهر امن، خانه آباد و دریای سرشار. سوگند به نفس و به نفس سرزنشگر. سوگند به پدری و آن فرزند که آورد و به جفت و یگانه. سوگند به کتابی نوشته شده، به قرآن، به قلم و آن‌چه می‌نویسد. [ای پیامبر] به جان تو سوگند. سوگند به فرستادگان پی‌درپی که سخت توفنده‌اند و سوگند به افشانندگان افشانگر، پراکنده‌کنندگان پراکندنی و حمل‌کنندگان بارهای سنگین و روانان به آسانی و تقسیم‌کنندگان کار. سوگند به صف‌بستگان، به بازدارندگان و تلاوت‌کنندگان. سوگند به برکَنَندگان به سختی، به بازگیرندگان به آسانی، به شناوران که شناورند، به آن سبقت‌گیرندگان که سبقت گیرنده‌اند و به تدبیرکنندگان امر. سوگند به اسبان دونده و اسبانی که آتش می‌جهانند و به هجوم‌آورندگان در صبحدم. سوگند به روز قیامت، به روز موعود و به گواهی‌دهنده و گواهی‌شونده. سوگندها را پس از استوار کردن آنها، نشکنید. سوگندهای خود را دستاویز تقلّب قرار ندهید. خدا شما را به سوگندهای بیهوده‌تان مؤاخذه نمی‌کند. خدا برای شما راه گشودن سوگندهایتان را بیان کرده است. کسانی که سوگندهای خود را به بهای ناچیزی می‌فروشند، در آخرت بهره‌ای ندارند و عذاب دارند. سوگند- خدا، سوگند به صف‌بستگانِ صفی [عظیم] و سوگند به بازدارندگان که به سختی طرد می‌کنند و سوگند به تلاوت‌کنندگان [ذکر] که بی‌تردید معبود شما یگانه است (صافّات/۱-۵). سوگند به انجیر و زیتون و سوگند به طور سینا و سوگند به این شهر امن، که به‌راستی انسان را در نیکوترین اعتدال آفریدیم سپس او را به پست‌ترین [مراتب] پستی باز می‌گردانیم، مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند که پاداشی بی‌پایان خواهند داشت (تین/۱-۶). سوگند به خورشید و روشنایی آن و سوگند به ماه چون از پی آن درآید و سوگند به روز چون آن (خورشید) را آشکار کند و سوگند به شب چون آن را بپوشاند، سوگند به آسمان و آن که بنایش کرد و سوگند به زمین و آن که آن را گستراند و سوگند به نفس و کسی که آن را متعادل کرد پس فجور و تقوا را به آن الهام کرد که بی‌تردید هر کس خود را پاک کرد، رستگار شد و هر کس خود را آلوده کرد، محروم شد (شمس/۱-۱۰). سوگند یاد می‌کنم به این شهر و تو در این شهر جای داری و سوگند به پدری و آن فرزند که آورد. به‌راستی انسان را در رنج آفریدیم (بلد/۱-۴). سوگند به عصر که بی‌تردید انسان در زیان است جز کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند و یکدیگر را به حق سفارش کرده و به شکیبایی توصیه نموده‌اند (عصر/۱-۳). سوگند به اسبان دونده که نَفَس‌زنان [تاختند] و سوگند به اسبانی که [با سُم خود] آتش می‌جهانند و سوگند به هجوم‌آورندگان در صبحدم که با آن گَردی برانگیزند و با آن در میان جمعی درمی‌آیند که بی‌تردید انسان به پروردگار خود بسیار ناسپاس است. بی‌گمان او بر این گواه است (عادیات/۱-۷). سوگند به آسمان و آن ستاره شب‌گرد. تو چه می‌دانی که آن ستاره شب‌گرد چیست؟ آن ستاره درخشان. هیچ کس نیست مگر این که نگاهبانی بر او [گذاشته شده] است (طارق/۱-۴). سوگند یاد می‌کنم به شفق، سوگند به شب و آن‌چه در برمی‌گیرد، سوگند به ماه آن‌گاه که کامل شود که بی‌تردید از مرحله‌ای به مرحله دیگر خواهید رفت (انشقاق/۱۶-۱۹). سوگند به شب وقتی فرا پوشد و سوگند به روز آن‌گاه که جلوه کند و سوگند به آن که نر و ماده را آفرید، که تلاش شما بسی متفاوت است (لیل/۱-۴). سوگند یاد می‌کنم به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها که بی‌تردید ما تواناییم به جای آنان بهتر از ایشان را بیاوریم و بر ما پیشی نمی‌توانند بگیرند (معارج/۴۰-۴۱). سوگند به سپیده‌دم و سوگند به شب‌های ده‌گانه و سوگند به جفت و یگانه و سوگند به شب، وقتی سپری شود. آیا در این، برای خردمند سوگندی است؟ … در حقیقت پروردگارت در کمین است (فجر/۱-۱۴). سوگند به آسمان دارای برج‌ها و سوگند به روز موعود و سوگند به گواهی‌دهنده و گواهی‌شونده [که پاداش اعمال، راست است] (بروج/۱-۳). سوگند به فرستادگان پی‌درپی که سخت توفنده‌اند و سوگند به افشانندگان افشانگر که [میان حق و باطل] جدا کننده‌اند و القاکننده ذکر هستند. خواه عذری باشد یا هشداری که آن‌چه وعده یافته‌اید، به یقین واقع‌شدنی است (مرسلات/۱-۷). روزیِ شما و آن‌چه وعده داده می‌شوید، در آسمان است پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که به راستی آن حق است، همان‌گونه که شما سخن می‌گویید (ذاریات/۲۲-۲۳). سوگند به پراکنده‌کنندگان پراکندنی و سوگند به حمل‌کنندگان بارهای سنگین و سوگند به روانان به آسانی و سوگند به تقسیم‌کنندگان کار، که آن‌چه وعده داده می‌شوید، بی‌گمان راست است و به‌راستی جزا، واقع‌شدنی است (ذاریات/۱-۶). سوگند به طور و سوگند به کتابی که نوشته شده و در طوماری گسترده شده است و سوگند به آن خانه آباد و سوگند به آن سقف برافراشته و سوگند به آن دریای سرشار که عذاب پروردگارت بی‌تردید واقع‌شدنی است (طور/۱-۷). سوگند به برکَنَندگان [جان کافران] به سختی و سوگند به بازگیرندگان [جان مومنان] به آسانی و سوگند به شناوران که شناورند پس به آن سبقت‌گیرندگان که سبقت گیرنده‌اند و به تدبیرکنندگان امر [که برانگیخته می‌شوید،] در آن روز که لرزنده بلرزد و از پی آن لرزنده‌ای [دیگر] افتد (نازعات/۱-۷). سوگند یاد می‌کنم به روز قیامت و سوگند یاد می‌کنم به نفس سرزنشگر [که شما برانگیخته خواهید شد] (قیامت/۱-۲). به پروردگارت سوگند که آنان (منکران معاد) را با شیاطین محشور خواهیم کرد پس در حالی‌که به زانو درآمده‌اند، آنان را بر گرد جهنّم، حاضر خواهیم کرد (مریم/۶۸). بگو، به راستی من همان هشدار دهنده آشکار هستم، [به عذابی سخت]. همان‌گونه که بر تقسیم‌کنندگان نازل کردیم. کسانی که قرآن را جزءجزء کردند. پس سوگند به پروردگارت که از همه آنان خواهیم پرسید، از آن‌چه انجام می‌دادند (حجر/۸۹-۹۳). سوگند به قرآن حکمت‌آموز که بی‌تردید تو از فرستادگان هستی، بر راهی راست (یس/۲-۴). سوگند به قرآن بلندجایگاه [که تو از پیامبرانی] بلکه از این‌که هشدار دهنده‌ای از خودشان برای آنان آمد، تعجّب کردند پس کافران گفتند: این چیزی عجیب است (ق/۱-۲). سوگند به قرآن صاحب ذکر، [که تو از پیامبران هستی] بلکه آنان که کفر ورزیدند، در سرکشی و ستیزه هستند (ص/۱-۲). سوگند به روشنایی روز و سوگند به شب چون آرام گیرد، که پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (ضحی/۱-۳). سوگند به قلم و آن‌چه می‌نویسد که تو به نعمت پروردگارت، دیوانه نیستی و بی‌گمان برای تو پاداشی بی‌پایان خواهد بود. به‌راستی تو بر خُلق و خوی بزرگی هستی (قلم/۱-۴). سوگند به خدا که به سوی امّت‌های پیش از تو [رسولانی] فرستادیم. شیطان اعمالشان را برای آنها آراست. پس امروز سرپرست‌شان اوست. برای آنان عذابی دردناک است (نحل/۶۳). [ای پیامبر] به جان تو سوگند که آنان (قوم لوط) در مستی خود سرگردان بودند (حجر/۷۲). سوگند به ستاره چون فرو شود که هم‌نشین شما، نه گمراه شده و نه کج رفته است و از روی هوس، سخن نمی‌گوید و این سخن به جز وحیی که وحی می‌شود، نیست (نجم/۱-۴). سوگند به کتاب روشنگر، بی‌تردید ما آن را در شبی مبارک نازل کردیم. به راستی ما هشدار دهنده بودیم (دخان/۲-۳). سوگند به ماه، سوگند به شب چون پشت کند و سوگند به صبح چون آشکار شود که آن (قرآن یا سقر) از پدیده‌های بزرگ است. برای بشر، هشدار دهنده است (مدثّر/۳۲-۳۵). سوگند به آسمان پرباران و سوگند به زمین دارای شکاف که در حقیقت قرآن سخنی قاطع و روشنگر است و آن شوخی نیست (طارق/۱۱-۱۴). سوگند به ستارگان بازگردنده که می‌روند و نهان می‌شوند و سوگند به شب چون پشت کند و سوگند به صبح چون بردمد که بی‌تردید آن (قران) سخن فرستاده‌ای بزرگوار است. نیرومندی که نزد دارنده‌عرش، منزلت والایی دارد (تکویر/۱۵-۲۰). سوگند یاد می‌کنم به آن‌چه می‌بینید و آن‌چه نمی‌بینید که [قرآن] بی‌تردید گفتار فرستاده‌ای بزرگوار است و آن سخن شاعری نیست. چه اندک ایمان می‌آورید. سخن کاهنی نیست. چه اندک متذکّر می‌شوید (حاقّه/۳۸-۴۲). سوگند یاد می‌کنم به جاهای ستارگان، اگر بدانید، به راستی آن سوگندی سخت است، که این بی‌تردید قرآنی ارجمند و در کتابی پوشیده است که جز پاک‌شدگان آن را لمس نمی‌کنند (واقعه/۷۵-۷۹). سوگند به کتابی روشنگر که به‌راستی ما آن را قرآنی عربی قرار دادیم، باشد که بیندیشید (زخرف/۲-۳). سوگند به آسمان دارای مسیرها و زینت‌ها که شما [درباره قرآن] در گفتاری گوناگون هستید (ذاریات/۷-۸). سوگند- سوگند افراد، چون با خدا پیمان بستید، به پیمان خود وفا کنید و سوگندها را پس از استوار کردن آنها، نشکنید، با این‌که خدا را بر خود ضامن قرار داده‌اید. به راستی خدا آن‌چه انجام می‌دهید، را می‌داند. مانند آن [زنی] که رشته خود را پس از محکم بافتن از هم می‌گسست، نباشید که سوگندهای خود را میان خود وسیله تقلّب سازید به خاطر این‌که گروهی جمعیّتشان افزونتر از گروه دیگر است. جز این نیست که خدا شما را به این وسیله می‌آزماید و روز قیامت آن‌چه در آن اختلاف می‌کردید، برای شما روشن خواهد کرد (نحل/۹۱-۹۲). سوگندهای خود را دستاویز تقلّب قرار ندهید تا گامی پس از استواریش بلغزد و به سزای آن‌که [مردم را] از راه خدا باز داشته‌اید، بدی را بچشید و برای شما عذابی بزرگ باشد (نحل/۹۴). خدا را دستاویز سوگندهای خود قرار ندهید تا نیکوکاری، تقوا و سازش میان مردم نکنید. خدا شنوای داناست. خدا شما را به سوگندهای لغوتان مؤاخذه نمی‌کند ولی شما را به آن‌چه دل‌هایتان کسب کرده است، مؤاخذه می‌کند. خدا آمرزنده بردبار است (بقره/۲۲۴-۲۲۵). خدا شما را به سوگندهای بیهوده‌تان مؤاخذه نمی‌کند ولی به سوگندهایی که می‌خورید [و می‌شکنید] مؤاخذه می‌کند. پس کفّاره آن، خوراک دادن به ده بینوا، از غذاهای متوسطی است که به کسان خود می‌خورانید یا پوشاندن آنان یا آزاد کردن بنده‌ای. پس کسی که [هیچ کدام] را نیابد، سه روز، روزه بگیرد. این است کفّاره سوگندهای شما، وقتی که سوگند خوردید [و آن را شکستید]. سوگندهای خود را حفظ کنید. این‌گونه خدا آیات خود را برای شما بیان می‌کند، باشد که سپاسگزار باشید (مائده۸۹). ای پیامبر، چرا [با سوگند خوردن] چیزی را که خدا بر تو حلال کرده است، برای طلب خشنودی همسرانت حرام کردی؟ خدا بسیار آمرزنده مهربان است. بی‌تردید خدا برای شما [راه] گشودن سوگندهایتان را مقرّر داشته است. خدا سرپرست شماست. او دانای حکیم است (تحریم/۱-۲). کسانی که پیمان خدا و سوگندهای خود را به بهای ناچیزی می‌فروشند، آنان در آخرت بهره‌ای ندارند. خدا روز قیامت با آنان سخن نمی‌گوید و به آنان نمی‌نگرد. پاکشان نمی‌کند و عذابی دردناک خواهند داشت (آل‌عمران/۷۷). کسانی که به همسران خود نسبت زنا می‌دهند و جز خودشان گواهانی ندارند، هر یک از آنان باید چهار بار به خدا سوگند یاد کندکه او بی‌تردید از راستگویان است و [گواهی] پنجم این است که [شوهر بگوید] لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگویان باشد. از زن کیفر ساقط می‌شود، در صورتی که چهار بار به خدا سوگند یاد کند که او (شوهر) بی‌گمان از دروغگویان است و [گواهی] پنجم آن‌که خشم خدا بر او باد، اگر [شوهرش] از راستگویان باشد. اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود و این‌که خدا توبه‌پذیر حکیم است [هلاک می‌شدید] (نور/۶-۱۰). برای کسانی که به ترک هم‌خوابگی با زنان خود سوگند یاد می‌کنند، چهار ماه فرصت است پس اگر بازگشتند، خدا آمرزنده مهربان است. اگر عزم طلاق کردند، در حقیقت خدا شنوای داناست (بقره/۲۲۶-۲۲۷). اى کسانى که ایمان آورده اید، هنگامى که برای یکى از شما [نشانه هاى] مرگ فرا رسید، هنگام وصیّت دو نفر عادل از خودتان را شاهد بگیرید. اگر در سفر بودید و مصیبت مرگ، برای شما فرا رسید [و مسلمان نبود]، دو تن از غیر [هم‌کیشان] خود را [به شهادت بگیرید]. اگر شک کردید، پس از نماز، آن دو را نگاه دارید پس به خدا سوگند یاد مى کنند که ما این را به هیچ قیمتى نمى فروشیم، هر چند خویشاوند باشد. شهادت الهى را کتمان نمى کنیم که در این صورت از گناهکاران خواهیم بود. اگر معلوم شد که آن دو، مرتکب گناه شده اند، دو تن دیگر از کسانى که بر آنان ستم شده است و هر دو [به میت] نزدیکترند، به جاى آن دو [شاهد قبلى]، قیام کنند پس به خدا سوگند یاد مى کنند که بی‌تردید گواهىِ ما از گواهى آن دو، درست تر است و تجاوز نکرده ایم که در این صورت از ستمکاران خواهیم بود. این براى این‌که شهادت را به صورت درست ادا کنند یا بترسند که بعد از سوگندهایشان، سوگندهایى برگردانده شود، [به صواب] نزدیکتر است. از خدا پروا کنید و بشنوید. خدا گروه نافرمانان را هدایت نمى کند (مائده/۱۰۶-۱۰۸). سوگند- اقوام، [ابلیس] گفت: به عزّت تو سوگند که بی‌تردید همگی را گمراه خواهم کرد، مگر آن بندگان خالص‌شده تو را (ص/۸۲-۸۳). [شیطان] برای آن دو (آدم و همسرش) سوگند یاد کرد، که من بی‌تردید از خیرخواهان هستم (اعراف/۲۱). در آن شهر نُه دسته بودند که در آن سرزمین، فساد می‌کردند و به اصلاح نمی‌پرداختند. گفتند: به خدا سوگند بخورید که بی‌تردید به صالح و کسان او شبیخون می‌زنیم سپس به خون‌خواه او خواهیم گفت: ما در محلّ قتل کسان او حاضر نبودیم. ما بی‌تردید راست می‌گوییم. نیرنگی کردند و ما نیز نیرنگی کردیم و آنان درنمی‌یافتند (نمل/۴۸-۵۰). [ابراهیم گفت:] به خدا سوگند که پس از آن‌که پشت کردید و رفتید، بی‌تردید در کار بت‌های شما تدبیری خواهم کرد (انبیاء/۵۷). [برادران یوسف] گفتند: به خدا سوگند که شما خوب می‌دانید ما نیامده‌ایم در این سرزمین فساد کنیم و ما دزد نبوده‌ایم (یوسف/۷۳). [آنان به یعقوب] گفتند: به خدا سوگند که پیوسته یوسف را یاد می‌کنی تا بیمار شوی یا از هلاک‌شدگان گردی (یوسف/۸۵). [آنان به یوسف] گفتند: به خدا سوگند که خدا تو را بر ما برتری داده است و یه یقین ما خطاکار بوده‌ایم (یوسف/۹۱). چون کاروان رهسپار شد، پدر آنان گفت: اگر مرا کم خرد نشمارید، بوی یوسف را حس می‌کنم. گفتند: به خدا سوگند که تو سخت در گمراهی دیرین خود هستی (یوسف/۹۴-۹۵). [ساحران] ریسمان‌ها و چوبدستی‌های خود را انداختند و گفتند: به عزّت فرعون سوگند که ما بی‌تردید پیروز هستیم (شعراء/۴۴). [به ایّوب گفتیم:] یک دسته گیاه به دست خود بگیر و [همسرت را] با آن بزن و سوگند نشکن (ص/۴۴). به‌راستی ما صاحبان باغ را آزمودیم، آن‌گاه که سوگند یاد کردند که [میوه‌ها] را صبحگاهان بچینند و چیزی از آن را باقی نگذارند (قلم/۱۷-۱۸). از هر بسیار سوگندخورنده فرومایه اطاعت نکن که بسیار عیب‌جوست و برای خبرچینی گام برمی‌دارد، بسیار مانع‌خیر، متجاوز، گناه‌پیشه، گستاخ و بعد از آن بی‌تبار است به سبب آن‌که دارای مالی و پسرانی است. چون آیات ما بر او خوانده می‌شود، می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است. به‌زودی بر بینی او داغ می‌نهیم (قلم/۱۰-۱۶). از تو خبر می‌گیرند که آیا آن (عذاب) راست است؟ بگو، آری سوگند به پروردگارم، به‌راستی آن حق است و شما درمانده‌کننده نیستید (یونس/۵۳). اگر [مشرکان] سوگندهاى خود را پس از پیمان خود شکستند و شما را در دینتان طعنه زدند پس با پیشوایان کفر بجنگید بدون تردید آنان هیچ پیمانی ندارند. باشد که باز ایستند. چرا با گروهى که سوگندهاى خود را شکستند و بر آن شدند که فرستاده را بیرون کنند و آنان بودند که نخستین بار [جنگ را] با شما آغاز کردند، نمى جنگید؟ آیا از آنان مى ترسید؟ با این‌که اگر مؤمن هستید، خدا سزاوارتر است که از او بترسید (توبه/۱۲-۱۳). با سوگندهای سخت خود، به خدا سوگند یاد کردند که اگر هشدار دهنده‌ای برای آنان بیاید، بی‌تردید از هر امّتی هدایت‌‌یافته‌تر می‌شوند. چون هشدار دهنده‌ای برای آنان آمد، جز بر گریزشان نیفزود (فاطر/۴۲). با سخت‌ترین سوگندهای خود به خدا سوگند یاد کردند که اگر نشانه‌ای برای آنان بیاید، بی‌تردید به آن ایمان می‌آورند. بگو، نشانه‌ها تنها در نزد خداست. شما چه می‌دانید اگر بیاید، باز ایمان نمی‌آورند (انعام/۱۰۹). از آن‌چه به آنان روزی دادیم، نصیبی برای آن چه نمی‌دانند، قرار می‌دهند. به خدا سوگند از آن‌چه به دروغ می‌بافتند، سوال خواهند شد (نحل/۵۶). کسانی که کافر شدند، گفتند: رستاخیز برای ما نخواهد آمد. بگو، آری سوگند به پروردگارم، بی‌تردید برای شما خواهد آمد (سبأ/۳). کسانی که کفر ورزیدند، پنداشتند که هرگز برانگیخته نخواهند شد. بگو، آری، سوگند به پروردگارم، بی‌تردید برانگیخته می‌شوید. سپس شما از آن‌چه کرده‌اید، باخبر می‌شوید (تغابن/۷). با سخت‌ترین سوگندهای خود به خدا سوگند یاد کردند که خدا کسی را که می‌میرد برنخواهد انگیخت. آری این وعده، بر او حق است. ولی بیشتر مردم نمی‌دانند (نحل/۳۸). آیا ما تسلیم‌شدگان را مانند مجرمان قرار می‌دهیم؟ شما را چه شده، چگونه داوری می‌کنید؟ آیا برای شما کتابی است که در آن می‌خوانید که برای شماست هر چه در آن انتخاب می‌کنید؟ یا برای شما تا روز قیامت بر عهده ما سوگندهایی رسا است که هر چه حکم می‌کنید، برای شما باشد (قلم/۳۵-۳۹)؟ [منافقان] به خدا سوگند یاد می‌کنند که بی‌تردید آنان از شما هستند در حالی‌که از شما نیستند لیکن گروهی هستند که می‌ترسند (توبه/۵۶). به خدا سوگند می‌خورند که [چیزی] نگفته‌اند، در حالی‌که به‌راستی سخن کفرآمیز گفته‌اند … پس اگر توبه کنند برای آنان بهتر است و اگر روی برتابند، خدا آنان را در دنیا و آخرت عذابی دردناک می‌کند و در زمین یار و یاوری برای آنان، نخواهند بود (توبه/۷۴). با سوگندهای سخت خود به خدا سوگند یاد کردند که اگر به آنان فرمان دهی، بی‌تردید [برای جهاد] بیرون خواهند آمد. بگو، سوگند نخورید. اطاعتی پسندیده [بهتر است]. خدا به آن‌چه می‌کنید، داناست (نور/۵۳). اگر غنایمی در دسترس و سفری کوتاه بود، بی‌تردید به دنبال تو می‌آمدند ولی راه پرمشقّت بر آنان دور می‌نماید. به‌زودی به خدا سوگند خواهند خورد که اگر می‌توانستیم با شما بیرون می‌آمدیم. خود را هلاک می‌کنند. خدا می‌داند که آنان سخت دروغگو هستند (توبه/۴۲). وقتی به سوی آنان بازگشتید، برای شما به خدا سوگند می‌خورند تا از آنان صرف‌نظر کنید پس از آنان روی گردانید زیرا آنان پلید هستند و به سبب آن‌چه به دست آورده‌اند، جایگاه آنان جهنّم خواهد بود. برای شما سوگند می‌خورند که از آنان راضی شوید پس اگر شما هم از آنان راضی شوید، بی‌تردید خدا از گروه فاسقان راضی نمی‌شود (توبه/۹۵-۹۶). چون به آنان گفته شود: به سوی آن‌چه خدا نازل کرده و به سوی پیامبر بیایید، منافقان را می‌بینی که از تو، سخت روی برمی‌تابند. پس چگونه وقتی به [سبب] کار و کردار پیشین آنان، مصیبتی به آنان برسد، نزد تو می‌آیند و به خدا سوگند می‌خورند که ما جز نیکویی و توافق قصدی نداشتیم؟ اینان همان کسان هستند که خدا می‌داند چه در دل دارند. پس از آنان روی برگردان و آنان را پند ده و با آنان سخنی رسا که در دل آنان افتد، بگو (نساء/۶۱-۶۳). سوگندهای خود را سپری گرفتند و از راه خدا باز داشتند. به‌راستی چه بد است، آن‌چه انجام می‌دهند. این به آن سبب است که آنان ایمان آورده سپس کافر شدند پس بر قلب‌های آنان مُهر زده شد پس آنان نمی‌فهمند (منافقون/۲-۳). کسانی [هستند] که مسجدی اختیار کردند که مایه کفر و پراکندگی میان مومنان است و کمینگاهی است برای کسی که از پیش با خدا و پیامبر او به جنگ برخاسته بود و سخت سوگند یاد می‌کنند که جز نیکی قصدی نداشتیم. خدا گواهی می‌دهد که آنان بی‌تردید دروغگو هستند (توبه/۱۰۷). کسانی که ایمان آورده‌اند، می‌گویند: آیا اینان (بیماردلان) همان کسانی هستند که به خدا سوگندهای سخت می‌خوردند که بی‌تردید با شما هستند؟ اعمال آنان تباه شده و زیانکار شدند (مائده/۵۳). آیا ندیده‌ای کسانی را که قومی را که مورد خشم خدا هستند به دوستی گرفته‌اند؟ آنان نه از شما هستند و نه از آنان. به دروغ سوگند یاد می‌کنند و خودشان می‌دانند. خدا برای آنان عذابی سخت آماده کرده است. بی‌تردید بد است آن‌چه انجام می‌دهند. سوگندهای خود را سپری گرفتند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند و برای آنان عذابی خفّت‌آور است. در برابر خدا نه اموال و نه اولاد آنان چیزی را از آنان برطرف نمی‌کند. آنان اهل آتش هستند و در آن جاودانه هستند (مجادله/۱۴-۱۷). سوگند- قیامت، روزی که رستاخیز برپا شود، مجرمان سوگند یاد می‌کنند که جز ساعتی درنگ نکرده‌اند. این‌گونه به انحراف کشانده می‌شوند و کسانی که به آنان علم و ایمان داده شده، می‌گویند: بی‌تردید شما [به آن‌چه] در کتاب خداست، تا روز قیامت مانده‌اید. این است روز رستاخیز ولی شما نمی‌دانستید (روم/۵۵-۵۶). روزی که خدا همه آنان (منافقان) را بر می‌انگیزد، همان‌گونه که برای شما سوگند یاد می‌کردند، برای او سوگند یاد می‌کنند. چنان می‌پندارند که بر چیزی هستند. آگاه باش که آنان همان دروغگویان هستند (مجادله/۱۸). در آن روز کسانی که ستم کرده‌اند، می‌گویند: پروردگارا، ما را تا سرآمدی مهلت ده تا دعوت تو را پاسخ گوییم و از فرستادگان پیروی می‌کنیم. [به آنان گفته می‌شود:] آیا شما پیش از این سوگند یاد نمی‌کردید که شما را فنایی نیست (ابراهیم/۴۴)؟ روزی که همه آنان را محشور می‌کنیم، آن‌گاه به کسانی که شرک آورده‌اند، می‌گوییم: کجا هستند شریکان شما که می‌پنداشتید؟ آن‌گاه جز این نیست که می‌گویند: به خدا، پروردگارمان سوگند که ما مشرک نبودیم. ببین چگونه به خود دروغ بستند و آن‌چه برمی‌بافتند، از آنان گم شد (انعام/۲۲-۲۴). اگر بنگرى هنگامى را که در برابر پروردگارشان باز داشته مى شوند، [خدا] مى فرماید: آیا این حق نیست؟ مى گویند: آری، سوگند به پروردگارمان [که حق است]. مى فرماید: پس به سبب آن‌که کفر مى ورزیدید، عذاب را بچشید (انعام/۳۰). روزی که کسانی که کافر شدند، بر آتش عرضه می‌شوند، [از آنان می‌پرسند] آیا این حق نیست؟ می‌گویند: آری، سوگند به پروردگارمان [که حق است]. می‌فرماید: پس به سبب آن‌که کفر می‌ورزیدید، عذاب را بچشید (احقاف/۳۴). آنها (معبودان، گمراهان و سپاهیان ابلیس) در آنجا (آتش) با یکدیگر ستیزه می‌کنند و می‌گویند: سوگند به خدا که ما در گمراهی آشکاری بودیم، آن‌گاه که شما را با پروردگار جهانیان، برابر می‌کردیم. ما را جز مجرمان گمراه نکردند پس شفاعتگر و دوست نزدیکی نداریم (شعراء/۹۶-۱۰۱). اهل اعراف مردانی که آنان را از سیمایشان می‌شناسند، ندا می‌دهند، می‌گویند: جمعیّت شما و استکباری که می‌کردید، به حال شما سودی نداشت. آیا اینان همان کسانی نبودند که سوگند یاد می‌کردید که خدا آنان را به رحمتی نخواهد رساند؟ به بهشت در آیید. نه بیمی بر شماست و نه اندوهگین می‌شوید (اعراف/۴۸-۴۹). |
القَسَم
القسم- الله، وَالصَّافَّاتِ صَفًّا* فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا*فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا* إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ (صافّات/۱-۵) وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ*وَطُورِ سِينِينَ* وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ* لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ*ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ*إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (تین/۱-۶) وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا* وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا* وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا* وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا*وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا* وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا* وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا* فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا*قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا*وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا (شمس/۱-۱۰) لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ* وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ* وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ*لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ (بلد/۱-۴) وَالْعَصْرِ* إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ* إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ(عصر/۱-۳) وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا*فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا*فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا*فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا* فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا* إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ*وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ (عادیات/۱-۷) وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ*وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ*النَّجْمُ الثَّاقِبُ* إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ(طارق/۱-۴) فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ* وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ*وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ* لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ (انشقاق/۱۶-۱۹) وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى*وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى* وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى* إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى (لیل/۱-۴) فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ*عَلَى أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (معارج/۴۰-۴۱)
وَالْفَجْرِ* وَلَيَالٍ عَشْرٍ* وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ*وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ*هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ…إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (فجر/۱-۱۴) وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ* وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ* وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ (بروج/۱-۳) وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا* فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا*وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا* فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا*فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا* عُذْرًا أَوْ نُذْرًا* إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (مرسلات/۱-۷) وَفِي السَّمَاء رِزْقُكُمْ وَ مَا تُوعَدُونَ* فَوَرَبِّ السَّمَاء وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ (ذاریات/۲۲-۲۳) وَ الذَّارِيَاتِ ذَرْوًا* فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا*فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا* فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا* إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ* وَ إِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ (ذاریات/۱-۶) وَ الطُّورِ* وَ كِتَابٍ مَّسْطُورٍ* فِي رَقٍّ مَّنشُورٍ* وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ* وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ* وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ*إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ (طور/۱-۷) وَ النَّازِعَاتِ غَرْقًا* وَ النَّاشِطَاتِ نَشْطًا* وَ السَّابِحَاتِ سَبْحًا* فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا*فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا* يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ*تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ (نازعات/۱-۷) لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ* وَ لَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (قیامت/۱-۲) فَوَ رَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ (الکافرین) وَ الشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا (مریم/۶۸)
وَ قُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ* كَمَا أَنزَلْنَا عَلَى المُقْتَسِمِينَ* الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ* فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِيْنَ* عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (حجر/۸۹-۹۳) وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ* إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ* عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (یس/۲-۴) وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ* بَلْ عَجِبُوا أَن جَاءهُمْ مُنذِرٌ مِّنْهُمْ فَقَالَ الْكَافِرُونَ هَذَا شَيْءٌ عَجِيبٌ (ق/۱-۲) وَ الْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ* بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَ شِقَاقٍ (ص/۱-۲) وَ الضُّحَى* وَ اللَّيْلِ إِذَا سَجَى* مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَى (ضحی/۱-۳) وَ الْقَلَمِ وَ مَا يَسْطُرُونَ*مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ*وَ إِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ* وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ (قلم/۱-۴) تَاللّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِّن قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (نحل/۶۳) [یا ایها النّبی] لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ (قوم لوط) لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ (حجر/۷۲) وَ النَّجْمِ إِذَا هَوَى* مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَ مَا غَوَى* وَ مَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى* إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى (نجم/۱-۴) وَ الْكِتَابِ الْمُبِينِ* إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ (دخان/۲-۳) وَ الْقَمَرِ* وَ اللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ*وَ الصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ* إِنَّهَا (قرآن أو سقر) لَإِحْدَى الْكُبَرِ (مدثّر/۳۲-۳۵) وَ السَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ* وَ الْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ* إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ* وَ مَا هُوَ بِالْهَزْلِ (طارق/۱۱-۱۴) فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ* الْجَوَارِ الْكُنَّسِ* وَ اللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ* وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ* إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ* ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ (تکویر/۱۵-۲۲) فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ* وَ مَا لَا تُبْصِرُونَ* إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ* وَ مَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ* وَ لَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ (حاقّه/۳۸-۴۲) فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ* وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ* إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ* فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ* لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ (واقعه/۷۵-۷۹) وَ الْكِتَابِ الْمُبِينِ* إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (زخرف/۲-۳) وَ السَّمَاء ذَاتِ الْحُبُكِ* إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ (ذاریات/۷-۸)
القسم- قسم الافراد، وَ أَوْفُواْ بِعَهْدِ اللّهِ إِذَا عَاهَدتُّمْ وَ لاَ تَنقُضُواْ الأَيْمَانَ بَعْدَ تَوْكِيدِهَا وَ قَدْ جَعَلْتُمُ اللّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلًا إِنَّ اللّهَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ* وَ لاَ تَكُونُواْ كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِن بَعْدِ قُوَّةٍ أَنكَاثًا تَتَّخِذُونَ أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ أَن تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبَى مِنْ أُمَّةٍ إِنَّمَا يَبْلُوكُمُ اللّهُ بِهِ وَلَيُبَيِّنَنَّ لَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (نحل/۹۱-۹۲) وَ لاَ تَتَّخِذُواْ أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِهَا وَ تَذُوقُواْ الْسُّوءَ بِمَا صَدَدتُّمْ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ لَكُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (نحل/۹۴) وَ لاَ تَجْعَلُواْ اللّهَ عُرْضَةً لِّأَيْمَانِكُمْ أَن تَبَرُّواْ وَ تَتَّقُواْ وَ تُصْلِحُواْ بَيْنَ النَّاسِ وَ اللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ* لاَّ يُؤَاخِذُكُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِيَ أَيْمَانِكُمْ وَ لَكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ (بقره/۲۲۴-۲۲۵) لاَ يُؤَاخِذُكُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ الأَيْمَانَ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاَثَةِ أَيَّامٍ ذَلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ وَ احْفَظُواْ أَيْمَانَكُمْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (مائده۸۹)
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمَانِكُمْ وَ اللَّهُ مَوْلَاكُمْ وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (تحریم/۱-۲) إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَ أَيْمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِيلًا أُوْلَئِكَ لاَ خَلاَقَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ وَ لاَ يُكَلِّمُهُمُ اللّهُ وَ لاَ يَنظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لاَ يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (آل‌عمران/۷۷)
وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَ لَمْ يَكُن لَّهُمْ شُهَدَاء إِلَّا أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ* وَ الْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِن كَانَ مِنَ الْكَاذِبِينَ وَ يَدْرَأُ* عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ* وَ الْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْهَا إِن كَانَ مِنَ الصَّادِقِينَ* وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ (نور/۶-۱۰) لِّلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِن نِّسَآئِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَآؤُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* وَ إِنْ عَزَمُواْ الطَّلاَقَ فَإِنَّ اللّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (بقره/۲۲۶-۲۲۷) يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلاَةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لاَ نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَ لَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَ لاَ نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللّهِ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الآثِمِينَ* فَإِنْ عُثِرَ عَلَى أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآخَرَانِ يِقُومَانُ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِينَ اسْتَحَقَّ عَلَيْهِمُ الأَوْلَيَانِ فَيُقْسِمَانِ بِاللّهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِن شَهَادَتِهِمَا وَ مَا اعْتَدَيْنَا إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ* ذَلِكَ أَدْنَى أَن يَأْتُواْ بِالشَّهَادَةِ عَلَى وَجْهِهَا أَوْ يَخَافُواْ أَن تُرَدَّ أَيْمَانٌ بَعْدَ أَيْمَانِهِمْ وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ اسْمَعُواْ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (مائده/۱۰۶-۱۰۸)
القسم- الاقوام، قَالَ [ابلیس] فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (ص/۸۲-۸۳) وَ [الشیطان]قَاسَمَهُمَا (آدم و زوجه)إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ (اعراف/۲۱)
وَ كَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا يُصْلِحُونَ* قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَ أَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَ إِنَّا لَصَادِقُونَ* وَ مَكَرُوا مَكْرًا وَ مَكَرْنَا مَكْرًا وَ هُمْ لَا يَشْعُرُونَ (نمل/۴۸-۵۰)
[قال ابراهیم] تَاللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ (انبیاء/۵۷)
قَالُواْ (اخوة یوسف) تَاللّهِ لَقَدْ عَلِمْتُم مَّا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الأَرْضِ وَ مَا كُنَّا سَارِقِينَ (یوسف/۷۳) قَالُواْ (لیعقوب) تَالله تَفْتَأُ تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضًا أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهَالِكِينَ (یوسف/۸۵) قَالُواْ (لیوسف) تَاللّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللّهُ عَلَيْنَا وَ إِن كُنَّا لَخَاطِئِينَ (یوسف/۹۱) وَ لَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْلاَ أَن تُفَنِّدُونِ* قَالُواْ تَاللّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلاَلِكَ الْقَدِيمِ (یوسف/۹۴-۹۵)
فَأَلْقَوْا (السحرة) حِبَالَهُمْ وَ عِصِيَّهُمْ وَ قَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ (شعراء/۴۴) [قلنا لایّوب] خُذْ بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِب بِّهِ وَ لَا تَحْنَثْ (ص/۴۴)
إِنَّا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ* وَ لَا يَسْتَثْنُونَ (قلم/۱۷-۱۸) وَ لَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ* هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِيمٍ* مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ*عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ* أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَ بَنِينَ* إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ* سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ (قلم/۱۰-۱۶) وَ يَسْتَنبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ (العذاب) قُلْ إِي وَ رَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ وَ مَا أَنتُمْ بِمُعْجِزِينَ (یونس/۵۳)
وَ إِن نَّكَثُواْ (المشرکون) أَيْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُواْ فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُواْ أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لاَ أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنتَهُونَ* أَلاَ تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَّكَثُواْ أَيْمَانَهُمْ وَ هَمُّواْ بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَ هُم بَدَؤُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤُمِنِينَ (توبه/۱۲-۱۳) وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِن جَاءهُمْ نَذِيرٌ لَّيَكُونُنَّ أَهْدَى مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ فَلَمَّا جَاءهُمْ نَذِيرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا (فاطر/۴۲) وَ أَقْسَمُواْ بِاللّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِن جَاءتْهُمْ آيَةٌ لَّيُؤْمِنُنَّ بِهَا قُلْ إِنَّمَا الآيَاتُ عِندَ اللّهِ وَ مَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءتْ لاَ يُؤْمِنُونَ (انعام/۱۰۹) وَ يَجْعَلُونَ لِمَا لاَ يَعْلَمُونَ نَصِيبًا مِّمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنتُمْ تَفْتَرُونَ (نحل/۵۶)
وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَأْتِينَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَ رَبِّي لَتَأْتِيَنَّكُمْ (سبأ/۳) زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَن لَّن يُبْعَثُوا قُلْ بَلَى وَ رَبِّي لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ وَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (تغابن/۷) وَ أَقْسَمُواْ بِاللّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لاَ يَبْعَثُ اللّهُ مَن يَمُوتُ بَلَى وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ (نحل/۳۸) أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ* مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ* أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ* إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ* أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ (قلم/۳۵-۳۹)
وَ يَحْلِفُونَ (المنافقون) بِاللّهِ إِنَّهُمْ لَمِنكُمْ وَ مَا هُم مِّنكُمْ وَ لَكِنَّهُمْ قَوْمٌ يَفْرَقُونَ (توبه/۵۶) يَحْلِفُونَ بِاللّهِ مَا قَالُواْ وَ لَقَدْ قَالُواْ كَلِمَةَ الْكُفْرِ … فَإِن يَتُوبُواْ يَكُ خَيْرًا لَّهُمْ وَ إِن يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ مَا لَهُمْ فِي الأَرْضِ مِن وَلِيٍّ وَ لاَ نَصِيرٍ (توبه/۷۴) وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَيَخْرُجُنَّ قُل لَّا تُقْسِمُوا طَاعَةٌ مَّعْرُوفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (نور/۵۳) لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَ سَفَرًا قَاصِدًا لاَّتَّبَعُوكَ وَ لَكِن بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ وَ سَيَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنفُسَهُمْ وَ اللّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (توبه/۴۲) سَيَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَكُمْ إِذَا انقَلَبْتُمْ إِلَيْهِمْلِتُعْرِضُواْ عَنْهُمْ فَأَعْرِضُواْ عَنْهُمْ إِنَّهُمْ رِجْسٌ وَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ جَزَاء بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ* يَحْلِفُونَ لَكُمْ لِتَرْضَوْاْ عَنْهُمْ فَإِن تَرْضَوْاْ عَنْهُمْ فَإِنَّ اللّهَ لاَ يَرْضَى عَنِ الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ (توبه/۹۵-۹۶) وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ إِلَى مَا أَنزَلَ اللّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنكَ صُدُودًا* فَكَيْفَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جَآؤُوكَ يَحْلِفُونَ بِاللّهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلاَّ إِحْسَانًا وَ تَوْفِيقًا* أُولَئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللّهُ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُل لَّهُمْ فِي أَنفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِيغًا (نساء/۶۱-۶۳) اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ (منافقون/۲-۳)
وَ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ مَسْجِدًا ضِرَارًا وَ كُفْرًا وَ تَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِرْصَادًا لِّمَنْ حَارَبَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ مِن قَبْلُ وَ لَيَحْلِفَنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلاَّ الْحُسْنَى وَ اللّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (توبه/۱۰۷)
وَ يَقُولُ الَّذِينَ آمَنُواْ أَهَؤُلاء (الذین فی قلوبهم مرض)الَّذِينَ أَقْسَمُواْ بِاللّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ إِنَّهُمْ لَمَعَكُمْ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَأَصْبَحُواْ خَاسِرِينَ (مائده/۵۳) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِم مَّا هُم مِّنكُمْ وَ لَا مِنْهُمْ وَ يَحْلِفُونَ عَلَى الْكَذِبِ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ*أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ* اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِين* لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَ لَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّهِ شَيْئًا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (مجادله/۱۴-۱۷)
القسم- القیامة، وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ مَا لَبِثُوا غَيْرَ سَاعَةٍ كَذَلِكَ كَانُوا يُؤْفَكُونَ* وَ قَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ الْإِيمَانَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِي كِتَابِ اللَّهِ إِلَى يَوْمِ الْبَعْثِ فَهَذَا يَوْمُ الْبَعْثِ وَ لَكِنَّكُمْ كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (روم/۵۵-۵۶)
يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ (المنافقین) اللَّهُ جَمِيعًا فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَمَا يَحْلِفُونَ لَكُمْ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلَى شَيْءٍ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْكَاذِبُونَ (مجادله/۱۸) وَ أَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُواْ رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَمْ تَكُونُواْ أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٍ (ابراهیم/۴۴) وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُواْ أَيْنَ شُرَكَآؤُكُمُ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ* ثُمَّ لَمْ تَكُن فِتْنَتُهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ وَ اللّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشْرِكِينَ* انظُرْ كَيْفَ كَذَبُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ (انعام/۲۲-۲۴) وَ لَوْ تَرَى إِذْ وُقِفُواْ عَلَى رَبِّهِمْ قَالَ أَلَيْسَ هَذَا بِالْحَقِّ قَالُواْ بَلَى وَ رَبِّنَا قَالَ فَذُوقُواْ العَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ (انعام/۳۰) وَ يَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَلَيْسَ هَذَا بِالْحَقِّ قَالُوا بَلَى وَ رَبِّنَا قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ (احقاف/۳۴) هُمْ (ما تعبدون و الغاوون و جنود الابلیس) فِيهَا (النار)يَخْتَصِمُونَ* تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ* إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ*وَ مَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ* فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ* وَ لَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ (شعراء/۹۶-۱۰۱)
وَ نَادَى أَصْحَابُ الأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُمْ بِسِيمَاهُمْ قَالُواْ مَا أَغْنَى عَنكُمْ جَمْعُكُمْ وَ مَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ* أَهَؤُلاء الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لاَ يَنَالُهُمُ اللّهُ بِرَحْمَةٍ ادْخُلُواْ الْجَنَّةَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لاَ أَنتُمْ تَحْزَنُونَ (اعراف/۴۸-۴۹) |