چکیده: خدا شما را در دریا و خشکی سیر داد و برای شما وسایل سفر را پدید آورد. احکام در سفر، تغییر و تخفیف داده شده است. در زمین سفر کنید تا دل‌هایی بینا و گوش‌هایی شنوا داشته باشید. در زمین سفر کنید و بنگرید که خدا چگونه آفرینش را آغاز کرد سپس جهان دیگر را پدید آورد. سفر کنید و به آثاری که گذشتگان برجای گذاشتند و به سرانجام آنان و سرانجام مشرکان، مجرمان و تکذیب‌کنندگان بنگرید و بیندیشید.

او (خدا) کسی است که شما را در خشکی و دریا سیر می‌دهد (یونس/۲۲). [خدا] برای شما کشتی‌ها و چهارپایان را که بر آنان سوار می‌شوید، قرار داد تا بر پشت آنان قرار گیرید سپس چون بر روی آنها نشستید، نعمت پروردگار خود را یاد کنید و بگویید: منزّه است کسی که این را مسخّر ما کرد. ما را توان [مسخّر کردن] آنها نبود (زخرف/۱۲-۱۳). صید دریا و خوراک آن برای شما حلال شده تا برای شما و مسافران بهره‌ای باشد (مائده/۹۶). خدا برای شما خانه‌هایتان را مایه آرامش قرار داد و از پوست دام‌ها برایتان خانه‌هایی قرار داد که در روز سفرتان و روز اقامتتان آن را سبک می‌یابید (نحل/۸۰).

آیا در زمین سیر نکرده‌اند تا دل‌هایی داشته باشند که با آن بیندیشند یا گوش‌هایی که با آن بشنوند (حج/۴۶)؟ آیا در زمین سیر نکرده‌اند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش‌ از آنها بوده‌اند، چگونه بوده است (یوسف/۱۰۹)؟ آیا در زمین سیر نکرده‌اند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش‌ از آنها بوده‌اند، چگونه بوده است؟ آنان بسیار نیرومندتر از اینان بودند (فاطر/۴۴). آیا در زمین سیر نکرده‌اند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنان بودند، چگونه بوده است؟ آنان بسیار نیرومندتر از اینان بودند و زمین را زیرورو کردند و بیش از آن‌چه آنان آبادش کردند، آن را آباد کردند. پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند پس خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند ولی آنها به خود ستم کردند آن‌گاه عاقبت کسانی که بدی کردند، بدتر بود. آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را به ریشخند می‌گرفتند (روم/۹-۱۰). آیا در زمین سیر نکرده‌اند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنان بودند، چگونه شد؟ آنان زیادتر از اینان و از نظر قدرت و آثارشان در زمین، برتر بودند ولی آن‌چه به دست می‌آوردند، بی‌نیازشان نکرد (غافر/۸۲). آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنان بودند، چگونه بود؟ آنان از ایشان از نظر قدرت و آثاری که در زمین داشتند، برتر بودند. ولی خدا آنان را به کیفر گناهانشان گرفتار کرد و در برابر خدا حمایتگری نداشتند (غافر/۲۱). آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند، چگونه شد. خدا آنها را زیرو رو کرد و برای کافران نیز مانند آن خواهد بود (محمّد/۱۰).

بگو، در زمین سیر کنید و بنگرید که چگونه [خدا] آفرینش را آغاز کرد سپس خداست که جهان دیگر را پدید می‌آورد (عنکبوت/۲۰). بگو، در زمین سیر کنید و ببینید سرانجام کسانی که پیش‌تر بودند، چگونه بود. بیشتر آنان مشرک بودند (روم/۴۲). بگو، در زمین سیر کنید و بنگرید سرانجام مجرمان چگونه بود (نمل/۶۹). بی‎‌تردید پیش از شما سنّت‌هایى سپرى شده است پس در زمین سیر کنید و بنگرید که سرانجام تکذیب‏ کنندگان چگونه بوده است (آل‌عمران/۱۳۷). بگو، در زمین سیر کنید و بنگرید سرانجام تکذیب‌کنندگان چگونه بود (انعام/۱۱).

[ای کسانی که ایمان آورده‌اید،] اگر بیمار یا در سفر بودید یا کسی از شما از قضای حاجت آمد و یا با زنان نزدیکی داشتید و آب نیافتید، پس بر خاکی پاک تیمّم کنید و بر صورت و دست‌هایتان بکشید. خدا درگذرنده آمرزنده است (نساء/۴۳). اگر بیمار یا در سفر بودید یا یکی از شما از قضای حاجت آمد یا با زنان نزدیکی کردید و آب نیافتید پس بر خاکی پاک، تیمّم کنید و از آن بر صورت و دست‌هایتان بکشید. به‌راستی خدا نمی‌خواهد برای شما دشواری قرار دهد، بلکه می‌خواهد شما را پاک و نعمتش را بر شما تمام کند. شاید سپاس‌گزاری کنید (مائده/۶). چون سفرکردید، اگر بیم داشتید که کافران به شما آسیب برسانند، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید (نساء/۱۰۱). روزهای معدود را [روزه بگیرید] پس هر کس از شما بیمار یا در سفر باشد، تعدادی از روزهای دیگر را [روزه بگیرد] (بقره/۱۸۴). هر کس از شما این ماه [رمضان] را دریافت، پس باید آن را روزه بگیرد و هر کس بیمار یا در سفر باشد، [به همان] تعداد از روزهای دیگر [روزه بگیرد]. خدا برای شما آسانی می‌خواهد، بر شما سختی نمی‌خواهد و [قضای روزه] برای این است که شماره [روزه‌ها] را کامل کنید و تا خدا را برای آن‌که شما را هدایت کرد، بزرگ دارید. باشد که سپاسگزاری کنید (بقره/۱۸۵). بى‏ گمان کسانى که کافر شدند و از راه خدا و مسجدالحرام که آن را براى مردم، اعم از مقیم در آنجا و مسافر، یکسان قرار داده ‏ایم، باز می‌دارند و [نیز] هر که بخواهد در آنجا به ستم منحرف شود، به او از عذابى دردناک مى ‏چشانیم (حج/۲۵).  اگر در سفر بودید و نویسنده‌ای [برای نوشتن قرض] نیافتید، وثیقه‌ای بگیرید. اگر کسی از شما دیگری را امین دانست، آن که امین شمرده شده، امانت را پس دهد و باید از خدا، پروردگارش پروا کند و شهادت را کتمان نکند (بقره/۲۸۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چون مرگ یکی از شما فرا رسید، به هنگام وصیّت، دو نفر عادل از خودتان را شاهد بگیرید. چنان که در سفر بودید و دچار مصیبت مرگ شدید، دو تن از غیر خود را، [شاهد بگیرید]. اگر شک کردید، آنان را نگاه دارید تا بعد از نماز به خدا سوگند یاد کنند که ما سوگند خود را به هیچ بهایی نمی‌فروشیم اگر چه خویشاوند باشد و گواهی خدا را کتمان نمی‌کنیم که در این صورت ما از گناهکاران خواهیم بود (مائده/۱۰۶).

[صدقات] برای نیازمندانی است که در راه خدا به تنگنا افتاده‌اند و نمی‌توانند در زمین سفر کنند و به خاطر خویشتن‌داری، فرد بی‌اطلّاع، آنها را توانگر می‌پندارد (بقره/۲۷۳). هر چه از قرآن میسّر شد، بخوانید. [خدا] می‌دانست که گروهی از شما بیمار خواهند شد و گروهی دیگر در پی کسب فضل خدا سفر می‌کنند و گروهی دیگر در راه خدا می‌جنگند (مزّمّل/۲۰).

سفر– اقوام، ما در میان هر امّتی، رسولی برانگیختیم که [بگوید:] خدا را بپرستید و از طاغوت دوری کنید پس برخی از آنان را خدا هدایت کرد و برخی از آنان گمراهی برایشان سزاوار شد پس در زمین سیر کنید و بنگرید عاقبت تکذیب‌کنندگان چگونه بوده است (نحل/۳۶).

یکی از آنان (برادران یوسف) گفت: یوسف را نکشید. اگر کاری می‌کنید، او را در قعر چاه بیفکنید تا برخی از مسافران او را بگیرند (یوسف/۱۰). مسافرانی از راه رسیدند و آب‌آورشان را فرستادند پس او دلوش را انداخت. گفت: مژده باد، این پسری است. او را چون کالایی پنهان کردند. خدا به آن‌چه می‌کردند، دانا بود (یوسف/۱۹).

[موسی] ترسان و لرزان از آن [شهر] بیرون رفت. گفت: ای پروردگار من، مرا از قوم ستمکار نجات بده … (قصص/۲۱-۳۵). موسى به جوان [همراه] خود گفت: دست بردار نیستم تا به محلّ برخورد دو دریا برسم هر چند مدّتی طولانی راه پویم … هنگامی که از [آنجا] گذشتند موسی به جوان همراه خود گفت: غذایمان را بیاور که به‌راستی ما از این سفر خستگی بسیار دیدیم … (کهف/۶۰-۸۲).

تندباد را برای سلیمان [مسخّر کردیم] که به فرمان او به آن سرزمین که در آن برکت نهاده بودیم، حرکت می‌کرد (انبیاء/۸۱). باد را براى سلیمان [مسخّر کردیم] که [رفتن] آن بامداد یک ماه و [آمدنش] شبانگاه یک ماه بود (سبأ/۱۲).

میان آنان (مردم سبأ) و میان شهرهایی که در آنها برکت نهاده بودیم، آبادی‌هایی نمایان پدید آوردیم و در آن سفر را به اندازه مقرّر کردیم [و گفتیم:] شب‌ها و روزها به ایمنی در آنها سیر کنید.  گفتند: پروردگارا، میان سفرهای ما را فاصله بینداز. بر خود ستم کردند پس آنان را حکایت‌ها گرداندیم و سخت تار و مارشان کردیم. بی‌تردید در این برای هر صبرپیشه سپاسگزاری، نشانه‌هاست (سبأ/۱۸-۱۹).

آن کس که به شهرى که بر بام‌های آن فرو ریخته بود، عبور کرد. ‌گفت‏: چگونه خدا، (اهل‏) این (شهر‏) را پس از مرگشان زنده مى‏ کند؟ پس خدا، او را صد سال میراند. آنگاه او را برانگیخت ‏ (بقره/۲۵۹).

ما در زمین به او (ذوالقرنین) تمکّن دادیم و از هر چیزی وسیله‌ای به او دادیم تا راهی را دنبال کرد… (کهف/۸۴-۹۸).

منزّه است آن که بنده خود را در شبی از مسجدالحرام به سوی مسجدالاقصی که اطراف آن را برکت داده‌ایم، سیر داد تا آیات خود را به او نشان دهیم. بی‌تردید او شنوای بیناست (اسراء/۱).

رفت و آمد کسانی که کافر شدند، در سرزمین‌ها تو را فریب ندهد (آل‌عمران/۱۹۶). رفت و آمد آنان درسرزمین‌ها تو را فریب ندهد (غافر/۴). این متاعی ناچیز است سپس جایگاه آنان جهنّم است و بد جایگاهی است (آل‌عمران/۱۹۷). اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، آماده باشید و گروه‌گروه [به جهاد] رهسپار شوید یا به طور جمعى رهسپار شوید (نساء/۷۱). اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، شما را چه شده است که چون به شما گفته مى ‏شود، در راه خدا رهسپار ‏شوید، به زمین می‌چسبید؟ آیا به جاى آخرت به زندگى دنیا راضی شده‌اید؟ متاع زندگى دنیا در برابر آخرت جز اندکى نیست. اگر رهسپار نشوید، [خدا] شما را به عذابى دردناک عذاب مى‏ کند و گروهى دیگر به جاى شما مى ‏آورد و به او زیانى نخواهید رسانید. خدا بر هر چیزى تواناست (توبه/۳۸-۳۹). سبک‌بار و گران‌بار رهسپار شوید و با مال و جان خود در راه خدا جهاد کنید. اگر بدانید، این براى شما بهتر است (توبه/۴۱).

بر جای نشستگان، به نشستن خود پس از رسول خدا، خوشحال شدند و از جهاد با مال و جان خود در راه خدا کراهت داشتند و گفتند: در این گرما [به جنگ] رهسپار نشوید. بگو، آتش جهنّم پرحرارت‌تر است، اگر می‌فهمیدند (توبه/۸۱). اگر متاعی نزدیک و سفری آسان بود، بی‌تردید به دنبال تو می‌آمدند ولی آن راه پرمشقّت به نظرشان دور آمد. به‌زودی به خدا سوگند می‌خوردند که اگر می‌توانستیم، بی‌تردید با شما بیرون می‌آمدیم. خود را هلاک می‌کنند و خدا می‌داند که آنان سخت دروغگو هستند (توبه/۴۲).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، مانند کسانی نباشید که کافر شدند و برای برادرانشان که به سفر یا جنگ رفتند، گفتند: اگر نزد ما بودند، نمی‌مردند و کشته نمی‌شدند تا خدا این را مایه حسرت در دل‌هایشان قرار دهد (آل‌عمران/۱۵۶).

شایسته نیست که مومنان همگی [برای جهاد] رهسپار شوند پس چرا از هر گروهی از آنان طایفه‌ای کوچ نمی‌کنند تا در دین آگاهی پیدا کنند و چون به سوی آنان بازگشتند، قوم خود را بیم دهند. شاید آنان حذر کنند (توبه/۱۲۲)؟ اى کسانى که ایمان آورده ‏اید چون در راه خدا سفر مى‏ کنید، بررسی کنید و به کسى که نزد شما اظهار اسلام مى ‏کند، نگویید: تو مومن نیستى تا متاع زندگى دنیا را بجویید زیرا غنیمت‌هاى فراوان نزد خداست. پیش از این خودتان نیز همین گونه بودید پس خدا بر شما منّت نهاد پس خوب رسیدگى کنید. خدا همواره به آن‌چه انجام مى‏ دهید، آگاه است (نساء/۹۴).

برای الفت دادن قریش، الفتشان به سفرهای زمستانی و تابستانی. پس باید پروردگار این خانه را پرستش کنند. همان که آنان را در گرسنگی غذایشان داد و از بیم، ایمنشان کرد (قریش/۱-۴).

هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ (یونس/۲۲) وَ [الله] جَعَلَ لَكُم مِّنَ الْفُلْكِ وَ الْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ* لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَ تَقُولُوا سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَ مَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ (زخرف/۱۲-۱۳) أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَ طَعَامُهُ مَتَاعًا لَّكُمْ وَ لِلسَّيَّارَةِ (مائده/۹۶) وَ اللّهُ جَعَلَ لَكُم مِّن بُيُوتِكُمْ سَكَنًا وَ جَعَلَ لَكُم مِّن جُلُودِ الأَنْعَامِ بُيُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَ يَوْمَ إِقَامَتِكُمْ (نحل/۸۰)

أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا (حج/۴۶) أَفَلَمْ يَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ (یوسف/۱۰۹) أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَكَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً (فاطر/۴۴) أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ أَثَارُوا الْأَرْضَ وَ عَمَرُوهَا أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا وَ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ* ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاؤُوا السُّوأَى أَن كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَ كَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُون  (روم/۹-۱۰) أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَ أَشَدَّ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (غافر/۸۲) أَوَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ كَانُوا مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ مَا كَانَ لَهُم مِّنَ اللَّهِ مِن وَاقٍ (غافر/۲۱) أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ لِلْكَافِرِينَ أَمْثَالُهَا (محمّد/۱۰)

قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ يُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ (عنکبوت/۲۰) قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلُ كَانَ أَكْثَرُهُم مُّشْرِكِينَ (روم/۴۲) قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ (نمل/۶۹) قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَانْظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذَّبِينَ (آل‌عمران/۱۳۷) قُلْ سِيرُواْ فِي الأَرْضِ ثُمَّ انظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (انعام/۱۱)

[یا ایها الذین امنوا] إِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مِّنكُم مِّن الْغَآئِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُمْ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا (نساء/۴۳) وَ إِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مَّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ ولَكِن يُرِيدُ لِيُطَهَّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (مائده/۶) وَ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُواْ مِنَ الصَّلاَةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ (نساء/۱۰۱) أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ (بقره/۱۸۴) فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ [رمضان] فَلْيَصُمْهُ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (بقره/۱۸۵) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ الَّذِي جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاء الْعَاكِفُ فِيهِ وَ الْبَادِ وَ مَن يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحَادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (حج/۲۵) وَ إِن كُنتُمْ عَلَى سَفَرٍ وَ لَمْ تَجِدُواْ كَاتِبًا فَرِهَانٌ مَّقْبُوضَةٌ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُم بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَ لْيَتَّقِ اللّهَ رَبَّهُ وَ لاَ تَكْتُمُواْ الشَّهَادَةَ  (بقره/۲۸۳) يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلاَةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لاَ نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَ لَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَ لاَ نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللّهِ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الآثِمِينَ (مائده/۱۰۶)

[الصدقات] لِلْفُقَرَاء الَّذِينَ أُحصِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاء مِنَ التَّعَفُّفِ (بقره/۲۷۳) فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرْضَى وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ (مزمّل/۲۰)

المسافرة– الاقوام، وَ لَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَ اجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَى اللّهُ وَ مِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلالَةُ فَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَانظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (نحل/۳۶)

قَالَ قَآئِلٌ مَّنْهُمْ (اخوة یوسف) لاَ تَقْتُلُواْ يُوسُفَ وَ أَلْقُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ (یوسف/۱۰) وَ جَاءتْ سَيَّارَةٌ فَأَرْسَلُواْ وَارِدَهُمْ فَأَدْلَى دَلْوَهُ قَالَ يَا بُشْرَى هَذَا غُلاَمٌ وَ أَسَرُّوهُ بِضَاعَةً وَاللّهُ عَلِيمٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (یوسف/۱۹)

فَخَرَجَ  (موسی) مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ … (قصص/۲۱-۳۵) وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِفَتَاهُ لَا أَبْرَحُ حَتَّى أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ أَوْ أَمْضِيَ حُقُبًا* … فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتَاهُ آتِنَا غَدَاءنَا لَقَدْ لَقِينَا مِن سَفَرِنَا هَذَا نَصَبًا … (کهف/۶۰-۸۲)

وَ لِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا (انبیاء/۸۱) وَ لِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَ رَوَاحُهَا شَهْرٌ (سبأ/۱۲)

وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَ قَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا آمِنِينَ* فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَ مَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (سبأ/۱۸-۱۹)

أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَى قَرْيَةٍ وَ هِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىَ يُحْيِي هََذِهِ اللّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللّهُ مِئَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ (بقره/۲۵۹)

إِنَّا مَكَّنَّا لَهُ (ذوالقرنین) فِي الْأَرْضِ وَ آتَيْنَاهُ مِن كُلِّ شَيْءٍ سَبَبًا* فَأَتْبَعَ سَبَبًا … (کهف/۸۴-۹۸)

سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ (اسراء/۱)

لاَ يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُواْ فِي الْبِلاَدِ (آل‌عمران/۱۹۶) فَلَا يَغْرُرْكَ تَقَلُّبُهُمْ فِي الْبِلَادِ (غافر/۴) مَتَاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمِهَادُ (آل‌عمران/۱۹۷) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ خُذُواْ حِذْرَكُمْ فَانفِرُواْ ثُبَاتٍ أَوِ انفِرُواْ جَمِيعًا (نساء/۷۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انفِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَرْضِ أَرَضِيتُم بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ قَلِيلٌ* إِلاَّ تَنفِرُواْ يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَ يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَ لاَ تَضُرُّوهُ شَيْئًا وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (توبه/۳۸-۳۹) انْفِرُواْ خِفَافًا وَ ثِقَالًا وَ جَاهِدُواْ بِأَمْوَالِكُمْ وَ أَنفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (توبه/۴۱)

فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلاَفَ رَسُولِ اللّهِ وَ كَرِهُواْ أَن يُجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ قَالُواْ لاَ تَنفِرُواْ فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَّوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ (توبه/۸۱) لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَ سَفَرًا قَاصِدًا لاَّتَّبَعُوكَ وَ لَكِن بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ وَ سَيَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنفُسَهُمْ وَ اللّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (توبه/۴۲)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ كَفَرُواْ وَ قَالُواْ لإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُواْ فِي الأَرْضِ أَوْ كَانُواْ غُزًّى لَّوْ كَانُواْ عِندَنَا مَا مَاتُواْ وَ مَا قُتِلُواْ لِيَجْعَلَ اللّهُ ذَلِكَ حَسْرَةً فِي قُلُوبِهِمْ (آل‌عمران/۱۵۶)

وَ مَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةً فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي الدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ (توبه/۱۲۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَتَبَيَّنُواْ وَ لاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَعِندَ اللّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ كَذَلِكَ كُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُواْ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (نساء/۹۴)

لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ* إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَ الصَّيْفِ* فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ* الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَ آمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ (قریش/۱-۴)