چکیده: خدا بهترین سرانجام است. سرانجام کارها به سوی خدا و از آن خدا است. فرجام نیکو نزد اوست. کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، فرجامی نیکو دارند. سرانجام از آن تقوا و متّقین است. سرانجام نیکو برای متّقین است. کسانی که برای طلب خشنودی خدا، شکیبایی کردند، نماز برپا داشتند، انفاق کردند و بدی را با نیکی دور می‌کنند، سرانجام نیک آن سرای را دارند. کسانی که از فرمان پروردگار و پیامبر سرکشی کردند، سرانجام کارشان زیان بود. سرانجام کافران آتش است. برای طغیانگران فرجامی بد است و به جهنّم داخل می‌شوند. در زمین بگردید و بنگرید سرانجام پیشینیان، مجرمان و تکذیب‌کنندگان چگونه بود؟

او (خدا) بهترین پاداش و بهترین سرانجام است (کهف/۴۴). هر کس خود را در حالی‌که نیکوکار باشد، تسلیم خدا کند، بی‌تردید به ریسمان استواری چنگ زده است. سرانجام کارها به سوی خدا است (لقمان/۲۲). به‌راستی خدا کسى را که او را یارى مى ‏کند، یارى مى ‏دهد. به‌راستی خدا سخت نیرومند شکست ‏ناپذیر است. همان کسانى که چون در زمین به آنان توانایى دهیم نماز برپا مى ‏دارند و زکات مى‏ دهند و به کارهاى پسندیده امر می‌کنند و از کارهاى ناپسند نهی می‌کنند. سرانجام کارها از آن خدا است (حج/۴۰-۴۱)

دوستیِ خواستنی‌ها از زنان، پسران، اموال فراوان از زر و سیم، اسب‌های نشان‌دار، دام‌ها و کشتزار، برای مردم آراسته شده است. این متاع زندگی دنیاست. خدا است که نزد او سرانجام نیکو است (آل‌عمران/۱۴).

کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، خوشا به حال آنها و فرجامی نیکو دارند (رعد/۲۹). اهل خود را به نماز فرمان بده و بر آن شکیبا باش. ما از تو روزی نمی‌خواهیم. ما به تو روزی می‌دهیم و سرانجام از آنِ تقوا است (طه/۱۳۲). شکیبایی کن که سرانجام از آنِ متّقین است (هود/۴۹). آن سرای آخرت را برای کسانی قرار می‌دهیم که در زمین خواستار برتری و فساد نیستند و سرانجام از آنِ متّقین است (قصص/۸۳). بی‌تردید برای متّقین فرجامی نیکو است. باغ‌های همیشگی. در حالی‌که درهای [آن] برایشان گشوده است. در آنجا تکیه می‌زنند. میوه‌های فراوان و نوشیدنی طلب می‌کنند و نزد آنان [دلبران] فروهشته نگاه همسال است. این است آن‌چه برای روز حساب به شما وعده داده می‌شد. [می‌گویند:] در حقیقت این، روزیِ ما است و آن پایان ندارد. این است [پاداش پرهیزگاران] (ص/۴۹-۵۵). وصف بهشتی که به متّقین وعده داده شده، این است که از زیر آن نهرها روان است. میوه و سایه‌اش پایدار است. این سرانجام کسانی است که تقوا پیشه کرده‌اند (رعد/۳۵). کسانى که براى طلب خشنودى پروردگارشان شکیبایى کردند، نماز برپا داشتند و از آن‌چه روزیشان کردیم، نهان و آشکارا انفاق کردند و بدى را با نیکى دور می‌کنند، برای آنان، سرانجام [نیک] آن سراى است. بهشت‌هاى همیشگی که آنان با پدرانشان، همسرانشان و فرزندانشان که درستکار هستند، در آن داخل مى ‏شوند و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد می‌شوند [و مى‏ گویند:] درود بر شما، برای آن‌چه صبر کردید. به‌راستى چه نیکوست، سرانجام آن سراى. کسانى که پیمان خدا را پس از بستن آن مى‏ شکنند و آن‌چه را خدا به پیوستن آن فرمان داده، مى‏ گسلند و در زمین فساد مى‏ کنند، بر آنان، لعنت است و بدی آن سراى، برای آنان است (رعد/۲۲-۲۵). سرانجام کافران آتش است (رعد/۳۵). بی‌تردید برای طغیانگران  فرجامی بد است. جهنّم که به آن داخل می‌شوند. چه بد آرامگاهی است. این جوشاب و چرکاب است پس باید آن را بچشند و از همین‌گونه انواع دیگر (ص/۵۵-۵۸). به‌راستی جهنّم کمین‌گاهى بوده است.  براى طغیانگران، فرجامی است. روزگارى دراز در آن درنگ کنند. در آنجا نه خنکى بچشند و نه نوشیدنی. جز جوشاب و چرکاب. کیفرى است مناسب (نبأ/۲۱-۲۶).

آن روز، روز حق است پس هر که بخواهد به سوی پروردگارش فرجامی برگیرد (نبأ/۳۹)

در زمین بگردید و بنگرید، سرانجام تکذیب‏ کنندگان چگونه بوده است (آل‌عمران/۱۳۷؛ نحل/۳۶). آیا در زمین نگشته‌اند تا بنگرند سرانجام کسانى را که پیش از آنها بوده و از نظر قدرت برتر از آنها بودند، چگونه بود (فاطر/۴۴)؟ آیا در زمین نگشته‌اند تا ببینند، سرانجام کسانى که پیش از آنان بودند، چگونه بود؟ آنها بسیار نیرومندتر از ایشان بودند. زمین را زیرورو کردند و بیش از آن‌چه آنها آبادش کردند، آن را آباد ساختند. پیامبران آنان دلایل آشکار برایشان آوردند پس خدا بر آن نبود که بر آنها ستم کند لیکن خودشان بر خود ستم مى‏ کردند آن‌گاه سرانجام کسانى که بدى کردند، بدتر بود زیرا آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را به ریشخند مى‏ گرفتند (روم/۹-۱۰). آیا در زمین نگشته‌اند تا ببینند، سرانجام کسانى که پیش از آنها بودند، چگونه بود؟ آنها از ایشان از نظر قدرت و آثار، برتر بودند. پس خدا آنان را به سبب گناهانشان گرفت و در برابر خدا حمایتگرى نداشتند. این از آن روى بود که پیامبرانشان دلایل آشکار برای آنها مى‏ آوردند ولى کفر می‌ورزیدند پس خدا آنها را گرفت. به‌راستی او نیرومند سخت‏ کیفر است (غافر/۲۱-۲۲). آیا در زمین نگشته‏ اند تا ببینند، سرانجام کسانى که پیش از آنان بودند، چگونه بود؟ آنها از آنان از نظر و قدرت و آثار در روى زمین، برتر بودند و آن‌چه به دست مى ‏آوردند، به حالشان سودى نداشت (غافر/۸۲). آیا در زمین نگشته ‏اند تا ببینند، سرانجام کسانى که پیش از آنها بودند، چگونه بود؟ ‏خدا آنان را زیرورو کرد و برای کافران، نظایر آن خواهد بود (محمّد/۱۰).

سرانجام– اقوام، چه بسیار شهرها که از فرمان پروردگار خود و پیامبران او، سرکشی کردند و از آنها حسابى سخت کشیدیم و آنان را به عذابی سخت و ناشناخته، عذاب کردیم تا عقوبت عمل خود را چشیدند و سرانجام کارشان زیان بود. خدا براى آنان عذابى سخت، آماده کرده است (طلاق/۸-۱۰). [خوشگذرانان  به فرستاده] گفتند: ما به آن‌چه به آن فرستاده شده ‏اید، کافر هستیم پس از آنان انتقام گرفتیم پس بنگر، سرانجام تکذیب‏ کنندگان چگونه بوده است (زخرف/۲۴-۲۵).

[شیطان] به انسان گفت: کافر شو. چون کافر شد، گفت: من از تو بیزار هستم. بی‌تردید من از خدا، پروردگار جهانیان، می‌ترسم پس سرانجام آن دو، این شد که هر دو جاودانه در آتش باشند. این جزای ستمکاران است (حشر/۱۶-۱۷).

[قوم نوح] او را تکذیب کردند آن‌گاه وى را با کسانى که در کشتى، همراه او بودند، نجات دادیم. آنان را جانشین کردیم و کسانى را که آیات ما را تکذیب کردند، غرق کردیم پس بنگر که سرانجام بیم‏ داده ‏شدگان چگونه بود (یونس/۷۳).

فرستاده خدا (صالح) به آنان (قوم خود) گفت: مادّه‏ شتر خدا و آب‏خوردن آن را واگذارید ولى او را تکذیب کردند و آن را پى کردند پس پروردگارشان آنها را به گناهشان گرفت. آنان را با خاک یکسان کرد و از سرانجامِ آن، بیمى نداشت (شمس/۱۳-۱۵). بنگر که سرانجام نیرنگ آنان (قوم ثمود) چگونه بود. ما همگى آنان و قومشان را هلاک کردیم. این خانه‏ هاى خالى آنهاست، برای ستمی که کردند. به‌راستی در این، براى گروهی که مى‏ دانند، نشانه‌ای است و کسانی را که ایمان آورده و تقوا پیشه کردند را نجات دادیم (نمل/۵۱-۵۳).

او (لوط) و خانواده ‏اش را به جز زنش که از باقیماندگان بود، نجات دادیم. بر سر آنان بارشى باراندیم پس ببین سرانجام مجرمان چگونه بود (اعراف/۸۳-۸۴).

[شعیب به قوم خود گفت:] بر سر هر راهى ننشینید که [مردم را] بترسانید و کسى را که به او (خدا)، ایمان آورده، از راه خدا باز دارید و راه او را کج بخواهید. به یاد آورید، هنگامى را که اندک بودید پس شما را بسیار گردانید و بنگرید که سرانجام مفسدان چگونه بوده است (اعراف/۸۶).

هنگامى که آیات روشنگر ما به سوی آنان (فرعون و قومش) آمد، گفتند: این سحرى آشکار است. با آن که دل‌هایشان به آن یقین داشت، از روى ظلم و تکبّر آن را انکار کردند پس بنگر، سرانجام مفسدان چگونه بود (نمل/۱۳-۱۴). آنها به آن (آیات) ستم کردند پس بنگر، سرانجام مفسدان چگونه بود (اعراف/۱۰۳). او (فرعون) و سپاهیانش را گرفتیم و آنان را در دریا افکندیم. بنگر که سرانجام ستمکاران چگونه بود. آنان را پیشوایانى قرار دادیم که به سوى آتش مى ‏خوانند و روز رستاخیز یارى نخواهند شد. در این دنیا لعنتى بدرقه آنان کردیم. روز قیامت آنان از زشت‌‏رویان هستند (قصص/۴۰-۴۲). موسى گفت: پروردگارم داناتر است به کسى که از نزد او هدایتی آورده و کسى که سرانجام آن سرای براى او است. در حقیقت ستمکاران رستگار نمى‏ شوند (قصص/۳۷). موسى به قوم خود گفت: از خدا یارى بجویید و پایدارى کنید که زمین از آنِ خداست. آن را به هر کس از بندگان خود که بخواهد، مى ‏دهد و سرانجام براى متّقین است (اعراف/۱۲۸).

در حقیقت برای او (داوود)، نزد ما تقرّب و فرجامی نیکو است (ص/۲۵).

بی‌تردید برای او (سلیمان)، نزد ما تقرّب و فرجامی نیکو است (ص/۴۰).

پیش از تو جز مردانى از اهل شهرها را که به آنان وحى مى‏ کردیم، نفرستادیم. آیا در زمین نگردیده ‏اند تا سرانجام کسانى را که پیش از آنان بوده ‏اند، بنگرند؟ به‌راستی سراى آخرت، براى متّقین بهتر است. آیا نمى ‏اندیشید (یوسف/۱۰۹)؟ بگو، جز این نیست که من دستور یافته‌ام که خدا را عبادت کنم و به او شرک نورزم. به سوی او دعوت می‌کنم و فرجام به سوی اوست (رعد/۳۶). بگو، در زمین بگردید و بنگرید سرانجام کسانى که پیش از این بوده و بیشتر آنها مشرک بودند، چگونه بود (روم/۴۲). بگو، در زمین بگردید و بنگرید، سرانجام مجرمان چگونه بود (نمل/۶۹). بگو، در زمین بگردید سپس بنگرید، سرانجام تکذیب‏ کنندگان چگونه بود (انعام/۱۱). به یقین کسانى که پیش از آنان بودند، نیرنگ کردند ولى همه نیرنگ‌ها از آن خدا است. هر کسى آن‌چه را که به دست مى ‏آورد، مى‏ داند. به‌زودى کافران بدانند که سرانجام آن سراى از آنِ، چه کسى است (رعد/۴۲). بی‌گمان پیش از آنها (ستمکاران) بیشتر پیشینیان به گمراهى افتادند در‌ حالی‌که بی‌تردید در میان آنها هشدار دهندگانى فرستادیم پس بنگر سرانجام هشدار داده ‏شدگان چگونه بود مگر بندگان مخلص خدا (صافّات/۷۱-۷۴). [مشرکان] چیزی را تکذیب کردند که به علم آن احاطه نداشتند و هنوز تأویل آن برایشان نیامده است. کسانى که پیش از آنان بودند، همین‌گونه [پیامبرانشان را] تکذیب کردند پس بنگر، سرانجام ستمکاران چگونه بود (یونس/۳۹). بگو، اى قوم من، هر چه در توان شما هست، انجام دهید، من هم انجام مى ‏دهم. به‌زودى خواهید دانست که سرانجام آن سراى از آنِ، چه کسی است. به‌راستی ستمکاران رستگار نمى‏ شوند (انعام/۱۳۵).

رستگاری، کامیابی

هُوَ (الله) خَيْرٌ ثَوَابًا وَ خَيْرٌ عُقْبًا (کهف/۴۴) وَ مَن يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى وَ إِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (لقمان/۲۲) وَ لَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ* الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ آتَوُا الزَّكَاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَ لِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ وَ لِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (حج/۴۰-۴۱)

زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَ الْبَنِينَ وَ الْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الأَنْعَامِ وَ الْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ اللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ (آل‌عمران/۱۴)

الَّذِينَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ طُوبَى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ (رعد/۲۹) وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْهَا لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُكَ وَ الْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى (طه/۱۳۲) فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ (هود/۴۹) تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لَا فَسَادًا وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (قصص/۸۳) وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ* جَنَّاتِ عَدْنٍ مُّفَتَّحَةً لَّهُمُ الْأَبْوَابُ* مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَ شَرَابٍ* وَ عِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ* هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ* إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِن نَّفَادٍ* هَذَا (ص/۴۹-۵۵) مَّثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ أُكُلُهَا دَآئِمٌ وِ ظِلُّهَا تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَواْ (رعد/۳۵) وَ الَّذِينَ صَبَرُواْ ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَ أَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَ عَلاَنِيَةً وَ يَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ* جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ المَلاَئِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِم مِّن كُلِّ بَابٍ* سَلاَمٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ* وَ الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الأَرْضِ أُوْلَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ (رعد/۲۲-۲۵) وَّ عُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ (رعد/۳۵) وَ إِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ* جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ* هَذَا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَ غَسَّاقٌ* وَ آخَرُ مِن شَكْلِهِ أَزْوَاجٌ (ص/۵۵-۵۸) إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا* لِلْطَّاغِينَ مَآبًا* لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا* لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَ لَا شَرَابًا* إِلَّا حَمِيمًا وَ غَسَّاقًا* جَزَاء وِفَاقًا (نبأ/۲۱-۲۶)

ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا (نبأ/۳۹)

فَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَانظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (آل‌عمران/۱۳۷؛ نحل/۳۶) أَوَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً  (فاطر/۴۴) أَوَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ أَثَارُوا الْأَرْضَ وَ عَمَرُوهَا أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا وَ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ* ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاؤُوا السُّوأَى أَن كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَ كَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُون (روم/۹-۱۰) أَوَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ كَانُوا مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ مَا كَانَ لَهُم مِّنَ اللَّهِ مِن وَاقٍ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانَت تَّأْتِيهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَكَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ إِنَّهُ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ (غافر/۲۱-۲۲) أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَ أَشَدَّ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (غافر/۸۲) أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ لِلْكَافِرِينَ أَمْثَالُهَا (محمّد/۱۰)

العاقبة- الاقوام، وَ كَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَ رُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَ عَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرًا* فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَ كَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا (طلاق/۸-۱۰) قَالُوا (المترفون لرسول) إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ* فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (زخرف/۲۴-۲۵)

قَالَ [الشیطان] لِلْإِنسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِّنكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ*فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِي النَّارِ خَالِدَيْنِ فِيهَا وَ ذَلِكَ جَزَاء الظَّالِمِينَ (حشر/۱۶-۱۷)

[قوم نوح] فَكَذَّبُوهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ جَعَلْنَاهُمْ خَلاَئِفَ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ (یونس/۷۳)

فَقَالَ لَهُمْ (قومه) رَسُولُ اللَّهِ (صالح) نَاقَةَ اللَّهِ وَ سُقْيَاهَا* فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا* وَ لَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (شمس/۱۳-۱۵) فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَ قَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ* فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ* وَ أَنجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (نمل/۵۱-۵۳)

فَأَنجَيْنَاهُ (لوط) وَ أَهْلَهُ إِلاَّ امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ* وَ أَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ (اعراف/۸۳-۸۴)

[قال شعیب لقومه] وَ لاَ تَقْعُدُواْ بِكُلِّ صِرَاطٍ تُوعِدُونَ وَ تَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِهِ وَ تَبْغُونَهَا عِوَجًا وَ اذْكُرُواْ إِذْ كُنتُمْ قَلِيلًا فَكَثَّرَكُمْ وَ انظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (اعراف/۸۶)

فَلَمَّا جَاءتْهُمْ (فرعون و قومه) آيَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ* وَ جَحَدُوا بِهَا وَ اسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَ عُلُوًّا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (نمل/۱۳-۱۴) ثُمَّ بَعَثْنَا فَظَلَمُواْ بِهَا (الآیات) فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (اعراف/۱۰۳) فَأَخَذْنَاهُ (فرعون) وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِينَ* وَ جَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا يُنصَرُونَ* وَ أَتْبَعْنَاهُمْ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ هُم مِّنَ الْمَقْبُوحِينَ (قصص/۴۰-۴۲) وَ قَالَ مُوسَى رَبِّي أَعْلَمُ بِمَن جَاء بِالْهُدَى مِنْ عِندِهِ وَ مَن تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (قصص/۳۷) قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللّهِ وَ اصْبِرُواْ إِنَّ الأَرْضَ لِلّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (اعراف/۱۲۸)

وَ إِنَّ لَهُ (داوود) عِندَنَا لَزُلْفَى وَ حُسْنَ مَآبٍ (ص/۲۵)

وَ إِنَّ لَهُ (سلیمان) عِندَنَا لَزُلْفَى وَ حُسْنَ مَآبٍ (ص/۴۰)

وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِم مِّنْ أَهْلِ الْقُرَى أَفَلَمْ يَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ لَدَارُ الآخِرَةِ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ اتَّقَواْ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ (یوسف/۱۰۹) قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللّهَ وَلا أُشْرِكَ بِهِ إِلَيْهِ أَدْعُو وَإِلَيْهِ مَآبِ (رعد/۳۶) قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلُ كَانَ أَكْثَرُهُم مُّشْرِكِينَ (روم/۳۲) قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ (نمل/۶۹) قُلْ سِيرُواْ فِي الأَرْضِ ثُمَّ انظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (انعام/۱۱) وَ قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلِلّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ وَ سَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ (رعد/۴۲) وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ* وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ* فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ* إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (صافّات/۷۱-۷۴) كَذَّبُواْ بِمَا لَمْ يُحِيطُواْ بِعِلْمِهِ وَ لَمَّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُ كَذَلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِينَ (یونس/۳۹) قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُواْ عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدِّارِ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (انعام/۱۳۵)