حزب، گروهی با هدف مشترک، این مفهوم از مادّۀ «ح ز ب» ۲۰ بار آمده است.

چکیده: کسانی که خدا، پیامبر و کسانی را که ایمان آورده‌اند را ولی خود بدانند، حزب خدا هستند. حزب خدا پیروز هستند. کسانی که شیطان بر آنان تسلط یابد، حزب شیطانند. آنان زیانکارند و اهل دوزخ هستند.

هر کس خدا، پیامبر او و کسانی که ایمان آورده‌اند را ولیّ خود بداند [حزب خداست]. بی‌گمان حزبِ خدا پیروز است (مائده/۵۶). قومی را نیابی که به خدا و روز بازپسین ایمان داشته باشند و کسانی را که با خدا و رسول او مخالفت کرده‌اند، هر چند پدران، پسران، برادران یا عشیرۀ آن‌ها باشند، دوست بدارند. در دل این‌هاست که خدا ایمان را نوشته و آن‌ها را با روحی از جانب خود تأیید کرده است. آن‌ها را به بهشت‌هایی که از زیر آن نهرهایی روان است، وارد می‌کنند. همیشه در آن‌جا ماندگار هستند. خدا از آن‌ها خشنود و آن‌ها از او خشنودند. آن‌ها حزب خدا هستند. بدانید حزب خدا رستگار هستند (مجادله/۲۲).

در حقیقت، شیطان دشمن شماست. پس شما او را دشمن بگیرید. او فقط حزب خود را می‌خواند تا آن‌ها از یاران آتش باشند (فاطر/۶). آیا کسانی را ندیده‌ای که با گروهی که خدا بر آن‌ها غضب کرده است، دوستی می‌کنند؟ آن‌ها نه از شما هستند و نه از آنها. به دروغ سوگند یاد می‌کنند و خود می‌دانند. خدا برای آن‌ها عذاب سختی آماده کرده است. بی‌گمان آن‌ها بد عمل می‌کردند. سوگند‌های خود را سپری قرار داده بودند و [مردم را] از راه خدا باز می‌داشتند. پس آنان عذابی خوارساز دارند. دارایی‌ها و فرزندانشان هرگز برای آن‌ها در برابر خدا هیچ سودی ندارد. آن‌ها اهل دوزخ اند و در آن جاودانه هستند. روزی که خدا همۀ آن‌ها را برانگیزد، برای او سوگند می‌خورند. همان‌گونه که برای شما سوگند یاد می‌کنند و گمان می‌کنند که بر چیزی هستند. بدانید که آن‌‌ها دروغگویان هستند. شیطان بر آن‌ها تسلّط یافت و خدا را از یاد آن‌ها برد. آن‌ها حزب شیطان هستند. آگاه باشید که حزبِ شیطان زیان‌کار هستند (مجادله/۱۴-۱۹). مردم کار [دین] را میان خود قطعه‌قطعه کردند و دسته‌دسته شدند. هر حزبی به آن‌چه نزد آنها است، دل‌خوش شدند پس آنها را در گرداب گمراهی‌شان واگذار (مومنون/۵۳-۵۴). از مشرکان نباشید. از کسانی که دین خود را قطعه‌قطعه کردند و دسته‌دسته شدند. هر حزبی به آن‌چه نزدشان است دل‌خوش شدند (روم/۳۲).

 پیش از [کافران] قوم نوح و احزابی که بعد از آن‌ها بودند، به تکذیب پرداختند. هر امّتی آهنگِ فرستادۀ خود کردند تا او را بگیرند. به باطل جدال نمودند تا حقیقت را از میان بردارند. پس آن‌ها را فروگرفتم (غافر/۵). [مومن آل فرعون] گفت: ای قوم من، من از مثلِ روزِ [نابودی] احزابِ [گذشته] بر شما می‌ترسم. [از سرنوشتی] نظیر سرنوشت قوم نوح، عاد، ثمود و آنان که پس از آن‌ها بودند (غافر/۳۰-۳۱).

[اصحاب کهف] را برانگیختیم تا معلوم کنیم کدام یک از آن دو حزب، مدّت درنگ آن‌ها را بهتر حساب می‌کنند (کهف/۱۲).

چون عیسی دلایل آشکار آورد (زخرف/۶۳) از میان آن‌ها احزاب به اختلاف پرداختند. پس وای بر کسانی که ستم کردند از عذاب روزی دردناک (زخرف/۶۵). احزاب از میان آنان به اختلاف پرداختند پس وای بر کسانی که کافر شدند، از مشاهدۀ روزی عظیم (مریم/۳۷).

 کسانی که به آن‌ها کتاب داده‌ایم از آن‌چه به سوی تو نازل شده است، شاد می‌شوند و برخی از احزاب هستند که بخشی از آن را انکار می‌کنند (رعد/۳۶).

 [مشرکان] در آن‌جا (در بدر) سپاه کوچک شکست‌خورده‌ای از احزاب هستند. پیش از آن‌ها قوم نوح، عاد، فرعونِ صاحب بناها، ثمود، قوم لوط و اصحاب ایکه به تکذیب پرداختند. آن‌ها همان احزاب بودند. هیچ کدام نبودند مگر این‌که پیامبران را تکذیب کردند. پس عقوبت من بر آن‌ها به حقیقت پیوست (ص/۱۱-۱۴).

چون مومنان احزابِ [دشمن] را دیدند، گفتند: این همان است که خدا و فرستادۀ او به ما وعده داده‌اند. خدا و فرستادۀ او راست گفتند و جز بر ایمان و فرمانبرداری آن‌ها نیفزود (احزاب/۲۲). منافقان و بیماردلان می‌پندارند که احزاب هنوز نرفته‌اند. اگر احزابِ [دشمن] بازآیند، اینان آرزو می‌کنند، کاش میان اعراب بیابان‌نشین بودند و از اخبار شما جویا می‌شدند (احزاب/۲۰). هر کس از احزاب [به قرآن] کفر ورزد وعده‌گاه او آتش است (هود/۱۷).

اطلاعات بیشتر: قوم