تقرّب، نزدیکی به خدا، این مفهوم از مادّۀ «ق ر ب» ۱۳ بار آمده است.
چکیده: به سوی خدا تقرّب جویید. پیشگامان همان مقرّبان هستند که در بهشت پاداشی عظیم برای آنچه انجام دادند، دارند.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پروا کنید و به سوی او وسیلۀ [تقرّب] بجویید. در راه او جهاد کنید تا رستگار شوید (مائده/۳۵). سجده کن و به خدا تقرّب جوی (علق/۱۹).فرشتگان مقرّب از این‌که بنده خدا باشند، هرگز ابا نمی‌ورزند (نساء/۱۷۲). اموال و فرزندان شما چیزی نیست که شما را نزد ما مقرّب سازد مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده باشند (سبأ/۳۷).
آگاه باشید آیین پاک از آن خداست و کسانی که به جای او دوستانی برای خود گرفته‌اند [به این بهانه] که آنها را جز برای آن‌که ما را هرچه بیشتر به سوی خدا مقرّب سازند، نمی‌پرستیم، البته خدا میان آنان دربارۀ آن چه بر سر آن اختلاف دارند، داوری خواهد کرد.در حقیقت، خدا آن کس را که دروغ پرداز ناسپاس است هدایت نمی‌کند (زمر/۳). پس چرا آن کسانی را که به جای خدا به منزله معبودانی برای تقرّب [به خدا] اختیار کرده بودند، آنان را یاری نکردند؟ بلکه از دستشان دادند. این بود دروغ آنان و آنچه بر می‌بافتند (احقاف/۲۸). آن کسانی را که [مشرکان به خدایی] می‌خوانند، خود در پی یافتن وسیله‌ای به سوی پروردگار خود هستند تا کدام یک از آنان مقرّب‌تر است (اسراء/۵۷).
از جانب راست طور، موسی را ندا دادیم و در حالی که با او راز می‌گفتیم او را مقرّب خود قرار دادیم (مریم/۵۲).
برای داوود (ص/۲۵) و سلیمان در پیشگاه ما تقرّب و فرجامی نیکو خواهد بود (ص/۲۵،۴۰).
فرشتگان گفتند: ای مریم خداوند تو را به کلمه‌ای ازجانب خود که نام او مسیح عیسی بن مریم است، مژده می‌دهد. در حالی که [او] در دنیا و آخرت آبرومند و از مقرّبان است (آل‌عمران/۴۵).
برخی از بادیه‌نشینان کسانی هستند که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند. آنچه را انفاق می‌کنند، مایۀ تقرّب نزد خدا و موجب دعای پیامبر می‌دانند. بدانید این انفاق مایۀ تقرّب آنان است. به زودی خدا آنان را در جوار رحمت خود در آورد. خدا آمرزنده مهربان است (توبه/۹۹).
اگر محتضر از مقرّبان باشد، آسایش و راحتی و بهشت پرنعمت [برای او] است (واقعه/۸۸-۸۹). در حقیقت، کارنامه نیکان در علّیین ثبت است. تو چه دانی که علّیین چیست؟ کارنامه‌ای نگاشته شده که مقرّبان شاهد آن هستند (مطفّفین/۱۸-۲۱). پیشگامان که پیشگامند، آنان همان مقرّبان هستند. در بهشت‌های پر نعمت. گروه زیادی از آنان پیشینیان و اندکی از آنان پسینیان هستند. بر تخت‌های گوهرنشان، رو به روی هم بر تخت‌ها پشت می‌دهند. خدمتگزارانی همواره جوان، گرد آنان می‌گردند. با جام‌ها و آبریزها و پیاله‌هایی از شراب روان که نه از آن سردرد می‌گیرند و نه مستی یابند. میوه، آنچه برگزینند. گوشت پرندگان، آنچه بخواهند. حوریان درشت‌چشم، مثل لؤلؤی پنهان میانِِِِِ صدف. [اینها] پاداشی است برای آنچه می‌کردند. در آنجا نه بیهوده‌ای می‌شنوند و نه [سخنی] گناه آلود. سخنی جز سلام و درود نیست (واقعه/۱۰-۲۶). به نیکان [در بهشت] از شرابی دست نخورده می‌نوشانند که مُهر آن، مُشک است. در چنین چیزی رغبت کنندگان باید بر یکدیگر رغبت کنند. آمیختۀ آن از تسنیم است. چشمه‌ای که مقرّبان از آن می‌نوشند (مطفّفین/۲۵-۲۸).
دیدار خدا، اخلاص، خشنودی خدا، قربانی