تقدیس، به پاکی ستودن، این مفهوم با واژۀ نُقَدِّسُ ۱ بار و آیات مرتبط ۲ بار، آمده است.

چکیده: خدا مقدّس است. آنچه در آسمان و زمین است او را تسبیح و فرشتگان او را تقدیس می‌کنند.

اوست خدایی که جز او معبودی نیست. همان فرمانروای قدّوس (حشر/۲۳). آن‌چه در آسمان‌ها و آن‍چه در زمین است، خدایی را که فرمانروای قدّوس فرزانه است، تسبیح می‌گویند (جمعه/۱). چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: من در زمین جانشینی خواهم گمارد، گفتند: آیا در آن کسی را می‌گماری که در آن فساد کند و خون‌ها بریزد؟ در حالی که ما با ستایش، تو را تسبیح می‌کنیم و به تقدیست می‌پردازیم. فرمود: من چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید (بقره/۳۰).

تنزیه و تسبیح