تضرّع، احساس هیچی، این مفهوم از مادّۀ «ض ر ع» ۷ بار آمده است.

چکیده: خداوند را با تضرّع و آهسته بخوانید. مردم هنگام سختی‌ها خدا را با تضرّع می‌خوانند ولی هنگامی که سختی‌ها برطرف می‌شود به پروردگار خود  شرک می‌ورزند. خدا مردم را به سختی‌ها گرفتارمی‌کند تا تضرّع کنند.

پروردگار خود را به تضرّع و پنهانی بخوانید که او از حد گذرندگان را دوست ندارد (اعراف/۵۵). پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان در دل خود با تضرّع و ترس آهسته یاد کن و از غافلان نباش (اعراف/۲۰۵).

بگو، چه کسی شما را از تاریکی‌های خشکی و دریا می‌رهاند؟ در حالی که او را به تضرّع و در نهان می‌خوانید که اگر ما را از این [مهلکه] برهاند، البته از سپاسگزاران خواهیم بود. بگو، خداست که شما را از تاریکی‌ها و از هر اندوهی می‌رهاند. باز شما شرک می‌ورزید (انعام/۶۳-۶۴).

به یقین ما به سوی امّت‌هایی که پیش از تو بودند [پیامبرانی ] فرستادیم و آنان را به تنگدستی و سختی دچار کردیم تا به تضرّع درآیند. پس چرا هنگامی که عذاب ما به آنان رسید تضرّع نکردند؟ دل‌های آنان سخت شده و شیطان آنچه را انجام می‌دادند، برای آنان آراسته است (انعام/۴۲-۴۳). در هیچ شهری پیامبری نفرستادیم مگر آن‌که مردم آن را به سختی و رنج دچار کردیم تا مگر به تضرّع درآیند. آنگاه به جای بدی نیکی قرار دادیم تا فزونی یافتند و گفتند: پدران ما را رنج و راحتی رسیده بود پس در حالی که بی‌خبر بودند، ناگاه آنان را گرفتیم (اعراف/۹۴-۹۵).

به راستی آنان (کسانی را که به آخرت ایمان ندارند) را به عذاب گرفتار کردیم. نسبت به پروردگار خود فروتنی نکردند و به تضرّع درنیامدند تا وقتی که دری از عذاب دردناک را بر آنان گشودیم. ناگاه آنان در آن حال، ناامید شدند (مومنون/۷۶).

دعا