بدعت، نوآوری در شریعت، این مفهوم با واژۀ اِبتَدَعوا ۱ بار و آیاتی که این مفهوم را دارد، آمده است.

چکیده: خدا فرمان داده که با دروغ بستن بر او فرمان‌های الهی را تغییر ندهید و چیزی را به خدا نسبت ندهید.

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا و رسول او پیش نیفتید و از خدا بترسید (حجرات/۱). با دروغی که بر زبان شما جاری می‌شود، نگویید این حلال است و این حرام تا بر خدا دروغ ببندید زیرا آنان که بر خدا دروغ می‌بندند رستگار نمی‌شوند. آن برخورداری کوتاهی است و برای آنان عذاب دردناکی خواهد بود (نحل/۱۱۶-۱۱۷). چیزهای دلپذیری را که خدا بر شما حلال کرده است، حرام نشمارید و تجاوز نکنید (مائده/۸۷). بگو، چه کسی زینت خدا را که برای بندگان خود پدید آورده است و روزی‌های مطبوع را حرام کرده است (اعراف/۳۲)؟ خدا، همسران خود را که ظهار می‌کنید، مادران شما قرار نداده است و پسرخواندگان شما را پسران شما نگردانیده است. این سخن شماست که بر دهان دارید. خداست که حق را می‌گوید و اوست که راه راست را نشان می‌دهد (احزاب/۴). شیطان شما را فرمان می‌دهد به این‌که آن‌چه را نمی‌دانید به خدا نسبت دهید (بقره/۱۶۹). شیطان به خدا گفت: به یقین بندگان تو را گمراه می‌کنم و به دام آرزوها می‌اندازم و وادارشان می‌کنم تا گوش چهارپایان را بشکافند. فرمان می‌دهم تا خلقت خدا را تغییر دهند (نساء/۱۱۹). پس از راه راست خدا پیروی کنید و از راه‌های دیگر پیروی نکنید که شما را از راه او پراکنده می‌سازد (انعام/۱۵۳-۱۵۱).

بدعت- اقوام، هنگامی که خدا بنی‌اسرائیل را از دریا عبور داد به قومی رسیدند که به پرستش بت‌هایی روی آورده بودند. گفتند: ای موسی، برای ما نیز معبودانی همچون آنها قرار بده. موسی گفت: به راستی شما قومی نادان هستید. بی‌تردید این‌ها محکوم به هلاکت هستند و آنچه می‌کنند، تباه است (اعراف/۱۳۸،۱۳۹). همۀ خوردنی‌ها بر بنی‌اسرائیل حلال بود جز آن‌چه یعقوب پیش از نزول تورات بر خود حرام کرده بود. بگو، اگر راست می‌گویید، تورات را بیاورید و بخوانید پس هر که بعد از این بر خدا دروغ بندد آنان به یقین ستمکار هستند (آل‌عمران/۹۴،۹۳). خداوند رهبانیّتی را که پیروان عیسی ابداع کردند بر آنها ننوشت ولی آنها برای طلب خشنودی خدا چنین کردند اما آن را چنان که شایسته بود، رعایت نکردند. پس به کسانی از آنان که ایمان آوردند، اجرشان را داد (حدید/۲۷). کسانی که گفتند: خدا یکی از سه [معبود] است، قطعاً کافر شده‌اند. معبودی جز خدای یگانه نیست. اگر از آن‌چه می‌گویند، بازنایستند قطعاً به کافران آنها عذابی دردناک خواهد رسید (مائده/۷۳). ای اهل کتاب، در دین خود غلو نکنید و دربارۀ خدا چیزی جز حق نگویید. جز این نیست که مسیح، عیسی پسر مریم، پیامبر خدا و کلمۀ اوست که آن را به سوی مریم افکنده است و روحی است که از جانب او پدید آمده است. پس به خدا و پیامبران او ایمان آورید و نگویید که [معبود] سه تاست [از این سخن] بازایستید که برای شما بهتر است. جز این نیست که خدا معبودی یگانه است و منزّه است که برای او فرزندی باشد (نساء/۱۷۱).

یهود گفتند: عزیر، پسر خداست و نصاری گفتند: مسیح، پسر خداست. این سخنی است که به زبان می‌آورند و به گفتار آنان که پیش از این کافر شدند، شباهت دارد. خدا آنان را بکشد. چگونه از حق باز گردانده می‌شوند؟ اینان دانشمندان، راهبان خود و مسیح پسر مریم را به جای خدا به خدایی گرفتند. با آن‌که مامور نبودند جز این‌که خدای یگانه را بپرستند که هیچ معبودی جز او نیست (توبه/۳۱،۳۰). آنان که گفتند، خدا همان مسیح پسر مریم است، کافر شدند. در حالی که مسیح می‌گفت: ای بنی‌اسرائیل، خداوند را که پروردگار من و پروردگار شماست، بپرستید. بی‌گمان هرکه برای خدا شریک آورد خدا بهشت را بر او حرام می‌کند. جایگاه او آتش است و ستمگران را هیچ یاوری نیست (مائده/۷۲).

 [مشرکان] چون کار زشتی می‌کنند، می‌گویند: پدران خود را بر آن یافتیم و خدا ما را به آن فرمان داده است. بگو: خدا به کار زشت فرمان نمی‌دهد. آیا چیزی را که نمی‌دانید به خدا نسبت می‌دهید (اعراف/٢٨)؟ آنها به جای خدا جز بت‌های مادینه و جز شیطان سرکش را نمی‌خوانند (نساء۱۱۷). آنها برای خدا شریکانی از جنّیان تراشیدند در حالی که او آنان را آفریده است و [برخی] از بی‌دانشی برای خدا پسران و دخترانی ساختند (انعام/۱۰۰). مشرکان به زودی خواهند گفت:  اگر خدا می‌خواست ما و پدران ما شرک نمی‌ورزیدیم (انعام/۱۴۸). هیچ چیز را جز او نمی‌پرستیدیم (نحل/۳۵) و هیچ چیز را حرام نمی‌دانستیم (انعام/۱۴۸؛ نحل/۳۵). کسانی که پیش از آنان بودند [نیز] چنین کردند (نحل/۳۵). آنها [پیامبران را] دروغگو شمردند تا آن‌که عذاب ما را چشیدند. بگو: آیا نزد شما دانشی است تا آن را برای ما آشکار سازید؟ شما جز از گمان پیروی نمی‌کنید و جز نادرست برداشت نمی‌کنید‌‌ (انعام/۱۴۸).

مشرکان برای خدا از آن چه از کشت و چهارپایان پدید آورده است بهره‌ای نهادند و به پندار خود گفتند، این برای خداوند و این برای بتان ما است. امّا آن‌چه از آن بتان آنها است به خدا نمی‌رسید و آن چه برای خدا بود به بتان می‌رسید. چه زشت داوری می‌کنند (انعام/۱۳۶). آنان به پندار خود گفتند: این چهارپایان و این کشتزار حرام است. آنها را جز کسی که ما بخواهیم، نباید بخورد و چهارپایانی است که [سوارشدن بر] پشت آنان حرام است. چهارپایانی است که نام خدا را در ذبح بر آنها نمی‌برند. دروغ بستن بر خداست. به زودی خدا برای دروغی که می‌بافند کیفر آنها را می‌دهد (انعام/۱۳۸). آنها گفتند: آن چه در شکم چهارپایان است مخصوص مردان ما است و بر زنان حرام است. اگر مرده [به دنیا آمده] باشد همه در آن شریک هستند. به زودی خدا کیفر این حکم آنان را می‌دهد (انعام/۱۳۹). در نظر بسیاری از مشرکان، شریکان آنان کشتن فرزندانشان را آراسته جلوه دادند تا آنان را نابود کنند و دینشان را بر آنان مشتبه گردانند. اگر خدا می‌خواست چنین نمی‌کردند. پس آنان را با آن چه دروغ می‌بافند، واگذار (انعام/۱۳۷). به راستی آنان که فرزندان خود را از سفاهت و نادانی کشتند و آن‌چه خدا روزی آنها کرده است با دروغ بستن به خدا حرام دانسته‌اند، زیان کردند. بی‌گمان گمراه شدند و راه‌یافته نبودند (انعام/١٤۰) هشت جفت [چهارپا]، از گوسفند، بز، شتر و گاو نر و مادۀ آنها [برای مردم حلال است]. بگو: آیا این دو جنس نر یا مادّه یا بچه‌ای که در رحم مادّه‌ها است، کدام یک حرام شده است (انعام/۱۴۴،۱۴۳)؟ اگر راست می‌گویید به من دلیلی ارائه دهید (انعام/۱۴۳). یا شما شاهد هستید که خدا بر این حرمت توصیه نموده است؟ کیست ستمکارتر از آن که به خدا دروغ بندد (انعام/۱۴۴،۲۱) و به جهل خود مردم را گمراه کند (انعام/۱۴۴) یا آیات را دروغ شمارد (انعام/۲۱)؟ [به مشرکان] بگو: گواهان خود را بر این چیزها [که می‌گویید] خدا حرام کرده است بیاورید. پس هر گاه گواهی دادند، تو با آنها گواهی نده و از هوی و هوس کسانی که به آیات ما دروغ بستند و … پیروی نکن (انعام/۱۵۰). شما را چه می‌‌شود که از آن‌چه [در ذبح] نام خدا بر آن برده شده است نمی‌خورید؟ در حالی که [خدا] آن چه را بر شما حرام کرده است جز آن‌چه را از [خوردن] آن ناگزیر باشید، برای شما روشن ساخته است. بی‌گمان بسیاری با هوا و هوس‌های خود، به نادانی [مردم] را گمراه می‌کنند (انعام/۱۱۹). خدا دربارۀ بَحیره و سائِبه، وَصیله و حامی [چهارپایانی که در زمان جاهلیّت حرام می‌دانستند، حکمی] قرار نداده است، ولی کسانی که کفر ورزیدند، بر خدا دروغ می‌بندند. بیشتر آنها تعقّل نمی‌کنند (مائده/۱۰۳). جز این نیست که تأخیر انداختن ماه حرام باعث فزونی در کفر است که کافران به وسیلۀ آن گمراه می‌شوند. آنها ماه حرام را یک سال حلال و یک سال حرام می‌کنند تا آن را با شمارۀ ماه‌هایی که خدا حرام کرده است موافق سازند و در نتیجه آن چه را خدا حرام کرده است، حلال می‌گردانند. بدیِ اعمال آنها در نظرشان آراسته شده است (توبه/۳۷).

اطلاعات بیشتر: تحریف