| امید، انتظار وقوع امری خوشایند، این مفهوم از مادّه «ر ج و» ۲۳ بار و واژه «عَسی» ۲۱ بار و «لَعَلَ» ۱۲۳ بار آمده است.
چکیده: کسانی که به لقای خدا امید دارند، کارهای شایسته می‌کنند و کسی را با خدا شریک نمی‌گیرند. کسانی که کتاب خدا را می‌خوانند و نماز برپا می‌دارند و انفاق می‌کنند، به داد و ستدی امید بسته‌اند که تباه نمی‌گردد. پیامبر خدا و ابراهیم سرمشقی نیکوست، برای کسانی که به خدا امید دارند. کسانی که ایمان آوردند و در راه خدا هجرت و جهاد کردند، به رحمت خدا امید دارند. کسانی که به لقای ما امید ندارند و به زندگی دنیا راضی شدند، جایگاهشان جهنّم است. کسانی که به لقای ما امید ندارند، در طغیانشان رها می‌کنیم. جهنّم بازگشتگاه طغیانگران است. زیرا آنان به حساب، امید نداشتند. کافران به زنده شدن امید ندارند. کسانی که توبه کرده و ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده باشند، امید است رستگار گردند. امید است خدا مردان، زنان و کودکان مستضعفی که چاره‌ای ندارند و راهی نمی‌یابند را ببخشاید. خدا به پیامبر می‌فرماید: پاسی از شب را به نماز بیدار باش امید که خدا تو را به مقامی ستوده برساند. خدا آیات را بیان می‌کند، امید که به لقاى پروردگارتان یقین آورید. نعمت خود را بر شما تمام مىگرداند، امید که تسلیم گردید. آسمان و زمین و آن چه در آن است را آفرید امید که شما هدایت یابید. باید فرمان خدا را اجابت کنید و به او و به پیامبر او ایمان آورید و او را پیروى کنید، امید که هدایت شوید. با این کتاب، مردم را هشدار ده، امید که هدایت یابند. خدا قرآن را فرستاد، روزه را بر شما مقرّر کرد، احکام را بیان می‌کند و قصاص را قرار داد، امید که به تقوا گرایید. خدا را پرستش کنید، از راه او پیروی کنید و از راه‌های غیر از او پیروی نکنید، امید که به تقوا گرایید. تذکّر دادن لازم است، امید که به تقوا گرایند. خدا به شما اندرز می‌دهد، امید که پند گیرید. قرآن را آسان و پیوسته گردانید و در آن هر گونه مَثَلی آورد، امید که پند گیرید. آیات، احکام و مَثَل‌ها را بیان می‌کند، امید که متذکّر شوید و بیندیشید. قرآن را نازل کرده، امید که بیندیشید. مَثَل‌ها را بیان می‌کند، امید که تفکّر کنید. نعمت‌ها را برای انسان آفریده و او را هدایت کرده و آیات را بیان می‌کند، امید که سپاسگزاری کنند. از خدا و فرستاده او اطاعت کنید و از قرآن پیروی کنید، هنگام خواندن آن خاموش باشید، تقوا پیشه کنید، نماز برپا کنید و زکات دهید، امید که مورد رحمت قرار گیرید. از خدا پروا کنید، به او تقرّب جویید، در راه او جهاد کنید، رکوع و سجود کنید، پروردگار خود را بپرستید، کار خیری انجام دهید، توبه کنید، از شراب و قمار و بت‌ها و تیرهای قرعه دوری کنید، صبر کنید، ایستادگی کنید و مرزها را نگهبانی کنید، امید که رستگار شوید. آیات را بیان می‌کند، امید که آنان بفهمند و بازگردند. عذاب را به نافرمانان می‌چشاند، امید که آنها بازگردند. امید (رجا)، هر کس به لقای پروردگار خود امید دارد پس باید کارهای شایسته کند و در پرستش پروردگار خود هیچ کس را شریک نگیرد (کهف/۱۱۰). هر کس به لقای خدا امید دارد پس به درستی که وعده خدا فرا می‌رسد (عنکبوت/۵). کسانی که ایمان آوردند و در راه خدا هجرت و جهاد کردند، آنها به رحمت خدا امید دارند. خدا آمرزنده مهربان است (بقره/۲۱۸). کسانی را که آنها (مشرکان) می‌خوانند، [خود] به سوی پروردگار خود تقرّب می‌جویند که کدام یک از آنها [به او] نزدیکتر هستند. به رحمت او امید دارند و از عذاب او می‌ترسند زیرا عذاب پروردگارت همواره حذر کردنی است (اسراء/۵۷). [آیا آن کفرپیشه بهتر است] یا آن که در شب در حال سجده، ایستاده و با فروتنی به عبادت مشغول است و از آن سرای می‌ترسد و به رحمت پروردگار خود امید دارد؟ بگو، آیا آنان که می‌دانند و آنان که نمی‌دانند برابر هستند؟ تنها خردمندان پند می‌پذیرند (زمر/۹). کسانی که کتاب خدا را می‌خوانند و نماز برپا می‌دارند و از آنچه، آنان روزی داده‌ایم، پنهان و آشکار انفاق می‌کنند، به داد و ستدی امید بسته‌اند که هرگز تباه نمی‌گردد تا پاداش آنان را به طور کامل به آنها عطا کند و از فضل خود بر آنان بیفزاید. به درستی که او آمرزنده حق‌شناس است (فاطر/۲۹-۳۰). آنان که به لقای ما امید ندارند و به زندگی دنیا راضی شده‌اند و به آن آرامش یافته‌اند و کسانی که از آیات ما غافل هستند، آنان به سبب آنچه به دست می‌آورند، جایگاهشان آتش است (یونس/۷-۸). چون آیات روشنگر ما بر آنها خوانده می‌شود، آنها که به لقای ما امید ندارند، می‌گویند: قرآنی غیر از این بیاور یا آن را عوض کن. بگو، مرا نرسد که آن را از نزد خود عوض کنم. من جز آنچه را که به من وحی می‌شود، پیروی نمی‌کنم. اگر پروردگارم را نافرمانی کنم، از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم (یونس/۱۵). آنان که به لقای ما امید ندارند، می‌گویند: چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند یا چرا پروردگار خود را نمی‌بینیم؟ بی‌تردید آنها، خود تکبّر ورزیدند و سخت سرکشی کرده‌اند. روزی که فرشتگان را ببینند، آن روز برای گناهکاران بشارتی نیست و می‌گویند: دور و ممنوع [از رحمت خدا]. به هر عملی که انجام داده‌اند، می‌پردازیم و آن را چون گردی می‌گردانیم (فرقان/۲۱-۲۳). اگر خدا در رساندن بدی شتاب می‌کرد، چنان که آنها خواهان شتاب در خوبی‌ها هستند، بی‌گمان اجلشان فرا می‌رسید پس کسانی را که به لقای ما امید ندارند، در طغیانشان رها می‌کنیم تا سرگردان بمانند (یونس/۱۱). بی‌گمان بر شهری که باران عذاب بر آن بارانده شد، گذشته بودند پس آیا آن را نمی‌دیدند؟ بلکه به برانگیخته شدن امید ندارند (فرقان/۴۰). [جهنّم] براى سرکشان، بازگشتگاهى است. روزگارى دراز در آن درنگ می‌کنند. در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى جز آب جوشان و چرکابه اى. کیفرى متناسب [با جرم آنها] است. آنان بودند که به حساب امید نداشتند. آیات ما را سخت تکذیب مى کردند حال آن‌که هر چیزى را برشمرده [به صورت] کتابى درآوردهایم پس بچشید که جز عذاب، هرگز [چیزى] بر شما نمى افزاییم (نبأ/۲۲-۳۰). [نوح به قوم خود گفت:] شما را چه شده که به عظمت خدا امید ندارید (نوح/۱۳)؟ گفتند: ای صالح، بی‌گمان پیش از این، در میان ما مایه امید ما بودی، آیا ما را از پرستیدن آنچه پدرانمان می‌پرستیدند، باز می‌داری (هود/۶۲)؟ به سوی مدین، برادرشان شعیب را [فرستادیم]. گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید و به روز بازپسین امید داشته باشید و در این سرزمین فتنه و فساد نکنید (عنکبوت/۳۶). تو [ای پیامبر] امید نداشتی که این کتاب بر تو القا شود. این جز رحمتی از پروردگار نبود پس هرگز پشتیبان کافران نباش (قصص/۸۶). اگر در جست‌و‌جوی رحمتی که از پروردگار خود امید داری، از آنان (خویشاوند و تنگدست و در راه مانده) روی می‌گردانی، با آنان به نرمی سخن بگوی (اسراء/۲۸). به کسانی که ایمان آورده‌اند بگو، از کسانی که به روزهای خدا امید ندارند، درگذرند تا [خدا] هر قومی را به آنچه مرتکب شده‌اند، جزا دهد (جاثیه/۱۴). بی‌گمان برای شما در آنان (ابراهیم و کسانی که به او ایمان آورده‌اند)، سرمشقی نیکوست، برای کسی که به خدا و روز بازپسین امید دارد. هر کس روی برتابد، خدا همان بی‌نیاز ستوده است (ممتحنه/۶). بی‌گمان برای شما در پیامبر خدا سرمشقی نیکوست، برای کسی که به خدا و روز بازپسین امید دارد و خدا را بسیار یاد کند (احزاب/۲۱). در تعقیب گروه [دشمنان]، سستی نورزید، اگر شما درد می‌کشید، آنان نیز همان‌گونه که شما درد می‌کشید، درد می‌کشند. حال آن‌که شما به خدا امیدی دارید که آنها امید ندارند. خدا دانای حکیم است (نساء/۱۰۴). بر زنان از کار افتاده‌ای که امید زناشویی ندارند، گناهی نیست که پوشش خود را کنار نهند، بدون آن‌که زینتی را آشکار کنند. عفت ورزیدن برای آنها بهتر است. خدا شنوای داناست (نور/۶۰). امید (لعل)، [خدا] کارها را تدبیر مى کند و آیات را به روشنى بیان مى نماید، امید که شما به لقاى پروردگارتان یقین حاصل کنید (رعد/۲). خدا از آنچه آفریده به سود شما سایه هایى فراهم آورده است. از کوه‌ها براى شما پناهگاه هایى قرار داده و براى شما تنپوشهایى مقرّر کرده که شما را از گرما حفظ م ىکند و تنپوشهایى که شما را در جنگتان حمایت مى نماید. این‌گونه او نعمت خود را بر شما تمام مى گرداند، امید که تسلیم گردید (نحل/۸۱). اگر از آنان بپرسى، آسمان‌ها و زمین را چه کسى آفریده است؟ بی‌تردید خواهند گفت: آنها را همان قادر دانا، آفریده است. همان کسى که این زمین را براى شما گهواره اى گردانید و براى شما در آن راه‌ها قرار داد، امید که هدایت شوید (زخرف/۹-۱۰). در زمین کوه‌هایی استوار قرار دادیم تا مبادا شما را بجنباند و در آن راه‌هایی فراخ پدید آوردیم، امید که هدایت شوند (انبیاء/۳۱). در زمین کوه‌هایى استوار افکند تا شما را نجنباند و رودها و راه‌ها [قرار داد]، امید که شما هدایت یابید (نحل/۱۵). خدا آیات خود را برای شما روشن می‌کند، امید که شما هدایت شوید (آل‌عمران/۱۰۳). هر گاه بندگان من، درباره من از تو می‌پرسند: [بگو]، من نزدیک هستم. دعای دعاکننده را هنگامی که مرا بخواند، اجابت می‌کنم پس باید مرا اجابت کنند و به من ایمان آورند، امید که رشد یابند (بقره/۱۸۶). به خدا و فرستاده او که پیامبر درس ناخوانده اى است که به خدا و کلمات او ایمان دارد، ایمان آورید و او را پیروى کنید، امید که هدایت شوید (اعراف/۱۵۸). از آنان (مردم) نترسید و از من بترسید تا نعمت خود را بر شما کامل گردانم، امید که هدایت شوید (بقره/۱۵۰). آن (کتاب) حق و از جانب پروردگار توست تا مردمى را که پیش از تو بیم دهنده اى براى آنان نیامده است، هشدار دهى، امید که هدایت یابند (سجده/۳). ای مردم، پروردگار خود را که شما و کسانی را که پیش از شما بودند آفریده است، پرستش کنید، امید که به تقوا گرایید (بقره/۲۱). ای خردمندان، شما را در قصاص، زندگانی است، امید که به تقوا گرایید (بقره/۱۷۹). از راه راست من پیروی کنید و از راه‌های دیگر که شما را از راه او پراکنده می‌کند، پیروی نکنید. اینهاست که شما را به آن سفارش کرده است، امید که به تقوا گرایید (انعام/۱۵۳). قرآن عربی و بی‌هیچ کژی است، امید که آنان به تقوا گرایند (زمر/۲۸). با آن کسانی را که بیم دارند به سوی پروردگارشان محشور شوند، هشدار ده که غیر از او برای آنها یار و شفیعی نیست، امید که به تقوا گرایند (انعام/۵۱). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه بر شما مقرّر شده است همان‌گونه که بر کسانی که پیش از شما بودند مقرّر بوده است، امید که به تقوا گرایید (بقره/۱۸۳). آن را به صورت قرآنى عربى نازل کردیم و در آن از انواع هشدارها سخن آوردیم امید که آنان به تقوا گرایند یا پندى تازه براى آنان بیاورد (طه/۱۱۳). خدا آیات خود را براى مردم بیان مى کند، امید که آنها به تقوا گرایند (بقره/۱۸۷). چیزی از حساب آنان (ستمکاران) بر عهده کسانی که به تقوا می‌گرایند، نیست لیکن تذکّر دادن است، امید که آنان به تقوا گرایند (انعام/۶۹). شایسته نیست مؤمنان همگى [براى جهاد] کوچ کنند پس چرا از هر فرقه اى از آنان، دستهاى کوچ نمى کنند تا [دست هاى بمانند و] در دین آگاهى پیدا کنند و قوم خود را وقتى به سوى آنان بازگشتند، بیم دهند، امید که آنان حذر کنند (توبه/۱۲۲). بدانید بی‌گمان خدا زمین را پس از مرگ آن زنده می‌گرداند. به‌راستی آیات را برای شما روشن گردانیده‌ایم، امید که بیندیشید (حدید/۱۷). او (پروردگار) همان کسی است که شما را از خاکی آفرید سپس از نطفه‌ای آن‌گاه از علقه‌ای و بعد شما را به صورت کودکی خارج می‌کند تا به کمال قوّت خود برسید و تا سالمند شوید. از میان شما کسی است که زودتر می‌میرد و تا به مدّتی که مقرّر است، برسید، امید که بیندیشید (غافر/۶۷). بگو، بیایید تا آنچه را پروردگارتان بر شما حرام کرده براى شما بخوانم، چیزى را با او شریک قرار ندهید. به پدر و مادر احسان کنید. فرزندان خود را از بیم تنگدستى نکشید. ما شما و آنان را روزى مى رسانیم. به کارهاى زشت چه علنى آن و چه پوشیده نزدیک نشوید. نفسى را که خدا حرام کرده جز به حق نکشید. اینهاست که شما را به آن سفارش کرده، امید که بیندیشد (انعام/۱۵۱). ما آن (کتاب) را قرآنی عربی نازل کردیم، امید که بیندیشید (یوسف/۲؛ زخرف/۳). این قرآن را به سوی تو نازل کردیم تا برای مردم آنچه را به سوی آنان نازل شده است بیان کنی، امید که تفّکر کنید (نحل/۴۴). خدا آیات را برای شما بیان می‌کند، امید که تعقّل کنید (بقره/۲۴۲؛ نور/۶۱). خدا آیات را برای شما بیان می‌کند، امید که تفکر کنید (بقره/۲۶۶). ما آن را قرآنی عربی نازل کردیم امید که بیندیشند (یوسف/۲). بنگر چگونه آیات را گوناگون بیان می‌کنیم، امید که آنها بفهمند (انعام/۶۵). اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‌کردیم، آن را از ترسِ خدا خاشع و از هم پاشیده می‌دیدی. این مَثَل‌ها را برای مردم می‌زنیم، امید که تفکّر کنند (حشر/۲۱). خدا آیات براى شما روشن مى گرداند، امید که تفکّر کنید (بقره/۲۱۹). در حقیقت خدا به عدل، نیکوکاری و بخشش به خویشاوندان فرمان می‌دهد و از کار زشت و ناپسند باز می‌دارد. به شما اندرز می‌دهد، امید که متذکر شوید (نحل/۹۰). به مال یتیم جز به شیوه‌ای نیکوتر نزدیک نشوید تا به حدّ رشد خود برسد. پیمانه و ترازو را به عدالت تمام بدهید. هیچ کس را جز به اندازه توانش تکلیف نمی‌کنیم. چون سخن گویید، دادگری کنید، هر چند درباره خویشاوند باشد و به پیمان خدا وفا کنید. اینهاست که خدا شما را به آن سفارش کرده است، امید که متذکر شوید (انعام/۱۵۲). در حقیقت قرآن را بر زبان تو آسان گردانیدیم، امید که متذکر شوید (دخان/۵۸). سوره اى است که آن را نازل و آن را واجب گردانیدیم و در آن آیاتى روشن فرو فرستادیم امید که شما متذکر شوید (نور/۱). در این قرآن از هرگونه مَثَلی برای مردم آوردیم، امید که آنان متذکر شوند (زمر/۲۷). به راستی برای آنها این سخن را پیوسته کردیم، امید که متذکّر شوند (قصص/۵۱). ای فرزندان آدم، در حقیقت ما برای شما لباسی فرو فرستادیم که عورت‌های شما را می‌پوشاند و زینتی است ولی بهترین جامه تقواست. این از نشانه‌های خداست، امید که متذکّر شوند (اعراف/۲۶). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به خانه‌هایی که خانه شما نیست داخل نشوید تا اجازه بگیرید و بر اهل آن سلام کنید. این برای شما بهتر است، امید که متذکّر شوید (نور/۲۷). خدا به اذن خود به سوی بهشت و آمرزش می‌خواند و آیات خود را برای مردم روشن می‌کند، امید که متذکّر شوند (بقره/۲۲۱). اوست که بادها را پیشاپیش رحمت خود مژده‌رسان می‌فرستد تا آن‌گاه که ابرهای گرانبار را بردارد، آن را به سوی سرزمین مرده برانیم و از آن آب فرود آوریم و از هر گونه میوه‌ای بیرون آوریم. این‌گونه مردگان را بیرون می‌آوریم، امید که شما متذکّر شوید (اعراف/۵۷). از هر چیزی دو گونه آفریدیم، شاید شما متذکّر شوید (ذاریات/۴۹). خدا مثل‌ها را براى مردم مىزند، امید که آنان متذکّر شوند (ابراهیم/۲۵). از رحمت خداست که شب و روز را برای شما قرار داد تا در آن آرام گیرید و از فضل او بجویید، امید که سپاس گزارید (قصص/۷۳). از نشانه‌های او این که بادهای بشارت‌آور را می‌فرستد تا بخشی از رحمت خود را به شما بچشاند و تا کشتی به فرمان او جاری گردد و تا از فضل او بجویید، امید که سپاس گزارید (روم/۴۶). خدا همان کسی است که دریا را برای شما مسخّر گردانید تا کشتی‌ها در آن، به فرمان او روان شوند و تا از فضل او طلب کنید، امید که سپاس گزارید (جاثیه/۱۲). اوست کسى که دریا را مسخّر گردانید تا از آن، گوشت تازه بخورید و زیوری که آن را مى پوشید، از آن بیرون آورید و کشتی‌ها را در آن شکافنده مى بینى و تا از فضل او بجویید، امید که شما سپاس گزارید (نحل/۱۴). دو دریا یکسان نیستند. این یک شیرینِ تشنگی‌زدا و نوشیدن آن گوارا است و آن یک، شورِ تلخ مزه است. از هر یک گوشتی تازه می‌خورید و زیوری که آن را می‌پوشید بیرون می‌آورید و کشتی‌ها را در آن موج شکاف می‌بینی تا از فضل او جستجو کنید، امید که سپاس گزارید (فاطر/۱۲). خدا شما را از شکم مادرانتان در حالى که چیزى نمى دانستید، بیرون آورد و براى شما گوش، چشم‌ها و دل‌ها قرار داد، امید که سپاس گزارید (نحل/۷۸). خدا نمی‌خواهد [با احکام] بر شما تنگ گیرد لیکن می‌خواهد شما را پاک و نعمت خود را بر شما تمام کند، امید که سپاس گزارید (مائده/۶). خدا را به پاس آن‌که شما را هدایت کرده است، به بزرگى بستایید، امید که سپاس گزارید (بقره/۱۸۵). شتران فربه را براى شما از شعایر خدا قرار دادیم. در آنها براى شما خیر است پس نام خدا را بر آنها در حالى که برپا ایستادهاند، ببرید و چون به پهلو افتادند، از آنها بخورید و به تنگدست و به بینوا بخورانید. این‌گونه آنها را براى شما رام کردیم، امید که سپاس گزارید (حج/۳۶). خدا آیات خود را برای شما بیان می‌کند، امید که سپاسگزاری کنید (مائده/۸۹). نماز برپا کنید. زکات دهید و از فرستاده اطاعت کنید، امید که مورد رحمت قرار گیرید (نور/۵۶). از آتشی که برای کافران آماده شده بترسید و خدا و رسول را اطاعت کنید، امید که مورد رحمت قرار گیرید (آل‌عمران/۱۳۱-۱۳۳). این خجسته کتابی است که ما آن را نازل کردیم پس از آن پیروی کنید و تقوا پیشه کنید، امید که مورد رحمت قرار گیرید (انعام/۱۵۵). هنگامی که قرآن خوانده می‌شود به آن گوش سپارید و خاموش بمانید، امید که مورد رحمت قرار گیرید (اعراف/۲۰۴). جز این نسیت که مومنان برادران یکدیگر هستند پس میان برادران خود را سازش دهید و از خدا پروا کنید، امید که مورد رحمت قرار گیرید (حجرات/۱۰). تقوای الهی پیشه کنید، امید که رستگار شوید (بقره/۱۸۹). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پروا کنید و به سوی او تقرّب جویید و در راه او جهاد کنید، امید که رستگار شوید (مائده/۳۵). ای خردمندان، از خدا پروا کنید، امید که رستگار شوید (مائده/۱۰۰). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، رکوع و سجود کنید. پروردگار خود را بپرستید و کار خیری انجام دهید، امید که رستگار شوید (حج/۷۷). ای مومنان، همگی به سوی خدا توبه کنید، امید که رستگار شوید (نور/۳۱). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، شراب، قمار، بت‌ها و تیرهای قرعه پلیدند و از عمل شیطان هستند پس از آنها دوری کنید، امید که رستگار شوید (مائده/۹۰). چون نماز گزارده شد، در زمین پراکنده شوید و فضل خدا را جویا شوید و خدا را بسیار یاد کنید، امید که رستگار شوید (جمعه/۱۰). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صبر کنید، ایستادگی کنید و مرزها را نگهبانی کنید، امید که رستگار شوید (آل‌عمران/۲۰۰). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چون با گروهی برخورد می‌کنید، پایداری کنید و خدا را بسیار یاد کنید، امید که رستگار شوید (انفال/۴۵). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، ربا را چندین برابر نخورید. از خدا پروا کنید، امید که رستگار شوید (آل‌عمران/۱۳۰). آیات را به تفصیل بیان می‌کنیم، امید که آنان بازگردند (اعراف/۱۷۴). بی‌گمان غیر از آن عذاب بزرگتر، از عذاب این دنیا نیز به آنها (نافرمانان) می‌چشانیم، امید که آنها بازگردند (سجده/۲۱). به سبب آنچه دست‌های مردم فراهم آورده، فساد در خشکی و دریا پدیدار شده است تا برخی از آنچه را انجام داده‌اند به آنان بچشاند، امید که بازگردند (روم/۴۱). بی‌گمان همه شهرهای پیرامون شما را هلاک کرده و آیات خود را گوناگون بیان کردیم، امید که آنها بازگردند (احقاف/۲۷). اگر سوگندهاى خود را پس از پیمان خویش شکستند و شما را در دینتان طعن زدند پس با پیشوایان کفر، بجنگید زیرا آنان را هیچ [پای‌بندی] به سوگندی نیست، امید که باز ایستند (توبه/۱۲). در هیچ شهری پیامبری نفرستادیم مگر آن که مردم آن را به سختی و رنج دچار کردیم، امید که تضرّع کنند (اعراف/۹۴). چون عذاب ما را احساس کردند ناگاه از آن می‌گریختند. نگریزید و به سوی آنچه در آن نعمت داده شده بودید و خانه‌هایتان بازگردید، امید که شما مورد پرسش قرار گیرید (انبیاء/۱۲-۱۳). [نوح به قوم خود گفت:] آیا تعجّب کردید که بر مردی از خودتان پندی از جانب پروردگارتان برای شما آمده تا شما را بیم دهد و تا شما پرهیزگاری کنید، امید که مورد رحمت قرار گیرید (اعراف/۶۳)؟ [هود به قوم خود گفت:] نعمت‌هاى خدا را به یاد آورید، امید که رستگار شوید (اعراف/۶۹). شما کاخ‌های استوار می‌گیرید، امید که جاودانه بمانید (شعراء/۱۲۹)؟ [صالح گفت:] چرا از خدا آمرزش نمی‌خواهید، امید که مورد رحمت قرار گیرید (نمل/۴۶)؟ [ابراهیم] آنها (بت‌ها) را جز بزرگترشان را ریز ریز کرد، امید که آنها به سراغ آن بروند (انبیاء/۵۸). گفتند: او (ابراهیم) را در برابر دیدگان مردم آورید، امید که آنها شهادت دهند (انبیاء/۶۱). [ابراهیم گفت:] پروردگارا، من یکی از فرزندان خود را در درّه‌ای بی‌کشت، نزد خانه محترم تو سکونت دادم. پروردگارا، تا نماز برپا دارند پس دل‌های برخی از مردم را به سوی آنان متمایل گردان و آنها را از محصولات روزی ده، امید که سپاسگزاری کنند (ابراهیم/۳۷). ابراهیم آن (کلمه توحید) را در پی خود سخنی جاودان کرد، امید که آنان بازگردند (زخرف/۲۸). [یکی از آن دو زندانی که نجات یافته بود، گفت:] یوسف، ای مرد صدیق، درباره [این خواب که] هفت گاو فربه، هفت گاو لاغر آنها را میخورند و هفت خوشه سبز و [هفت خوشه] خشکیده دیگر را به ما نظر بده تا به سوی مردم برگردم، امید که آنها بدانند (یوسف/۴۶). یوسف به غلامان خود گفت: سرمایه‌های آنها (برادرانش) را در بارهایشان بگذارید، امید که وقتی به سوی خانواده خود برمی‌گردند آن را بازیابند، امید که بازگردند (یوسف/۶۲). موسى به خانواده خود گفت: من آتشى دیدم. به‌زودى براى شما خبرى از آن خواهم آورد یا شعله آتشى براى شما مى آورم، امید که خود را گرم کنید (نمل/۷). اینجا بمانید که من آتشی دیدم، امید که از آن خبری یا شعله‌ای از آتش برایتان بیاورم، امید که خود را گرم کنید (قصص/۲۹). درنگ کنید زیرا من آتشى دیدم، امید که پاره اى از آن براى شما بیاورم یا در پرتو آتش راه یابم (طه/۱۰). [ای موسی] با او (فرعون) سخنی نرم گویید، امید که پند پذیرد یا بترسد (طه/۴۳-۴۴). [فرعون گفت:] ای هامان، برای من بر گل آتش بیفروز و برجی برای من بساز، امید که از خدای موسی اطّلاع یابم (قصص/۳۸). ای هامان، برای من برجی بساز شاید من به آن راه‌ها برسم، راه‌های آسمان‌ها تا از خدای موسی اطّلاع یابم (غافر/۳۶-۳۷). به مردم گفته شد: آیا شما هم جمع خواهید شد؟ امید که اگر ساحران غالب شدند ما از آنها پیروی کنیم (شعراء/۳۹-۴۰). ما هیچ نشانه‌ای به آنان (فرعون و سرانش) نشان نمی‌دادیم مگر این که آن، از نظیر آن، بزرگتر بود و به عذاب گرفتارشان کردیم، امید که باز گردند (زخرف/۴۸). در حقیقت ما فرعونیان را به خشکسالی و کمبود محصولات دچار کردیم، امید که متذکر شوند (اعراف/۱۳۰). با موسی چهل شب قرار گذاشتیم آن‌گاه شما بعد از او، گوساله را به پرستش گرفتید در حالی که ستمکار بودید پس از آن، بر شما بخشیدیم، امید که سپاسگزاری کنید و به موسی کتاب و فرقان دادیم، امید که هدایت یابید (بقره/۵۱-۵۳). به راستى پس از آن‌که نسل‌هاى نخستین را هلاک کردیم به موسى کتاب دادیم که [دربردارنده] روشنگرى ها و رهنمود و رحمتى براى مردم بود امید که آنان متذکر شوند (قصص/۴۳). به یقین ما به موسی کتاب دادیم، امید که آنان هدایت یابند (مومنون/۴۹). به موسی کتاب دادیم برای این که [نعمت را] بر کسی که نیکی کرده، تمام کنیم و برای این که هر چیزی را بیان کنیم و هدایت و رحمتی باشد، امید که به لقای پروردگار خود ایمان آورند (انعام/۱۵۴). [ای بنی‌اسرائیل،] آنچه را به شما داده‌ایم، محکم بگیرید و آنچه را در آن است، به یاد داشته باشید، امید که به تقوا گرایید (بقره/۶۳؛ اعراف/۱۷۱). گفتید: ای موسی، تا خدا را آشکارا نبینیم، هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد پس در حالی که می‌نگریستید، صاعقه شما را فرا گرفت سپس شما را بعد از مرگتان برانگیختیم، امید که سپاس گزارید (بقره/۵۵-۵۶). چون شخصى را کشتید و درباره او با یکدیگر به ستیزه برخاستید حال آن‌که خدا آنچه را کتمان مى کردید، آشکار گردانید. پس فرمودیم: پاره‌ای از آن (گاو سر بریده) را به آن بزنید. این‌گونه خدا مردگان را زنده می‌کند و آیات خود را به شما نشان می‌دهد، امید که بیندیشید (بقره/۷۳). آنها (یهودیان) را به خوشی‌ها و ناخوشی‌ها آزمودیم، امید که آنان بازگردند (اعراف/۱۶۸). گروهى از آنان (اصحاب سبت) گفتند: براى چه قومى را که خدا هلاک کننده آنها است یا آنان را به عذابى سخت عذاب خواهد کرد، پند مى دهید؟ گفتند: تا معذرتى پیش پروردگارتان باشد، امید که آنان تقوا پیشه کنند (اعراف/۱۶۴). به یقین به سوی امّت‌هایی که پیش از تو بودند [پیامبرانی] فرستادیم و آنها را به تنگدستی و سختی دچار کردیم، امید که تضرّع کنند (انعام/۴۲). هنگامی که [موسى را] ندا دادیم تو در جانب طور نبودى ولى رحمتى از پروردگار تو است تا قومى را که هیچ هشداردهنده اى پیش از تو برای آنها نیامده است، بیم دهى امید که آنان متذکر شوند (قصص/۴۶). بر آنچه مى گویند، شکیبا باش. پیش از برآمدن آفتاب و قبل از فرو شدن آن با ستایش، پروردگارت را تسبیح گوى و برخى از ساعات شب و حوالى روز را به نیایش پرداز، امید که خشنود گردى (طه/۱۳۰). اگر در جنگ بر آنها (کافران) دست یافتی کسانی را که پشت سر آنان هستند تار و مار کن، امید که عبرت گیرند (انفال/۵۷). داستان [تکذیب کننده آیات] را حکایت کن، امید که آنان بیندیشند (اعراف/۱۷۶). رو ترش کرد و روی گردانید، چون آن نابینا نزد او آمد. تو چه می‌دانی، امید که او به پاکی گراید یا پند گیرد و آن پند سودش دهد (عبس/۱-۴). اى پیامبر، چون زنان را طلاق دادید در [زمان] عدّه آنان طلاقشان دهید و حساب آن عدّه را نگه دارید. از خدا، پروردگارتان بترسید. آنان را از خانه هایشان بیرون نکنید و بیرون نروند مگر آن‌که مرتکب کار زشت آشکارى شده باشند. این احکام خدا است. هر کس از مقرّرات خدا پا فراتر نهد، بی‌گمان به خودش ستم کرده است. نمى دانى، امید که خدا پس از این امرى پدید آورد (طلاق/۱). به یاد آورید هنگامى را که شما در زمین، گروهى اندک و مستضعف بودید. مى‌ترسیدید مردم شما را بربایند پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به یارى خود نیرومند گردانید و از چیزهاى پاک به شما روزى داد، امید که سپاس گزارید (انفال/۲۶). بی‌تردید خدا شما را در بدر با آن که ناتوان بودید، یاری کرد پس از خدا پروا کنید، امید که سپاسگزاری کنید (آل‌عمران/۱۲۳). چون به آنان گفته شود: از آنچه پیش رو و پشت سر دارید، بترسید، امید که مورد رحمت قرار گیرید، [نمی‌شنوند] (یس/۴۵). کسانی که کافر شدند، گفتند: به این قرآن گوش ندهید و سخن لغو در آن اندازید، امید که شما پیروز گردید (فصّلت/۲۶). غیر از خدا، خدایانی برای خود گرفته‌اند، امید که یاری شوند (یس/۷۴). آن‌گاه که مرگ یکى از ایشان فرا رسد، مى گوید پروردگارا، مرا بازگردانید، امید که من در آنچه وا نهاده ام، کار نیکى انجام دهم. نه چنین است. (مومنون/۹۹-۱۰۰). گروهی از اهل کتاب گفتند: در آغاز روز به آنچه بر مومنان نازل شده، ایمان آورید و در پایان روز انکار کنید، امید که آنها برگردند (آل‌عمران /۷۲). امید (عسی)، کسانی که توبه کرده و ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده باشند، امید است که رستگار گردند (قصص/۶۷). گروهی هستند که به گناهان خود اعتراف می‌کنند و کار شایسته را با کار بد آمیخته‌اند. امید است که خدا توبه آنها را بپذیرد. به یقین خدا بسیار آمرزنده مهربان است (توبه/۱۰۲). اى کسانى که ایمان آورده اید، به درگاه خدا توبه اى راستین کنید، امید است پروردگارتان بدی‌هایتان را از شما بزداید و شما را به باغ‌هایى که از زیر آن جوی‌ها روان است، درآورد (تحریم/۸). امید است خدا مردان و زنان و کودکان مستضعفی که چاره‌ای ندارند و راهی نمی‌یابند را ببخشاید. خدا بسیار باگذشت و آمرزنده است (نساء/۹۹). مساجد خدا را تنها کسانی آباد می‌کنند که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند. نماز برپا می‌دارند و زکات می‌دهند و جز از خدا نمی‌ترسند پس امید است اینان از هدایت‌یافتگان باشند (توبه/۱۸). امید است خدا میان کسانی از آنان که با آنها دشمنی دارید، دوستی برقرار کند. خدا تواناست. خدا بسیار آمرزنده مهربان است (ممتحنه/۷). [ابراهیم گفت:] از شما و آنچه غیر از خدا می‌خوانید، کناره می‌گیرم و پروردگار خود را می‌خوانم امید است در خواندن پروردگارم محروم نباشم (مریم/۴۸). [یعقوب] گفت: نفس شما امری را برای شما آراسته کرد پس شکیبایی نیکوست. امید است خدا همه آنان را به نزد من بازآورد (یوسف/۸۳). آن کس که یوسف را، از مصر خریده بود به همسر خود گفت: جایگاه او را گرامی دار. امید است به ما سود دهد یا او را به فرزندی گیریم (یوسف/۲۱). زن فرعون گفت: [این کودک] برای من و تو مایه روشنی چشم است. او را نکشید. امید است برای ما مفید باشد و یا او را به فرزندی بگیریم (قصص/۹). موسی چون رو به سوی مدین نهاد گفت: امید است پروردگارم مرا به راه راست هدایت کند (قصص/۲۲). [موسی به قوم خود] گفت: امید است پروردگارتان دشمن من و شما را نابود کند و شما را در این سرزمین جانشین کند، آن‌گاه بنگرد چگونه رفتار می‌کنید (اعراف/۱۲۹). [خدا به بنی‌اسرائیل فرمود:] امید است پروردگارتان بر شما رحم کند. اگر [به گناه] بازگردید، ما نیز [به عذاب شما] باز می‌گردیم (اسراء/۸). [صاحبان باغ] گفتند: ای وای بر ما، ما طغیانگر بودیم. امید است پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد زیرا ما به پروردگار خود رغبت داریم (قلم/۳۱-۳۲). [مرد مومن به هم‌نشین کافر خود گفت:] اگر مرا از نظر مال و فرزند کمتر از خود مى بینى، امید است پروردگارم بهتر از باغ تو را به من بدهد و بر آن (باغ تو) از آسمان آفتی بفرستد تا زمینی هموار و بی‌گیاه گردد یا آب آن در زمین فرو رود تا هرگز نتوانی آن را به دست آوری (کهف/۳۹-۴۱). [ای پیامبر] پاسی از شب را به آن (نماز) بیدار باش تا برای تو نافله‌ای امید است پروردگارت تو را به مقامی ستوده برساند (اسراء/۷۹). هرگز در مورد چیزی نگو که من فردا آن را انجام خواهم داد مگر [آن که بگویی] ان شاء الله و چون فراموش کردی، پروردگار خود را یاد کن و بگو، امید است پروردگارم مرا به راهی که نزدیکتر از این به رشد است، هدایت کند (کهف/۲۳-۲۴). در راه خدا بجنگ. تو جز مسئول خود نیستی و مومنان را ترغیب کن، امید است خدا آسیب کسانی را که کفر ورزیده‌اند، باز دارد (نساء/۸۴). کسانی که در دل‌هایشان بیماری است را می‌بینی که [در دوستی] با آنها (یهودیان و مسیحیان) شتاب می‌کنند. می‌گویند: می‌ترسیم حادثه ناگواری به ما برسد پس امید است خدا پیروزی یا امری از نزد خود برای مومنان پیش آورد تا آنها از آنچه در درون خود پنهان می‌کردند، پشیمان شوند (مائده/۵۲). [ای منافقان،] آیا امید بسته‌اید که چون برگشتید، در زمین فساد کنید و خویشاوندی‌های خود را از هم بگسلید (محمّد/۲۲)؟ [ای همسران پیامبر،] اگر شما را طلاق دهد، امید است پروردگارش برای او همسرانی بهتر از شما تسلیم، مومن، خاضع، اطاعت کننده خاضع، توبه‌کارِ عبادت‌پیشه، روزه‌دار و بیوه یا دوشیزه، به او عوض دهد (تحریم/۵). |
الرجا
الرجا، (رجو)، فَمَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَ لَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا (کهف/۱۱۰) مَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ (عنکبوت/۵) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ الَّذِينَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أُوْلَئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللّهِ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (بقره/۲۱۸)
أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَ يَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَ يَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا (اسراء/۵۷) أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاء اللَّيْلِ سَاجِدًا وَ قَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ (زمر/۹) إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ أَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَ عَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَّن تَبُورَ* لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَ يَزِيدَهُم مِّن فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ (فاطر/۲۹-۳۰)
إنَّ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا وَ رَضُواْ بِالْحَياةِ الدُّنْيَا وَ اطْمَأَنُّواْ بِهَا وَالَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ* أُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمُ النُّارُ بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (یونس/۷-۸) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هَذَا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِن تِلْقَاء نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا يُوحَى إِلَيَّ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (یونس/۱۵) وَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنفُسِهِمْ وَ عَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا* يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلَائِكَةَ لَا بُشْرَى يَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِينَ وَ يَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا * وَ قَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاء مَّنثُورًا (فرقان/۲۱-۲۳) وَ لَوْ يُعَجِّلُ اللّهُ لِلنَّاسِ الشَّرَّ اسْتِعْجَالَهُم بِالْخَيْرِ لَقُضِيَ إِلَيْهِمْ أَجَلُهُمْ فَنَذَرُ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (یونس/۱۱) وَ لَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا (فرقان/۴۰) [جهنّم] لِلْطَّاغِينَ مَآبًا* لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا* لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَ لَا شَرَابًا* إِلَّا حَمِيمًا وَ غَسَّاقًا* جَزَاء وِفَاقًا* إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا* وَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا* وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا* فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا (نبأ/۲۲-۳۰)
[قال نوح لقومه] مَّا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (نوح/۱۳)
قَالُواْ يَا صَالِحُ قَدْ كُنتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَذَا أَتَنْهَانَا أَن نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا (هود/۶۲) وَ إِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ ارْجُوا الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ لَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (عنکبوت/۳۶)
[ایها النبی] مَا كُنتَ تَرْجُو أَن يُلْقَى إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرًا لِّلْكَافِرِينَ (قصص/۸۶) وَ إِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ (ذی القربی، المسکین و ابن‌اسبیل) ابْتِغَاء رَحْمَةٍ مِّن رَّبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلًا مَّيْسُورًا (اسراء/۲۸) قُل لِّلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لا يَرْجُون أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِما كَان ُوا يَكْسِبُونَ (جاثیه/۱۴) لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ (ابراهیم و الذین امنوا معه) أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (ممتحنه/۶) لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا (احزاب/۲۱) وَ لاَ تَهِنُواْ فِي ابْتِغَاء الْقَوْمِ إِن تَكُونُواْ تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمَا تَأْلَمونَ وَ تَرْجُونَ مِنَ اللّهِ مَا لاَ يَرْجُونَ وَ كَانَ اللّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (نساء/۱۰۴)
وَ الْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاء اللَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ وَ أَن يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَّهُنَّ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (نور/۶۰) الرجا (لعل)، [الله] يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ (رعد/۲) وَ اللّهُ جَعَلَ لَكُم مِّمَّا خَلَقَ ظِلاَلًا وَ جَعَلَ لَكُم مِّنَ الْجِبَالِ أَكْنَانًا وَ جَعَلَ لَكُمْ سَرَابِيلَ تَقِيكُمُ الْحَرَّ وَ سَرَابِيلَ تَقِيكُم بَأْسَكُمْ كَذَلِكَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْلِمُونَ (نحل/۸۱)
وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ* الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَ جَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (زخرف/۹-۱۰) وَ جَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَ جَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (انبیاء/۳۱) وَ أَلْقَى فِي الأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَ أَنْهَارًا وَ سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (نحل/۱۵) يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (آل‌عمران/۱۰۳) وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ (بقره/۱۸۶) فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِيِّ الأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ كَلِمَاتِهِ وَ اتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (اعراف/۱۵۸) فَلاَ تَخْشَوْهُمْ (الناس) وَ اخْشَوْنِي وَ لأُتِمَّ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (بقره/۱۵۰) هُوَ (الکتاب) الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (سجده/۳)
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (بقره/۲۱) وَ لَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ يَاْ أُولِيْ الأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (بقره/۱۷۹) فَاتَّبِعُوهُ (صراطی مستقیما) وَ لاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (انعام/۱۵۳) قُرآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (زمر/۲۸) وَ أَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُواْ إِلَى رَبِّهِمْ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَ لاَ شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (انعام/۵۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (بقره/۱۸۳) وَ كَذَلِكَ أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَ صَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (طه/۱۱۳) يُبَيِّنُ اللّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (بقره/۱۸۷) وَ مَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِم (الذین ظلموا) مِّن شَيْءٍ وَلَكِن ذِكْرَى لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (انعام/۶۹) وَ مَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةً فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي الدِّينِ وَ لِيُنذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ (توبه/۱۲۲)
اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (حدید/۱۷) هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُيُوخًا وَ مِنكُم مَّن يُتَوَفَّى مِن قَبْلُ وَ لِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُّسَمًّى وَ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (غافر/۶۷) قُلْ تَعَالَوْاْ أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَ لاَ تَقْتُلُواْ أَوْلاَدَكُم مِّنْ إمْلاَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ وَ لاَ تَقْرَبُواْ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ وَ لاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (انعام/۱۵۱) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (یوسف/۲؛ زخرف/۳) وَ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (نحل/۴۴) يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (بقره/۲۴۲؛ نور/۶۱) يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمُ الآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ (بقره/۲۶۶)
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (یوسف/۲) انظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ (انعام/۶۵)
لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَ تِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (حشر/۲۱) يُبيِّنُ اللّهُ لَكُمُ الآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ (بقره/۲۱۹)
إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الإِحْسَانِ وَ إِيتَاء ذِي الْقُرْبَى وَ يَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَ الْمُنكَرِ وَ الْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (نحل/۹۰) وَ لاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُواْ الْكَيْلَ وَ الْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ لاَ نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا وَ إِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُواْ وَ لَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَ بِعَهْدِ اللّهِ أَوْفُواْ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (انعام/۱۵۲) فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (دخان/۵۸) سُورَةٌ أَنزَلْنَاهَا وَ فَرَضْنَاهَا وَ أَنزَلْنَا فِيهَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ لَّعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (نور/۱) وَ لَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِي هَذَا الْقُرْآنِ مِن كُلِّ مَثَلٍ لَّعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (زمر/۲۷)
وَ لَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (قصص/۵۱) يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْءَاتِكُمْ وَ رِيشًا وَ لِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِكَ خَيْرٌ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (اعراف/۲۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَ تُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (نور/۲۷) وَ اللّهُ يَدْعُوَ إِلَى الْجَنَّةِ وَ الْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَ يُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (بقره/۲۲۱) وَ هُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَنزَلْنَا بِهِ الْمَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ كَذَلِكَ نُخْرِجُ الْموْتَى لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (اعراف/۵۷) وَ مِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (ذاریات/۴۹) وَ يَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (ابراهیم/۲۵)
وَ مِن رَّحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (قصص/۷۳) وَ مِنْ آيَاتِهِ أَن يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَ لِيُذِيقَكُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (روم/۴۶) اللَّهُ الَّذِي سخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (جاثیه/۱۲) وَ هُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُواْ مِنْهُ لَحْمًا طَرِيًّا وَ تَسْتَخْرِجُواْ مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَ تَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (نحل/۱۴) وَ مَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَ هَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَ مِن كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَ تَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (فاطر/۱۲) وَ اللّهُ أَخْرَجَكُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَيْئًا وَ جَعَلَ لَكُمُ الْسَّمْعَ وَ الأَبْصَارَ وَ الأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (نحل/۷۸) مَا يُرِيدُ اللّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَكِن يُرِيدُ لِيُطَهَّرَكُمْ وَ لِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (مائده/۶) وَ لِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (بقره/۱۸۵) وَ الْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ كَذَلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (حج/۳۶) يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (مائده/۸۹)
وَ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَ آتُوا الزَّكَاةَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (نور/۵۶) وَ اتَّقُواْ النَّارَ الَّتِي أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ* وَ أَطِيعُواْ اللّهَ وَ الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ* وَ سَارِعُواْ إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَ الأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ (آل‌عمران/۱۳۱-۱۳۳) وَ هَذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَ اتَّقُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (انعام/۱۵۵) وَ إِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَ أَنصِتُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (اعراف/۲۰۴) إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (حجرات/۱۰)
وَ اتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (بقره/۱۸۹) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَ ابْتَغُواْ إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ وَ جَاهِدُواْ فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (مائده/۳۵) فَاتَّقُواْ اللّهَ يَا أُوْلِي الأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (مائده/۱۰۰) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ارْكَعُوا وَ اسْجُدُوا وَ اعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَ افْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (حج/۷۷) وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (نور/۳۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الأَنصَابُ وَ الأَزْلاَمُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (مائده/۹۰) فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَ ابْتَغُوا مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَّعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (جمعه/۱۰) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَ صَابِرُواْ وَ رَابِطُواْ وَ اتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (آل‌عمران/۲۰۰) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُواْ وَ اذْكُرُواْ اللّهَ كَثِيرًا لَّعَلَّكُمْ تُفْلَحُونَ (انفال/۴۵) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَأْكُلُواْ الرِّبَا أَضْعَافًا مُّضَاعَفَةً وَ اتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (آل‌عمران/۱۳۰)
نُفَصِّلُ الآيَاتِ وَ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (اعراف/۱۷۴) وَ لَنُذِيقَنَّهُمْ (الفاسقین) مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (سجده/۲۱) ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُم بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (روم/۴۱) وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا مَا حَوْلَكُم مِّنَ الْقُرَى وَ صَرَّفْنَا الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (احقاف/۲۷) وَ إِن نَّكَثُواْ أَيْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُواْ فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُواْ أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لاَ أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنتَهُونَ (توبه/۱۲)
وَ مَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّبِيٍّ إِلاَّ أَخَذْنَا أَهْلَهَا بِالْبَأْسَاء وَ الضَّرَّاء لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعُونَ (اعراف/۹۴) فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ* لَا تَرْكُضُوا وَ ارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَ مَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ (انبیاء/۱۲-۱۳)
[قال نوح لقومه] أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَى رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُواْ وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (اعراف/۶۳)
[قال هود لقومه] فَاذْكُرُواْ آلاء اللّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (اعراف/۶۹) وَ تَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (شعراء/۱۲۹)
[قال صالح] لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (نمل/۴۶) [ابراهیم] فَجَعَلَهُمْ (الاصنام) جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ (انبیاء/۵۸) قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَى أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ (انبیاء/۶۱) [قال ابراهیم] رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ (ابراهیم/۳۷) وَ جَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (زخرف/۲۸)
[قال الذی نجا من السجن] يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنَا فِي سَبْعِ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَ سَبْعِ سُنبُلاَتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يَابِسَاتٍ لَّعَلِّي أَرْجِعُ إِلَى النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَعْلَمُونَ (یوسف/۴۶) وَ قَالَ لِفِتْيَانِهِ اجْعَلُواْ بِضَاعَتَهُمْ فِي رِحَالِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَعْرِفُونَهَا إِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (یوسف/۶۲)
قَالَ مُوسَى لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ نَارًا سَآتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُم بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَّعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ (نمل/۷) امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّي آتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ (قصص/۲۹) امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّي آتِيكُم مِّنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى (طه/۱۰) [يا موسي] فَقُولَا لَهُ (فرعون) قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى (طه/۴۳-۴۴) [قَالَ فِرْعَوْن] فَأَوْقِدْ لِي يَا هَامَانُ عَلَى الطِّينِ فَاجْعَل لِّي صَرْحًا لَّعَلِّي أَطَّلِعُ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَ إِنِّي لَأَظُنُّهُ مِنَ الْكَاذِبِينَ (قصص/۳۸) وَ قَالَ فِرْعَوْنُ يَا هَامَانُ ابْنِ لِي صَرْحًا لَّعَلِّي أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ* أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَى إِلَهِ مُوسَى (غافر/۳۶-۳۷) وَ قِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ* لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (شعراء/۳۹-۴۰) وَ مَا نُرِيهِم (فرعون و ملاه) مِّنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَ أَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (زخرف/۴۸) وَ لَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَونَ بِالسِّنِينَ وَ نَقْصٍ مِّن الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (اعراف/۱۳۰) وَ إِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَ أَنتُمْ ظَالِمُونَ* ثُمَّ عَفَوْنَا عَنكُمِ مِّن بَعْدِ ذَلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ* وَ إِذْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَ الْفُرْقَانَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (بقره/۵۱-۵۳) وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ مِن بَعْدِ مَا أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الْأُولَى بَصَائِرَ لِلنَّاسِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لَّعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (قصص/۴۳) وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (مومنون/۴۹) آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ تَمَامًا عَلَى الَّذِيَ أَحْسَنَ وَ تَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لَّعَلَّهُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (انعام/۱۵۴) [یا بنی‌اسرائیل] خُذُواْ مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَ اذْكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (بقره/۶۳؛ اعراف/۱۷۱) قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَ أَنتُمْ تَنظُرُونَ* ثُمَّ بَعَثْنَاكُم مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (بقره/۵۵-۵۶) وَ إِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِيهَا وَ اللّهُ مُخْرِجٌ مَّا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ* فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ (بقرة) بِبَعْضِهَا كَذَلِكَ يُحْيِي اللّهُ الْمَوْتَى وَ يُرِيكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (بقره/۷۳) وَ بَلَوْنَاهُمْ [الیهود] بِالْحَسَنَاتِ وَ السَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (اعراف/۱۶۸)
قَالَتْ أُمَّةٌ مِّنْهُمْ (اصحاب السبت) لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا اللّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا قَالُواْ مَعْذِرَةً إِلَى رَبِّكُمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (اعراف/۱۶۴)
لَقَدْ أَرْسَلنَآ إِلَى أُمَمٍ مِّن قَبْلِكَ [رسل] فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاء وَ الضَّرَّاء لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ (انعام/۴۲) وَ مَا كُنتَ بِجَانِبِ الطُّورِ إِذْ نَادَيْنَا [موسي] وَلَكِن رَّحْمَةً مِّن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (قصص/۴۶)
فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهَا وَ مِنْ آنَاء اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَى (طه/۱۳۰)
فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ (الکافرین) فِي الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِم مَّنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (انفال/۵۷) فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (اعراف/۱۷۶) عَبَسَ وَ تَوَلَّى* أَن جَاءهُ الْأَعْمَى* وَ مَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى* أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى (عبس/۱-۴)
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُيُوتِهِنَّ وَ لَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا (طلاق/۱) وَ اذْكُرُواْ إِذْ أَنتُمْ قَلِيلٌ مُّسْتَضْعَفُونَ فِي الأَرْضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَ أَيَّدَكُم بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (انفال/۲۶) وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللّهُ بِبَدْرٍ وَ أَنتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (آل‌عمران/۱۲۳)
وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ مَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (یس/۴۵) وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَ الْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ (فصّلت/۲۶) وَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ (یس/۷۴) حَتَّى إِذَا جَاء أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ* لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ (مومنون/۹۹-۱۰۰)
وَ قَالَت طَّآئِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُواْ بِالَّذِيَ أُنزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُواْ وَجْهَ النَّهَارِ وَ اكْفُرُواْ آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (آل‌عمران/۷۲)
الرجا (عسي)، فَأَمَّا مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَعَسَى أَن يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ (قصص/۶۷) وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُواْ بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُواْ عَمَلًا صَالِحًا وَ آخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللّهُ أَن يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (توبه/۱۰۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُكَفِّرَ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ (تحریم/۸) فَأُوْلَئِكَ عَسَى اللّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَ كَانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُورًا (نساء/۹۹) إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ أَقَامَ الصَّلاَةَ وَ آتَى الزَّكَاةَ وَ لَمْ يَخْشَ إِلاَّ اللّهَ فَعَسَى أُوْلَئِكَ أَن يَكُونُواْ مِنَ الْمُهْتَدِينَ (توبه/۱۸) عَسَى اللَّهُ أَن يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ الَّذِينَ عَادَيْتُم مِّنْهُم مَّوَدَّةً وَ اللَّهُ قَدِيرٌ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (ممتحنه/۷)
[قال ابراهیم] أَعْتَزِلُكُمْ وَ مَا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَ أَدْعُو رَبِّي عَسَى أَلَّا أَكُونَ بِدُعَاء رَبِّي شَقِيًّا (مریم/۴۸) قَالَ [یعقوب] بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ عَسَى اللّهُ أَن يَأْتِيَنِي بِهِمْ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (یوسف/۸۳)
وَ قَالَ الَّذِي اشْتَرَاهُ (یوسف) مِن مِّصْرَ لاِمْرَأَتِهِ أَكْرِمِي مَثْوَاهُ عَسَى أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا (یوسف/۲۱) وَ قَالَتِ امْرَأَتُ فِرْعَوْنَ قُرَّتُ عَيْنٍ لِّي وَ لَكَ لَا تَقْتُلُوهُ عَسَى أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَ هُمْ لَا يَشْعُرُونَ (قصص/۹) وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاء مَدْيَنَ قَالَ عَسَى رَبِّي أَن يَهْدِيَنِي سَوَاء السَّبِيلِ (قصص/۲۲) قَالَ [موسی لقومه] عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَ يَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (اعراف/۱۲۹) [قال الله لبنی‌اسرائیل] عَسَى رَبُّكُمْ أَن يَرْحَمَكُمْ وَ إِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا (اسراء/۸)
قَالُوا (اصحاب الجنة) يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ* عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ (قلم/۳۱-۳۲) [قال رجل مومن لصاحبه الکافر] إِن تُرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنكَ مَالًا وَ وَلَدًا* فَعَسَى رَبِّي أَن يُؤْتِيَنِ خَيْرًا مِّن جَنَّتِكَ وَ يُرْسِلَ عَلَيْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِيدًا زَلَقًا* أَوْ يُصْبِحَ مَاؤُهَا غَوْرًا فَلَن تَسْتَطِيعَ لَهُ طَلَبًا (کهف/۳۹-۴۱)
[یا ایها النبی] وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا (اسراء/۷۹) وَ لَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا* إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ وَ اذْكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَ قُلْ عَسَى أَن يَهْدِيَنِ رَبِّي لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَدًا (کهف/۲۳-۲۴) فَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ تُكَلَّفُ إِلاَّ نَفْسَكَ وَ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَسَى اللّهُ أَن يَكُفَّ بَأْسَ الَّذِينَ كَفَرُواْ (نساء/۸۴)
فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ (الیهود و النصاری) يَقُولُونَ نَخْشَى أَن تُصِيبَنَا دَآئِرَةٌ فَعَسَى اللّهُ أَن يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِّنْ عِندِهِ فَيُصْبِحُواْ عَلَى مَا أَسَرُّواْ فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ (مائده/۵۲) فَهَلْ عَسَيْتُمْ (المنافقون) إِن تَوَلَّيْتُمْ أَن تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ (محمّد/۲۲)
[یا نساء النبی] عَسَى رَبُّهُ إِن طَلَّقَكُنَّ أَن يُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَيْرًا مِّنكُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُّؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَيِّبَاتٍ وَ أَبْكَارًا (تحریم/۵) |