چکیده: در هنگام جنگ با کافران، بجنگید تا آنها را از پا در آورید آن‌گاه از آنها اسیر بگیرید. اسیران را یا با منّت یا با گرفتن فدیه آزاد کنید. اگر خدا در دل‌های اسیران خیری یابد، به آنان بهتر از آن‌چه داشتند، می‌دهد و بر آنان می‌آمرزد. نیکان غذای خود را به اسیران می‌بخشند. 

چون با کسانى که کفر ورزیده ‏اند برخورد کنید، گردن‌ها را بزنید تا چون آنان را از پا درآوردید پس محکم ببندید سپس یا منّت گذارید [و آزادشان کنید] و یا عوض بگیرید تا در جنگ اسلحه بر زمین گذاشته شود (محمّد/۴). هیچ پیامبرى را سزاوار نیست، پیش از آن که [دشمن] را در زمین از توان بیندازد، اسیرانی بگیرد. شما متاع دنیا را مى ‏خواهید و خدا آخرت را مى‏ خواهد. خدا شکست ‏ناپذیر حکیم است. اگر از جانب خدا حکم صادر نشده بود، بی‌تردید در آن‌چه [از اسیران] گرفته ‏اید، به شما عذابى بزرگ مى‏ رسید (انفال/۶۷-۶۸).

چون ماه ‏هاى حرام (چهار ماهی که مهلت داده شده‌اند) سپرى شد، مشرکان را هر کجا یافتید، بکشید. آنان را [به اسارت] بگیرید و به محاصره درآورید. در هر کمینگاهى به کمین آنان بنشینید پس اگر توبه کردند، نماز برپا داشتند و زکات دادند، راه را برای آنها بگشایید. به راستی خدا آمرزنده مهربان است (توبه/۵). [خدا] کسانی از اهل کتاب را که با [مشرکان در جنگ احزاب] هم‌پشتى کرده بودند، از دژهایشان به زیر آورد و در دل‌های آنان هراس افکند، گروهى را مى ‏کشتید و گروهى را اسیر مى‏ کردید (احزاب/۲۶).

اى پیامبر، به کسانى که در دست ‏شما اسیر هستند، بگو، اگر خدا در دل‌هاى شما خیرى بیابد، بهتر از آن‌چه از شما گرفته شده به شما مى‌دهد و بر شما مى‌آمرزد. خدا آمرزنده مهربان است. اگر بخواهند به تو خیانت کنند، پیش از این نیز به خدا خیانت کردند [و خدا تو را] بر آنان مسلّط گردانید (انفال/۷۰-۷۱). زنان شوهردار [بر شما حرام شده‌اند] به جز زنان [زنان اسیری] که مالک آنان شده ‏اید (نساء/۲۴).

[نیکان] طعام را با دوست داشتن آن به بینوا، یتیم و اسیر می‌دهند [و می‌گویند:] ما براى خشنودى خداست که به شما طعام می‌دهیم. از شما پاداش و سپاسى نمى‏ خواهیم (انسان/۸-۱۲).

شما [بنی‌اسرائیل] هستید که یکدیگر را مى ‏کشید و گروهى از خودتان را از سرزمینشان بیرون مى‏ کنید و به گناه و تجاوز، بر ضدّ آنان به یکدیگر کمک مى ‏کنید. اگر به اسارت پیش شما آیند، با دادن فدیه آنان را آزاد مى ‏کنید با آن‌که بیرون کردن آنان بر شما حرام شده است. آیا شما به بخشی از کتاب ایمان مى ‏آورید و به بخشی کفر مى‏ ورزید (بقره/۸۵)؟

فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِدَاء حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِكَ وَ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَانتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَكِن لِّيَبْلُوَ بَعْضَكُم بِبَعْضٍ وَ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ (محمّد/۴) مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى يُثْخِنَ فِي الأَرْضِ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَ اللّهُ يُرِيدُ الآخِرَةَ وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ* لَّوْلاَ كِتَابٌ مِّنَ اللّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فِيمَا أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (انفال/۶۷-۶۸)

فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَ خُذُوهُمْ وَ احْصُرُوهُمْ وَ اقْعُدُواْ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَ أَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَ آتَوُاْ الزَّكَاةَ فَخَلُّواْ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (توبه/۵) وَ أَنزَلَ [الله] الَّذِينَ ظَاهَرُوهُم [المشرکین فی الحرب] مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن صَيَاصِيهِمْ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَرِيقًا (احزاب/۲۶)

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّمَن فِي أَيْدِيكُم مِّنَ الأَسْرَى إِن يَعْلَمِ اللّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِّمَّا أُخِذَ مِنكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* وَ إِن يُرِيدُواْ خِيَانَتَكَ فَقَدْ خَانُواْ اللّهَ مِن قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ (انفال/۷۰-۷۱) [حرم علیکم] الْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ (نساء/۲۴)

[الابرار] يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَ يَتِيمًا وَ أَسِيرًا* إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَ لَا شُكُورًا (انسان/۸-۹)

أَنتُمْ (بنی‌اسرائیل) هَؤُلاء تَقْتُلُونَ أَنفُسَكُمْ وَ تُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِّنكُم مِّن دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِم بِالإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ إِن يَأتُوكُمْ أُسَارَى تُفَادُوهُمْ وَ هُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ (بقره/۸۵)