چکیده: بی‌همسران را همسر دهید. کسانی که وسیله ازدواج نمی‌یابند، باید عفّت ورزند. ازدواج با زنان پاکدامنِ مومن و زنان پاکدامنِ اهل‌کتاب، هنگامی که مهرشان را بدهید، حلال شده ‌است. ازدواج با مادر، دختر، خواهر، عمّه‌، خاله‌، دخترِ برادر، دخترِ خواهر، مادر و خواهر رضاعی، مادرِ همسر، دخترِ همسر، همسرِ پدر، همسرِ پسر، جمع دو خواهر، زنان شوهردار و زنان مشرک بر شما حرام است. زناکار یا مشرک جز با زناکار یا مشرک نباید ازدواج کند. پلیدکاران برای هم و پاکان نیز برای هم هستند. اگر می‌ترسید که درباره ازدواج با یتیم به عدالت رفتار نکنید، با زنان دیگر که مورد پسند باشد، دو یا سه یا چهار زن ازدواج کنید پس اگر بترسید که عدالت نکنید، به یک همسر اکتفا کنید. از ازدواج زنان طلاق داده شده با همسران سابق خود جلوگیری نکنید. اگر شوهر برای بار سوم، زن را طلاق داد، دیگر آن زن برای او حلال نیست تا این‌که با شوهری غیر از او ازدواج کند. اگر خواستید، همسری را به جای همسری دیگر برگزینید، مالی را که به او داده‌اید، پس نگیرید. ‌

بی‌همسران خود، غلامان و کنیزانِ درستکارتان را همسر دهید. اگر تنگدست هستند، خدا آنان را از فضل خویش بی‌نیاز خواهد کرد. خدا گشایشگر داناست. کسانی که [وسیله] ازدواج نمی‌یابند، باید عفّت ورزند تا خدا آنان را از فضل خویش بی‌نیاز گرداند (نور/۳۲-۳۳). [بر شما حلال است ازدواج با] زنان پاکدامن از مومن و زنانِ پاکدامن از کسانی که پیش از شما کتاب، به آنان داده شده، هنگامی که مهرشان را به ایشان بدهید، در حالی‌که خود پاکدامن باشید نه زناکار و نه آن‌که زنان را پنهانی دوست خود بگیرید و هر کس در ایمان خود شک کند بی‌تردید عملش تباه شده و در آخرت از زیانکاران است (مائده/۵). هر کس از شما، از نظر مالی نمی‌تواند با زنانِ [آزادِ] پاکدامنِ باایمان ازدواج کند پس با دختران جوانسال باایمان، که شما مالک آنان هستید، [ازدواج کند] و خدا به ایمان شما داناتر است. [همه] از یکدیگر هستید. پس با اجازه صاحبان آنان با ایشان ازدواج کرده و مهرشان را به طور پسندیده بپردازید، [به شرط آن‌که] پاکدامن باشند و زناکار و دوست‌گیران پنهانی نباشند. اگر بعد از ازدواج از ایشان زنا سر زد، عقوبت آنها نصف عقوبت زنان آزاد است. این [ازدواج با کنیزان] برای کسی از شماست که از گناه بیم دارد و اگر شکیبایی ورزید، برای شما بهتر است (نساء/۲۵).

[ازدواج با این افراد] بر شما حرام شده است: مادرانتان، دخترانتان، خواهرانتان، عمّه‌هایتان، خاله‌هایتان، دخترانِ برادر، دخترانِ خواهر، مادرانتان که به شما شیر داده‌اند، خواهران رضاعی شما، مادران زنانتان، دختران همسرانتان که در دامان شما پرورش یافته‌اند و با آن همسران همبستر شده‌اید پس اگر با آنها همبستر نشده‌اید بر شما گناهی نیست [که با دخترانشان ازدواج کنید] و زنان پسرانتان که از پشت خودتان هستند و جمع دو خواهر با همدیگر، مگر آن‌چه که در گذشته رخ داده باشد که خدا آمرزنده مهربان است. [ازدواج با] زنان شوهردار [بر شما حرام شده است] به استثنای زنانی که مالک آنان شده‌اید. فریضه الهی است که بر شما مقرّر شده است و غیر از این، برای شما حلال است که [زنان دیگر را] به وسیله اموال خود طلب کنید، در صورتی که پاکدامن باشید و زناکار نباشید و زنانی را که بهره گرفتید ، مهرشان را به عنوان فریضه‌ای به آنان بدهید و در آن‌چه پس از تعیین مهریه، بر آن توافق کردید، گناهی بر شما نیست. بی‌گمان خدا دانای حکیم است (نساء/۲۳-۲۴). با زنانی که پدران شما به ازدواج خود درآورده‌اند، ازدواج نکنید مگر آن‌چه که پیشتر رخ داده است چرا که آن، زشتکاری و دشمنی و بد راهی بوده است (نساء/۲۲). با زنان مشرک ازدواج نکنید تا ایمان بیاورند. بی‌تردید کنیز باایمان بهتر از زن مشرک است، هر چند شما را به شگفت آورد. به مردان مشرک زن ندهید تا ایمان بیاورند. بی‌تردید برده باایمان بهتر از مرد آزاد مشرک است، هر چند شما را به شگفت آورد. آنان [شما را] به سوی آتش فرا می‌خوانند. خدا به فرمان خود [شما را] به سوی بهشت و آمرزش می‌خواند و آیات خود را برای مردم روشن می‌گرداند، باشد که متذکر شوید (بقره/۲۲۱). مرد زناکار، جز با زن زناکار یا مشرک  نباید ازدواج کند و زن زناکار را جز مرد زناکار یا مشرک [نباید] به زنی بگیرد. این بر مومنان حرام شده است (نور/۳). زنان پلید برای مردان پلیدند و مردان پلید برای زنان پلید و زنان پاک برای مردان پاکند و مردان پاک برای زنان پاک. اینان از آن‌چه درباره ایشان می‌گویند، برکنار هستند. برای آنان آمرزش و روزی نیکو خواهد بود (نور/۲۶).

درباره زنان، فتوا می‌خواهند. بگو، خدا درباره آنان و درباره آن‌چه در کتاب، در مورد دختران یتیم، بر شما تلاوت می‌شود، به شما فتوا می‌دهد که حقِّ مقرّرِ آنان را به ایشان نمی‌دهید و تمایل به ازدواج با آنان دارید و [درباره] کودکان ناتوان [نیز فتوا می‌دهد] و این‌که با یتیمان به داد رفتار کنید. هر کار نیکی انجام دهید، قطعاً خدا به آن داناست (نساء/۱۲۷). اگر بیم آن دارید که درباره [ازدواج] با یتیم به داد رفتار نکنید، با زنان [دیگر] که مورد پسند باشد، دو یا سه یا چهار زن ازدواج کنید پس اگر بیم دارید که عدالت نکنید، به یک [همسر] یا به آن‌چه مالک آن هستید، [اکتفا کنید]. این نزدیکتر است که ستم نکنید (نساء/۳). یتیمان را بیازمایید تا وقتی به [سنّ] ازدواج برسند پس اگر در ایشان رشد یافتید، اموالشان را به آنان برگردانید و آن را از بیم آن‌که مبادا بزرگ شوند، به اسراف و شتاب نخورید (نساء/۶).

از شما کسانی که بمیرند و همسرانی بر جای گذارند، همسرانشان باید چهار ماه و ده روز انتظار برند (عدّه نگه دارند) پس هرگاه به پایان مدّتشان رسیدند، در آن‌چه آنان به طور پسندیده درباره خود انجام دهند (مثلاً ازدواج کنند)، گناهی بر آنان نیست. خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است (بقره/۲۳۴). از شما کسانی که بمیرند و همسرانی بر جای گذارند، برای زنانشان سفارش کنند که تا یک‌سال برخوردار شوند، بدون بیرون کردن [از خانه] پس اگر خود بیرون بروند، در آن‌چه آنان به طور پسندیده درباره خود انجام دهند، گناهی بر شما نیست. خدا دانای توانا و حکیم است (بقره/۲۴۰). درباره آن‌چه شما به طور سربسته از زنان [در عدّه وفات] خواستگاری کرده یا در دل پوشیده داشته‌اید، بر شما گناهی نیست. خدا می‌دانست که شما به‌زودی به یاد آنان خواهید افتاد ولی با آنان قول و قرار پنهانی نگذارید مگر آن‌که سخنی پسندیده بگویید و به عقد ازدواج، تصمیم نگیرید تا زمان مقرّر سر آید و بدانید که خدا آن‌چه را در دل دارید، می‌داند پس از [مخالفت] او بترسید و بدانید خدا آمرزنده و بردبار است (بقره/۲۳۵). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، برای شما حلال نیست که زنان را به اکراه به ارث برید و آنان را زیر فشار بگذارید تا بخشی از آن‌چه را به آنان داده‌اید، بازستانید مگر آن‌که مرتکب زشتکاری آشکاری شوند. با آنها به شایستگی رفتار کنید و اگر از آنان خوشتان نیامد پس چه بسا چیزی را خوش نمی‌دارید و خدا در آن مصلحت فراوان قرار داده است (نساء/۱۹).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر زنان مومن را به ازدواج خود درآورید، آن‌گاه پیش از آن‌که با آنان آمیزش کنید، طلاقشان دادید، دیگر بر عهده آنها عدّه‌ای که آن را بشمارید، نیست پس مهرشان را بدهید و خوش و خرّم آنها را رها کنید (احزاب/۴۹). اگر زنان را پیش از آن‌که با آنها نزدیکی کرده باشید، طلاق دهید در حالی‌که مهریه‌ای برای آنان تعیین کرده‌اید، نیمی از آن‌چه مقرّر داشته‌اید بر شماست مگر آن‌که خود آنها یا کسی که عقد ازدواج به دست اوست، گذشت کند و گذشت شما به تقوا نزدیکتر است. در میان یکدیگر فضل را فراموش نکنید. به راستی خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، بیناست (بقره/۲۳۷). چون زنان را طلاق دادید و عدّه خود را به پایان رساندند، آنان را از ازدواج با همسران [سابق] خود، چنان‌چه به خوبی با یکدیگر تراضی نمایند، جلوگیری نکنید. هر کس از شما به خدا و روز بازپسین ایمان دارد، به این [دستورها] پند داده می‌شود. این امر برای شما پربرکت‌تر و پاکیزه‌تر است. خدا می‌داند و شما نمی‌دانید (بقره/۲۳۲). اگر [شوهر برای بار سوم] او را طلاق داد، پس از آن، دیگر [آن زن] برای او حلال نیست تا این‌که با شوهری غیر از او ازدواج کند پس اگر [شوهر دوم] او را طلاق داد، اگر آن دو [همسر سابق] گمان می‌کنند که حدود خدا را برپا می‌دارند، گناهی بر آن دو نیست که بازگردند. این‌ها حدود [احکام] خداست که آن را برای قومی که می‌دانند، بیان می‌کند (بقره/۲۳۰). اگر خواستید، همسری را به جای همسری دیگر برگزینید و به یکی از آنان مال فراوانی داده باشید، چیزی از آن را پس نگیرید. آیا می‌خواهید آن را به بهتان و گناه آشکار پس گیرید؟ چگونه آن را می‌گیرید با این‌که از یکدیگر کام گرفته‌اید و آنان از شما پیمانی استوار گرفته‌اند (نساء/۲۰-۲۱)؟ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چون زنان باایمان مهاجر، نزد شما آیند آنان را بیازمایید. خدا به ایمان آنان داناتر است. پس اگر آنان را باایمان یافتید، دیگر ایشان را به سوی کافران بازنگردانید. نه آن زنان بر ایشان حلال هستند و نه آن [مردان] بر این زنان حلال هستند. هر چه خرج [این زنان] کرده‌اند به [شوهرانشان] بدهید و بر شما گناهی نیست، در صورتی که مهرشان را به آنان بدهید با آنان ازدواج کنید. به پیوندهای [پیشین] با زنان کافر [خود] پایبند نباشید و آن‌چه از شما [برای زنان مرتد و فراری خود که به کفار پناهنده شده‌اند] خرج کرده‌اید، [از کافران] مطالبه کنید. آنها هم آن‌چه را خرج کرده‌اند، [از شما] مطالبه کنند. این حکم خدا است که میان شما داوری می‌کند. خدا دانای حکیم است (ممتحنه/۱۰).

بر زنان از کار افتاده‌ای که امید ازدواج ندارند، گناهی نیست که پوشش خود را کنار نهند [به شرطی که] جلوه‌گری نکنند (نور/۶۰).

ای پیامبر، ما برای تو آن همسرانی را که مهرشان را داده‌ای، حلال کردیم و [کنیزانی] را که خدا از غنیمت جنگی در اختیار تو قرار داده و دختران عمویت، دختران عمه‌هایت، دختران دایی تو و دختران خاله‌هایت که با تو مهاجرت کرده‌اند و زن مومنی که خود را [داوطلبانه] به پیامبر ببخشد. در صورتی که پیامبر بخواهد با او ازدواج کند، [این ازدواج] ویژه توست نه دیگر مومنان. بی‌تردید، می‌دانیم که در مورد زنان و کنیزانشان چه بر آنان مقّرر کرده‌ایم تا برای تو مشکلی پیش نیاید. خدا همواره آمرزنده مهربان است (احزاب/۵۰). از این پس دیگر [ازدواج] زنان بر تو حلال نیست. نیز این‌که همسرانی را جایگزین همسرانت کنی، هر چند حُسن آنان تو را به شگفت آورد مگر کنیزان (احزاب/۵۲). [به یاد آور] زمانی را که به کسی که خدا به او نعمت داده بود و تو نیز به او لطف کرده بودی، می‌گفتی، همسرت را نگاه‌دار و از خدا بترس، تو چیزی را در دل پنهان می‌داشتی که خدا آشکار کننده آن است و از مردم می‌ترسی در حالی که خدا سزاوارتر است که از او بترسی. هنگامی که زید نیاز خود را با او به پایان برد، ما او را به همسری تو درآوردیم تا مشکلی برای مومنان در ازدواج با همسران پسرخواندگان خود، آن‌گاه که نیاز خود را از آنان به پایان ببرند، نباشد (احزاب/۳۷).

ای مومنان، [نباید] زنانِ پیامبر را پس از او، به ازدواج خود درآورید. به‌راستی این نزد خدا همواره بزرگ است (احزاب/۵۳).

[لوط به قوم خود] گفت: اینان دختران من هستند، اگر می‌خواهید کاری بکنید [می‌توانید با آنان ازدواج کنید] (حجر/۷۱).

[شعیب] گفت: من می‌خواهم یکی از این دو دختر خود را به ازدواج تو درآورم. به این [شرط] که هشت سال برای من کار کنی و اگر ده سال را تمام گردانی، اختیار با توست. نمی‌خواهم بر تو سخت بگیرم. اگر خدا بخواهد، مرا از صالحان خواهی یافت (قصص/۲۷).

طلاق      

وَ أَنكِحُوا الْأَيَامَى مِنكُمْ وَ الصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَ إِمَائِكُمْ إِن يَكُونُوا فُقَرَاء يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ* وَ لْيَسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّى يُغْنِيَهُمْ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ (نور/۳۲-۳۳) [أحلّ لكم النّكاح مع] وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ وَ لاَ مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ وَ مَن يَكْفُرْ بِالإِيمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ (مائده/۵) وَ مَن لَّمْ يَسْتَطِعْ مِنكُمْ طَوْلًا أَن يَنكِحَ الْمُحْصَنَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ فَمِن مِّا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُم مِّن فَتَيَاتِكُمُ الْمُؤْمِنَاتِ وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِكُمْ بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ فَانكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَ آتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَيْرَ مُسَافِحَاتٍ وَ لاَ مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ فَإِذَا أُحْصِنَّ فَإِنْ أَتَيْنَ بِفَاحِشَةٍ فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى الْمُحْصَنَاتِ مِنَ الْعَذَابِ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنْكُمْ وَ أَن تَصْبِرُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (نساء/۲۵)

حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ (النكاح مع) أُمَّهَاتُكُمْ وَ بَنَاتُكُمْ وَ أَخَوَاتُكُمْ وَ عَمَّاتُكُمْ وَ خَالاَتُكُمْ وَ بَنَاتُ الأَخِ وَ بَنَاتُ الأُخْتِ وَ أُمَّهَاتُكُمُ اللاَّتِي أَرْضَعْنَكُمْ وَ أَخَوَاتُكُم مِّنَ الرَّضَاعَةِ وَ أُمَّهَاتُ نِسَآئِكُمْ وَ رَبَائِبُكُمُ اللاَّتِي فِي حُجُورِكُم مِّن نِّسَآئِكُمُ اللاَّتِي دَخَلْتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمْ تَكُونُواْ دَخَلْتُم بِهِنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ وَ حَلاَئِلُ أَبْنَائِكُمُ الَّذِينَ مِنْ أَصْلاَبِكُمْ وَ أَن تَجْمَعُواْ بَيْنَ الأُخْتَيْنِ إَلاَّ مَا قَدْ سَلَفَ إِنَّ اللّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا* وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ كِتَابَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَ أُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاء ذَلِكُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِكُم مُّحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَ لاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا (نساء/۲۳-۲۴) وَ لاَ تَنكِحُواْ مَا نَكَحَ آبَاؤُكُم مِّنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا قَدْ سَلَفَ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَ مَقْتًا وَ سَاء سَبِيلًا (نساء/۲۲) وَ لاَ تَنكِحُواْ الْمُشْرِكَاتِ حَتَّى يُؤْمِنَّ وَ لأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَ لَوْ أَعْجَبَتْكُمْ وَ لاَ تُنكِحُواْ الْمُشِرِكِينَ حَتَّى يُؤْمِنُواْ وَ لَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكٍ وَ لَوْ أَعْجَبَكُمْ أُوْلَئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَ اللّهُ يَدْعُوَ إِلَى الْجَنَّةِ وَ الْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَ يُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (بقره/۲۲۱) الزَّانِي لَا يَنكِحُ إلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِين (نور/۳) الْخَبِيثَاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَ الْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثَاتِ وَ الطَّيِّبَاتُ لِلطَّيِّبِينَ وَ الطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبَاتِ أُوْلَئِكَ مُبَرَّؤُونَ مِمَّا يَقُولُونَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ (نور/۲۶)

وَ يَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّسَاء قُلِ اللّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ وَ مَا يُتْلَى عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ فِي يَتَامَى النِّسَاء الَّلاتِي لاَ تُؤْتُونَهُنَّ مَا كُتِبَ لَهُنَّ وَ تَرْغَبُونَ أَن تَنكِحُوهُنَّ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدَانِ وَ أَن تَقُومُواْ لِلْيَتَامَى بِالْقِسْطِ وَ مَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ بِهِ عَلِيمًا (نساء/۱۲۷) وَ إِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تُقْسِطُواْ فِي الْيَتَامَى فَانكِحُواْ مَا طَابَ لَكُم مِّنَ النِّسَاء مَثْنَى وَ ثُلاَثَ وَ رُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُواْ فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ذَلِكَ أَدْنَى أَلاَّ تَعُولُواْ (نساء/۳) وَ ابْتَلُواْ الْيَتَامَى حَتَّىَ إِذَا بَلَغُواْ النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُواْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ وَ لاَ تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَ بِدَارًا أَن يَكْبَرُواْ (نساء/۶)

وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَاجًا يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْرًا فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا فَعَلْنَ فِي أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ اللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (بقره/۲۳۴) وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِيَّةً لِّأَزْوَاجِهِم مَّتَاعًا إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْرَاجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِي مَا فَعَلْنَ فِيَ أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍ وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (بقره/۲۴۰) وَ لاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا عَرَّضْتُم بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاء أَوْ أَكْنَنتُمْ فِي أَنفُسِكُمْ عَلِمَ اللّهُ أَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَلَكِن لاَّ تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلاَّ أَن تَقُولُواْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا وَ لاَ تَعْزِمُواْ عُقْدَةَ النِّكَاحِ حَتَّىَ يَبْلُغَ الْكِتَابُ أَجَلَهُ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ مَا فِي أَنفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ (بقره/۲۳۵) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَرِثُواْ النِّسَاء كَرْهًا وَ لاَ تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُواْ بِبَعْضِ مَا آتَيْتُمُوهُنَّ إِلاَّ أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ وَ عَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِن كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئًا وَ يَجْعَلَ اللّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا (نساء/۱۹)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَ سَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (احزاب/۴۹) وَ إِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إَلاَّ أَن يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ وَ أَن تَعْفُواْ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَ لاَ تَنسَوُاْ الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ إِنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (بقره/۲۳۷) وَ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ تَعْضُلُوهُنَّ أَن يَنكِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْاْ بَيْنَهُم بِالْمَعْرُوفِ ذَلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَن كَانَ مِنكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكُمْ أَزْكَى لَكُمْ وَ أَطْهَرُ وَ اللّهُ يَعْلَمُ وَ أَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ (بقره/۲۳۲) فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّىَ تَنكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُ فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَن يَتَرَاجَعَا إِن ظَنَّا أَن يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (بقره/۲۳۰) وَ إِنْ أَرَدتُّمُ اسْتِبْدَالَ زَوْجٍ مَّكَانَ زَوْجٍ وَ آتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنطَارًا فَلاَ تَأْخُذُواْ مِنْهُ شَيْئًا أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِينًا* وَ كَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَ قَدْ أَفْضَى بَعْضُكُمْ إِلَى بَعْضٍ وَ أَخَذْنَ مِنكُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا (نساء/۲۰-۲۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ لَا هُنَّ حِلٌّ لَّهُمْ وَ لَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ آتُوهُم مَّا أَنفَقُوا وَ لَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ أَن تَنكِحُوهُنَّ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لَا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوَافِرِ وَ اسْأَلُوا مَا أَنفَقْتُمْ وَ لْيَسْأَلُوا مَا أَنفَقُوا ذَلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (ممتحنه/۱۰)

وَ الْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاء اللَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ (نور/۶۰)

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَ مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَ بَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَ بَنَاتِ خَالِكَ وَ بَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَ امْرَأَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَن يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَّكَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (احزاب/۵۰) لَا يَحِلُّ لَكَ النِّسَاء مِن بَعْدُ وَ لَا أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَ لَوْ أَعْجَبَكَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ (احزاب/۵۲) وَ إِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَ اتَّقِ اللَّهَ وَ تُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَ تَخْشَى النَّاسَ وَ اللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِّنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا (احزاب/۳۷)

[يا أَيّها الَّذين آمنوا] وَ لَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمًا (احزاب/۵۳)

قَالَ [لوط لقومه] هَؤُلاء بَنَاتِي إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ (حجر/۷۱)

قَالَ [شعیب] إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَّ هَاتَيْنِ عَلَى أَن تَأْجُرَنِي ثَمَانِيَ حِجَجٍ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْرًا فَمِنْ عِندِكَ وَ مَا أُرِيدُ أَنْ أَشُقَّ عَلَيْكَ سَتَجِدُنِي إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (قصص/۲۷)