چکیده: خدا آیات خود را نشان می‌دهد و آیات خود را به ‌روشنی بیان می‌کند و تفصیل می‌نماید. از آیات او آفرینش آسمان و زمین و پی‌درپی‌آمدن شب و روز و مسخر کردن خورشید، ماه و ستارگان است. از آیات دیگر او نمایاندن برق، زنده شدن زمین پس از ریزش باران و رویانیدن کشت و محصولات زمین است. از آیات او این است که زمین را ‌گسترانید و کوه‌ها و رودها را در آن قرار داد. گردش بادها و ابرها از آیات اوست. از آیات خدا آفرینش انواع جنبنده، آفرینش انسان از خاک، اختلاف زبان و رنگ‌ها است. از آیات  خدا، خواب و اینکه از خودتان همسرانی آفریده است. خدا فرستادگانی به سوی مردم فرستاد تا آیات او را برای آنها بخوانند. او کتاب را به صورت آیاتی روشنگر نازل کرد تا خردمندان در آیات آن بیندیشند و پند گیرند. برخی از آیات قرآن محکم و برخی دیگر متشابه هستند. گروهی به آیات ایمان می‌آورند و گروهی منکر آیات هستند. خداوند رحمتش را بر کسانی که به آیات او ایمان دارند، مقرّر کرده است. چون آیات خدا بر مومنان خوانده شود بر ایمانشان بیفزاید.

کسانی که آیات خدا را تکذیب کنند، ستمکار و در گمراهی هستند. اعمال آنها تباه می‌شود. ْبه بهشت داخل نمی‌شوند، اهل آتش هستند و در آن جاودانه خواهند ماند. ستمگران، کافران و خائن ناسپاس و دشمنان خدا آیات خدا را انکار می‌کنند. کسانی که به آیات خدا کافر شوند، زیانکار هستند. کسانی که در ابطال آیات می‌کوشند، اهل جهنّم هستند. کافران در آیات مجادله می‌کنند و آیات او را به مسخره می‌گیرند. اگر آیات بر آنها خوانده شود و اگر هر آیتی ببینند به آن ایمان نمی‌آورند. کسانی که به آیات پروردگارشان کافر شدند، روز قیامت ارزشی ندارند. مشرکان از آیات روی برمی‌گردانند و تکذیب می‌کنند. منافقان، آیات را مسخره می‌کنند. بی‌تردید خدا کسانی که آیات او را انکار و مسخره می‌کنند، در جهنّم گرد خواهد آورد. هنگامی که کافران بر آتش عرضه می‌شوند، می‌گویند: ای کاش، آیات پروردگارمان را تکذیب نمی‌کردیم. کسانی که میزان اعمال آنها سبک باشد، به آنها گفته می‌شود: آیات من بر شما خوانده شد و شما آیات مرا تکذیب کردید. می‌گویند: پروردگارا، ما را از آتش بیرون ببر. می‌فرماید در آن گم شوید و با من سخن نگویید.

بگو، ستایش از آن خدا است. به‌زودی آیات  خود را به شما نشان خواهد داد پس آن را خواهید شناخت. پروردگار تو از آن‌چه می‌کنید، غافل نیست (نمل/۹۳). به زودی آیات خود را در آفاق و در خودشان به آنها نشان خواهیم داد تا برای آنها روشن شود که او خود حق است. آیا کافی نیست که پروردگارت خود شاهد هر چیزی است (فصّلت/۵۳)؟ آیات خود را به شما می‌نمایاند پس کدام یک از آیات خدا را انکار می‌کنید (غافر/۸۱)؟ اوست آن کس که آیات خود را به شما می‌نمایاند و برای شما از آسمان روزی می‌فرستد و جز آن‌که توبه‌کار است، پند نمی‌گیرد پس خدا را در حالی‌که دین را برای او خالص کرده‌اید، بخوانید هر چند کافران خوش نداشته باشند (غافر/۱۳-۱۴). ما آیات را برای گروهی که پند می‌گیرند، به روشنی بیان نموده‌ایم (انعام/۱۲۶). آیات را به تفصیل بیان می‌کنیم، باشد که بازگردند (اعراف/۱۷۴).

از آیات اوست آفرینش آسمان‌ها و زمین و آن‌چه از [انواع] جنبنده در میان آن دو پراکنده است. او هر گاه بخواهد بر گردآوردن آنان توانا است (شوری/۲۹). از آیات او این است که آسمان و زمین به فرمانش برپا هستند پس چون شما را با یک بار خواندن از زمین، فراخواند، به‌ناگاه [از گورها] خارج می‌شوید (روم/۲۵). از آیات او آفرینش آسمان‌ها و زمین و اختلاف زبان‌های شما و رنگ‌های شما است. قطعاً در این برای دانایان آیاتی است (روم/۲۲). خدا، آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید. قطعاً در این برای مومنان آیاتی است (عنکبوت/۴۴). بی‌گمان در آفرینش آسمان و زمین و در پی یکدیگر آمدن شب و روز، برای خردمندان آیاتی است (آل‌عمران/۱۹۰). به‌راستی در آسمان‌ها و زمین برای مومنان آیاتی است (جاثیه/۳). چه بسیار آیات در آسمان‌ها و زمین است که بر آنها (بیشتر مردم) می‌گذرد در حالی‌که از آنها رویگردان هستند (یوسف/۱۰۵). بگو، بنگرید که در آسمانها و زمین چیست؟ ولی آیات و هشدارها مردمی را که ایمان نمی‌آورند، سود نمی‌بخشد (یونس/۱۰۱). در زمین برای اهل یقین نشانه‌هایی است (ذاریات/۲۰).

از آیات او شب و روز و خورشید و ماه است. نه برای خورشید سجده کنید و نه برای ماه. آن خدایی را سجده کنید که آنها را خلق کرده است، اگر تنها او را می‌پرستید (فصّلت/۳۷). شب و روز را دو آیت قرار دادیم پس آیت شب را زدودیم و آیت روز را روشنی بخش گردانیدیم تا از فضل پروردگارتان بجویید و تا شماره سال‌ها و حساب را بدانید و هر چیز را به تفصیل بیان کردیم (اسراء/۱۲). آیتی [دیگر] برای آنها (بندگان) شب است که روز را از آن برمی‌کنیم و به‌ناگاه آنان در تاریکی فرو می‌روند و خورشید به قرارگاه خود روان است. تقدیر آن عزیز دانا این است. برای ماه منزل‌هایی معین کرده‌ایم تا چون شاخه خشک خوشه خرما برگردد. نه خورشید را سزد که به ماه رسد و نه شب بر روز پیشی جوید هر کدام در مدار شناور هستند (یس/۳۷-۴۰). اوست کسی که برای شما شب را قرار داد تا در آن بیارامید و روز را روشن [گردانید]. بی‌گمان در این امر برای مردمی که می‌شنوند، آیاتی است (یونس/۶۷). آیا ندیده‌اند که ما شب را قرار داده‌ایم تا در آن بیاسایند و روز را روشنی‌بخش [قرار دادیم]؟ قطعاً در این برای مردمی که ایمان می‌آورند، آیاتی است (نمل/۸۶). به‌راستی در پی یکدیگر آمدن شب و روز و آن‌چه خدا در آسمان‌ها و در زمین آفریده، برای مردمی که تقوا، پیشه می‌کنند، آیاتی است (یونس/۶). خدا همان است که آسمان‌ها را بدون ستون‌هایی که ببینید، برافراشت، آن‌گاه به عرش پرداخت و خورشید و ماه را مسخّر کرد. هر یک برای مدتی معین روانند. [خدا] کارها را تدبیر می‌کند و آیات خود را شرح می‌دهد، امید که به لقای پروردگارتان یقین کنید (رعد/۲). اوست کسی که خورشید را روشنایی بخشید و ماه را تابان کرد و برای آن منزل‌هایی معین کرد تا شماره سال‌ها و حساب را بدانید. خدا این‌ها را جز به حق نیافریده است. آیات را برای مردمی که می‌دانند به تفصیل بیان می‌کند (یونس/۵). اوست کسی که ستارگان را برای شما قرار داد تا بوسیله آنها در تاریکی‌های خشکی و دریا راه یابید. به یقین آیات را برای مردمی که می‌دانند، به تفصیل بیان کرده‌ایم (انعام/۹۷). شب و روز و خورشید و ماه را برای شما رام گردانید و ستارگان به فرمان او مسخّر شده‌اند. بدون تردید در این، برای مردمی که تعقّل می‌کنند، آیاتی است (نحل/۱۲).

از آیات او [این است که] برق را برای شما بیم‌آور و امیدبخش می‌نمایاند و از آسمان آبی فرو می‌فرستد که به وسیله آن زمین را پس از مرگش زنده می‌کند. در این برای مردمی که تعقّل می‌کنند، قطعاً آیاتی است (روم/۲۴). خدا از آسمان آبی فرود آورد و با آن زمین را پس از پژمردن آن زنده کرد. قطعاً در این برای مردمی که می‌شنوند، آیتی است (نحل/۶۵). اوست کسی که از آسمان آبی فرود آورد، پس به وسیله آن از هر گونه گیاه برآوردیم و از آن گیاه، جوانه سبزی خارج ساختیم که از آن دانه‌های متراکمی برمی‌آوریم و از شکوفه درخت خرما خوشه‌هایی است نزدیک به هم و باغ‌هایی از انگور و زیتون و انار همانند و غیر همانند خارج نمودیم. به میوه آن چون ثمر دهد و برسد، بنگرید. به‌راستی در این‌ها برای مردمی که ایمان می‌آورند، آیاتی است (انعام/۹۹). اوست کسی که از آسمان، آبی فرود آورد که آشامیدنی شما از آن است و روییدنی که [رمه‌های خود را] در آن می‌چرانید [نیز] از آن است. به وسیله آن، کشت و زیتون و درختان خرما و انگور و از هر گونه میوه‌ای، برای شما می‌رویاند. قطعاً در این‌ها برای مردمی که می‌اندیشند، آیتی است (نحل/۱۰-۱۱). اوست که زمین را برایتان آسایشگاه قرار داد و برای شما در آن راه‌ها کشید و از آسمان آبی نازل کرد پس با آن، انواع مختلف روییدنی‌ها را بیرون آوردیم. بخورید و دام‌هایتان را بچرانید که قطعاً در این نشانه‌هایی برای خردمندان است (طه/۵۳-۵۴). در زمین قطعاتی است کنار هم و باغ‌هایی از انگور و کشتزارها و درختان خرما چه از یک ریشه و چه از غیر یک ریشه که با یک آب سیراب می‌شوند. برخی از آنها را بر برخی دیگر برتری دادیم. در این برای مردمی که تعقّل می‌کنند، آیاتی است (رعد/۴). آن‌چه را در زمین به رنگ‌های گوناگون برای شما پدید آورد، [مسخّر شما کرد]. بی‌تردید در این برای مردمی که پند می‌گیرند، آیتی است (نحل/۱۳). گیاه سرزمین پاک، به اذن پروردگارش بیرون می‌آید و آن [زمینی] که ناپاک است جز اندکی بیرون نیاورد. این‌گونه آیات خود را برای مردمی که سپاسگزار هستند، گوناگون بیان می‌کنیم (اعراف/۵۸). در حقیقت مَثَل زندگی دنیا مانند آبی است که آن را از آسمان فرو ریختیم پس گیاه زمین از آن‌چه مردم و دام‌ها می‌خورند، با آن درآمیخت تا آن‌گاه که زمین پیرایه خود را برگرفت و آراسته گردید و اهل آن پنداشتند که آنان بر آن قدرت دارند. شبی یا روزی فرمان ما آمد و آن را چنان درویدیم که گویی دیروز وجود نداشته است. این‌گونه آیات را برای مردمی که می‌اندیشند، به تفصیل بیان می‌کنیم (یونس/۲۴).

از آیات او این است که تو زمین را فسرده می‌بینی و چون آب بر آن فرو ریزیم به جنبش درآید و نمو کند. همان کسی که آن را زندگی بخشید، قطعاً زنده‌کننده مردگان است (فصّلت/۳۹). زمین مرده برای آنان آیتی است که آن را زنده کردیم و دانه از آن بیرون آوردیم که از آن می‌خورند و در آن باغ‌هایی از درختان خرما و انگور قرار دادیم و چشمه‌ها در آن روان کردیم تا از میوه آن و کارکرد دست‌های خود بخورند آیا سپاس نمی‌گزارند (یس/۳۳-۳۵)؟ بدانید که خدا زمین را پس از مرگش زنده می‌کند. به‌راستی آیات را برای شما بیان کردیم، باشد که بیندیشید (حدید/۱۷). اوست کسی که زمین را گسترانید. در آن کوه‌ها و رودها نهاد. از هرگونه میوه‌ای در آن جفت‌جفت قرار داد. شب را به روز می‌پوشاند. قطعاً در این برای مردمی که می‌اندیشند، آیاتی است (رعد/۳). مگر به زمین ننگریسته‌اند که چه بسیار در آن از هر گونه جفت‌های زیبا رویانده‌ایم؟ قطعاً این آیتی است ولی بیشترشان مؤمن نیستند (شعراء/۷-۸).

به‌راستی در آفرینش آسمان‌ها و زمین و در پی یکدیگر آمدن شب و روز و کشتی‌هایی که برای آن‌چه به مردم سود می‌رسانند، در دریا روانند. آبی که خدا از آسمان فرو فرستاده و با آن زمین را پس از مردن آن زنده گردانیده و در آن هر گونه جنبنده‌ای پراکنده کرده، در گردش بادها و ابری که میان آسمان و زمین آرمیده، برای مردمی که می‌اندیشند، آیاتی است (بقره/۱۶۴). در پی یکدیگر آمدن شب و روز و آن‌چه خدا از روزی از آسمان فرود آورده و با آن زمین را پس از مرگش زنده کرده است و در گردش بادها، برای مردمی که می‌اندیشند، آیاتی است. این است آیات خدا که به‌راستی آن را برای تو می‌خوانیم پس بعد از خدا و آیات او به کدام سخن ایمان می‌آورند (جاثیه/۵-۶)؟

از آیات او این است که بادهای بشارت آور را می‌فرستد تا بخشی از رحمت خود را به شما بچشاند و تا کشتی به فرمان او روان گردد و تا از فضل او بجویید. باشد که سپاسگزاری کنید (روم/۴۶). از آیات او سفینه‌های کوه‌آسا در دریا است. [خدا] اگر بخواهد باد را ساکن می‌کند و کشتی‌ها بر پشت [آب] متوقّف می‌مانند. قطعاً در این برای هر شکیبای شکرگزاری آیاتی است یا [اگر بخواهد] به سزای آن‌چه مرتکب شده‌اند، هلاکشان می‌کند ولی از بسیاری درمی‌گذرد و تا آنان که در آیات ما مجادله می‌کنند، بدانند که ایشان را گریزی نیست (شوری/۳۲-۳۵). آیا ندیده‌ای که کشتی‌ها به نعمت خدا در دریا روان می‌گردند تا برخی از آیات خود را به شما بنمایاند؟ قطعاً در این برای هر شکیبای سپاسگزاری آیاتی است (لقمان/۳۱). آیتی [دیگر] برای آنان این است که ما نیاکانشان را در کشتیِ انباشته، سوار کردیم (یس/۴۱).

‌آیا به سوی پرندگانی که در فضای آسمان رام شده‌اند، ننگریسته‌اند؟ جز خدا کسی آنها را نگاه نمی‌دارد. به‌راستی در این برای مردمی که ایمان می‌آورند، آیاتی است (نحل/۷۹). پروردگارت به زنبور عسل وحی کرد که از پاره‌ای کوه‌ها و از برخی درختان و از آن‌چه داربست می‌کنند، لانه‌هایی برای خود درست کن سپس از همه میوه‌ها بخور و راه‌های پروردگارت را فرمانبردارانه بپیمای. از درون آن شهدی که به رنگ‌های گوناگون است، بیرون می‌آید. در آن برای مردم، درمانی است. به‌راستی در این برای مردمی که می‌اندیشند، آیتی است (نحل/۶۸-۶۹). در دام‌ها قطعاً برای شما عبرتی است. از آن‌چه در شکم آنها است، از میان سرگین و خون، شیری ناب به شما می‌نوشانیم که برای نوشندگان گوارا است. از میوه درختان خرما و انگور، باده مستی‌بخش و خوراکی نیکو برای خود می‌گیرید. قطعاً در این برای مردمی که تعقّل می‌کنند، آیتی است (نحل/۶۶-۶۷). آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، برای شما رام کرد که همه از اوست. قطعاً در این برای مردمی که می‌اندیشند، آیاتی است (جاثیه/۱۳).

از آیات او این است که شما را از خاک آفرید پس به ناگاه شما [به صورت] بشری به هر سو پراکنده شدید (روم/۲۰). در آفرینش خودتان و آن‌چه از جنبنده پراکنده می‌گرداند برای مردمی که یقین دارند، آیاتی است (جاثیه/۴). او همان کسی است که شما را از یک تن پدید آورد پس قرارگاه و محلّ موقّتی [مقرّر کرد]. بی‌تردید ما آیات را برای مردمی که می‌فهمند، به تفصیل بیان کرده‌ایم (انعام/۹۸). از آیات او خواب شما در شب و روز و جستجوی شما از فضل اوست. در این برای مردمی که می‌شنوند، قطعاً آیاتی است (روم/۲۳). از آیات او این‌ است که از خودتان همسرانی برای شما آفرید تا به آنها آرام گیرید و میان شما دوستی و رحمت نهاد. به‌راستی در این برای مردمی که می‌اندیشند، قطعاً آیاتی است (روم/۲۱). آیا ندیده‌اند که خدا است که روزی را گشاده یا تنگ می‌کند (روم/۳۷)؟ آیا ندانسته‌اند که خدا است که روزی را گشاده یا تنگ می‌کند (زمر/۵۲)؟ قطعاً در این برای مردمی که ایمان دارند، آیاتی است (روم/۳۷؛ زمر/۵۲)؟ خدا، جان را هنگام مرگ به تمامی می‌گیرد و آن‌ را که نمرده است، در موقع خوابش، [می‌گیرد] پس آن را که مرگ بر او واجب کرده، نگاه می‌دارد و آن دیگر را تا هنگامی معیّن بازمی‌فرستد. به‌یقین در این برای مردمی که می‌اندیشند، آیاتی است (زمر/۴۲). ای فرزندان آدم، در حقیقت ما برای شما لباسی فرو فرستادیم که عورت‌های شما را پوشیده می‌دارد و زینتی است. بهترین جامه، تقوا است. این از آیات خدا است، باشد که متذکّر شوند (اعراف/۲۶). چون مردم را پس از آسیبی که به آنها رسیده است رحمتی بچشانیم به‌ناگاه در آیات ما نیرنگ می‌کنند. بگو، نیرنگ خدا سریعتر است. در حقیقت فرستادگان ما آن‌چه نیرنگ می‌کنید، می‌نویسند (یونس/۲۱). [خدا] برای شما از خودتان مثلی زده است. آیا در آن‌چه به شما روزی داده‌ایم، شریکانی از بردگانتان دارید که در آن مساوی باشید و همان‌طور که شما از یکدیگر بیم دارید از آنها بیم داشته باشید؟ این‌گونه آیات خود را برای مردمی که می‌اندیشند به تفصیل بیان می‌کنیم (روم/۲۸). آیا کسی از شما دوست دارد که باغی از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر آنها نهرها روان است و برای او در آن از هر گونه میوه‌ای باشد و در حالی که او را پیری رسیده و فرزندانی خردسال دارد، گردبادی آتشین بر آن بزند و بسوزد؟ این‌گونه خدا آیات را برای شما روشن بیان می‌کند، باشد که شما بیندیشید (بقره/۲۶۶).

آیات – مکتوب، ای فرزندان آدم، چون فرستادگانی از خودتان برای شما بیایند و آیات مرا بر شما حکایت کنند پس هر کس تقوا پیشه کند و به صلاح آید، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند (اعراف/۳۵). به‌راستی آیات روشن را فرستاده‌ایم و کافران را عذابی خفّت‌آور خواهد بود (مجادله/۵).

در الواح برای او (موسی)، در هر موردی پندی و برای هر چیزی تفصیلی نوشتیم پس [فرمودیم:] آن را به جدّ و جهد بگیر و قوم خود را امر کن، بهترینِ آن را به کار گیرند. به‌زودی سرای نافرمانان را به شما نشان خواهم داد. به ‌زودی کسانی را که در زمین به ناحق تکبّر می‌ورزند، از آیاتم روی‌گردان کنم اگر هر آیتی ببینند، به آن ایمان نیاورند و اگر راه صواب را ببینند، آن را برنگزینند. اگر گمراهی را ببینند، آن را راه خود قرار دهند. این به آن سبب است که آنان آیات ما را تکذیب کردند و از آن غافل بودند (اعراف/۱۴۵-۱۴۶). ما تورات را که در آن هدایت و روشنایی بود، نازل کردیم. پیامبرانی که تسلیم بودند، با آن برای یهود حکم می‌کردند و ربّانیون و علما به سبب آن‌چه در کتاب خدا به آنها سپرده شده و بر آن گواه بودند [حکم می‌کردند] پس از مردم نترسید و از من بترسید و آیات مرا به بهای ناچیزی نفروشید. کسانی که به موجب آن‌چه خدا نازل کرده، داوری نکنند، آنان خود کافران هستند (مائده/۴۴).

الف. لام. راء. این است آیات کتاب حکمت‌آموز (یونس/۱). الف. لام. را. این است آیات کتاب روشنگر (یوسف/۱). الف. لام. راء. این است آیات کتاب و قرآن روشنگر (حجر/۱). طا. سین. میم. این است آیات کتاب روشنگر (شعراء/۱-۲؛ قصص/۱-۲). الف. لام. راء. کتابی است که آیات آن استحکام یافته است سپس از جانب حکیمی آگاه به تفصیل بیان شده است (هود/۱). طا. سین. این است آیات قرآن و کتابی روشنگر که هدایت و بشارتی برای مومنان است (نمل/۱-۲). الف. لام. میم. این است آیات کتاب حکمت‌آموز که برای نیکوکاران رهنمود و رحمتی است (لقمان/۱-۳). [این کتاب] کتابی است که آیات آن به تفصیل بیان شده، قرآنی است به زبان عربی برای مردمی که می‌دانند (فصّلت/۳). قطعاً به سوی شما آیاتی روشنگر و خبری از کسانی که پیش از شما بوده‌اند و موعظه‌ای برای متّقین فرود آورده‌ایم (نور/۳۴). قطعاً آیاتی روشنگر فرود آوردیم. خدا هر کس را بخواهد به راه راست هدایت می‌کند (نور/۴۶). آن (قرآن) را به صورت آیاتی روشنگر نازل کردیم و خداست که هر کس را بخواهد، هدایت می‌کند (حج/۱۶). آن (قرآن) آیاتی روشن در سینه‌های کسانی است که علم یافته‌اند و جز ستمگران منکر آیات ما نمی‌شوند (عنکبوت/۴۹). [سوره نور] سوره‌ای است که آن را نازل و واجب کردیم و در آن آیاتی روشن فرو فرستادیم، باشد که شما پند پذیرید (نور/۱). در میان شما فرستاده‌ای از خودتان فرستادیم تا آیات ما را بر شما بخواند و شما را پاک ‌گرداند. به شما کتاب و حکمت بیاموزد و آن‌چه را نمی‌دانستید به شما یاد بدهد پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم. مرا سپاس گزارید و با من ناسپاسی نکنید (بقره/۱۵۱-۱۵۲). اوست آن کس که در میان بی‌سوادان، فرستاده‌ای از خودشان برانگیخت تا آیات او را بر آنها بخواند و آنها را پاک کند و کتاب و حکمت به ایشان بیاموزد. به‌راستی [آنان] پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند. و [او را بر] گروه‌های دیگری از آنان که هنوز به آنها ملحق نشده‌اند [نیز برانگیخته است] (جمعه/۲-۳). به یقین خدا بر مومنان منّت نهاد که پیامبری از خودشان در میان آنها برانگیخت تا آیات خود را بر آنها بخواند. آنها را پاک کند و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد. قطعاً پیش از این در گمراهی آشکاری بودند (آل‌عمران/۱۶۴). ای خردمندانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پروا کنید. بی‌تردید به سوی شما ذکری نازل شده است. پیامبری که آیات روشنگر خدا را برای شما تلاوت می‌کند تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، از تاریکی‌ها به سوی نور، بیرون برد. هر کس به خدا ایمان آورد و کار شایسته کند، او را به باغ‌هایی که از زیر آن نهرها روان است، داخل می‌کند و برای همیشه جاودانه در آن می‌مانند. قطعاً خدا روزی را برای او نیکو کرده است (طلاق/۱۰-۱۱). او همان کسی است که بر بنده خود آیات روشنی فرو‌ می‌فرستد تا شما را از تاریکی‌ها به سوی نور، بیرون برد. در حقیقت خدا به شما رئوف و مهربان است (حدید/۹).

این‌ها آیات خداست که آن را به حق بر تو می‌خوانیم و خدا هیچ ستمی بر جهانیان نمی‌خواهد (آل‌عمران/۱۰۸). [این] کتابی مبارک است که آن را به سوی تو نازل کرده‌ایم تا در آیات آن تدبّر کنند و خردمندان متذکّر شوند (ص/۲۹). الف. لام. میم. را. این آیات کتاب است و آن‌چه از پروردگارت به سوی تو نازل شده، حق است ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند (رعد/۱). به‌راستی بر تو آیاتی روشن فرو فرستادیم و جز فاسقان آن را انکار نمی‌کند (بقره/۹۹). اوست کسی که این کتاب را بر تو فرو فرستاد. پاره‌ای از آن، آیات محکم است. آنها اساس کتاب هستند. دیگر متشابهات هستند امّا کسانی که در دل‌هایشان انحراف است، برای فتنه‌جویی و طلب تأویل آن، از متشابه آن پیروی می‌کنند با آن که تأویل آن را جز خدا کسی نمی‌داند و راسخان در علم، می‌‎گویند: ما به آن ایمان آوردیم. همه از جانب پروردگار ما است و جز خردمندان کسی متذکّر نمی‌شود (آل‌عمران/۷).

[ای پیامبر،] این‌ها (داستان زکریّا، یحیی، مریم و عیسی) که بر تو می‌خوانیم، از آیات و قرآن حکمت‌آمیز است (آل‌عمران/۵۸). این (داستان طالوت و جالوت)، آیات خداست که ما آن را به حق بر تو می‌خوانیم و به‌راستی تو از پیامبران هستی (بقره/۲۵۲). تو در میان ساکنان مدین، مقیم نبودی تا آیات ما را برای آنها بخوانی، ولی ما بودیم که فرستنده [پیامبران] بودیم (قصص/۴۵). پیش از تو هیچ رسول و پیامبری نفرستادیم جز این که هر گاه چیزی تلاوت می‌کرد، شیطان در تلاوت او القای [شبهه] می‌کرد پس خدا آن‌چه را شیطان القا می‌کرد، محو می‌گردانید سپس خدا آیات خود را استوار می‌کرد و خدا دانای حکیم است تا آن‌چه را که شیطان القا می‌کند، برای کسانی که در دل‌هایشان بیماری است و برای سنگ‌دلان آزمایشی گرداند و ستمگران در ستیزه‌ای بس دور و دراز هستند و تا آنها که دانش یافته‌اند، بدانند که این حق و از جانب پروردگار تو است و به آن ایمان آورند و دل‌های آنها برای او خاضع گردد. به‌راستی خدا کسانی را که ایمان آورده‌اند، به سوی راهی راست هدایت می‌کند و کسانی که کافر شدند، همواره از آن در تردید هستند تا ناگهان قیامت برای آنها فرارسد یا عذاب روزی بد فرجام به سوی آنها بیاید (حج/۵۲-۵۵). اگر [این کتاب را] قرآنی غیرعربی قرار داده بودیم، [کافران] قطعاً می‌گفتند: چرا آیه‌های آن روشن بیان نشده است؟ [کتابی] غیرعربی و عرب‌زبان (فصّلت/۴۴)؟ هر آیه‌ای را نسخ کنیم یا آن را به فراموشی بسپاریم، بهتر از آن یا مانند آن را می‌آوریم. مگر ندانستی که خدا بر هر کاری تواناست (بقره/۱۰۶)؟

خدا برای شما آیات را به روشنی بیان می‌کند و خدا دانای حکیم است (نور/۱۸). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از غیر خودتان همراز نگیرید. آنان از هیچ آسیب‌رسانی در حق شما کوتاهی نمی‌کنند. آرزو دارند که در رنج بیفتید. دشمنی از لحن و سخنانشان آشکار است و آن‌چه در سینه‌هایشان نهان می‌دارند، بزرگتر است. در حقیقت ما آیات را برای شما به روشنی، بیان کردیم اگر تعقّل کنید (آل‌عمران/۱۱۸). خدا شما را به خاطر سوگندهای بیهوده‌تان بازخواست نمی‌کند ولی به خاطر [شکستن] سوگندی که با قصد یاد می‌کنید، مؤاخذه می‌کند پس کفّاره آن اطعام ده مسکین است، از غذای متوسطی که به کسان خود می‌خورانید یا پوشاندن آنها یا آزاد کردن بنده‌ای و هر کس [هیچ یک از این‌ها را] نیابد، پس سه روز، روزه بگیرد. این کفّاره سوگندهای شما است، وقتی که قسم می‌خورید [و می‌شکنید]. سوگندهای خود را حفظ کنید. خدا این‌گونه آیات خود را برای شما به روشنی بیان می‌کند، باشد که سپاس‌گزارید (مائده/۸۹). اگر به آیات او ایمان دارید، از آن‌چه نام خدا [هنگام ذبح] بر آن برده شده است، بخورید (انعام/۱۱۸). بر زنان از کار افتاده‌ای که امید زناشویی ندارند، گناهی نیست که پوشش خود را کنار نهند [به شرطی که] زینتی را آشکار نکنند. عفت ورزیدن برای آنها بهتر است. خدا شنوای دانا است. بر نابینا، لنگ، بیمار و بر شما ایرادی نیست که از خانه‌ خودتان بخورید یا از خانه‌های پدرانتان یا خانه‌های مادرانتان یا خانه‌های برادرانتان یا خانه‌های خواهرانتان یا خانه‌های عموهایتان، عمه‌هایتان، دایی‌هایتان، خاله‌هایتان یا آن خانه‌هایی که کلیدهایش را در اختیار دارید یا دوستتان، بر شما گناهی نیست که با هم بخورید یا پراکنده. پس چون به خانه‌‌هایی [که گفته شد] درآمدید به یکدیگر سلام کنید. درودی که نزد خدا مبارک و خوش است. خدا آیات را این‌گونه برای شما به ‌روشنی بیان می‌کند، باشد که بیندیشید (نور/۶۰-۶۱). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، باید غلام‌ها و کنیزان شما و کسانی که از شما به بلوغ نرسیده‌اند، سه بار از شما اجازه بگیرند. پیش از نماز صبح و هنگام ظهر، هنگامی که جامه‌های خود را بیرون می‌آورید و پس از نماز عشاء. این، سه هنگام برهنگی شما است. نه بر شما و نه بر آنان گناهی نیست که غیر از این [سه هنگام] گرد یکدیگر بچرخید. خدا آیات را این‌گونه برای شما بیان می‌کند. خدا دانای حکیم است. چون کودکان شما به بلوغ رسیدند، باید از شما کسب اجازه کنند همان‌گونه که آنان که پیش از ایشان بودند، کسب اجازه می‌کردند. خدا آیات خود را این‌گونه برای شما به روشنی بیان می‌دارد. خدا دانای حکیم است (نور/۵۸-۵۹). در شب‌های روزه، همخوابگی با زنانتان بر شما حلال گردیده است. آنان برای شما لباسی هستند و شما برای آنان لباسی هستید. خدا می‌دانست که شما به خودتان خیانت می‌کردید پس توبه شما را پذیرفت و از شما درگذشت پس اکنون [در شب‌های ماه رمضان می‌توانید] با آنان هم‌خوابگی کنید و آن‌چه را خدا برای شما مقرّر داشت، طلب کنید. بخورید و بیاشامید تا رشته سپید بامداد از رشته سیاه [شب] بر شما نمودار شود سپس روزه را تا شب به اتمام رسانید و در حالی‌که معتکف هستید [با زنان] در نیامیزید. این است حدود خدا پس به آن نزدیک نشوید. این‌گونه خدا آیات خود را برای مردم  به روشنی بیان می‌کند، باشد که تقوا پیشه کنند (بقره/۱۸۷). چون زنان را طلاق دادید و به پایان عدّه خود رسیدند پس به خوبی نگاهشان دارید یا به خوبی آنها را رها کنید. آنان را برای زیان رساندن نگاه ندارید تا [به حقوقشان] تعدّی کنید. هر کس چنین کند، قطعاً بر خود ستم کرده است. آیات خدا را به ریشخند نگیرید و نعمت خدا را بر خود و آن‌چه را از کتاب و حکمت بر شما نازل کرده و به آن، شما  را اندرز می‌دهد، به یاد آورید. از خدا پروا داشته باشید. بدانید خدا به هر چیزی دانا است (بقره/۲۳۱). بر متّقین واجب است، زنان طلاق داده شده را به شایستگی چیزی دهند. این‌گونه خدا آیات خود را برای شما به روشنی بیان می‌کند، باشد که بیندیشید (بقره/۲۴۱-۲۴۲). از تو درباره شراب و قمار می‌پرسند. بگو، در آن دو، گناهی بزرگ و سودهایی برای مردم است ولی گناهشان از سودشان بزرگتر است. از تو می‌پرسند چه چیزی انفاق کنند؟ بگو، مازاد را. این‌گونه خدا آیات را برای شما به روشنی بیان می‌کند، باشد که در دنیا و آخرت تفّکر کنید (بقره/۲۱۹-۲۲۰).

آیات- مومنان و منکران، مؤمنان همان کسانی هستند که چون خدا یاد شود، دل‌هایشان بترسد و چون آیات او بر آنها خوانده شود، بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکّل می‌کنند (انفال/۲). تنها کسانی به آیات ما ایمان می‌آورند که چون آن را به ایشان یادآوری می‌کنند، سجده‌کنان به روی درمی‌افتند و به ستایش پروردگارشان تسبیح می‌گویند، آنان استکبار نمی‌ورزند. پهلوهایشان از خوابگاه‌ها جدا می‌گردد و پروردگارشان را از روی بیم و طمع می‌خوانند و از آن‌چه روزیشان داده‌ایم، انفاق می‌کنند. هیچ کس نمی‌داند چه چیز از آن‌چه روشنی‌بخش دیدگان است به [پاداش] آن‌چه انجام می‌دادند، برای آنها پنهان شده است (سجده/۱۵-۱۷). رحمتم همه چیز را فرا گرفته است. پس به‌زودی آن را برای کسانی که تقوا پیشه‌ می‌کنند، زکات می‌دهند و کسانی که به آیات ما ایمان دارند، مقرّر خواهم داشت (اعراف/۱۵۶). به‌راستی کسانی که از بیم پروردگارشان ترسان هستند و کسانی که به آیات پروردگارشان ایمان می‌آورند، … آنان هستند که در کارهای نیک می‌شتابند و آنان در انجام آن پیشگام هستند (مؤمنون/۵۷-۶۱). چون کسانی که به آیات ما ایمان دارند، نزد تو بیایند، بگو، درود بر شما. پروردگارتان رحمت را بر خود مقرّر کرده است که هر کس از شما به نادانی کار بدی کند آن‌گاه توبه کند و به صلاح آید پس او آمرزنده مهربان است. این‌گونه آیات را تفصیل می‌کنیم تا راه و رسم مجرمان روشن شود (انعام/۵۴-۵۵). [عبادالرّحمن] کسانی هستند که چون به آیات پروردگارشان تذکّر داده شوند، کور و کر روی آن نمی‌افتند (فرقان/۷۳). تو هدایت‌کننده کوردلان از گمراهی‌ِ آنان نتوانی بود. تو تنها کسانی را می‌توانی شنوا کنی که به آیات ما ایمان می‌آورند و خود تسلیم هستند (روم/۵۳). بی‌تردید تو مردگان را شنوا نمی‌گردانی و این ندا را به کران، چون پشت می‌کنند، نمی‌توانی بشنوانی. تو هدایت‌کننده کوردلان از گمراهیِ آنان نیستی. تو تنها کسانی را که به آیات ما ایمان آورده‌اند و تسلیم هستند، می‌توانی شنوا گردانی. چون وعده [عذاب] برای آنها واجب گردد، جنبنده‌ای را از زمین برای آنان بیرون می‌آوریم که با آنها سخن گوید که مردم به آیات ما یقین نداشتند (نمل/۸۰-۸۲).

از کسانی که آیات خدا را تکذیب کردند، نباش که از زیان‌کاران می‌شوی. در حقیقت کسانی که سخن پروردگارت بر آنها تحقّق یافته، ایمان نمی‌آورند هر چند هر گونه آیتی برای آنها بیاید تا وقتی عذاب دردناک را ببینند (یونس/۹۵-۹۷). هوس‌های کسانی را که آیات ما را تکذیب کردند و کسانی که به آخرت ایمان نمی‌آورند و با پروردگار خود همتا قرار می‌دهند، پیروی نکن (انعام/۱۵۰). کسانی که آیات ما را تکذیب کردند در تاریکی‌ها، کر و لال هستند (انعام/۳۹). به‌زودی کسانی را که در زمین به ناحق تکبّر می‌کنند، از آیات خود منحرف خواهم کرد. اگر همه آیات را ببینند به آن ایمان نمی‌آورند. اگر راه رشد را ببینند، آن را پیش نمی‌گیرند و اگر راه گمراهی را ببینند، آن را پیش می‌گیرند. این به آن سبب است که آیات ما را تکذیب کردند و همواره از آن غفلت می‌ورزیدند. کسانی که آیات و دیدار آخرت را تکذیب کردند، اعمال آنها تباه است. آیا جز به آن‌چه عمل می‌کردند، کیفر می‌شوند (اعراف/۱۴۶-۱۴۷)؟ کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما و دیدار آخرت را تکذیب کردند، پس آنها در عذاب، احضارشدگان هستند (روم/۱۶). کیست ستمکارتر از آن که آیات خدا را تکذیب کند و از آن روی گرداند؟ به زودی کسانی را که از آیات ما روی می‌گردانند به سبب اعراضشان به عذابی سخت مجازات خواهیم کرد. آیا جز این انتظار دارند که فرشتگان به سوی آنها بیایند یا پروردگارت بیاید یا پاره‌ای از آیات پروردگارت بیاید؟ روزی که پاره‌ای از آیات پروردگارت بیاید، کسی که قبلاً ایمان نیاورده بود یا خیری در ایمان آوردن خود به دست نیاورده بود، ایمانش سود نمی‌بخشد. بگو، منتظر باشید که ما هم منتظریم (انعام/۱۵۷-۱۵۸). کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بندد یا آیات او را تکذیب کند؟ اینان کسانی هستند که نصیب آنها از آن‌چه مقرّر شده به آنها خواهد رسید تا آن‌گاه که فرشتگان ما به سراغشان بیایند که جان آنها را بگیرند، می‌گویند: آن‌چه غیر از خدا می‌خواندید، کجاست؟ گویند: از چشم ما ناپدید شدند. علیه خود گواهی می‌دهند که آنها کافر بودند (اعراف/۳۷). کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بندد یا آیات او را تکذیب کند؟ به‌راستی مجرمان رستگار نمی‌شوند (یونس/۱۷) کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بندد یا آیات او را تکذیب کند؟ به‌راستی ستمکاران رستگار نمی‌شوند (انعام/۲۱). کیست ستمکارتر از آن که به آیات پروردگار خود پند داده شود آن‌گاه از آن روی بگرداند؟ بدون تردیدما از مجرمان انتقام‌کشنده‌ایم (سجده/۲۲).

کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، اندک‌اندک از جایی که ندانند، به دامشان می‌کشیم. به آنها مهلت می‌دهم که قطعاً مکر و تدبیر من محکم است (اعراف/۱۸۲-۱۸۳). کسانی که آیات ما را تکذیب کردند و از پذیرش آن تکبّر ورزیدند، درهای آسمان به روی آنها باز نشود و به بهشت داخل نشوند مگر آن‌که شتر در سوراخ سوزن وارد شود. این‌گونه مجرمان را کیفر می‌دهیم. برای آنها بستری از جهنّم و بر فراز آنها پوشش‌هایی [از آتش] است. این‌گونه ستمکاران را جزا می‌دهیم (اعراف/۴۰-۴۱). کسانی که آیات ما را تکذیب کردند و از پذیرش آن استکبار ورزیدند، آنها اهل آتش هستند. در آن جاودان هستند (اعراف/۳۶). کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، به سزای آن‌که نافرمانی می‌کردند، عذاب به آنها خواهد رسید (انعام/۴۹). کسانی که کفر ورزیده و آیات ما را تکذیب کرده‌اند، آنان اهل جهنّم هستند (حدید/۱۹). [به آنان گفته شود:] آری. آیات من بر تو آمد و آنها را تکذیب کردی. تکبّر ورزیدی و از کافران شدی (زمر/۵۹).

کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما را تکذیب کرده‌اند، برای آنها عذابی خفّت‌آور خواهد بود (حج/۵۷). کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما را تکذیب کرده‌اند، آنان هستند که اهل دوزخند (مائده/۱۰،۸۶). کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما را تکذیب کرده‌اند، آنان هستند که اهل آتشند. در آن جاودان خواهند ماند (بقره/۳۹). کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما را تکذیب کرده‌اند، آنان هستند که اهل آتشند. در آن جاودان خواهند ماند و بد سرانجامی است (تغابن/۱۰). سرانجام کسانی که بدی کردند، بدتر بود زیرا آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را به مسخره می‌گرفتند (روم/۱۰). خبر آن کس را که آیات خود را به او داده بودیم، برای آنان بخوان که از آن عاری گشت آن‌گاه شیطان او را دنبال کرد و از گمراهان شد. اگر می‌خواستیم، او را با آن (آیات) بالا می‌بردیم امّا او به زمین (دنیا)، گرایید و از هوای نفس خود پیروی کرد. از این رو داستان آن، چون داستان سگ است که اگر بر آن حمله‌ور شوی، زبان از کام بر می‌آوَرَد و اگر آن را رها کنی، باز زبان از کام بر می‌آوَرَد. این مَثَلِ آن گروهی است که آیات ما را تکذیب کردند پس این داستان را حکایت کن باشد که آنان تفکر کنند. چه زشت است داستان گروهی که آیات ما را تکذیب کردند و به خود ستم کردند (اعراف/۱۷۵-۱۷۷).

آیات ما را جز هر خائن ناسپاسی انکار نمی‌کند (لقمان/۳۲). جز کافران [کسی] آیات ما را انکار نمی‌کند (عنکبوت/۴۷). [قرآن] آیاتی روشن در سینه‌های کسانی است که علم یافته‌اند و جز ستمگران، [کسی] منکر آیات ما نمی‌شود. گفتند: چرا بر او از جانب پروردگارش آیاتی نازل نشده است؟ بگو، همانا  آن آیات نزد خداست و من تنها هشدار‌دهنده‌ای آشکار هستم (عنکبوت/۴۹-۵۰). [ستمگران] گفتند: [قرآن] خواب‌های شوریده است بلکه آن را بربافته است بلکه او شاعری است پس باید برای ما آیتی بیاورد همان‌گونه که برای پیشینیان هم عرضه شد (انبیاء/۵). چون آیات روشن ما بر آنها خوانده شود، می‌گویند: این جز مردی نیست که می‌خواهد شما را از آن‌چه پدرانتان می‌پرستیدید، باز دارد و [نیز] می‌گویند: این جز دروغی بربافته نیست. کسانی که به حق، چون به سوی آنها آمد، کافر شدند، می‌گویند: این جز افسونی آشکار نیست (سبأ/۴۳). به یقین می‌دانیم که آن‌چه می‌گویند، تو را سخت غمگین می‌کند. در واقع آنان تو را تکذیب نمی‌کنند ولی ستمگران آیات خدا را انکار می‌کنند (انعام/۳۳). اگر اعراض کردن آنان [از قرآن] بر تو گران است، اگر می‌توانی نَقبی در زمین یا نردبانی در آسمان بجوی تا آیتی برایشان بیاوری. اگر خدا می‌خواست، قطعاً آنها را بر هدایت گِرد می‌آورد پس از نادانان نباش (انعام/۳۵). خدا کسی است که شب را برای شما پدید آورد تا در آن آرام گیرید و روز را روشنی‌بخش [قرار داد]. خدا بر مردم بسیار صاحب فضل است ولی بیشتر مردم سپاس نمی‌گزارند. این است ‏خدا، پروردگار شما آفریننده هر چیزى است. ‏خدایى جز او نیست پس چگونه بازگردانیده مى‏ شوید؟ این‌گونه آنان که آیات خدا را انکار می‌کردند، بازگردانیده می‌شوند (غافر/۶۱- ۶۳). سزای دشمنان خدا همان آتش است که در آن، منزل همیشگی دارند. این به کیفر آن است که آیات ما را انکار کردند (فصّلت/۲۸). کلیدهای آسمان و زمین از آن اوست. کسانی که به آیات خدا کفر ورزیدند، آنان همان زیانکاران هستند (زمر/۶۳).

آسمان را سقفی محفوظ قرار دادیم ولی آنان (کافران) از آیات آن روی می‌گردانند (انبیاء/۳۲). کسانی که کافر شدند به باطل مجادله می‌کنند تا به وسیله آن حق را پایمال کنند و آیات من و آن‌چه را بیم داده شده‌اند به مسخره گرفتند. کیست ستمکارتر از آن که به آیات پروردگار خود پند داده شود و از آن روی برتافته و دستاورد پیشینه خود را فراموش کرده است؟ ما بر دل‌های آنها پوشش‌هایی قرار دادیم تا آن (قرآن) را درنیابند و در گوش‌های آنها سنگینی نهادیم. اگر آنها را به سوی هدایت فرا خوانی هرگز به راه نخواهند آمد (کهف/۵۶-۵۷). چون آیات روشن ما بر آنها خوانده شود، کسانی که چون حقیقت به سوی آنها آمد، کافر شدند، گفتند: این سحری آشکار است (احقاف/۷). چون آیات ما بر آنها خوانده شود، می‌گویند: شنیدیم. اگر می‌خواستیم قطعاً ما نیز همانند این را می‌گفتیم. این جز افسانه‌های پیشینیان نیست (انفال/۳۱). چون آیات روشن ما بر آنها خوانده شود، کسانی که کفر ورزیده‌اند، به آنان که ایمان آورده‌اند، گویند: کدام‌یک از ما (دو گروه) جایگاهش بهتر و محفلش آراسته‌تر است (مریم/۷۳)؟ چون آیات روشن ما بر آنها خوانده شود، در چهره کسانی که کفر ورزیده‌اند، انکار را تشخیص می‌دهی. چیزی نمانده که بر کسانی که آیات ما را برای آنها تلاوت می‌کنند، حمله‌ور شوند. بگو، آیا شما را به بدتر از این خبر دهم؟ [همان] آتش است که خدا آن را به کسانی که کفر ورزیده‌اند، وعده داده و بد سرانجامی است (حج/۷۲). برخی از آنان به تو گوش می‌دهند و ما بر دل‌های آنها پرده‌ها افکنده‌ایم تا آن را نفهمند و در گوش‌های آنها سنگینی نهاده‌ایم و اگر هر آیه‌ای ببینند، به آن ایمان نمی‌آورند تا آنجا که وقتی نزد تو می‌آیند و با تو جدال می‌کنند، کسانی که کفر ورزیدند، می‌گویند: این چیزی جز افسانه‌های پیشینیان نیست (انعام/۲۵). چون آیات روشن ما بر آنها خوانده شود، کسانی که به لقای ما امید ندارند، می‌گویند: قرآن دیگری جز این بیاور یا آن را عوض کن. بگو، مرا نرسد که آن را از نزد خود عوض کنم. جز آن‌چه را که به من وحی می‌شود، پیروی نمی‌کنم. اگر پروردگارم را نافرمانی کنم، از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم (یونس/۱۵). هیچ آیه‌ای از آیات پروردگارشان به سوی آنها نمی‌آمد مگر آن‌که از آن روی برمی‌تافتند (انعام/۴). [کافران] گفتند: چرا از جانب پروردگارش آیتی برای ما نمی‌آورد؟ آیا دلیل روشن آن‌چه در صحیفه‌های پیشین است برای آنها نیامده است (طه/۱۳۳)؟ چون آیه‌ای برای آنها بیاوری، آنان که کفر ورزیده‌اند حتماً خواهند گفت: شما جز بر باطل نیستید. این‌گونه بر دل‌های کسانی که نمی‌دانند، مهر می‌نهیم (روم/۵۸-۵۹). آنها چون آیتی ببینند، آن را به مسخره می‌گیرند و می‌‌گویند: این جز سحری آشکار نیست. آیا چون مردیم و استخوان شدیم، دوباره زنده می‌شویم؟ و آیا نیاکان ما نیز؟ بگو، آری در حالی‌که شما خوار هستید (صافّات/۱۴-۱۸).

کسانی که کفر ورزیدند، می‌گویند: چرا آیتی از جانب پروردگارش بر او نازل نشده است؟ بگو، تو فقط هشدار‌ دهنده‌ای و برای هر قومی رهبری است (رعد/۷). می‌گویند: چرا آیتی از جانب پروردگارش بر او نازل نمی‌شود؟ بگو، غیب فقط به خدا اختصاص دارد پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظران هستم (یونس/۲۰). می‌گویند: چرا آیتی از جانب پروردگارش بر او نازل نمی‌شود؟ بگو، در حقیقت خداست که هر که را بخواهد، گمراه می‌گذارد و هر کس بازگردد به سوی خود هدایت می‌کند (رعد/۲۷). می‌گویند: چرا آیتی از جانب پروردگارش بر او نازل نمی‌شود؟ بگو، بی‌تردید خدا قادر است، آیتی فرو فرستد ولی بیشتر آنها نمی‌دانند (انعام/۳۷). البته نباید [کافران] تو را از آیات خدا بعد از آن که بر تو نازل شده است، بازدارند. به سوی پروردگارت دعوت کن و از مشرکان نباش (قصص/۸۷). به‌زودی آیاتم (عذابم) را به شما نشان خواهم داد پس به شتاب از من نخواهید (انبیاء/۳۷). آیا دیدی آن کس را که به آیات ما کفر ورزید و گفت: قطعاً به من مال و فرزند بسیار داده خواهد شد. آیا بر غیب آگاه شده یا از رحمان عهدی گرفته است؟ نه چنین است. به زودی آن‌چه را می‌گوید، می‌نویسیم و عذاب را برای او خواهیم افزود و آن‌چه را می‌گوید، از او به ارث می‌بریم و تنها به سوی ما خواهد آمد (مریم/۷۷-۸۰). چگونه کفر می‌ورزید با این‌که آیات خدا بر شما خوانده می‌شود و پیامبر او در میان شماست؟ هر کس به خدا تمسّک جوید، قطعاً به راه راست هدایت شده است (آل‌عمران/۱۰۱). آیا به آن‌چه در آسمان‌ها و زمین در دسترس و پشت سرشان است، ننگریسته‌اند؟ اگر بخواهیم آنها را در زمین فرو می‌بریم یا پاره‌سنگ‌هایی از آسمان بر سر آنها می‌افکنیم. قطعاً در این برای هر بنده توبه‌کاری آیتی است (سبأ/۹). وقتی خوشگذرانان آنها (کافران) را به عذاب گرفتار کردیم، به ناگاه به زاری درمی‌آیند. امروز زاری نکنید که قطعاً شما از جانب ما یاری نخواهید شد. در حقیقت آیات من بر شما خوانده می‌شد و شما بودید که همواره به قهقرا می‌رفتید در حالی‌که از آن تکبّر می‌ورزیدید و شب هنگام بدگویی می‌کردید. آیا در این سخن تدبّر نکرده‌اید یا چیزی بر آنها آمده است که برای پدران پیشین آنها نیامده است (مومنون/۶۴-۶۸)؟ کسانی که به آیات ما کافر شدند، آنان تیره‌بختان هستند. بر آنها آتشی سرپوشیده، احاطه دارد (بلد/۱۹-۲۰). هر کس به آیات خدا کفر ورزد، بیگمان که خدا حسابرسی سریع است (آل‌عمران/۱۹). کسانی که به آیات خدا کفر می‌ورزند، بی‌تردید عذابی سخت خواهند داشت. خدا شکست‌ناپذیر صاحب انتقام است (آل‌عمران/۴). کسانی که به آیات پروردگارشان کفر ورزیدند برای آنها عذابی دردناک از پلیدی است (جاثیه/۱۱). کسانی که به آیات ما کفر می‌ورزند، پیامبران را به ناحق می‌کشند و از میان مردم کسانی را که به عدل و داد فرمان می‌دهند را به قتل می‌رسانند، آنان را از عذابی دردناک خبر ده (آل‌عمران/۲۱). به زودی کسانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آنها را به آتشی درآوریم. هر بار پوست آنها بریان شود، پوستی دیگر به جای آن می‌نهیم تا عذاب را بچشند. بی‌شک خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (نساء/۵۶). کسانی که به آیات خدا و لقای او کفر ورزیدند، آنان هستند که از رحمت من ناامیدند. برای آنها عذابی پردرد است (عنکبوت/۲۳). بگو، آیا شما را از زیانکارترین [مردم] آگاه گردانیم؟ آنان کسانی هستند که کوشش آنها در دنیا به هدر رفته و خود می‌پندارند کار خوب انجام می‌دهند. آنان کسانی هستند که به آیات پروردگارشان و لقای او کافر شدند در نتیجه اعمال آنها تباه گردید. روز قیامت برای آنها ارزشی نخواهیم نهاد. این جهنّم سزای آنان است زیرا کافر شدند و آیات من و پیامبرانم را به مسخره گرفتند (کهف/۱۰۳-۱۰۶). هر کس را خدا هدایت کند، هدایت یافته اوست و هر کس را گمراه کند، هرگز برای آنان در برابر خدا دوستانی نمی‌یابی و روز قیامت آنها را کور، لال و کر به روی چهره‌هایشان درافتاده، محشور می‌کنیم. جایگاه آنها جهنّم است. هر بار آتش آن فرو نشیند، آتشی سوزان برای آنان می‌افزاییم. جزای آنان این است زیرا به آیات ما کافر شدند و گفتند: آیا وقتی ما استخوان و خاک شدیم در آفرینشی جدید برانگیخته می‌شویم؟ آیا ندانستند که خدا که آسمان‌ها و زمین را آفریده است، تواناست مانند آنها را بیافریند و برای آنان زمانی مقدّر کرده است که در آن هیچ شکی نیست؟ ولی ستمگران سرباز زده، جز کفر و انکار [چیزی نخواستند] (اسراء/۹۷-۹۹).

جز کسانی که کفر ورزیدند کسی در آیات ما مجادله نمی‌کند (غافر/۴). آیا کسانی که در آیات خدا مجادله می‌کنند، ندید‌ه‌ای تا کجا منحرف شده‌اند (غافر/۶۹)؟ در حقیقت کسانی که درباره آیات خدا بدون ‌آن‌که حجّتی برای آنان آمده باشد، مجادله می‌کنند، در دل‌های آنها جز بزرگ‌نمایی نیست که آنها به آن نخواهند رسید پس به خدا پناه ببر زیرا او خود شنوای داناست (غافر/۵۶). در حقیقت کسانی که درباره آیات خدا بی‌آنکه حجّتی برای آنان آمده باشد، مجادله می‌کنند، [این ستیزه] در نزد خدا و نزد کسانی که ایمان آورده‌اند، عداوت بزرگی است. این‌گونه خدا بر دل هر متکبّر زورگویی مُهر می‌نهد (غافر/۳۵). کسانی که در آیات خدا مجادله می‌کنند، بدانند که برای آنان گریزی نیست (شوری/۳۵).

هیچ آیتی از آیات پروردگارشان بر آنها (مشرکان) نمی‌آید جز این‌که از آن رویگردان می‌شوند (یس/۴۶). هر گاه [مشرکان] آیتی بینند، روی برمی‌گردانند و می‌گویند: سحری همیشگی است (قمر/۲). چون آیات روشن ما بر آنها خوانده شود، دلیل آنها همواره جز این نیست که می‌گویند: اگر راست می‌گویید: پدران ما را بیاورید (جاثیه/۲۵). چون آیه‌ای را به جای آیه‌ای دیگر بیاوریم، خدا به آن‌چه نازل می‌کند، داناتر است، می‌‎گویند: جز این نیست که تو دروغ‌باف هستی. بلکه بیشتر آنها نمی‌دانند. بگو، آن را روح القدس از طرف پروردگارت به حق فرود آورده تا کسانى را که ایمان آورده‏اند استوار گرداند و براى مسلمانان هدایت و بشارتى است (نحل/۱۰۱-۱۰۲). با سخت‌ترین سوگندهایشان به خدا سوگند خوردند که اگر آیتی برای آنان بیاید، حتماً به آن ایمان می‌آورند. بگو، آیات تنها نزد خداست و شما چه می‌دانید که اگر هم بیاید، باز ایمان نمی‌آورند. دل‌ها و دیدگان آنها را برمی‌گردانیم چنان‌که نخستین بار به آن ایمان نیاوردند. آنان را رها می‌کنیم تا در طغیان خود سرگردان بمانند (انعام/۱۰۹-۱۱۰). اگر بخواهیم از آسمان آیتی بر آنها فرود می‌آوریم تا در برابر آن گردن‌هایشان خاضع گردد (شعراء/۴). هرگاه برای آنها آیه‌ای نیاوری می‌گویند: چرا آن را خود برنگزیدی؟ بگو، من فقط آن‌چه را از پروردگارم به من وحی می‌شود، پیروی می‌کنم. این (قرآن) بینش‌هایی است از جانب پروردگار شما و برای گروهی که ایمان می‌آورند، هدایت و رحمتی است (اعراف/۲۰۳). آیا برای آنها این خود آیتی نیست که علمای بنی‌اسرائیل از آن اطّلاع دارند (شعراء/۱۹۷). اگر ما آنها را قبل از آن (آمدن قرآن) به عذابی هلاک می‌کردیم، قطعاً می‌گفتند: پروردگارا، چرا پیامبری به سوی ما نفرستادی تا پیش از آن‌که خوار و رسوا شویم از آیات تو پیروی کنیم (طه/۱۳۴)؟ اگر نبود که وقتی به [سزای] آن‌چه پیش فرستاده‌اند، مصیبتی به آنان (مشرکان) برسد، بگویند: پروردگارا، چرا فرستاده‌ای به سوی ما نفرستادی تا از آیات تو پیروی کنیم و از مومنان باشیم [قطعاً در کیفر آنان شتاب می‌کردیم] (قصص/۴۷). [رفتار مشرکان چون رفتار] فرعون و کسانی است که پیش از آنها بودند که به آیات خدا کفر ورزیدند پس خدا به سزای گناهانشان آنها را گرفت (انفال/۵۲) [رفتار مشرکان چون رفتار] فرعون و کسانی است که پیش از آنها بودند که آیات ما را تکذیب کردند پس خدا به سزای گناهانشان آنها را گرفت (آل‌عمران/۱۱). [رفتار مشرکان چون رفتار] فرعون و کسانی است که پیش از آنها بودند که آیات پروردگارشان را تکذیب کردند پس ما به سزای گناهانشان آنها را هلاک کردیم فرعونیان را غرق کردیم و همه آنها ستمکار بودند (انفال/۵۴). آنها آیات خدا را به بهای ناچیزی فروختند و [مردم] را از راه او بازداشتند. به‌راستی چه بد است آن‌چه انجام می‌دادند (توبه/۹). بگو، به نظر شما اگر خدا شنوایی و دیدگان شما را بگیرد و بر دل‌های شما مهر نهد، غیر از خدا، کدام معبود است که آن را به شما پس دهد؟ بنگر چگونه آیات خود را بیان می‌کنیم سپس آنها روی می‌گردانند (انعام/۴۶). بگو، او تواناست که از بالای سرتان یا از زیر پایتان عذابی بر شما بفرستد یا شما را گروه‌گروه به هم اندازد [و دچار تفرقه سازد] و عذاب بعضی از شما را به بعضی دیگر بچشاند. بنگر چگونه آیات را گوناگون بیان ‌می‌کنیم، باشد که آنان بفهمند (انعام/۶۵). آیات را گوناگون بیان می‌کنیم تا این‌که بگویند تو درس خوانده‌ای و تا این که آن را برای گروهی که می‌دانند، به روشنی بیان کنیم (انعام/۱۰۵). اگر [مشرکان] توبه کنند، نماز برپادارند و زکات دهند، در این صورت برادران دینی شما هستند. ما آیات را برای گروهی که می‌دانند، به تفصیل بیان می‌کنیم (توبه/۱۱).

اگر از آنان (منافقان) بپرسی، [چرا مسخره می‌کردید؟] قطعاً خواهند گفت: ما فقط شوخی و بازی می‌کردیم. بگو، آیا خدا و آیات او و پیامبر او را ریشخند می‌کردید؟ هیچ عذری نیاورید. به‌راستی که بعد از ایمانتان کافر شدید. اگر از گروهی از شما درگذریم، گروهی دیگر را عذاب می‌کنیم زیرا که آنها مجرم بودند (توبه/۶۵-۶۶). [خدا] در این کتاب بر شما نازل کرده که هرگاه شنیدید، آیات خدا مورد انکار و ریشخند قرار می‌گیرد، با آنها منشینید تا به سخنی غیر از آن بپردازند. زیرا در این صورت شما نیز مانند آنها خواهید شد. بدون تردید خدا همه منافقان و کافران را در جهنّم گرد خواهد آورد (نساء/۱۴۰). چون ببینی کسانی در آیات ما فرو می‌روند، از آنان روی برتاب تا در سخنی غیر از آن در آیند و اگر شیطان تو را [در این باره] به فراموشی انداخت پس از توجّه، با قوم ستمکار منشین (انعام/۶۸).

در حقیقت کسانی که به آیات خدا ایمان ندارند، خدا آنها را هدایت نمی‌کند و برای آنها عذابی دردناک است. تنها کسانی دورغ می‌بافند که به آیات خدا ایمان ندارند و آنان دروغگویان هستند (نحل/۱۰۴-۱۰۵). هر کس از یاد پروردگار دل بگرداند، در حقیقت زندگی تنگی خواهد داشت. روز رستاخیز او را نابینا محشور می‌کنیم. می‌گوید: پروردگارا، چرا مرا نابینا محشور کردی با آن‌که بینا بودم؟ می‌فرماید: همان‌طور که آیات من بر تو آمد و آن را به فراموشی سپردی، امروز همان‌گونه فراموش می‌شوی. این‌گونه هر کس را به افراط گراییده و به آیات پروردگار خود ایمان نیاورده، سزا می‌دهیم و قطعاً عذاب آخرت سخت‌تر و پایدارتر است. آیا برای هدایت آنان کافی نبود که چه نسل‌ها را که پیش از آنان بودند، هلاک کردیم که اینک در سراهای ایشان راه می‌روند؟ به‌راستی در این، برای خردمندان آیاتی است (طه/۱۲۴-۱۲۸).

کسانی که در آیات ما کژ می‌روند، بر ما پوشیده نیستند. آیا کسی که در آتش افکنده می‌شود، بهتر است یا کسی که روز قیامت آسوده خاطر می‌آید؟ هر چه می‌خواهید بکنید که او به آن‌چه انجام می‌دهید، بیناست (فصّلت/۴۰).

به‌راستی کسانی که به دیدار ما امید ندارند و به زندگی دنیا دل خوش کرده و به آن اطمینان یافته‌اند و کسانی که از آیات ما غافل هستند، آنان به آن‌چه به دست می‌آورند، جایگاهشان آتش است (یونس/۷-۸).

کسانی که در آیات ما کوشیدند که ما را عاجز کنند، آنان اهل دوزخ هستند (حج/۵۱). کسانی که در آیات ما کوشیدند که ما را عاجز کنند، عذابی از بلایی دردناک دارند (سبأ/۵). کسانی که در آیات ما می‌کوشند که ما را درمانده کنند، آنان هستند که در عذاب احضار می‌شوند (سبأ/۳۸).

افراد نادان گفتند: چرا خدا با ما سخن نمی‌گوید؟ یا برای ما آیتی نمی‌آید؟ کسانی که قبل از اینان بودند، مثل همین سخن را می‌گفتند. دل‌هایشان شبیه یکدیگر است. ما آیات خود را برای گروهی که یقین دارند، روشن گردانیده‌ایم (بقره/۱۱۸).

از مردم کسی است که سخن بیهوده را خریدار است تا  بدون ‌هیچ دانشی از راه خدا گمراه کند و آنرا به ریشخند گیرد. برای آنها عذابی خوارکننده خواهد بود. چون آیات ما بر او خوانده شود، با تکبّر روی برمی‌گرداند چنان‌که گویی آن را نشنیده، گویی در گوش‌هایش سنگینی است پس او را از عذابی پردرد خبر ده (لقمان/۶-۷).

از هر قسم‌خورنده فرومایه‌ای فرمان نبر که عیب‌جوست و برای خبرچینی گام برمی‌دارد. مانع‌خیر و تجاوزکار گناه‌پیشه است. گستاخ و گذشته از آن زنازاده است به صرف این که مالدار و پسردار است. چون آیات ما بر او خوانده شود، گوید: افسانه‌های پیشینیان است. به زودی بر بینی او داغ می‌نهیم (قلم/۱۰-۱۶).

چون آیات ما بر او (هر متجاوز گناهکار) خوانده شود، گوید: افسانه‌های پیشینیان است. چنین نیست بلکه آن‌چه مرتکب می‌شدند، بر دل‌های آنها زنگار شده است. چنین نیست. آنها در آن روز از پروردگارشان محجوب هستند. آن‌گاه به یقین به جهنّم داخل می‌شوند سپس گفته خواهد شد: این همان است که آن را به دروغ می‌گرفتید (مطففّین/۱۳-۱۷).

مرا با آن کس که تنها آفریدم واگذار. دارایی بسیار به او بخشیدم و پسرانی آماده [به او دادم] و [اسباب مکنت را] چنان که باید برای او آماده کردم. باز طمع دارد که بیفزایم. ولی نه زیرا او دشمن آیات ما بود. به‌زودی او را به بالا رفتن از گردنه [عذاب] وادار می‌کنم. به‌راستی اندیشید و نقشه کشید. مرگ بر او باد چگونه نقشه کشید؟ سپس مرگ بر او باد. چگونه نقشه کشید؟ آن‌گاه اندیشه کرد سپس روی ترش کرد و چهره در هم کشید آن‌گاه پشت کرد و تکبّر ورزید و گفت: این جز سحری که [از پیشینیان] نقل می‌شود، نیست. این جز سخن بشر نیست. به‌زودی او را به جهنّم، وارد می‌کنم (مدثّر/۱۱-۲۶).

وای بر هر دروغ‌زن گناه‌پیشه که آیات خدا بر او خوانده می‌شود، می‌شنود و باز به حال تکبّر، چنان‌که گویی آن را نشنیده، اصرار می‌ورزد پس او را از عذابی پردرد خبر ده. چون از آیات ما چیزی بداند، آن را به مسخره می‌گیرد. آنان عذابی خفّت‌آور خواهند داشت. پشت سر آنها جهنّم است. نه آن‌چه به دست آورده و آن دوستانی که غیر از خدا گرفته‌اند، به کارشان نمی‌آید و عذابی بزرگ خواهند داشت (جاثیه/۷-۱۰).

آیات- قیامت، ای بندگان من، امروز بر شما بیمی نیست و شما غمگین نخواهید شد، همان کسانی که به آیات ما ایمان آوردند و تسلیم بودند (زخرف/۶۸-۶۹).

ای کاش، ستمکاران را در گرداب‌های مرگ می‌دیدی که فرشتگان دست‌هایشان را گشوده‌اند [و نهیب می‌زنند:] جان‌های خود را بیرون دهید. امروز به سزای آن‌چه به ناحق درباره خدا می‌گفتید و در برابر آیات او تکبّر می‌ورزیدید، به عذاب خوارکننده، کیفر می‌یابید (انعام/۹۳). آن روز که از هر امّتی، گروهی از کسانی را که آیات ما را تکذیب کردند، محشور می‌کنیم و آنها  کنار هم نگاه داشته می‌شوند تا آن‌گاه که همه بیایند. [خدا] می‌فرماید: آیا آیات مرا تکذیب کردید و حال آن‌که به آن احاطه علمی نداشتید؟ این چه کاری بود که می‌کردید (نمل/۸۳-۸۴)؟ ای گروه جن و انس، آیا از میان شما فرستادگانی برای شما نیامدند که آیات مرا بر شما بخوانند و از دیدار امروز به شما هشدار دهند؟ گفتند: ما به زیان خود گواهی می‌دهیم [که آری آمدند]. زندگی دنیا آنها را فریب داد و بر ضدّ خود گواهی دادند که آنها کافر بودند (انعام/۱۳۰). کسانی که کافر شده‌اند، گروه‌گروه به سوی جهنّم رانده ‌می‌شوند تا چون به آن برسند، درهای آن گشوده شود و نگهبانان آن به آنها گویند: مگر فرستادگانی از خودتان بر شما نیامدند که آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند و به دیدار چنین روزی شما را هشدار دهند؟ گویند: چرا. ولی فرمان عذاب بر کافران واجب آمد. گفته شود: از درهای جهنّم وارد شوید. جاودانه در آن بمانید. چه بد است. جایگاه متکبّران (زمر/۷۱-۷۲). کسانی که کافر شدند، [به آنها گفته می‌شود:] مگر آیات من بر شما خوانده نمی‌شد ولی استکبار ورزیدید و مردمی مجرم بودید (جاثیه/۳۱)؟ به آنها گفته شود: امروز شما را فراموش می‌کنیم همان‌گونه که شما دیدار امروز را فراموش کردید. جایگاه شما آتش است و برای شما هیچ یار و یاوری نخواهد بود. این به آن سبب است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید و زندگی دنیا مغرورتان کرد. پس امروز نه از آتش بیرون آورده می‌شوند، و نه از آنان خواسته می‌شود که [خدا را] خشنود سازند (جاثیه/۳۴-۳۵). کسانی که دین خود را به سرگرمی و بازی گرفتند و زندگی دنیا آنها را فریب داد پس امروز آنها را از یاد می‌بریم همان‌گونه که دیدار امروزشان را از یاد بردند و آیات ما را انکار می‌کردند (اعراف/۵۱). جهنّم کمینگاهی است. برای طغیانگران بازگشتگاهی است. روزگاری در آن درنگ کنند. در آن‌جا نه خنکی نوشند و نه شربتی جز آب جوشان و چرکابه‌ای. کیفری مناسب. آنان بودند که به حساب امید نداشتند و آیات ما را تکذیب می‌کردند (نبأ/۲۱-۲۸). ای کاش، آنها (کافران) را هنگامی که بر آتش عرضه می‌شوند، می‌دیدی که می‌گویند: کاش بازگردانده می‌شدیم و آیات پروردگارمان را تکذیب نمی‌کردیم و از مومنان می‌شدیم. [چنین نیست] بلکه آن‌چه را پیش از این نهان می‌داشتند، برای آنها آشکار شده است. اگر باز هم بازگردانده شوند، قطعاً به آن‌چه از آن منع شده بودند، برمی‌گردند. آنها دروغگو هستند (انعام/۲۷-۲۸).

هر کس میزان [اعمال] او سبک باشد پس آنان هستند که به خود زیان زده‌اند. زیرا به آیات ما ستم کردند (اعراف/۹). هر کس میزان [اعمال] او سبک باشد پس آنان هستند که به خود زیان زده‌اند همیشه در جهنّم می‌مانند. آتش چهره آنها را می‌سوزاند و آنها در آن‌جا ترشرو هستند. [به آنها گفته شود:] آیا آیات من بر شما خوانده نمی‌شد و آن را تکذیب می‌کردید؟ می‌گویند: پروردگارا، شقاوت ما بر ما چیره شد و ما مردمی گمراه بودیم. پروردگارا، ما را از اینجا بیرون ببر پس اگر باز هم [به بدی] بازگشتیم، در آن صورت ما ستمگر خواهیم بود. می‌فرماید: در آن گم شوید و با من سخن نگویید (مومنون/۱۰۳-۱۰۸).

آیات- اقوام، قطعاً در این (سرگذشت اقوام پیشین) برای کسی که از عذاب آخرت می‌ترسد، آیتی است (هود/۱۰۳). بی‌گمان همه [مردم] شهرهای پیرامون شما را هلاک کرده و آیات خود را گوناگون بیان کردیم. امید که آنان بازگردند (احقاف/۲۷). هیچ پیامبری را نرسد که آیتی بیاورد جز به اذن خدا (رعد/۳۸؛ غافر/۷۸). برای هر زمان کتابی است (رعد/۳۸). [چیزی] ما را از فرستادن آیات باز نداشت جز این که پیشینیان آنها را تکذیب کردند (اسراء/۵۹). چون آیتی برای آنها (سران گناهگار شهرها) بیاید، می‌گویند: هرگز ایمان نمی‌آوریم تا نظیر آن‌چه به فرستادگان خدا داده شده، به ما نیز داده شود (انعام/۱۲۴).

پروردگار تو هرگز ویرانگر شهرها نبوده است تا در مرکز آنها پیامبری برانگیزد که آیات ما را برای آنان بخواند و ما شهرها را تا مردم آن ستمگر نباشند، ویران‌کننده نبوده‌ایم (قصص/۵۹). آنان (زکریّا، یحیی، مریم، عیسی، ابراهیم، اسحاق، یعقوب، موسی، هارون، اسماعیل و ادریس) کسانی بودند که خدا به آنها نعمت داد. از انبیاء و از فرزندان آدم و از کسانی که همراه نوح [بر کشتی] سوار کردیم و از فرزندان ابراهیم، اسرائیل و از کسانی که هدایت کردیم و برگزیدیم هرگاه آیات رحمان بر آنها خوانده می‌شد، سجده‌کنان و گریان به خاک می‌افتادند (مریم/۵۸).

خبر نوح را بر آنها بخوان هنگامی که گفت: ای قوم من، اگر ماندن من و اندرز دادن من به آیات خدا، بر شما گران آمده است، بر خدا توکّل کرده‌ام پس در کار خود با شریکانتان، هم‌داستان شوید تا کارتان بر شما پوشیده نباشد سپس درباره من تصمیم بگیرید و مهلتم ندهید (یونس/۷۱). در برابر مردمی که آیات ما را به دروغ گرفته بودند، به او پیروزی بخشیدیم زیرا آنها مردم بدی بودند پس همه آنان را غرق کردیم (انبیاء/۷۷). نوح را تکذیب کردند آن‌گاه او را با کسانی که در کشتی همراه بودند، نجات دادیم (یونس/۷۳؛ اعراف/۶۴) و آنان را جانشینِ [تبهکاران] کردیم (یونس/۷۳). کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، غرق کردیم (یونس/۷۳؛ اعراف/۶۴) پس بنگر سرانجام بیم‌داده‌شدگان چگونه بود (یونس/۷۳). به‌راستی آنها مردمی کوردل بودند (اعراف/۶۴). آن (کشتی) را برای جهانیان آیتی گردانیدیم (عنکبوت/۱۵). به‌راستی آن را برجای نهادیم تا آیتی باشد پس آیا پند گیرنده‌ای هست (قمر/۱۵)؟  قوم نوح را آن‌گاه که پیامبران را تکذیب کردند، غرقشان کردیم و آنها را برای مردم آیتی قرار دادیم و برای ستمکاران عذابی پردرد آماده کرده‌ایم (فرقان/۳۷). به یقین در این آیاتی است و ما همواره آزمایش‌کننده بوده‌ایم (مومنون/۳۰). به‌راستی در این آیتی است ولی بیشتر آنها مومن نبودند (شعراء/۱۲۱).

[هود به قوم خود گفت:] آیا در هر جای بلندی به بازیچه، نشانه‌ای بنا می‌کنید (شعرا/۱۲۸)؟ به‌راستی [به قوم عاد] در اموری به آنها امکانات داده بودیم که به شما در آنها امکانات نداده‌ایم و برای آنها گوش، دیدگان و دل‌هایی قرار داده بودیم ولی چون آیات خدا را انکار می‌کردند، نه گوش آنها، نه دیدگانشان و نه دل‌های آنان به کارشان نیامد (احقاف/۲۶). قوم عاد آیات پروردگار خود را انکار کردند. فرستادگان او را نافرمانی نمودند و به دنبال فرمان هر زورگوی ستیزه‌جوی رفتند. در این دنیا و روز قیامت لعنت به دنبال خواهند داشت. آگاه باشید که عادیان به پروردگارشان کفر ورزیدند. آگاه باشید، دور باد [از رحمت خدا] عاد، قوم هود (هود/۵۹-۶۰). امّا قوم عاد به ناحق در زمین سر برافراشتند و گفتند: از ما نیرومندتر کیست؟ آیا ندیده‌اند که آن خدایی که خلقشان کرده، خود از آنان نیرومندتر است؟ در نتیجه آیات ما را انکار می‌کردند. پس بر آنها تندبادی توفنده در روزهایی شوم فرستادیم تا در زندگی دنیا رسوایی را به آنها بچشانیم و قطعاً عذاب آخرت رسواکننده‌تر است و آنان یاری نخواهند شد (فصّلت/۱۵-۱۶). او (هود) و کسانی را که با وی بودند، به رحمت خویش نجات دادیم و آنها را که آیات ما را تکذیب کردند و مومن نبودند، ریشه‌کن نمودیم (اعراف/۷۲).  قطعاً در این (سرگذشت قوم عاد)  آیتی است و بیشتر آنها مومن نبودند (شعراء/۱۳۹).

[ثمودیان به پیامبر خود] گفتند: تو جز بشری مانند ما نیستی. اگر راست می‌گویی، آیه‌ای بیاور. گفت: این مادّه شتری است (شعراء/۱۵۴-۱۵۵). به سوی ثمود برادرشان صالح را [فرستادیم که] گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید. برای شما معبودی جز او نیست. در حقیقت برای شما از جانب پروردگارتان دلیلی آشکار آمده است (اعراف/۷۳). ای قوم من، این مادّه شتر خداست که برای  شما آیتی است پس آن را بگذارید تا در زمین خدا بخورد و گزندی به او نرسانید تا [مبادا] شما را عذابی دردناک و نزدیک فرو گیرد (اعراف/۷۳؛ هود/۶۴) به ثمود مادّه شتر دادیم که روشنگر بود ولی به آن ستم کردند. ما آیات را جز برای بیم‌دادن نمی‌فرستیم (اسراء/۵۹). قطعاً در این (سرگذشت قوم ثمود) برای مردمی که می‌دانند، آیتی است (نمل/۵۲). قطعاً در این آیتی است ولی بیشتر آنان مومن نبودند (شعراء/۱۵۸).

اصحاب حجر پیامبران را تکذیب کردند. آیات خود را به آنها دادیم پس آنها اعراض کردند (حجر/۸۰-۸۱).

در این (سرگذشت ابراهیم) آیتی است و بیشتر آنان مومن نبودند (شعراء/۱۰۳). خدا او را از آتش نجات داد. قطعاً در این، برای کسانی که ایمان می‌آورند، آیاتی است (عنکبوت/۲۴). [هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایه‌های خانه کعبه را بالا می‌بردند، می‌گفتند:] پروردگارا، در میان آنان (نسل ما)، فرستاده‌ای از خودشان برانگیز تا آیات تو را بر آنها بخواند. کتاب و حکمت به آنها بیاموزد و آنها را پاکیزه کند زیرا تو خود، شکست‌ناپذیر حکیم هستی (بقره/۱۲۹). در حقیقت، نخستین خانه‌ای که برای مردم نهاده شده، همان است که در آن آیاتی روشن [از جمله] مقام ابراهیم است (آل‌عمران/۹۶-۹۷).

آن (آثار شهر قوم لوط) بر سر راهی برجاست. بی‌گمان در این برای مومنان آیتی است (حجر/۷۶-۷۷). در آن برای مردمی که  تعقّل می‌کنند، آیتی روشن باقی گذاشتیم (عنکبوت/۳۵). در آن‌جا برای آنها که از عذاب می‌ترسند، آیتی برجای نهادیم (ذاریات/۳۷). بی‌گمان در این (سرگذشت قوم لوط) برای هوشیاران آیاتی است (حجر/۷۵). قطعاً در این آیتی است و بیشتر آنها مومن نبودند (شعراء/۱۷۴).

پس از آن که آیاتی [از پاکدامنی یوسف] را دیدند، به نظرشان آمد که او را تا مدّتی زندان کنند (یوسف/۳۵). در حقیقت در یوسف و برادران او برای سؤال‌کنندگان آیاتی است (یوسف/۷).

قطعاً در این (سرگذشت قوم شعیب)، آیتی است و بیشتر آنان مومن نبودند (شعراء/۱۹۰).

در موسی [آیتی است] آن‌گاه که او را با حجّتی روشن به سوی فرعون فرستادیم (ذاریات/۳۸). بعد از آنان (پیامبران پیشین)، موسی را با آیات خود به سوی فرعون و سران او برانگیختیم. در حق آن آیات ستم کردند. پس بنگر که عاقبت مفسدان چگونه بود (اعراف/۱۰۳). بعد از آنان (پیامبران پیشین)، موسی و هارون را با آیات خود به سوی فرعون و سران او برانگیختیم پس آنان استکبار ورزیدند و قومی مجرم بودند پس چون حق از نزد ما به سوی آنها آمد، گفتند: به‌راستی این جادویی آشکار است (یونس/۷۵-۷۶). به‌راستی موسی با آیات خود و حجّتی روشن به سوی فرعون و سران او فرستادیم ولی آنان از فرمان فرعون پیروی کردند و فرمان فرعون، هدایتگر نبود (هود/۹۶-۹۷). موسی و برادرش هارون را  با آیات خود و حجّتی روشن به سوی فرعون و سران او فرستادیم پس استکبار ورزیدند و مردمی برتری‌طلب بودند (مومنون/۴۵-۴۶).

[خدا] فرمود: ای موسی، آن (عصای خود را) بینداز پس آن انداخت و ناگاه ماری شد که به سرعت می‌خزید، فرمود: آن را بگیر و نترس. به‌زودی آن را به حالت اوّل بازمی‌گردانیم و دست خود را به پهلو ببر، سپیدِ بی‌عیب بیرون می‌آید. آیتی دیگر است تا به تو آیات بزرگ خود را نشان دهیم (طه/۱۹-۲۳). دستت را در گریبانت کن تا سپید بی‌عیب بیرون آید. [این] از آیات نُه گانه‌ای است، [که باید] به سوی فرعون و قوم او [ببری] زیرا که آنها مردمی نافرمان هستند. هنگامی که آیات روشنگر ما به سوی آنها آمد، گفتند: این سحری آشکار است با آن‌که دل‌های آنها به آن [آیات] یقین داشت از روی ستم و تکبّر آن را انکار کردند پس ببین عاقبت مفسدان چگونه بود (نمل/۱۲-۱۴).

[خدا] فرمود: به زودی بازویت را به وسیله برادرت نیرومند خواهیم کرد و برای شما تسلّی قرار خواهیم داد و با وجود آیات ما به شما دست نخواهند یافت. شما و هر کس، شما را پیروی کند، چیره خواهید بود (قصص/۳۵). آیات ما را ببرید که ما با شما شنونده هستیم (شعراء/۱۵). تو و برادرت، آیات مرا ببرید و در یاد کردن من سستی نکنید. به سوی فرعون بروید که او به سرکشی برخاسته است (طه/۴۲-۴۳). پس به سوی او (فرعون) بروید و بگویید: ما دو فرستاده پروردگار تو هستیم پس فرزندان اسرائیل را با ما بفرست و عذابشان نکن. به‌راستی ما برای تو از جانب پروردگارت آیتی آورده‌ایم و بر هر کس از هدایت پیروی کند، درود باد (طه/۴۷). گفتیم: هر دو به سوی قومی که آیات ما را تکذیب کردند، بروید پس آنان را به سختی هلاک کردیم (فرقان/۳۶). به‌راستی موسی را با آیات خود به سوی فرعون و سرانش فرستادیم پس گفت: من فرستاده پروردگار جهانیان هستم (زخرف/۴۶). [فرعون] گفت: اگر راست می‌گویی که آیتی آورده‌ای، آن را بیاور (اعراف/۱۰۶). [پس موسی] بزرگترین آیت را به او نشان داد (نازعات/۲۰). چون آیات ما را برای آنها آورد، ناگهان آنان به آن خندیدند (زخرف/۴۷). چون موسی آیات روشن ما را برای آنها (فرعون و سرانش) آورد، گفتند: این جز سحری ساختگی نیست و از پدران پیشین خود، چنین چیزی نشنیده‌ایم (قصص/۳۶). در حقیقت ما به موسی نُه آیت آشکار دادیم پس، از بنی‌اسرائیل بپرس آن‌گاه که نزد آنها آمد و فرعون به او گفت: ای موسی، من جدّاً تو را جادو شده، می‌پندارم. گفت: قطعاً می‌دانی که این (آیات) را که باعث بینش‌ها است جز پروردگار آسمان‌ها و زمین نازل نکرده است و به‌راستی تو را ای فرعون، تباه شده می‌پندارم (اسراء/۱۰۱-۱۰۲). به یقین موسی را با آیات خود و حجّتی آشکار به سوی فرعون، هامان و قارون فرستادیم. [آنان] گفتند: جادوگری دروغ‌پرداز است (غافر/۲۳-۲۴). همه آیات خود را به فرعون نشان دادیم پس او تکذیب کرد و نپذیرفت (طه/۵۶). [فرعونیان] همه آیات ما را تکذیب کردند پس چون شکست‌ناپذیری زورمند آنها را گرفتیم (قمر/۴۲). [ساحران به فرعون] گفتند: تو جز برای این، ما را به کیفر نمی‌رسانی که به آیات پروردگارمان، وقتی برای ما آمد، ایمانم آوردیم. پروردگارا، بر ما شکیبایی فرو ریز و ما را مسلمان بمیران (اعراف/۱۲۶). [آل فرعون] گفتند: هرگونه آیتی که به وسیله آن ما را جادو کنی، برای ما بیاوری، ما به تو ایمان‌آورنده نیستیم پس بر آنها طوفان، ملخ، کنه ریز، وزغ‌ها و خون را به صورت آیاتی آشکار فرستادیم و باز سرکشی کردند و گروهی بدکار بودند (اعراف/۱۳۲-۱۳۳). ما هیچ آیتی به آنان نشان ندادیم مگر این که از مشابهِ آن بزرگ‌تر بود و آنان را به عذاب گرفتار کردیم شاید بازگردند (زخرف/۴۸). سرانجام از آنان انتقام گرفتیم و در دریا غرقشان کردیم زیرا آیات ما را تکذیب کردند و از آنان غافل بودند (اعراف/۱۳۶). وقتی [فرعون] در شرف غرق شدن، قرار گرفت، گفت: ایمان آوردم. هیچ معبودی جز آن‌که بنی‌اسرائیل به او ایمان آوردند، نیست و من از تسلیم‌شدگان هستم. [به او گفته شد:] آیا اکنون؟ در حالی که پیش از این نافرمانی می‌کردی و از تباهکاران بودی پس امروز پیکرت را [از آب] می‌رهانیم تا برای کسانی که از پیِ تو می‌آیند، آیتی باشد. بی‌گمان بسیاری از مردم از آیات ما غافل هستند (یونس/۹۰-۹۲). موسی و همه کسانی را که همراه او بودند، نجات دادیم آن‌گاه دیگران را غرق کریم. قطعاً در این آیتی بود و بیشتر آنها مومن نبودند (شعراء/۶۵-۶۷). در حقیقت موسی را با آیات خود فرستادیم که قومت را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی، بیرون آور و روزهای خدا را به آنها یاد‌آوری کن. به‌راستی در این برای هر شکیبای سپاسگزاری، آیاتی است (ابراهیم/۵).

گفتید: ای موسی، هرگز بر یک خوراک صبر نکنیم. از خدای خود برای ما بخواه تا از آن‌چه زمین می‌رویاند، از قبیل سبزی، خیار، سیر، عدس و پیاز برای ما بیرون بیاورد. موسی گفت: آیا به جای چیز بهتر، خواهان چیز پست‌تر هستید؟ پس به شهر فرود آیید که آن‌چه را خواسته‌اید، برای شما در آنجا هست. مُهر خواری و ناداری بر آنان زده شد و به خشم خدا گرفتار شدند این به آن سبب بود که آنان به آیات خدا کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. این از آن روست که آنها سرکشی نموده و از حدّ درگذرانیده بودند (بقره/۶۱). [چون شخصی را کشتید]، فرمودیم: پاره‌ای از آن (گاو سربریده) را به آن (مقتول) بزنید [تا زنده شود]. این‌گونه خدا مردگان را زنده می‌کند و آیات خود را به شما نشان می‌دهد باشد که بیندیشید (بقره/۷۳). ازآیات آن‌چه را در آن آزمایشی آشکار بود، به آنان (بنی‌اسرائیل) دادیم (دخان/۳۳). پیامبر آنها (بنی‌اسرائیل پس از موسی) به آنها گفت: در حقیقت آیت پادشاهی او (طالوت)، این است که آن صندوق که در آن آرامشِ خاطری از جانب پروردگارتان و بازمانده‌ای از میراث خاندان موسی و خاندان هارون است در حالی‌که فرشتگان آن را حمل می‌کنند، به سوی شما می‌آید. قطعاً اگر مومن باشید، برای شما در این آیتی است (بقره/۲۴۸). چون [بنی‌اسرائیل] شکیبایی کردند و به آیات ما یقین داشتند، برخی از آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما هدایت می‌کردند (سجده/۲۴). آیا برای آنها (بنی‌اسرائیل) روشن نشده است که چه بسیار نسل‌ها را پیش از آنان نابود کردیم که اینک در سراهای آنان راه می‌روند؟ قطعاً در این، آیاتی است، مگر نمی‌شنوند (سجده/۲۶)؟ مَثَلِ کسانی که تورات بر آنان نهاده شد، آن‌گاه آن را به کار نبستند، همچون الاغی است که کتاب‌هایی را بر پشت می‌کشد. چه زشت است، وصف آن قومی که آیات خدا را تکذیب کردند. خدا مردم ستمگر را هدایت نمی‌‌کند (جمعه/۵).

[زکریّا] گفت: پروردگارا، چگونه مرا فرزندی خواهد بود در حالی‌که پیری شده‌ام و زنم نازا است؟ گفت: چنین است. خدا هر چه بخواهد انجام می‌دهد. گفت: پروردگارا، برای من آیتی قرار بده. فرمود: آیت تو این است که سه روز با مردم جز به اشاره سخن نمی‌توانی بگویی. پروردگارت را بسیار یاد کن و شبانگاه و بامدادان تسبیح گوی (آل‌عمران/۴۰-۴۱). گفت: پروردگارا، آیتی قرار بده. فرمود: آیت تو این است که سه شبانه‌روز با این‌که سالمی با مردم [نمی‌توانی] سخن بگویی (مریم/۱۰).

آن زن (مریم را یاد کن) که خود را پاکدامن نگاه داشت و از روح خود در او دمیدیم. او و پسرش را برای جهانیان آیتی قرار دادیم (انبیاء/۹۱). گفت: چگونه مرا پسری باشد، با این‌که دست بشری به من نرسیده و بدکار نبوده‌ام؟ گفت: [فرمان] چنین است. پروردگار تو فرموده که آن بر من آسان است تا او را آیتی برای مردم و رحمتی از جانب خود قرار دهیم و این امری حتمی است (مریم/۲۰-۲۱). فرشتگان گفتند: ای مریم، خدا تو را به کلمه‌ای از جانب خود که نامش مسیح، عیسی پسر ‌مریم است، مژده می‌دهد … [او را به عنوان] پیامبری به سوی بنی‌اسرائیل [می‌فرستد که به آنان می‌گوید:] در حقیقت من از جانب پروردگارتان برای شما آیتی آورده‌ام. من از گِل برای شما [چیزی] به شکل پرنده می‌سازم آن‌گاه در آن می‌دمم پس به اذن خدا پرنده‌ای می‌شود. به اذن خدا نابینای مادرزاد و پیسی را بهبود می‌بخشم و مردگان را زنده می‌کنم. شما را از آن‌چه می‌خورید و در خانه‌هایتان ذخیره می‌کنید، خبر می‌دهم. قطعاً در این برای شما اگر مومن باشید، آیتی است. [آمده‌ام تا] تورات را که پیش از من است، تصدیق‌کننده باشم و تا برخی از آن‌چه را که بر شما حرام شده، برای شما حلال کنم و از سوی پروردگارتان برای شما آیتی آورده‌ام پس از خدا پروا کنید و از من اطاعت کنید (آل‌عمران/۴۵-۵۰). مسیح، پسر مریم جز پیامبری نبود که پیش از او پیامبرانی آمده بودند و مادرش زنی بسیار راستگو بود. هر دو غذا می‌خوردند. بنگر چگونه آیات خود را برای آنان بیان می‌کنیم پس بنگر چگونه [از حقیقت] دور می‌افتند (مائده/۷۵). پسر مریم و مادرش را آیتی ساختیم و آن دو را در سرزمین مرتفعی که جای زیستن و [دارای] آب جاری بود، جای دادیم (مومنون/۵۰). عیسی پسر ‌مریم گفت: خداوندا، ای پروردگار ما، از آسمان برای ما، مائده‌ای بفرست که عیدی برای اوّلین و آخرین ما و آیتی از سوی تو باشد. به ما روزی بخش که تو بهترین روزی‌دهندگان هستی (مائده/۱۱۴).

آن کس که بر شهری گذشت که [دیوارهای آن] بر بام‌هایش فرو ریخته بود. [با خود] ‌گفت: خدا چگونه این [دیار] را پس از مرگشان زنده می‌کند؟ پس خدا او را صد سال بمیراند سپس او را برانگیخت [و به او ] فرمود: چه‌ مدّت درنگ کردی؟ گفت: یک روز یا پاره‌ای از روز را درنگ کردم. فرمود: [نه] بلکه صد سال درنگ کردی. به خوراک خود و نوشیدنی خود بنگر که تغییر نکرده است. به درازگوش خود نگاه کن [که چگونه متلاشی شده است] تا تو را برای مردم آیتی قرار دهیم. به استخوان‌ها بنگر که چگونه آنها را پیوند می‌دهیم سپس بر آنها گوشت می‌پوشانیم پس همین که [حقیقت] بر او آشکار شد، گفت: می‌دانم که خدا بر هر چیزی تواناست (بقره/۲۵۹).

خورشید را می‌بینی که وقتی طلوع می‌کند، از غار آنان به سمت راست مایل است و چون غروب می‌کند از سمت چپِ آنها می‌گذرد در حالی‌که آنان در محلّ وسیعی از آن [غار بودند]. این از آیات خداست (کهف/۱۷). آیا پنداشتی که اصحاب کهف و رقیم از آیات شگفت ما بوده‌اند (کهف/۹)؟

قطعاً برای [مردم] سبأ در محل سکونتشان آیتی بود: دو باغستان از راست و چپ. [به آنها گفتیم:] از روزیِ پروردگارتان بخورید و او را شکر کنید. شهری است پاکیزه و خدایی آمرزنده پس روی گردانیدند و بر آنان سیلِ ویرانگر را روانه کردیم و دو باغستان آنان را به دو باغی که میوه‌های تلخ و شوره‌گز و اندکی از درخت کُنار بود، تبدیل کردیم. این را به سزای آن که کفران کردند، به آنها جزا دادیم و آیا جز ناسپاس را به مجازات می‌رسانیم؟ میان آنان و شهرهایی که در آنها برکت داده بودیم، شهرهای متّصل به هم قرار داده بودیم. در میان آنان، مسافت را به اندازه، مقرّر داشته بودیم و [گفتیم:] شب‌ها و روزها با ایمنی در آنها سفر کنید. پس گفتند: پرودگارا، میان سفرهای ما را دوری افکن. آنان بر خود ستم کردند پس آنها را حکایت‌ها گردانیدیم و سخت تارومارشان کردیم. قطعاً در این برای هر صبر‌پیشه سپاس‍گزاری، آیاتی است (سبأ/۱۵-۱۹).

آنها یکسان نیستند. از میان اهل‌کتاب امّتی هستند که [به طاعت خدا] ایستاده‌اند و آنها آیات خدا را در دل شب می‌خوانند و سر به سجده می‌نهند (آل‌عمران/۱۱۳). از میان اهل‌کتاب کسانی هستند که به خدا و آن‌چه به سوی شما و آن‌چه به سوی خودشان نازل شده، ایمان دارند در حالی‌که در برابر خدا خاشع هستند و آیات خدا را به بهای ناچیزی نمی‌فروشند. اینان هستند که پاداششان نزد پروردگار آنهاست (آل‌عمران/۱۹۹). ای اهل‌کتاب، چرا به آیات خدا کفر می‌ورزید با آن‌که شما [به درستی آن] گواهی می‎‌دهید (آل‌عمران/۷۰)؟ بگو، ای اهل‌کتاب، چرا به آیات خدا کفر می‌ورزید در حالی‌که خدا بر آن‌چه انجام می‌دهید، گواه است (آل‌عمران/۹۸)؟ اگر هر‌گونه آیتی برای اهل‌کتاب بیاوری، قبله تو را پیروی نمی‌کنند و تو پیرو قبله آنها نیستی و خودِ آنها، پیرو قبله دیگری نیستند و اگر تو، پس از علمی که به تو رسیده است، از هوس‌های آنها پیروی کنی، قطعاً از ستمکاران خواهی بود (بقره/۱۴۵). هر کجا [نافرمانان اهل‌کتاب] یافت شوند، [مُهر] خواری بر آنها زده شده است مگر آن که به پیوندی از جانب خدا و پیوندی از جانب مردم [بروند] و آنها به خشمی از خدا گرفتار آمده‌اند و [مُهر] بینوایی بر آنان زده شده است. این به آن سبب بود که به آیات خدا کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. این به سزای آن بود که سرکشی کردند و از اندازه در گذرانیده بودند (آل‌عمران/۱۱۲). به سزای پیمان‌شکنی آنها، کفر آنها به آیات خدا، کشتن انبیاء به ناحق و گفتارشان که قلب‌های ما در غلاف است، [لعنت کردیم] بلکه خدا به خاطر کفر آنان بر دل‌هایشان مُهر زد پس جز اندکی ایمان نمی‌آورند (نساء/۱۵۵). [ای بنی‌اسرائیل] به آن‌چه نازل کرده‌ام‌ که تصدیق‌کننده همان چیزی است که با شماست، ایمان آورید و نخستین منکر آن نباشید و آیات مرا به بهای ناچیزی نفروشید و تنها از من پروا کنید (بقره/۴۱). از بنی‌اسرائیل بپرس چه بسیار آیات روشنی به آنها دادیم و هر کس نعمت خدا را پس از آن‌که برای او آمد، [به کفران] تبدیل کند، بی‌تردید خدا سخت‌کیفر است (بقره/۲۱۱).

منزّه است آن که بنده خود را شبانگاهی از مسجد‌الحرام به سوی مسجدالاقصی که پیرامون آن را برکت داده‌ایم، سیر داد تا آیات خود به او نشان دهیم زیرا او همان شنوای بیناست (اسراء/۱). به‌راستی که [برخی] از آیات بزرگ پروردگار خود را دید (نجم/۱۸).

[ای کسانی که ایمان آورده‌اید،] همگی به ریسمان خدا چنگ بزنید و پراکنده نشوید و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آن‌گاه که دشمنان هم بودید پس میان دل‌های شما الفت انداخت تا ‌به لطف او برادران هم شدید و بر کنار پرتگاه آتش بودید که شما را از آن رهانید. این‌گونه خدا آیات خود را برای شما به روشنی بیان می‌کند باشد که هدایت شوید (آل‌عمران/۱۰۳). قطعاً در برخورد میان دو گروه برای شما آیتی بود. گروهی در راه خدا می‌جنگیدند و گروهی دیگر کافر بودند که آنان (مومنان) را به چشم، دو برابر می‌دیدند. خدا هر که را بخواهد به یاری خود تأیید می‌کند. به یقین در این برای صاحبان بینش آیتی است (آل‌عمران/۱۳). خدا به شما غنیمت‌های فراوان وعده داده که به‌زودی آنها را خواهید گرفت. این (پیروزی) را برای شما پیش انداخت و دست‌های مردم را از شما کوتاه کرد تا برای مومنان آیتی باشد و شما را به راه راست هدایت کند (فتح/۲۰). بگو، زیورهایی را که خدا برای بندگانش پدید آورده و روزی‌های پاکیزه را چه کسی حرام کرده است؟ بگو، این [نعمت‌ها]، در زندگی دنیا برای کسانی است که ایمان آورده‌اند و روز قیامت خاصّ آنان می‌باشد. این‌گونه آیات را برای گروهی که می‌دانند، به تفصیل بیان می‌کنیم (اعراف/۳۲). [ای زنان پیامبر،] آن‌چه را از آیات خدا و [سخنان] حکمت‌آمیز در خانه‌های شما خوانده می‌شود، یاد کنید. در حقیقت خدا همواره دقیق و آگاه است (احزاب/۳۴).

آفرینش، شب و روز، آسمان و زمین، خورشید و ماه، ستاره، رود، کوه، ابر، باران، قرآن

وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا وَ مَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (نمل/۹۳) سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَ فِي أَنفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (فصّلت/۵۳) وَ يُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَأَيَّ آيَاتِ اللَّهِ تُنكِرُونَ (غافر/۸۱) هُوَ الَّذِي يُرِيكُمْ آيَاتِهِ وَ يُنَزِّلُ لَكُم مِّنَ السَّمَاءِ رِزْقًا وَ مَا يَتَذَكَّرُ إِلَّا مَن يُنِيبُ* فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (غافر/۱۳-۱۴) قَدْ فَصَّلْنَا الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ (انعام/۱۲۶) نُفَصِّلُ الآيَاتِ وَ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (اعراف/۱۷۴)

وَ مِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَابَّةٍ وَ هُوَ عَلَى جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ (شوری/۲۹) وَ مِنْ آيَاتِهِ أَن تَقُومَ السَّمَاء وَ الْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِّنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنتُمْ تَخْرُجُونَ (روم/۲۵) وَ مِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلَافُ أَلْسِنَتِكُمْ وَ أَلْوَانِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْعَالِمِينَ (روم/۲۲) خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِّلْمُؤْمِنِينَ (عنکبوت/۴۴) إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ اخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ لآيَاتٍ لِّأُوْلِي الألْبَابِ (آل‌عمران/۱۹۰) إِنَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّلْمُؤْمِنِينَ (جاثیه/۳) وَ كَأَيِّن مِّن آيَةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يَمُرُّونَ (اکثر الناس) عَلَيْهَا وَ هُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ (یوسف/۱۰۵) قُلِ انظُرُواْ مَاذَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا تُغْنِي الآيَاتُ وَ النُّذُرُ عَن قَوْمٍ لاَّ يُؤْمِنُونَ (یونس/۱۰۱) وَ فِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ (ذاریات/۲۰)

وَ مِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَ لَا لِلْقَمَرِ وَ اسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (فصّلت/۳۷) وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ آيَتَيْنِ فَمَحَوْنَا آيَةَ اللَّيْلِ وَ جَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُواْ فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ وَ لِتَعْلَمُواْ عَدَدَ السِّنِينَ وَ الْحِسَابَ وَ كُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلًا (اسراء/۱۲) وَ آيَةٌ لَّهُمْ (عباد) اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ* وَ الشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ* وَ الْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ* لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (یس/۳۷- ۴۰) هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُواْ فِيهِ وَ النَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَسْمَعُونَ (یونس/۶۷) أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَ  النَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (نمل/۸۶) إِنَّ فِي اخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ مَا خَلَقَ اللّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَّقُونَ (یونس/۶) اللّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لأَجَلٍ مُّسَمًّى يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ (رعد/۲) هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاء وَ الْقَمَرَ نُورًا وَ قَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُواْ عَدَدَ السِّنِينَ وَ الْحِسَابَ مَا خَلَقَ اللّهُ ذَلِكَ إِلاَّ بِالْحَقِّ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (یونس/۵) وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُواْ بِهَا فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ قَدْ فَصَّلْنَا الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (انعام/۹۷) وَ سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ الْنَّهَارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ الْنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (نحل/۱۲)

وَ مِنْ آيَاتِهِ يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَيُحْيِي بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (روم/۲۴) وَ اللّهُ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْيَا بِهِ الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَسْمَعُونَ (نحل/۶۵) وَ هُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ كُلِّ شَيْءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُّخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُّتَرَاكِبًا وَ مِنَ النَّخْلِ مِن طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِيَةٌ وَ جَنَّاتٍ مِّنْ أَعْنَابٍ وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَ غَيْرَ مُتَشَابِهٍ انظُرُواْ إِلِى ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَ يَنْعِهِ إِنَّ فِي ذَلِكُمْ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (انعام/۹۹) هُوَ الَّذِي أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَّكُم مِّنْهُ شَرَابٌ وَ مِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ* يُنبِتُ لَكُم بِهِ الزَّرْعَ وَ الزَّيْتُونَ وَ النَّخِيلَ وَ الأَعْنَابَ وَ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (نحل/۱۰- ۱۱) الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَ سَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّى* كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُوْلِي النُّهَى (طه/۵۳- ۵۴) وَ فِي الأَرْضِ قِطَعٌ مُّتَجَاوِرَاتٌ وَ جَنَّاتٌ مِّنْ أَعْنَابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَ غَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَى بِمَاء وَاحِدٍ وَ نُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ فِي الأُكُلِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (رعد/۴) وَ مَا ذَرَأَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ [مسخّرات بامره] إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ (نحل/۱۳) وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِي خَبُثَ لاَ يَخْرُجُ إِلاَّ نَكِدًا كَذَلِكَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ (اعراف/۵۸) إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَ الأَنْعَامُ حَتَّىَ إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَ ازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَيْهَآ أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلًا أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِيدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (یونس/۲۴)

وَ مِنْ آيَاتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاء اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذِي أَحْيَاهَا لَمُحْيِي الْمَوْتَى (فصّلت/۳۹) وَ آيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَ أَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ* وَ جَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِيلٍ وَ أَعْنَابٍ وَ فَجَّرْنَا فِيهَا مِنْ الْعُيُونِ* لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَ مَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (یس/۳۳-۳۵) اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (حدید/۱۷) وَ هُوَ الَّذِي مَدَّ الأَرْضَ وَ جَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَ أَنْهَارًا وَ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (رعد/۳) أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ* إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۷-۸)

إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ اخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنفَعُ النَّاسَ وَ مَا أَنزَلَ اللّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن مَّاء فَأَحْيَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ بَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَآبَّةٍ وَ تَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَ السَّحَابِ الْمُسَخِّرِ بَيْنَ السَّمَاء وَ الأَرْضِ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (بقره/۱۶۴) وَ اخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ مَا أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن رِّزْقٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ تَصْرِيفِ الرِّيَاحِ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ* تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَ آيَاتِهِ يُؤْمِنُونَ (جاثیه/۵-۶)

وَ مِنْ آيَاتِهِ أَن يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَ لِيُذِيقَكُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (روم/۴۶) وَ مِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ* إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ* أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَ يَعْفُ عَن كَثِيرٍ* وَ يَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ (شوری/۳۲- ۳۵) أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِنِعْمَتِ اللَّهِ لِيُرِيَكُم مِّنْ آيَاتِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (لقمان/۳۱) وَ آيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (یس/۴)

أَلَمْ يَرَوْاْ إِلَى الطَّيْرِ مُسَخَّرَاتٍ فِي جَوِّ السَّمَاء مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلاَّ اللّهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (نحل/۷۹) وَ أَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا يَعْرِشُونَ* ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (نحل/۶۸- ۶۹) وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُّسْقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهِ مِن بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَّبَنًا خَالِصًا سَآئِغًا لِلشَّارِبِينَ* وَ مِن ثَمَرَاتِ النَّخِيلِ وَ الأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَكَرًا وَ رِزْقًا حَسَنًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (نحل/۶۶- ۶۷) وَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِّنْهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لَّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (جاثیه/۱۳)

وَ مِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ إِذَا أَنتُم بَشَرٌ تَنتَشِرُونَ (روم/۲۰) وَ فِي خَلْقِكُمْ وَ مَا يَبُثُّ مِن دَابَّةٍ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ (جاثیه/۴) وَ هُوَ الَّذِيَ أَنشَأَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَ مُسْتَوْدَعٌ قَدْ فَصَّلْنَا الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ (انعام/۹۸) وَ مِنْ آيَاتِهِ مَنَامُكُم بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ ابْتِغَاؤُكُم مِّن فَضْلِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَسْمَعُونَ (روم/۲۳) وَ مِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَ جَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (روم/۲۱) أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (روم/۳۷) أَوَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (زمر/۵۲) اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَ الَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَ يُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (زمر/۴۲) يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْءَاتِكُمْ وَ رِيشًا وَ لِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِكَ خَيْرٌ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (اعراف/۲۶) وَ إِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً مِّن بَعْدِ ضَرَّاء مَسَّتْهُمْ إِذَا لَهُم مَّكْرٌ فِي آيَاتِنَا قُلِ اللّهُ أَسْرَعُ مَكْرًا إِنَّ رُسُلَنَا يَكْتُبُونَ مَا تَمْكُرُونَ (یونس/۲۱) ضَرَبَ [الله] لَكُم مَّثَلًا مِنْ أَنفُسِكُمْ هَل لَّكُم مِّن مَّا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُم مِّن شُرَكَاء فِي مَا رَزَقْنَاكُمْ فَأَنتُمْ فِيهِ سَوَاء تَخَافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنفُسَكُمْ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (روم/۲۸) أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَن تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَ أَعْنَابٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ لَهُ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَ أَصَابَهُ الْكِبَرُ وَ لَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَاء فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمُ الآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ (بقره/۲۶۶)

الایات – المکتوب، يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي فَمَنِ اتَّقَى وَ أَصْلَحَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ (اعراف/۳۵) وَ قَدْ أَنزَلْنَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَ لِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ (مجادله/۵)

وَ كَتَبْنَا لَهُ (موسي) فِي الأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْعِظَةً وَ تَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَ أْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُواْ بِأَحْسَنِهَا سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ* سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ إِن يَرَوْاْ كُلَّ آيَةٍ لاَّ يُؤْمِنُواْ بِهَا وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الرُّشْدِ لاَ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ كَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ (اعراف/۱۴۵- ۱۴۶) إِنَّا أَنزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَ نُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُواْ لِلَّذِينَ هَادُواْ وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُواْ مِن كِتَابِ اللّهِ وَ كَانُواْ عَلَيْهِ شُهَدَاء فَلاَ تَخْشَوُاْ النَّاسَ وَ اخْشَوْنِ وَ لاَ تَشْتَرُواْ بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَ مَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ (مائده/۴۴)

الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ (یونس/۱) الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (یوسف/۱) الَرَ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَ قُرْآنٍ مُّبِينٍ (حجر/۱) طسم* تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (شعراء/۱- ۲؛ قصص/۱- ۲) الَر كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ (هود/۱) طس تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَ كِتَابٍ مُّبِينٍ* هُدًى وَ بُشْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ (نمل/۱- ۲) الم* تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ* هُدًى وَرَحْمَةً لِّلْمُحْسِنِينَ (لقمان/۱- ۳) كِتَابٌ فُصِّلَتْ آيَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (فصّلت/۳) وَ لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ آيَاتٍ مُّبَيِّنَاتٍ وَ مَثَلًا مِّنَ الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلِكُمْ وَ مَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ (نور/۳۴) لَقَدْ أَنزَلْنَا آيَاتٍ مُّبَيِّنَاتٍ وَ اللَّهُ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (نور/۴۶) أَنزَلْنَاهُ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَ أَنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَن يُرِيدُ (حج/۱۶) هُوَ (القرآن) آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ مَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ (عنکبوت/۴۹) سُورَةٌ أَنزَلْنَاهَا وَ فَرَضْنَاهَا وَ أَنزَلْنَا فِيهَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ لَّعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (نور/۱) أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِّنكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَ يُزَكِّيكُمْ وَ يُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَ يُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ* فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَ اشْكُرُواْ لِي وَ لاَ تَكْفُرُونِ (بقره/۱۵۱- ۱۵۲) هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ* وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ (جمعه/۲-۳) لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ (آل‌عمران/۱۶۴) فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُوْلِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ آمَنُوا قَدْ أَنزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْرًا* رَّسُولًا يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِ اللَّهِ مُبَيِّنَاتٍ لِّيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَ مَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَ يَعْمَلْ صَالِحًا يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا (طلاق/۱۰- ۱۱) هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ لِيُخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَ إِنَّ اللَّهَ بِكُمْ لَرَؤُوفٌ رَّحِيمٌ (حدید/۹)

تِلْكَ آيَاتُ اللّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ وَ مَا اللّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعَالَمِينَ (آل‌عمران/۱۰۸) كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ (ص/۲۹) المر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَالَّذِيَ أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ الْحَقُّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يُؤْمِنُونَ (رعد/۱) وَلَقَدْ أَنزَلْنَآ إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلاَّ الْفَاسِقُونَ (بقره/۹۹) هُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ في قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاء الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاء تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الألْبَابِ (آل‌عمران/۷)

[یا ایها الرسول] ذَلِكَ (قصص زکریّا، یحیی، مریم و عیسی) نَتْلُوهُ عَلَيْكَ مِنَ الآيَاتِ وَ الذِّكْرِ الْحَكِيمِ (آل‌عمران/۵۸) تِلْكَ (قصة طالوت و جالوت) آيَاتُ اللّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (بقره/۲۵۲)  وَ مَا كُنتَ ثَاوِيًا فِي أَهْلِ مَدْيَنَ تَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَ لَكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ (قصص/۴۵) وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ وَ لَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ* لِيَجْعَلَ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ فِتْنَةً لِّلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَ الْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ* وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَيُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ اللَّهَ لَهَادِ الَّذِينَ آمَنُوا إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ* وَ لَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي مِرْيَةٍ مِّنْهُ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً أَوْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَقِيمٍ (حج/۵۲-۵۵) وَ لَوْ جَعَلْنَاهُ (الکتاب)  قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَّقَالُوا (الکافرون) لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَ عَرَبِيٌّ (فصّلت/۴۴) مَا نَنسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۱۰۶)

وَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (نور/۱۸) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ لاَ يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّواْ مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاء مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَ مَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الآيَاتِ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ (آل‌عمران/۱۱۸) لاَ يُؤَاخِذُكُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ الأَيْمَانَ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاَثَةِ أَيَّامٍ ذَلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ وَ احْفَظُواْ أَيْمَانَكُمْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (مائده/۸۹) فَكُلُواْ مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللّهِ عَلَيْهِ إِن كُنتُمْ بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ (انعام/۱۱۸) وَ الْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاء اللَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ وَ أَن يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَّهُنَّ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ* لَيْسَ عَلَى الْأَعْمَى حَرَجٌ وَ لَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَ لَا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ وَ لَا عَلَى أَنفُسِكُمْ أَن تَأْكُلُوا مِن بُيُوتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ آبَائِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أُمَّهَاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ إِخْوَانِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخَوَاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَعْمَامِكُمْ أَوْ بُيُوتِ عَمَّاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخْوَالِكُمْ أَوْ بُيُوتِ خَالَاتِكُمْ أَوْ مَا مَلَكْتُم مَّفَاتِحَهُ أَوْ صَدِيقِكُمْ لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَأْكُلُوا جَمِيعًا أَوْ أَشْتَاتًا فَإِذَا دَخَلْتُم بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُون (نور/۶۰- ۶۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِيَسْتَأْذِنكُمُ الَّذِينَ مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ وَ الَّذِينَ لَمْ يَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنكُمْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ مِن قَبْلِ صَلَاةِ الْفَجْرِ وَ حِينَ تَضَعُونَ ثِيَابَكُم مِّنَ الظَّهِيرَةِ وَ مِن بَعْدِ صَلَاةِ الْعِشَاء ثَلَاثُ عَوْرَاتٍ لَّكُمْ لَيْسَ عَلَيْكُمْ وَ لَا عَلَيْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَيْكُم بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ* وَ إِذَا بَلَغَ الْأَطْفَالُ مِنكُمُ الْحُلُمَ فَلْيَسْتَأْذِنُوا كَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (نور/۵۸- ۵۹) أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَ أَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ عَلِمَ اللّهُ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَخْتانُونَ أَنفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَ عَفَا عَنكُمْ فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُواْ مَا كَتَبَ اللّهُ لَكُمْ وَ كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيَامَ إِلَى الَّليْلِ وَ لاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (بقره/۱۸۷) وَ إِذَا طَلَّقْتُمُ النَّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ لاَ تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لَّتَعْتَدُواْ وَ مَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَ لاَ تَتَّخِذُوَاْ آيَاتِ اللّهِ هُزُوًا وَ اذْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَ مَا أَنزَلَ عَلَيْكُمْ مِّنَ الْكِتَابِ وَ الْحِكْمَةِ يَعِظُكُم بِهِ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (بقره/۲۳۱) وَ لِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ* كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (بقره/۲۴۱- ۲۴۲) يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَ مَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُمَآ أَكْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا وَ يَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ كَذَلِكَ يُبيِّنُ اللّهُ لَكُمُ الآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ* فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ (بقره/ ۲۱۹-۲۲۰)

الایات- المومنون و المنکرون، إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَ عَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (انفال/۲) إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ* تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ* فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِيَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (سجده/۱۵-۱۷) وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ الَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ (اعراف/۱۵۶ ) إِنَّ الَّذِينَ هُم مِّنْ خَشْيَةِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ* وَ الَّذِينَ هُم بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ … أُوْلَئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَ هُمْ لَهَا سَابِقُونَ (مومنون/۵۷-۶۱) وَ إِذَا جَاءكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* وَ كَذَلِكَ نفَصِّلُ الآيَاتِ وَ لِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ (انعام/۵۴- ۵۵) [عبادالرحمن] الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمًّا وَ عُمْيَانًا (فرقان/۷۳) وَ مَا أَنتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَن ضَلَالَتِهِمْ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ (روم/۵۳) إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَى وَ لَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاء إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ* وَ مَا أَنتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَن ضَلَالَتِهِمْ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ* وَ إِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (نمل/۸۰- ۸۲)

وَ لاَ تَكُونَنَّ مِنَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِ اللّهِ فَتَكُونَ مِنَ الْخَاسِرِينَ* إِنَّ الَّذِينَ حَقَّتْ عَلَيْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ* وَ لَوْ جَاءتْهُمْ كُلُّ آيَةٍ حَتَّى يَرَوُاْ الْعَذَابَ الأَلِيمَ (یونس/۹۵- ۹۷) وَ لاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاء الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ وَ هُم بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (انعام/۱۵۰) وَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا صُمٌّ وَ بُكْمٌ فِي الظُّلُمَاتِ (انعام/۳۹) سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ إِن يَرَوْاْ كُلَّ آيَةٍ لاَّ يُؤْمِنُواْ بِهَا وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الرُّشْدِ لاَ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ كَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ* وَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ لِقَاء الآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلاَّ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ (اعراف/۱۴۶- ۱۴۷) وَ أَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَ لِقَاء الْآخِرَةِ فَأُوْلَئِكَ فِي الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ (روم/۱۶) فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَّبَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ صَدَفَ عَنْهَا سَنَجْزِي الَّذِينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آيَاتِنَا سُوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يَصْدِفُونَ* هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن تَأْتِيهُمُ الْمَلآئِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لاَ يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا قُلِ انتَظِرُواْ إِنَّا مُنتَظِرُونَ (انعام/۱۵۷-۱۵۸) فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ أُوْلَئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُم مِّنَ الْكِتَابِ حَتَّى إِذَا جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُواْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَافِرِينَ (اعراف/۳۷) فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ (یونس/۱۷) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (انعام/۲۱) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنتَقِمُونَ (سجده/۲۲)

وَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لاَ يَعْلَمُونَ* وَ أُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ (اعراف/۱۸۲- ۱۸۳) إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ اسْتَكْبَرُواْ عَنْهَا لاَ تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاء وَ لاَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّى يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ وَ كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ* لَهُم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَ مِن فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ وَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (اعراف/۴۰- ۴۱) وَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ اسْتَكْبَرُواْ عَنْهَا أُوْلئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (اعراف/۳۶) وَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا يَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا كَانُواْ يَفْسُقُونَ (انعام/۴۹) وَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (حدید/۱۹) [قیل لهم] بَلَى قَدْ جَاءتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَ اسْتَكْبَرْتَ وَ كُنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (زمر/۵۹)

وَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَأُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ (حج/۵۷) وَ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (مائده/۱۰،۸۶) وَ الَّذِينَ كَفَرواْ وَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (بقره/۳۹) وَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِينَ فِيهَا وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (تغابن/۱۰) ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاؤُوا السُّوأَى أَن كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَ كَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُون (روم/۱۰) وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِيَ آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ* وَ لَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَث ذَّلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ* سَاء مَثَلًا الْقَوْمُ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ أَنفُسَهُمْ كَانُواْ يَظْلِمُونَ (اعراف/۱۷۵- ۱۷۷)

وَ مَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ (لقمان/۳۲) وَ مَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الْكَافِرُونَ (عنکبوت/۴۷) بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ مَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ* وَ قَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِندَ اللَّهِ وَ إِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ (عنکبوت/۴۹- ۵۰) قَالُواْ (الظالمون) أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الأَوَّلُونَ (انبیاء/۵) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا إِفْكٌ مُّفْتَرًى وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ (سبأ/۴۳) قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذِي يَقُولُونَ فَإِنَّهُمْ لاَ يُكَذِّبُونَكَ وَلَكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآيَاتِ اللّهِ يَجْحَدُونَ (انعام/۳۳) وَإِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَن تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاء فَتَأْتِيَهُم بِآيَةٍ وَ لَوْ شَاء اللّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَى فَلاَ تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ (انعام/۳۵) اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ والنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ* ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ لَّا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ* كَذَلِكَ يُؤْفَكُ الَّذِينَ كَانُوا بِآيَاتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ (غافر/۶۱-۶۳) ذَلِكَ جَزَاء أَعْدَاء اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ جَزَاء بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (فصّلت/۲۸) لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (زمر/۶۳)

وَ جَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا وَ هُمْ (الکافرون) عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ (انبیاء/۳۲) وَ يُجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَ اتَّخَذُوا آيَاتِي وَ مَا أُنذِرُوا هُزُوًا* وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَ نَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَ إِن تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَى فَلَن يَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا (کهف/۵۶-۵۶) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءهُمْ هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ (احقاف/۷) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا قَالُواْ قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاء لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلاَّ أَسَاطِيرُ الأوَّلِينَ (انفال/۳۱) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَّقَامًا وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا (مریم/۷۳) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ تَعْرِفُ فِي وُجُوهِ الَّذِينَ كَفَرُوا الْمُنكَرَ يَكَادُونَ يَسْطُونَ بِالَّذِينَ يَتْلُونَ عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا قُلْ أَفَأُنَبِّئُكُم بِشَرٍّ مِّن ذَلِكُمُ النَّارُ وَعَدَهَا اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (حج/۷۲) وَ مِنْهُم مَّن يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ وَ جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَ إِن يَرَوْاْ كُلَّ آيَةٍ لاَّ يُؤْمِنُواْ بِهَا حَتَّى إِذَا جَآؤُوكَ يُجَادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنْ هَذَآ إِلاَّ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ (انعام/۲۵) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هَذَا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِن تِلْقَاء نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا يُوحَى إِلَيَّ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (یونس/۱۵) وَ مَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلاَّ كَانُواْ عَنْهَا مُعْرِضِينَ (انعام/۴) وَ قَالُوا (الکافرون) لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِّن رَّبِّهِ أَوَلَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَى (طه/۱۳۳) وَ لَئِن جِئْتَهُم بِآيَةٍ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا مُبْطِلُونَ* كَذَلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ (روم/۵۸-۵۹) وَ إِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ* وَ قَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ* أَئِذَا مِتْنَا وَ كُنَّا تُرَابًا وَ عِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ* أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ قُلْ نَعَمْ وَ أَنتُمْ دَاخِرُونَ (صافّات/۱۴- ۱۸)

وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلآ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ (رعد/۷) وَ يَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلّهِ فَانْتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ (یونس/۲۰) وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللّهَ يُضِلُّ مَن يَشَاءُ وَ يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنَابَ (رعد/۲۷) وَ قَالُواْ لَوْلاَ نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللّهَ قَادِرٌ عَلَى أَن يُنَزِّلٍ آيَةً وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ (انعام/۳۷) وَ لَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنزِلَتْ إِلَيْكَ وَ ادْعُ إِلَى رَبِّكَ وَ لَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (قصص/۸۷) سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ (انبیاء/۳۷) أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَ قَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَ وَلَدًا* أَاطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا* كَلَّا سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَ نَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا* وَ نَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَ يَأْتِينَا فَرْدًا (مریم/۷۷- ۸۰) وَ كَيْفَ تَكْفُرُونَ وَ أَنتُمْ تُتْلَى عَلَيْكُمْ آيَاتُ اللّهِ وَ فِيكُمْ رَسُولُهُ وَ مَن يَعْتَصِم بِاللّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (آل‌عمران/۱۰۱) أَفَلَمْ يَرَوْا إِلَى مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ مَا خَلْفَهُم مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ إِن نَّشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَيْهِمْ كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِّكُلِّ عَبْدٍ مُّنِيبٍ (سبأ/۹) حَتَّى إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِيهِم بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ يَجْأَرُونَ* لَا تَجْأَرُوا الْيَوْمَ إِنَّكُم مِّنَّا لَا تُنصَرُونَ* قَدْ كَانَتْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَكُنتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ تَنكِصُونَ* مُسْتَكْبِرِينَ بِهِ سَامِرًا تَهْجُرُونَ* أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءهُم مَّا لَمْ يَأْتِ آبَاءهُمُ الْأَوَّلِينَ (مومنون/۶۴- ۶۸) وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ* عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (بلد/۱۹- ۲۰) وَ مَن يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللّهِ فَإِنَّ اللّهِ سَرِيعُ الْحِسَابِ (آل‌عمران/۱۹) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِآيَاتِ اللّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَ اللّهُ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ (آل‌عمران/۴) هَذَا هُدًى وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مَّن رِّجْزٍ أَلِيمٌ (جاثیه/۱۱) إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ يَقْتُلُونَ الِّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (آل‌عمران/۲۱) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِآيَاتِنَا سَوْفَ نُصْلِيهِمْ نَارًا كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْنَاهُمْ جُلُودًا غَيْرَهَا لِيَذُوقُواْ الْعَذَابَ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَزِيزًا حَكِيمًا (نساء/۵۶) وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَ لِقَائِهِ أُوْلَئِكَ يَئِسُوا مِن رَّحْمَتِي وَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (عنکبوت/۲۳) قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا* الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا* أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَ لِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا* ذَلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَ اتَّخَذُوا آيَاتِي وَ رُسُلِي هُزُوًا (کهف/۱۰۳-۱۰۶) وَ مَن يَهْدِ اللّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَ مَن يُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاء مِن دُونِهِ وَ نَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَ بُكْمًا وَ صُمًّا مَّأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا* ذَلِكَ جَزَآؤُهُم بِأَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِآيَاتِنَا وَ قَالُواْ أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا وَ رُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا* أَوَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّ اللّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ قَادِرٌ عَلَى أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَ جَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لاَّ رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إَلاَّ كُفُورًا (اسراء/۹۷- ۹۹)

مَا يُجَادِلُ فِي آيَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِينَ كَفَرُوا (غافر/۴) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ أَنَّى يُصْرَفُونَ (غافر/۶۹) إِنَّ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِن فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ مَّا هُم بِبَالِغِيهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (غافر/۵۶) الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ وَ عِندَ الَّذِينَ آمَنُوا كَذَلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ (غافر/۴۵) وَ يَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ (شوری/۳۵)

وَ مَا تَأْتِيهِم (المشرکون) مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (یس/۴۶) وَ إِن يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ (قمر/۲) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ مَّا كَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (جاثیه/۲۵) وَ إِذَا بَدَّلْنَا آيَةً مَّكَانَ آيَةٍ وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُنَزِّلُ قَالُواْ إِنَّمَا أَنتَ مُفْتَرٍ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ*  قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِن رَّبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ هُدًى وَ بُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ (نحل/۱۰۱-۱۰۲) وَ أَقْسَمُواْ بِاللّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِن جَاءتْهُمْ آيَةٌ لَّيُؤْمِنُنَّ بِهَا قُلْ إِنَّمَا الآيَاتُ عِندَ اللّهِ وَ مَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءتْ لاَ يُؤْمِنُونَ* وَ نُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَ أَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُواْ بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ نَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (انعام/۱۰۹- ۱۱۰) إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ (شعراء/۴) وَ إِذَا لَمْ تَأْتِهِم بِآيَةٍ قَالُواْ لَوْلاَ اجْتَبَيْتَهَا قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَا يِوحَى إِلَيَّ مِن رَّبِّي هَذَا بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمْ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (اعراف/۲۰۳) أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِي إِسْرَائِيلَ (شعراء/۱۹۷ ) وَ لَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُم بِعَذَابٍ مِّن قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَ نَخْزَى (طه/۱۳۴) وَ لَوْلَا أَن تُصِيبَهُم مُّصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَيَقُولُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (قصص/۴۷) كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَفَرُواْ بِآيَاتِ اللّهِ فَأَخَذَهُمُ اللّهُ بِذُنُوبِهِمْ (انفال/۵۲) [دأب المشرکون] كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا فَأَخَذَهُمُ اللّهُ بِذُنُوبِهِمْ (آل‌عمران/۱۱) كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذَّبُواْ بآيَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَ أَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَونَ وَ كُلٌّ كَانُواْ ظَالِمِينَ (انفال/۵۴) اشْتَرَوْاْ بِآيَاتِ اللّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ (توبه/۹) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللّهُ سَمْعَكُمْ وَ أَبْصَارَكُمْ وَ خَتَمَ عَلَى قُلُوبِكُم مَّنْ إِلَهٌ غَيْرُ اللّهِ يَأْتِيكُم بِهِ انظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ ثُمَّ هُمْ يَصْدِفُونَ (انعام/۴۶) قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَن يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِّن فَوْقِكُمْ أَوْ مِن تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَ يُذِيقَ بَعْضَكُم بَأْسَ بَعْضٍ انظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ (انعام/۶۵) نُصَرِّفُ الآيَاتِ وَ لِيَقُولُواْ دَرَسْتَ وَ لِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (انعام/۱۰۵) فَإِن تَابُواْ (المشرکون)  وَ أَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَ آتَوُاْ الزَّكَاةَ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَ نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (توبه/۱۱)

وَ لَئِن سَأَلْتَهُمْ (المنافقین) لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَ نَلْعَبُ قُلْ أَبِاللّهِ وَ آيَاتِهِ وَ رَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ* لاَ تَعْتَذِرُواْ قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ إِن نَّعْفُ عَن طَآئِفَةٍ مِّنكُمْ نُعَذِّبْ طَآئِفَةً بِأَنَّهُمْ كَانُواْ مُجْرِمِينَ (توبه/۶۵-۶۶) وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللّهِ يُكَفَرُ بِهَا وَ يُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُواْ مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ إِنَّ اللّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَ الْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا (نساء/۱۴۰) وَ إِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ وَ إِمَّا يُنسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلاَ تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (انعام/۶۸)

إِنَّ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللّهِ لاَ يَهْدِيهِمُ اللّهُ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ* إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ أُوْلئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ (نحل/۱۰۴- ۱۰۵) وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى* قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَ قَدْ كُنتُ بَصِيرًا* قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَ كَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنسَى* كَذَلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَ لَمْ يُؤْمِن بِآيَاتِ رَبِّهِ وَ لَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَى* أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُوْلِي النُّهَى (طه/۱۲۴- ۱۲۸)

إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لَا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا أَفَمَن يُلْقَى فِي النَّارِ خَيْرٌ أَم مَّن يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (فصّلت/۴۰ )

إَنَّ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا وَ رَضُواْ بِالْحَياةِ الدُّنْيَا وَ اطْمَأَنُّواْ بِهَا وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ* أُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمُ النُّارُ بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (یونس/۷- ۸)

وَ الَّذِينَ سَعَوْا فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (حج/۵۱) وَ الَّذِينَ سَعَوْا فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مِّن رِّجْزٍ أَلِيمٌ (سبأ/۵) وَ الَّذِينَ يَسْعَوْنَ فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُوْلَئِكَ فِي الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ (سبأ/۳۸)

وَ قَالَ الَّذِينَ لاَ يَعْلَمُونَ لَوْلاَ يُكَلِّمُنَا اللّهُ أَوْ تَأْتِينَا آيَةٌ كَذَلِكَ قَالَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّثْلَ قَوْلِهِمْ تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ قَدْ بَيَّنَّا الآيَاتِ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ (بقره/۱۱۸)

وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ* وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا وَلَّى مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ يَسْمَعْهَا كَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْرًا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (لقمان/۶- ۷)

وَ لَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ* هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِيمٍ* مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ* عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ* أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَ بَنِينَ* إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ* سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ (قلم/۱۰- ۱۶)

إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ (معتد أثیم) آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ* كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ* كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ* ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِيمِ* ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (مطفّفین/۱۳-۱۷)

ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا* وَ جَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا* وَ بَنِينَ شُهُودًا* وَ مَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا* ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ* كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا* سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا* إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ* فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ* ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ* ثُمَّ نَظَرَ* ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ* ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَكْبَرَ* فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ* إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ* سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (مدثّر/۱۱- ۲۶)

وَيْلٌ لِّكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ* يَسْمَعُ آيَاتِ اللَّهِ تُتْلَى عَلَيْهِ ثُمَّ يُصِرُّ مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ يَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ* وَ إِذَا عَلِمَ مِنْ آيَاتِنَا شَيْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا أُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ* مِن وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَ لَا يُغْنِي عَنْهُم مَّا كَسَبُوا شَيْئًا وَ لَا مَا اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاء وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (جاثیه۷- ۱۰)

الآیات –  القیامة، يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَ لَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ* الَّذِينَ آمَنُوا بِآيَاتِنَا وَ كَانُوا مُسْلِمِينَ (زخرف/۶۸- ۶۹)

وَ لَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَ الْمَلآئِكَةُ بَاسِطُواْ أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُواْ أَنفُسَكُمُ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَ كُنتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ (انعام/۹۳) وَ يَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ* حَتَّى إِذَا جَاؤُوا قَالَ أَكَذَّبْتُم بِآيَاتِي وَ لَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (نمل/۸۳-۸۴) يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَ يُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُواْ شَهِدْنَا عَلَى أَنفُسِنَا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَافِرِينَ (انعام/۱۳۰) وَ سِيقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاؤُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَ قَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَتْلُونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِ رَبِّكُمْ وَ يُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْكَافِرِينَ* قِيلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ (زمر/۷۱- ۷۲) وَ أَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَفَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَ كُنتُمْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ (جاثیه/۳۱) وَ قِيلَ الْيَوْمَ نَنسَاكُمْ كَمَا نَسِيتُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا وَ مَأْوَاكُمْ النَّارُ وَ مَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ* ذَلِكُم بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا وَ غَرَّتْكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فَالْيَوْمَ لَا يُخْرَجُونَ مِنْهَا وَ لَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ (جاثیه/۳۴- ۳۵) الَّذِينَ اتَّخَذُواْ دِينَهُمْ لَهْوًا وَ لَعِبًا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فَالْيَوْمَ نَنسَاهُمْ كَمَا نَسُواْ لِقَاء يَوْمِهِمْ هَذَا وَ مَا كَانُواْ بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (اعراف/۵۱) إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا* لِلْطَّاغِينَ مَآبًا* لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا* لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَ لَا شَرَابًا* اِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا* جَزَاء وِفَاقًا* إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا* وَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا (نبأ/۲۱- ۲۸ ) وَ لَوْ تَرَىَ إِذْ وُقِفُواْ (الکافرون) عَلَى النَّارِ فَقَالُواْ يَا لَيْتَنَا نُرَدُّ وَ لاَ نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ* بَلْ بَدَا لَهُم مَّا كَانُواْ يُخْفُونَ مِن قَبْلُ وَ لَوْ رُدُّواْ لَعَادُواْ لِمَا نُهُواْ عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (انعام/۲۷- ۲۸)

وَ مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُوْلَئِكَ الَّذِينَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُم بِمَا كَانُواْ بِآيَاتِنَا يِظْلِمُونَ (اعراف/۹) وَ مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُوْلَئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خَالِدُونَ* تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيهَا كَالِحُونَ* أَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَكُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ* قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَ كُنَّا قَوْمًا ضَالِّينَ* رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ* قَالَ اخْسَؤُوا فِيهَا وَ لَا تُكَلِّمُونِ (مومنون/۱۰۳- ۱۰۸)

الايات – الاقوام، إِنَّ فِي ذَلِكَ (قصص الاقوام الاولين) لآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَةِ  (هود/۱۰۳) وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا مَا حَوْلَكُم مِّنَ الْقُرَى وَ صَرَّفْنَا الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (احقاف/۲۷) وَ مَا كَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ (رعد/۳۸؛ غافر/۷۸) لِکُلِّ أَجَلٍ کِتَابٌ (رعد/۳۸) وَ مَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالآيَاتِ إِلاَّ أَن كَذَّبَ بِهَا الأَوَّلُونَ (اسراء/۵۹) وَ إِذَا جَاءتْهُمْ (أكابر المجرم  من كل القرية) آيَةٌ قَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتَى مِثْلَ مَا أُوتِيَ رُسُلُ اللّهِ (انعام/۱۲۴)

وَ مَا كَانَ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَى حَتَّى يَبْعَثَ فِي أُمِّهَا رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَ مَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَى إِلَّا و أهْلُهَا ظَالِمُونَ (قصص/۵۹) أُوْلَئِكَ (زکریا، یحیی، مریم، عیسی، ابراهیم، اسحاق، یعقوب، موسی، هارون، اسماعیل و ادریس) الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَ مِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ و إِسْرَائِيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنَا وَ اجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَ بُكِيًّا (مريم/۵۸)

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكُم مَّقَامِي وَ تَذْكِيرِي بِآيَاتِ اللّهِ فَعَلَى اللّهِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْمِعُواْ أَمْرَكُمْ وَ شُرَكَاءكُمْ ثُمَّ لاَ يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُواْ إِلَيَّ وَ لاَ تُنظِرُونِ (هود/۷۱) وَ نَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ (انبياء/۷۷) فَكَذَّبُوهُ فَأَنجَيْنَاهُ وَ الَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا إِنَّهُمْ كَانُواْ قَوْمًا عَمِينَ (اعراف/۶۴) فَكَذَّبُوهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ جَعَلْنَاهُمْ خَلاَئِفَ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ (يونس/۷۳) وَ جَعَلْنَاهَا (السفینة) آيَةً لِّلْعَالَمِينَ (عنكبوت/۱۵) وَ لَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (قمر/۱۵) قَوْمَ نُوحٍ لَّمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَ جَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً وَ أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (فرقان/۳۷) إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ وَإِن كُنَّا لَمُبْتَلِينَ (مومنون/۳۰ ) إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۱۲۱)

[قال هود لقومه] أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (شعراء/۱۲۸) وَ لَقَدْ مَكَّنَّاهُمْ فِيمَا إِن مَّكَّنَّاكُمْ فِيهِ وَ جَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعًا وَ أَبْصَارًا وَ أَفْئِدَةً فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَ لَا أَبْصَارُهُمْ وَ لَا أَفْئِدَتُهُم مِّن شَيْءٍ إِذْ كَانُوا يَجْحَدُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ (احقاف/۲۶) وَ تِلْكَ عَادٌ جَحَدُواْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَ عَصَوْاْ رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُواْ أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ* وَ أُتْبِعُواْ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلا إِنَّ عَادًا كَفَرُواْ رَبَّهُمْ أَلاَ بُعْدًا لِّعَادٍ قَوْمِ هُودٍ (هود/۵۹-۶۰) فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ قَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ* فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَى وَ هُمْ لَا يُنصَرُونَ (فصّلت/۱۵-۱۶) فَأَنجَيْنَاهُ (هود) وَ الَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَ قَطَعْنَا دَابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ مَا كَانُواْ مُؤْمِنِينَ (اعراف/۷۲) إِنَّ فِي ذَلِكَ (قصة قوم عاد) لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۱۳۹)

(قالوا ثمود لنبیهم) مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ* قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ  (شعراء/۱۵۴-۱۵۵) وَ إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ قَدْ جَاءتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَ لاَ تَمَسُّوهَا بِسُوَءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (اعراف/۷۳) وَ يَا قَوْمِ هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَ لاَ تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِيبٌ (هود/۶۴) وَ آتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُواْ بِهَا وَ مَا نُرْسِلُ بِالآيَاتِ إِلاَّ تَخْوِيفًا (اسراء/۵۹) إِنَّ فِي ذَلِكَ (قصة قوم ثمود) لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (نمل/۵۲) إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۱۵۸)

وَ لَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ* وَ آتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُواْ عَنْهَا مُعْرِضِينَ (حجر/۸۰- ۸۱)

إِنَّ فِي ذَلِكَ (القصة ابراهیم) لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۱۰۳) فَأَنجَاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (عنكبوت/۲۴) [و إذ يرفع إبراهيم القواعد من البيت و إسماعيل قالوا] رَبَّنَا وَ ابْعَثْ فِيهِمْ (ذريتنا) رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنتَ العَزِيزُ الحَكِيمُ (بقره/۱۲۹) إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَ هُدًى لِّلْعَالَمِينَ* فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَّقَامُ إِبْرَاهِيمَ (آل‌عمران/۹۶-۹۷)

وَ إِنَّهَا (آثار قرية قوم لوط) لَبِسَبِيلٍ مُّقيمٍ* إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّلْمُؤمِنِينَ (حجر/۷۶ -۷۷) وَ لَقَد تَّرَكْنَا مِنْهَا آيَةً بَيِّنَةً لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (عنكبوت/۳۵) وَ تَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ (ذاريات/۳۷) إِنَّ فِي ذَلِكَ (القصة قوم لوط) لآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ (حجر/۷۵) إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۱۷۴)

ثُمَّ بَدَا لَهُم مِّن بَعْدِ مَا رَأَوُاْ الآيَاتِ لَيَسْجُنُنَّهُ حَتَّى حِينٍ (يوسف/۳۵) لَّقَدْ كَانَ فِي يُوسُفَ وَ إِخْوَتِهِ آيَاتٌ لِّلسَّائِلِينَ (يوسف/۷)

إِنَّ فِي ذَلِكَ (القصة قوم شعيب) لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۱۹۰)

وَ فِي مُوسَى [آية] إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ (ذاريات/۳۸) ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم (رسل الاولين) مُّوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَظَلَمُواْ بِهَا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (اعراف/۱۰۳) ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسَى وَ هَارُونَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ بِآيَاتِنَا فَاسْتَكْبَرُواْ وَ كَانُواْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ* فَلَمَّا جَاءهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِندِنَا قَالُواْ إِنَّ هَذَا لَسِحْرٌ مُّبِينٌ (يونس/۷۵-۷۶)  وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِينٍ* إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَاتَّبَعُواْ أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَ مَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ (هود/۹۶-۹۷) أَرْسَلْنَا مُوسَى وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُّبِينٍ* إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا عَالِينَ (مومنون/۴۵- ۴۶ )

قَالَ [الله] أَلْقِهَا (عصاك) يَا مُوسَى* فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَى* قَالَ خُذْهَا وَ لَا تَخَفْ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَى* وَ  اضْمُمْ يَدَكَ إِلَى جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاء مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَى* لِنُرِيَكَ مِنْ آيَاتِنَا الْكُبْرَى (طه/۱۹- ۲۳) وَ أَدْخِلْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاء مِنْ غَيْرِ سُوءٍ فِي تِسْعِ آيَاتٍ إِلَى فِرْعَوْنَ وَ قَوْمِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ* فَلَمَّا جَاءتْهُمْ آيَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ* وَ جَحَدُوا بِهَا وَ اسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَ عُلُوًّا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (نمل/۱۲- ۱۴)

قَالَ [الله] سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخِيكَ وَ نَجْعَلُ لَكُمَا سُلْطَانًا فَلَا يَصِلُونَ إِلَيْكُمَا بِآيَاتِنَا أَنتُمَا وَ مَنِ اتَّبَعَكُمَا الْغَالِبُونَ (قصص/۳۵) فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ (شعراء/۱۵) اذْهَبْ أَنتَ وَ أَخُوكَ بِآيَاتِي وَ لَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي*  اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى (طه/۴۲- ۴۳) فَأْتِيَاهُ (فرعون) فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ لَا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكَ وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى (طه/۴۷) فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِيرًا (فرقان/۳۶) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (زخرف/۴۶) قَالَ إِن كُنتَ جِئْتَ بِآيَةٍ فَأْتِ بِهَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (اعراف/۱۰۶) فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى (نازعات/۲۰) فَلَمَّا جَاءهُم بِآيَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَضْحَكُونَ (زخرف/۴۷) فَلَمَّا جَاءهُم مُّوسَى بِآيَاتِنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّفْتَرًى وَ مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ (قصص/۳۶) وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ فَاسْأَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِذْ جَاءهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَونُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا مُوسَى مَسْحُورًا* قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنزَلَ هَؤُلاء إِلاَّ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ بَصَآئِرَ وَ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَونُ مَثْبُورًا (اسراء/۱۰۱- ۱۰۲) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِينٍ* إِلَى فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ قَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ كَذَّابٌ (غافر/۲۳-۲۴) وَ لَقَدْ أَرَيْنَاهُ آيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَ أَبَى (طه/۵۶)  کَذَّبوُا (آل‌فرعون)  بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُّقْتَدِرٍ (قمر/۴۲) وَ مَا تَنقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَ تَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ (اعراف/۱۲۶) وَ قَالُواْ مَهْمَا تَأْتِنَا بِهِ مِن آيَةٍ لِّتَسْحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ* فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَ الْجَرَادَ وَ الْقُمَّلَ وَ الضَّفَادِعَ وَ الدَّمَ آيَاتٍ مُّفَصَّلاَتٍ فَاسْتَكْبَرُواْ وَ كَانُواْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ (اعراف/۱۳۲- ۱۳۳) وَ مَا نُرِيهِم مِّنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَ أَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (زخرف/۴۸) فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ كَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ (اعراف/۱۳۶) إِذَا أَدْرَكَهُ (فرعون) الْغَرَقُ قَالَ آمَنتُ أَنَّهُ لا إِلِهَ إِلاَّ الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَ أَنَاْ مِنَ الْمُسْلِمِينَ* آلآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ* فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً وَ إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ عَنْ آيَاتِنَا لَغَافِلُونَ (یونس/۹۰-۹۲) وَ أَنجَيْنَا مُوسَى وَ مَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ* ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ * إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۶۵-۶۷) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (ابراهیم/۵)

وَ إِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَن نَّصْبِرَ عَلَىَ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَ قِثَّآئِهَا وَ فُومِهَا وَ عَدَسِهَا وَ بَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُواْ مِصْرًا فَإِنَّ لَكُم مَّا سَأَلْتُمْ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ بَآؤُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ (بقره/۶۱) فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا كَذَلِكَ يُحْيِي اللّهُ الْمَوْتَى وَ يُرِيكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (بقره/۷۳) وَ آتَيْنَاهُم (بني‌اسرائيل) مِّنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاء مُّبِينٌ (دخان/۳۳) وَ قَالَ لَهُمْ (بني‌إسرائيل من بعد موسى) نِبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ (طالوت) أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَ آلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلآئِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (بقره/۲۴۸) وَ جَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَ كَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ (سجده/۲۴) أَوَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ (بني‌‌اسرائيل) كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ أَفَلَا يَسْمَعُونَ (سجده/۲۶) مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (جمعه/۵)

قَالَ [زكريا] رَبِّ أَنَّىَ يَكُونُ لِي غُلاَمٌ وَ قَدْ بَلَغَنِيَ الْكِبَرُ وَ امْرَأَتِي عَاقِرٌ قَالَ كَذَلِكَ اللّهُ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ* قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّيَ آيَةً قَالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ إِلاَّ رَمْزًا وَ اذْكُر رَّبَّكَ كَثِيرًا وَ سَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَ الإِبْكَارِ (آل‌عمران/۴۰-۴۱) قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا (مریم/۱۰)

وَ الَّتِي (مريم) أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَ جَعَلْنَاهَا وَ ابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ (انبیاء/۹۱) قَالَتْ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا* قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ لِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِّنَّا وَ كَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا (مریم/۲۰-۲۱) إِذْ قَالَتِ الْمَلآئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ … وَ رَسُولًا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ أَنِّي أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُبْرِئُ الأكْمَهَ وَ الأَبْرَصَ وَ أُحْيِي الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَ مَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ* وَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ لِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُواْ اللّهَ وَ أَطِيعُونِ (آل‌عمران/۴۵-۵۰) مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ أُمُّهُ صِدِّيقَةٌ كَانَا يَأْكُلاَنِ الطَّعَامَ انظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الآيَاتِ ثُمَّ انظُرْ أَنَّى يُؤْفَكُونَ (مائده/۷۵) وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ آيَةً وَ آوَيْنَاهُمَا إِلَى رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَ مَعِينٍ (مومنون/۵۰) قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَ آخِرِنَا وَ آيَةً مِّنكَ وَ ارْزُقْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (مائده/۱۱۴)

أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَى قَرْيَةٍ وَ هِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىَ يُحْيِي هَذِهِ اللّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللّهُ مِئَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِئَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَى طَعَامِكَ وَ شَرَابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْ وَ انظُرْ إِلَى حِمَارِكَ وَ لِنَجْعَلَكَ آيَةً لِّلنَّاسِ وَ انظُرْ إِلَى العِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْمًا فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۲۵۹)

وَ تَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَ إِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَ هُمْ فِي فَجْوَةٍ مِّنْهُ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ (کهف/۱۷) أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا (کهف/۹)

لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٍ وَ شِمَالٍ كُلُوا مِن رِّزْقِ رَبِّكُمْ وَ اشْكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ* فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَ بَدَّلْنَاهُم بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَى أُكُلٍ خَمْطٍ وَ أَثْلٍ وَ شَيْءٍ مِّن سِدْرٍ قَلِيلٍ* ذَلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا وَ هَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ*  وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَ قَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَ أَيَّامًا آمِنِينَ*  فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَ مَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (سبأ/۱۵-۱۹)

لَیْسوُا سَوَاءٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَآئِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللّهِ آنَاء اللَّيْلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ (آل‌عمران/۱۱۳) وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَمَن يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَ مَآ أُنزِلَ إِلَيْهِمْ خَاشِعِينَ لِلّهِ لاَ يَشْتَرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُوْلَئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ (آل‌عمران/۱۹۹) يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ أَنتُمْ تَشْهَدُونَ (آل‌عمران/۷۰)  قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ اللّهُ شَهِيدٌ عَلَى مَا تَعْمَلُونَ (آل‌عمران/۹۸) وَ لَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوْتُواْ الْكِتَابَ بِكُلِّ آيَةٍ مَّا تَبِعُواْ قِبْلَتَكَ وَ مَا أَنتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَ مَا بَعْضُهُم بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذًَا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ (بقره/۱۴۵) ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ (فاسقین من اهل الكتاب) الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُواْ إِلاَّ بِحَبْلٍ مِّنْ اللّهِ وَ حَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَ بَآؤُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ يَقْتُلُونَ الأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ (آل‌عمران/۱۱۲) فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ وَ كُفْرِهِم بَآيَاتِ اللّهِ وَ قَتْلِهِمُ الأَنْبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقًّ وَ قَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌ بَلْ طَبَعَ اللّهُ عَلَيْهَا بِكُفْرِهِمْ فَلاَ يُؤْمِنُونَ إِلاَّ قَلِيلًا (نساء/۱۵۵) وَ آمِنُواْ بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُمْ وَ لاَ تَكُونُواْ أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ وَ لاَ تَشْتَرُواْ بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَ إِيَّايَ فَاتَّقُونِ (بقره/۴۱) سَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَمْ آتَيْنَاهُم مِّنْ آيَةٍ بَيِّنَةٍ وَ مَن يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللّهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُ فَإِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (بقره/۲۱۱)

سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ (اسراء/۱) لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى (نجم/۱۸)

[يا ايها الذين امنوا] وَ اعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَ لاَ تَفَرَّقُواْ وَ اذْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَ كُنتُمْ عَلَىَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (آل‌عمران/۱۰۳) قَدْ كَانَ لَكُمْ آيَةٌ فِي فِئَتَيْنِ الْتَقَتَا فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ أُخْرَى كَافِرَةٌ يَرَوْنَهُم (المومنین) مِّثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ وَ اللّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَن يَشَاءُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لَّأُوْلِي الأَبْصَارِ (آل‌عمران/۱۳) وَعَدَكُمُ اللَّهُ مَغَانِمَ كَثِيرَةً تَأْخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَكُمْ هَذِهِ وَ كَفَّ أَيْدِيَ النَّاسِ عَنكُمْ وَ لِتَكُونَ آيَةً لِّلْمُؤْمِنِينَ وَ يَهْدِيَكُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا (فتح/۲۰) قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللّهِ الَّتِيَ أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَ الْطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِي لِلَّذِينَ آمَنُواْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (اعراف/۳۲) [يا نساء النبي] وَ اذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ وَ الْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا (احزاب/۳۴)