چکیده: آهن را که در آن براى مردم خطرى سخت و سودهایى است، فرو فرستاد. آهن را براى داوود نرم کرد که زره‏ بسازد. ذوالقرنین با آهن و مس، سدی محکم ساخت. برای کافران در آتش گرزهای آهنین است.

به راستى پیامبران خود را با دلایل آشکار فرستادیم و با آنها کتاب و ترازو را نازل کردیم تا مردم به انصاف برخیزند و آهن را که در آن نیرویی سخت و سودهایى براى مردم است، فرو فرستادیم تا خدا معلوم بدارد چه کسى در نهان، او و پیامبرانش را یارى مى ‏کند. به‌راستی خدا نیرومند شکست‌ناپذیر است (حدید/۲۵).

به‌راستى به داوود از جانب خود، فضلی دادیم. [گفتیم:] اى کوه‌ها و اى پرندگان، با او هم‌صدا شوید و آهن را براى او نرم گردانیدیم که زره ‏هاى فراخ بساز و حلقه ‏ها را درست اندازه ‏گیرى کن و کار شایسته کنید. بی‌گمان من به آن‌چه انجام مى ‏دهید، بینا هستم (سبأ/۱۰-۱۱).

[ذوالقرنین] گفت: آن‌چه پروردگارم به من در آن تمکن داده، بهتر است. پس مرا با نیرویى یارى کنید تا میان شما و آنها سدّى استوار قرار دهم. براى من قطعات آهن بیاورید تا آن‌گاه که میان دو کوه برابر شد، گفت: بدمید تا وقتى که آن را آتش گردانید، گفت: مس گداخته برای من بیاورید تا روى آن بریزم پس [اقوام وحشی] نتوانستند از آن بالا روند و نتوانستند آن را سوراخ کنند. گفت: این رحمتى از جانب پروردگار من است و چون وعده پروردگارم فرا رسد، آن (سد) را درهم کوبد و وعده پروردگارم حق است (کهف/۹۵-۹۸).

گفتند: آیا وقتى استخوان و خاکی شدیم به آفرینشى جدید، برانگیخته مى ‏شویم؟ بگو، سنگ باشید یا آهن یا آفریده ‏اى از آن‌چه در خاطر شما بزرگ مى ‏نماید، [باز هم برانگیخته خواهید شد] (اسراء/۴۹-۵۱).

براى آنان (کسانى که کفر ورزیدند در آتش)، گرزهایى آهنین است (حج/۲۱).

فلزات

لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَ أَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَ الْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَ مَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ (حدید/۲۵)

وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَ الطَّيْرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ* أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَ قَدِّرْ فِي السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (سبأ/۱۰-۱۱)

قَالَ [ذوالقرنین] مَا مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيْرٌ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ رَدْمًا* آتُونِي زُبَرَ الْحَدِيدِ حَتَّى إِذَا سَاوَى بَيْنَ الصَّدَفَيْنِ قَالَ انفُخُوا حَتَّى إِذَا جَعَلَهُ نَارًا قَالَ آتُونِي أُفْرِغْ عَلَيْهِ قِطْرًا* فَمَا اسْطَاعُوا أَن يَظْهَرُوهُ وَ مَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا* قَالَ هَذَا رَحْمَةٌ مِّن رَّبِّي فَإِذَا جَاء وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاء وَ كَانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا (کهف/۹۵-۹۸)

قَالُواْ أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا وَ رُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا* قُل كُونُواْ حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا* أَوْ خَلْقًا مِّمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ (اسراء/۴۹-۵۱)

لَهُم (الذين كفروا) مَّقَامِعُ مِنْ حَدِيدٍ (حج/۲۱)