چکیده: خدا به آسمان و زمین سوگند یاد کرده است. او آسمان‌ها و زمین و آن‌چه بین آنها است را به حق و تا زمانی معیّن آفرید. آنها را به بازیچه و باطل نیافریده است. آسمان‌ها و زمین به هم پیوسته بودند. خدا آنها را از هم جدا کرد. خدا آسمان‌ها و زمین  و آن‌چه بین آنها است را در شش هنگام آفرید. آسمان دودی بود. او هفت آسمان را در دو هنگام آفرید و در هر آسمانی کار آن را وحی کرد. آسمان را سقفی محفوظ قرار داد و برای آن هیچ شکافی نیست. آسمان‌ها را با قدرت و بدون ستون‌هایی که دیده شوند، برافراشت. در آسمان برج‌ها و چراغ‌ها و ماه نوربخش قرار داد و آن را با ستارگان زینت داد و از شرّ هر شیطان رانده‌شده حفظ کرد. روزیِ شما در آسمان است. از آسمان آبی فرود می‌آورد و با آن زمین را زنده می‌گرداند. خدا بعد از آفرینش آسمان، زمین را دو هنگام آفرید و گسترانید. در آسمان‌ها و زمین نشانه‌هایی است برای مومنان، اهل یقین، دانایان و  مردمی که می‌اندیشند. از نشانه‌های او این است که آسمان‌ها و زمین به فرمان او برپاست. هر چه و هر کس در آسمان‌ها و زمین است، نهان آسمان‌ها و زمین، کلیدهای آسمان‌ها و زمین، سپاهیان آسمان‌ها و زمین، میراث آسمان‌ها و زمین و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آنِ خداست. آسمان‌های هفت‌گانه، زمین و هر که در آسمان‌ها و زمین است، خدا را تسبیح می‌کنند. او در آسمان و زمین معبود است. هر که در آسمان‌ها و زمین است، از او درخواست می‌کند. آفرینش آسمان‌ها و زمین از آفرینش مردم بزرگتر است. او شما را از زمین آفرید و شما را در آن باز می‌گرداند و بار دیگر از آن بیرون آورده می‌شوید. زمین را برای شما قرارگاه گردانید و آن را دربرگیرنده مردگان و زندگان قرار داد. شما را در زمین پراکنده کرد. جانشین گردانید و قدرت داد. شما را به آبادانی آن  گماشت آن‌چه در زمین است، همه را برای شما آفرید. آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است را برای شما مسخّر گردانید. آن‌چه در زمین است، زیوری برای آن قرار داد تا انسان‌ها را بیازماید که کدام نیکوکارتر هستند در آن بگردید و بنگرید سرانجام گناهکاران، تکذیب کنندگان و پیشینیان چگونه بوده است. در زمین پس از اصلاح آن فساد نکنید. به سوی بهشتی که پهنای آن آسمان‌ها و زمین است، بر یکدیگر سبقت گیرید. اگر در آسمان‌ها و زمین جز خدا، خدایانی وجود داشت، قطعاً آسمان‌ها و زمین تباه می‌شد. کسانی که در زمین فساد می‌کنند، برای آنها لعنت و فرجام بدی است. ‌چرا از نسل‌های پیش از شما خردمندانی نبودند که از فساد در زمین بازدارند؟ اگر اهل شهرها ایمان آورده بودند و تقوا پیشه کرده بودند، برکاتی از آسمان و زمین بر آنها می‌گشودیم. قیامت بر آسمان‌ها و زمین گران است. در آن روز زمین به غیر این زمین و آسمان به غیر آن تبدیل می‌گردد. آسمان‌ها در هم می‌پیچد. در تب و تاب می‌افتد. از جا کنده می‌شود و چون چرم گلگون و چون فلز گداخته می‌گردد. می‌شکافد. از هم گسسته می‌شود. در آن روز، زمین یکسره در قبضه قدرت اوست. زمین با زلزله هولناک لرزانده می‌شود. با صدای صور، زمین و کوه‌ها از جا برداشته می‌شود. و ریز ریز می‌شوند و زمین سخت درهم کوبیده می‌شود. زمین کشیده می‌شود و بارهای خود را بیرون افکند. زمین به سبب وحی پروردگارت از خبرهای خود باز می‌گوید. هر که در آسمان‌ها و زمین است، بی‌هوش و به هراس افتد مگر آن که خدا بخواهد. شما را با یکبار خواندن از زمین فراخواند به ناگاه خارج می‌شوید. زمین به نور پروردگارش روشن گردد. متّقین در بهشت گویند: ستایش خدایی را که زمین را به ما میراث داد. نیک‌بختان تا آسمان‌ها و زمین برجاست در بهشت جاودان هستند مگر این‌که پروردگارت بخواهد. تا آسمان‌ها و زمین برجا است، تیره‌بختان در آتش جاودان هستند مگر این‌که پروردگارت بخواهد.

سوگند به آسمان و آن اختر شب‌گرد (طارق/۱). سوگند به آسمان بازگردنده و سوگند به زمین شکافدار (طارق/۱۱-۱۲). سوگند به آسمان و آن‌ که آن را برافراشت. سوگند به زمین و آن که آن را گسترانید (شمس/۵-۶). سوگند به آسمانِ دارنده راه‌ها (ذاریات/۷). سوگند به آسمان آکنده از برج‌ها (بروج/۱). سوگند به سقف برافراشته (طور/۵).

[خدا] پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است (انعام/۱۰۱). او آفریننده آسمان‌ها و زمین است (شوری/۱۱). خداست که آسمان‌ها و زمین را آفرید (ابراهیم/۳۲). خدا کسی است که هفت آسمان و همانند آن هفت زمین را آفرید. امر [خدا] در میان آنها فرود می‌آید تا بدانید خدا بر هر چیزی تواناست. به‌راستی علم او هر چیزی را احاطه کرده است (طلاق/۱۲). آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید (نحل/۳؛ زمر/۵؛ تغابن/۳). او کسی است که آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید و هر گاه می‌گوید باش، پس موجود می‌شود (انعام/۷۳). خدا آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید و تا هر کسی به [موجب] آن‌چه به دست آورده است جزا داده شود و به آنها ستم نمی‌شود (جاثیه/۲۲). خدا آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید. قطعاً در این برای مومنان نشانه است (عنکبوت/۴۴). ما آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است را جز به حق نیافریدیم (حجر/۸۵). ما آنها را جز به حق نیافریدیم ولی بیشتر آنها نمی‌دانند (دخان/۳۹). آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است را جز به حق و تا زمانی معیّن نیافریدیم و کسانی که کافر شدند از آن‌چه هشدار داده شده‌اند، رویگردان هستند (احقاف/۳). آیا در خودشان به تفکّر نپرداخته‌اند؟ خدا آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است را جز به حق و تا هنگامی معیّن نیافریده است. قطعاً بسیاری از مردم، لقای پروردگارشان را سخت منکر هستند (روم/۸). آیا ندیدی خدا آسمان‌ها و زمین را به حق آفریده است؟ اگر بخواهد شما را می‌برد و خلق تازه‌ای می‌آورد (ابراهیم/۱۹). آسمان‌ و زمین و آن‌چه میان آن دو است را به بازیچه نیافریدیم (انبیاء/۱۶؛ دخان/۳۸). آسمان‌ و زمین و آن‌چه را میان آن دو است به باطل نیافریدیم. این گمان کسانی است که کافر شدند پس وای بر کسانی است که کافر شدند از آتش (ص/۲۷).

اوست آن که آسمان‌ها و زمین را در شش هنگام آفرید. آن‌گاه بر عرش استیلا یافت (حدید/۴). اوست که آسمان‌ها و زمین را در شش هنگام آفرید. عرش او بر آب بود تا شما را بیازماید که کدام یک نیکوکار هستید (هود/۷). در حقیقت پروردگار شما خدایی است که آسمان‌ها و زمین را در شش هنگام آفرید سپس بر عرش استیلا یافت (اعراف/۵۴). پروردگار شما خدایی است که آسمان‌ها و زمین را در شش هنگام آفرید سپس بر عرش استیلا یافت. … این است خدا، پروردگار شما، پس او را بپرستید. آیا پند نمی‌گیرید (یونس/۳)؟ خدا کسی است که آسمان‌ها و زمین و آن‌چه را میان آن دو است را در شش هنگام آفرید آن‌گاه بر عرش استیلا یافت … کار را از آسمان تا زمین اداره می‌کند سپس [نتیجه آن] در روزی که مقدار آن هزار سال، از سال‌هایی است که شما می‌شمرید، به سوی او بالا می‌رود (سجده/۴-۵). در حقیقت آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است را در شش هنگام آفریدیم و به ما هیچ ضعف و خستگی نرسید (ق/۳۸). آیا آفرینش شما سخت‌تر است یا آسمانی که آن را بنا کرد؟ سقف آن را برافراشت و آن را سامان داد. شب آن را تیره و روز آن را آشکار گردانید (نازعات/۲۷-۲۹). به‌یقین آفرینش آسمان‌ها و زمین بزرگتر از آفرینش مردم است ولی بیشتر مردم نمی‌دانند (غافر/۵۷). [آیا آن‌چه با او شریک می‌کنند، بهتر است] یا آن که آسمان‌ها و زمین را آفرید و برای شما آبی از آسمان فرود آورد پس به وسیله آن باغ‌های بهجت‌انگیز رویاند؟ کار شما نبود که درختان آن را برویانید. آیا معبودی با خداست (نمل/۶۰)؟ بگو، آیا به‌راستیشما به آن کسی که زمین را در دو هنگام آفرید، کافر می‌شوید و برای او همتایانی قرار می‌دهید؟ این است پروردگار جهانیان. در زمین از فراز آن کوه‌ها قرار داد. در آن خیر فراوان نهاد. خوراکی‌های آن را در چهار روز درست به اندازه نیاز تقاضا‌کنندگان، اندازه‌گیری نمود سپس به آسمان پرداخت در حالی که دودی بود آن‌گاه به آن و به زمین گفت: خواه یا ناخواه بیایید. گفتند: فرمانبردارانه آمدیم. پس آنها را [به صورت] هفت آسمان در دو هنگام مقرّر داشت. در هر آسمانی کار آن را وحی کرد. آسمان دنیا را به چراغ‌ها آذین کردیم و آن را حفظ کردیم. این است اندازه‌گیری آن نیرومند دانا (فصّلت/۹-۱۲). [رحمان] آسمان را برافراشت (الرّحمن/۷). خدا کسی است که آسمان‌ها را بدون ستون‌هایی که آنها را ببینید برافراشت. آن‌گاه بر عرش استیلا یافت و … خدا در کار تدبیر می‌کند و آیات را به روشنی بیان می‌کند امید که شما به لقای پروردگارتان یقین پیدا کنید. اوست کسی که زمین را گسترانید و در آن کوه‌ها و رودها نهاد و از هر گونه میوه‌ای در آن جفت‌جفت قرار داد. روز را به شب می‌پوشاند. قطعاً در این برای مردمی که تفکّر می‌کنند، نشانه‌هایی است (رعد/۲-۳). [آیا نمی‌نگرند] به آسمان که چگونه برافراشته شده است (غاشیه/۱۸)؟

زمین را پس از آن (آفرینش آسمان) بگسترد. آب و چراگاه آن را از آن بیرون آورد و کوه‌ها را لنگر آن گردانید تا متاعی برای شما و چهارپایان شما باشد (نازعات/۳۰-۳۳). به قدرت خود آسمان را برافراشتیم و بی‌گمان ما [آسمان] گستردیم. زمین را گستراندیم، چه نیکو گستراننده‌ایم و … امید که شما متذکّر شوید (ذاریات/۴۷-۴۹). به یقین ما در آسمان برج‌هایی قرار دادیم و آن را برای تماشاگران آراستیم و آن را از هر شیطان رانده شده‌ای حفظ کردیم مگر آن که دزدیده گوش فرا دهد که شهابی روشن او را دنبال می‌کند (حجر/۱۶-۱۸) و زمین را گستردیم و در آن کوه‌های استوار افکندیم (حجر/۱۹؛ ق/۷) و از هر چیز متناسب، در آن رویاندیم (حجر/۱۹) و در آن از هر نوع جفت دل‌انگیز رویانیدیم تا مایه بصیرت و تذکّر برای هر بنده توبه‌کاری باشد (ق/۷-۸) و برای شما و هر کس که شما روزی‌دهنده او نیستید، در آن وسایل زندگی قرار دادیم (حجر/۲۰). [آیا نمی‌نگرند] به زمین که چگونه گسترده شده است (غاشیه/۲۰)؟

در حقیقت آسمانِ دنیا را با چراغ‌هایی زینت دادیم و آن را مایه طرد شیاطین قرار دادیم (ملک/۵). ما آسمان دنیا را با زیور ستارگان آراستیم و از هر شیطان سرکشی حفظ کردیم (صافّات/۶-۷). پربرکت است آن که در آسمان، برج‌هایی نهاد و در آن چراغ و ماه نوربخش قرار داد (فرقان/۶۱). [پر برکت است] همان که هفت آسمان را طبقه‌طبقه آفرید. در آفرینش آن بخشایشگر هیچ‌گونه نابسامانی نمی‌بینی. باز بنگر آیا خللی می‌بینی؟ باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سوی تو بازگردد (ملک/۳-۴). آیا ندیده‌ای که خدا …  آسمان را نگاه می‌دارد تا جز به فرمان او بر زمین نیفتد (حج/۶۵). به‌راستی خدا آسمان‌ها و زمین را نگاه می‌دارد تا نیفتد. اگر بیفتد بعد از او هیچ کس آنها را نگاه نمی‌دارد (فاطر/۴۱). [من] آنها (ابلیس و نسل او) را نه در آفرینش آسمان‌ها و زمین شاهد گرفتم و نه در آفرینش خودشان. من آن نیستم که گمراه‌کنندگان را دستیار خود بگیرم (کهف/۵۱).

مسلماً در آفرینش آسمان‌ها و زمین و درآمد و شد شب و روز برای خردمندان نشانه‌هایی است. همانان که خدا را ایستاده، نشسته و خوابیده، یاد می‌کنند و در آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند که پروردگارا، اینها را بیهوده نیافریده‌ای. منزّهی تو، پس ما را از عذاب آتش دور نگه دار (آل‌عمران/۱۹۰-۱۹۱). بی‌گمان در آفرینش آسمان‌ها و زمین و در آمد و شد‌ شب و روز و کشتی‌هایی که در دریا روان هستند، با آن‌چه به مردم سود می‌رسانند و آبی که خدا از آسمان فرو فرستاده و با آن زمین را پس از مردن زنده گردانیده و در آن از هر گونه جنبنده‌ای پراکنده کرده است و در گردانیدن بادها و ابری که میان آسمان و زمین تسخیر شده است، برای گروهی که می‌اندیشند واقعاً نشانه‌هایی است (بقره/۱۶۴). از نشانه‌های او آفرینش آسمان‌ها و زمین و اختلاف زبان‌ها و رنگ‌های شماست. در این برای دانایان نشانه‌هایی است (روم/۲۲). به‌راستی در آسمان‌ها و زمین برای مومنان نشانه‌هایی است (جاثیه/۳). در زمین و در خودتان برای اهل‌یقین نشانه‌هایی است پس آیا نمی‌بینید (ذاریات/۲۰-۲۱)؟

در حقیقت شماره ماه‌ها نزد خدا از روزی که آسمان‌ها و زمین را آفریده است در کتاب خدا دوازده ماه است (توبه/۳۶).

او در آسمان‌ها و زمین خداست (انعام/۳). خدا نور آسمان‌ها و زمین است (نور/۳۵). در آسمان‌ها و زمین صفت برتر از آنِ اوست (روم/۲۷). آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است از آنِ اوست  (بقره/۲۵۵، ۲۸۴؛ آل‌عمران/۱۲۹؛ نساء/۱۲۶، ۱۳۱؛ حج/۶۴؛ لقمان/۲۶؛ شوری/۴). آگاه باشید آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است از آنِ خداست (یونس/۵۵؛ نور/۶۴). آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است از آنِ اوست و خدا در کارسازی کافی است (نساء/۱۳۲). آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است از آنِ اوست و آیین پایدار از آن اوست پس آیا از غیر خدا پروا دارید (نحل/۵۲)؟ آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است از آنِ خداست و همه کارها به سوی خدا بازگردانده می‌شود (آل‌عمران/۱۰۹). آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است از آنِ خداست تا کسانی را که بد کرده‌اند به [سزای] آن‌چه انجام داده‌اند، کیفر دهد و آنها را که نیکی کرده‌اند به نیکی پاداش دهد (نجم/۳۱). آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است و آن‌چه میان آن دو و آن‌چه زیر خاک است از آنِ اوست (طه/۶). هر کس در آسمان‌ها و زمین است از آن اوست. همه، او را گردن نهاده‌اند (روم/۲۶). هر که در آسمان‌ها و زمین است، از آنِ اوست و کسانی که نزد او هستند از پرستش او تکبّر نمی‌ورزند و درمانده نمی‌شوند (انبیاء/۱۹). اگر کفر ورزید، آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است، از آنِ اوست (نساء/۱۳۱،۱۷۰). نهان آسمان‌ها و زمین از آن خداست. تمام کارها به او بازگردانده می‌شود پس او را پرستش کن. بر او توکل کن و پروردگارت از آن‌چه انجام می‌دهید، غافل نیست (هود/۱۲۳). نهان آسمان‌ها و زمین از آن خداست و کار قیامت جز مانند یک چشم ‌برهم‌زدن یا نزدیکتر نیست (نحل/۷۷). کلیدهای آسمان‌ها و زمین از آن اوست. برای هر کس بخواهد روزی را گشاده یا تنگ می‌کند. او بر هر چیزی داناست (شوری/۱۲). کلیدهای آسمان‌ها و زمین از آن اوست و کسانی که به نشانه‌های کفر ورزیدند، آنانند که زیانکاران هستند (زمر/۶۳). و سپاهیان آسمانها و زمین از آن خداست. خدا همواره دانای حکیم است (فتح/۴). سپاهیان آسمان‌ها و زمین از آن خداست. خدا همواره شکست‌ناپذیر حکیم است (فتح/۷). شما را چه شده که در راه خدا انفاق نمی‌کنید و [حال آن‌که] میراث آسمان‌ها و زمین از آن اوست (حدید/۱۰)؟ به زودی آن‌چه به آن بخل ورزیده‌اند روز قیامت طوق گردنشان می‌شود. میراث آسمان‌ها و زمین از آن خداست و خدا به آن‌چه می‌کنید، آگاه است (آل‌عمران/۱۸۰). ما هستیم که زمین را با هر کس در آن است به میراث می‌بریم و همه به سوی ما بازگردانده می‌شوند (مریم/۴۰).

فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن خداست و خدا بر هر چیزی تواناست (آل‌عمران/۱۸۹). در حقیقت فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آنِ خداست. زنده می‌کند و می‌میراند و برای شما جز خدا سرپرست و یاوری نیست (توبه/۱۱۶). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست. زنده می‌کند و می‌میراند و او بر هر چیزی تواناست (حدید/۲). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست. هر چه بخواهد می‌آفریند. به هر که بخواهد دختران و به هر که بخواهد پسران می‌دهد. یا به آنان پسران و دختران را با هم می‌دهد و هر کس را بخواهد عقیم می‌کند به‌راستی او دانای تواناست (شوری/۴۹-۵۰). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست. هر کس را می‌خواهد می‌بخشاید و هر کس را می‌خواهد عذاب می‌کند و خدا همواره آمرزنده مهربان است (فتح/۱۴). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن خداست و بازگشت به سوی اوست (نور/۴۲). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست و کارها به سوی او بازگردانیده می‌شود (حدید/۵). بگو، شفاعت یکسره از آن خداست. فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست سپس به سوی او بازگردانیده می‌شوید (زمر/۴۴). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست و روزی که رستاخیز برپا شود، در چنین روزی باطل‌اندیشان زیان می‌کنند (جاثیه/۲۷). مگر ندانسته‌ای که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن خداست. هر که را بخواهد عذاب می‌کند و هر که را بخواهد می‌بخشد و خدا بر هر چیزی تواناست (مائده/۴۰)؟ مگر ندانسته‌ای که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن خداست و شما جز خدا سرپرست و یاوری ندارید (بقره/۱۰۷)؟ فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آن‌چه در آنهاست، از آن خداست و او بر هر چیزی تواناست (مائده/۱۲۰). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است، از آن خداست. هر چه بخواهد می‌آفریند و خدا بر هر چیزی تواناست (مائده/۱۷). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است، از آن خداست و بازگشت به سوی اوست (مائده/۱۸).

[پربرکت است] همان که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست (فرقان/۲). پرخیر و برکت است کسی که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آنهاست، از آن اوست و علم قیامت نزد اوست و به سوی او بازگردانیده می‌شوید (زخرف/۸۵). کرسی (قلمرو فرمانروایی) او آسمان‌ها و زمین را در بر گرفته و نگهداری آنها بر او دشوار نیست. اوست والای بزرگ (بقره/۲۵۵).

آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است را می‌داند (تغابن/۴). در حقیقت هیچ چیزی نه در زمین و نه در آسمان‌ بر خدا پوشیده نمی‌ماند (آل‌عمران/۵). خداست که دانای نهان آسمان‌ها و زمین است. به ‌راستی اوست که به راز دل‌ها داناست (فاطر/۳۸). آن‌چه در زمین فرو می‌رود و آن‌چه از آن بیرون می‌آید و آن‌چه از آسمان فرو می‌شود و آن‌چه در آن بالا می‌رود، می‌داند (سبأ/۲؛ حدید/۴). آن‌چه را در آسمان‌ها و آن‌چه را در زمین است می‌داند و خدا بر هر چیزی تواناست (آل‌عمران/۲۹). خدا، کعبه، آن خانه حرمت‌دار، ماه‌های حرام، قربانی‌های بی‌نشان و نشاندار را وسیله به‌پا داشتن [مصالح] مردم قرار داده است. این بدان سبب است که بدانید، خدا آن‌چه را در آسمان‌ها و آن‌چه را در زمین است، می‌داند. بی‌گمان  خداست که بر هر چیزی داناست (مائده/۹۷). پروردگار تو، به هر که در آسمان‌ها و زمین است، داناتر است (اسراء/۵۵). آیا ندانسته‌ای خدا آن‌چه در آسمان‌ و زمین است، می‌داند؟ به ‌راستی این‌ها در کتابی است. قطعاً این بر خدا آسان است (حج/۷۰). آیا ندیدی خدا آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است را می‌داند (مجادله/۷)؟ هیچ پنهانی در آسمان و زمین نیست مگر این‌که در کتابی روشن است (نمل/۷۵). آن‌چه در خشکى و دریاست مى ‏داند و هیچ برگى فرو نمى ‏افتد مگر این‌که آن را مى ‏داند و هیچ دانه‏ اى در تاریکی‌هاى زمین و هیچ تر و خشکى نیست مگر این‌که در کتابى روشن است (انعام/۵۹).

آسمان‌های هفت‌گانه و زمین و هر کس در آنها است، او را تسبیح می‌گویند و هیچ چیز نیست مگر این‌که در حال ستایش، تسبیح او را می‌گوید ولی شما تسبیح آنها را در نمی‌یابید (اسراء/۴۴). آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، خدا را تسبیح گفته‌اند (حدید/۱؛ حشر/ ۲۴؛ صف/۱) آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، خدا را تسبیح می‌گویند (حشر/۲۴؛ تغابن/۱).  آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، خدا را تسبیح می‌گویند که فرمانروای پاک شکست‌ناپذیر حکیم است (جمعه/۱). آیا ندیده‌ای هر کس در آسمان‌ها و زمین است و پرندگانی که در پرواز هستند، خدا را تسبیح می‌گویند؟ همگی دعا و نیایش خود را می‌دانند و خدا به آن‌چه می‌کنند، دانا است (نور/۴۱). نزدیک است آسمان‌ها بر فراز یکدیگر بشکافند و [حال آن‌که] فرشتگان به سپاس پروردگارشان تسبیح می‌گویند و برای کسانی که در زمین هستند آمرزش می‌طلبند (شوری/۵). بسا فرشتگانی که در آسمان‌ها هستند، شفاعت آن‌ها به کاری نیاید مگر پس از آن‌که خدا به هر که خواهد و خشنود باشد، اذن دهد (نجم/۲۶).

هیچ کسی در آسمان‌ها و زمین نیست مگر این‌که بنده‌وار به سوی رحمان می‌آید. بی‌شک همه آنها را برشمرده و کامل شمرده است (مریم/۹۳-۹۴). هر که در آسمان‌ها و زمین است، خواه یا ناخواه با سایه‌های خود، بامدادان و شامگاهان برای خدا سجده می‌کنند (رعد/۱۵). آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است از جنبندگان و فرشتگان، برای خدا سجده می‌کنند و تکبّر نمی‌ورزند (نحل/۴۹). آیا ندیدی هر که در آسمان‌ها و هر که در زمین است و خورشید، ماه، ستارگان، کوه‌ها، درخت ، جنبندگان و بسیاری از مردم برای خدا سجده می‌کنند و بسیاری هستند که عذاب برای آنها واجب شده است (حج/۱۸)؟

ستایش خدایی را که پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است (فاطر/۱). ستایش خدایی را که آسمان‌ها و زمین را آفرید و تاریکی‌ها و روشنایى را پدید آورد با این همه کسانى که کفر ورزیده ‏اند [غیر او را] با پروردگار خود برابر مى‏ کنند (انعام/۱). ستایش از آن خداست که پروردگار آسمان‌ها و پروردگار زمین، پروردگار جهانیان است. عظمت در آسمان‌ها و زمین از آن اوست (جاثیه/۳۶-۳۷). ستایش در آسمان‌ها و زمین و شامگاهان و وقتی به نیمروز می‌رسید، از آن اوست (روم/۱۸). ستایش خدایی که آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، از آن اوست (سبأ/۱).

سوگند به صف‌بستگان، صفّی عظیم، سوگند به بازدارندگان که به سختی طرد می‌کنند و سوگند به تلاوت‌کنندگان ذکر که قطعاً معبود شما یگانه است، پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است و پروردگار مشرق‌هاست (صافّات/۱-۵). اوست که در آسمان معبود و در زمین معبود است و او حکیم داناست (زخرف/۸۴). هر که در آسمان‌ها و زمین است از او درخواست می‌کند. او هر زمان در کاری است. پس کدام یک از نعمت‌های پروردگار خود را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۲۹-۳۰)؟

آسمان و زمین- انسان، شما را از زمین آفریدیم و شما را در آن بازمی‌گردانیم و بار دیگر شما را از آن بیرون می‌آوریم (طه/۵۵). اوست آن که شما را در زمین پدید آورد و به سوی اوست که محشور می‌شوید (مومنون/۷۹). او از هنگامی که شما را از زمین پدید آورد و هنگامی که به صورت جنین در شکم مادرانتان بودید، به شما داناتر است پس خود را پاک نشمارید (نجم/۳۲). ما امانت را بر آسمان‌ها، زمین و کوه‌ها عرضه کردیم پس، از برداشتن آن سرباز زدند و از آن هراسناک شدند ولی انسان آن را برداشت. به‌راستی او ستمگری نادان بود (احزاب/۷۲).

خدا همان کسی است که زمین را برای شما قرارگاه ساخت و آسمان را بنایى [گردانید] و … این است ‏خدا، پروردگار شما. بلندمرتبه و بزرگ است ‏خدا، پروردگار جهانیان (غافر/۶۴). قطعاً شما را در زمین جای و قدرت دادیم و برای شما در آن وسایل معیشت نهادیم. شما اندک سپاس می‌گذارید (اعراف/۱۰). [آیا آن‌چه با او شریک می‌کنند، بهتر است] یا آن که زمین را قرارگاهی ساخت و در آن رودها پدید آورد و برای آن کوه‌ها  را قرار داد و میان دو دریا برزخی گذاشت؟ آیا معبودی با خداست؟ بلکه بیشتر آنها نمی‌دانند (نمل/۶۱).

ای مردم، پروردگارتان را که شما و کسانی را که پیش از شما بوده‌اند آفریده است، پرستش کنید باشد که تقوا پیشه کنید. همان [خدایی] که زمین را برای شما فرشی و آسمان را بنایی قرار داد و از آسمان آبی فرود آورد و با آن از میوه‌ها رزقی برای شما بیرون آورد پس برای خدا همتایانی قرار ندهید درحالی‌که خود می‌دانید (بقره/۲۱-۲۲).

اوست آن که شما را در زمین جانشین کرد (فاطر/۳۹). اوست کسی که شما را در زمین جانشین قرار داد و بعضی از شما را بر برخی دیگر به درجاتی برتری داد تا شما را در آن‌چه به شما داده است، بیازماید (انعام/۱۶۵). قطعاً نسل‌های پیش از شما را هنگامی که ستم کردند به هلاکت رساندیم … آن‌گاه شما را پس از آنها در زمین جانشین قرار دادیم تا بنگریم چگونه عمل می‌کنید (یونس/۱۳-۱۴). خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که حتماً آنها را در این زمین جانشین کند چنان‌که کسانی را که پیش از آنها بودند جانشین قرار داد و دینشان را که برای آنها پسندیده است برای آنها استقرار بخشید و خوف آنها را به ایمنی بدل کند. آنها مرا بندگی می‌کنند و چیزی را با من شریک نمی‌گردانند. هر کس پس از آن به کفر گرایید، آنان نافرمان هستند (نور/۵۵). سرای آخرت را برای کسانی قرار می‌دهیم که در زمین خواستار برتری و فساد نیستند و سرانجام از آنِ متّقین است (قصص/۸۳). [آیا آن‌چه با او شریک می‌کنند، بهتر است] یا  آن که درمانده را چون وی را بخواند، اجابت می‌کند و گرفتاری را برطرف می‌کند و شما را در زمین جانشین می‌کند (نمل/۶۲)؟

بگو، اوست که شما را در زمین پراکنده کرد و به سوی او محشور می‌شوید (ملک/۲۴). از نشانه‌های او آفرینش آسمان‌ها و زمین است و آن‌چه از جنبندگان در میان آن دو، پراکنده کرده است. او هر گاه بخواهد بر گرد آوردن آنها قادر است (شوری/۲۹). هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست و نه هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود پرواز می‌کند مگر آن‌که گروه‌هایی مانند شما هستند (انعام/۳۸). آیا زمین را در برگیرنده قرار ندادیم، چه برای زندگان و چه برای مردگان؟ کوه‌های بلند در آن قرار دادیم و به شما آبی گوارا نوشاندیم. در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان (مرسلات/۲۵-۲۸).

[رحمان] زمین را برای مردم نهاد. در آن میوه‌ها، نخل‌ها با خوشه‌های غلاف‌دار، دانه‌های پوست‌دار و گیاهان خوشبو است. پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید (الرّحمن/۱۰-۱۳)؟ در زمین کوه‌های استوار افکند تا شما را نلرزاند و رودها و راه‌ها [قرار داد] تا شما راه یابید (نحل/۱۵). آیا زمین را گهواره‌ای قرار ندادیم و کوه‌ها را چون میخ‌هایی (نبأ/۶-۷)؟ [خدا] آسمان‌ها را بی‌هیچ ستونی که آن را ببینید خلق کرد و در زمین کوه‌های محکم افکند تا شما را نلرزاند و در آن هر گونه جنبنده‌ای پراکنده گردانید. از آسمان آبی فرو فرستادیم پس از هر نوع [گیاه] نیکو در آن رویاندیم. این خلق خداست. به من نشان دهید کسانی که غیر او هستند، چه آفریده‌اند؟ بلکه ستمگران در گمراهى آشکارند (لقمان/۱۰-۱۱). خداست که آسمان‌ها و زمین را آفرید و از آسمان آبی فرستاد پس با آن برای شما از میوه‌ها رزقی بیرون آورد (ابراهیم/۳۲). از آسمان آبی به اندازه فرود آوردیم و آن را در زمین جای دادیم و ما برای از بین بردن آن مسلماً توانا هستیم (مومنون/۱۸). انسان باید به خوراک خود بنگرد. ما آب را به صورت بارشی فروریختیم آن‌گاه زمین را از هم شکافتیم، شکافتنی پس در آن دانه رویاندیم، انگور، سبزی، زیتون، درخت خرما، باغ‌های انبوه، میوه و چراگاه تا متاعی برای شما و چهارپایانتان باشد (عبس/۲۴-۳۲). در زمین قطعاتی است کنار هم و باغ‌هایی از انگور، کشتزارها و درختان خرما چه از یک ریشه و چه از غیر یک ریشه که با یک آب سیراب می‌شوند. بعضی را بر بعضی دیگر در محصول برتری می‌دهیم. بی‌گمان در این برای مردمی که تعقّل می‌کنند، نشانه‌هایی است (رعد/۴). او کسی است که از آسمان آبی نازل کرد که نوشیدنی شما از آن است و روییدنی‌هایی که [رمه‌های خود را] در آن می‌چرانید، از آن است … قطعاً در این‌ها برای مردمی که می‌اندیشند، نشانه‌ای است (نحل/۱۰-۱۱). او کسی است که از آسمان آبی فرود آورد پس به وسیله آن از هر گونه گیاه بیرون آوردیم … قطعاً در اینها برای مردمی که ایمان می‌آورند، نشانه‌هاست (انعام/۹۹). به‌راستی در آمد و رفت شب و روز و آن‌چه خدا در آسمان‌ها و زمین آفریده است، برای مردمی که تقوا پیشه می‌کنند، نشانه‌هایی است (یونس/۶).

آیا ندیدی که خدا از آسمان آبی فرستاد و به وسیله آن میوه‌هایی که رنگ‌های آنها گوناگون است بیرون آوردیم (فاطر/۲۷)؟ آیا ندیدی خدا از آسمان آبی فرستاد؟ پس آن را به چشمه‌هایی که در زمین است راه داد آن‌گاه به وسیله آن کشتزاری را که رنگ‌های آن گوناگون است، بیرون می‌آورد سپس خشک می‌گردد آن‌گاه آن را زرد می‌بینی سپس آن را خاشاک می‌گرداند. قطعاً در این برای صاحبان خرد، پندی است (زمر/۲۱). پاک است [خدایی که] همه زوج‌ها را آفرید، از آن‌چه زمین می‌رویاند و از خودشان و از آن‌چه نمی‌دانند (یس/۳۶). اگر آن‌چه درخت در زمین است قلم باشد و دریا را هفت دریای دیگر به یاری بیاید، کلمات خدا پایان نپذیرد (لقمان/۲۷). آیا ندانسته‌ای خدا چگونه مثل زده؟ سخنی پاک که مانند درختی پاک است. ریشه آن استوار و شاخه‌اش در آسمان است. … مَثَل سخنی ناپاک چون درختی ناپاک است که از روی زمین کنده شده و قراری ندارد (ابراهیم/۲۴-۲۶).

بادها را باردارکننده فرستادیم و از آسمان آبی فرستادیم پس شما را با آن سیراب نمودیم و شما خزانه‌دار آن نیستید (حجر/۲۲). خدا همان کسی است که بادها را روانه می‌کند پس ابری را برمی‌انگیزد و ما آن را به سوی زمینی مرده راندیم و آن زمین را پس از مرگش با آن زنده کردیم. برخاستن [از قبرها] چنین است (فاطر/۹). خدا همان کسی است که بادها را می‌فرستد و ابری برمی‌انگیزد و آن را در آسمان هر گونه بخواهد، می‌گستراند و آن را انبوه می‌کند پس می‌بینی باران از لابه‌لای آن بیرون می‌آید. چون آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد برساند، به‌ناگاه شادمانی می‌کنند و قطعاً پیش از آن‌که برای آنها فرو ریزد پیش از آن سخت نومید بودند. پس به آثار رحمت خدا بنگر که چگونه زمین را پس از مرگ آن زنده می‌کند. در حقیقت اوست که قطعاً زنده‌کننده مردگان است و اوست که بر هر چیزی تواناست (روم/۴۸-۵۰). او کسی است که بادها را نویدی، پیشاپیش رحمت خود فرستاد و از آسمان آبی پاک فرود آوردیم تا به وسیله آن سرزمینی مرده را زنده گردانیم و آن را به آن‌چه خلق کرده‌ایم از دام‌ها و انسان‌های بسیار، بنوشانیم. قطعاً آن را میان آنها گوناگون ساختیم تا پند گیرند ولی بیشتر مردم جز ناسپاسی نخواستند (فرقان/۴۸-۵۰). خدا از آسمان آبی فرود آورد. با آن زمین را پس از مردن آن زنده گردانید. قطعاً در این برای مردمی که شنوایی دارند، نشانه‌ای است (نحل/۶۵). زمین را خشکیده می‌بینی. چون آب بر آن فرود آوریم، به جنبش درآید، نمو می‌کند و از هر نوع [گیاه] نیکو می‌رویاند. این به آن سبب است که خدا خود حق است (حج/۵-۶). از آسمان آبی پربرکت فرود آوردیم پس بدان باغ‌ها و دانه‌های دروکردنی رویاندیم و درختان تناور خرما که خوشه‌های روی هم‌چیده دارند. [اینها] برای روزی بندگان من است و با آن سرزمین مرده‌ای را زنده گرداندیم. رستاخیز چنین است (ق/۹-۱۱).

آیا ندیده‌ای که خدا از آسمان آبی فرو فرستاد و زمین سرسبز گردید (حج/۶۳)؟ آیا ندیده‌اند که ما باران را به سوی زمین بایر می‌رانیم پس به وسیله آن کشتزاری را بیرون می‌آوریم که چهارپایان آنها و خودشان از آن می‌خورند؟ آیا نمی‌بینند (سجده/۲۷)؟ بدانید که خدا زمین را پس از مرگ آن زنده می‌کند. به‌راستی آیات را برای شما بیان می‌کنیم باشد که تعقّل کنید (حدید/۱۷). از نشانه‌های او این است که برق را برای شما بیم‌آور و امید‌بخش می‌نمایاند و از آسمان آبی فرومی‌فرستد که به وسیله آن زمین را پس از مرگ آن زنده می‌کند. در این برای مردمی که می‌اندیشند، قطعاً نشانه‌هایی است (روم/۲۴). پیاپی آمدن شب و روز و آن‌چه خدا از رزق از آسمان نازل کرده و با آن زمین را پس از مرگ آن زنده کرده است و در گرداندن بادها، برای مردمی که تعقّل می‌کنند، نشانه‌هایی است (جاثیه/۵). زمین مرده برای آنها نشانه‌ای است که آن را زنده کردیم و از آن دانه برآوردیم که از آن می‌خورند و در آن باغ‌هایی از درختان خرما و انگور قرار دادیم و چشمه‌ها در آن روان کردیم تا از میوه آن و آن‌چه دستان آنها به عمل آورده است، بخورند. آیا سپاس نمی‌گزارند (یس/۳۳-۳۵)؟ از نشانه‌های او این است که تو زمین را فسرده می‌بینی و چون آب بر آن فرو فرستیم به جنبش درآید و گیاه آورد. به‌درستی همان کسی که آن را زنده کرد، قطعاً زنده‌کننده مردگان است (فصّلت/۳۹). زنده را از مرده بیرون می‌آورد و مرده را از زنده بیرون می‌آورد و زمین را پس از مرگش زنده می‌کند. بدین‌گونه [از گورها] بیرون آورده می‌شوید (روم/۱۹).

آیا ندیدی خداست که … از آسمان، از ابرهای کوه‌پیکر که در آن است، تگرگی نازل می‌کند؟ و هر که را بخواهد بدان گزند می‌رساند و آن را از هر که بخواهد بازمی‌دارد (نور/۴۳)؟ آیا به سوی پرندگان رام‎شده در فضای آسمان ننگریسته‌اند که جز خدا کسی آنها را نگاه نمی‌دارد؟ قطعاً در این برای مردمی که ایمان می‌آورند، نشانه‌هایی است (نحل/۷۹).

در حقیقت مَثَل زندگی دنیا مانند آبی است که آن را از آسمان فرو فرستادیم پس گیاه زمین از آن‌چه مردم و دام‌ها می‌خورند با آن درآمیخت تا آن‌گاه که زمین پیرایه خود را برگرفت و آراسته گردید و اهل آن پنداشتند که بر آن قدرت دارند. شبی یا روزی فرمان ما آمد و آن را چنان درویده کردیم که گویی دیروز وجود نداشته است. این‌گونه نشانه‌ها را برای مردمی که تفکّر می‌کنند به روشنی بیان می‌کنیم (یونس/۲۴). برای آنها زندگی دنیا را مَثَل بزن که مانند آبی است که آن را از آسمان فرو فرستادیم سپس گیاه زمین با آن درآمیخت و [چنان] خشک گردید که بادها آن را پراکنده کردند (کهف/۴۵). [خدا] از آسمان آبی فرو فرستاد پس رودخانه‌هایی به اندازه گنجایش خودشان روان شدند و سیل، کفی بلند، روی خود برداشت … اما کف بیرون افتاده از بین می‌رود ولی آن‌چه به مردم سود می‌رساند در زمین می‌ماند. خدا مَثَل‌ها را چنین می‌زند (رعد/۱۷).

اوست کسی که آن‌چه در زمین است همه را برای شما آفرید سپس به آسمان پرداخت و هفت آسمان را استوار کرد و او به هر چیزی داناست (بقره/۲۹). اوست کسی که زمین را برای شما مسخّر کرد پس در اطراف و اکناف آن قدم بردارید و از روزی آن بخورید و رستاخیز به سوی اوست. آیا از آن که در آسمان است ایمن شده‌اید که زمین را با شما فرو برد پس ناگاه به حرکت درآید؟ آیا از آن که در آسمان است ایمن شده‌اید که بر شما تندبادی از سنگریزه فرستد (ملک/۱۵-۱۷)؟ آن‌چه در زمین به رنگ‌های گوناگون برای شما پدید آورد، [برای شما مسخّر کرد]. بی‌تردید در این برای مردمی که پند می‌گیرند، نشانه‌ای است (نحل/۱۳). آیا ندیدی که خدا آن‌چه در زمین است را برای شما مسخّر کرد و کشتی‌ها در دریا به فرمان او روان هستند (حج/۶۵)؟ [خداست که] آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است را برای شما مسخّر کرد. همه از اوست. قطعاً در این برای مردمی که تفکّر می‌کنند، نشانه‌هاست (جاثیّه/۱۳). آیا ندیدی خدا آن‌چه را در آسمان‌ها و آن‌چه را در زمین است برای شما مسخّر کرد و نعمت‌های ظاهر و باطن خود را بر شما تمام کرده است (لقمان/۲۰)؟ در حقیقت ما آن‌چه را بر زمین است، زیوری برای آن قرار دادیم تا آنها را بیازماییم تا کدام یک از آنها نیکوکارتر هستند. ما آن‌چه را که بر آن است قطعاً بیابانی بی‌گیاه خواهیم کرد (کهف/۷-۸).

او کسی است که نشانه‌های خود را به شما می‌نمایاند و برای شما از آسمان روزی می‌فرستد و جز آن کس که توبه‌کار است، پند نمی‌گیرد پس خدا را پاکدلانه بخوانید هر چند کافران را ناخوش آید (غافر/۱۳-۱۴). روزیِ شما و آن‌چه وعده داده شده‌اید، در آسمان است. پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که واقعاً او حقّ است همان‌گونه که شما سخن می‌گویید (ذاریات/۲۲-۲۳). هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست جز آن‌که روزی آن بر خداست و قرارگاه و جایگاه موقّت آن را می‌داند. همه در کتابی روشن، است (هود/۶). ای مردم، نعمت خدا را بر خود یاد کنید آیا غیر از خدا آفریدگاری هست که شما را از آسمان و زمین روزی دهد؟ خدایی جز او نیست پس چگونه انحراف می‌یابید (فاطر/۳)؟ اگر خدا روزی را بر بندگان خود وسعت دهد، مسلماً در زمین عصیان می‌کنند و لیکن به اندازه‌ای که می‌خواهد، نازل می‌کند. به‌راستی او بر بندگان خود آگاه بیناست (شوری/۲۷). [آیا آن‌چه با او شریک می‌کنند، بهتر است] یا آن کس که خلق را آغاز مى ‏کند و سپس آن را بازمى ‏آورد و آن کس که از آسمان و زمین به شما روزى مى ‏دهد (نمل/۶۴)؟ ای مردم، از آن‌چه در زمین است، حلال و پاکیزه بخورید و از گام‌های شیطان پیروی نکنید. به‌راستی او دشمن آشکار شماست (بقره/۱۶۸).

چون خدا آنها (مردم) را رهانید، ناگهان در زمین به ناحق سرکشی می‌کنند. ای مردم، سرکشی شما به زیان خود شماست (یونس/۲۳). اگر خدا برخی از مردم را به وسیله برخی دیگر دفع نمی‌کرد قطعاً زمین تباه می‌شد ولی خدا بر جهانیان صاحب فضل است (بقره/۲۵۱). هیچ مصیبتی نه در زمین و نه در جان‌های شما نرسد مگر آن‌که پیش از آن‌که آن را پدید آوریم، در کتابی است. این بر خدا آسان است (حدید/۲۲). بگو، در زمین بگردید و بنگرید چگونه آفرینش را آغاز کرده است سپس خداست که نشأه آخرت را پدید می‌آورد. خداست که بر هر چیزی تواناست (عنکبوت/۲۰). بگو، در زمین بگردید و بنگرید سرانجام گنه‌پیشگان چگونه بوده است (نمل/۶۹). بگو، در زمین بگردید سپس بنگرید  سرانجام تکذیب‌کنندگان چگونه بوده است  (انعام/۱۱). در زمین بگردید و بنگرید سرانجام تکذیب‌کنندگان چگونه بوده است (نحل/۳۶؛ آل‌عمران/۱۳۷). بگو، در زمین بگردید و بنگرید سرانجام کسانی که پیش‌تر بودند و بیشتر آنها مشرکان بودند چگونه بوده است (روم/۴۲).

آسمان و زمین- مرگ و قیامت، کسی نمی‌داند در کدام زمین می‌میرد. در حقیقت خداست که دانای آگاه است (لقمان/۳۴). بگو، هر که در آسمان‌ها و زمین است جز خدا غیب را نمی‌داند و نمی‌دانند چه وقت برانگیخته خواهند شد (نمل/۶۵). [وقتی] فرشتگان جان کسانی که بر خود ستم کردند را می‌گیرند، می‌گویند: [در امر دین] بر چه بودید؟ می‌گویند: ما در زمین از مستضعفان بودیم. می‌گویند: مگر زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید (نساء/۹۷)؟

آن (قیامت) در آسمان‌ها و زمین سنگین است (اعراف/۱۸۷). بی‌گمان خدا شکست‌ناپذیر انتقام‌گیرنده است، روزی که زمین به غیر این زمین و آسمان‌ها [به غیر این آسمان‌ها] مبدّل گردد و [مردم] در برابر خدای یگانه قهّار ظاهر شوند (ابراهیم/۴۷-۴۸). خدا را آن‌چنان که شایسته اوست نشناخته‌اند حال‌آن‌که روز قیامت زمین یکسره در قبضه اوست و آسمان‌ها درپیچیده به دست اوست (زمر/۶۷). روزی که آسمان‌ها را درهم می‌پیچیم مانند درهم ‌پیچیدن طومار نوشته‌ها، همان‌طور که آفرینش نخستین را آغاز کردیم باز می‌گردانیم. وعده‌ای است بر عهده ما. به راستی ما انجام‌دهنده آن هستیم (انبیاء/۱۰۴). روزی که آسمان از [هیبت] آن در هم شکافد، وعده او انجام شدنی است (مزّمّل/۱۸). آن‌گاه که آسمان از هم بشکافد و چون چرم گلگون شود پس کدام‌یک از نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۳۷-۳۸)؟ آن‌گاه که آسمان از هم بشکافد و پروردگارش را فرمان برد و چنین سزد و آن‌گاه که زمین کشیده شود و آن‌چه را که در آن است بیرون افکند و تهی شود و پروردگارش را فرمان برد و چنین سزد (انشقاق/۱-۵). آن‌گاه که زمین با زلزله [هولناک] خود لرزانیده شود و زمین بارهای سنگین خود را بیرون افکند، آدمی گوید آن را چه شده است؟ در آن روز است که [زمین] خبرهای خود را بازگوید بدان سبب که پروردگارت وحی کرده است. (زلزال/۱-۵). آن‌گاه که در صور یک بار دمیده شود و زمین و کوه‌ها از جای خود برداشته شوند و هر دوی آنها با یک تکان ریزریز شوند پس آن روز است که واقعه وقوع یابد و آسمان از هم بشکافد و در آن روز است که آن از هم گسسته باشد و فرشتگان در اطراف آن (آسمان) هستند و عرش پروردگارت را آن روز، هشت فرشته بر سر خود برمی‌دارند. در آن روز شما عرضه می‌شوید و پوشیده‌ای از شما پوشیده نمی‌ماند (حاقّه/۱۳-۱۸). در صور دمیده می‌شود پس هر کس در آسمان‌ها و هر کس در زمین است، بی‌هوش می‌افتد مگر کسی که خدا بخواهد سپس بار دیگر در آن دمیده شود و به ‌ناگاه آنها بر پای ایستاده، می‌نگرند و زمین به نور پروردگارش روشن گردد و کارنامه نهاده شود و پیامبران و شاهدان را بیاورند و میان آنها به حق داوری شود و به آنها ستم نشود (زمر/۶۸-۶۹). روزی که در صور دمیده شود پس هر کس در آسمان‌ها و هر کس در زمین است به هراس افتد مگر آن کس که خدا بخواهد و همگی با زبونی به سوی او می‌آیند (نمل/۸۷). روزی که در صور دمیده شود و گروه‌گروه بیایید و آسمان گشوده و درهایی شود و کوه‌ها را روان کنند و سرابی شوند، به راستی جهنّم کمینگاهی است (نبأ/۱۸-۲۱). روز قیامت همه آنها (هر که در آسمان‌ها و زمین است)، تنها به نزد او (رحمان) خواهند آمد (مریم/۹۵). روزی که زمین به سرعت از آنها بشکافد و [از قبرها خارج شوند]، این حشری است که بر ما آسان خواهد بود (ق/۴۴).

از نشانه‌های او این است که آسمان و زمین به فرمان او برپاست پس چون شما را با یک بار خواندن از زمین فراخواند به‌ناگاه خارج می‌شوید و هر کس در آسمان‌ها و زمین است از آن اوست. همه فرمانبردار او هستند (روم/۲۵-۲۶).

آن‌گاه که آسمان از جا کنده شود و آن‌گاه که جهنّم را برافروزانند و آن‌گاه که بهشت را فرا پیش آورند، هر نفسی بداند چه فراهم کرده است (تکویر/۱۱-۱۴). آن‌گاه که آسمان از هم بشکافد و … هر نَفسی آن‌چه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته است، بداند (انفطار/۱-۵). روزی که آسمان در تب و تاب می‌افتد و کوه‌ها به حرکت در می‌آیند، پس در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان (طور/۹-۱۱). آن‌گاه که آسمان از هم بشکافد … آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان (مرسلات/۹-۱۵). روزی که آسمان با ابری سپید از هم می‌شکافد و فرشتگان نزول می‌یابند، آن روز، فرمانروایی به حق، از آنِ رحمان است و روزی است که بر کافران دشوار است و روزی است که ستم‌کار دست‌های خود را می‌گزد. می‌گوید: ای کاش، با پیامبر راهی برمی‌گرفتم. ای وای بر من، کاش فلانی را دوست نگرفته بودم (فرقان/۲۵-۲۸). آن‌گاه که زمین با تکان سختی لرزانده شود و کوه‌ها خرد شوند و به صورت غباری پراکنده گردند و شما سه دسته شوید (واقعه/۴-۷). روزی که کوه‌ها را به حرکت درمی‌آوریم و زمین را آشکار می‌بینی … و کارنامه را در میان گذارند آن‌گاه مجرمان را از آن‌چه در آن است هراسان می‌بینی (کهف/۴۷-۴۹). آن‌گاه که زمین سخت در هم کوبیده شود و [فرمان] پروردگارت فرا رسید و فرشتگان صفّ ‌در صفّ حاضر شدند و جهنّم را در آن روز آورند.. آن روز است که انسان پند گیرد ولی کجا او را جای پند گرفتن باشد (فجر/۲۱-۲۳)؟ به‌راستی نزد ما زنجیرها، دوزخ، غذایی گلوگیر و عذابی دردناک است، روزی که زمین و کوه‌ها به لرزه درآیند و کوه‌ها توده‌ای از ریگ روان شوند (مزّمّل/۱۲-۱۴).

کسانی که از پروردگارشان پروا داشته‌اند، گروه‌گروه به سوی بهشت سوق داده شوند … گویند: سپاس خدایی را که وعده‌اش را بر ما راست گردانید و زمین را به ما میراث داد. در هر جای آن باغ که بخواهیم جای می‌گزینیم چه نیک است پاداش عمل‏ کنندگان (زمر/۷۳-۷۴). [بهشت و نعمت‌های آن] پاداشی است از پروردگارت و عطایی است به حساب، پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است (نبأ/۳۶-۳۷). کسانی که نیک‌بخت شدند تا آسمان‌ها و زمین برجاست در بهشت جاودان هستند مگر این‌که پروردگارت. این عطایی قطع ناشدنی است (هود/۱۰۸).

[خدا به کسانی که میزان اعمال آنها سبک باشد] می‌فرماید: چه مدّت به عدد سال‌ها در زمین ماندید؟ می‌گویند: یک روز یا پاره‌ای از یک روز ماندیم. از شمارگران بپرس. می‌فرماید: جز اندکی درنگ نکردید. اگر شما می‌دانستید (مومنون/۱۱۲-۱۱۴). اگر برای هر کسی که ستم کرده است آن‌چه در زمین است، می‌بود، قطعاً آن را برای بازخرید خود می‌داد (یونس/۵۴). کسانی که پروردگار خود را اجابت نکرده‌اند، اگر همه آن‌چه در زمین است و مانند آن را با آن داشته باشند قطعاً آن را برای بازخرید خود خواهند داد (رعد/۱۸). روزی که آسمان‌ها چون فلز گداخته شود و کوه‌ها چون پشمِ زده گردد و هیچ دوست صمیمی از دوست صمیمی نپرسد، آنها را به ایشان نشان می‌دهند، گناهکار آرزو می‌کند کاش برای رهایی از عذابِ آن روز، پسران، همسر، برادر، اقوام خود را که به او پناه می‌دادند و هر که را در روی زمین است، همه را عوض می‌داد و آن‌گاه خود را رها می‌کرد. چنین نیست (معارج/۸-۱۵). آن روز کسانی که کفر ورزیدند و از پیامبر نافرمانی کردند، آرزو می‌کنند ای کاش، با زمین یکسان می‌شدند (نساء/۴۲). آن روز، کسانی را که کفر ورزیدند، بر آتش عرضه می‌کنند [و به آنها می‌گویند:] نعمت‌هاى پاکیزه خود را در زندگى دنیایتان صرف کردید و از آنها برخوردار شدید پس امروز به سزای آن‌که در زمین به ناحق استکبار می‌ورزیدید و به خاطر این‌که نافرمانی می‌کردید به عذاب خفّت‌بار کیفر می‌شوید (احقاف/۲۰). کسانی که تیره‌بخت شدند در آتش فریاد و ناله‌ای دارند تا آسمان‌ها و زمین برجاست در آن جاودان خواهند بود مگر آن‌چه پروردگارت بخواهد زیرا پروردگار تو همان می‌کند که اراده کرده است (هود/۱۰۶-۱۰۷).

آسمان و زمین – مومنان، ای بندگان من که ایمان آورده‌اید، بی‌گمان زمین من وسیع است پس تنها مرا بپرستید (عنکبوت/۵۶). بگو، ای بندگان من که ایمان آورده‌اید، از پروردگارتان پروا دارید. برای کسانی که در این دنیا خوبی کرده‌اند، نیکی خواهد بود و زمین خدا وسیع است. بی‌تردید شکیبایان پاداش خود را بی‌حساب و به تمام داده می‌شود (زمر/۱۰). [ای کسانی که ایمان آورده‌اید،] به یاد آورید هنگامی را که شما در زمین گروهی اندک و مستضعف بودید، می‌ترسیدید مردم شما را بربایند پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به یاری خود نیرومند کرد و از چیزهای پاکیزه به شما روزی داد باشد که سپاسگزاری کنید (انفال/۲۶). به سوی آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی که پهنای آن چون پهنای آسمان و زمین است بر یکدیگر سبقت بگیرید که برای کسانی که به خدا و پیامبرانش ایمان آورده‌اند، آماده شده است. این فضل خداست که آن را به هر که بخواهد می‌دهد و خدا دارای فضل بزرگ است (حدید/۲۱). به آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی که پهنای آن آسمان‌ها و زمین است که برای متّقین آماده شده است، بشتابید (آل‌عمران/۱۳۳). در زمین پس از اصلاح آن فساد نکنید و با بیم و امید او را بخوانید که رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است (اعراف/۵۶). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از چیزهای پاکیزه‌ای که به دست آورده‌اید و از آن‌چه برای شما از زمین بیرون آوردیم، انفاق کنید و در پی ناپاک آن نروید که انفاق کنید در حالی‌که اگر آن را [به خودتان می‌دادند] جز با چشم‌پوشی نمی‌گرفتید (بقره/۲۶۷). چون در زمین سفر کردید، اگر بیم داشتید که کسانی که کفر ورزیده‌اند به شما آزار برسانند، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید (نساء/۱۰۱). چون نماز [جمعه] به پایان رسید، در زمین پراکنده شوید و از فضل خدا بجویید و خدا را بسیار یاد کنید باشد که رستگار شوید (جمعه/۱۰). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چون مرگ هر یک از شما فرارسد به هنگام وصیّت دو تن عادل از خودتان را شاهد بگیرید و اگر در زمین سفر می‌کردید و مصیبت مرگ، شما را فراگرفت [و از خودتان کسی نبود] دو تن از غیر شما [شاهد باشند] (مائده/۱۰۶). به کسانی که جنگ بر آنها تحمیل شده است، اذن [جهاد] داده شده است … همان کسانی که چون در زمین به آنها توانایی دهیم، نماز برپا می‌دارند، زکات می‌دهند، به کارهای پسندیده امر می‌کنند و از کارهای ناپسند نهی می‌کنند (حج/۳۹-۴۱). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، شما را چه شده است که وقتی به شما گفته می‌شود در راه خدا بسیج شوید به زمین می‌چسبید (توبه/۳۸)؟ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، مانند کسانی نباشید که کفر ورزیدند و در مورد برادران خود که در زمین سفر کردند یا در جنگ بودند [و کشته شدند]، گفتند: اگر نزد ما بودند، نمی‌مردند و کشته نمی‌شدند (آل‌عمران/۱۵۶). بی‌تردید کسانی که ایمان آوردند و هجرت کردند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد کردند و آنها که [مهاجران را] پناه دادند و یاری نمودند بعضی از آنها سرپرست بعضی دیگر هستند. کسانی که ایمان آوردند ولی هجرت نکردند برای شما درباره آنها هیچ دوستی نیست مگر آن‌که هجرت کنند ولی اگر در امر دین از شما کمک خواستند بر شماست که آنها را یاری دهید مگر این‌که بر ضدّ گروهی باشد که میان شما و آنها پیمان است و خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، بیناست. کسانی که کفر ورزیدند بعضی سرپرست بعضی دیگر هستند. اگر [این دستور] را انجام ندهید در زمین فتنه و فسادی بزرگ واقع می‌شود (انفال/۷۲-۷۳). هر کس در راه خدا هجرت کند در زمین اقامت‌گاه‌های فراوان و گشایش‌ها خواهد یافت (نساء/۱۰۰). [صدقات] برای آن نیازمندانی است که در راه خدا به تنگنا افتاده‌اند و نمی‌توانند در زمین سفر کنند (بقره/۲۷۳).

بندگان رحمان کسانی هستند که روی زمین به فروتنی راه می‌روند (فرقان/۶۳).

[تنی چند از جنّیان گفتند:] ما بر آسمان دست یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و شهاب‌ها‌ یافتیم. ما در آسمان در محل‌هایی برای شنیدن به کمین می‌نشستیم امّا اکنون هر که گوش فرا دهد تیرهای شهاب را در کمین خود می‌یابد. ما نمی‌دانیم آیا برای کسانی که در زمین هستند، بدی خواسته شده است یا پروردگارشان برای آنها هدایت خواسته است (جن/۸-۱۰)؟ ما می‌دانیم که هرگز نمی‌توانیم در زمین خدا را عاجز کنیم و هرگز نمی‌توانیم با گریختن او را عاجز کنیم (جن/۱۲). هر کس دعوت‌کننده خدا را اجابت نکند، عاجز‌کننده [خدا] در زمین نیست و جز او سرپرستانی نخواهد داشت. آنها در گمراهی آشکار هستند. آیا ندیدند در حقیقت خدایی که آسمان‌ها و زمین را آفرید و در آفریدن آنها درمانده نشده است، قادر است مردگان را زنده کند؟ به راستی او بر همه چیز تواناست (احقاف/۳۲-۳۳).

آسمان و زمین- کافر و مشرک، آیا کسانی که کفر ورزیدند، ندیدند قطعاً که آسمان‌ها و زمین هر دو به‌هم پیوسته بودند و ما آن دو را از هم جدا ساختیم و هر چیز زنده‌ای را از آب پدید آوردیم؟ آیا ایمان نمی‌آورند؟ و در زمین کوه‌هایی استوار قرار دادیم تا زمین آنها را نلرزاند و در آن راه‌هایی فراخ پدید آوردیم باشد که راه یابند. آسمان را سقفی محفوظ قرار دادیم ولی آنها از نشانه‌های آن اعراض می‌کنند (انبیاء/۳۰-۳۲). آیا به زمین ننگریسته‌اند که چه بسیار جفت‌های نیکو در آن رویاندیم؟ قطعاً در این نشانه‌ای است ولی بیشتر آنها مومن نیستند (شعراء/۷-۸). آیا به آسمان بالای سر خود ننگریسته‌اند که چگونه آن را  ساخته، زینت دادیم و برای آن هیچ شکافی نیست (ق/۶)؟ آیا در ملکوت آسمان‌ها و زمین و هر چیزی که خدا آفریده است، ننگریسته‌اند و این‌که شاید مرگشان نزدیک شده باشد؟ پس به کدام سخن بعد از آن ایمان می آورند (اعراف/۱۸۵)؟ اگر بخواهیم، از آسمان معجزه‌ای فرود می‌آوریم تا گردن‌های آنها (مشرکان) در مقابل آن خاضع شود (شعراء/۴).

اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفریده است، قطعاً خواهند گفت: خدا (لقمان/۲۵؛ زمر/۳۸). اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفریده است، قطعاً می‌گویند: آنها را آن شکست‌ناپذیر دانا آفریده است. آن کسی که زمین را بستری برای شما گردانید و برای شما در آن راه‌ها پدید آورد تا شما راه یابید. آن کس که آبی به اندازه از آسمان فرو فرستاد پس به وسیله آن زمین مرده را زنده کردیم. همین‌گونه بیرون آورده می‌شوید (زخرف/۹-۱۱). اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفرید و خورشید و ماه را مسخّر کرده است، حتماً خواهند گفت: خدا. پس چگونه منحرف می‌شوند (عنکبوت/۶۱)؟ بگو، پروردگار آسمان‌ها و زمین کیست؟ بگو، خدا (رعد/۱۶). بگو، اگر می‌دانید زمین و هر که در آن است، از آن چه کسی است؟ خواهند گفت: خدا. بگو، پس آیا متذکّر نمی‌شوید؟ بگو، پروردگار آسمان‌های هفت‌گانه و پروردگار عرش بزرگ کیست؟ خواهند گفت: خدا. بگو، آیا پرهیزگاری نمی‌کنید (مومنون/۸۴-۸۷)؟ بگو، آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است از آن کیست؟ بگو، از آن خداست (انعام/۱۲). اگر از آنها بپرسی چه کسی از آسمان آبی فرو فرستاده و زمین را پس از مرگش به وسیله آن زنده کرده است، حتماً خواهند گفت: خدا. بگو، ستایش از آن خداست بلکه بیشتر آنها نمی‌اندیشند (عنکبوت/۶۳).

آیا فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است، از آن آنها است؟ [اگر چنین است] پس باید با اسباب، بالا روند (ص/۱۰). بگو، به من خبر دهید آن‌چه را به جای خدا می‌خوانید، به من نشان دهید که چه چیزی از زمین را آفریده یا در [خلقت] آسمان‌ها شرکت داشته‌اند؟ اگر راست می‌گویید کتابی پیش از این (قرآن) یا اثری علمی برای من بیاورید (احقاف/۴). بگو، به من خبر دهید از شریکان خودتان که به جای خدا می‌خوانید به من نشان دهید که چه چیزی از زمین را آفریده‌اند؟ یا آنها در [خلقت] آسمان‌ها شرکت داشته‌اند؟ … (فاطر/۴۰). بگو، کسانی را که جز خدا [معبود خود] پنداشته‌اید، بخوانید. هم‌وزن ذرّه‌ای نه در آسمان‌ها و نه در زمین مالک نیستند و در آن دو شرکتی ندارند و برای او از میان آنها هیچ پشتیبانی نیست (سبأ/۲۲). [کافران] به جای خدا چیزهایی را می‌پرستند که مالک رزقی در آسمان‌ها و زمین برای آنها نیستند و توانایی ندارند (نحل/۷۳). بگو، کیست که از آسمان‌ و زمین به شما روزی می‌دهد … پس خواهند گفت: خدا پس چرا تقوا پیشه نمی‌کنید (یونس/۳۱)؟ بگو، کیست که از آسمان‌ها و زمین به شما روزی می‌دهد؟ بگو، خدا (سبأ/۲۴). برای خدا شریکانی قرار دادند. بگو، نام آنها را ببرید. آیا او را به آن‌چه در زمین است و او نمی‌داند، خبر می‌دهید یا سخنی سرسری می‌گویید (رعد/۳۳)؟ به جای خدا چیزهایی را می‌پرستند که نه به آن‌ها زیان می‌رساند و نه به آنها سود می‌دهد و می‌گویند: اینها شفاعتگران ما نزد خدا هستند. بگو، آیا خدا را به چیزی که در آسمان‌ها و در زمین نمی‌داند، آگاه می‌گردانید؟ او منزّه و برتر است از آن‌چه با او شریک می‌سازند (یونس/۱۸). آیا معبودانی از زمین اختیار کرده‌اند که آنها (مردگان را) زنده می‌کنند؟ اگر در آنها (زمین و آسمان) جز خدا، معبودانی وجود داشت قطعاً [زمین و آسمان] تباه می‌شد. پس منزّه است خدا، پروردگار عرش، از آن‌چه وصف می‌کنند (انبیاء/۲۱-۲۲). اگر حق از هوس‌های آنها پیروی می‌کرد، قطعاً آسمان‌ها و زمین و هر کس در آنهاست، تباه می‌شد (مومنون/۷۱).

آیا جز دین خدا را می‌جویند با آن‌که هر کس در آسمان‌ها و زمین است خواه یا ناخواه سر به فرمان او نهاده است و به سوی او بازگردانیده می‌شوند (آل‌عمران/۸۳)؟ آیا ندیده‌اند که ما به سراغ زمین می‌آییم و آن را از هر طرف می‌کاهیم (رعد/۴۱؛ انبیاء/۴۴)؟ آیا آنها پیروز هستند (انبیاء/۴۴)؟ با سوگندهای سخت خود به خدا سوگند یاد کردند که اگر هشداردهنده‌ای برای آنها بیاید، قطعاً راه‌یافته‌تر از هر امّتی خواهند بود ولی چون هشداردهنده‌ای برای آنها آمد جز بر نفرت آنها نیفزود. [این کار] از روی گردنکشی در زمین و نیرنگ زشت بود و نیرنگ زشت جز صاحبش را نگیرد (فاطر/۴۲-۴۳). بگو، کافی است خدا میان من و شما شاهد باشد آن‌چه را در آسمان‌ها و در زمین است، می‌داند (عنکبوت/۵۲). گفتند: اگر با تو از هدایت پیروی کنیم، از زمین خود ربوده خواهیم شد (قصص/۵۷).

گفتند: خدا فرزندی گرفته است. او منزّه است بلکه هر چه در آسمان‌ها و زمین است، از آن اوست. همه فرمانبردار او هستند. پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است و چون چیزی اراده کند، فقط می‌گوید، باش پس می‌شود (بقره/۱۱۶-۱۱۷). گفتند: خدا فرزندی گرفته است. او منزّه است. او بی‌نیاز است. آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است از آن اوست. شما بر این [ادعا] حجّتی ندارید. آیا چیزى را که نمى ‏دانید به دروغ بر خدا مى ‏بندید (یونس/۶۸)؟ چیزی نمانده است که آسمان‌ها از این سخن بشکافد و زمین چاک خورد و کوه‌ها به شدّت فرو ریزند که برای رحمان فرزندی قائل شدند (مریم/۹۰-۹۱). منزّه است پروردگار آسمان‌ها و زمین، پروردگار عرش، از آن‌چه وصف می‌کنند (زخرف/۸۲).

اگر دری از آسمان بر آنها می‌گشودیم که همواره از آن بالا می‌رفتند، قطعاً می‌گفتند، ما چشم‌بندی شده‌ایم. بلکه ما مردمی هستیم که سحر شده ‎ایم (حجر/۱۴-۱۵). بگو، بنگرید در آسمان‌ها و زمین چیست؟ ولی این نشانه‌ها و هشدارها قومی را که ایمان نمی‌آورند سود نمی‌بخشد (یونس/۱۰۱). چه بسیار نشانه‌ها در آسمان‌ها و زمین است که بر آنها می‌گذرد درحالی که از آنها روی برمی‌گردانند و بیشتر آنها به خدا ایمان نمی‌آورند جز این‌که مشرک هستند (یوسف/۱۰۵-۱۰۶). مانع ایمان آوردن مردم هنگامی که هدایت به سوی آنها آمد جز این نبود که گفتند: آیا خدا بشری را به رسالت مبعوث کرده است؟ بگو، اگر در زمین فرشتگانی بودند که با اطمینان راه می‌رفتند، بی‌گمان بر آنها از آسمان فرشته‌ای به عنوان پیامبر می‌فرستادیم (اسراء/۹۴-۹۵). اگر می‌خواستیم به جای شما فرشتگانی قرار می‌دادیم که در زمین جانشین [شما] شوند (زخرف/۶۰).

کسانی که کافر شدند، گفتند، رستاخیز برای ما نخواهد آمد. بگو، آری سوگند به پروردگارم، حتماً برای شما خواهد آمد [همان] دانای نهان که هم‌وزن ذرهّ‌ای نه در آسمان‌ها و نه در زمین از او پوشیده نیست و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر از آن چیزی است مگر این‌که در کتابی روشن است (سبأ/۳). گفتند: آیا وقتی [مردیم و] در زمین ناپدید شدیم، آیا ما در خلقت جدیدی خواهیم بود؟ بلکه آنها به لقای پروردگارشان کافرند (سجده/۱۰). آیا [کافران] به آن‌چه از آسمان و زمین در دسترس آنها و پشت سرشان است، ننگریسته‌اند؟ اگر بخواهیم آنها را در زمین فرو می‌بریم یا پاره‌سنگ‌هایی از آسمان بر سر آنها می‌افکنیم. قطعاً در این برای هر بنده توبه‌کاری، عبرت است (سبأ/۹). آیا کسی که آسمان‌ها و زمین را آفریده، توانا نیست مانند آنها را بیافریند؟ آری، اوست آفریننده دانا (یس/۸۱). آیا [کافران] ندانسته‌اند خدایی که آسمان‌ها و زمین را آفریده، تواناست که مانند آنها را بیافریند و برای آنها اجلی معیّن کرده است که شکی در آن نیست؟ ولی ستمکاران سرباز زده جز انکار [چیزی را نپذیرفتند] (اسراء/۹۹). قطعاً ما می‌دانیم که زمین از اجساد آنها چه می‌کاهد و پیش ما کتاب ضبط‌کننده‌ای است (ق/۴). آیا در زمین نگردیده‌اند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنها بودند، چگونه بوده است (یوسف/۱۰۹؛ محمّد/۱۰)؟ آیا در زمین نگردیده‌اند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنها بودند، چگونه بوده است؟ آنان بس نیرومندتر از اینان بودند زمین را زیر و رو کردند و بیش از این که آنان آبادش کردند، آن را آباد کردند. پیامبران آنان دلایل آشکار برای آنان آوردند پس خدا بر آن نبود که بر آنان ستم کند لیکن آنان خود بر خود ستم کردند (روم/۹). آیا در زمین نگردیده‌اند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنها بودند، چگونه بوده است؟ آنان قدرت و آثارشان در زمین برتر بود پس خدا آنان را به کیفر گناهانشان گرفت و در برابر خدا حمایتگری نداشتند (غافر/۲۱). آیا در زمین نگردیده‌اند تا ببینند سرانجام کسانی که پیش از آنها بودند، چگونه بوده است؟ آنها تعدادشان از اینها بیشتر و قدرت و آثارشان در زمین برتر بود. آن‌چه به دست می‌آوردند به حال آنها سودی نبخشید (غافر/۸۲). آیا در زمین نگردیده‌اند تا سرانجام کسانی را که پیش از آنها بودند و نیرومندتر از آنها بودند، بنگرند؟ هیچ چیز نه در آسمان‌ها و نه در زمین خدا را درمانده نکرده است زیرا او همواره دانای تواناست (فاطر/۴۴). آیا ندیده‌اند که پیش از آنها چه بسیار امّت‌ها را هلاک کردیم؟ در زمین به آنها امکانات دادیم که برای شما آن امکانات را فراهم نکرده‌ایم و [باران‌های] آسمان را پی‌در‌پی بر آنها فرو فرستادیم و نهرها از زیر [شهرهای] آنها روان ساختیم پس آنها را به گناهانشان هلاک کردیم و پس از آنان نسل‌های دیگری پدید آوردیم (انعام/۶). آیا در زمین نگردیده‌اند تا دل‌هایی داشته باشند که با آن بیندیشند و یا گوش‌هایی که با آن بشنوند (حج/۴۶)؟

اگر [کافران و منافقان] توبه کنند، برای آنها بهتر است و اگر روی برتابند، خدا آنها را در دنیا و آخرت عذابی دردناک می‌کند و در روی زمین سرپرست و یاوری ندارند (توبه/۷۴). در حقیقت کسانی که کفر ورزیدند اگر تمام آن‌چه در زمین است برای آنها باشد و همانند آن را با آن [داشته باشند] تا به وسیله آن خود را از عذاب روز قیامت بازخرند از آنها پذیرفته نخواهد شد و عذاب دردناکی خواهند داشت (مائده/۳۶). در حقیقت کسانی که کافر شدند و در حال کفر مردند، اگر چه زمین را پر از طلا کنند و آن را فدیه دهند هرگز از هیچ یک از آنها پذیرفته نشود. برای آنها عذاب دردناکی است و یاورانی نخواهند داشت (آل‌عمران/۹۱). این [عقوبت شما کافران] به سبب آن است که در زمین به ناروا شادی و سرمستی می‌کردید و بدان سبب است که می‌نازیدید (غافر/۷۵). گمان نکنید کسانی که کافر شدند، ناتوان‌کننده [ما] در زمین هستند. جایگاه آنها آتش است و بد سرانجامی دارند (نور/۵۷). [کسانی که بر خدا دروغ می‌بندند] در زمین درمانده‌کننده [خدا] نیستند (هود/۲۰). شما در زمین عاجز‌کننده [خدا] نیستید و جز خدا برای شما سرپرست و یاوری نیست (شوری/۳۱). شما نه در زمین و نه در آسمان عاجزکننده [او] نیستید و جز خدا سرپرست و یاوری ندارید (عنکبوت/۲۲). ای گروه جن و انس، اگر توانستید از مرزهای آسمان و زمین بگذرید پس بگذرید ولی نتوانید گذشت مگر با داشتن قدرتی پس کدام یک از نعمت‌های پروردگار خود را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۳۳-۳۴)؟ آیا کسانی که تدبیرهای بد می‌اندیشند، ایمن شدند از این‌که خدا آنها را در زمین فرو ببرد یا از جایی که حدس نمی‌زنند، عذاب برای آنها بیاید (نحل/۴۵)؟ چون وعده عذاب برای آنها (کافران) واقع شود، جنبنده‌ای را از زمین برای آنها بیرون می‌آوریم که با آنها سخن می‌گوید که مردم به نشانه‌های ما یقین نداشتند (نمل/۸۲). در حقیقت درهای آسمان را برای کسانی که آیات ما را دروغ شمردند و از آن تکبّر ورزیدند، نمی‌گشایند و به بهشت در نمی‌آیند مگر آن‌که شتر در سوراخ سوزن داخل شود (اعراف/۴۰).

هر کس گمان می‌کند که خدا، او (پیامبر) را در دنیا و آخرت هرگز یاری نخواهد کرد پس ریسمانی به آسمان بیاویزد [و خود را حلق‌آویز کرده] آن‌گاه آن را قطع کند و سپس بنگرد آیا این نقشه خشم او را از بین می‌برد (حج/۱۵)؟ سزای کسانی که با خدا و پیامبر او می‌جنگند و در زمین به فساد می‌کوشند جز این نیست که کشته شوند یا بر دار آویخته شوند یا دست و پای آنها در خلاف یکدیگر بریده شود یا از آن زمین تبعید شوند. این رسوایی آنها در دنیاست و در آخرت عذابی بزرگ دارند مگر کسانی که پیش از این‌که شما بر آنها دست یابید، توبه کنند پس بدانید خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۳۳-۳۴). کسانی که پیمان خدا را پس از بستن آن می‌شکنند و آن‌چه را خدا به پیوستن آن فرمان داده، می‌گسلند و در زمین فساد می‌کنند (بقره/۲۷؛ رعد/۲۵). آنها هستند که زیانکاران هستند (بقره/۲۷). برای آنها لعنت است و بدیِ آن سرای، برای آنهاست (رعد/۲۵). به‌زودی کسانی که در زمین به ناحق تکبّر می‌ورزند، از آیاتم روی‌گردان می‌کنم. اگر هر نشانه‌ای را ببینند، به آن ایمان نیاورند و اگر راه صواب را ببینند، آن را برنگزینند. اگر راه گمراهی را ببینند، آن را، راه خود قرار می‌دهند. این به آن سبب است که آنها آیات ما را تکذیب کردند و از آن غافل بودند (اعراف/۱۴۶). راه [ملامت] تنها بر کسانی است که به مردم ظلم می‌کنند و در زمین به ناحق طغیان می‌کنند. اینان هستند که برای آنها عذابی دردناک است (شوری/۴۲). برخی از مردم می‌گویند: ما به خدا و روز بازپسین ایمان آورده‌ایم ولی مومن نیستند. … چون به آنها گفته شود در زمین فساد نکنید، می‌گویند: ما خود اصلاح‌گر هستیم (بقره/۸-۱۱). [مَثَل بیماردلان] چون [کسانی است که در معرض] رگباری از آسمان، که در آن تاریکی‌ها و رعد و برقی است، [قرار گرفته‌اند] از آذرخش و بیم مرگ سر انگشتان خود را در گوش‌هایشان می‌نهند. خدا بر کافران احاطه دارد (بقره/۱۹).

‌چرا از نسل‌های پیش از شما خردمندانی نبودند که [مردم را] از فساد در زمین بازدارند؟ جز اندکی از کسانی که از میان آنها نجاتشان دادیم و کسانی که ستم کردند به دنبال خوشگذرانی که در آن بودند، رفتند و آنها مجرم بودند (هود/۱۱۶). آیا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند چون مفسدان در زمین می‌گردانیم یا متّقین را چون پلیدکاران قرار می‌دهیم (ص/۲۸)؟ اگر اهل شهرها ایمان آورده و تقوا پیشه می‌کردند، برکاتی از آسمان و زمین برای آنها می‌گشودیم ولی آنها تکذیب کردند پس به دستاوردشان آنها را گرفتیم (اعراف/۹۶). خدا هر که را بخواهد گمراه کند، دلش را سخت تنگ می‌کند چنان‌که گویی به آسمان بالا می‌رود (انعام/۱۲۵). هر که به خدا شرک ورزد، چنان است که گویی از آسمان فرو افتاده و پرندگان او را ربوده‌اند و یا باد او را به جایی دور افکنده است (حج/۳۱).

آسمان و زمین – اقوام، کسانی که کافر شدند به پیامبران خود گفتند: شما را از زمین خود بیرون می‌کنیم یا به کیش ما بازگردید پس پروردگارشان به آنها وحی کرد که حتماً ستمکاران را هلاک خواهیم کرد. قطعاً شما را پس از آنها در آن زمین سکونت خواهیم داد. این برای کسی است که از مقام من بترسد و از تهدید من بیم داشته باشد (ابراهیم/۱۳-۱۴).  آیا برای کسانی که زمین را پس از ساکنان [پیشین] آن به ارث می‌برند، روشن نکرده است که اگر بخواهیم آنها را به سزای گناهانشان عقوبت می‌کنیم و بر دل‌های‌های آنها مُهر می‌نهیم تا دیگر نشنوند (اعراف/۱۰۰)؟ پیامبران [اقوام پیشین] گفتند: مگر درباره خدا، پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین شکی هست (ابراهیم/۱۰)؟ هیچ پیامبری را سزاوار نیست [پیش از آن‌که دشمن را] در زمین از توان بیندازد، اسیرانی بگیرد (انفال/۶۷).

چون پروردگارت به فرشتگان گفت: من در زمین جانشینی خواهم گماشت، [فرشتگان] گفتند: آیا در آن کسی را قرار می‌دهی که در آن فساد کند و خون‌ها بریزد (بقره/۳۰)؟ [خدا] فرمود: ای آدم، فرشتگان را از اسامی آنها خبر ده. چون آدم آنها را از اسامیشان خبر داد، [خدا] فرمود: آیا به شما نگفتم که من غیب آسمان‌ها و زمین را می‌دانم و آن‌چه را آشکار و آن‌چه را پنهان می‌کنید، می‌دانم (بقره/۳۳)؟ [ابلیس] گفت: پروردگارا، به سبب آن که مرا گمراه کردی، بی‌گمان من [باطل را] در روی زمین برای آنها می‌آرایم و همه را گمراه می‌کنم مگر بندگان خالص شده تو را از میان آنها (حجر/۳۹-۴۰). [به آدم و همسر او] گفتیم: فرود آیید. بعضی از شما دشمن بعضی دیگر هستید. برای شما در زمین قرارگاه و تا چندی برخورداری خواهد بود (بقره/۳۶؛ اعراف/۲۴). خدا زاغی را برانگیخت که زمین را می‌کاوید تا به او (یکی از فرزندان آدم) نشان دهد چگونه جسد برادرش را پنهان کند (مائده/۳۱).

[نوح به پروردگار خود گفت:] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید. او همواره آمرزنده مهربان است تا از آسمان برای شما باران پی‌درپی بفرستد (نوح/۱۰-۱۱). آیا ندیده‌اید که چگونه خدا هفت آسمان را طبقه‌طبقه آفریده است؟ و ماه را در میان آن‌ها روشنایی‌بخش گردانید و خورشید را چراغی قرار داد؟ خدا شما را به گونه‌ای خاص از زمین رویانید. سپس شما را در آن بازمی‌گرداند و شما را به تمامی بیرون می‌آورد. خدا زمین را برای شما فرشی ساخت تا در راه‌های وسیع آن بروید (نوح/۱۵-۲۰). پس پروردگار خود را خواند که من مغلوب شدم به فریاد من برس پس درهای آسمان را به آبی ریزان گشودیم. از زمین چشمه‌ها جوشاندیم تا آب [زمین و آسمان] برای امری که مقدّر شده بود به هم پیوست (قمر/۱۰-۱۲). نوح گفت: پروردگارا، هیچ کس از کافران را بر روی زمین نگذار زیرا اگر تو آنها را باقی گذاری بندگان تو را گمراه می‌کنند و جز پلیدکار ناسپاس، نزایند (نوح/۲۶-۲۷). گفته شد: ای زمین، آب خود را فرو بر و ای آسمان، [از باران] خودداری کن (هود/۴۴).

[هود گفت:] ای قوم من، از پروردگار آمرزش بخواهید و به سوی او توبه کنید تا از آسمان بر شما باران پیاپی فرستد و نیرویی بر نیروی شما بیفزاید و گنهکارانه روی برنتابید (هود/۵۲). عادیان به ناحق در زمین استکبار ورزیدند (فصّلت/۱۵).

به سوی ثمود برادرشان صالح را [فرستادیم که] ای قوم من، خدا را بپرستید. برای شما هیچ معبودی جز او نیست. او شما را از زمین پدید آورد و شما را به آبادانی آن گماشت پس از او آمرزش بخواهید سپس به سوی او بازگردید (هود/۶۱). در آن شهر نُه دسته بودند که در آن زمین فساد می‌کردند و به اصلاح نمی‌پرداختند (نمل/۴۸). [صالح به قوم خود گفت:] فرمان مسرفان را اطاعت نکنید. کسانی که در زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند (شعراء/۱۵۱-۱۵۲). به یاد آورید هنگامی را که شما را پس از قوم عاد جانشین کرد و در زمین به شما جای داد. در دشت‌های آن کاخ‌هایی اختیار می‌کردید و از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشیدید پس نعمت خدا را به یاد آورید و در زمین فساد نکنید (اعراف/۷۴). ای قوم من، این مادّه شتر خداست که برای شما معجزه‌ای است پس بگذارید او در زمین خدا بخورد. به او آسیب نرسانید (اعراف/۷۳؛ هود/۶۴).

[ابراهیم گفت:] پروردگارا، بی‌گمان آن‌چه را پنهان و آن‌چه را آشکار می‌کنیم، تو می‌دانی و چیزی در زمین و آسمان بر خدا پوشیده نمی‌ماند (ابراهیم/۳۸). من خالصانه روی خود را به سوی کسی گردانیدم که آسمان‌ها و زمین را آفرید و من از مشرکان نیستم (انعام/۷۹). [او به پدر و قوم خود] گفت: پروردگارتان، پروردگار آسمان‌ها و زمین است. همان کسی که آنها را آفریده است و من بر آن از گواهان هستم (انبیاء/۵۶). ابراهیم به پدر خود آزر گفت: آیا بتان را معبودان می‌گیری؟ من بی‌گمان تو و قوم تو را در گمراهی آشکاری می‌بینم. این‌گونه ملکوت آسمان‌ها و زمین را به ابراهیم نمایاندیم تا از یقین‌کنندگان باشد (انعام/۷۴-۷۵). او و لوط را به سوی زمینی که برای جهانیان در آن برکت نهاده بودیم، رهاندیم (انبیاء/۷۱). [فرستادگان ما به لوط گفتند:] ما بر مردم این شهر به سزای فسقی که می‌کردند، عذابی از آسمان فرو خواهیم فرستاد (عنکبوت/۳۴).

[یکی از برادران یوسف گفت:] یوسف را بکشید یا او را به زمینی بیندازید تا توجّه پدرتان معطوف شما شود (یوسف/۹). آن کس که او (یوسف)  را از مصر خریده بود، به همسر خود گفت: جایگاه او را گرامی بدار شاید به حال ما سودمند باشد یا او را به فرزندی اختیار کنیم. این‌گونه ما یوسف را در آن زمین تمکن دادیم (یوسف/۲۱). [یوسف به شاه گفت:] سرپرستی خزانه‌های این زمین را به من بسپار که من نگهبانی دانا هستم. این‌گونه یوسف را در آن زمین تمکن دادیم که در هر جا از آن می‌خواست سکونت کند (یوسف/۵۵-۵۶). [برادران یوسف] گفتند: به خدا سوگند، شما خوب می‌دانید که ما نیامده‌ایم در این  زمین فساد کنیم. ما دزد نبوده‌ایم (یوسف/۷۳). بزرگ آنها گفت: … هرگز از این زمین نمی‌روم تا پدرم به من اجازه دهد یا خدا درباره من حکم کند (یوسف/۸۰). [یوسف گفت:] ای پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، تو در دنیا و آخرت مولای من هستی. مرا مسلمان بمیران و مرا به شایستگان ملحق فرما (یوسف/۱۰۱).

به سوی مدین برادرشان، شعیب را [فرستادیم که] گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید و به روز قیامت امید داشته باشید و در زمین فساد نکنید (عنکبوت/۳۶). ای قوم من، … پیمانه و وزن را تمام بدهید و از کالای مردم نکاهید و در زمین پس از اصلاح آن فساد نکنید. این برای شما بهتر است اگر مومن باشید (اعراف/۸۵). ای قوم من، پیمانه و ترازو را به انصاف، تمام دهید و از کالای مردم نکاهید و در زمین فساد نکنید (هود/۸۵). از کالای مردم نکاهید و در زمین فساد نکنید (شعراء/۱۸۳). [اهل أیکه به شعیب گفتند:] اگر از راستگویانی، پاره‌ای از آسمان را بر ما بیفکن (شعراء/۱۸۷).

چون [موسی] خواست به سوی آن‌که دشمن هر دوی آنها بود، حمله کند، گفت: ای موسی، آیا می‌خواهی مرا بکشی چنان‌که دیروز شخصی را کشتی؟ تو می‌خواهی در این زمین فقط زورگو باشی و نمی‌خواهی از اصلاح‌گران باشی (قصص/۱۹). فرعون گفت: ای هامان، برای من بنایی بلند بساز. شاید من به آن راه‌ها برسم. راه‌های آسمان‌ها تا از معبود موسی خبر گیرم (غافر/۳۶، ۳۷).

فرعون [به موسی] گفت: پروردگار جهانیان چیست؟ گفت: پروردگار آسمان‌ها و زمین و پدیده‌های میان آن دو است اگر اهل یقین باشید (شعراء/۲۳-۲۴). [فرعون] گفت: حال نسل‌های گذشته چگونه است؟ گفت: علم آن در کتابی نزد پروردگار من است. پروردگار من نه خطا می‌کند و نه فراموش می‌کند و  همان کسی که زمین را برای شما گهواره‌ای ساخت و برای شما در آن راه‌ها کشید و از آسمان آبی فرستاد (طه/۵۱-۵۳). گفت: ای موسی، آیا نزد ما آمده‌ای تا ما را با سحر خود از زمینمان بیرون کنی (طه/۵۷)؟ موسی گفت: قطعاً می‌دانی که این آیات را که مایه بینش‌هاست، جز پروردگار آسمان‌ها و زمین نازل نکرده است (اسراء/۱۰۲). [او به سران خود گفت: موسی] می‌خواهد با سحر خود شما را از زمینتان بیرون کند. اکنون چه نظر می‌دهید (شعراء/۳۵)؟ سران قوم فرعون گفتند: آیا موسی و قوم او را وامی‌گذاری که در زمین فساد کنند و تو و معبودان تو را واگذارند (اعراف/۱۲۷)؟ سران قوم فرعون گفتند: به‌راستی این جادوگری ماهر است. می‌خواهد شما را از زمینتان بیرون کند. اینک چه نظر می‌دهید (اعراف/۱۰۹-۱۱۰)؟ [فرعون و اشراف او] گفتند: آیا به سوی ما آمده‌ای تا ما را از آن‌چه پدران خود را بر آن یافته‌ایم بازگردانی و در این زمین بزرگی مخصوص شما دو تن شود؟ ما هرگز به شما مومن نیستیم (یونس/۷۸). فرعون گفت: مرا بگذارید موسی را بکشم تا پروردگارش را بخواند. می‌ترسم آیین شما را تغییر دهد یا در این زمین فساد کند (غافر/۲۶).

[مومنی از آل ‌فرعون گفت:] ای قوم من، امروز فرمانروایی از آن شماست و در زمین غلبه دارید ولی اگر عذاب خدا بر سر ما بیاید چه کسی ما را یاری خواهد کرد (غافر/۲۹)؟ [فرعونیان به ساحران] گفتند: قطعاً این دو تن ساحر هستند و می‌خواهند شما را با سحر خود از زمینتان بیرون کنند و آیین والای شما را براندازند (طه/۶۳). موسی به قوم خود گفت: از خدا یاری جویید و صبر کنید به راستی که زمین از آن خداست و آن را به هر کس از بندگان خود که بخواهد، به میراث می‌دهد و سرانجام برای پرهیزگاران است (اعراف/۱۲۸). امید است پروردگارتان دشمن شما را هلاک کند و شما را در زمین جانشین کند آن‎‌گاه بنگرد چگونه عمل می‌کنید (اعراف/۱۲۹).  موسی گفت: اگر شما و هر که در روی زمین است، همگی کافر شوید بی‌گمان خدا بی‌نیاز ستوده است (ابراهیم/۸).

[قوم قارون به او گفتند:] همچنان که خدا به تو نیکی کرده است، نیکی کن و در زمین فساد نکن که خدا فسادگران را دوست ندارد (قصص/۷۷). قارون را با خانه‌اش در زمین فرو بردیم و گروهی نداشت که او را در برابر خدا یاری کند و نتوانست از خود دفاع کند (قصص/۸۱).

به‌راستی فرعون در آن زمین برتری‌جو و از افراط‌کاران بود (یونس/۸۳). در حقیقت فرعون در آن زمین سر برافراشت (قصص/۴). فرعون و سپاهیان او در زمین به ناحق استکبار ورزیدند و پنداشتند که به سوی ما بازگردانیده نمی‌شوند (قصص/۳۹). فرعون تصمیم گرفت تا آنها (بنی‌اسرائیل) را از زمین [مصر] بَرکَنَد. ما او و هر کس را با او بود، همه را غرق کردیم (اسراء/۱۰۳). نه آسمان به حال آنها گریست و نه زمین و نه مهلتی به آنها داده شد (دخان/۲۹). به‌راستی موسی برای آنها (قارون، فرعون و هامان) دلایل آشکار آورد ولی آنها در زمین استکبار نمودند امّا آنان سبقت‌گیرندگان نبودند. پس همه [از اقوام پیشین] را به گناهشان گرفتیم … برخی از آنها را در زمین فرو بردیم و برخی را غرق کردیم. خدا بر آن نبود که بر آنها ستم کند بلکه خودشان بر خود ستم کردند (عنکبوت/۳۹-۴۰). می‌خواستیم بر کسانی که در زمین به زبونی کشیده شده‌اند، منّت نهیم و آنها را پیشوایان گردانیم و آنها را وارثان کنیم. در زمین قدرتشان دهیم و به فرعون، هامان و سپاهیانشان چیزی را که از آن حذر داشتند، نشان دهیم (قصص/۶-۵). آن گروهی را که تضعیف می‌شدند، وارث مشرق و مغرب‌های آن زمین نمودیم که در آن برکت نهاده بودیم و وعده نیک پروردگارت به بنی‌اسرائیل به پاس آن‌که صبر کردند، تحقّق یافت و آن‌چه را فرعون و قوم او ساخته و برافراشته بودند، ویران کردیم (اعراف/۱۳۷).

پس از او (فرعون)، به بنی‌اسرائیل گفتیم: در این زمین ساکن شوید (اسراء/۱۰۴). [موسی گفت:] ای قوم من، به زمین مقدّسی که خدا برای شما مقرّر داشته است، وارد شوید و به عقب بازنگردید که زیان‌کار می‌شوید. گفتند: ای موسی، در آن‌جا مردمی زورگو هستند و تا آنها، از آن‌جا‌ بیرون نروند ما هرگز وارد آن نمی‌شویم پس اگر از آن‌‌جا بیرون بروند ما وارد خواهیم شد (مائده/۲۱-۲۲). [خدا] فرمود: این زمین تا چهل سال بر آنها (بنی‌اسرائیل) ممنوع شد. آنها در این زمین سرگردان خواهند ماند پس تو بر این قوم نافرمان اندوه نخور (مائده/۲۶). بر آنها (بنی‌اسرائیل) که ستم کردند به سزای این‌که نافرمانی کرده بودند، عذابی از آسمان فرو فرستادیم (بقره/۵۹). بر آنها به سزای ستمی که کردند عذابی از آسمان فرستادیم (اعراف/۱۶۲). هنگامی‌که موسی برای قوم خود در پی آب برآمد، گفتیم: … از روزی خدا بخورید و بیاشامید و در زمین سر به فساد برندارید (بقره/۶۰). گفتید: ای موسی، هرگز بر یک خوراک تاب نیاوریم. از خدای خود بر ما بخواه تا از آن‌چه زمین می‌رویاند از سبزی، خیار، سیر، عدس و پیاز برای ما برویاند و [موسی] گفت: آیا به جای چیز بهتر خواهان چیز پست‌تر هستید (بقره/۶۱)؟ [موسی برای پیدا کردن مقتول] گفت: او (خدا) می‌فرماید: در حقیقت آن مادّه گاوی است که نه رام است تا زمین را شخم بزند و نه کشتزار را آبیاری کند (بقره/۷۱).

بر بنی‌اسرائیل مقرّر داشتیم که هر کس، کسی را جز به قصاص قتل یا فسادی در زمین بکشد چنان است که گویی همه مردم را کشته باشد. هر که کسی را زنده بدارد چنان است که گویی تمام مردم را زنده کرده است. قطعاً پیامبران ما دلایل آشکار آوردند سپس بسیاری از آنها بعد از آن در زمین اسراف‌کار شدند (مائده/۳۲). در کتاب به بنی‌اسرائیل خبر دادیم که قطعاً دو بار در زمین فساد خواهید کرد و قطعاً به برتری‌جویی بزرگی دست می‌زنید (اسراء/۴). [یهود] در زمین برای فساد می‌کوشند (مائده/۶۴). آنها را در زمین به صورت گروه‌هایی پراکنده ساختیم (اعراف/۱۶۸).

ای داوود، ما تو را در زمین خلیفه گردانیدیم پس میان مردم به حق داوری کن و از هوس پیروى مکن که تو را از راه خدا گمراه می‌کند (ص/۲۶). در حقیقت در زبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد. به‌راستى در این، براى مردم عبادت‏ پیشه ابلاغى است (انبیاء/۱۰۵-۱۰۶).

تندباد را برای سلیمان [مسخّر کردیم] که به فرمان او به آن زمینی که در آن برکت نهاده بودیم، جریان می‌یافت (انبیاء/۸۱). چون مرگ را بر او مقرّر کردیم جز جنبنده‌ای از زمین که عصای او را می‌خورد آنها را از مرگ او آگاه نگردانید (سبأ/۱۴). شیطان اعمال آنها (ملکه سبأ و قوم او) را برایشان آراسته و آنان را از راه باز داشته بود پس راه نیافته بودند [چنین کرده بود] تا آنها برای خدایی که پنهانی‌ها را در آسمان‌ها و زمین بیرون می‌آورد و آن‌چه نهان می‌دارید یا آشکار می‌کنید، می‌داند، سجده نکنند (نمل/۲۴-۲۵).

حواریّون به عیسی‌بن‌مریم گفتند: آیا پروردگار تو می‌تواند از آسمان برای ما مائده‌ای فرود آورد (مائده/۱۱۲)؟ عیسی‌بن‌مریم گفت: خداوندا، ای پرودگار ما، از آسمان برای ما مائده‌ای بفرست. … خدا فرمود: من آن را برای شما خواهم فرستاد (مائده/۱۱۴- ۱۱۵).

ما در زمین به او (ذوالقرنین) امکاناتی دادیم و از هر چیز وسیله‌ای به او دادیم (کهف/۸۴). [طایفه‌ای] گفتند: ای ذوالقرنین، به راستی یأجوج و مأجوج سخت در زمین فساد می‌کنند. آیا مالی در اختیار تو قرار دهیم تا میان ما و آنها سدّی قرار دهی (کهف/۹۴)؟

دل‌های آنها (اصحاب کهف) را استوار گردانیدیم آن‌گاه که قیام کردند و گفتند: پروردگار ما، پروردگار آسمان‌ها و زمین است. غیر از او معبودی را نخواهیم خواند. در این صورت حتماً ناحق گفته‌ایم (کهف/۱۴). بگو، خدا به آن‌چه [اصحاب کهف] درنگ کردند، داناتر است. نهان آسمان‌ها و زمین از آن اوست (کهف/۲۶).

[آدم‌سوزان خندق] از مومنان انتقام نگرفته بودند جز این‌که به خدای شکست‌ناپذیر ستوده ایمان آورده بودند. همان که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست (بروج/۸-۹).

[لقمان گفت:] ای پسرک من، اگر [عمل تو] هموزن دانه خردلی و در تخته سنگی یا در آسمان‌ها یا در زمین باشد، خدا آن را می‌آورد زیرا خدا دقیق و آگاه است (لقمان/۱۶). از مردم رخ برمتاب و در زمین به خرامان راه مرو که خدا خودپسند فخرفروش را دوست ندارد (لقمان/۱۸).

بعد از او (مومن اصحاب قریه) بر سر قوم او هیچ سپاهی از آسمان فرو نفرستادیم و بنای فرستادن هم نداشتیم. فقط یک صیحه بود که ناگاه همگی خاموش شدند (یس/۲۸-۲۹).

[مرد مومن به دوست کافر باغدار خود گفت:] امید است که پروردگارم بهتر از باغ تو را به من بدهد و بر آن باغ آفتی از آسمان بفرستد تا به زمینی بایر و بی‌گیاه تبدیل شود (کهف/۴۰).

[ای پیامبر] ما گردانیدن رویت در آسمان را نیک می‌بینیم (بقره/۱۴۴). در هیچ کاری نباشی و [آیه‌ای] از قرآن از جانب او نمی‌خوانی و هیچ عملی انجام نمی‌دهید مگر این‌که ما بر شما گواه هستیم آن‌گاه که به آن می‌پردازید. هموزن ذرهّ‌ای نه در زمین و نه در آسمان از پروردگار تو پنهان نیست و نه کوچکتر و نه بزرگتر از آن، چیزی نیست مگر این‌که در کتابی روشن است (یونس/۶۱). سخن آنها تو را غمگین نکند زیرا همه عزّت از آن خداست. او شنوای داناست. آگاه باش هر که در آسمان‌ها و هر که در زمین است، از آن خداست (یونس/۶۵-۶۶). بگو، ای مردم، من پیامبر خدا به سوی همه شما هستم همان که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست. هیچ معبودى جز او نیست. زنده مى‏ کند و مى‏ میراند (اعراف/۱۵۸). بگو، من فقط هشدار دهنده‌ای هستم و جز خدای یگانه قهّار معبودی نیست، پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است. همان شکست‌ناپذیر آمرزنده (ص/۶۵-۶۶). بی‌تردید تو به راه راست هدایت می‌کنی. به راه خدایی که آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است، از آن اوست (شوری/۵۲- ۵۳). [پیامبر] گفت: پروردگارم هر گفتاری را در آسمان و زمین می‌داند و اوست شنوای دانا (انبیاء/۴).

پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده است، پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است پس او را بپرست و بر عبادت او شکیبا باش. آیا برای او هم‌نامی می‌شناسی (مریم/۶۴- ۶۵)؟ بر آن زنده‌ای که نمی‌میرد، تکیه کن و به ستایش او تسبیح گوی. همین بس که او به گناه بندگان خود آگاه است همان که آسمان‌ها و زمین  و آن‌چه میان آن دو است را در شش روز آفرید سپس بر عرش استیلا یافت (فرقان/۵۸-۵۹). بگو، آیا غیر از خدا، پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، سرپرستی برگزینم (انعام/۱۴)؟ بگو، … آیا پس از این‌که خدا ما را هدایت کرده است از عقیده خود بازگردیم مانند کسی که شیاطین او را به بیراهه افکندند و در زمین سرگشته مانده است (انعام/۷۱)؟ بگو، خدایا، ای پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، ای دانای نهان و آشکار، تو خود میان بندگانت، در آن‌چه اختلاف می‌کردند، داوری می‌کنی و اگر آن‌چه در زمین است و همانند آن برای کسانی که ظلم کرده‌اند باشد، قطعاً آن را برای رهایی خود از عذاب سخت روز قیامت خواهند داد (زمر/۴۶-۴۷). در روی زمین به نخوت گام برمدار زیرا هرگز زمین را نخواهی شکافت و در بلندی به کوه‌ها نخواهی رسید (اسراء/۳۷). اگر پروردگارت می‌خواست قطعاً هر که در زمین است، همه آنها یکسره ایمان می‌آوردند پس تو مردم را مجبور می‌کنی که مومن شوند (یونس/۹۹)؟ اگر از بیشتر کسانی که در زمین هستند پیروی کنی، تو را از راه خدا گمراه می‌کنند. آنها جز از گمان پیروی نمی‌کنند و جز از روی حدس سخن نمی‌گویند (انعام/۱۱۶). [کافران] گفتند: تا از زمین چشمه‌ای برای ما نجوشانی هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد (اسراء/۹۰). یا چنان‌چه ادّعا می‌کنی، آسمان را پار‌ه‌پاره بر ما بیفکنی … یا به آسمان بالا روی و بالا رفتن تو را هم باور نخواهیم کرد تا بر ما کتابی نازل کنی که آن را بخوانیم (اسراء/۹۲-۹۳). اگر پاره‌ای از آسمان را در حال سقوط ببینند، می‌گویند: ابری متراکم است (طور/۴۴). چیزی نمانده بود که تو را از زمین برکَنَند تا تو را از آن بیرون کنند و هر گاه چنین می‌کردند، آنها پس از تو، اندک زمانی باقی نمی‌ماندند (اسراء/۷۶). اگر اعراض کردن آنها بر تو گران است اگر می‌توانی نقبی در زمین یا نردبانی در آسمان بجوی تا معجزه‌ای [دیگر] بر آنها بیاوری [پس چنین کن] اگر خدا می‌خواست قطعاً آنها را بر هدایت گرد می‌آورد (انعام/۳۵). در انتظار روزی باش که آسمان دودی آشکار برآورد که مردم را فراگیرد. این عذاب پردرد است (دخان/۱۰-۱۱).

[قرآن] نازل‌شده‌ای است از جانب آن‌ که زمین و آسمان‌های بلند را آفرید (طه/۴). الف. لام. را، کتابی است که آن را به سوی تو نازل کردیم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون آوری به سوی راه آن شکست‌ناپذیر ستوده، خدایی که آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است از آن اوست (ابراهیم/۱-۲). [فرستادن قرآن و پیامبران] رحمتی از پروردگار توست زیرا او شنوای داناست. پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است، اگر اهل یقین باشید (دخان/۶-۷). بگو، آن (کتاب) را کسی نازل کرده که راز نهان را در آسمان‌ها و زمین می‌داند و اوست آمرزنده مهربان (فرقان/۶). [کافران] ‎گفتند: خدایا، اگر این کتاب، همان حق از جانب توست پس بر ما از آسمان سنگ‌هایی ببار یا عذابی دردناک بر ما بیاور (انفال/۳۲). اگر قرآنی بود که کوه‌ها به آن روان می‌شد یا زمین بدان قطعه‌قطعه می‌شد یا مردگان به آن به سخن درمی‌آمدند، [باز هم ایمان نمی‌آوردند] (رعد/۳۱). [مشرکان] می‌گویند: آن را بربافته است بلکه ایمان ندارند (طور/۳۳). آیا آسمان‌ها و زمین را خلق کرده‌اند؟ [نه] بلکه یقین ندارند (طور/۳۶).

[او بود که] میان دل‌های آنها (مومنان) الفت انداخت که اگر آن‌چه در روی زمین است همه را خرج می‌کردی، نمی‌توانستی میان دل‌های آنها الفت برقرار کنی ولی خدا بود که میان دل‌های آنها الفت انداخت (انفال/۶۳). [خدا] از آسمان آبی فرستاد تا با آن شما را پاک کند و آلودگی شیطان را از شما بزداید و دل‌های شما را محکم و گام‌های شما را به آن استوار کند (انفال/۱۱). [در روز حنین] زمین با همه فراخی بر شما تنگ شد سپس در حالی که پشت [به دشمن] کرده بودید، برگشتید (توبه/۲۵). [خدا] بر آن سه تن که [از جنگ] برجای مانده بودند [عنایت کرد] تا آن‌جا که زمین با همه فراخی‌اش بر آنها تنگ شد و از خود به تنگ آمدند و دریافتند که از خدا  جز به سوی او پناهی نیست پس خدا به آنها [توفیق] توبه داد تا توبه کنند (توبه/۱۱۸). [پروردگارت] می‌داند که به زودی در میان شما بیمارانی خواهد بود و [عدّه‌ای] دیگر در زمین برای به دست آوردن فضل خدا سفر می‌کنند و [گروهی] دیگر در راه خدا جهاد می‌کنند پس هر چه از قرآن میسّر می‌شود، بخوانید (مزّمّل/۲۰).

رومیان در نزدیکترین زمین شکست خوردند ولی بعد از شکست آنها در چند سال به زودی پیروز خواهند شد (روم/۲-۴).

خبر آن که آیات خود را به او داده بودیم برای آنها بخوان که از آن عاری گشت. آن‌گاه شیطان او را دنبال کرد و از گمراهان شد. اگر می‌خواستیم قدر او را به وسیله آن (آیات) بالا می‌بردیم امّا او به زمین چسبید و از هوای نفس خود پیروی کرد (اعراف/۱۷۵-۱۷۶). [به بادیه‌نشینان] بگو، آیا خدا را از دینداری خود خبر می‌دهید؟ حال‌ آن‌که خدا آن‌چه را در آسمان‌ها و آن‌چه را در زمین است، می‌داند و خدا به همه چیز داناست (حجرات/۱۶). به‌راستی خدا غیب آسمان‌ها و زمین را می‌داند و به آن‌چه می‌کنید، بیناست (حجرات/ ۱۸).

ای اهل‌کتاب، … خدا فقط معبودی یگانه است. منزّه از آن است که برای او فرزندی باشد. آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است از آن اوست (نساء/۱۷۱). اهل‌کتاب از تو می‌خواهند، کتابی از آسمان بر آنان فرود آوری (نساء/۱۵۳). [خدا] کسانی از اهل‌کتاب را که با [مشرکان] هم‌پشتی کرده بودند، از دژهای آنها به زیرآورد و در دل‌های آنها هراس افکند. گروهی را می‌کشتید و گروهی را اسیر می‌کردید. زمین، خانه‌ها، اموال آنها و زمینی را که در آن پا ننهاده بودید به شما میراث داد (احزاب/۲۶-۲۷).

[ای مشرکان]، چهار ماه [دیگر] در زمین بگردید و بدانید که شما نمی‌توانید خدا را درمانده کنید (توبه/۲). [ای منافقان،] اگر روی برگردانید آیا از شما جز این انتظار می‌رود که در زمین فساد و قطع‌ رحم ‌کنید (محمّد/۲۲)؟ منافقان کسانی هستند که می‌گویند: به کسانی که نزد پیامبر خدا هستند، انفاق نکنید تا پراکنده شوند حال آن‌که گنجینه‌های آسمان‌ها و زمین از آن خداست ولی منافقان نمی‌فهمند (منافقون/۷). از میان مردم کسی است که سخن او در زندگی این دنیا مایه تعجّب توست و خدا را بر آن‌چه در دل دارد، گواه می‌گیرد حال آن‌که او سخت‌ترین دشمنان است. چون بازگردد، کوشش می‌کند که در زمین فساد کند و کشت و نسل را تباه کند (بقره/۲۰۴-۲۰۵).

وَ السَّمَاء وَ الطَّارِقِ (طارق/۱) وَ السَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ* وَ الْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (طارق/۱۱-۱۲) وَ السَّمَاء وَ مَا بَنَاهَا* وَ الْأَرْضِ وَ مَا طَحَاهَا (شمس/۵-۶) وَ السَّمَاء ذَاتِ الْحُبُكِ (ذاریات/۷) وَ السَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ (بروج/۱) وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ (طور/۵).

[الله] بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ (انعام/۱۰۱) فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ (شوری/۱۱) اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ (ابراهیم/۳۲) اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا (طلاق/۱۲) خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ بِالْحَقِّ (نحل/۳؛ زمر/۵؛ تغابن/۳) وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ يَوْمَ يَقُولُ كُن فَيَكُونُ (انعام/۷۳) وَ خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ لِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ (جاثیه/۲۲) خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِّلْمُؤْمِنِينَ (عنکبوت/۴۴) وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِّ (حجر/۸۵) مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (دخان/۳۹) مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَ الَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنذِرُوا مُعْرِضُونَ (احقاف/۳) أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنفُسِهِمْ مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَ إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ بِلِقَاء رَبِّهِمْ لَكَافِرُونَ (روم/۸) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ بِالْحقِّ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَ يَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ (ابراهیم/۱۹) وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ (انبیاء/۱۶؛ دخان/۳۸) وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ذَلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ (ص/۲۷)

هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ(حدید/۴) وَ هُوَ الَّذِي خَلَق السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَ كَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاء لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا (هود/۷) إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ (اعراف/۵۴) إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ … ذَلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ (یونس/۳) اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ … يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ (سجده/۴-۵) وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَ مَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٍ (ق/۳۸) أَ أَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا* رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا* وَ أَغْطَشَ لَيْلَهَا وَ أَخْرَجَ ضُحَاهَا (نازعات/۲۷-۲۹) لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ أَكْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (غافر/۵۷) أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ أَنزَلَ لَكُم مِّنَ السَّمَاءِ مَاء فَأَنبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَّا كَانَ لَكُمْ أَن تُنبِتُوا شَجَرَهَا أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ (نمل/۶۰) قُلْ أَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَ تَجْعَلُونَ لَهُ أَندَادًا ذَلِكَ رَبُّ الْعَالَمِينَ* وَ جَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ مِن فَوْقِهَا وَ بَارَكَ فِيهَا وَ قَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاء لِّلسَّائِلِينَ* ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاء وَ هِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَ لِلْأَرْضِ اِئْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ* فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَ أَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا وَ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَ حِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (فصّلت/۹-۱۲) [الرّحمن] السَّمَاء رَفَعَهَا (الرّحمن/۷) اللّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لأَجَلٍ مُّسَمًّى يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ* وَ هُوَ الَّذِي مَدَّ الأَرْضَ وَ جَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَ أَنْهَارًا وَ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (رعد/۲-۳ ) [افلا ینظرون] إِلَى السَّمَاء كَيْفَ رُفِعَتْ (غاشیه/۱۸)

وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ (بعد خلق السماء) دَحَاهَا* أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَ مَرْعَاهَا* وَ الْجِبَالَ أَرْسَاهَا* مَتَاعًا لَّكُمْ وَ  لِأَنْعَامِكُمْ (نازعات/۳۰-۳۳) وَ السَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ* وَ الْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ … لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (ذاریات/۴۷-۴۹) وَ لَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاء بُرُوجًا وَ زَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ* وَ حَفِظْنَاهَا مِن كُلِّ شَيْطَانٍ رَّجِيمٍ* إِلاَّ مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِينٌ (حجر/۱۶-۱۸) وَ الأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَ أَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ (حجر/۱۹؛ ق/۷) وَ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْزُونٍ (حجر/۱۹) وَ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ* تَبْصِرَةً وَ ذِكْرَى لِكُلِّ عَبْدٍ مُّنِيبٍ (ق/۷-۸) وَ جَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَ مَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ (حجر/۲۰) [افلا ینظرون] إِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ (غاشیه/۲۰)

وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَ جَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِّلشَّيَاطِينِ (ملک/۵) إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ* وَ حِفْظًا مِّن كُلِّ شَيْطَانٍ مَّارِدٍ (صافّات/۶-۷) تَبَارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّمَاء بُرُوجًا وَ جَعَلَ فِيهَا سِرَاجًا وَ قَمَرًا مُّنِيرًا (فرقان/۶۱) الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَّا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِن فُطُورٍ* ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِأً وَ هُوَ حَسِيرٌ (ملک/۳-۴) أَلَمْ‌تَرَ أَنَّ اللَّهَ …  يُمْسِكُ السَّمَاء أَن تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ (حج/۶۵) إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَن تَزُولَا وَ لَئِن زَالَتَا إِنْ أَمْسَكَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِّن بَعْدِهِ (فاطر/۴۱) مَا أَشْهَدتُّهُمْ (ابلیس و ذریته) خَلْقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَا خَلْقَ أَنفُسِهِمْ وَ مَا كُنتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّينَ عَضُدًا (کهف/۵۱ )

إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ اخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ لآيَاتٍ لِّأُوْلِي الألْبَابِ* الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللّهَ قِيَامًا وَ قُعُودًا وَ عَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (آل‌عمران/۱۹۰-۱۹۱) إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ اخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنفَعُ النَّاسَ وَ مَا أَنزَلَ اللّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن مَّاء فَأَحْيَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ بَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَآبَّةٍ وَ تَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَ السَّحَابِ الْمُسَخِّرِ بَيْنَ السَّمَاء وَ الأَرْضِ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (بقره/۱۶۴) وَ مِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلَافُ أَلْسِنَتِكُمْ وَ أَلْوَانِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْعَالِمِينَ (روم/۲۲) إِنَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّلْمُؤْمِنِينَ (جاثیه/۳) وَ فِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ* وَ فِي أَنفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (ذاریات/۲۰-۲۱ )

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَ الأَرْضَ (توبه/۳۶ )

وَ هُوَ اللّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ فِي الأَرْضِ (انعام/۳ ) اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (نور/۳۵ ) لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (روم/۲۷ ) لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ (بقره/۲۵۵، ۲۸۴؛ آل‌عمران/۱۲۹؛ نساء/۱۲۶، ۱۳۱؛ حج/۶۴؛ لقمان/۲۶؛ شوری/۴) أَلا إِنَّ لِلّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ (یونس/۵۵؛ نور/۶۴) وَ لِلّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ وَ كَفَى بِاللّهِ وَكِيلًا (نساء/۱۳۲) وَ لَهُ مَا فِي الْسَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ لَهُ الدِّينُ وَاصِبًا أَفَغَيْرَ اللّهِ تَتَّقُونَ (نحل/۵۲) وَ لِلّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ وَ إِلَى اللّهِ تُرْجَعُ الأُمُورُ (آل‌عمران/۱۰۹) وَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاؤُوا بِمَا عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى (نجم/۳۱) لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ مَا تَحْتَ الثَّرَى (طه/۶) وَ لَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ كُلٌّ لَّهُ قَانِتُونَ (روم/۲۶) وَ لَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ لَا يَسْتَحْسِرُونَ (انبیاء/۱۹) وَ إِن تَكْفُرُواْ فَإِنَّ لِلّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ (نساء/۱۳۱،۱۷۰) وَ لِلّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ إِلَيْهِ يُرْجَعُ الأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَ تَوَكَّلْ عَلَيْهِ وَ مَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (هود/۱۲۳) وَ لِلّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا أَمْرُ السَّاعَةِ إِلاَّ كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ (نحل/۷۷) لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (شوری/۱۲) لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (زمر/۶۳) وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ كَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (فتح/۴) وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ كَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا (فتح/۷) وَ مَا لَكُمْ أَلَّا تُنفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لِلَّهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (حدید/۱۰) سَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُواْ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لِلّهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ اللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (آل‌عمران/۱۸۰) إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَيْهَا وَ إِلَيْنَا يُرْجَعُونَ (مریم/۴۰ )

وَ لِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ اللّهُ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (آل عمران/۱۸۹) إِنَّ اللّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ مَا لَكُم مِّن دُونِ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَ لاَ نَصِيرٍ (توبه/۱۱۶) لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (حدید/۲) لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ يَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ إِنَاثًا وَ يَهَبُ لِمَن يَشَاءُ الذُّكُورَ* أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَ إِنَاثًا وَ يَجْعَلُ مَن يَشَاءُ عَقِيمًا إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (شوری/۴۹-۵۰) وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (فتح/۱۴) وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (نور/۴۲) لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (حدید/۵) قُل لِّلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (زمر/۴۴) وَ لَلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرضِ وَ يَومَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ (جاثیه/۲۷) أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَ يَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (مائده/۴۰) أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا لَكُم مِّن دُونِ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَ لاَ نَصِيرٍ (بقره/۱۰۷) لِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (مائده/۱۲۰) وَ لِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (مائده/۱۷) وَ لِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ (مائده/۱۸)

[تبارك] الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (فرقان/۲) وَ تَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (زخرف/۸۵) وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ لاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ (بقره/۲۵۵)

يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (تغابن/۴) إِنَّ اللّهَ لاَ يَخْفَىَ عَلَيْهِ شَيْءٌ فِي الأَرْضِ وَ لاَ فِي السَّمَاء (آل‌عمران/۵) إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (فاطر/۳۸) يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا يَنزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا (سبا/۲؛ حدید/۴) وَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأرْضِ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (آل‌عمران/۲۹) جَعَلَ اللّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِّلنَّاسِ وَ الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَ الْهَدْيَ وَ الْقَلاَئِدَ ذَلِكَ لِتَعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ وَ أَنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (مائده/۹۷) وَ رَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ (اسراء/۵۵) أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاء وَ الْأَرْضِ إِنَّ ذَلِكَ فِي كِتَابٍ إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (حج/۷۰) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ (مجادله/۷) وَ مَا مِنْ غَائِبَةٍ فِي السَّمَاء وَ الْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (نمل/۷۵) يَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُهَا وَ لاَ حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَ لاَ رَطْبٍ وَ لاَ يَابِسٍ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (انعام/۵۹)

تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الأَرْضُ وَ مَن فِيهِنَّ وَ إِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَكِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ (اسراء/۴۴) سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (حدید/۱؛ حشر/۱؛ صف/۱) يُسَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (حشر/۲۴؛ تغابن/۱) يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (جمعه/۱) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الطَّيْرُ صَافَّاتٍ كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَ تَسْبِيحَهُ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ (نور/۴۱) تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ وَ الْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الْأَرْضِ (شوری/۵) وَ كَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَ يَرْضَى (نجم/۲۶ )

إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَنِ عَبْدًا* لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا (مریم/۹۳-۹۴) وَ لِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ طَوْعًا وَ كَرْهًا وَ ظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَ الآصَالِ (رعد/۱۵) وَ لِلّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ مِن دَآبَّةٍ وَ الْمَلآئِكَةُ وَ هُمْ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ (نحل/۴۹) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَسْجُدُ لَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَن فِي الْأَرْضِ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ النُّجُومُ وَ الْجِبَالُ وَ الشَّجَرُ وَ الدَّوَابُّ وَ كَثِيرٌ مِّنَ النَّاسِ وَ كَثِيرٌ حَقَّ عَلَيْهِ الْعَذَابُ (حج/۱۸)

الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (فاطر/۱) الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورَ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِم يَعْدِلُونَ (انعام/۱) فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِينَ* وَ لَهُ الْكِبْرِيَاء فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (جاثیه/۳۶-۳۷) وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ (روم/۱۸) الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ (سبا/۱)

وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا* فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا* فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا* إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ* رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ رَبُّ الْمَشَارِقِ (صافّات/۱-۵) وَ هُوَ الَّذِي فِي السَّمَاء إِلَهٌ وَ فِي الْأَرْضِ إِلَهٌ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (زخرف/۸۴) يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۲۹-۳۰)

السماء و الارض- الانسان، مِنْهَا (الارض) خَلَقْنَاكُمْ وَ فِيهَا نُعِيدُكُمْ وَ مِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَى (طه/۵۵) وَ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (مومنون/۷۹) هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ فَلَا تُزَكُّوا أَنفُسَكُمْ (نجم/۳۲) إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَن يَحْمِلْنَهَا وَ أَشْفَقْنَ مِنْهَا وَ حَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا (احزاب/۷۲)

اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا وَ السَّمَاء بِنَاء … ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَتَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (غافر/۶۴) وَ لَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الأَرْضِ وَ جَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ (اعراف/۱۰) [أما یشرکون خیر] أَمَّن جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارًا وَ جَعَلَ خِلَالَهَا أَنْهَارًا وَ جَعَلَ لَهَا رَوَاسِيَ وَ جَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حَاجِزًا أَ إِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (نمل/۶۱)

يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ* الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الأَرْضَ فِرَاشًا وَ السَّمَاء بِنَاء وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ فَلاَ تَجْعَلُواْ لِلّهِ أَندَادًا وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ (بقره/۲۱-۲۲)

هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ (فاطر/۳۹) وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلاَئِفَ الأَرْضِ وَ رَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ (انعام/۱۶۵) وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِن قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُواْ … ثُمَّ جَعَلْنَاكُمْ خَلاَئِفَ فِي الأَرْضِ مِن بَعْدِهِم لِنَنظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (یونس/۱۳-۱۴) وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَ مَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (نور/۵۵) تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لَا فَسَادًا وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (قصص/۸۳) [أما یشرکون خیر] أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الْأَرْضِ أَ إِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ (نمل۶۲)

قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (ملک/۲۴) وَ مِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَابَّةٍ وَ هُوَ عَلَى جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ (شوری/۲۹) وَ مَا مِن دَآبَّةٍ فِي الأَرْضِ وَ لاَ طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلاَّ أُمَمٌ أَمْثَالُكُم (انعام/۳۸) أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا * أَحْيَاء وَ أَمْوَاتًا * وَ جَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَ أَسْقَيْنَاكُم مَّاء فُرَاتًا* وَيْلٌ يوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (مرسلات/۲۵-۲۸)

[الرّحمن] وَ الْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ * فِيهَا فَاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ* وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحَانُ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۱۰-۱۳) وَ أَلْقَى فِي الأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَ أَنْهَارًا وَ سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (نحل/۱۵) أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا* وَ الْجِبَالَ أَوْتَادًا (نبأ/۶-۷) [الله] خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا وَ أَلْقَى فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَ بَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَابَّةٍ وَ أَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ* هَذَا خَلْقُ اللَّهِ فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ الَّذِينَ مِن دُونِهِ بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (لقمان/۱۰-۱۱) اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ (ابراهیم/۳۲) وَ أَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ وَ إِنَّا عَلَى ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ (مومنون/۱۸) فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ* أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا* ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا* فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا* وَ عِنَبًا وَ قَضْبًا* وَ زَيْتُونًا وَ نَخْلًا* وَ حَدَائِقَ غُلْبًا* وَ فَاكِهَةً وَ أَبًّا* مَّتَاعًا لَّكُمْ وَ لِأَنْعَامِكُمْ (عبس/۲۴-۳۲) وَ فِي الأَرْضِ قِطَعٌ مُّتَجَاوِرَاتٌ وَ جَنَّاتٌ مِّنْ أَعْنَابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَ غَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَى بِمَاء وَاحِدٍ وَ نُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ فِي الأُكُلِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (رعد/۴) هُوَ الَّذِي أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَّكُم مِّنْهُ شَرَابٌ وَ مِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ … إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (نحل/۱۰-۱۱) وَ هُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ كُلِّ شَيْءٍ … إِنَّ فِي ذَلِكُمْ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (انعام/۹۹) إِنَّ فِي اخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ مَا خَلَقَ اللّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَّقُونَ (یونس/۶)

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا (فاطر/۲۷) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطَامًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِأُوْلِي الْأَلْبَابِ (زمر/۲۱) سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَ مِمَّا لَا يَعْلَمُونَ (یس/۳۶) وَ لَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَ الْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ (لقمان/۲۷) أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاء … مَثلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ (ابراهیم/۲۴-۲۶)

وَ أَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَ مَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ (حجر/۲۲) وَ اللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا كَذَلِكَ النُّشُورُ (فاطر/۹) اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَيَبْسُطُهُ فِي السَّمَاء كَيْفَ يَشَاءُ وَ يَجْعَلُهُ كِسَفًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ * وَ إِن كَانُوا مِن قَبْلِ أَن يُنَزَّلَ عَلَيْهِم مِّن قَبْلِهِ لَمُبْلِسِينَ* فَانظُرْ إِلَى آثَارِ رَحْمَتِ اللَّهِ كَيْفَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ ذَلِكَ لَمُحْيِي الْمَوْتَى وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (روم/۴۸-۵۰) وَ هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَ أَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا* لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا وَ نُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَ أَنَاسِيَّ كَثِيرًا* وَ لَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَيْنَهُمْ لِيَذَّكَّرُوا فَأَبَى أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا (فرقان/۴۸-۵۰) وَ اللّهُ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْيَا بِهِ الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَسْمَعُونَ (نحل/۶۵) وَ تَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاء اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَ أَنبَتَتْ مِن كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ* ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ (حج/۵-۶) وَ نَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُّبَارَكًا فَأَنبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَ حَبَّ الْحَصِيدِ* وَ النَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَّهَا طَلْعٌ نَّضِيدٌ* رِزْقًا لِّلْعِبَادِ وَ أَحْيَيْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا كَذَلِكَ الْخُرُوجُ (ق/۹-۱۱)

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَتُصْبِحُ الْأَرْضُ مُخْضَرَّةً (حج/۶۳) أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاء إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَ أَنفُسُهُمْ أَفَلَا يُبْصِرُونَ (سجده/۲۷) اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (حدید/۱۷) وَ مِنْ آيَاتِهِ يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَيُحْيِي بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (روم/۲۴) وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ مَا أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن رِّزْقٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ تَصْرِيفِ الرِّيَاحِ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (جاثیه/۵) وَ آيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَ أَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ* وَ جَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِيلٍ وَ أَعْنَابٍ وَ فَجَّرْنَا فِيهَا مِنْ الْعُيُونِ* لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَ مَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (یس/۳۳-۳۵) وَ مِنْ آيَاتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاء اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذِي أَحْيَاهَا لَمُحْيِي الْمَوْتَى (فصّلت/۳۹) يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ كَذَلِكَ تُخْرَجُونَ (روم/۱۹)

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ … وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِن جِبَالٍ فِيهَا مِن بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَن يَشَاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَن مَّن يَشَاءُ (نور/۴۳) أَلَمْ يَرَوْاْ إِلَى الطَّيْرِ مُسَخَّرَاتٍ فِي جَوِّ السَّمَاء مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلاَّ اللّهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (نحل/۷۹)

إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَ الأَنْعَامُ حَتَّىَ إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَ ازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَيْهَآ أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلًا أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِيدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (یونس/۲۴) وَ اضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيمًا تَذْرُوهُ الرِّيَاحُ (کهف/۴۵) [الله] أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَّابِيًا … فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاء وَ أَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الأَرْضِ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ (رعد/۱۷)

هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُم مَّا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاء فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (بقره/۲۹) هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَ كُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَ إِلَيْهِ النُّشُورُ* أَأَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يَخْسِفَ بِكُمُ الأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ* أَمْ أَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ (ملک/۱۵-۱۷) وَ مَا ذَرَأَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ (نحل/۱۳) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي الْأَرْضِ وَ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ (حج/۶۵) [اللّه الذی] سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِّنْهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لَّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (جاثیه/۱۳) أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَ بَاطِنَةً (لقمان/۲۰) إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا* وَ إِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَيْهَا صَعِيدًا جُرُزًا (کهف/۷-۸ )

هُوَ الَّذِي يُرِيكُمْ آيَاتِهِ وَ يُنَزِّلُ لَكُم مِّنَ السَّمَاءِ رِزْقًا وَ مَا يَتَذَكَّرُ إِلَّا مَن يُنِيبُ* فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (غافر/۱۳-۱۴) وَ فِي السَّمَاء رِزْقُكُمْ وَ مَا تُوعَدُونَ* فَوَ رَبِّ السَّمَاء وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ (ذاریات/۲۲-۲۳) وَ مَا مِن دَآبَّةٍ فِي الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَ مُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (هود/۶) يَا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ (فاطر/۳) وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَّا يَشَاءُ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ (شوری/۲۷) [أمّا يشركون خير] أَمَّن يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ (نمل/۶۴) يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُواْ مِمَّا فِي الأَرْضِ حَلاَلًا طَيِّبًا وَ لاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (بقره/۱۶۸)

فَلَمَّا أَنجَاهُمْ (الناس) إِذَا هُمْ يَبْغُونَ فِي الأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا بَغْيُكُمْ عَلَى أَنفُسِكُم (یونس/۲۳) وَ لَوْلاَ دَفْعُ اللّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الأَرْضُ وَلَكِنَّ اللّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (بقره/۲۵۱) مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي أَنفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (حدید/۲۲) قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ يُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (عنکبوت/۲۰) قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ (نمل/۶۹) قُلْ سِيرُواْ فِي الأَرْضِ ثُمَّ انظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (انعام/۱۱) فَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَانظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (آل‌عمران/۱۳۷؛ نحل/۳۶) قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلُ كَانَ أَكْثَرُهُم مُّشْرِكِينَ (روم/۴۲)

السماء و الارض- الموت و القيامة، وَ مَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ (لقمان/۳۴) قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ وَ مَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (نمل/۶۵) إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا (نساء/۹۷)

هُوَ (الساعة) ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ (اعراف/۱۸۷) إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ* يَوْمَ تُبَدَّلُ الأَرْضُ غَيْرَ الأَرْضِ وَ السَّمَاوَاتُ وَ بَرَزُواْ للّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ (ابراهیم/۴۷- ۴۸) وَ مَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَ الْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ السَّماوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ (زمر/۶۷) يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاء كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ وَعْدًا عَلَيْنَا إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ (انبیاء/۱۰۴) السَّمَاء مُنفَطِرٌ بِهِ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا (مزمّل/۱۸) إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ* وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ* وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ* وَ أَلْقَتْ مَا فِيهَا وَ تَخَلَّتْ* وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ (انشقاق/۱-۵) إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا* وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا* وَ قَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا* يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا* بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا (زلزال/۱-۵) فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۳۷-۳۸) فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ* وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً* فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ* وَ انشَقَّتِ السَّمَاء فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ* وَ الْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ* يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنكُمْ خَافِيَةٌ (حاقّه/۱۳-۱۸) وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاء اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذَا هُم قِيَامٌ يَنظُرُونَ* وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَ وُضِعَ الْكِتَابُ وَ جِيءَ بِالنَّبِيِّينَ وَ الشُّهَدَاء وَ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْحَقِّ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ (زمر/۶۸-۶۹) وَ يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاء اللَّهُ وَ كُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ (نمل/۸۷) يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا* وَ فُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا* وَ سُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا* إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا (نبأ/۱۸-۲۱) وَ كُلُّهُمْ (من في السماوات و من في الأرض) آتِيهِ (الرحمن) يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا (مریم/۹۵ ) يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنَا يَسِيرٌ (ق/۴۴)

وَ مِنْ آيَاتِهِ أَن تَقُومَ السَّمَاء وَ الْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِّنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنتُمْ تَخْرُجُونَ* وَ لَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ كُلٌّ لَّهُ قَانِتُونَ (روم/۲۵-۲۶)

وَ إِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ* وَ إِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ* وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ* عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ (تکویر/۱۱-۱۴) إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ … عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ (انفطار/۱-۵) يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاء مَوْرًا* وَ تَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا* فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (طور/۹-۱۱) وَ إِذَا السَّمَاء فُرِجَت … وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ (مرسلات/۹-۱۵) وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاء بِالْغَمَامِ وَ نُزِّلَ الْمَلَائِكَةُ تَنزِيلًا* الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَنِ وَ كَانَ يَوْمًا عَلَى الْكَافِرِينَ عَسِيرًا* وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا* يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا (فرقان/۲۵-۲۸) إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا* وَ بُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا* فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا* وَ كُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً (واقعه/۴-۷) وَ يَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبَالَ وَ تَرَى الْأَرْضَ بَارِزَةً … وَ وُضِعَ الْكِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ (کهف/۴۷-۴۹) إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا* وَ جَاء رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا* وَ جِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّكْرَى (فجر/۲۱-۲۳) إِنَّ لَدَيْنَا أَنكَالًا وَ جَحِيمًا* وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَ عَذَابًا أَلِيمًا * يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبَالُ وَ كَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَّهِيلًا (مزّمّل/۱۲-۱۴)

وَ سِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا … وَ قَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَاء فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (زمر/۷۳-۷۴) [الجنة و نعمها] جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا* رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا (نبأ/۳۶-۳۷ ) وَ أَمَّا الَّذِينَ سُعِدُواْ فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ عَطَاء غَيْرَ مَجْذُوذٍ (هود/۱۰۸ )

قَالَ [الله لمن خفّت موازينه] كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ* قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَاسْأَلْ الْعَادِّينَ* قَالَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا لَّوْ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (مومنون/۱۱۲-۱۱۴) وَ لَوْ أَنَّ لِكُلِّ نَفْسٍ ظَلَمَتْ مَا فِي الأَرْضِ لاَفْتَدَتْ بِهِ (یونس/۵۴) وَ الَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُواْ لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لاَفْتَدَوْاْ بِهِ (رعد/۱۸) يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاء كَالْمُهْلِ* وَ تَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ* وَ لَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا* يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ* وَ صَاحِبَتِهِ وَ أَخِيهِ* وَ فَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْويهِ* وَ مَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ* كَلَّا (معارج/۸-۱۵) يَوْمَئِذٍ يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ عَصَوُاْ الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّى بِهِمُ الأَرْضُ (نساء/۴۲) وَ يَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَيِّبَاتِكُمْ فِي حَيَاتِكُمُ الدُّنْيَا وَ اسْتَمْتَعْتُم بِهَا فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِمَا كُنتُمْ تَفْسُقُونَ (احقاف/۲۰) فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُواْ فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَ شَهِيقٌ* خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ (هود/۱۰۶-۱۰۷)

السماء و الارض- المومنون، يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِي وَاسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ (عنکبوت/۵۶) قُلْ يَا عِبَادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ و أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَيْرِ حِسَابٍ (زمر/۱۰) [یا ایها الذین آمنوا] وَ اذْكُرُواْ إِذْ أَنتُمْ قَلِيلٌ مُّسْتَضْعَفُونَ فِي الأَرْضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَ أَيَّدَكُم بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (انفال/۲۶) سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا كَعَرْضِ السَّمَاء وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (حدید/۲۱) وَ سَارِعُواْ إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَ الأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ (آل‌عمران/۱۳۳) وَ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا وَ ادْعُوهُ خَوْفًا وَ طَمَعًا إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ (اعراف/۵۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا كَسَبْتُمْ وَ مِمَّا أَخْرَجْنَا لَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَ لاَ تَيَمَّمُواْ الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَ لَسْتُم بِآخِذِيهِ إِلاَّ أَن تُغْمِضُواْ فِيهِ (بقره/۲۶۷) وَ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُواْ مِنَ الصَّلاَةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ (نسا/۱۰۱) فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَ ابْتَغُوا مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَّعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (جمعه/۱۰) يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ (مائده/۱۰۶) أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا … الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ آتَوُا الزَّكَاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ (حج/۳۹-۴۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انفِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَرْضِ (توبه/۳۸) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ كَفَرُواْ وَ قَالُواْ لإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُواْ فِي الأَرْضِ أَوْ كَانُواْ غُزًّى لَّوْ كَانُواْ عِندَنَا مَا مَاتُواْ وَ مَا قُتِلُواْ (آل‌عمران/۱۵۶) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الَّذِينَ آوَواْ وَّ نَصَرُواْ أُوْلَئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ لَمْ يُهَاجِرُواْ مَا لَكُم مِّن وَلاَيَتِهِم مِّن شَيْءٍ حَتَّى يُهَاجِرُواْ وَ إِنِ اسْتَنصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ إِلاَّ عَلَى قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُم مِّيثَاقٌ وَ اللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ* وَ الَّذينَ كَفَرُواْ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ إِلاَّ تَفْعَلُوهُ تَكُن فِتْنَةٌ فِي الأَرْضِ وَ فَسَادٌ كَبِيرٌ (انفال/۷۲-۷۳) وَ مَن يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللّهِ يَجِدْ فِي الأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَ سَعَةً (نساء/۱۰۰) [الصدقات] لِلْفُقَرَاء الَّذِينَ أُحصِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الأَرْضِ (بقره/۲۷۳ )

وَ عِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا (فرقان/۶۳)

[قالوا نفر من الجن] وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاء فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَ شُهُبًا* وَ أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَن يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَّصَدًا* وَ أَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا (جن/۸-۱۰) وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن نُّعجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَ لَن نُّعْجِزَهُ هَرَبًا (جن/۱۲) وَ مَن لَّا يُجِبْ دَاعِيَ اللَّهِ فَلَيْسَ بِمُعْجِزٍ فِي الْأَرْضِ وَ لَيْسَ لَهُ مِن دُونِهِ أَولِيَاء أُوْلَئِكَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ* أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ لَمْ يَعْيَ بِخَلْقِهِنَّ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَى بَلَى إِنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (احقاف/۳۲-۳۳ )

السماء و الارض- الکافر و المشرک، أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَ جَعَلْنَا مِنَ الْمَاء كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ* وَ جَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَ جَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ* وَ جَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا وَ هُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ (انبیاء/۳۰-۳۲) أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ* إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَ مَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (شعراء/۷- ۸) أَفَلَمْ يَنظُرُوا إِلَى السَّمَاء فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَ زَيَّنَّاهَا وَ مَا لَهَا مِن فُرُوجٍ (ق/۶) أَوَلَمْ يَنظُرُواْ فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا خَلَقَ اللّهُ مِن شَيْءٍ وَ أَنْ عَسَى أَن يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (اعراف/۱۸۵) إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ (شعراء/۴)

وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ (لقمان/۲۵؛ زمر/۳۸) وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ* الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَ جَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ* وَ الَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا كَذَلِكَ تُخْرَجُونَ (زخرف/۹-۱۱) وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى يُؤْفَكُونَ (عنکبوت/۶۱) قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ قُلِ اللّهُ (رعد/۱۶) قُل لِّمَنِ الْأَرْضُ وَ مَن فِيهَا إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ* سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ* قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ* سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ (مومنون/۸۴-۸۷) قُل لِّمَن مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ قُل لِلّهِ (انعام/۱۲) وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّن نَّزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ مِن بَعْدِ مَوْتِهَا لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ (عنکبوت/۶۳)

أَمْ لَهُم مُّلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبَابِ (ص/۱۰) قُلْ أَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ اِئْتُونِي بِكِتَابٍ مِّن قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِّنْ عِلْمٍ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (احقاف/۴) قُلْ أَرَأَيْتُمْ شُرَكَاءكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ (فاطر/۴۰) قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ لَا يَمْلِكُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ وَمَا لَهُمْ فِيهِمَا مِن شِرْكٍ وَمَا لَهُ مِنْهُم مِّن ظَهِيرٍ (سبأ/۲۲) وَ يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَمْلِكُ لَهُمْ رِزْقًا مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ شَيْئًا وَ لاَ يَسْتَطِيعُونَ (نحل/۷۳) قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَ الأَرْضِ …  فَسَيَقُولُونَ اللّهُ فَقُلْ أَفَلاَ تَتَّقُونَ (یونس/۳۱) قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ (سبأ/۲۴) وَ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي الأَرْضِ أَم بِظَاهِرٍ مِّنَ الْقَوْلِ (رعد/۳۳) وَ يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَضُرُّهُمْ وَ لاَ يَنفَعُهُمْ وَ يَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللّهَ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ لاَ فِي الأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (یونس/۱۸) أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ* لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (انبیاء/۲۱-۲۲) وَ لَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَن فِيهِنَّ (مومنون/۷۱)

أَفَغَيْرَ دِينِ اللّهِ يَبْغُونَ وَ لَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ طَوْعًا وَ كَرْهًا وَ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ (آل‌عمران/۸۳) أَوَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّا نَأْتِي الأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا (رعد/۴۱) أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (انبیاء/۴۴) وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِن جَاءهُمْ نَذِيرٌ لَّيَكُونُنَّ أَهْدَى مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ فَلَمَّا جَاءهُمْ نَذِيرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا* اسْتِكْبَارًا فِي الْأَرْضِ وَ مَكْرَ السَّيِّئِ وَ لَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ (فاطر/۴۲- ۴۳) قُلْ كَفَى بِاللَّهِ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ شَهِيدًا يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (عنکبوت/۵۲) وَ قَالُوا إِن نَّتَّبِعِ الْهُدَى مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا (قصص/۵۷ )

وَ قَالُواْ اتَّخَذَ اللّهُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَل لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ كُلٌّ لَّهُ قَانِتُونَ* بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ إِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ (بقره/۱۱۶- ۱۱۷) قَالُواْ اتَّخَذَ اللّهُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ هُوَ الْغَنِيُّ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَات وَ مَا فِي الأَرْضِ إِنْ عِندَكُم مِّن سُلْطَانٍ بِهَذَا أَتقُولُونَ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (یونس/۶۸) تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَ تَنشَقُّ الْأَرْضُ وَ تَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا* أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدًا (مریم/۹۰-۹۱) سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (زخرف/۸۲)

وَ لَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَظَلُّواْ فِيهِ يَعْرُجُونَ* لَقَالُواْ إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَّسْحُورُونَ (حجر/۱۴-۱۵) قُلِ انظُرُواْ مَاذَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ مَا تُغْنِي الآيَاتُ وَ النُّذُرُ عَن قَوْمٍ لاَّ يُؤْمِنُونَ (یونس/۱۰۱) وَ كَأَيِّن مِّن آيَةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْهَا وَ هُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ* وَ مَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللّهِ إِلاَّ وَ هُم مُّشْرِكُونَ (یوسف/۱۰۵-۱۰۶) وَ مَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُواْ إِذْ جَاءهُمُ الْهُدَى إِلاَّ أَن قَالُواْ أَبَعَثَ اللّهُ بَشَرًا رَّسُولًا* قُل لَّوْ كَانَ فِي الأَرْضِ مَلآئِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَّسُولًا (اسراء/۹۴-۹۵) وَ لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَا مِنكُم مَّلَائِكَةً فِي الْأَرْضِ يَخْلُفُونَ (زخرف/۶۰)

وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَأْتِينَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَ رَبِّي لَتَأْتِيَنَّكُمْ عَالِمِ الْغَيْبِ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ لَا فِي الْأَرْضِ وَ لَا أَصْغَرُ مِن ذَلِكَ وَ لَا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (سبأ/۳) وَ قَالُوا أَئِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ كَافِرُونَ (سجده/۱۰) أَفَلَمْ يَرَوْا إِلَى مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ مَا خَلْفَهُم مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ إِن نَّشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَيْهِمْ كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِّكُلِّ عَبْدٍ مُّنِيبٍ (سبأ/۹) أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُم بَلَى وَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (یس/۸۱) أَوَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّ اللّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ قَادِرٌ عَلَى أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَ جَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لاَّ رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إَلاَّ كُفُورًا (اسراء/۹۹) قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَعِندَنَا كِتَابٌ حَفِيظٌ (ق/۴) أَفَلَمْ يَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ (یوسف/۱۰۹؛ محمّد/۱۰) أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ أَثَارُوا الْأَرْضَ وَ عَمَرُوهَا أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا وَ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (روم/۹) أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ كَانُوا مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ مَا كَانَ لَهُم مِّنَ اللَّهِ مِن وَاقٍ (غافر/۲۱) أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَ أَشَدَّ قُوَّةً وَ آثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (غافر/۸۲) أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ مَا كَانَ اللَّهُ لِيُعْجِزَهُ مِن شَيْءٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ لَا فِي الْأَرْضِ إِنَّهُ كَانَ عَلِيمًا قَدِيرًا (فاطر/۴۴) أَلَمْ يَرَوْاْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ مَّكَّنَّاهُمْ فِي الأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّن لَّكُمْ وَ أَرْسَلْنَا السَّمَاء عَلَيْهِم مِّدْرَارًا وَ جَعَلْنَا الأَنْهَارَ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَ أَنْشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (انعام/۶) أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا (حج/۴۶)

فَإِن يَتُوبُواْ (الکافرون و المشرکون) يَكُ خَيْرًا لَّهُمْ وَ إِن يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ وَ مَا لَهُمْ فِي الأَرْضِ مِن وَلِيٍّ وَ لاَ نَصِيرٍ (توبه/۷۴) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لِيَفْتَدُواْ بِهِ مِنْ عَذَابِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (مائده/۳۶) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ مَاتُواْ وَ هُمْ كُفَّارٌ فَلَن يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِم مِّلْءُ الأرْضِ ذَهَبًا وَ لَوِ افْتَدَى بِهِ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَ مَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ (آل‌عمران/۹۱) ذَلِكُم (عذابكم) بِمَا كُنتُمْ تَفْرَحُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِمَا كُنتُمْ تَمْرَحُونَ (غافر/۷۵) لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَ مَأْوَاهُمُ النَّارُ وَ لَبِئْسَ الْمَصِيرُ (نور/۵۷) أُولَئِكَ لَمْ يَكُونُواْ مُعْجِزِينَ فِي الأَرْضِ (هود/۲۰) وَ مَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَ مَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَ لَا نَصِيرٍ (شوری/۳۱) وَ مَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاء وَ مَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَ لَا نَصِيرٍ (عنکبوت/۲۲) يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۳۳-۳۴) أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُواْ السَّيِّئَاتِ أَن يَخْسِفَ اللّهُ بِهِمُ الأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَشْعُرُونَ (نحل/۴۵) وَ إِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (نمل/۸۲) إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ اسْتَكْبَرُواْ عَنْهَا لاَ تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاء وَ لاَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّى يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ (اعراف/۴۰)

مَن كَانَ يَظُنُّ أَن لَّن يَنصُرَهُ اللَّهُ (النبی) فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاء ثُمَّ لِيَقْطَعْ فَلْيَنظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ (حج/۱۵) إِنَّمَا جَزَاء الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُواْ أَوْ يُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ يُنفَوْاْ مِنَ الأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ* إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ مِن قَبْلِ أَن تَقْدِرُواْ عَلَيْهِمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مائده/۳۳-۳۴) الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الأَرْضِ (بقره/۲۷؛ رعد/۲۵) أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (بقره/۲۷) أُوْلَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ (رعد/۲۵) سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ إِن يَرَوْاْ كُلَّ آيَةٍ لاَّ يُؤْمِنُواْ بِهَا وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الرُّشْدِ لاَ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ كَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ (اعراف/۱۴۶) إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُوْلَئِكَ لَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ (شوری/۴۲) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَ بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَ مَا هُم بِمُؤْمِنِينَ … وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ قَالُواْ إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ (بقره/۸-۱۱) [مثل الذین فی قلوبهم مرض] كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصْابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ و اللّهُ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ (بقره/۱۹)

فَلَوْلاَ كَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِن قَبْلِكُمْ أُوْلُواْ بَقِيَّةٍ يَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِي الأَرْضِ إِلاَّ قَلِيلًا مِّمَّنْ أَنجَيْنَا مِنْهُمْ وَ اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مَا أُتْرِفُواْ فِيهِ وَ كَانُواْ مُجْرِمِينَ (هود/۱۱۶) أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ (ص/۲۸) وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَ اتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ الأَرْضِ وَ لَكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (اعراف/۹۶) وَ مَن يُرِدْ أَن يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقًا حَرَجًا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاء (انعام/۱۲۵) وَ مَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاء فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكَانٍ سَحِيقٍ (حج/۳۱)

السماء و الارض – الاقوام، وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَآ أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ* وَ لَنُسْكِنَنَّكُمُ الأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَخَافَ وَعِيدِ (ابراهیم/۱۳-۱۴) أَوَلَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الأَرْضَ مِن بَعْدِ أَهْلِهَا أَن لَّوْ نَشَاء أَصَبْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَ نَطْبَعُ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لاَ يَسْمَعُونَ (اعراف/۱۰۰) قَالَتْ رُسُلُهُمْ (اقوام الاولين) أَفِي اللّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ (ابراهیم/۱۰ ) مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى يُثْخِنَ فِي الأَرْضِ (انفال/۶۷ )

وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَاء (بقره/۳۰ ) قَالَ [ابليس] يَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَآئِهِمْ فَلَمَّا أَنبَأَهُمْ بِأَسْمَآئِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ أَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ (بقره/۳۳) قَالَ رَبِّ بِمَآ أَغْوَيْتَنِي لأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الأَرْضِ وَ لأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (حجر/۳۹-۴۰ ) وَ قُلْنَا [لادم و زوجه] اهْبِطُواْ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ (بقره/۳۶) قَالَ اهْبِطُواْ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ (اعراف/۲۴ ) فَبَعَثَ اللّهُ غُرَابًا يَبْحَثُ فِي الأَرْضِ لِيُرِيَهُ (ابن آدم) كَيْفَ يُوَارِي سَوْءةَ أَخِيهِ (مائده/۳۱)

[قال نوح لربه] فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا* يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا (نوح/۱۰-۱۱) أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا* وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا* وَ اللَّهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا* ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَ يُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا* وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا* لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (نوح/۱۵-۲۰) فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ* فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاء بِمَاء مُّنْهَمِرٍ* وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (قمر/۱۰-۱۲ ) وَ قَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا* إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَ لَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (نوح/۲۶-۲۷ ) وَ قِيلَ يَا أَرْضُ ابْلَعِي مَاءكِ وَ يَا سَمَاء أَقْلِعِي وَ غِيضَ (هود/۴۴)

[قال هود] يَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا وَ يَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِكُمْ وَ لاَتَتَوَلَّوْاْ مُجْرِمِينَ (هود/۵۲) فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ (فصّلت/۱۵)

وَ إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ (هود/۶۱) وَ كَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا يُصْلِحُونَ (نمل/۴۸) [قال صالح لقومه] وَ لَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ* الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لَا يُصْلِحُونَ (شعراء/۱۵۱- ۱۵۲) وَ اذْكُرُواْ إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاء مِن بَعْدِ عَادٍ وَ بَوَّأَكُمْ فِي الأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورًا وَ تَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا فَاذْكُرُواْ آلاء اللّهِ وَ لاَ تَعْثَوْا فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ (اعراف/۷۴) وَ يَا قَوْمِ هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَلاَ تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ (هود/۶۴؛ اعراف/۷۳)

[قال ابراهیم] رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَ مَا نُعْلِنُ وَ مَا يَخْفَى عَلَى اللّهِ مِن شَيْءٍ فَي الأَرْضِ وَ لاَ فِي السَّمَاء (ابراهیم/۳۸) إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ حَنِيفًا وَ مَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (انعام/۷۹) قَالَ [لابیه و قومه] بَل رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَ أَنَا عَلَى ذَلِكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ (انبیاء/۵۶) وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لأَبِيهِ آزَرَ أَتَتَّخِذُ أَصْنَامًا آلِهَةً إِنِّي أَرَاكَ وَ قَوْمَكَ فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ* وَ كَذَلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ (انعام/۷۴- ۷۵) وَ نَجَّيْنَاهُ وَ لُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ (انبیاء/۷۱) إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (عنکبوت/۳۴)

[قال احد من اخوة یوسف] اقْتُلُواْ يُوسُفَ أَوِ اطْرَحُوهُ أَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِيكُمْ (یوسف/۹) وَ قَالَ الَّذِي اشْتَرَاهُ (یوسف) مِن مِّصْرَ لاِمْرَأَتِهِ أَكْرِمِي مَثْوَاهُ عَسَى أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَ كَذَلِكَ مَكَّنِّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ (یوسف/۲) قَالَ [یوسف لملک] اجْعَلْنِي عَلَى خَزَآئِنِ الأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ* وَ كَذَلِكَ مَكَّنِّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاءُ (یوسف/۵۵- ۵۶) قَالُواْ (اخوة یوسف) تَاللّهِ لَقَدْ عَلِمْتُم مَّا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الأَرْضِ وَ مَا كُنَّا سَارِقِينَ (یوسف/۷۳) قَالَ كَبِيرُهُمْ … فَلَنْ أَبْرَحَ الأَرْضَ حَتَّىَ يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللّهُ لِي (یوسف/۸۰)  [قال یوسف] فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ أَنتَ وَلِيِّي فِي الدُّنُيَا وَ الآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِمًا وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ (یوسف/۱۰۱)

وَ إِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ ارْجُوا الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ لَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (عنکبوت/۳۶) يَا قَوْمِ … فَأَوْفُواْ الْكَيْلَ وَ الْمِيزَانَ وَ لاَ تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (اعراف/۸۵) وَيَا قَوْمِ أَوْفُواْ الْمِكْيَالَ وَ الْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ وَ لاَ تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَ لاَ تَعْثَوْاْ فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ (هود/۸۵) وَ لَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَ لَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (شعراء/۱۸۳) [قالوا اهل الایکة لشعیب] فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (شعراء/۱۸۷)

فَلَمَّا أَنْ أَرَادَ أَن يَبْطِشَ بِالَّذِي هُوَ عَدُوٌّ لَّهُمَا قَالَ يَا مُوسَى أَتُرِيدُ أَن تَقْتُلَنِي كَمَا قَتَلْتَ نَفْسًا بِالْأَمْسِ إِن تُرِيدُ إِلَّا أَن تَكُونَ جَبَّارًا فِي الْأَرْضِ وَ مَا تُرِيدُ أَن تَكُونَ مِنَ الْمُصْلِحِينَ (قصص/۱۹) وَ قَالَ فِرْعَوْنُ يَا هَامَانُ ابْنِ لِي صَرْحًا لَّعَلِّي أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ* أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَى إِلَهِ مُوسَى (غافر/۳۶-۳۷)

قَالَ فِرْعَوْنُ [لموسی] وَ مَا رَبُّ الْعَالَمِينَ* قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ (شعراء/۲۳-۲۴) قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَى* قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَابٍ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَ لَا يَنسَى* الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَ سَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً (طه/۵۱-۵۳) قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسَى (طه/۵۷) قَالَ [موسی] لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنزَلَ هَؤُلاء إِلاَّ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ بَصَآئِرَ (اسراء/۱۰۲) [قال لملئه] يُرِيدُ [موسی] أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ (شعراء/۳۵) وَ قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَونَ أَتَذَرُ مُوسَى وَ قَوْمَهُ لِيُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ وَ يَذَرَكَ وَ آلِهَتَكَ (اعراف/۱۲۷) قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ* يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُمْ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ (اعراف/۱۰۹-۱۱۰) قَالُواْ ( فرعون و ملئه) أَجِئْتَنَا لِتَلْفِتَنَا عَمَّا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءنَا وَ تَكُونَ لَكُمَا الْكِبْرِيَاء فِي الأَرْضِ وَ مَا نَحْنُ لَكُمَا بِمُؤْمِنِينَ (یونس/۷۸) وَ قَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَى وَ لْيَدْعُ رَبَّهُ إِنِّي أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَن يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ (غافر/۲۶)

[قال رجل مؤمن من آل فرعون] يَا قَوْمِ لَكُمُ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ظَاهِرِينَ فِي الْأَرْضِ فَمَن يَنصُرُنَا مِن بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءنَا (غافر/۲۹ ) قَالُوا (آل فرعون لساحران) إِنْ هَذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَن يُخْرِجَاكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِمَا وَ يَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَى (طه/۶۳ ) قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللّهِ وَ اصْبِرُواْ إِنَّ الأَرْضَ لِلّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (اعراف/۱۲۸) عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَ يَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (اعراف/۱۲۹) وَ قَالَ مُوسَى إِن تَكْفُرُواْ أَنتُمْ وَ مَن فِي الأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ (ابراهیم/۸)

[قال قوم قارون له] وَ أَحْسِن كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَ لَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (قصص/۷۷) فَخَسَفْنَا بِهِ وَ بِدَارِهِ الْأَرْضَ فَمَا كَانَ لَهُ مِن فِئَةٍ يَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَ مَا كَانَ مِنَ المُنتَصِرِينَ (قصص/۸۱)

وَ إِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِي الأَرْضِ وَ إِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِينَ (یونس/۸۳) إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ (قصص/۴) وَ اسْتَكْبَرَ هُوَ وَ جُنُودُهُ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَيْنَا لَا يُرْجَعُونَ (قصص/۳۹) فَأَرَادَ أَن يَسْتَفِزَّهُم مِّنَ الأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ جَمِيعًا (اسراء/۱۰۳) فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاء وَ الْأَرْضُ وَ مَا كَانُوا مُنظَرِينَ (دخان/۲۹) وَ لَقَدْ جَاءهُم (قَارُونَ وَ فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ) مُّوسَى بِالْبَيِّنَاتِ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ وَ مَا كَانُوا سَابِقِينَ* فَكُلًّا أَخَذْنَا بِذَنبِهِ … وَ مِنْهُم مَّنْ خَسَفْنَا بِهِ الْأَرْضَ وَ مِنْهُم مَّنْ أَغْرَقْنَا وَ مَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (عنکبوت/۳۹-۴۰) وَ نُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ* وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ نُرِي فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ جُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا كَانُوا يَحْذَرُونَ (قصص/۵-۶) وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُواْ يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَ تَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَى عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ بِمَا صَبَرُواْ وَ دَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَ قَوْمُهُ وَ مَا كَانُواْ يَعْرِشُونَ (اعراف/۱۳۷)

وَ قُلْنَا مِن بَعْدِهِ (فرعون) لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُواْ الأَرْضَ (اسراء/۱۰۴) [قال موسی] يَا قَوْمِ ادْخُلُوا الأَرْضَ المُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللّهُ لَكُمْ وَ لاَ تَرْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِكُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِينَ* قَالُوا يَا مُوسَى إِنَّ فِيهَا قَوْمًا جَبَّارِينَ وَ إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا حَتَّىَ يَخْرُجُواْ مِنْهَا فَإِن يَخْرُجُواْ مِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ (مائده/۲۱- ۲۲) قَالَ [الله] فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ (بنی‌اسرائیل) أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِي الأَرْضِ فَلاَ تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ (مائده/۲۶) فَأَنزَلْنَا عَلَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاء بِمَا كَانُواْ يَفْسُقُونَ (بقره/۵۹) فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُواْ يَظْلِمُونَ (اعراف/۱۶۲) وَ إِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا … كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ مِن رِّزْقِ اللَّهِ وَ لاَ تَعْثَوْاْ فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ (بقره/۶۰ ) وَ إِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَن نَّصْبِرَ عَلَىَ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَ قِثَّآئِهَا وَ فُومِهَا وَ عَدَسِهَا وَ بَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ (بقره/۶۱) قَالَ [موسی] إِنَّهُ (الله) يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لاَّ ذَلُولٌ تُثِيرُ الأَرْضَ وَ لاَ تَسْقِي الْحَرْثَ (بقره/۷۱)

كَتَبْنَا عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنَّهُ مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا وَ مَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا وَ لَقَدْ جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا بِالبَيِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم بَعْدَ ذَلِكَ فِي الأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ (مائده/۳۲) وَ قَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا (اسراء/۴) وَ يَسْعَوْنَ [یهود] فِي الأَرْضِ فَسَادًا (مائده/۶۴) وَ قَطَّعْنَاهُمْ فِي الأَرْضِ أُمَمًا (اعراف/۱۶۸)

يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُم بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لَا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ (ص/۲۶) وَ لَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ* إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ (انبیاء/۱۰۵-۱۰۶)

وَ لِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا (انبیاء/۸۱) فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنسَأَتَهُ (سبأ/۱۴) زَيَّنَ لَهُمُ (امرأة تملک سبأ و قومها) الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ* أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَ مَا تُعْلِنُونَ (نمل/۲۴- ۲۵)

إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ (مائده/۱۱۲) قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ … قَالَ اللّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ (مائده/۱۱۴-۱۱۵)

إِنَّا مَكَّنَّا لَهُ (ذوالقرنین) فِي الْأَرْضِ وَ آتَيْنَاهُ مِن كُلِّ شَيْءٍ سَبَبًا (کهف/۸۴) قَالُوا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَ مَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلَى أَن تَجْعَلَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ سَدًّا (کهف/۹۴)

وَ رَبَطْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ (اصحاب الکهف) إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَن نَّدْعُوَ مِن دُونِهِ إِلَهًا لَقَدْ قُلْنَا إِذًا شَطَطًا (کهف/۱۴) قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا لَهُ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (کهف/۲۶)

وَ مَا نَقَمُوا (اصحاب الاخدود) مِنْهُمْ (المومنین) إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ* الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (بروج/۸-۹)

[قال لقمان] يَا بُنَيَّ إِنَّهَا إِن تَكُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ فَتَكُن فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّمَاوَاتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ (لقمان/۱۶) وَ لَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ (لقمان/۱۸)

وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ (مومن من اصحاب القریة) مِن بَعْدِهِ مِنْ جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ مَا كُنَّا مُنزِلِينَ* إِن كَانَتْ إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (یس/۲۸-۲۹)

[قال رجل مومن لصاحبه الكافر له الجنة] فَعَسَى رَبِّي أَن يُؤْتِيَنِ خَيْرًا مِّن جَنَّتِكَ وَ يُرْسِلَ عَلَيْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِيدًا زَلَقًا (کهف/۴۰)

[يا ايها الرسول] قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاء (بقره/۱۴۴) وَ مَا تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَ مَا تَتْلُو مِنْهُ مِن قُرْآنٍ وَ لاَ تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ وَ مَا يَعْزُبُ عَن رَّبِّكَ مِن مِّثْقَالِ ذَرَّةٍ فِي الأَرْضِ وَ لاَ فِي السَّمَاء وَ لاَ أَصْغَرَ مِن ذَلِكَ وَ لا أَكْبَرَ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (یونس/۶۱) وَ لاَ يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلّهِ جَمِيعًا هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* أَلا إِنَّ لِلّهِ مَن فِي السَّمَاوَات وَ مَن فِي الأَرْضِ (یونس/۶۵- ۶۶) قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ يُحْيِي وَ يُمِيتُ (اعراف/۱۵۸) قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنذِرٌ وَ مَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ* رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (ص/۶۵-۶۶) وَ إِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ* صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ (شوری/۵۲-۵۳) قَالَ [النبی] رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاء وَ الأَرْضِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (انبیاء/۴)

وَ مَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا* رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَ اصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا (مریم/۶۴- ۶۵) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَ كَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا* الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ (فرقان/۵۸- ۵۹) قُلْ أَغَيْرَ اللّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ (انعام/۱۴) قُلْ … نُرَدُّ عَلَى أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الأَرْضِ حَيْرَانَ (انعام/۷۱) قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ عَالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ أَنتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبَادِكَ فِي مَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ* وَ لَوْ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِن سُوءِ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ (زمر/۴۶- ۴۷) وَ لاَ تَمْشِ فِي الأَرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الأَرْضَ وَ لَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا (اسراء/۳۷) وَ لَوْ شَاء رَبُّكَ لآمَنَ مَن فِي الأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا أَفَأَنتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى يَكُونُواْ مُؤْمِنِينَ (یونس/۹۹) وَ إِن تُطِعْ أَكْثَرَ مَن فِي الأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ اللّهِ إِن يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ (انعام/۱۱۶) وَ قَالُواْ )الکافرون( لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الأَرْضِ يَنبُوعًا (اسراء/۹۰) أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاء كَمَا زَعَمْتَ عَلَيْنَا كِسَفًا … أَوْ تَرْقَى فِي السَّمَاء وَ لَن نُّؤْمِنَ لِرُقِيِّكَ حَتَّى تُنَزِّلَ عَلَيْنَا كِتَابًا نَّقْرَؤُهُ (اسراء/۹۲- ۹۳) وَ إِن يَرَوْا كِسْفًا مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا يَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْكُومٌ (طور/۴۴) وَ إِن كَادُواْ لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الأَرْضِ لِيُخْرِجوكَ مِنْهَا وَ إِذًا لاَّ يَلْبَثُونَ خِلافَكَ إِلاَّ قَلِيلًا (اسراء/۷۶) وَ إِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَن تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاء فَتَأْتِيَهُم بِآيَةٍ وَ لَوْ شَاء اللّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَى (انعام/۳۵) فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ* يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (دخان/۱۰- ۱۱(

[القران] تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَى (طه/۴) الَر كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ* اللّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ (ابراهیم/۱-۲) [تنزيل الكتاب و ارسال المرسلين] رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ (دخان/۶-۷) قُلْ أَنزَلَهُ (الكتاب) الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا (فرقان/۶( وَ إِذْ قَالُواْ )الکافرون( اللَّهُمَّ إِن كَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِندِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِّنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (انفال/۳۲) وَ لَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى [لم یومنوا] (رعد/۳۱) يَقُولُونَ )المشرکون( تَقَوَّلَهُ بَل لَّا يُؤْمِنُونَ (طور/۳۳) أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ (طور/۳۶)

وَ أَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ (المومنین) لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا مَّا أَلَّفَتْ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ (انفال/۶۳) يُنَزِّلُ [الله] عَلَيْكُم مِّن السَّمَاء مَاء لِّيُطَهِّرَكُم بِهِ وَ يُذْهِبَ عَنكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَ لِيَرْبِطَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَ يُثَبِّتَ بِهِ الأَقْدَامَ (انفال/۱۱) [فی يوم حنين] ضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُم مُّدْبِرِينَ (توبه/۲۵) وَ [الله] عَلَى الثَّلاَثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُواْ حَتَّى إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَ ضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنفُسُهُمْ وَ ظَنُّواْ أَن لاَّ مَلْجَأَ مِنَ اللّهِ إِلاَّ إِلَيْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُواْ (توبه/۱۱۸) عَلِمَ [ربک] أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرْضَى وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ (مزمّل/۲۰)

غُلِبَتِ الرُّومُ* فِي أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ*  فِي بِضْعِ سِنِينَ (روم/۲-۴)

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِيَ آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ* وَ لَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَ لَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَوَاهُ (اعراف/۱۷۵-۱۷۶) قُلْ [للاعراب] أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِينِكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (حجرات/۱۶) إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَ اللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (حجرات/۱۸)

يَا أَهْلَ الْكِتَابِ … إِنَّمَا اللّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ سُبْحَانَهُ أَن يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَات وَ مَا فِي الأَرْضِ (نساء/۱۷۱) يَسْأَلُكَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَن تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَابًا مِّنَ السَّمَاءِ (نساء/۱۵۳) وَ أَنزَلَ [الله] الَّذِينَ ظَاهَرُوهُم (المشرکین) مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن صَيَاصِيهِمْ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَرِيقًا* وَ أَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَ دِيَارَهُمْ وَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَرْضًا لَّمْ تَطَؤُوهَا (احزاب/۲۶- ۲۷)

[یا ایها المشرکون] فَسِيحُواْ فِي الأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ اعْلَمُواْ أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللّهِ (توبه/۲) [یا ایها المنافقون] فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِن تَوَلَّيْتُمْ أَن تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ (محمّد/۲۲) [منافقون] هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنفِقُوا عَلَى مَنْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَنفَضُّوا وَ لِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ (منافقون/۷) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يُشْهِدُ اللّهَ عَلَى مَا فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ* وَ إِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيِهَا وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ (بقره/۲۰۴- ۲۰۵)