چکیده: خدا کسانی را که او و پیامبرش را آزار می‌دهند، در دنیا و آخرت لعنت کرده و  عذاب می‌کند. کسانی که مومنان را بدون این که عمل زشتی مرتکب شده باشند، آزار می‌دهند، گناه آشکاری مرتکب شده‌اند. پروردگار مقرّر کرده که به پدر و مادر خود آزار نرسانید. کسانی که اموال خود را بدون منّت و آزار انفاق می‌کنند، نزد پروردگارشان، پاداش دارند. خدا تکالیف را در هنگام سختی و آزار تخفیف داده است و کسانی را که در راه او آزار ببینند، پاداش می‌دهد. پیامبران در راه خدا آزار دیدند و شکیبایی کردند، خدا آنها را یاری کرد.

بی‌گمان کسانی که خدا و پیامبر او را آزار می‌دهند، خدا آنها را در دنیا و آخرت لعنت کرده و برای آنها عذابی خفّت‌آور آماده کرده است. کسانی که مردان و زنان مومن را بدون آن‌که مرتکب [عمل زشتی] شده باشند، آزار می‌دهند، قطعاً تهمت و گناهی آشکار را بر دوش گرفته‌اند (احزاب/۵۷-۵۷).

کسانی که هجرت کرده، از خانه‌های خود رانده شده، در راه من آزار دیده، جنگیده و کشته شده‌اند، بدی‌های آنها را از آنان می‌زدایم و آنها را به باغ‌هایی که از زیر آن نهرها روان است، داخل می‌کنم. پاداشی است از جانب خدا و پاداش نیکو نزد خداست (آل‌عمران/۱۹۵).

کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند سپس به دنبال آن منّـت و آزاری روا نمی‌دارند، پاداش آنها برایشان نزد پروردگارشان است. بیمی بر آنها نیست و اندوهگین نمی‌شوند. گفتاری پسندیده و گذشت بهتر از صدقه‌ای است که آزاری به دنبال آن باشد. خدا بی‌نیاز بردبار است. ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صدقه‌های خود را با منّت و آزار باطل نکنید. مانند کسی که مال خود را برای خودنمایی به مردم انفاق می‌کند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد پس مَثَََل او همچون سنگ خارایی است که بر روی آن خاکی است و رگباری به آن رسیده و آن را سخت و صاف بر جای نهاده است. آنان نیز از آن‌چه به دست آورده‌اند، بهره‌ای نمی‌برند. خدا گروه کافران را هدایت نمی‌کند … آیا کسی از شما دوست دارد باغی از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر آنها نهرها روان است و برای او در آن از هر نوع میوه‌ای فراهم باشد و در حالی که او را پیری رسیده و فرزندانی خردسال دارد، ناگهان گردبادی بر آن بزند و یکسر بسوزد؟ [این مَثَل قومی است که اموال خود را با منّت و آزار انفاق می‌کنند]. این‌گونه خدا آیات را برای شما روشن می‌گرداند تا بیندیشید (بقره/۲۶۲-۲۶۶). پروردگار تو مقرّر کرده که جز او را نپرستید و به پدر و مادر احسان کنید. اگر یکی از آنها یا هر دو در کنار تو، به پیری رسند، به آنها اُف نگو و بر آنها بانگ نزن. با آنها کریمانه سخن بگوی. از سر مهربانی بال فروتنی بر آنها بگستر (اسراء/۲۳-۲۴).

از تو عادت ماهانه می‌پرسند. بگو، آن آزاری است پس هنگام عادت ماهانه، از زنان کناره‌گیری کنید و به آنها نزدیک نشوید تا پاک شوند پس چون پاک شدند، از همان‌جا که خدا به شما فرمان داده، با آنان آمیزش کنید. خدا توبه‌‌کاران و پاکیزگان را دوست دارد (بقره/۲۲۲).

چون در زمین سفر کردید، اگر بیم داشتید که آنان که کفر ورزیده‌اند، به شما آزار برسانند، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید زیرا کافران پیوسته برای شما دشمنی آشکار هستند. چون [در هنگام خطر] در میان ایشان بودی و بر آنها نماز برپا کردی، باید یک گروه از آنان با تو، به نماز ایستند و سلاح‌هایشان را با خود داشته باشند و چون به سجده رفتند، باید پشت سر شما قرار گیرند و گروه دیگری که نماز نخوانده‌اند، بیایند و با تو نماز گزارند و احتیاط کنند و جنگ‌افزارهای خود را برگیرند. کافران آرزو دارند شما از جنگ‌افزارهای و کالاهای خود غافل شوید تا ناگهان بر شما بتازند. اگر از باران آزار می‌برید یا بیمار هستید، گناهی بر شما نیست که سلاح‌های خود را [بر زمین] گذارید و احتیاط کنید (نساء/۱۰۱-۱۰۲). برای خدا حج و عمره را به پایان رسانید و اگر بازداشته شدید، آنچه از قربانی میسّر است، [انجام دهید]. تا قربانی به قربانگاه نرسیده، سر خود را نتراشید. هر کس از شما بیمار باشد یا در سر آزاری داشته باشد [و ناچار شود در احرام سر بتراشد]، به عوض آن روزه‌ای بگیرد یا صدقه‌ای دهد یا قربانی کند (بقره/۱۹۶).

از میان شما آن دو نفر را که مرتکب زشتکاری می‌شوند، آزارشان دهید پس اگر توبه کردند و درستکار شدند از آنها دست بردارید زیرا خدا توبه‌پذیر مهربان است (نساء/۱۶).

آزار- اقوام، [پیامبران به اقوام خود گفتند:] چرا بر خدا توکّل نکنیم و حال آن که ما را به راه‌هایمان هدایت کرده است؟ البته بر آزاری که به ما رساندید، شکیبایی خواهیم کرد. توکّل‌کنندگان باید تنها بر خدا توکّل کنند (ابراهیم/۱۲).

[صالح به قوم خود گفت:] این شتر خداست. نشانه‌ای برای شماست پس او را رها کنید که در زمین خدا  بخورد و به او آزاری نرسانید که عذابی نزدیک و دردناک شما را فراگیرد (اعراف/۷۳؛ هود/۶۴). گفت: این مادّه شتری است. نوبتی از آب، برای اوست و روزی معیّن، نوبت آب شماست. هیچ آزاری به او نرسانید که شما را عذاب روزی بزرگ فرا می‌گیرد (شعراء/۱۵۵-۱۵۶).

[قوم موسی] گفتند: پیش از آن که تو نزد ما بیایی و بعد از آن که به سوی ما آمدی، مورد آزار قرار گرفتیم گفت: امید که پروردگار شما، دشمن شما را هلاک کند و شما را روی زمین جانشین سازد آنگاه بنگرد چگونه عمل می‌کنید (اعراف/۱۲۹). موسی به قوم خود گفت: ای قوم من، چرا مرا آزار می‌دهید در حالی ‌که می‌دانید من فرستاده خدا به سوی شما هستم؟ پس چون منحرف شدند، خدا دل‌های آنها را منحرف کرد. خدا مردم نافرمان را هدایت نمی‌کند (صف/۵).

[ای پیامبر]، بی‌تردید پیش از تو نیز پیامبرانی تکذیب شدند ولی بر آنچه تکذیب شدند و آزار دیدند، شکیبایی کردند تا یاری ما به آنها رسید. برای کلمات خدا تغییر‌ دهنده‌ای نیست. مسلماً اخبار پیامبران به تو رسیده است (انعام/۳۴). کافران و منافقان را فرمان نبر. از آزار آنها بگذر و بر خدا توکّل کن. کارسازی خدا کفایت می‌کند (احزاب/۴۸). ای پیامبر، به زنان و دختران خود و به زنان مومنان بگو، پوشش‌های خود را بر خود گیرند. این نزدیکتر است تا شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند. خدا آمرزنده مهربان است (احزاب/۵۹).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، داخل اتاق‌های پیامبر نشوید مگر آن که برای طعامی به شما اجازه داده شود، آن هم بدونِ آن که در انتظار آماده شدنِ آن باشید ولی هنگامی که دعوت شدید، داخل شوید و وقتی غذا خوردید، پراکنده شوید، بدونِ آن که سرگرم سخنی شوید. این، پیامبر را آزار می‌دهد و او از شما شرم می‌کند حال آن که خدا از حق شرم نمی‌کند. چون از زنانِ [پیامبر] چیزی خواستید، از پشت پرده بخواهید. این برای دل‌های شما و دل‌های آنها پاکیزه‌تر است. شما حق ندارید، رسول خدا را برنجانید. نباید زنان او را پس از او، به نکاح خود درآورید زیرا این نزد خدا همواره، [گناهی] بزرگ است (احزاب/۵۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، مانند کسانی نباشید که موسی را آزار دادند و خدا او را از آن‌چه گفتند، مبرّا ساخت و او نزد خدا آبرومند بود (احزاب/۶۹). اگر [کافران] بر شما دست یابند، دشمن شما شوند، به آزار شما می‌پردازند و زبان خود را به سوی شما، به بدی می‌گشایند و دوست دارند که شما نیز کافر شوید (ممتحنه/۲). قطعاً در مال‌ها و جان‌هایتان آزموده خواهید شد و از کسانی که پیش از شما به آنان کتاب داده شده و از کسانی که به شرک گراییده‌اند، آزار بسیاری خواهید شنید. اگر صبر کنید و تقوا پیشه کنید، این از عزم استوار شما در کارهاست (آل‌عمران/۱۸۶). آنان (اهل‌کتاب) هرگز به شما زیانی نخواهند رسانید جز آزاری اندک. اگر با شما بجنگند، به شما پشت کنند سپس یاری نخواهند شد (آل‌عمران/۱۱۱).

از آنها (منافقان) کسانی هستند که پیامبر را آزار می‌دهند و می‌گویند: او زودباور است. بگو، گوش خوبی برای شماست. به خدا ایمان دارد. مومنان را باور می‌کند و برای کسانی از شما که ایمان آورده‌اند، رحمتی است. کسانی که پیامبر خدا را آزار می‌رسانند، عذابی پردرد دارند (توبه/۶۱). به راستی خدا کسانی از شما را که [از جنگ] باز می‌داشتند و کسانی که به برادرانِ خود می‌گفتند: به سوی ما بیایید [و به جنگ نروید]، به خوبی می‌شناسد و جز اندکی به جهاد نمی‌آیند. آنان در حق شما بخیل هستند و چون بیمی فرا رسد، آنها را می‌بینی در حالی که دیدگان آنها مانند کسی که از مرگ بیهوش می‌شوند، به سوی تو می‌نگرند و چون آن بیم برطرف گردد، با زبان‌های تند، شما را می‌آزارند. بر مال حریصند. اینان هستند که ایمان نیاورده‌اند. خدا اعمال آنها را تباه می‌گرداند. این کار بر خدا آسان است (احزاب/۱۸-۱۹).

از میان مردم کسانی هستند که می‌گویند: به خدا ایمان داریم و چون در راه خدا آزار ببینند، فتنه و آزار مردم را مانند عذاب خدا قرار می‌دهند. اگر از جانب پروردگارت یاری رسد، حتماً خواهند گفت: ما با شما بودیم. آیا خدا به آن‌چه در دل‌های جهانیان است، داناتر نیست (عنکبوت/۱۰)؟

شکنجه، شر، بدی

إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِينًا* وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِينًا (احزاب/۵۷-۵۸)

فَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَ أُخْرِجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَ أُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَ قَاتَلُواْ وَ قُتِلُواْ لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَ لأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّن عِندِ اللّهِ وَ اللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ (آل‌عمران/۱۹۵)

الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ثُمَّ لاَ يُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُواُ مَنًّا وَ لاَ أَذًى لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ* قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِّن صَدَقَةٍ يَتْبَعُهَآ أَذًى وَ اللّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٌ* یا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَ الأذَى كَالَّذِي يُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَ لاَ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا لاَّ يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِّمَّا كَسَبُواْ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ … أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَن تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَ أَعْنَابٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ لَهُ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَ أَصَابَهُ الْكِبَرُ وَ لَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَاء فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمُ الآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ (بقره/۲۶۲-۲۶۶) وَ قَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَ لاَ تَنْهَرْهُمَا وَ قُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا* وَ اخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ (اسراء/۲۳-۲۴)

وَ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُواْ النِّسَاء فِي الْمَحِيضِ وَ لاَ تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىَ يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ (بقره/۲۲۲)

وَ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُواْ مِنَ الصَّلاَةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُواْ لَكُمْ عَدُوًّا مُّبِينًا* وَ إِذَا كُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاَةَ فَلْتَقُمْ طَآئِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَكَ وَ لْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْيَكُونُواْ مِن وَرَآئِكُمْ وَ لْتَأْتِ طَآئِفَةٌ أُخْرَى لَمْ يُصَلُّواْ فَلْيُصَلُّواْ مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً وَ لاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن كَانَ بِكُمْ أَذًى مِّن مَّطَرٍ أَوْ كُنتُم مَّرْضَى أَن تَضَعُواْ أَسْلِحَتَكُمْ وَ خُذُواْ حِذْرَكُمْ (نساء/۱۰۱-۱۰۲) وَ أَتِمُّواْ الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ (بقره/۱۹۶)

وَ اللَّذَانَ يَأْتِيَانِهَا (الفاحشة) مِنكُمْ فَآذُوهُمَا فَإِن تَابَا وَ أَصْلَحَا فَأَعْرِضُواْ عَنْهُمَا إِنَّ اللّهَ كَانَ تَوَّابًا رَّحِيمًا (نساء/۱۶)

الاذی- الاقوام، [قالوا النَّبیین لقومهم] وَ مَا لَنَا أَلاَّ نَتَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ وَ قَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَ لَنَصْبِرَنَّ عَلَى مَا آذَيْتُمُونَا وَ عَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ (ابراهیم/۱۲)

[قال صالح لقومه] وَ يَا قَوْمِ هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَ لاَ تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِيبٌ (هود/۶۴) هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَ لاَ تَمَسُّوهَا بِسُوَءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (اعراف/۷۳) قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ* وَ لَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (شعراء/۱۵۵-۱۵۶)

قَالُواْ [قوم موسی] أُوذِينَا مِن قَبْلِ أَن تَأْتِينَا وَ مِن بَعْدِ مَا جِئْتَنَا قَالَ عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَ يَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (اعراف/۱۲۹) وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَ قَد تَّعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَ اللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (صف/۵)

[يا ایها الرسول] لَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ فَصَبَرُواْ عَلَى مَا كُذِّبُواْ وَ أُوذُواْ حَتَّى أَتَاهُمْ نَصْرُنَا وَ لاَ مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللّهِ وَ لَقدْ جَاءكَ مِن نَّبَإِ الْمُرْسَلِينَ (انعام/۳۴) وَ لَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَ الْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ كَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا (احزاب/۴۸) يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَ بَنَاتِكَ وَ نِسَاء الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (احزاب/۵۹)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَن يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَ لَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنكُمْ وَ اللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ وَ إِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ (نساء النّبی) مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاء حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ مَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَ لَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمًا (احزاب/۵۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَ كَانَ عِندَ اللَّهِ وَجِيهًا (احزاب/۶۹) إِن يَثْقَفُوكُمْ [الکفّار] يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاء وَ يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُم بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ (ممتحنه/۲) لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوَالِكُمْ وَ أَنفُسِكُمْ وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَ مِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ أَذًى كَثِيرًا وَ إِن تَصْبِرُواْ وَ تَتَّقُواْ فَإِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الأُمُورِ (آل‌عمران/۱۸۶) لَن يَضُرُّوكُمْ (اهل الکتاب) إِلاَّ أَذًى وَ إِن يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الأَدُبَارَ ثُمَّ لاَ يُنصَرُونَ (آل‌عمران/۱۱۱)

وَ مِنْهُمُ (المنافقون) الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يِقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ رَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ آمَنُواْ مِنكُمْ وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (توبه/۶۱) قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنكُمْ وَ الْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا وَ لَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا* أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذَا جَاء الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَى عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُم بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُوْلَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَ كَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا (احزاب/۱۸-۱۹)

وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَ لَئِن جَاء نَصْرٌ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ أَوَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ الْعَالَمِينَ (عنکبوت/۱۰)