چکیده: باقیات صالحات نزد پروردگار، بهترین پاداش و بهترین آرزو است.  شیطان گفت: مردم را گمراه می‌کنم و دچار آرزوهای دور و دراز خواهم کرد. خدا می‌فرماید: مگر انسان آن‌چه را آرزو کند دارد؟ آن‌چه خدا با آن بعضی را بر بعضی برتری داده، آرزو نکنید. از فضل خدا درخواست کنید. ای پیامبر، کافران را واگذار تا آرزوها آنها را سرگرم کند. کافران و بسیاری از اهل‌کتاب آرزو دارند که کاش مومنان نیز کافر شوند تا با هم برابر شوند. یهودیان آرزوهای ناروایی داشتند. در قیامت کسانی که کفر ورزیدند و از پیامبر نافرمانی کرده‌اند، آرزو می‌کنند کاش با خاک یکسان می‌شدند.

باقیات الصالحات نزد پروردگارت بهترین پاداش [را دارد] و بهترین، آرزو است (کهف/۴۶). مَثَل کسانى که اموال خود را براى طلب خشنودى خدا و استوارى روحشان انفاق مى‏ کنند، همچون مَثَل باغى است که بر تپّه‌ای است. [اگر] رگبارى بر آن برسد، دو برابر میوه می‌دهد و اگر رگبارى هم به آن نرسد، بارانِ ریزى [براى آن کافی است]. خدا به آن‌چه انجام مى ‏دهید بینا است‏. آیا کسى از شما آرزو دارد که باغى از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر آنها نهرها جاری است‏ و او در آن (باغ‏) از هر گونه محصولی دارد، در حالى‌که او را پیرى رسیده و فرزندانى خردسال دارد، [ناگهان‏] گردبادى آتشین بر آن برسد و بسوزد؟ این‌گونه‏، خدا آیات را براى شما بیان می‌کند، باشد که شما بیندیشید (بقره/۲۶۵-۲۶۶)

خدا او [شیطان] را لعنت کند. گفت: بی‌گمان از میان بندگانت نصیبی معین بر خواهم گرفت. آنان را سخت گمراه می‌کنم و دچار آرزوهای دور و دراز خواهم کرد. … هر کس به جای خدا شیطان را دوست گیرد، قطعاً دستخوش زیان آشکاری شده است. شیطان به آنان وعده می‌دهد و آنان را در آرزوها می‌افکند و جز فریب وعده نمی‌دهد. جایگاه آنان جهنّم است و از آن راه گریزی نیابند (نساء/۱۱۸-۱۲۱). پیش از تو هیچ رسول و پیامبری نفرستادیم جز این‌که هرگاه چیزی آرزو می‌کرد، شیطان در آنچه او آرزو کرده بود [مطالبی] القا می‌کرد، پس خدا آنچه را شیطان القا می‌کرد، محو می‌گردانید سپس خدا آیات خود را استوار می‌ساخت. خدا دانای حکیم است (حج/۵۲).

آنچه را خدا با آن بعضی از شما را بر بعضی برتری داده، آرزو نکنید. برای مردان از آنچه کسب کرده‌اند، بهره‌ای است و برای زنان از آنچه کسب کرده‌اند، بهره‌ای است. از فضل خدا درخواست کنید زیرا خدا به هر چیزی داناست (نساء/۳۲). مگر انسان آنچه را آرزو کند، دارد؟ پس آن سرا و این سرا از آن خداست (نجم/۲۴-۲۵).

[به یاد آورید] هنگامی را که خدا یکی از دو دسته [کاروان تجاری قریش یا سپاه ابوسفیان] را به شما وعده داد که از شما باشد و شما آرزو داشتید که دسته بی‌سلاح برای شما باشد و خدا می‌خواست حق را با کلمات خود ثابت و کافران را ریشه‌کن کند تا حق را تثبیت کند و باطل را نابود کند هر چند مجرمان خوش نداشته باشند (انفال/۷-۸). شما مرگ را پیش از آن که با آن روبه‌رو شوید سخت آرزو می‌کردید پس آن را دیدید و نگاه می‌کردید (آل‌عمران/۱۴۳). اینان (کارشکنان شما و آنان که به براداران خود می‌گفتند: نزد ما بیایید و جز اندکی به جهاد روی نمی‌آوردند)، می‌پندارند که دسته‌های دشمن نرفته‌اند. اگر دسته‌های دشمن باز آیند، آرزو می‌کنند کاش میان اعراب بادیه‌نشین بودند و از خبرهای شما جویا می‌شدند. اگر در میان شما بودند جز اندکی جنگ نمی‌کردند (احزاب/۲۰).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از غیر خودتان همراز نگیرید. [آنان] از هیچ کار ناپسندی در حق شما کوتاهی نمی‌ورزند. آرزو دارند که در رنج بیفتید. دشمنی از لحن و سخن آنان آشکار است. آنچه سینه‌های آنان نهان می‌کند، بزرگتر است. در حقیقت ما نشانه‌ها را برای شما بیان کردیم، اگر تعقل کنید (آل‌عمران/۱۱۸). [دشمن من و دشمن خودتان] اگر برشما دست یابند، دشمن شما باشند. بر شما به بدی، دست و زبان بگشایند. آنان آرزو دارند کافر شوید (ممتحنه/۲). [کافران] همان‌گونه که خود کافر شده‌اند، آرزو می‌کنند، [شما] کافر شوید تا با هم برابر شوید پس از میان آنان برای خود دوستانی اختیار نکنید تا در راه خدا هجرت کنند (نساء/۸۹). [در نماز خوف] جنگ افزارهای خود را برگیرید. کافران آرزو دارند که شما از اسلحه‌ها و ساز و برگ خود غافل شوید تا ناگهان بر شما هجوم برند (نساء/۱۰۲). چه بسا کسانی که کافر شدند، [در قیامت] آرزو می‌کنند کاش مسلمان بودند. آنان را بگذار تا بخورند و برخوردار شوند و آرزوها سرگرمشان کند پس به زودی خواهند دانست (حجر/۲-۳).

از تکذیب‌کنندگان اطاعت نکن. آرزو دارند نرمى کنى تا نرمى نمایند (قلم/۶-۸)

آنان (بنی‌اسراییل) را مسلماً حریص‌ترین مردم به زندگی، [حتی‌حریص‌تر] از کسانی که شرک می‌ورزند، خواهی یافت. هر یک از آنان آرزو دارند کاش هزار سال عمر کنند [با آن‌که اگر چنین عمری به او داده شود]، او را از عذاب، دور نتواند داشت. خدا بر آنچه می‌کنند، بیناست (بقره/۹۶). بسیاری از اهل‌کتاب پس از این‌که حق برای آنان آشکار شد، از روی حسدی که در وجودشان بود آرزو می‌کردند شما را بعد از ایمانتان کافر گردانند. پس عفو کنید و درگذرید تا خدا فرمان خود را بیاورد. خدا بر هر کاری تواناست (بقره/۱۰۹). گروهی از اهل‌کتاب آرزو می‌کنند کاش شما را گمراه می‌کردند در صورتی که جز خودشان را گمراه نمی‌کنند و نمی‌فهمند (آل‌عمران/۶۹).

[پاداش و کیفر] به آرزوی شما و اهل‌کتاب نیست. هرکس بدی کند در برابر آن کیفر می‌بیند و جز خدا برای خود یار و یاوری نمی‌یابد (نساء/۱۲۳). آنان (اهل‌کتاب) گفتند: هرگز کسی به بهشت درنیاید مگر آن که یهودی یا ترسا باشد. این آرزوی آنان است. بگو، اگر راست می‌گویید دلیل خود را بیاورید (بقره/۱۱۱). بگو، اگر نزد خدا سرای بازپسین به شما اختصاص دارد نه مردم دیگر، پس اگر راست می‌گویید آرزوی مرگ کنید. ولی به سبب کارهایی که از پیش کرده‌اند، هرگز آن را آرزو نخواهند کرد. خدا به ستمگران دانا است (بقره/۹۴-۹۵). بگو، ای کسانی که یهودی شده‌اید، اگر می‌پندارید شما دوستان خدا هستید نه مردم دیگر، اگر راست می‌گویید آرزوی مرگ کنید. هرگز آن ‌را به سبب آنچه از پیش با دست خود فرستاده‌اند، آرزو نخواهند کرد. خدا به ستمگران داناست (جمعه/۶-۷). بعضی از آنان بی‌سوادانی هستند که کتاب خدا را جز آرزوهای بیهوده نمی‌دانند و فقط گمان می‌برند (بقره/۷۸).

لوط گفت: کاش در برابر شما قدرتی داشتم یا به تکیه گاهی محکم پناه می‌بردم (هود/۸۰).

قارون با زینت خود بر قومش نمایان شد. کسانی که خواستار زندگی دنیا بودند، گفتند: ای کاش، مثل آن چه به  قارون داده شد، به ما هم داده می‌شد. واقعاً او صاحب بهره بزرگی است (قصص/۷۹). [آنگاه که او را با خانه‌اش به زمین فرو بردیم]، همان کسانی که دیروز آرزو داشتند به جای او باشند، صبحگاهان می‌گفتند: وای مثل این‌که خدا روزی را برای هر کس از بندگان خود بخواهد گشاده یا تنگ می‌گرداند. اگر خدا بر ما منت ننهاده بود، ما را هم به زمین فرو برده بود. وای، گویی کافران رستگار نمی‌گردند (قصص/۸۲).

آن گاه که درد زایمان او (مریم) را به سوی تنه درخت کشانید، گفت: ای کاش پیش از این مرده و یکسر از یاد رفته بودم (مریم/۲۳).

روزی که هر کس آنچه کار نیک به جای آورده و آنچه بدی مرتکب شده حاضر می‌یابد، آرزو می‌کند کاش میان او و آن [کارهای بد]، فاصله‌ای دور بود. خدا شما را از [کیفر] خود می‌ترساند. خدا به بندگان مهربان است (آ‌ل‌عمران/۳۰). آن روز کسانی که کفر ورزیده‌اند و از پیامبر نافرمانی کرده‌اند، آرزو می‌کنند ای کاش با خاک یکسان می‌شدند. از خدا هیچ سخنی را پوشیده نمی‌توانند دارند (نساء/۴۲). [در آن روز منافقان مومنان را] ندا می‌دهند که آیا ما با شما نبودیم؟ می‌گویند: چرا. ولی شما خودتان را در بلا افکندید، امروز و فردا کردید، تردید آوردید و آرزوها شما را فریفت تا فرمان خدا آمد. [شیطانِ] مغرورکننده، شما را درباره خدا فریب داد پس امروز نه از شما و نه از کسانی که کافر شدند عوضی پذیرفته نمی‌شود. جایگاه شما آتش است. همان سزاوار شماست و بد سرانجامی است (حدید/۱۴-۱۵). گناهکار آرزو می‌کند کاش برای رهایی از عذاب آن روز، می‌توانست پسران، همسر، برادر، قبیله خود و هر کس را در روی زمین است همه را یکجا عوض می‌داد و خود را رها می‌کرد. نه چنین است (معارج/۱۱-۱۴).

الْمَالُ وَ الْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ الْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَ خَيْرٌ أَمَلًا ﴿کهف/۴۶﴾. وَ مَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَ تَثْبِيتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِن لَّمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ وَ اللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ* أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَن تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَ أَعْنَابٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ لَهُ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَ أَصَابَهُ الْكِبَرُ وَ لَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَاء فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمُ الآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ (بقره/۲۶۵ -۲۶۶)

لَّعَنَهُ اللّهُ (شیطان) وَ قَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا* وَ لأُضِلَّنَّهُمْ وَ لأُمَنِّيَنَّهُمْ … وَ مَن يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِّن دُونِ اللّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُّبِينًا* يَعِدُهُمْ وَ يُمَنِّيهِمْ وَ مَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلاَّ غُرُورًا* أُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ لاَ يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا ﴿نساء/۱۱۸-۱۲۱﴾ وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ وَ لَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿حج/۵۲﴾.

وَ لاَ تَتَمَنَّوْاْ مَا فَضَّلَ اللّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ لِّلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِّمَّا اكْتَسَبُواْ وَ لِلنِّسَاء نَصِيبٌ مِّمَّا اكْتَسَبْنَ وَ اسْأَلُواْ اللّهَ مِن فَضْلِهِ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا ﴿نساء/۳۲﴾ أَمْ لِلْإِنسَانِ مَا تَمَنَّى* فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَى ﴿نجم/۲۴-۲۵﴾.

وَ إِذْ يَعِدُكُمُ اللّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتِيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَ تَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَ يُرِيدُ اللّهُ أَن يُحِقَّ الحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَ يَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ* لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَ يُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ ﴿انفال/۷-۸﴾ وَ لَقَدْ كُنتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِن قَبْلِ أَن تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَ أَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿آل‌عمران/۱۴۳﴾ يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَ إِن يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُم بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنبَائِكُمْ وَ لَوْ كَانُوا فِيكُم مَّا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا ﴿احزاب/۲۰﴾.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ لاَ يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّواْ مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاء مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَ مَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الآيَاتِ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ (آل‌عمران/۱۱۸) إِن يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاء وَيَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُم بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ (ممتحنه/۲) وَدُّوا [كافران] لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُواْ فَتَكُونُونَ سَوَاء فَلاَ تَتَّخِذُواْ مِنْهُمْ أَوْلِيَاء حَتَّىَ يُهَاجِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ﴿نساء/۸۹﴾ [في الصلاه الخوف]؟ و لْيَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً ﴿نساء/۱۰۲﴾ رُّبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ كَانُواْ مُسْلِمِينَ* ذَرْهُمْ يَأْكُلُواْ وَ يَتَمَتَّعُواْ وَ يُلْهِهِمُ الأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ﴿حجر/۲-۳﴾.

فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ* وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ (قلم/۶-۸)

وَ لَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَى حَيَاةٍ وَ مِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَ مَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَن يُعَمَّرَ وَ اللّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ ﴿بقره/۹۶﴾ وَدَّ كَثِيرٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُم مِّن بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُواْ وَ اصْفَحُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿بقره/۱۰۹﴾ وَدَّت طَّآئِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يُضِلُّونَكُمْ وَ مَا يُضِلُّونَ إِلاَّ أَنفُسَهُمْ وَ مَا يَشْعُرُونَ ﴿آل‌عمران/۶۹﴾.

لَّيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَ لا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ مَن يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَ لاَ يَجِدْ لَهُ مِن دُونِ اللّهِ وَلِيًّا وَ لاَ نَصِيرًا ﴿نساء/۱۲۳﴾ وَ قَالُواْ لَن يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلاَّ مَن كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَى تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ قُلْ هَاتُواْ بُرْهَانَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿بقره/۱۱۱﴾ قُلْ إِن كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الآَخِرَةُ عِندَ اللّهِ خَالِصَةً مِّن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُاْ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* وَ لَن يَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمينَ ﴿بقره/۹۴-۹۵﴾ قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِن زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاء لِلَّهِ مِن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* وَ لَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ ﴿جمعه/۶-۷﴾ وَ مِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لاَ يَعْلَمُونَ الْكِتَابَ إِلاَّ أَمَانِيَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَظُنُّونَ ﴿بقره/۷۸﴾.

قَالَ (لوط) لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَى رُكْنٍ شَدِيدٍ ﴿هود/۸۰﴾.

فَخَرَجَ ﴿قارون﴾ عَلَى قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ قَالَ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنيَا يَا لَيْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِيَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٍ ﴿قصص/۷۹﴾ وَ أَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ يَقُولُونَ وَ يْكَأَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ يَقْدِرُ لَوْلَا أَن مَّنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا وَ يْكَأَنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ ﴿قصص/۸۲﴾.

فَأَجَاءهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَ كُنتُ نَسْيًا مَّنسِيًّا ﴿مریم/۲۳﴾.

يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَ مَا عَمِلَتْ مِن سُوَءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَ بَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا وَ يُحَذِّرُكُمُ اللّهُ نَفْسَهُ وَ اللّهُ رَؤُوفُ بِالْعِبَادِ ﴿آل‌عمران/۳۰﴾ يَوْمَئِذٍ يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ عَصَوُاْ الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّى بِهِمُ الأَرْضُ وَ لاَ يَكْتُمُونَ اللّهَ حَدِيثًا ﴿نساء/۴۲﴾ يُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَكُن مَّعَكُمْ قَالُوا بَلَى وَ لَكِنَّكُمْ فَتَنتُمْ أَنفُسَكُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْكُمُ الْأَمَانِيُّ حَتَّى جَاء أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ* فَالْيَوْمَ لَا يُؤْخَذُ مِنكُمْ فِدْيَةٌ وَ لَا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مَأْوَاكُمُ النَّارُ هِيَ مَوْلَاكُمْ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿حدید/۱۴-۱۵﴾. يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ* وَ صَاحِبَتِهِ وَ أَخِيهِ* وَ فَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْويهِ* وَ مَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ ﴿معارج/۱۱-۱۴﴾.