چکیده: پروردگار به فرشتگان گفت: من بشری را از گِل خواهم آفرید. در زمین خلیفه‌ای قرار خواهم داد. پس چون او را سامان دادم و از روح خود در آن دمیدم، برای او سجده کنید. خدا همه نام‌ها را به آدم آموخت. همه فرشتگان، جز ابلیس سجده کردند. با آدم پیمان بسته شد و او فراموش کرد و عزم استوار نداشت. شیطان، آدم و همسرش را وسوسه کرد. سپس آن دو توبه کردند. خدا او را بخشید. برگزید و هدایت کرد. فرمود: از بهشت فرود آیید. اگر از جانب من رهنمودی برسد، هر کس از هدایت من پیروی کند، نه گمراه و نه تیره‌بخت می‌شود. خدا فرزندان آدم را گرامی داشت و فرمود: ای فرزندان آدم، مبادا شیطان شما را فریب دهد، چنان که پدران شما را از بهشت بیرون راند.

به‌راستی انسان را از گِلی خشک، گِلی سیاه و بدبو آفریدیم. پیش از آن، جنّ را از آتشی بدون دود، خلق کردیم (حجر/۲۶-۲۷).

پروردگارت به فرشتگان فرمود: من بشری را از گِل، خواهم آفرید (ص/۷۱). بشری را از گِلی خشک، گِلی سیاه و بدبو خواهم آفرید (حجر/۲۸). من در زمین، خلیفه‌ای قرار خواهم داد. گفتند: آیا در آن (زمین) کسی را قرار می‌دهی که در آن فساد کند و خون‌ها بریزد، حال آن که ما با ستایش تو [تو را] تنزیه می‌کنیم و به تقدیست می‌پردازیم؟ فرمود: من چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید (بقره/۳۰) پس چون او را سامان دادم و از روح خود در آن دمیدم، سجده‌کنان برای او به خاک بیفتید (حجر/۲۹؛ ص/۷۲). خدا همه نام‌ها را به
آدم آموخت سپس آنها را بر فرشتگان عرضه کرد و فرمود: اگر راست می‌گویید از اسامی این‌ها به من خبر دهید. گفتند: منزهی تو. ما را جز آن‌چه به ما آموخته‌ای، هیچ دانشی نیست. بی‌گمان تویی دانای حکیم پس فرمود: ای آدم، ایشان (فرشتگان) را از اسامی آنان خبر ده پس آدم آنها را آگاه کرد. فرمود: آیا به شما نگفتم که من نهان آسمان‌ها و زمین را مى‏ دانم و آن‌چه را آشکار مى‏ کنید و آن‌چه را پنهان مى‏ دارید، مى ‏دانم (بقره/۳۱-۳۳)؟

در حقیقت شما را خلق کردیم سپس به صورتگری شما پرداختیم آنگاه به فرشتگان گفتیم: برای آدم سجده کنید پس همه سجده کردند جز ابلیس که از سجده‌کنندگان نبود (اعراف/۱۱). به فرشتگان گفتیم: برای آدم سجده کنید پس همه سجده کردند، جز ابلیس (بقره/۳۴؛ اسراء/۶۱؛ کهف/۵۰؛ طه/۱۱۶) که سر باز زد (بقره/۳۴؛ طه/۱۱۶). تکبر ورزید و از کافران شد (بقره/۳۴).

فرشتگان همه با هم سجده کردند (ص/۷۳؛ حجر/۳۰)، جز ابلیس که خودداری کرد از این‌که با سجده‌کنندگان باشد (حجر/۳۱). جز ابلیس که تکبّر ورزید و از کافران شد (ص/۷۴). فرمود: چون تو را به سجده امر کردم چه چیز تو را بازداشت از اینکه سجده کنی (اعراف/۱۲)؟ فرمود: ای ابلیس، تو را چه شده که با سجده‌کنندگان نیستی (حجر/۳۲)؟ چه چیز تو را مانع شد تا برای چیزی که با دستان خود خلق کردم، سجده کنی؟ آیا تکبر نمودی یا از برتری جویان هستی (ص/۷۵)؟ گفت: من آن نیستم که برای بشری که او را از گِلی خشک، گِلی سیاه و بدبو آفریدی، سجده کنم (حجر/۳۳). من از او بهترم. مرا از آتش آفریدی و او را از گل (اعراف/۱۲؛ ص/۷۶). آیا برای کسی که او را از گل آفریدی، سجده کنم؟ گفت: به من بگو، آیا این است که بر من برتری دادی؟ اگر تا روز قیامت مرا مهلت دهی، قطعاً نسل او را لگام می زنم، جز اندکی را (اسراء/۶۱-۶۲). فرمود: پس از این [مقام] فرود آی زیرا تو را نرسد که در این جا تکبّر کنی. بیرون رو که تو از خوارشدگان هستی (اعراف/۱۳). از این [مقام] خارج شو که تو رانده شده‌ای و تا روز جزا بر تو لعنت خواهد بود (حجر/۳۴-۳۵؛ ص/۷۷-۷۸). گفت: پروردگارا، پس مرا تا روزی که برانگیخته می‌شوند، مهلت بده. فرمود: پس، تو از مهلت‌ داده‌شدگان هستی (اعراف/۱۴-۱۵؛ حجر/۳۶-۳۷؛ ص/۷۹-۸۰) تا آن‌گاه که آن وقت معلوم فرا رسد (حجر/۳۸؛ ص/۸۱). گفت: پس به عزّتت سوگند، که همگی را گمراه خواهم کرد (ص/۸۲). گفت: پروردگارا، به سبب آن‍که مرا گمراه کردی، من [هم گناهان را] در زمین برای آنان می‌آرایم و همگی را گمراه خواهم کرد (حجر/۳۹). مگر از میان آنان، بندگان مخلَص تو را (ص/۸۳؛ حجر/۴۰). گفت: پس به سبب آن که مرا محروم کردی، قطعاً در راه مستقیم تو، برای آنان به کمین خواهم نشست. سپس از پیش‌رو و پشت ‌سر و از طرف راست و از طرف چپ آنها، به سراغ آنان خواهم رفت و بیشتر آنها را شگرگزار نخواهی یافت  فرمود: نکوهیده و رانده شده، از آن [مقام] خارج شو. هر کس از آنان از تو پیروی کند، قطعاً جهنّم را از همگی شما پُر خواهم کرد (اعراف/۱۶-۱۸). به حقّ سوگند، من حقّ را می‌گویم. البته جهنّم را از تو و از کسانی از آنان که تو را پیروی کنند، همگی پُر خواهم کرد (ص/۸۴-۸۵). فرمود: این راهی است مستقیم، که بر عهده من است. بی‌تردید تو بر بندگان من هیچ تسلّطی نداری مگر بر آن گمراهانی که از تو پیروی کنند. قطعاً وعده‌گاه همه آنان جهنّم است (حجر/۴۱-۴۳). فرمود: برو هر کس از آنان، از تو پیروی کند، بی‌گمان جهنّم سزایتان خواهد بود که کیفری تمام است. از آنان هر کس را توانستی، با آوای خود تحریک کن. با سواران و پیادگانت بر آنها بتاز. با آنان در اموال و اولاد، شرکت کن. به آنان وعده بده. شیطان جز فریب به آنان وعده نمی‌دهد. در حقیقت تو بر بندگان من تسلّطی نداری. حمایت‌گریِ پروردگارت، بس است (اسراء/۶۳-۶۵).

گفتیم: ای آدم، خود و همسرت در این باغ سکونت گیرید و از هر جای آن خواهید فراوان بخورید و به این درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران خواهید بود (بقره/۳۵؛ اعراف/۱۹). در حقیقت تو در آنجا، نه گرسنه خواهی شد، نه برهنه می‌مانی و در آنجا نه تشنه و نه آفتاب‌زده خواهی شد (طه/۱۱۸-۱۱۹). در آن زندگی می‌کنید و در آن می‌میرید و از آن بیرون آورده می‌شوید (اعراف/۲۵).

گفتیم: ای آدم، به‌راستی این (ابلیس) برای تو و همسرت، دشمنی است. مبادا شما را از بهشت بیرون کند، پس تیره‌بخت می‌شوی (طه/۱۱۷). شیطان برای آنها (آدم و همسر او) سوگند خورد که من قطعاً از خیرخواهان شما هستم (اعراف/۲۱). پس شیطان او را وسوسه کرد و گفت: ای آدم، آیا تو را به درخت جاودانگی و ملکی که زایل نمی‌شود، راهنمایی کنم (طه/۱۲۰)؟

او آن دو را وسوسه کرد تا آنچه را از عورت‌های آنان پوشیده مانده بود، برای آنها نمایان کند و گفت: پروردگارتان، شما را از این درخت منع نکرده جز برای آن‌که مبادا فرشته یا جاودانه شوید (اعراف/۲۰). پس آن دو را با فریب به سقوط کشانید. همین که آن دو  از آن درخت چشیدند (اعراف/۲۲) و خوردند (طه/۱۲۱) عورت‌های آنان برایشان آشکار شد، شروع به چسباندن برگ‌های درختان بهشت به خود کردند (اعراف/۲۲؛ طه/۱۲۱). آدم به پروردگار خود عصیان ورزید و بیراهه رفت (طه/۱۲۱).

پروردگار بر آن دو ندا داد: مگر شما را از این درخت منع نکردم و به شما نگفتم، که بی‌گمان شیطان برای شما دشمنی آشکار است؟ آنان گفتند: پروردگارا، ما به خود ستم کردیم. اگر ما را نیامرزی و بر ما نبخشایی، از زیان‌کاران خواهیم شد. فرمود: فرود آیید زیرا برخی از شما دشمن بعضی دیگر هستید و برای شما در زمین قرارگاه و تا چندی برخورداری است. در آن زندگی می‌کنید و در آن می‌میرید و از آن بیرون آورده می‌شوید (اعراف/۲۲-۲۵). فرمود: همگى از آن [مقام] فرود آیید در حالى که بعضى از شما دشمن بعضى دیگر است پس اگر برای شما از جانب من رهنمودی برسد، هر کس از هدایت من پیروی کند، نه گمراه شود و نه تیره‌بخت و هر کس از یاد من روی برتابد، قطعاً زندگی سختی خواهد داشت و روز قیامت او را نابینا محشور می‌کنیم (طه/۱۲۳-۱۲۴). سپس آدم از پروردگار خود کلماتی را دریافت نمود و خدا او را بخشید. بی‌گمان او توبه‌پذیر مهربان است (بقره/۳۷). پروردگارش آدم را برگزید، بر او بخشید و هدایت کرد (طه/۱۲۲).

پس شیطان هر دو را لغزانید و از آنچه در آن بودند، بیرون آورد. فرمودیم: فرود آیید، برخی از شما، دشمن بعضی دیگر هستید و برای شما در زمین قرارگاه و تا چندی برخورداری است (بقره/۳۶). فرمودیم: همگی از آن فرود آیید. اگر برای شما از جانب من رهنمودی رسد، هر کس از هدایت من پیروی کند، برایشان بیمی نیست و غمگین نمی‌شوند و کسانی که کفر ورزیدند و نشانه‌های مرا تکذیب کردند، آنانند که اهل آتش هستند و در آن ماندگار خواهند بود (بقره/۳۸-۳۹). به‌یقین پیش از این با آدم پیمان بستیم و او فراموش کرد. او عزمی استوار نداشت (طه/۱۱۵).

آدم- فرزندان، داستان دو پسر آدم را به‌درستی برای آنان بخوان. هنگامی که [هر یک از آن دو] قربانی پیش آورد پس از یکی از آن دو پذیرفته شد و از دیگری پذیرفته نشد. [قابیل] گفت: حتماً تو را خواهم کشت. [هابیل] گفت: خدا فقط از متّقین می‌پذیرد. اگر دست خود را به سوی من دراز کنی تا مرا بکشی، من دستم را به سوی تو دراز نمی‌کنم تا تو را بکشم زیرا من از خدا پروردگار جهانیان می‌ترسم. من می‌خواهم تو با گناه من و گناه خودت، باز گردی و از اهل آتش باشی. این سزای ستمگران است پس نفس او، او را به قتل برادرش، ترغیب کرد. او را کشت و از زیانکاران شد. پس خدا زاغی را برانگیخت که زمین را می‌کاوید تا به او نشان دهد، چگونه جسد برادرش را پنهان کند. [قابیل] گفت: وای بر من. آیا عاجزم مثل این زاغ باشم تا جسد برادر خود را پنهان کنم؟ پس از پشیمانان شد (مائده/۲۷-۳۱).

به‌راستی خدا آدم، نوح، خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر مردم جهان برتری داده است (آل‌عمران/۳۳). آنان (زکریّا، یحیی، مریم، عیسی، ابراهیم، موسی، هارون، اسماعیل و ادریس) کسانی از پیامبران بودند که خدا بر آنها نعمت ارزانی داشت. از فرزندان آدم بودند و از کسانی که همراه نوح [بر کشتی] سوار کردیم و از فرزندان ابراهیم، یعقوب و از کسانی که هدایت کردیم و برگزیدیم. هر گاه آیات رحمان برای آنها خوانده می‌شد، سجده‌کنان و گریان به خاک می‌افتادند (مریم/۵۸).

به‌راستی مَثَل عیسی نزد خدا، مانند مَثَل آدم است [که] او را از خاک آفرید سپس به او گفت: باش. پس وجود یافت (آل‌عمران/۵۹).

[پروردگار جهانیان] همان کسی است که شما را از خاکی آفرید (غافر/۶۷). خدا شما را از نفس واحدی آفرید سپس جفتش را از [جنس] او قرار داد (زمر/۶). اوست آن کس که شما را از نفس واحدی آفرید و جفت او را از [جنس] او پدید آورد تا به آن آرام گیرد (اعراف/۱۸۹).

ای مردم، از پروردگارتان که شما را از نفس واحد آفرید و جفت او را از [جنس] او آفرید و از آن دو مردان و زنان بسیاری را پراکنده کرد، پروا کنید (نساء/۱). ای مردم، ما شما را از مرد و زنی آفریدیم. شما را گروه‌گروه و قبیله قبیله گرداندیم تا یکدیگر را بشناسید. بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خدا، پرهیزگارترین شماست (حجرات/۱۳).

هنگامی که پروردگارتان از پشت فرزندان آدم، ذریّه آنان را برگرفت و آنان را بر خودشان گواه کرد که آیا من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: بله. گواهی دادیم تا مبادا روز قیامت بگویید ما از این غافل بودیم یا بگویید پدران ما پیش از این مشرک بوده‌اند و ما فرزندانی پس از آنان بودیم. آیا ما را به آنچه باطل‌اندیشان انجام داده‌اند، هلاک می‌کنی (اعراف/۱۷۲-۱۷۳)؟ به‌راستی ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم و آنان را در خشکی و دریا [بر مرکب‌ها] نشاندیم و از چیزهای پاکیزه به آنان روزی دادیم و آنها را بر بسیاری از آفریده‌های خود برتری دادیم، برتری کامل (اسراء/۷۰). ای فرزندان آدم، چون پیامبرانی از خودتان برای شما بیایند و آیات مرا بر شما بخوانند، پس هر کس به پرهیزگاری و صلاح گراید، نه بیمی بر آنان خواهد بود و نه اندوهگین می‌شوند و کسانی که آیات ما را دروغ انگاشتند و از آنها تکبّر ورزیدند، آنان همدم آتش هستند و در آن جاودانند (اعراف/۳۵-۳۶). ای فرزندان آدم، در حقیقت ما برای شما لباسی فرو فرستادیم که عورت‌های شما را پوشیده می‌دارد و [برای شما] زینتی است و بهترین جامه، تقوا است. این از نشانه‌های خداست، باشد که متذکر شوند. ای فرزندان آدم‌، مبادا شیطان شما را به فتنه اندازد، چنان که پدران شما را از بهشت بیرون راند و لباس آنان را از ایشان بَرکَند تا عورت‌هاشان را بر آنان نمایان کند. در حقیقت او و قبیله او، شما را از آنجا که نمی‌بینید، می‌بینند. ما شیاطین را دوستان کسانی قرار دادیم که ایمان نمی‌آورند (اعراف/۲۶-۲۷).

ای فرزندان آدم، زینت خود را در هر مسجدی برگیرید. بخورید و بیاشامید و زیاده‌روی نکنید زیرا او اسرافکاران را دوست نمی‌دارد (اعراف/۳۱).

[در آن روز گفته می‌شود:] ای فرزندان آدم، مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را نپرستید زیرا او دشمن آشکار شماست؟ و این که مرا بپرستید. این راه راست است. او (شیطان)، گروهی انبوه از میان شما را سخت گمراه کرد. آیا تعقل نمی‌کردید؟ این جهنّمی است که به شما وعده داده می‌شد. به [سزای] آن که کفر می‌ورزیدید، اکنون در آن درآیید (یس/۶۰-۶۴).

انسان، شیطان

لَقَدْ خَلَقْنَا الإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ* وَ الْجَآنَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ (حجر/۲۶-۲۷)

إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِن طِينٍ (ص/۷۱ ) وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (حجر/۲۸) وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَاء وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (بقره/۳۰) فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ (حجر/۲۹؛ ص/۷۲) وَ عَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلاَئِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاء هَؤُلاء إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* قَالُواْ سُبْحَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا إِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ* قَالَ يَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَآئِهِمْ فَلَمَّا أَنبَأَهُمْ بِأَسْمَآئِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ أَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَ مَا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ (بقره/۳۱-۳۳)

وَ لَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلآئِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِيسَ لَمْ يَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ (اعراف/۱۱ ) وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِيسَ (بقره/۳۴؛ اسراء/۶۱؛ کهف/۵۰؛ طه/۱۱۶) أَبَى (بقره/۳۴؛ طه/۱۱۶ ) وَ اسْتَكْبَرَ وَ كَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ (بقره/۳۴)

فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (حجر/۳۰؛ ص/۷۳) إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبَى أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (حجر/۳۱) إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَ كَانَ مِنْ الْكَافِرِينَ (ص/۷۴) قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلاَّ تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ (اعراف/۱۲) قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلاَّ تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (حجر/۳۲) قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَن تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْعَالِينَ (ص/۷۵) قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (حجر/۳۳) قَالَ أَنَاْ خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِن طِينٍ (اعراف/۱۲؛ ص/۷۶) قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا* قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إَلاَّ قَلِيلًا (اسراء/۶۱-۶۲) قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ (اعراف/۱۳) قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ* وَ إِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ (حجر/۳۴-۳۵؛ ص/۷۷-۷۸) قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ* قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ (حجر/۳۶-۳۷؛ ص/۷۹-۸۰) قَالَ أَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ* قَالَ إِنَّكَ مِنَ المُنظَرِينَ (اعراف/۱۴-۱۵) إِلَى يَومِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (حجر/۳۸؛ ص/۸۱) قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (ص/۸۲-۸۳) قَالَ رَبِّ بِمَآ أَغْوَيْتَنِي لأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الأَرْضِ وَ لأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (حجر/۳۹-۴۰) قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ* ثُمَّ لآتِيَنَّهُم مِّن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَيْمَانِهِمْ وَ عَن شَمَآئِلِهِمْ وَ لاَ تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ* قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْؤُومًا مَّدْحُورًا لَّمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ لأَمْلأنَّ جَهَنَّمَ مِنكُمْ أَجْمَعِينَ (اعراف/۱۶-۱۸) قَالَ فَالْحَقُّ وَ الْحَقَّ أَقُولُ* لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكَ وَ مِمَّن تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ (ص/۸۴-۸۵) قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ* إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ* وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ (حجر/۴۱-۴۳) قَالَ اذْهَبْ فَمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَآؤُكُمْ جَزَاء مَّوْفُورًا* وَ اسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَ أَجْلِبْ عَلَيْهِم بِخَيْلِكَ وَ رَجِلِكَ وَ شَارِكْهُمْ فِي الأَمْوَالِ وَ الأَوْلادِ وَ عِدْهُمْ وَ مَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلاَّ غُرُورًا* إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ وَ كَفَى بِرَبِّكَ وَكِيلًا (اسراء/۶۳-۶۵)

وَ قُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَ كُلاَ مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَ لاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الْظَّالِمِينَ (بقره/۳۵) وَ يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ فَكُلاَ مِنْ حَيْثُ شِئْتُمَا وَ لاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ (اعراف/۱۹) انَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَ لَا تَعْرَى* وَ أَنَّكَ لَا تَظْمَأُ فِيهَا وَ  لَا تَضْحَى (طه/۱۱۸-۱۱۹) قَالَ فِيهَا تَحْيَوْنَ وَ فِيهَا تَمُوتُونَ وَ مِنْهَا تُخْرَجُونَ (اعراف/۲۵ )

فَقُلْنَا يَا آدَمُ إِنَّ هَذَا (ابلیس) عَدُوٌّ لَّكَ وَ لِزَوْجِكَ فَلَا يُخْرِجَنَّكُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَى (طه/۱۱۷) وَ قَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ (اعراف/۲۱) فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْكٍ لَّا يَبْلَى (طه/۱۲۰)

فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ لِيُبْدِيَ لَهُمَا مَا وُورِيَ عَنْهُمَا مِن سَوْءَاتِهِمَا وَ قَالَ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ إِلاَّ أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِدِينَ (اعراف/۲۰) فَدَلاَّهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ (اعراف/۲۲) فَأَكَلَا مِنْهَا (طه/۱۲۱) بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَاتُهُمَا وَ طَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ (اعراف/۲۲؛ طه/۱۲۱) وَ عَصَى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَى (طه/۱۲۱)

وَ نَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَن تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَ أَقُل لَّكُمَا إِنَّ الشَّيْطَآنَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُّبِينٌ* قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَ إِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَ تَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ* قَالَ اهْبِطُواْ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ (اعراف/۲۲-۲۴) قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِيعًا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَ لَا يَشْقَى* وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى (طه/۱۲۳-۱۲۴) فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (بقره/۳۷) ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَ هَدَى (طه/۱۲۲)

فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُواْ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ (بقره/۳۶) قُلْنَا اهْبِطُواْ مِنْهَا جَمِيعًا فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدًى فَمَن تَبِعَ هُدَايَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ* وَ الَّذِينَ كَفَرواْ وَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (بقره/۳۸-۳۹) وَ لَقَدْ عَهِدْنَا إِلَى آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا (طه/۱۱۵ )

آدم- الذرية، وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِن أَحَدِهِمَا وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ* لَئِن بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِي مَا أَنَاْ بِبَاسِطٍ يَدِيَ إِلَيْكَ لَأَقْتُلَكَ إِنِّي أَخَافُ اللّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ* إِنِّي أُرِيدُ أَن تَبُوءَ بِإِثْمِي وَ إِثْمِكَ فَتَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ وَ ذَلِكَ جَزَاء الظَّالِمِينَ* فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِينَ* فَبَعَثَ اللّهُ غُرَابًا يَبْحَثُ فِي الأَرْضِ لِيُرِيَهُ كَيْفَ يُوَارِي سَوْءةَ أَخِيهِ قَالَ يَا وَيْلَتَا أَعَجَزْتُ أَنْ أَكُونَ مِثْلَ هَذَا الْغُرَابِ فَأُوَارِيَ سَوْءةَ أَخِي فَأَصْبَحَ مِنَ النَّادِمِينَ (مائده/۲۷-۳۱)

إِنَّ اللّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَ نُوحًا وَ آلَ إِبْرَاهِيمَ وَ آلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ (آل‌عمران/۳۳ ) أُوْلَئِكَ (زکریّا، یحیی، مریم، عیسی، ابراهیم، موسی، هارون، اسماعیل و ادریس) الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَ مِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْرَائِيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنَا وَ اجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَ بُكِيًّا (مریم/۵۸ )

إِنَّ مَثَلَ عِيسَى عِندَ اللّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثِمَّ قَالَ لَهُ كُن فَيَكُونُ (آل‌عمران/۵۹)

هُوَ (رب) الَّذِي خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ (غافر/۶۷) خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا (زمر/۶) هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا (اعراف/۱۸۹)

يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَ خَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَ بَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا و َنِسَاء (نساء/۱) يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَ أُنثَى وَ جَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَ قَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ (حجرات/۱۳)

وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ* أَوْتَقُولُواْ إِنَّمَا أَشْرَكَ آبَاؤُنَا مِن قَبْلُ وَ كُنَّا ذُرِّيَّةً مِّن بَعْدِهِمْ أَفَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ (اعراف/۱۷۲-۱۷۳) وَ لَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَ حَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَ فَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِيرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا (اسراء/۷۰) يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي فَمَنِ اتَّقَى وَ أَصْلَحَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ* وَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ اسْتَكْبَرُواْ عَنْهَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (اعراف/۳۵-۳۶) يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْءَاتِكُمْ وَرِيشًا وَ لِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِكَ خَيْرٌ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ* يَا بَنِي آدَمَ لاَ يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ يَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْءَاتِهِمَا إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَ قَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لاَ تَرَوْنَهُمْ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاء لِلَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ (اعراف/۲۶-۲۷)

يَا بَنِي آدَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ وَ لاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ (اعراف/۳۱ )

أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ* وَ أَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ* وَ لَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ* هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ* اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ (یس/۶۰-۶۴)