چکیده: خدا از موی چهارپایان، برای شما اثاث و کالا قرار داد. روز قیامت موی پیشانی مجرمان را می‌گیرند و آنها را به جهنّم می‌افکنند.

[خدا] از پوست چهارپایان براى شما خانه‏هایی قرار داد تا آن را روز جابجا شدنتان و هنگام ماندنتان سبک بیابید. از پشم‌ها، کرک‌ها و موهاى آنها اثاث و کالا [قرار داد] تا مدّتی (نحل/۸۰).

[هود به قوم خود گفت:] درحقیقت من بر خدا پروردگار خود و پروردگار شما توکل کردم. هیچ جنبنده ‏اى نیست مگر این‌که او گیرنده موی پیشانی او است (بر او تسلّط دارد). به‌راستى پروردگار من بر راه راست است (هود/۵۶).

[هارون] گفت: اى پسر مادرم، نه ریش من را بگیر و نه سرم را. من ترسیدم بگویى میان بنى‏ اسرائیل تفرقه انداختى و سخنم را مراعات نکردى (طه/۹۴).

[زکریّا] گفت: پروردگارا، به‌یقین من استخوانم سست گردیده و [موى] سرم از پیرى سپید گشته و اى پروردگار من، هرگز در دعاى تو ناامید نبوده ‏ام (مریم/۴).

آیا دیدى آن کس را که باز مى‏ داشت، بنده‏اى را آن‌گاه که نماز مى ‏گزارد؟ … آیا چه پندارى اگر او تکذیب کند و روى برگرداند، [چه کیفرى دارد]؟ آیا ندانست که خدا مى ‏بیند؟ هرگز، اگر باز نایستد، موى پیشانى [او] را سخت می‌گیریم، موى پیشانى دروغزن گناه ‏پیشه را (علق/۹-۱۶).

مجرمان از چهره‌هایشان شناخته مى ‏شوند پس با موی پیشانى و پایشان گرفته شوند پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (رحمن/۴۱-۴۲)؟

پیشانی، سر

وَجَعَلَ لَكُم مِّن جُلُودِ الأَنْعَامِ بُيُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَ يَوْمَ إِقَامَتِكُمْ وَ مِنْ أَصْوَافِهَا وَ أَوْبَارِهَا وَ أَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَ مَتَاعًا إِلَى حِينٍ (نحل/۸۰)

[قال هود لقومه] إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ رَبِّي وَ رَبِّكُم مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا إِنَّ رَبِّي عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (هود/۵۶)

قَالَ [هارون] يَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَلَا بِرَأْسِي إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي (طه/۹۴).

قَالَ [زکریا] رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَ اشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَ لَمْ أَكُن بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا (مریم/۴)

أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى* عَبْدًا إِذَا صَلَّى … أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَ تَوَلَّى* أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى* كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ* نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (علق/۹-۱۶)

يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَ الْأَقْدَامِ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (رحمن/۴۱-۴۲)