چکیده: خدا برق را برای بیم‌ و امید به شما نشان می‌دهد. این از نشانه‌های اوست. رعد خدا را با ستایش تسبیح می‌کند.

اوست کسی که برق را برای بیم و امید به شما نشان می‌دهد و ابرهای گرانبار را پدیدار می‌کند. رعد به حمد او و فرشتگان از بیم او تسبیح می‌گویند. صاعقه‌ها را می‌فرستد و با آنها هر کس را بخواهد آسیب می‌رساند، در حالی که آنان درباره خدا مجادله می‌کنند. او سخت‌کیفر است (رعد/۱۲-۱۳). از نشانه‌های او [این است که] برق را برای شما بیم‌آور و امید‌بخش نشان می‌دهد. از آسمان آبی فرو می‌فرستد سپس به وسیله آن، زمین را پس از مرگش زنده می‌گرداند. در این برای مردمی که تعقّل می‌کنند، بی‌تردید نشانه‌هایی است (روم/۲۴). [خداست که] از آسمان، از [ابرهای] کوه‌پیکر که در آن است، تگرگی فرو می‌ریزد و [زیان آن را به] هر کس بخواهد می‌رساند و از هر کس بخواهد، باز می‌دارد. نزدیک است روشنی برق آن چشم‌ها را ببرد (نور/۴۳).

مَثَلِ آنها (منافقان)، همچون مَثَلِ کسانی است که آتشی افروختند و چون پیرامون آنان را روشن کرد، خدا نور آنان را بُرد و در میان تاریکی‌هایی که نمی‌بینند رهایشان کرد. کر، لال و کور هستند پس [به حق] باز نمی‌گردند. یا چون [کسانی که در معرضِ] رگباری از آسمان که در آن تاریکی‌ها و رعد و برقی است، [قرار گرفته‌اند] از آذرخش [و] بیم مرگ، سر انگشتان خود را در گوش‌های خود فرو بَرند ولی خدا بر کافران احاطه دارد. نزدیک است که برق، چشمان آنان را برباید. هر گاه که بر آنان روشنی بخشد، در آن گام زنند و چون راه آنان را تاریک کند، [برجای خود] بایستند. اگر خدا می‌خواست شنوایی و بینایی آنان را برمی‌گرفت. خدا بر همه چیز توانا است (بقره/۱۷-۲۰).

هُوَ الَّذِي يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَ يُنْشِئُ السَّحَابَ الثِّقَالَ* وَ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَ يُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَن يَشَاءُ وَ هُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللّهِ وَ هُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ (رعد/۱۲-۱۳) مِنْ آيَاتِهِ يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَيُحْيِي بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (روم/۲۴) [الله] يُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِن جِبَالٍ فِيهَا مِن بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَن يَشَاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَن مَّن يَشَاءُ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ (نور/۴۳)

مَثَلُهُمْ (منافقین) كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لاَّ يُبْصِرُونَ* صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لاَ يَرْجِعُونَ* أَوْ كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصْابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ و اللّهُ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ* يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ كُلَّمَا أَضَاء لَهُم مَّشَوْاْ فِيهِ وَ إِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُواْ وَ لَوْ شَاء اللّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ إِنَّ اللَّه عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۱۷-۲۰)