چکیده: پروردگارت فراموشکار نبوده است. هنگامی که به انسان نعمتی داده شود، آن‌چه پیش‌تر می‌خوانده، فراموش می‌کند و برای خدا همتایانانی قرار می‌دهد. هر کس خدا را فراموش کند پس خدا هم، خودشان را فراموششان می‌گرداند. منافقان خدا را فراموش کردند، خدا هم آنان را فراموش کرد. کسانی که آیات پروردگار را فراموش کردند و کسانی که دیدار آن روز را فراموش کردند، در آن روز فراموش می‌شوند. کسانی که ذکر را فراموش کردند، هلاک می‌شوند. آنان که روز حساب را فراموش کردند، عذاب دارند. هنگامی که عذاب یا رستاخیز برسد، آن‌چه شریک می‌گردانید، فراموش می‌کنید. فضل را میان خود فراموش نکنید. پیامبر و مومنان می‌گویند: پروردگارا، اگر فراموش کردیم، ما را مؤاخذه نکن.

پروردگارت فراموشکار نبوده است (مریم/۶۴).

چون به انسان آسیبی برسد، پروردگار خود را در حالی‌که به سوی او بازگشت‌کننده است، می‌خواند سپس چون به او نعمتی از خود بدهد، آن‌چه را پیش‌تر به سوی او خوانده است، فراموش می‌کند و برای خدا همتایانی قرار می‌دهد تا از راه، گمراه کند. بگو، به کفر خود اندکی برخوردار شو. بدون تردید تو از اهل آتش هستی (زمر/۸).

[ای کسانی که ایمان آورده‌اید،] مانند کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند پس [خدا هم] خودشان را فراموششان گردانید. آنان همان نافرمانان هستند (حشر/۱۹). مردان و زنان منافق همه از یکدیگر هستند. به کار ناپسند امر می‌کنند و از کار پسندیده باز می‌دارند و دست‌های خود را بسته نگاه می‌دارند. خدا را فراموش کردند پس [خدا] هم آنان را فراموش کرد. به‌راستی منافقان‌ همان نافرمانان هستند (توبه/۶۷). کیست ستمکارتر از کسی که به آیات پروردگارش یادآوری شود پس، از آن روی برتابد و آن‌چه را با دستان خود پیش فرستاده است، فراموش کند؟ به‌راستی بر قلب‌های آنان پوشش‌هایی قرار دادیم که آن را نفهمند و در گوش‌هایشان سنگینی. اگر آنان را به سوی هدایت دعوت کنی، در آن صورت برای همیشه، هدایت نمی‌شوند (کهف/۵۷). هر کس از یاد من روی بگرداند پس به‌راستی زندگی تنگی خواهد داشت و روز قیامت او را نابینا محشور می‌کنیم. می‌گوید: پروردگارا، چرا من را نابینا محشور کردی در حالی‌که بینا بودم؟ فرمود: آیات ما بر تو آمد و تو آن را فراموش کردی، این‌چنین امروز فراموش می‌شوی. این‌گونه هر کس اسراف کند و به آیات پروردگار خود ایمان نیاورد را جزا می‌دهیم. عذاب آخرت سخت‌تر و پایدارتر است (طه/۱۲۴-۱۲۷). [پروردگار به کسانی که میزان آنها سبک است، در جهنّم می‌فرماید:] به‌راستی دسته‌ای از بندگان من می‌گفتند: پروردگارا، ایمان آوردیم. بر ما ببخشای و به ما رحم کن. تو بهترین رحم‌کنندگان هستی پس شما آنان را مسخره می‌کردید تا یاد من را فراموشتان کرد و شما به آنان می‌خندیدید (مومنون/۱۰۹- ۱۱۰). [به مجرمان گفته می‌شود:] به سبب آن‌که دیدار این روزتان را فراموش کرده‌اید، [عذاب را] بچشید. به‌راستی ما نیز شما را فراموش کردیم و به سبب آن‌چه انجام می‌دادید، عذاب جاودانه را بچشید (سجده/۱۴). اصحاب آتش، اصحاب بهشت را ندا می‌دهند که از آن آب یا از آن‌چه خدا روزی شما کرده، بر ما فرو ریزید. می‌گویند: به‌راستی خدا آن دو را بر کافران حرام کرده است. همانان که دین خود را به سرگرمی و بازی گرفتند و زندگی دنیا آنان را فریب داد پس امروز آنان را فراموش می‌کنیم، همان‌گونه که دیدار این روزشان را فراموش کردند و آیات ما را انکار می‌نمودند (اعراف/۵۰-۵۱). [به کافران] گفته شود: همان‌گونه که دیدار این روزتان را فراموش کردید، امروز شما را فراموش می‌کنیم. جایگاه شما آتش است و برای شما یاورانی نخواهد بود. این به آن سبب است که شما آیات خدا را به ریشخند می‌گرفتید و زندگی دنیا شما را فریب داد. پس امروز از آن (آتش) بیرون آورده نمی‌شوند و عذر آنان پذیرفته نمی‌شود (جاثیه/۳۴-۳۵). روزی که خدا همه آنان (کافران) را برمی‌انگیزد و به آن‌چه کرده‌اند، آنان را آگاه می‌کند، خدا آن را شمرده است در حالی‌که آنان، آن را فراموش کرده‌اند و خدا بر هر چیزی گواه است (مجادله/۶).

روزی که آنان و آن‌چه به غیر از خدا می‌پرستند را محشور می‌کند پس می‌فرماید: آیا شما این بندگان من را گمراه کردید یا آنها خود راه را گم کرده‌اند می‌گویند: منزّهی تو. ما را نسزد که جز تو اولیایی بگیریم ولی تو، آنان و پدرانشان را برخوردار کردی تا ذکر را فراموش کردند و گروهی هلاک‌شده گشتند (فرقان/۱۷-۱۸). روزی که تأویل آن (کتاب) فرا رسد، کسانی که آن را پیش از آن، فراموش کردند، می‌گویند: به‌راستی فرستادگان پروردگار ما، حق را آوردند پس آیا برای ما شفاعت‌گرانی هست که برای ما شفاعت کنند یا بازگردانیده می‌شویم تا غیر از آن‌چه انجام می‌دادیم، انجام می‌دهیم؟ به‌راستی آنان به خود زیان زدند و آن‌چه را می‌بافتند، از آنان گم شد (اعراف/۵۳).

خدا شما را آفرید سپس [جان] شما را مى ‏گیرد و بعضى از شما به فروترین دوران عمر بازگردانده مى‏ شود به طورى که بعد از دانستن، چیزى نمى ‏دانند. بی‌تردید خدا داناى توانا است (نحل/۷۰). بعضى از شما به فروترین دوران عمر بازگردانده مى ‏شود به طورى که بعد از دانستن، چیزى نمى‏ دانند (حج/۵)

فراموشی– اقوام، چون آن‌چه را آنان (امّت‌های پیشین) به آن پند داده شده بودند، فراموش کردند، درهای هر چیزی را بر آنان باز کردیم تا هنگامی که به آن‌چه داده شده بودند، شاد شدند، ناگهان آنان را گرفتیم پس آنان ناامید گشتند پس ریشه گروهی که ستم کردند، قطع شد. ستایش از آن خدا، پروردگار جهانیان است (انعام/۴۴-۴۵).

پیش از این با آدم پیمان بستیم پس فراموش کرد و برای او عزمی نیافتیم (طه/۱۱۵).

[یوسف] به کسی از آن دو که گمان می‌کرد [از زندان] نجات می‌یابد، گفت: من را نزد آقای خود به یاد آور پس شیطان یادآوری به آقایش را فراموشش گردانید سپس [یوسف] چند سالی در زندان ماند (یوسف/۴۲).

چون [موسی و جوان همراه او] به [محلّ] برخورد دو دریا رسیدند، ماهی خودشان را فراموش کردند پس ماهی، راه خود را در دریا پیش گرفت (کهف/۶۱). [جوان همراه موسی] گفت: آیا دیدی هنگامی که به آن صخره پناه جستیم، پس من ماهی را فراموش کردم؟ جز شیطان فراموشم نکرد، از این‌که آن را به یاد آورم و ماهی راه خود را به طور عجیبی در دریا پیش گرفت (کهف/۶۳). [فرعون به موسی] گفت: حال نسل‌های گذشته چگونه است؟ گفت: علم آن در کتابی، نزد پروردگار من است. پروردگارم نه گمراه می‌شود و نه فراموش می‌نماید (طه/۵۱-۵۲). [قوم قارون به او گفتند:] در آن‌چه خدایت به تو داده، سرای آخرت را بجوی و سهم خود را از دنیا فراموش نکن و همچنان که خدا به تو نیکی کرده، نیکی کن و در زمین فساد نجوی. به‌راستی خدا مفسدان را دوست ندارد (قصص/۷۷).

[بنده‌ای از بندگان خدا که به او از نزد خود رحمت و علم داده بودیم، به موسی] گفت: آیا نگفتم تو هرگز نمی‌توانی با من صبر کنی؟ [موسی] گفت: به سبب آن‌چه فراموش کردم، من را مؤاخذه نکن و در کارم بر من سخت نگیر (کهف/۷۲-۷۳). [سامری] برای آنان (قوم موسی) پیکر گوساله‌ای که صدای گاو داشت، بیرون آورد پس گفتند: این معبود شما و معبود موسی است پس فراموش کرده است (طه/۸۸). [ای بنی‌اسرائیل] آیا مردم را به نیکی فرمان می‌کنید و خود را فراموش می‌کنید در حالی‌که شما کتاب را تلاوت می‌کنید آیا تعقّل نمی‌کنید (بقره/۴۴)؟ به سبب پیمان شکستنشان، آنها را لعنت کردیم و قلب‌هایشان را سخت گردانیدیم. کلمات را از جایگاه خود تحریف می‌کنند و بخشی از آن‌چه را به آن یادآوری شده بودند، فراموش کردند … از کسانی که گفتند: بدون تردید ما مسیحی هستیم، پیمانشان را گرفتیم پس بخشی از آن‌چه را به آن یادآوری شده بودند، فراموش کردند پس ما تا روز قیامت میان آنان دشمنی و کینه افکندیم. به‌زودی خدا آنان را از آن‌چه می‌ساختند، خبر می‌دهد (مائده/۱۳-۱۴).

گروهی از آنان (اصحاب سبت) گفتند: برای چه قومی را که خدا هلاک‌کننده آنان است یا آنها را به عذابی شدید عذاب می‌کند، پند می‌دهید؟ گفتند: تا معذرتی نزد پروردگارتان باشد و شاید آنان تقوا پیشه کنند پس هنگامی که آن‌چه را به آن یادآوری شدند، فراموش کردند، کسانی را که از بدی نهی می‌کردند، نجات دادیم و کسانی را که ستم کردند، به سبب آن‌چه نافرمانی می‌کردند، به عذابی سخت گرفتیم (اعراف/۱۶۴- ۱۶۵).

ای داوود، به‌راستی ما تو را در زمین خلیفه گردانیدیم پس میان مردم به حق داوری کن و از هوس پیروی نکن که تو را از راه خدا گمراه می‌کند. به‌راستی کسانی که از راه خدا گمراه می‌شوند، به سبب آن‌که روز حساب را فراموش کرده‌اند، عذابی شدید دارند (ص/۲۶).

[مریم] به او (عیسى) باردار شد پس با او به مکان دورافتاده ‏اى پناه جست تا درد زایمان او را به سوى تنه درخت‏ خرمایى کشانید. گفت: اى کاش، پیش از این مرده بودم و یکسر فراموش‏ شده بودم (مریم/۲۲-۲۳).

هرگز در مورد چیزی نگو من فردا آن را انجام می‌دهم. [بگو،] مگر آن‌که خدا بخواهد و چون فراموش کردی پروردگارت را یاد کن و بگو، امید که پروردگار من، مرا [به راه] صوابی که نزدیکتر از این باشد، هدایت کند (کهف/۲۳-۲۴). ما به‌زودى [آیات خود را] بر تو خواهیم خواند پس فراموش نمی‌کنى (اعلی/۶). هر آیه‌ای را نسخ کنیم یا آن را فراموش گردانیم، بهتر از آن یا مثل آن را می‌آوریم. آیا ندانسته‌ای که خدا بر هر چیزی توانا است (بقره/۱۰۶)؟

چون کسانی که در آیات ما فرو می‌روند را ببینی، از آنان روی برتاب تا در سخنی غیر از آن، فرو روند. اگر شیطان تو را به فراموشی انداخت پس از یادآوری، با قوم ستمکار منشین (انعام/۶۸). [پیامبر و مومنان می‌گویند:] پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه نکن (بقره/۲۸۶).

شیطان بر آنان (کسانی که قومی را که مورد خشم خدا هستند، اولیاء گرفته‌اند)، چیره شده است پس یاد خدا را [از خاطر] آنها فراموش گرداند. آنان حزب شیطان هستند. آگاه باش که حزب شیطان همان زیان‌کاران هستند (مجادله/۱۹). برای ما مَثَلی زد و آفرینش خود را فراموش کرد، گفت: چه کسی این استخوان‌ها را در حالی‌که پوسیده است، زنده می‌کند؟ بگو، همان کسی که نخستین بار آن را پدید آورده است، آن را زنده می‌کند. او به هر آفرینشی دانا است (یس/۷۸-۷۹). بگو، به نظر شما اگر عذاب خدا به شما برسد یا رستاخیز به شما برسد، اگر راستگو هستید آیا غیر از خدا را می‌خوانید؟ بلکه تنها او را می‌خوانید پس اگر بخواهد آن‌چه را درخواست می‌کنید، برطرف می‌کند و آن‌چه شریک می‌گردانید، فراموش می‌کنید (انعام/۴۰-۴۱).

اگر پیش از آن‌که با زنان نزدیکی کنید، آنها را طلاق دادید در حالی‌ که برای آنان مهری معین کرده‌اید، پس نصف آن‌چه تعیین کرده‌اید، [به آنها بدهید] جز این‌که خود، آن را ببخشند یا کسی که پیوند ازدواج به دست او است، ببخشد. گذشت‌کردن به تقوا نزدیکتر است. فضل را در میان خود فراموش نکنید. به‌راستی خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، بینا است (بقره/۲۳۷).

وَ مَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا (مریم/۶۴)

وَ إِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ (زمر/۸)

[یا ایها الذین امنوا] وَ لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (حشر/۱۹) الْمُنَافِقُونَ وَ الْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمُنكَرِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَ يَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ نَسُواْ اللّهَ فَنَسِيَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (توبه/۶۷) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَ نَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَ إِن تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَى فَلَن يَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا (كهف/۵۷) وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى* قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَ قَدْ كُنتُ بَصِيرًا* قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَ كَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنسَى* وَ كَذَلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَ لَمْ يُؤْمِن بِآيَاتِ رَبِّهِ وَ لَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَ أَبْقَى (طه/۱۲۴-۱۲۷) [قال رب لمن خفّت موازينه فی الجهنّم] إِنَّهُ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ* فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّى أَنسَوْكُمْ ذِكْرِي وَ كُنتُم مِّنْهُمْ تَضْحَكُونَ (مومنون/۱۰۹- ۱۱۰) [قيل للمجرمین] فَذُوقُوا بِمَا نَسِيتُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا إِنَّا نَسِينَاكُمْ وَ ذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (سجده/۱۴) وَ نَادَى أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُواْ عَلَيْنَا مِنَ الْمَاء أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللّهُ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ* الَّذِينَ اتَّخَذُواْ دِينَهُمْ لَهْوًا وَ لَعِبًا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فَالْيَوْمَ نَنسَاهُمْ كَمَا نَسُواْ لِقَاء يَوْمِهِمْ هَذَا وَ مَا كَانُواْ بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (اعراف/۵۰-۵۱) وَ قِيلَ [الکافرین] الْيَوْمَ نَنسَاكُمْ كَمَا نَسِيتُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا وَ مَأْوَاكُمْ النَّارُ وَ مَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ* ذَلِكُم بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا وَ غَرَّتْكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فَالْيَوْمَ لَا يُخْرَجُونَ مِنْهَا وَ لَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ (جاثيه/۳۴-۳۵) يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا أَحْصَاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (مجادله/۶)

وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَؤُلَاء أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ* قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاء وَلَكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَ آبَاءهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ وَ كَانُوا قَوْمًا بُورًا (فرقان/۱۷- ۱۸) يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاء فَيَشْفَعُواْ لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ قَدْ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ (اعراف/۵۳)

وَ اللّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ وَ مِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْ لاَ يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئًا إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (نحل/۷۰) وَ مِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ مِن بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئًا (حج/۵)

النسیان- الاقوام، فَلَمَّا نَسُواْ (أُمم الاولین) مَا ذُكِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ* فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُواْ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ  (انعام/۴۴-۴۵)

وَ لَقَدْ عَهِدْنَا إِلَى آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا (طه/۱۱۵)

وَ قَالَ [یوسف] لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِّنْهُمَا اذْكُرْنِي عِندَ رَبِّكَ فَأَنسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ (يوسف/۴۲)

فَلَمَّا بَلَغَا [موسی و فتی معه] مَجْمَعَ بَيْنِهِمَا نَسِيَا حُوتَهُمَا فَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ سَرَبًا (كهف/۶۱) قَالَ [فتی معه] أَرَأَيْتَ إِذْ أَوَيْنَا إِلَى الصَّخْرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَ مَا أَنسَانِيهُ إِلَّا الشَّيْطَانُ أَنْ أَذْكُرَهُ وَ اتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ عَجَبًا (كهف/۶۳) قَالَ [فرعون لموسی] فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَى* قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَابٍ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَ لَا يَنسَى (طه/۵۱-۵۲) [قال قوم قارون له] وَ ابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَ لَا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَ أَحْسِن كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَ لَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (قصص/۷۷)

قَالَ [عبدا من عبادنا اتیناه رحمة من عندنا و علمناه من لدنا علما لموسی] أَلَمْ أَقُلْ إِنَّكَ لَن تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا* قَالَ [موسی] لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ وَ لَا تُرْهِقْنِي مِنْ أَمْرِي عُسْرًا (كهف/۷۲-۷۳) فَأَخْرَجَ [سامری] لَهُمْ (قوم موسی) عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُكُمْ وَ إِلَهُ مُوسَى فَنَسِيَ (طه/۸۸) [یا بنی اسرائیل] أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ وَ أَنتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ (بقره/۴۴) فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ لَعنَّاهُمْ وَ جَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَ نَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ … وَ مِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَ الْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ سَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللّهُ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ (مائده/۱۳-۱۴)

وَ إِذَ قَالَتْ أُمَّةٌ مِّنْهُمْ (اصحاب سبت) لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا اللّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا قَالُواْ مَعْذِرَةً إِلَى رَبِّكُمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ* فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِ أَنجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَ أَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُواْ بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُواْ يَفْسُقُونَ (اعراف/۱۶۴- ۱۶۵)

يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُم بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لَا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ (ص/۲۶)

[مریم] فَحَمَلَتْهُ (عیسی) فَانتَبَذَتْ بِهِ مَكَانًا قَصِيًّا* فَأَجَاءهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَ كُنتُ نَسْيًا مَّنسِيًّا (مریم/۲۲-۲۳)

وَ لَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا* إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ وَ اذْكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَ قُلْ عَسَى أَن يَهْدِيَنِ رَبِّي لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَدًا (كهف/۲۳-۲۴) سَنُقْرِؤُكَ فَلَا تَنسَى (اعلی/۶) مَا نَنسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۱۰۶)

وَ إِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ وَ إِمَّا يُنسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلاَ تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (انعام/۶۸) [یقول الرسول و المومنون] رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا (بقره/۲۸۶)

اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ [الذين تولوا قوما غضب الله عليهم] الشَّيْطَانُ فَأَنسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُوْلَئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ (مجادله/۱۹) وَ ضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَ نَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَ هِيَ رَمِيمٌ* قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ (يس/۷۸-۷۹) قُلْ أَرَأَيْتُكُم إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللّهِ تَدْعُونَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِنْ شَاء وَ تَنسَوْنَ مَا تُشْرِكُونَ (انعام/۴۰-۴۱)

وَ إِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إَلاَّ أَن يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ وَ أَن تَعْفُواْ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَ لاَ تَنسَوُاْ الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ إِنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (بقره/۲۳۷)