چکیده: خدا شما را در شکم‌های مادرانتان می‌آفریند و از آن بیرون می‌آورد. او آن‌گاه که جنین‌هایی در شکم مادرانتان بودید، به شما داناتر است پس خود را نستایید. برخی از جنبندگان بر روی شکم راه می‌روند. از شکم زنبور عسل، شربتی رنگارنگ بیرون می‌آید. از شکم چارپایان شیر خالص به شما نوشانده می‌شود. کسانی که اموال یتیم را به ستم می‌خورند و کسانی که آن‌چه از کتاب خدا نازل شده کتمان می‌کنند، جز آتش در شکم خود فرو نمی‌برند. از بالای سر کافران، آب جوشان ریخته می‌شود که آن‌چه را در شکم آنهاست، می‌گدازد. درخت زقّوم در شکم‌ها مانند آب جوشان می‌جوشد. ستمکاران و گمراهان تکذیب‌کننده، در جهنّم شکم خود را از زقّوم پر می‌کنند.

[خدا] شما را در شکم‌های مادرانتان آفرینشی بعد از آفرینشی در تاریکی‌های سه‌گانه می‌آفریند. این است خدا که پروردگار شما است. فرمان‌روایی از آن اوست. خدایی جز او نیست. پس به کجا برگردانده می‌شوید (زمر/۶). خدا شما را از شکم‌های مادرانتان در حالی‌که چیزی نمی‌دانستید، بیرون آورد و برای شما گوش، دیدگان و دل‌ها قرار داد. باشد که سپاس‌گزاری کنید (نحل/۷۸). او آن‌گاه که شما را از زمین پدید آورد و هنگامی که شما جنین‌هایی در شکم مادرانتان بودید، به شما داناتر است پس خود را نستایید. او به تقواپیشگان داناتر است (نجم/۳۲).

خداست که هر جنبنده‌ای را از آب آفرید پس برخی از آنان بر روی شکم خود راه می‌روند. برخی بر روی دو پا و برخی بر روی چهار پا راه می‌روند. خدا هر چه بخواهد، می‌آفریند. بی‌تردید خدا بر هر چیزی توانا است (نور/۴۵).

بی‌تردید، در چهارپایان برای شما عبرتی است. از آن‌چه در شکم‌های آنان است، به شما می‌نوشانیم و برای شما در آنها سودهای زیادی است و از آنها می‌خورید (مومنون/۲۱). به‌راستی در چهارپایان برای شما عبرتی است. از آن‌چه در شکم آنان است، از میان خوراک جویده‌شده و خون، شیر خالصی به شما می‌نوشانیم که برای نوشندگان گوارا است (نحل/۶۶).

از شکم زنبور عسل، شربتی رنگارنگ بیرون می‌آید، که در آن شفایی برای مردم است. به‌راستی در این برای مردمی که تفکّر می‌کنند، نشانه‌ای است (نحل/۶۹).

همسر عمران گفت: پروردگارا، آن‌چه را در شکم دارم، نذر تو کردم. آزاد برای تو. پس، از من بپذیر. به‌راستی تو شنوای دانا هستی (آل‌عمران/۳۵).

ماهی یونس را بلعید در حالی‌که ملامتگر بود. پس اگر او از تسبیح‌کنندگان نبود، بی‌شک تا روزی که برانگیخته می‌شوند، در شکم آن می‌ماند. پس او را در حالی‌که بیمار بود، به خشکی انداختیم (صافّات/۱۴۲-۱۴۵).

[مشرکان] گفتند: آن‌چه در شکم این چهارپایان است، مخصوص مردان ماست و بر زنان ما حرام است. اگر مرده باشد پس آنان در آن شریک هستند. به‌زودی [خدا] وصف آنان را، جزا خواهد داد. بی‌تردید او حکیم دانا است (انعام/۱۳۹).

بی‌تردید، کسانی که اموال یتیمان را به ستم می‌خورند، جز این نیست که در شکم‌های خود، آتش فرو می‌برند و به آتشی برافروخته خواهند سوخت (نساء/۱۰). بی‌تردید، کسانی که آن‌چه را خدا از کتاب نازل کرده، کتمان می‌کنند و آن را به بهای ناچیزی می‌فروشند، آنها جز آتش در شکم‌های خود فرو نمی‌برند. خدا روز قیامت با آنان سخن نمی‌گوید. آنان را پاک نمی‌کند و عذابی دردناک دارند. آنان کسانی هستند که گمراهی را به بهای هدایت و عذاب را به بهای آمرزش خریدند پس چه شکیبا هستند بر آتش. این به سبب آن است که خدا کتاب را به حق نازل کرده است. به‌راستی کسانی که در کتاب اختلاف کردند، بی‌گمان در ستیزه‌ای دور هستند (بقره/۱۷۴-۱۷۶).

کسانی که کافر شدند، جامه‌هایی از آتش برایشان بریده شده است و از بالای سرهای‌شان، آب جوشان ریخته می‌شود که آن‌چه در شکم‌های آنها است و پوست بدنشان با آن گداخته می‌شود (حج/۱۹-۲۰). بی‌تردید، درخت زقّوم، خوراک گناه‌پیشه است. مانند فلزّ گداخته در شکم‌ها می‌جوشد. مانند جوشیدن آب جوشان (دخان/۴۳-۴۶). بی‌تردید شما، ای گمراهان تکذیب‌کننده، از درختی که از زقّوم است، خواهید خورد پس شکم‌ها را از آن پر می‌کنید و بر روی آن از آب جوشان می‌نوشید. پس می‌نوشید مانند نوشیدن شتران عطش‌زده. این پذیرایی آنان در روز جزا است (واقعه/۵۱-۵۶). بی‌تردید آنان (ستمکاران) از آن (درخت زقّوم) می‌خورند و شکم‌ها را از آن، پر می‌کنند سپس برای آنان، بر روی آن آمیخته‌ای از آب جوشان است (صافّات/۶۶-۶۷).

[الله] يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ خَلْقًا مِن بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ (زمر/۶) وَ اللّهُ أَخْرَجَكُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَيْئًا وَ جَعَلَ لَكُمُ الْسَّمْعَ وَ الأَبْصَارَ وَ الأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (نحل/۷۸) هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ فَلَا تُزَكُّوا أَنفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى (نجم/۳۲).

وَ اللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِن مَّاء فَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى بَطْنِهِ وَ مِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى رِجْلَيْنِ وَ مِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى أَرْبَعٍ يَخْلُقُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (نور/۴۵).

وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُّسقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهَا وَ لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْهَا تَأْكُلُونَ (مومنون/۲۱) وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُّسْقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهِ مِن بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَّبَنًا خَالِصًا سَآئِغًا لِلشَّارِبِينَ (نحل/۶۶)

يَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا (النحل) شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (نحل/۶۹).

إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (آل‌عمران/۳۵).

فَالْتَقَمَهُ (یونس) الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ* فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِينَ* لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ* فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَ هُوَ سَقِيمٌ (صافّات/۱۴۲-۱۴۵).

وَ قَالُواْ [المشرکون] مَا فِي بُطُونِ هَذِهِ الأَنْعَامِ خَالِصَةٌ لِّذُكُورِنَا وَ مُحَرَّمٌ عَلَى أَزْوَاجِنَا وَ إِن يَكُن مَّيْتَةً فَهُمْ فِيهِ شُرَكَاء سَيَجْزِيهِمْ وَصْفَهُمْ إِنَّهُ حِكِيمٌ عَلِيمٌ (انعام/۱۳۹).

إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ الْيَتَامَى ظُلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نَارًا وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا (نساء/۱۰) إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلَ اللّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّارَ وَ لاَ يُكَلِّمُهُمُ اللّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لاَ يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ* أُولَئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُاْ الضَّلاَلَةَ بِالْهُدَى وَ الْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَآ أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ* ذَلِكَ بِأَنَّ اللّهَ نَزَّلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِي الْكِتَابِ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ (بقره/۱۷۴-۱۷۶).

فَالَّذِينَ كَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِيَابٌ مِّن نَّارٍ يُصَبُّ مِن فَوْقِ رُؤُوسِهِمُ الْحَمِيمُ* يُصْهَرُ بِهِ مَا فِي بُطُونِهِمْ وَ الْجُلُودُ (حج/۱۹-۲۰) إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ* طَعَامُ الْأَثِيمِ* كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ* كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (دخان/۴۳-۴۶) إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ* لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ* فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ* فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ* فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ* هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ (واقعه/۵۱-۵۶) فَإِنَّهُمْ (الظالمین) لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ* ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِيمٍ (صافّات/۶۶-۶۷).