حنیف، حق‌گرا، این مفهوم از ماده «ح ن ف» ۱۲ بار آمده است.
چکیده: ابراهیم حق‌گرا بود. پیامبر نیز پیرو ابراهیم حق‌گراست و مردم را به پیروی از ابراهیم حق‌گرا دعوت می‌کند.
برای خدا حق‌گرا باشید نه شریک‌گیرندگان برای او (حج/۳۱).
بی‌گمان ابراهیم پیشوایی مطیع خدا و حق‌گرا بود. او از مشرکان نبود (نحل/۱۲۰). او نه یهودی بود و نه مسیحی بلکه حق‌گرایی فرمانبردار بود و از مشرکان نبود (آل‌عمران/۶۷). او به قوم خود گفت: من حق‌گرایانه روی خود را به سوی کسی می‌گردانم که آسمان‌ها و زمین را پدید آورده است. من از مشرکان نیستم (انعام/۷۹).
[ای‌پیامبر،] حق‌گرایانه به این دین روی آور و از مشرکان نباش (یونس/۱۰۵). حق‌گرایانه به سوی این آیین روی آور با همان سرشتی که خدا مردم را بر آن سرشته است (روم/۳۰). به تو وحی کردیم که از آیین ابراهیم حق‌گرا پیروی کن. او از مشرکان نبود (نحل/۱۲۳). بگو، پروردگارم مرا به راه راست هدایت کرده است. آیینی پایدار، آیین ابراهیم حق‌گرا و او از مشرکان نبود (انعام/۱۶۱). بگو، … از آیین ابراهیم که حق‌گرا بود و از مشرکان نبود، پیروی کنید (آل‌عمران/۹۵).
[اهل کتاب] گفتند: یهودی یا مسیحی باشید تا هدایت یابید. بگو، بلکه بر آیین ابراهیم حق‌گرا [هستم]. او از مشرکان نبود (بقره/۱۳۵). آنها فرمان نیافته بودند جز این‌که خدا را بپرستند. در حالی که دین را برای او خالص گردانند و حق‌گرا باشند. نماز برپادارند. زکات دهند. این دین پایدار است (بیّنه/۵).
دین چه کسی بهتر از آن کسی است که خود را تسلیم خدا کرده، نیکوکار است و از آیین ابراهیم حق‌گرا پیروی کرده است (نساء/۱۲۵)؟