چكيده: خدا از گوسفند، دو نوع نر و ماده آفريد. پية گوسفند بر يهود حرام شده بود.

[خدا از چهارپايان] هشت تا [آفريد]. از گوسفند دو تا و از بز، دو تا. بگو، آيا [خدا] دو نر را حرام كرده يا مادّه را يا آن‌چه را كه رَحِم آن دو مادّه، در برگرفته است؟ اگر راست مى‏گوييد، از روى علم به من خبر دهيد (انعام/۱۴۳). بر كساني كه يهودي شدند، هر [حيوان] ناخن‏دارى را حرام كرديم و از گاو و گوسفند، پية آن دو را بر آنان حرام كرديم، به جز آن‌چه بر پشت آن دو، يا بر روده‏ها است ‏يا آن‌چه با استخوان درآميخته است. اين را به سزاى ستم‏كردنشان به آنان جزا داديم. بی‌گمان ما راست‌پیشه هستيم (انعام/۱۴۶).

وقتى هر دو (ابراهیم و فرزند او) تسلیم شدند و [پسر] را به پيشانى بر خاك افكند، او را ندا داديم كه اى ابراهيم، رؤيا را حقيقت بخشيدى. ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‏دهيم. به راستى اين همان آزمايش آشكار بود. او را در برابر قربانى بزرگى (قوچی) رهانيديم (صافّات/۱۰۳-۱۰۷).

[خدا فرمود:] اى موسى، در دست راست تو چيست؟ گفت: اين عصاى من است. بر آن تكيه مى‏دهم و با آن براى گوسفندانم برگ مى‌تكانم و نيازهاي ديگرى هم براى من در آن هست (طه/۱۷-۱۸).

هنگامی که [دادخواهان] بر داوود وارد شدند و او از آنان به هراس افتاد. گفتند: نترس [ما] دو مدعى هستیم كه يكى از ما بر ديگرى تجاوز كرده پس ميان ما به حق داورى كن و از حق دور نشو و ما را به راه راست هدایت کن. اين [شخص] برادر من است. او نود و نه ميش دارد و من يك ميش دارم و مى‏گويد: آن را به من بسپار و در سخنورى بر من غالب آمده است. [داوود] گفت: بی‌تردید او در مطالبة ميش تو بر ميش‏هاى خود، بر تو ستم كرده است. بی‌گمان بسيارى از شريكان به همديگر ستم می‌کنند به جز كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند و اينها اندک هستند. داوود فهمید كه ما او را آزمايش كرده‏ايم پس از پروردگار خود آمرزش خواست و خاضعانه به رو درافتاد پس اين را بر او بخشیدیم (ص/۲۲-۲۵). داوود و سليمان را [ياد كن]، هنگامى كه دربارة آن كشتزاری كه گوسفندان مردم، شبانه در آن چريده بودند، داورى مى‏كردند و [ما] شاهد داورى آنان بوديم پس آن را به سليمان فهمانديم (انبياء/۷۸-۷۹).

حيوانات، قرباني، چهارپایان، ذبح

ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ مِّنَ الضَّأْنِ اثْنَيْنِ وَ مِنَ الْمَعْزِ اثْنَيْنِ قُلْ آلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ الأُنثَيَيْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحَامُ الأُنثَيَيْنِ نَبِّؤُونِي بِعِلْمٍ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (انعام/۱۴۳) وَ عَلَى الَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمْنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمَا إِلاَّ مَا حَمَلَتْ ظُهُورُهُمَا أَوِ الْحَوَايَا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذَلِكَ جَزَيْنَاهُم بِبَغْيِهِمْ وَ إِنَّا لَصَادِقُونَ (انعام/۱۴۶)

فَلَمَّا أَسْلَمَا (ابراهیم و ابنه) وَ تَلَّهُ لِلْجَبِينِ* وَ نَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ* قدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ* إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِينُ* وَ فَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (صافّات/۱۰۳-۱۰۷)

[قال الله] مَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَى* قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَ أَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِي وَ لِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَى (طه/۱۷-۱۸)

إِذْ دَخَلُوا (الخصمان) عَلَى دَاوُودَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قَالُوا لَا تَخَفْ خَصْمَانِ بَغَى بَعْضُنَا عَلَى بَعْضٍ فَاحْكُم بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَلَا تُشْطِطْ وَ اهْدِنَا إِلَى سَوَاء الصِّرَاطِ* إِنَّ هَذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِيَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَكْفِلْنِيهَا وَ عَزَّنِي فِي الْخِطَابِ* قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَى نِعَاجِهِ وَ إِنَّ كَثِيرًا مِّنْ الْخُلَطَاء لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِيلٌ مَّا هُمْ وَ ظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاكِعًا وَ أَنَابَ* فَغَفَرْنَا لَهُ ذَلِكَ (ص/۲۲-۲۵) وَ دَاوُودَ وَ سُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَ كُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ* فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ (انبياء/۷۸-۷۹)